บทนำ
ในเวลาก่อนสิ้นสุดของตอนกลางคืน เสียงจากหอนาฬิกาอันเป็นสัญญาลักษณ์ของเมือง "โวเคน" เมืองขนาดใหญ่ได้ตี 12 ครั้ง บุคคลทั้วไป อาจจะมองว่า เป็นช่วงของความบันเทิง การเริ่มต้นวันใหม่ เวลาที่แสนมหัศจรรย์ที่คั่นวันเก่าและวันใหม่ไว้ แต่สำหรับเมืองนี้...มันคือเวลาแห่งปีศาจ...
ว่ากันว่า..."เธอ"มีผมหยักศกสีทองเงางาม ยาวลงถึงเอว ประกายสีเหลืองสว่างเกินขึ้นเมื่อต้องกับแสงจันทราผู้ทำงานในรัตติกาล ทว่า ดวงตาอันเย็นชา กลับเป็นสีแดงฉานจนเหมือนโลหิต นิสัยของเธอไม่ต่างอะไรกับยมฑุูตผู้พรากวิญญานและเสียงหัวใจไปจากผู้โชคร้ายหลายๆคนด้วยดาบยาวคมกริบที่เคลือบและเปรอะเปรื้อนของเหลวสีดั่งนัยตาของเธอ ไม่มีใครทราบว่า เหตุใดดาบนั้นจึงจำเป็นที่จะต้องเอาลมหายใจของแต่ละคนให้หายไปจากภพนี้ ความโชคร้ายยังไม่เท่านั้น ไม่เคยมีใครเห็นใบหน้าของเธออย่างแน่ชัด ราวกับว่าดวงจันทร์เป็นบริวารของเธอ ซึ่งแสงจากมันมักจะหายไป ทำให้ไม่เคยมีใครสามารถบอกกล่าวถึงใบหน้านั้น....ทุกครั้งในตอนเช้า น้ำแห่งความสลดจะต้องออกมาจากนัยตาผู้รักบุคคลที่จะไม่ได้หายใจตลอดการณ์ ทว่าน่าแปลกที่น้ำสีแดงฉานควรจะมีทุกเหตุการณ์ฆาตกรรม กลับเหลือเพียงร่างอันซีดเผือด ทำให้คนบางส่วน ตีความว่า เธออาจจะเป็นปีศาจอันกระหายเลือดมนุษย์ ความน่ากลัวราวกับว่าเป็นเพียงนิยายที่แต่งขึ้นกล่าวขานจนทั่วเมืองโวเคน ไม่เว้นแต่เมืองอันใกล้เคียง
เหล่าคนที่เกรงกลัวปีศาจฆาตกรนั่น หาทางออกเพื่อรักษาชีวิตอันหวงแหนของตนไว้โดยการเคารพนับถือเธอ สะกตจิตตนเอง จนมีความคิดว่า การกระทำของเธอ ถือเป็นความเมตตา จากนางฟ้าเพื่อเป็นการปลดปล่อยคนต่างๆ ให้ไม่ต้องเจอกับความทุกข์อีกต่อไป แต่ส่วนใหญ่กลับมองว่า นั่นเป็นการทารุณ จากปีศาจ จนมีคำที่กล่าวถึงเธอว่า...
"ความเย็นจากรัตติกาล จะอยู่ในตัวเธอ"
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น