ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
"กุ้ง~กิ้ง~กุ้ง~กิ้ง~"
เสียงไรหว่า
"ช็อกกี้กก!!ตื่นได้แล้ว!!"
"อืมม~ตื่นแล้ววว~"
เข้าใจแจ่มแจ้งแล้วว่าเป็นเสียงใคร มันเป็นเสียงของยัยแชมเปญ ฝาแฝดของฉันเอง เสียงของยัยนี่นั่นเองที่ทำให้ฉันต้องตะเกียดตะกายลุกขึ้นมาจากเตียง
"ตื่นแล้วก็รีบไปอาบน้ำสิ วันนี้เปิดเทอมวันแรก ฉันไม่อยากไปโรงเรียนสายน่ะยะ"
หลังจากที่แชมเปญพูดเสร็จก็หันไปหวีผมของตัวเองต่อ
และหลังนั้นฉันก็รีบไปหยิบผ้าเช็ดตัวอ่อนคู่ใจและรีบอาบน้ำภายในสิบนาที คุณผู้อ่านคิดว่ามันเวอร์ไปแล้ว ที่อาบน้ำแต่งตัวแค่สิบนาทีแต่สำหรับฉันแล้วมันเป็นเรื่องที่ปกติ พอหวีผมอะไรเรียบร้อยแล้วฉันก็รีบวิ่งลงไปชั้นล่างเพื่อรับประทานอาหาร โดยที่มีแม่บ้านคอยหานู้นหานี่มาให้กิน ฉันหล่ะสงสารป้าผิงจริงๆ (เอ้อ..ลืมไปว่าป้าผิงใช้เวทนี่หว่า-_-^)
"ช็อกกี้ ไปหยิบอะไรเสร็จแล้วรีบตามไปที่รถนะ"
"อืม..จะพยายามรีบ"
ฉันพูดเสร็จก็เดินเข้าไปในร้านของฉัน ในร้านของฉันติดวอลเปเปอร์เป็นรูปช็อกโกแลตกับลูกอมยิ้มต่างๆ เวลาดูแล้วมันเพลินตาดี*-* เออ..มัวแต่บรรยายรีบไปหยิบแล้วรีบไปดีกว่า ขี้เกียดฟังเสียงแหลมๆ
"กว่าจะมาได้ ไม่ยกมาทั้งร้านเลยหล่ะ"นั่นไงยังไม่ทันได้เอาฝ่าพระบาทเข้าไปเหยียบพื้นข้างในเลย เสียงออกมาก่อนอีก
"กะว่าจะยกมาด้วยแหล่ะ แต่เห็นว่ารถมันใส่ไม่ได้-_-"
"ฉันประชดหย่ะ"
"อ้าว..หรอนึกว่าพูดจริงๆ" ฮุๆมีความสุขได้แกล้งพี่ตัวเอง
"นี่ช็อกกี้ไม่หยิบมาให้ฉันมั่งเลยนะT^T"แชมพูดพร้อมกับคุ้ยช็อกโกแลตในถุงกระดาษที่อยู่บนตักของฉัน
"ก็ไม่บอก..เอ่อลุงจ่าค่ะขับเร็วกว่านี้หน่อยได้ป่ะค่ะ"พอหันไปตอบยัยแชมเปญเสร็จฉันก็หันไปบอกกับลุงขับรถ
"อ๋อๆได้ครับคุณหนู"หลังจากที่ลุงจ่าพูดเสร็จ ลุงแกเล่นเหยียบซะเกินอายุแกเลยทีเดียว โชคดีนะที่แถวนี่ไม่มีตำรวจ ถ้ามีหล่ะก็คงต้องฉีกใบขับขี่กันคนละด่านแน่ๆ
เฮ้อ..โชคดีจริงๆที่มาถึงโรงเรียนได้ครบ 32 นั้นเพียงแค่ยี่สิบนาที
ตุบ!
"ช็อกกี้เก็บกระจกให้หน่อย"โอ้โห..ยังจะมาเสริมสวยอีก แถมของตกยังจะมาใช้ฉันอีก
"เฮ้อ..อืมๆเดี๋ยวเก็บให้"ฉันยกมือขึ้นระหว่างอกเพื่อจะใช้พลังจิตหยิบมันขึ้นมา แต่โดน
แชมตีมือซะก่อนมันเลยตกไปที่เดิม
"ช็อกเดี๋ยวเค้าก็รู้หมดหรอกว่าเราไม่เหมือนกับคนทั่วไป"และแชมก็นั่งลงไปเก็บเองแทนฉัน (อืม ทำบ่อยๆดีกว่าจะได้ไม่ต้องเก็บเอง ฮุๆ^^)
ห้องเดิร์มแสตรง
"หวัดดี ช็อกกี้"
"อืม หวัดดีอายอง"ฉันกล่าวทักตอบหลังจากที่อายองเดินมานั่งที่ของตัวเอง
"ช็อกกี้ยัยแชมเปญเอายาหนองของฉันไปให้ใครกินหรอ"อายองถามฉันหลังจากที่หยิบวิชาที่จะเรียนขึ้นมา
"ยาหนองอะไร ฉันไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย" ยาหนองไรหว่า ช่างมันเตอะต่อมอยากรู้ยังไม่กระตุก อ่านนารูโกะดีกว่า แต่ยังไม่ทันที่จะเปิดหน้าแรกเลย อ.ซาลาเปา(พอดีว่าอาจารย์เค้าหน้ากลมๆมีไฝแดงตรงปลายจมูกพวกฉันก็เลยเรียกว่าซาลาเปา-.,-)ก็ดันเดินเข้ามาซะก่อน ฉันจึงรีบยัดกลับเข้ากระเป๋าถือตามเดิม
"เออ อายองยาหนองอะไรหรอยังไม่รู้เรื่องเลย"ฉันหันไปกระซิบอายองเพราะรู้สึกว่าความอยากรู้มันเริ่มกระดี้กระด้าทีละนิดแล่ะ
"อ๋อ ก็ยัยแชมเปญสั่งให้ฉันปรุงยาหนองมันทำให้คนกินมีหนองขึ้นตามร่างกาย
"อืม..สงสารคนกินเนอะ"
"อืม(_ _)(-_-)(_ _)"อายองพูดพร้อมกับพยักหน้าหงึกหงัก
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง
"เฮ้อ น่าเบื่อ~"
ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง
"โอ้ย หิวข้าวโว้ย!!"
"นี่ฌาโยริคิดในใจก็ได้ ดูเพื่อนๆสิยังไม่เห็นร้องหิวข้าวเหมือนเธอเลย"อ.ซาลาเปาเงยหน้าจากการตรวจงาน มองหน้าฉันพร้อมกับชี้ไปพวกเพื่อนๆในห้อง
"ทำไมจะไม่ร้องค่ะ พวกหนูน่ะร้องจนคอแหบแต่อาจารย์หน่ะไม่ได้ยินเอง"มีเพื่อนคนนึงตะโกนออกมานั่นทำพวกนักเรียนในห้องขำกันยกหญ่
กิ้ง~ก่อง
เสียงออดดังขึ้นทำให้ทุกคนหยุดขำและรีบยัดของลงกระเป๋ารวมถึงฉันด้วยแต่ยกเว้น..
"อายอง~เร็วๆหน่อยย~ท้องร้องจีดๆแล้วว~"นั่นคือยัยอายองนั่นเอง ยัยนี่กับพิทีพิทันในการเอาสัมภาระใส่กระเป๋า
"เดี๋ยวสิ สมบัติมันเยอะหนิ"
เฮ้อกว่าจะเสร็จปาไปตั้งสิบนาทีกว่าได้ ตอนนี้ฉันกำลังเดินคัมท้องไปที่ห้องโถงใหญ่เพื่อกินข้าว
"ช็อกกี้ อายองทางนี้!!"ยัยแทโนเรียกชื่อฉันกับอายอง พร้องทั้งโบกมือเรียก นั่นยิ่งทำให้คนทั้งห้องโถงหันมามองฉันกับอายองเป็นตาเดียว ฉันจึงรีบเดินไปยังโต๊ะที่ยัยแทโนเรียก
"กลัวคนอื่นเค้าไม่รู้หรืองัยว่าฉันชื่อช็อกกี้หน่ะหึแทโน"พอฉันเดินไปถึงก็หันไปแขว่ะใส่ยัยแทโนทันที
"แฮ่ๆขอโตดๆ ลืมตัวไปนิด"
เสียงไรหว่า
"ช็อกกี้กก!!ตื่นได้แล้ว!!"
"อืมม~ตื่นแล้ววว~"
เข้าใจแจ่มแจ้งแล้วว่าเป็นเสียงใคร มันเป็นเสียงของยัยแชมเปญ ฝาแฝดของฉันเอง เสียงของยัยนี่นั่นเองที่ทำให้ฉันต้องตะเกียดตะกายลุกขึ้นมาจากเตียง
"ตื่นแล้วก็รีบไปอาบน้ำสิ วันนี้เปิดเทอมวันแรก ฉันไม่อยากไปโรงเรียนสายน่ะยะ"
หลังจากที่แชมเปญพูดเสร็จก็หันไปหวีผมของตัวเองต่อ
และหลังนั้นฉันก็รีบไปหยิบผ้าเช็ดตัวอ่อนคู่ใจและรีบอาบน้ำภายในสิบนาที คุณผู้อ่านคิดว่ามันเวอร์ไปแล้ว ที่อาบน้ำแต่งตัวแค่สิบนาทีแต่สำหรับฉันแล้วมันเป็นเรื่องที่ปกติ พอหวีผมอะไรเรียบร้อยแล้วฉันก็รีบวิ่งลงไปชั้นล่างเพื่อรับประทานอาหาร โดยที่มีแม่บ้านคอยหานู้นหานี่มาให้กิน ฉันหล่ะสงสารป้าผิงจริงๆ (เอ้อ..ลืมไปว่าป้าผิงใช้เวทนี่หว่า-_-^)
"ช็อกกี้ ไปหยิบอะไรเสร็จแล้วรีบตามไปที่รถนะ"
"อืม..จะพยายามรีบ"
ฉันพูดเสร็จก็เดินเข้าไปในร้านของฉัน ในร้านของฉันติดวอลเปเปอร์เป็นรูปช็อกโกแลตกับลูกอมยิ้มต่างๆ เวลาดูแล้วมันเพลินตาดี*-* เออ..มัวแต่บรรยายรีบไปหยิบแล้วรีบไปดีกว่า ขี้เกียดฟังเสียงแหลมๆ
"กว่าจะมาได้ ไม่ยกมาทั้งร้านเลยหล่ะ"นั่นไงยังไม่ทันได้เอาฝ่าพระบาทเข้าไปเหยียบพื้นข้างในเลย เสียงออกมาก่อนอีก
"กะว่าจะยกมาด้วยแหล่ะ แต่เห็นว่ารถมันใส่ไม่ได้-_-"
"ฉันประชดหย่ะ"
"อ้าว..หรอนึกว่าพูดจริงๆ" ฮุๆมีความสุขได้แกล้งพี่ตัวเอง
"นี่ช็อกกี้ไม่หยิบมาให้ฉันมั่งเลยนะT^T"แชมพูดพร้อมกับคุ้ยช็อกโกแลตในถุงกระดาษที่อยู่บนตักของฉัน
"ก็ไม่บอก..เอ่อลุงจ่าค่ะขับเร็วกว่านี้หน่อยได้ป่ะค่ะ"พอหันไปตอบยัยแชมเปญเสร็จฉันก็หันไปบอกกับลุงขับรถ
"อ๋อๆได้ครับคุณหนู"หลังจากที่ลุงจ่าพูดเสร็จ ลุงแกเล่นเหยียบซะเกินอายุแกเลยทีเดียว โชคดีนะที่แถวนี่ไม่มีตำรวจ ถ้ามีหล่ะก็คงต้องฉีกใบขับขี่กันคนละด่านแน่ๆ
เฮ้อ..โชคดีจริงๆที่มาถึงโรงเรียนได้ครบ 32 นั้นเพียงแค่ยี่สิบนาที
ตุบ!
"ช็อกกี้เก็บกระจกให้หน่อย"โอ้โห..ยังจะมาเสริมสวยอีก แถมของตกยังจะมาใช้ฉันอีก
"เฮ้อ..อืมๆเดี๋ยวเก็บให้"ฉันยกมือขึ้นระหว่างอกเพื่อจะใช้พลังจิตหยิบมันขึ้นมา แต่โดน
แชมตีมือซะก่อนมันเลยตกไปที่เดิม
"ช็อกเดี๋ยวเค้าก็รู้หมดหรอกว่าเราไม่เหมือนกับคนทั่วไป"และแชมก็นั่งลงไปเก็บเองแทนฉัน (อืม ทำบ่อยๆดีกว่าจะได้ไม่ต้องเก็บเอง ฮุๆ^^)
ห้องเดิร์มแสตรง
"หวัดดี ช็อกกี้"
"อืม หวัดดีอายอง"ฉันกล่าวทักตอบหลังจากที่อายองเดินมานั่งที่ของตัวเอง
"ช็อกกี้ยัยแชมเปญเอายาหนองของฉันไปให้ใครกินหรอ"อายองถามฉันหลังจากที่หยิบวิชาที่จะเรียนขึ้นมา
"ยาหนองอะไร ฉันไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย" ยาหนองไรหว่า ช่างมันเตอะต่อมอยากรู้ยังไม่กระตุก อ่านนารูโกะดีกว่า แต่ยังไม่ทันที่จะเปิดหน้าแรกเลย อ.ซาลาเปา(พอดีว่าอาจารย์เค้าหน้ากลมๆมีไฝแดงตรงปลายจมูกพวกฉันก็เลยเรียกว่าซาลาเปา-.,-)ก็ดันเดินเข้ามาซะก่อน ฉันจึงรีบยัดกลับเข้ากระเป๋าถือตามเดิม
"เออ อายองยาหนองอะไรหรอยังไม่รู้เรื่องเลย"ฉันหันไปกระซิบอายองเพราะรู้สึกว่าความอยากรู้มันเริ่มกระดี้กระด้าทีละนิดแล่ะ
"อ๋อ ก็ยัยแชมเปญสั่งให้ฉันปรุงยาหนองมันทำให้คนกินมีหนองขึ้นตามร่างกาย
"อืม..สงสารคนกินเนอะ"
"อืม(_ _)(-_-)(_ _)"อายองพูดพร้อมกับพยักหน้าหงึกหงัก
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง
"เฮ้อ น่าเบื่อ~"
ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง
"โอ้ย หิวข้าวโว้ย!!"
"นี่ฌาโยริคิดในใจก็ได้ ดูเพื่อนๆสิยังไม่เห็นร้องหิวข้าวเหมือนเธอเลย"อ.ซาลาเปาเงยหน้าจากการตรวจงาน มองหน้าฉันพร้อมกับชี้ไปพวกเพื่อนๆในห้อง
"ทำไมจะไม่ร้องค่ะ พวกหนูน่ะร้องจนคอแหบแต่อาจารย์หน่ะไม่ได้ยินเอง"มีเพื่อนคนนึงตะโกนออกมานั่นทำพวกนักเรียนในห้องขำกันยกหญ่
กิ้ง~ก่อง
เสียงออดดังขึ้นทำให้ทุกคนหยุดขำและรีบยัดของลงกระเป๋ารวมถึงฉันด้วยแต่ยกเว้น..
"อายอง~เร็วๆหน่อยย~ท้องร้องจีดๆแล้วว~"นั่นคือยัยอายองนั่นเอง ยัยนี่กับพิทีพิทันในการเอาสัมภาระใส่กระเป๋า
"เดี๋ยวสิ สมบัติมันเยอะหนิ"
เฮ้อกว่าจะเสร็จปาไปตั้งสิบนาทีกว่าได้ ตอนนี้ฉันกำลังเดินคัมท้องไปที่ห้องโถงใหญ่เพื่อกินข้าว
"ช็อกกี้ อายองทางนี้!!"ยัยแทโนเรียกชื่อฉันกับอายอง พร้องทั้งโบกมือเรียก นั่นยิ่งทำให้คนทั้งห้องโถงหันมามองฉันกับอายองเป็นตาเดียว ฉันจึงรีบเดินไปยังโต๊ะที่ยัยแทโนเรียก
"กลัวคนอื่นเค้าไม่รู้หรืองัยว่าฉันชื่อช็อกกี้หน่ะหึแทโน"พอฉันเดินไปถึงก็หันไปแขว่ะใส่ยัยแทโนทันที
"แฮ่ๆขอโตดๆ ลืมตัวไปนิด"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น