คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ChapT14 ("Nightfall") ; นครแห่งฝน
(ตอนนี้มีคำหยาบและถ้อยทำไม่เหมาะสม โปรใช้วิจารณาญาณในการอ่าน)
แสงจันทร์สาดเข้ามาในตึกร้างโล่งๆที่ยังก่อสร้างไม่เสร็จ มันถูกทิ้งร้างไว้เนิ่นนานเนื่องจากการล้มละลายอย่างฉับพลันของบริษัทรับเหมาในตอนต้นปี กำแพงถูกเกาะไปด้วยตะไคร่สีดำเป็นริ้วๆ ไหลลงมาจากเพดานราวกับหยดเลือด มีรอยพ่นของสีเต็มไปหมด สถานที่แห่งนี้คือที่สุดของความเสื่อมโทรม เทียนไขและแสงจากไฟฉายส่องแสงสลัวๆอยู่ ณ ชั้นสามของตึก ฝนภายนอกเมืองหลวงยังคงโปรยตกลงมาอย่างใจเย็นและชุ่มฉ่ำ
“มึงจะไปฆ่าใครวะ ก็บอกแล้วอย่าปริ้นท์มา อย่าปริ้นท์มา” วัยรุ่นคนหนึ่งพูดเสียงแหบๆ เขามองหน้าเพื่อนตัวเองอย่างหวาดกลัวและมีความร้อนใจระคนอยู่ในน้ำเสียง
“มึงเสือกไรอะ ก็กูบอกแล้วว่าจะมาคนเดียว จะตามมาทำไมตั้งหลายคน” คนที่ดูจะเป็นหัวโจกพูดอย่างหัวเสีย พินิจพิจารณากระดาษในมือ
“เดี๋ยวมึงทะลึ่งไปฆ่าใครต่อใครเค้าอ่ะดิ อย่าบ้าให้มากเลย” เพื่อนคนที่สามห้ามเสียงเครียด แสงจากเทียนไขกระทบใบหน้าของคนที่ถือกระดาษแผ่นนั้นไว้ มันแสดงเงามืดชั่ววินาทีหนึ่งแล้วลมเย็นๆก็พัดวูบจนเทียนไขดับ
ทั้งสามกระชับไฟฉายของตน แต่มีเพียงไฟฉายของผู้ที่ถือกระดาษเท่านั้นที่ยังคงติดอยู่ อีกสองคนตบไฟฉายตัวเองกับฝ่ามืออย่างงุนงง แล้วคนที่ถือกระดาษไว้ก็พูดขึ้น “มึงอะ ไปซื้อถ่านกับเทียนไขมาเร็ว กูรออยู่ตรงนี้แหละ”
“ทำไมกูต้องไปด้วยวะ ให้ไอ้ห่านี่ไปดิ”
“เออ พวกมึงเลือกเอาละกันใครจะไป” หัวโจกพูดอย่างติดรำคาญ อีกสองคนมองหน้ากันเลิกลั่กเหมือนต่างคนก็ไม่อยากเดินลงไปจากบริเวณนี้ ทั้งสองเป่ายิงฉุบกันทำให้หนึ่งในนั้นต้องเดินลงไปจากตึกอย่างไม่สบอารมณ์นัก
ทั้งบริเวณตกอยู่ใต้ความเงียบงัน แสงจากไฟฉายของวัยรุ่นหนุ่มดับลง อีกคนส่งเสียงร้องทันที “เฮ่ย จะดับทำเหี้ยอะไรวะ ยิ่งมืดๆอยู่”
“มึงว่าจริงหรือเปล่าวะ ที่ว่าฆ่าคนแล้วจะขอพรได้” คำถามเย็นๆของวัยรุ่นหัวโจกดังขึ้นเบาๆในความมืด
อีกฝ่ายรู้สึกถึงความแปลกไปในน้ำเสียง มันทั้งเลือดเย็นและน่าระแวง เขาถอยหลังไปก้าวหนึ่งแล้วพูด “มึงอ่ะบ้าไปแล้ว! อย่าไปเชื่อเรื่องหลอกเด็กในเน็ตเลย”
“แต่กูว่าจริงนะเว่ย กูว่ามันจริงว่ะ! มึงอยากให้กูลองมั้ยละ” คนพูดก้าวเท้าไปข้างหน้าช้าๆ อีกฝ่ายก้าวถอยหลังอย่างหวาดกลัว หัวใจเริ่มเต้นไม่เป็นส่ำ
“มึงจะทำอะไร กูไม่ตลกนะเว่ย” เขาพูดเสียงสั่น ความกลัวและความมืดกำลังทำให้เขาแทบเป็นบ้า
“ก็ไม่ได้จะทำให้ขำไง กูเอาจริง!”
“มึงเป็นเชี่ยไรวะเนี่ย!” เขาพูดอย่างหัวเสีย ในใจก็หวาดกลัวอยู่ลึกๆ “มึงเอาไปทิ้งเลยนะ อะไรที่ปริ้นท์มา กูจะกลับบ้านแล้วด้วย!”
“เฮ่ย อย่าป๊อดดิวะ กูแค่จะลองอะไรนิดหน่อยเอง” เสียงเย็นๆอยู่ใกล้เข้ามาอีก เขารู้สึกราวกับว่าถูกกระซิบอยู่ข้างลำคอ
“เฮ่ย!” ผู้ที่ถูกไล่ต้อนสะบัดมือทันที แต่ที่คว้าได้ก็มีเพียงแค่ความว่างเปล่า
ซ่า!
และ ณ วินาทีนั้นฝนห่าใหญ่ก็สาดเทอยู่ข้างนอกตึกร้าง มันตกหนักขึ้นเสียจนทั้งคู่ได้ยินเพียงเสียงสะท้อนของห่าฝน ดังอื้ออึงอยู่ในตึกร้างจนตอนนี้เขาไม่ได้ยินเสียงก้าวเท้าของใครต่อใครอีกแล้ว
“เชี่ยและ” คนที่ถูกไล่ต้อนสบถ เขาก้าวถอยหลังช้าๆอย่างระมัดระวัง
“ออกมาดิวะ กูไม่ทำอะไรมึงหรอก!” หัวโจกตะโกนลั่นสู้เสียงห่าฝน มันดังก้องอยู่ในบริเวณสักพักและกลายเป็นเสียงการสั่นสะเทือนของอากาศ
เขายังคงก้าวถอยหลังไป เมื่อไหร่ที่เขาถอยหลังจนไปพิงเข้ากับกำแพงได้ เขาก็แค่เดินไปทางซ้ายอย่างระมัดระวังและรีบลงบันไดไป แต่แผนของเขาก็ต้องเปลี่ยนเมื่อรับรู้ว่าเขาถอยหลังไปชนกับใครบางคนที่รออยู่ก่อนแล้ว หัวใจเขาเต้นโลด และชั่ววินาทีนั้นแสงสว่างวาบจากสายฟ้าก็สาดเข้ามาในตึกร้าง เผยให้เห็นอะไรบางอย่างที่แทบหยุดลมหายใจเขา
NewtoLeo invite Roze & Nightfall to this conversation.
Newtoleo :: สวัสดีสมาชิกขององค์กรทุกท่าน นี่คือการประชุมครั้งแรกในรอบหลายๆเดือนของเรา
Nightfall :: สวัสดีครับบอส
Roze :: โอ้...องค์กรลับระดับโลกนี่ยังประชุมกันในห้องแช็ตเด็กเล่นแบบนี้อยู่อีกหรือ ดูไม่น่าเชื่อถือเลยนะ
Newtoleo :: ไม่เอาน่าโรส เราไม่ถูกดักฟังการสนทนาในห้องแช็ตนี้ได้หรอก จริงมั้ยไนท์
Nightfall :: ถูกต้องแล้วครับ ผมปิดกั้นการสนทนานี้ไว้แล้ว มันจะไม่ถูกบันทึกไว้ด้วยวิธีการใดๆนอกจากจดจำใส่กระดาษหรือสมอง
Roze :: ฉันไม่ได้ติดใจอะไรเรื่องนั้นหรอก แค่คิดว่าพวกเราน่าจะหาที่ประชุมที่มันโอเคกว่าห้องแช็ตยอดนิยมแบบนี้ รู้สึกเหมือนพวกเราเป็นแค่เด็กวัยรุ่นชอบเม้าท์ยังไงยังงั้น
Newtoleo :: คิดมากไปแล้วโรส พวกเราก็ประชุมในที่ที่เป็นของเราไม่ถูกหรอ อย่าลืมซะว่าใครเป็นคนสร้างโปรแกรมแช็ตที่นิยมที่สุดในปี 2011-2012 ที่เรากำลังใช้งานกันอยู่ตอนนี้!
Roze :: อ้อ ขอโทษที ฉันเกือบลืมไปว่าคนแถวนี้สร้างเอาไว้ เป็นไงรายได้จากการขายโปรแกรมของนายไปได้สวยมั้ย
Nightfall :: ผมพัฒนาโปรแกรมเป็นงานอดิเรกอยู่แล้วน่ะโรส ก็เลยปล่อยให้ดาวน์โหลดมาฟรีๆ ไม่ได้ตั้งใจว่ามันจะเป็นที่นิยมอะไรขนาดนั้น แต่ก็ช่างเถอะครับ เอาเป็นว่าผมสามารถดูการสนทนาของคนทั้งโลกได้ง่ายๆ แล้วทำไมผมจะปิดกั้นการประชุมลับๆของเราไม่ได้ล่ะจริงมั้ย
Roze :: แล้วมีเรื่องอะไรกันอีกหรือคะเจ้านาย
Newtoleo :: งานส่วนของผมติดขัดนิดหน่อยน่ะสิครับ คัมภีร์มรณะกำลังกระจายตัวมันเองอย่างไม่มีที่สิ้นสุด แต่ดูเหมือนเราจะมีอุปสรรคเล็กๆน้อยๆ
Nightfall :: ไม่น่ามีอะไรมาขัดขวางการทำงานในโลกสมมติของเราแล้วนี่ครับ ใครก็รู้ว่า Internet เป็นอาวุธที่ร้ายแรงขนาดไหน
Roze :: นายก็มั่นใจเกินไปนะไนท์ ถ้าไอ้ผลงานในจอคอมพ์ของนายมันแน่จริงแล้วทำไมเจ้านายถึงต้องบ่นปวดหัวแบบตอนนี้ละ
Newtoleo :: งั้น เชิญโรสอธิบายเลยครับ ว่าเรากำลังเจอเข้ากับอะไร
Roze :: ค่ะ
Files sending has succeed.
Newtoleo :: ดูภาพนี้ให้ดีๆนะครับไนท์
Nightfall :: คนใส่ชุดกันฝน ถือค้อนใหญ่ๆ เนี่ยนะครับ?
Roze :: มันอาจดูธรรมดานะในความคิดของนาย แต่ถ้านายรู้ว่าหมอนี่ไม่ใช่ ‘คน’ นายอาจจะคิดว่ามันแปลกขึ้นมาบ้างก็ได้
Newtoleo :: ใช่แล้วครับ แม้ยากที่จะเชื่อแต่ก็ต้องเชื่อล่ะครับ เร็วๆนี้ตั้งแต่มีคัมภีร์มรณะออกมา ผมก็ยอมรับเรื่องแปลกๆได้ง่ายขึ้น โรสที่เชี่ยวชาญในด้านนี้เชิญอธิบายได้เลยครับ
Roze :: ฉันก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรื่องนี้เหมือนกัน แต่ดูเหมือนเขาคนนี้กำลังตามล่าทุกคนที่ใช้คัมภีร์มรณะอยู่
Nightfall :: อ้อ เขาเป็นพวกคนดีงั้นสิ คิดจะพิทักษ์โลกใบนี้อะไรแบบนั้นหรือเปล่า?
Roze :: อ้อเกรงว่าเขาจะไม่ได้เรียกว่า คน นะจ๊ะ แล้วอีกอย่างคำว่า ดี ก็ไม่น่าจะเอามาอธิบายการกระทำของปีศาจตัวนี้ด้วย จะเรียกว่าไงดีล่ะ เขา ‘ฆ่า’ ทุกคนที่ถือคัมภีร์
“แกเป็นใครวะ” ชายหนุ่มถามอย่างครั่นคร้าม ก้าวเท้าถอยหลังอย่างหวาดกลัว ตัวสั่นเทิ้มด้วยความกลัวไม่ใช่ความหนาว
สายฟ้าแลบอีกครั้ง เผยให้เห็นร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา มันเป็นคนตัวสูงและซ่อนตัวเองอยู่ในเสื้อกันฝนสีดำสนิท ปกปิดใบหน้าไว้ครึ่งหน้ามองเห็นเพียงบริเวณปากเท่านั้น และสิ่งที่น่ากลัวก็คือเขามาพร้อมกับค้อนโลหะด้ามยาวอันใหญ่แวววาว ซึ่งมันน่าจะหนักเท่าๆกับคนๆนึงเลยด้วยซ้ำ แต่เขากลับแบกมันด้วยแขนข้างเดียวและพาดไว้บนบ่าอย่างสบายๆ
“แก...เป็นใครวะ...” เหยื่อที่หวาดกลัวถามอีกครั้ง แต่คราวนี้คนตรงหน้าไม่ได้แสดงอาการหรือเคลื่อนไหวอะไรทั้งสิ้น เขาเพียงแต่เงื้อค้อนสูงขึ้น จนแสงสว่างของสายฟ้าสาดกระทบมา เป็นเงามหึมาที่กำลังจะกลืนร่างของเหยื่อผู้หวาดกลัว
Nightfall :: พอจะอธิบาย ลักษณะหรือการกระทำของหมอนี่ได้หรือเปล่าครับ
Roze :: ก็...เขาเป็นชายในชุดกันฝนสีดำ ปรากฏตัวตั้งแต่ตอนที่มีฝนตกเมื่อเดือนก่อนนั่นแหละ คอยออกตามล่าใครก็ตามที่ครอบครองคัมภีร์ หมายถึง...พวกที่ปริ้นท์รูปคัมภีร์มาใช้ตามเน็ตน่ะนะ
Nightfall :: งั้นแปลว่า ตั้งแต่แผนการกระจายข่าวเรื่องคัมภีร์ไปนี่ ก็ยังไม่มีใครได้ลงมือใช้คัมภีร์จริงๆใช่มั้ยครับ ทำให้แผนขององค์กรเราต้องเลื่อนไปอีก
Newtoleo :: จะว่าแบบนั้นก็ได้นะ โรสบอกว่ายังไม่มีพรถูกขอในหลายๆเดือนมานี้ จะมีก็แค่สองสามครั้ง ซึ่งผู้ที่ขอก็ไม่ได้อยู่ใช้
Nightfall :: หมายความว่าไงครับ คนที่ขอไม่ได้อยู่ใช้
Roze :: เขาถูกปีศาจฆ่าน่ะสิ
Nightfall :: ฆ่า?
Roze :: ทุบด้วยอะไรบางอย่างที่คงจะหนักมากจนร่างแหลกละเอียดเป็นเศษเนื้อ แล้วพอตำรวจไปเจอศพ มันก็ถูกฝูงแมลงวันรุมตอมจนกลายเป็นแค่กองเลือดไปเรียบร้อยแล้ว คล้ายๆกับจะทำลายหลักฐาน แทบจะระบุไม่ได้ว่าผู้ตายเป็นใคร
“อ๊ากกกก!”
ปึง! เสียงของค้อนยักษ์ดังเป็นครั้งที่สอง คราวนี้มันบดจนขาซ้ายของคนตรงหน้าแหลกละเอียด กระดูกที่เคยเป็นแท่งพลันป่นแตกไม่เหลือชิ้นดี เลือดสดๆทะลักออกมาจนเปรอะค้อนไปจนหมด เหยื่อผู้ไม่รู้เรื่องอะไรได้แต่ส่งเสียงโหยหวนไปทั่วทั้งตึก เขาแผดเสียงร้องอยู่สองสามครั้ง ก่อนที่ทั้งร่างจะถูกทำให้เละและไม่เหลือส่วนที่เคยมีชีวิต
บุรุษตรงหน้ามองผลงานตัวเองด้วยความไร้อารมณ์ เขาสะบัดมือออก ปล่อยให้ฝูงแมลงวันสีดำนับพันตัวบินออกมาจากแขนเสื้อ และรุมทึ้งเศษมนุษย์ตรงหน้าอย่างบ้าคลั่ง
เมื่อเสร็จไปหนึ่งรายเขาก็ลากค้อนและย่างก้าวเดินต่อไปบนพื้น หยุดเพื่อเงี่ยหูฟังเสียงฝีเท้าของอีกคนหนึ่งที่ยังวิ่งหนีอยู่ตรงบันได แล้วหัวเราะในลำคอ
Nightfall :: เขาทำไปเพื่ออะไรกันครับ?
Roze :: เขาไม่ได้ทำเพื่อผดุงความยุติธรรมแน่ เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นเขาก็แค่เผาคัมภีร์ทิ้งให้หมดก็จบเรื่อง แต่เขากลับตามล่าคนที่ใช้คัมภีร์ทุกคืนๆ ตลอดหลายวันมานี่ นายคิดว่าเขาตามคนพวกนั้นเจอได้ยังไงกัน นอกจากเขาจะมีพลังจิตจำพวกรู้ได้ทันทีว่าคัมภีร์ตั้งอยู่ตรงไหน ซึ่งสาเหตุนั่นอาจะทำให้เขาสาวมาถึงตัวพวกเรา
Nightfall :: เอ่อ...ถ้าเขาทำให้ฝนตกตลอดทั้งปีได้ แค่มีพลังจิตตามหาคนที่ใช้คัมภีร์ได้นี่คงจะไม่แปลกเท่าไหร่แล้วล่ะครับ
Roze :: ใช่มั้ยล่ะ? แต่ที่แปลกก็คือ หลังจากทำการฆาตกรรมแล้ว เขาก็ฉีกคัมภีร์มรณะแล้วโปรยมันไว้ทั่ว
Nightfall :: เขาทำแบบนั้นเพื่ออะไร? ทั้งฆ่า ทั้งตามล่า? และทำลายหลักฐาน?
Roze :: ฉันว่าเขากำลังตามหาอะไรบางอย่างอยู่ อะไรที่คล้ายๆกับคัมภีร์มรณะแต่ก็ไม่ใช่
Nightfall :: เอ่อ....ผมไม่เข้าใจครับ
Newtoleo :: ถ้าตามการตีความของผม เขากำลังตามหาคนที่เป็นแบบเดียวกับเขาน่ะครับ
เสียงฝีเท้าดังก้องอยู่ในบันไดที่เต็มไปด้วยฝุ่น มันเคล้าไปกับเสียงหอบของวัยรุ่นหัวโจกคนนั้น ความกล้าหาญอวดดีของเขาบัดนี้แปรเปลี่ยนเป็นความหวาดกลัวโดยสิ้นเชิง เขาทำได้แค่วิ่งหนีไปให้ไกลเท่านั้น
แต่ทันใดนั้นเอง ปีศาจในชุดกันฝนก็ปรากฏตัวตรงหน้าเขา หัวใจเขาแทบจะหยุดเต้น เมื่อดวงตาของมารร้ายมองมายังเขาชั่วแวบนึง ก่อนที่จะถูกเงามืดกลบหายไป เขาหยุดวิ่งและก้าวถอยหลังขึ้นบันไดไปอย่างหวาดกลัว แต่ดูเหมือนปีศาจตรงหน้าเขายังคงกดดันเขาด้วยความกลัวต่อไป มันก้าวเข้ามาใกล้และใบหน้าของปีศาจตรงหน้าก็เป็นภาพสุดท้ายในชีวิตของชายคนนี้
Roze :: จากความรู้ทางด้านนี้ของฉัน ฉันสันนิษฐานว่าเขาคือ ‘เบลเซบับ’
Nightfall :: รู้ได้ยังไงครับว่า เป็นเบลเซบับ
Roze :: ฝน แมลงวัน นี่แหละคือคีย์เวิร์ด ไม่รู้สิแต่ฉันคิดว่าใช่ เขากำลังหาปีศาจตัวอื่นๆอยู่อีกหกตน ฉันไม่เข้าใจเหมือนกันว่าฉันเข้าใจถูกต้องหรือเปล่า แต่ก็น่าจะเป็นอย่างนี้
Nightfall :: ทำไปเพื่ออะไรกัน
Newtoleo :: เพื่อปลุกซาตานมาให้ครบเจ็ดตนยังไงล่ะ พอถึงตอนนั้นเมืองนี้ก็จะถูกลบหายออกไปจากประวัติศาสตร์
Nightfall :: ฟังดูร้ายแรงจัง
Newtoleo :: ผมก็ไม่ได้รังเกียจอะไรหรอกที่เมืองโสมมแบบนี้จะถูกลบหายไปสักที แต่ที่แย่ก็คือแผนการของเบลเซบับกำลังทับซ้อนแผนการใหญ่ของเราอยู่น่ะสิ เราจำเป็นต้องใช้คนในเมืองนี้กับเมืองนี้เป็นองค์ประกอบใหญ่ๆ
Roze :: ยังคิดเรื่องนั้นอยู่อีกหรือคะเจ้านาย?
Newtoleo :: คิดสิครับ ขืนซาตานพวกนั้นฆ่าคนที่เป็นวัตถุดิบสำคัญของพวกเราไปจนหมด เราจะเหลืออะไรอีกเล่า?
Roze :: ฉันก็ไม่คิดว่าแผนการรวบรวมคนที่มีพรวิเศษของคุณ มันจะเข้าทาอยู่ดีนะคะเจ้านาย มีอีกร้อยพันวิธีที่คุณจะคืนชีพมนุษย์ได้
Nightfall :: นี่เรากำลังพูดถึงเรื่องอะไรกันอยู่ครับ?
Roze :: แผนการหลักของเราไงคะ ‘การคืนชีพมนุษย์’
ตอนนี้ไม่มีสัญญาณสิ่งมีชีวิตอยู่ในตึกนี้แล้ว มนุษย์ทุกคนถูกทุบด้วยค้อนหนักหลายกิโลจนเละเป็นเศษเนื้อและให้แมลงวันกัดกันเสียจนสิ้นซาก เบลเซบับก้มลงหยิบกระดาษสีขาวเปรอะเลือดขึ้นมา เขาฉีกมันทิ้งอย่างไม่ใยดีแล้วมองออกไปนอกหน้าต่างที่มีฝนโปรยลงมา ไม่มีอะไรสะท้อนอารมณ์ของเขา ณ ตอนนั้นได้ เขาปีนขึ้นไปยืนบนนขอบหน้าต่างแล้วทิ้งตัวลงมาจากตึก หายเข้าไปในสายฝน และทิ้งความตายกับคราบเลือดไว้เบื้องหลัง
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเรียกความสนใจของคิมหันต์ให้ออกห่างจากหน้าจอคอมพ์ เขาหยิบมันขึ้นมาแล้วพบว่าแอน สาวน้อยน่ารักที่เพิ่งโดนดาบจ่อคอเพราะการเข้าใจผิดไปเมื่อคืนก่อน คิมหันต์รู้สึกว่าแอนโชคดีที่ไม่ได้ถูกผู้หญิงประหลาดที่อ้างตัวว่าเป็นพี่สาวกวีตัดคอเอา ผู้หญิงคนนั้นบอกว่า “ขอโทษที ฉันเข้าใจผิด เด็กคนนี้มีอะไรประหลาดๆอยู่” แล้วเธอก็ลดดาบ ทำเอาทุกคนใจหายวาบ คิมหันต์แอบรู้สึกไม่ค่อยอยากจะรับสายแอนในเวลานี้ แต่เขาก็ต้องหยิบมันขึ้นมาถือไวในมือและกดปุ่มรับตอนที่คำพูดฝากฝังของจิตติดังเข้ามาในหัว
“ไง คิม ทำอะไรอยู่คะ”
“อ๋อ...เล่นคอมพ์เรื่อยเปื่อยน่ะครับ แอนมีอะไรหรือเปล่า”
“เปล่าน่ะ โทรมาทักทายเฉยๆ”
“อ้าว แอนก็ทักมาในแช็ตบ็อกก็ได้นะครับ ทำไมถึงโทรมาเล่า เปลืองตังค์จะตายไป”
“อ๋อ...แอนเลิกเล่นแช็ตบ็อกนั่นแล้วล่ะค่ะ แอนว่าจะกลับมาคบคนในชีวิตจริงสักที แล้วอีกอย่าง....แอนอยากได้ยินเสียงคิมน่ะ”
คิมหันต์หน้าแดง รู้สึกว่าหูร้อนฉ่าขึ้นแม้อากาศจะหนาว “อะ...อ๋อ งั้นหรอครับ”
“คิมเป็นอะไรเปล่า ดูตกใจนะ”
“ไม่ให้ตกใจได้ยังไงล่ะครับ จู่ๆก็มีสาวที่ไหนไม่รู้มาบอกว่าอยากได้ยินเสียง”
เสียงหัวเราะของแอนดังเข้ามาในหูของคิม ณ วินาทีนั้นคิมรู้สึกถึงความปวดที่แล่นเข้ามาในเบ้าตาซ้าย มันเป็นความปวดที่เหมือนมีอะไรมาบีบดวงตาอย่างรุนแรง เขาทิ้งโทรศัพท์ให้ตกลงตรงพื้น และทรุดตัวลงตรงโต๊ะคอมพ์
“อะไรกัน”
ภาพที่เขามองเห็นพลันสลับไปสลับมาอย่างน่าประหลาด มันเหมือนเป็นภาพจากสายตาของคนอื่นที่แทรกแทรงเข้ามาในสมอง ภาพของผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังถูกทุบด้วยค้อนเหล็กใหญ่ยักษ์ เสียงของความทรมานดังก้องในโสทประสาทของคิมอยู่สักพัก และมันก็หายไป ทุกอย่างกลับเป็นเหมือนเดิม ภาพสุดท้ายที่คิมรับรู้คือกองเลือดที่มีแมลงวันตอมเท่านั้น
โดยมีเสียงจากโทรศัพท์คอยปลุกคิมขึ้นจากภวังค์
ตอนนี้เขาไม่รู้สึกอยากจะรับสายใครก็ตามที่โทรมาสักนิด เขาไม่รู้ว่าภาพบ้าๆนั่นเข้ามาในสมองเขาได้ยังไง มันเกี่ยวข้องอะไรกับแมลงวันที่บินเข้าหูเขาเมื่อคืนก่อนหรือเปล่า เพียงแค่คิดสมองของเขาก็ปวดแปลบขึ้นมาจนคิมต้องเดินเข้าไปในห้องน้ำและล้างหน้าด้วยน้ำเย็น
ทุกๆเรื่องราวถาโถมมาหาเขาในตอนนี้ทั้งเรื่องของเบลเซบับที่ลลิตเล่าให้ฟังเมื่อคืนก่อน เรื่องของแอน คัมภีร์มรณะและอะไรต่อมิอะไร เขาจ้องมองหน้าตาของตัวเองในกระจกเงา มันไม่ได้ดูผิดแปลกหรือเป็นใบหน้าของคนอื่น เขายังคงเป็นเขาไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไร นั่นทำให้คิมสูดหายใจลึกและสะบัดเรื่องต่างๆออกไปจากหัว
Newtoleo :: เรามีงานอะไรบางอย่างมาให้ไนท์ช่วย
Nightfall :: งาน? ผมมีหน้าที่กับเขาด้วยหรือนี่? 5555
Newtoleo :: ในหมู่เราสามคนก็ยังมีแต่ไนท์น่ะแหละครับที่ยังไม่มีหน้าที่ ผมเผยแพร่คัมภีร์มรณะออกไปเสร็จสมบูรณ์แล้ว ส่วนโรสเป็นฝ่ายข้อมูลคอยแจ้งเรื่องราวให้เรา และที่ไนท์จะต้องทำคือการรวบรวม
Nightfall :: รวบรวมอะไรงั้นหรือครับ?
Newtoleo :: รวบรวมผู้วิเศษน่ะครับ ทุกคนที่มีพรวิเศษอยู่กับตัว เราต้องการให้ทุกคนเป็นปึกแผ่น โดยเน็ตเวิร์คจะเป็นตัวเชื่อมประสานพวกเขาเข้าด้วยกัน
Nightfall :: คุณกำลังจะขอให้ผม สร้างเว็ปไซต์ขึ้นมาหรอครับ?
Newtoleo :: เข้าใจถูกต้องแล้วครับ เราต้องการเว็ปไซต์ที่รวบรวมผู้มีพรวิเศษไว้ด้วยกัน ไนท์พอจะช่วยพวกเราได้หรือเปล่า?
Nightfall :: ไม่แน่ใจ แต่ผมก็ขอลองดูด้วยนะครับ เป็นแผนการที่ไม่เลวเหมือนกัน
ความคิดเห็น