คุณลม(ที่)รัก

ลำดับตอนที่ #3 : คนสำคัญ.. จริงมั๊ย?

เสียงดนตรีที่ดังกระหึ่มตามจังหวะทำนองเพลงดัง ปลุกเร้าให้บรรดาผีเสื้อยามราตรีต่างลุกออกมาวาดลวดลายลีลาความเร้าร้อนของแต่ละคน ชุดเสื้อผ้าที่เน้นโชว์ความเซ็กซี่จนแทบจะปิดความเป็นสาวกันแทบไม่มิด ชายหนุ่มนั่งดื่มอย่างทอดอารมณ์ใคร่สนใจเหล่าผีเสื้อที่เชื้อเชิญทั้งสายตาและรอยยิ้มหวานๆน่าลิ้มลองอย่างคุ้นชินกับภาพที่เห็น

  

       "เป็นไรว่ะไอ้ลม อุสาห์ออกมาจากสวนจากไร่แทนที่จะปลดปล่อย ดันมานั่งหน้าซีเรียสทำไม? มึงดูแม่คนนั่นแม่งยั่วมรึงขนาดนั้นแล้วจูงมานั่งตักเลยเป็นกูหน่อยไม่ได้" ธีภพยักหน้าให้ชายหนุ่มมองตามร่างเต็มอิ่มที่ส่งยิ้มอย่างเชิญชวนไม่ปิดบังกริยาอันใด

 

    หากว่าเป็นเวลาปกติทุกครั้งที่เข้ากรุงเทพเขาไม่พลาดแน่ที่จะปล่อยให้หญิงสาวรายนี้หลุดรอดไปได้ แต่เวลานี้กลับรู้สึกเบื่อหน่ายกับภาพเหล่านี้เต็มที อารมณ์เซ็งจากเมื่อตอนบ่ายที่ปะทะคารมกับยัยคุณหนูตัวแสบที่ดันมาดูถูกพ่อแม่ของเขาและพื้นเพอันต้อยต่ำที่ไม่สามารถเลือกกันได้อารมณ์ที่ถูกต่อว่ามาถึงคนเป็นพ่อพาลเซ็งเจ็บหน่วงในอก จนยากจะปรับรับกับความสุขที่ฉาบฉวยล่อตาล่อใจที่อยู่เบื้องหน้า

 

   พรุ่งนี้เขามีงานที่ต้องการยื่นเอกสารส่งออกที่จำเป็นต้องเข้ามาที่กรุงเทพโดยตรง แต่อยากมาก่อนล่วงหน้าสักวันเพื่อมากราบไหว้คุณศจีที่เรียกจนติดปากว่าคุณย่ามาตั้งแต่เด็ก แล้วยังจะผลไม้ในสวนที่พ่อเขาเป็นคนเก็บเองกับมือเพื่อนำมาฝากคุณศจี อีกทั้งเพื่อนที่ชื่อธีภพที่ออกปากชวนให้เผื่อเวลามานั่งสังสรรค์กันบ้างตามประสาชายโสดที่นานๆเจอกันทีเพราะภาระหน้าที่ของแต่ละคน

 

     นึกถึงสีหน้าของคุณศจีที่เจอกันในวันนี้ทั้งดีใจยิ้มแย้มแจ่มใสเฉกเช่นทุกครั้งที่เขาเข้ามาหากราบไหว้ในยามที่ลงมากรุงเทพไม่ว่าจะมาด้วยเรื่องงานหรือว่ามาเยี่ยมเยือนตามประสาผู้ใหญ่ที่ให้ความเคารพนับถือกันมานาน

 

   ปกติที่เขามาไม่เคยได้เจอหลานสาวของคุณย่า น่าจะนานหลานสิบปีทีเดียวเพราะครั้งสุดท้ายที่เจอเธอก็ยังเด็กนัก แต่ก็ร้ายไม่ต่างกันในตอนนี้นิสัยเสียไม่หาย แต่ก็พอจะเข้าใจอยู่บ้างเรื่องปมชีวิตที่ต้องเจอมาตั้งแต่เด็กจากคำบอกเล่าของพ่อของเขา บางครั้งเขาเองก็นึกสงสารอยู่บ้าง แต่พอมาเจอแบบนี้แล้วสงสารไม่ลงโตขนาดนี้แล้ว ทำไมยังร้ายไม่เลิก ยัยตัวแสบ!

 

       "ไอ้ลมจะไม่ชวนน้องเขามานั่งสักหน่อยว่ะ เห็นใจน้องเขาหน่อย ดูสิมองมรึงตาระห้อยเลยว่ะ" ธีภพยังลุ้นไม่เลิก เพราะตัวเองเฝ้ามองมานานเผื่อฟลุ๊คเพื่อนๆหล่อนจะติมตามมาด้วย

 

       "ไม่ว่ะ วันนี้ไม่มีอารมณ์"

 

       "เฮ้ย ไอ้ลมอย่าบอกนะมึง.. มึงหมดน้ำยาแล้ว"ธีภพตาโตทำหน้าจริงจังถามออกมา

 

       "ไอ้บ้า ไม่ใช่อย่างนั้น วันนี้ข้าเหนื่อย พรุ่งนี้เช้ามีงานแต่เช้าด้วย"

 

        "อ๋อ... แล้วไป ข้านึกว่า...ไปซะแล้ว" พูดจบก็หัวเราะออกมา

 

        "ไอ้ลม มึงทำแต่งานไม่สนใจใครบ้างหรือไงว่ะ"

 

        "แล้วมึงจะทำไม เจอเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น"

  

         "แหม่..กูอยากรู้ เผื่อมึงมีแอบซ่อนไว้แล้วไม่บอก แอ่บเนียนว่ายังโสด"

 

        "กูไม่ทำแบบนั้นหรอกไอ้ธี ไม่เหมือนมึงหรอก"

 

   ชายหนุ่มหัวเราะกับความคิดของเพื่อน ทำงานแต่ในสวนในไร่ใช่ว่าจะไม่เจอใครแถมยังมีประเภทมาหาถึงที่ก็ยังมี หรือประเภทเข้าหาผู้ใหญ่ที่แลน่าเอ็นดูในสายของพ่อเขาก็มี แต่ก็ยังไม่ถึงกับถูกใจเขาเท่าไหร่นัก ไม่ใช่ว่าเลือกมากแต่ก็อยากเจอคนที่คิดจะจ่มปลักกับไร่สวนได้อย่างไม่เสแสร้งว่ารักธรรมชาติอย่างจริงใจ ไม่ใช่ว่าพอถึงเวลานานไปก็เบื่อ 

 

         "อ้าว..ไอ้นี่ วนกลับมาด่ากูทำไม ของกูยังแค่คบๆกัน ยังอยู่ในสถานะเลือกได้"

 

         "มึงไม่สงสารเขาหรือว่ะ เห็นว่าคบกันมานานแล้วนี่"

 

        "แหม่ คบนานใช่ว่าจะต้องเป็นคู่ชีวิตนี่หว่า.." ธีภพลากเสียงยาวเมื่อจบประโยค

 

   คนรับฟังถึงกับส่ายหัวในความคิดของเพื่อน ใช่ว่าจะไม่เข้าใจในเรื่องความรักๆใคร่ๆแต่เขาก็ไม่เห็นด้วยที่จะฉุดรั้งใครไว้ด้วยความเห็นแก่ตัว ถ้าคิดว่าไม่ใช่แล้วก็ควรปล่อยกันไปไม่ใช่หลอกกันไปเรื่อยๆแทนที่ต่างคนจะได้เจอใครที่เป็นตัวจริงเสียที

 

     หันไปคุยกับธีภพอีกพักใหญ่ก่อนขอตัวไปห้องน้ำ ทำธุระส่วนตัวเสร็จในขณะกำลังล้างมือในอ่างล้างหน้านั้น มีชายวัยรุ่นอีกคนเข้ามายืนคุยโทรศัพท์ใกล้จนได้ยินชื่อที่คุ้นหูจากวัยรุ่นชายคนนั้น

 

         "มากับลิตา อื่อๆ ลิตาวันนี้โครตเซ็กซี่เลยว่ะ ว่าจะกล่อมขอฟันซะหน่อยคบมาแล้วเล่นตัวเป็นบ้าเลย วันนี้ท่าจะไม่ยากแม่งยั่วกูสุดๆ เออๆแค่นี้ก่อน"  

 

        คำว่า ลิตา ทำให้ต้องหยุดนิ่งทำทีว่ายังล้างมือไม่เสร็จแต่ประโยคหลังที่ได้ยินชักไม่แน่ใจว่าควรปล่อยเลยตามเลยหรือว่า.. อะไรดี แต่ก็ยังไม่แน่ชัดว่า ลิตาใหน ผู้หญิงที่ชื่อลิตาใช่ว่ามีคนเดียวในเมืองไทย แต่อย่างไรก็ขอให้เห็นเสียก่อนเพื่อความแน่ใจว่าไม่ใช่ แม่ลิตาตัวแสบของเขา เอ้ย...  ของคุณย่า...

 

    สองเท้าไวเท่าความคิดเดินตามชายหนุ่มออกไปอย่างห่างๆ เพียงแค่อึดใจเดียวก็เห็นหยุดยืนคุยกับสองสาวและตามด้วยภาพของชายหนุ่มที่ติดตามออกมา เอามือเข้าสวมกอดเอวบางของใครบางคนจากด้านหลัง ก่อนก้มกระซิบแล้วหัวเราะกันออกมา ใบหน้าหวานที่หันเข้ากับแสงไฟพอดีทำให้รู้แน่ว่าเธอคือลิตาตัวแสบของคุณย่าจริงๆ ก่อนเดินกลับมาที่นั่งของตัวเองเริ่มคิดว่าจะเอาอย่างไงกับเธอดี

 

    ระยะห่างที่นั่งของเขากับกลุ่มของลิตายังอยู่ในระยะสายตาที่พอจะมองเห็นได้บ้าง ชายหนุ่มเริ่มนึกถึงหน้าของคุณย่าว่าจะผิดหวังกับหลานสาวขนาดใหนที่มาปล่อยตัวเรี่ยราดให้กับไอ้หนุ่มคนนั้น แล้วยังจะชุดที่ใส่นั้นอีก มันสั้น... จนเสมออะไร อะไร ของเธอ ข้างบนรึก็ล้น.. จนน่าหวั่นใจ พอกัน บนล่าง แล้วใส่ออกจากบ้านมาได้อย่างไร ทำไมคุณย่ายอมให้ออกมา...ในชุดแบบนี้

 

    ไม่แปลกใจที่ไอ้เด็กหนุ่มคนนั้นพูดในโทรศัพท์กับใครอีกคนว่า โคตรเซ็กซี่ ซึ่งไม่ได้ผิดไปจากที่ได้ยินนัก แต่ไอ้ประโยคต่อมา ว่าจะขอฟันซะหน่อยนี้แหละ จะทำยังไงต่อดีหากว่าลิตาคนนี้มาในเวลาอื่นโดยที่เขาไม่รับรู้อะไรก็คงไม่เท่าไหร่ แต่เวลานี้เขาเห็น เขารับรู้ แล้วจะปล่อยไปได้อย่างไร? ใบหน้าของคุณย่าวนเวียนเข้ามาในความคิด ท่านคงเสียใจกับหลานรักนักถ้ารู้เรื่องนี้ 

 

     สองหนุ่มสาวเคล้าคลอกันไม่เว้นระยะห่างจนน่าหมั่นใส้สำหรับใครบางคนที่เฝ้ามองอยู่ห่างๆ จะรู้ตัวบ้างไหมแม่ตัวดีที่วันนี้กำลังจะถูกเชือด แต่เห็นอาการอย่างนี้แล้วใครกันแน่จะถูกเชือด ไอ้เด็กหนุ่มคนนั้นหรือแม่ตัวดีอย่างลิตา เห็นอาการแล้วไอ้หน้าอ่อนไม่น่ารอด ฮึ!ไม่รู้จะสงสารใครดี สงสัยยังไม่รู้ฤทธิ์เดชแน่ ไอ้ที่เห็นอยู่หน่ะภาพลวงตาทั้งนั้น...หึ หึ อยากจะหัวเราะ

 

    ยังไม่ทันไรเห็นสองสาวจับจูงพากันเดินไปทางห้องน้ำ ก่อนหันไปบอกเพื่อนที่นั่งดื่มอย่างสบายอารมณ์ว่าขอกลับก่อนพรุ่งนี้ต้องลุยเอกสารยาว ธีภพพยักหน้ารับเข้าใจแต่ขอนั่งต่ออีกสักพัก ชายหนุ่มเดินตรงไปทางห้องน้ำเพื่อเฝ้ารอใครบางคนออกมา

 

   เพียงไม่นานสองสาวที่ตัวเองเฝ้ารอก็เดินหัวเราะต่อกระซิกกันออกมา ฮื่ม..แม่ปลากระดี่วันนี้จะได้น้ำเข้าหน่อยรู้สึกว่าจะกระดี้กระด้าออกหน้าออกตาเกินไปไหม เห็นอาการแล้วทนไม่ไหวเดินเข้าไปคว้าแขนก่อนออกแรงดึงให้ไปตามทิศทางที่ตัวเองต้องการ

 

          "ลิตา! กลับบ้าน"

 

          "เฮ้ย...! ไอ้ลม ไอ้บ้า แกเป็นบ้าอะไร ปล่อยนะไอ้บ้า! "

 

    แค่เพียงรู้แน่ชัดว่าเป็นใครที่กล้ามาลากจูงกันอย่างอุกอาจ มืออีกข้างออกแรงทุบแขนของคนที่ดึงรั้งอย่างไม่ถนอมว่าเธอจะเจ็บหรือไม่

 

         "แกเป็นใคร?! ปล่อยลิตานะ"เสียงเพื่อนสาวอีกคนร้องออกมา

 

         "บีบี ช่วยลิตาด้วย ไอ้บ้านี่มันโรคจิต"

 

         "มากไปแล้วนะลิตา!"ชายหนุ่มหันมาตะคอกใส่อย่างหัวเสีย มือที่กำข้อมือเล็กออกแรงบีบจนคนปากดีต้องนิ่วหน้า ก็อยากมาว่าเขาเป็นพวกโรคจิตก่อนทำไมเจ็บแค่นี้มันยังน้อยไปหน่อยลิตา! 

 

         "มันเป็นใครลิตา" เพื่อนสาววิ่งตามติดมา

 

         "มันเป็นคนบ้านะซิ ปล่อยนะไอ้ลม แกกล้าดียังไงมาทำกับฉันแบบนี้" เพื่อนสาวเริ่มลังเลเพราะมีการเรียกชื่อกันไม่รู้ว่าเป็นอะไรกันมาก่อนหรือเปล่า เพราะดูท่าทางของชายหนุ่มก็เอาเรื่องอยู่ไม่ใช่น้อย ยิ่งเรื่องส่วนตัวของลิตาเธอเองก็ไม่เคยสนใจนอกเสียจากออกมาเที่ยวกันแบบนี้

 

         "ปากดีนักนะลิตา คุณย่ารู้หรือเปล่าว่าออกมายั่วผู้ชายด้วยชุดนี้" ชายหนุ่มส่งสายตามองชุดที่เธอใส่ มันสั้นเสียจนไม่น่า...จะใส่ทำไม?!

 

        "แล้วแกจะมายุ่งอะไรกับฉัน ไอ้ลม ไอ้บ้า!" ยังไม่ทันที่จะตั้งหลักด่าเพิ่มก็ถูกแรงดึงต้องให้ก้าวเท้าตามอย่างทุลักทุเลเพราะรองเท้าส้นสูงสามนิ้วมันก็ทำท่าจะทรยศตลอดหากว่าทรงตัวไม่ดี ถ้าล้มลงไปคงได้อายเป็นแน่!

 

        "บีบี ช่วยลิตาก่อน"

 

        "ช่วย ช่วยยังงัย เดี๋ยวเค้าเข้าไปตามพี่ท็อปให้มาช่วยนะ"สิ้นประโยคก็รีบวิ่งแจ้นกลับเข้าไปตามจุดหมายที่ตัวเองต้องการ

 

    สองเท้ายังต้องก้าวตามคนที่ลากจูงมาอย่างฝืนไม่ได้ มือที่ว่างก็ทั้งหยิกทั้งข่วนเพื่อให้หลุด ยิ่งปากที่ว่างไม่ต้องพูดถึง สารพัดคำด่าที่พอจะว่าออกมาได้ จนใกล้จะถึงที่จอดรถ

 

        "ปล่อยได้แล้ว ไอ้บ้าลม ถ้าแกยังไม่ปล่อยฉันฟ้องคุณย่าแน่" สองเท้าหยุดทันที โธ่นึกว่าแน่ไอ้ลม! ที่แท้ก็กลัวโดนฟ้อง 

 

     ชายหนุ่มปล่อยมือออก กอดอกมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างเหลือทน ทั้งชุดที่ใส่แล้วยังจะคำพูดคำจาที่พ่นออกมา ทำไมมันช่างต่างกับใบหน้าและรูปร่างเสียเหลือเกิน จะมีประโยคใหนที่พอจะทำให้เธอมีสติเป็นผู้เป็นคนได้บ้าง

 

         "ชุดคุณมันยั่วอารมณ์ผู้ชายเกินไปหรือเปล่าลิตา"พยายามควบคุมอารมณ์ที่บอกออกไป จะได้รู้ตัวเสียทีว่าชุดที่ใส่มันเซ็กซี่ เอ้ย! ทุเรศเกินไป

 

         "แล้วแกจะทำไม?! มันเรื่องของฉันอย่ามายุ่ง"

 

        "ก็ไม่คิดว่าตัวเองจะมายุ่งอะไรกับคุณหรอกนะ แต่มันเห็นแล้วมันก็อดไม่ได้ในความทุเรศลูกนัยตา ทั้งสั้น ทั้งล้น แบบนี้ ทำไมไม่ไปนั่งในตู้กระจกซะเลย"

 

        "กรี๊ดดด ไอ้ลม แกว่าชั้นเป็นอีตัวเหรอ"เสียงกรี๊ดดังจนแทบจะอุดหูไม่ทัน มันจะมากไปแล้วมาว่ากันแบบนี้ ชุดที่ใส่เป็นของแบรนด์ดังยิ่งราคาก็ดังตามแบรนด์ไปด้วย ถึงแม้จะดูโป๊โชว์ไปสักหน่อยแต่ก็รัดกุมไม่ทำให้ขายหน้าได้ จะมาเสียเซลเสียลุคของแพงก็เพราะไอ้บ้าลมคนไร้รสนิยมเกตต่ำเกินมาตฐาน หน๋อยแน่ะ...!! 

 

        "ลิตา"เสียงร้องเรียกแถมด้วยหน้าตาเหรอหราวิ่งตามออกมา ชายหนุ่มท่าทางเจ้าสำอาง ใบหน้าหล่อเหล่าตามประสาวัยรุ่นในเมืองใหญ่ หยุดมองคนตรงหน้าว่าคือใคร

 

       "พี่ท๊อป ช่วยลิตาด้วย"หญิงสาวรีบเข้าไปเกาะแขนชายหนุ่มที่มาใหม่ทันที ตามด้วยเพื่อนสาวที่วิ่งออกมาสมทบอีกคน

 

        "แกเป็นใคร กล้าดียังไงมาทำกับลิตาแบบนี้"ได้ทีต้องรีบโชว์พาวเวอร์ให้สาวเห็น เด็กหนุ่มหน้าอ่อนถามด้วยความห้าวโชว์เต็มที่

 

      "เป็นคนสำคัญ ถ้าไม่สำคัญฉันไม่กล้ามาตามให้กลับบ้านหรอกจริงมั๊ยลิตา" คำตอบที่หันไปบีบคั้นและคลุมเคลือเล่นเอาคนอ่อนหัดไม่มั่นใจไปไม่เป็นกับคำว่าคนสำคัญ เป็นอะไรกันว่ะ?! หรือว่า..! ตายแน่..เวร!!

 

      "ไอ้ลม! แกพูดอะไรของแก พี่ท๊อปอย่าไปฟังมัน ไอ้นี้มันบ้า"หญิงสาวถึงกับรนรานกับคำพูดที่ส่อเค้าความเสียหายและเข้าใจผิดสำหรับคนที่ได้ยิน และยังจะเพื่อนสาวที่ดูจะกระตือรื้นเป็นพิเศษที่ได้รับรู้อย่างตั้งใจ ดังแน่..ลิตา!!

 

      "ลิตา เลิกงอนเป็นเด็กแล้วกลับบ้านกันได้แล้ว อย่าให้ต้องออกแรงกันอีก เพราะคืนนี้..."

 

       "ไอ้ลม หยุดนะแกพูดบ้าอะไรของแก"

 

       "ลิตา.."เสียงอ่อยๆดังออกมาพร้อมกับเริ่มดึงมือของเธอออก ไม่ได้เสียใจหรือผิดหวังอะไรมากมายแต่เสียความรู้สึก อุสาห์หวังว่าคืนนี้จะได้...! เป็นเขยขวัญ ให้ยายคุณนายศจีภูมิใจเล่นเสียหน่อย หมั่นใส้มานานแหละชอบทำสีหน้ารังเกียจเวลาที่ไปหาลิตาที่บ้าน แต่พอเห็นผู้ชายตรงหน้าท่าจะเอาเรื่องน่าดู ก็ต้องยอมปล่อยเธอก่อนด้วยไม่รู้ว่าคือใครเขาไม่อยากเสี่ยง การมีเรื่องชกต่อยมันไม่ใช่... แนว สำหรับเขา

 

       "พี่ท๊อปอย่าบอกนะ ว่าเชื่อที่มันพูด"

 

       "ก็ลองไม่เชื่อดูสิ จะได้รู้รสชาดว่ายุ่งเรื่องในครอบครัวของคนอื่นต้องโดนยังไง"สีหน้าจริงจังสาวเท้าเดินเข้าใกล้แต่เพื่อนสาวกับเด็กหนุ่มเริ่มถอยห่าง ก่อนจะคว้าหมับเข้าข้อมือของแม่ตัวดีแล้วดึงรั้งเอาไว้ไม่ให้ถอยหนีตามออกไป

 

        "จะเอาไง?! ยังกล้ายุ่งอีกมั๊ย"

 

   สายตาที่เอาเรื่องพร้อมกับมุมปากที่ยกแย้มอย่างคนเอาจริงหันไปเล่นงานคนที่ล่าถอยอย่างหมดท่า กลัวจนลืมอาย.. ก็เมื่อกี้ยังโชว์พาวเวอร์อยู่เลย

 

     ปล่อยให้เข้าใจผิดไปแบบนี้ก็ดี จะได้เลิกคิดทำสารเลวกับคนตรงหน้าซะ โธ่...ไอ้หน้าอ่อนขี้ขลาดคิดแต่เรื่องเลวๆพอเอาเข้าจริงหน้าซีดยังกับไก่ต้ม ไม่อยากโทษผู้ชายฝ่ายเดียวหรอกนะแม่ตัวดีก็ใช่เล่น อด! สักวันคงไม่ลงแดงตายหรอก...  จริงมั๊ยลิตา! 

 

        "เอ่อ..พี่ท๊อปบีบีว่า..เรื่องของผัวเมียเราอย่าไปยุ่งดีกว่า"เพื่อนสาวจีบปากจีบคอพูดออกมาแถมกระตุกมือให้ตามกลับเข้าไปด้านในต่อ สถานการณ์มันชัดเจนแล้วว่า...จริง!  ชายหนุ่มที่ยืนเคียงข้างพยักหน้ารับ มองมาที่หญิงสาวที่ถูกจับข้อมือไว้ แล้วไอ้คนที่จับเอาไว้ก็ดูจะหวงมากเสียด้วย 

 

       "ไม่ใช่อย่างที่เธอพูดนะบีบี พี่ท๊อปเชื่อลิตานะ" ตายแน่ลิตา! เพื่อนฝูงแทบจะไม่มีใครคบอยู่แล้ว เหลือแค่สองคนนี้ที่ทนคบกับเธอได้ ไปไหนไปกัน กินไหนกินกัน ลิตาจ่าย...

 

       "ลิตา เอาไว้คุยวันหลังนะ พี่ไปก่อน"หันหลังได้ก็ควงแขนกันเดินไปทันทีทิ้งกันแบบไม่แคร์ ก็ใครจะไปกล้ายุ่งเรื่องของผัวๆเมียๆ ปิดกันได้..ลิตา!

 

       "เดี๋ยวซิ มาช่วยลิตาก่อน ถ้าทิ้งกันต่อไปอย่าหวังจะให้จ่ายอะไรให้เลย" โมโหฉุนเชียวจนตะโกนตามออกไปอย่างสุดกลั้น ทิ้งกันได้.. ไอ้บ้าลมคอยดู!

 

   พอได้ยินแบบนี้แล้ว ถึงกับต้องมองอย่างปลงๆก็เข้าใจอยู่นิสัยแบบนี้หาคนคบด้วยยาก แต่ไม่คิดว่าถึงขนาดต้องจ้างให้มาคบแถมยังจ้องจะหักหลัง คบไปได้ยังไง...เลว! ถ้าหากมีสติพิจารณาสักนิดก็จะรู้ว่าทั้งสองคนนั้นไม่น่าไว้ใจเลย  อ้อ..! ลืมไป คนๆนี้สมองกลวง ไม่ค่อยมีสติ..  ดีแต่โวยวายเอาแต่ใจไปวันๆ จริงมั๊ย?!