คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Short Fiction : A Good Boy - fourth - [Mark x Bambam]
Fourth
♦ ♦ ♦ ♦ ♣ ♣ ♣ ♣ ♠ ♠ ♠ ♠
A Good Boy
♦ ♦ ♦ ♦ ♣ ♣ ♣ ♣ ♠ ♠ ♠ ♠
• • • • • • • • • • • • • •
Mark’s Memories
สวัสีรับผมื่อ มาร์ ้วน อยู่มัธยมปลายปีสอ ผมเป็นนัฟุบอลอโรเรียน ั้แ่เ้ามาอยู่มรมีฬา ผม็เป็นที่รู้ัมาึ้น เพราะไ้ลเป็นัวริแ่ับโรเรียนอื่นอยู่หลายรั้ และทุๆรั้ที่ผมลแ่ ทีมผม็นะ้วยฝีมือารทำประูอผมเสีย้วยสิ ีวิผม็เป็นแบบนี้เรื่อยมาระทั่ึ้นมัธยมปลายปีสอนั่นแหละ...
วันนั้นเป็นวันเลือมรมหลัาเปิเทอมใหม่มาแล้วหนึ่สัปาห์ ผมถูวานาเพื่อนผมเอ ประธานมรมบาสฯ อิมแบอม หรือที่ทุนรู้ัและนานนามมันว่า เบี ที่ไม่่อยมีนเรียมันว่าแบอม็เพราะนื่อนี้ ในโรเรียนนี้มันเยอะมา ื่อมันโหลไรับ... เวลาพูถึมันเพื่อให้เ้าใรันไ้ทุฝ่ายว่าำลัพูถึแบอมประธานมรมบาสฯ ็เลย้อมีายาให้มันหน่อย เรียไปเรียมานลายเป็นทุนในโรเรียน่า็เรียมันแบบนั้น... มันให้ผมมาูแลรุ่นน้อที่ะมาสมัรเ้ามรมแทนมัน เพราะมัน้อไปทำเรื่อส่ัวนัีฬาไปแ่บาสฯันที่อินอน ในานสานสัมพันธ์อะไรสัอย่าที่มีอีโรเรียนเป็นเ้าภาพ เพราะไม่มีารแ่บอลรวมอยู่้วยผมเลยไม่่อยรู้รายละเอียเท่าไหร่
บรรยาาศอนนีู้ึั มีนัเรียนปีสอหลายนมา่วยันูแลน้อๆที่มาสมัร ผม็ไม่เ้าใว่าไอ้เบีมันะให้ผมมาทำไมอี... ผมเลยเลือหลบผู้นมามายมานั่ลบนอัรรย์ั้นบนสุแทน มอไปรอบๆ็เห็นแ่วามวุ่นวาย... แ่แล้วสายาผม็ไปสะุาับนๆหนึ่เ้า เาำลัเินเ้ามาาทาหน้าประูแล้ว่อแถวเ้าิวรับใบสมัร ใบหน้าหวานบวับรอยยิ้มสใสนั่นำลัสะผมไม่ให้ละสายาไปไหน ใบหน้าผมปรารอยยิ้มออมาอย่าเสียไม่ไ้…
ผม้าวลาอัรรย์ทันทีแล้วเินเลียบๆเ้าไปแถวๆที่เ้าำลัแใบสมัรัน เป็นเวลาเียวับที่ถึิวน้อนนั้นพอี
“สวัสีรับ... ผมื่อแบมแบมรับ อสมัรเ้ามรม้วยนนะรับ” เสียหวานเอ่ยพร้อมับใบหน้ายิ้มแย้ม...
นั่นทำให้ผมรู้แล้วว่า... นนี้แหละที่ผมรอมานาน
ให้ายสิ ถึผมะพูอย่านั้น... แ่ผม็ปอแหเินว่าที่ะเินเ้าไปทำวามรู้ัับน้อเ้าอนนั้นเลย เพราะมัวแ่ไม่ล้า ปล่อยเวลาให้ล่วเลยมานใล้ะหมปีารศึษา...
ผมมีโอาสหลาย่อหลายรั้มานะที่ะเินเ้าไปหาแบมแบม แ่็เป็นผมเอที่ทำลายโอาสีๆเหล่านั้นไปเพียเพราะำว่า...
ไม่ล้า
ผมอบมาลุอยู่ที่มรมบาสฯ อนเย็นทุวันศุร์ เหุผล็ไม่พ้น น้อแบมแบม... ที่มัะมา้อมที่มรมวันนี้ แ่พอผมเห็นน้อผม็เลือที่ะหลบอยู่ในห้อระที่เป็นห้ออประธานมรมบาสฯอย่าไอ้เบีมัน ห้อนี้เป็นระทึบ ้านอมอเ้ามาไม่เห็น แ่้าในมอออไปเห็นัเนเลย ทุท่วท่าารเิน ารวิ่ ารเาะลูบาสฯ ารู้ ทุอิริยาบถ ทุารระทำอน้อ มันอยู่ในสายาอผมเสมอ...
ผมทำแบบนี้ทุอาทิย์นเพื่อนๆผมทุนเริ่มสสัย และับสัเไ้ว่าผมมาทำอะไร... ผมโนล้ออยู่นานและ็ู่พวมันไว้ว่าห้ามแว ห้ามล้อ ถ้าหาน้อเ้ารู้ว่าผมอบ.... ผมะเลิบับพวมัน พวมัน็เลยพาันเียบไป ไม่่อยล้าแวผมเท่าไหร่
แ่แล้ววันนึ อายอน ลูพี่ลูน้ออไอ้ินยอเพื่อนสนิทผมที่อยู่มรมฟุบอล้วยันเินเ้ามา่อว่าผม... อนแรผม็ไม่เ้าใว่าผมไปทำอะไรให้เธอโรธ... ทั้ที่ผมับเธอ็ุยันไม่บ่อยนั แ่พอฟัเธอเล่าแล้วผมถึับพูไม่ออเลย...
“พี่ไปัารแฟนลับพี่เลยนะพี่มาร์! บอให้พวนั้นเลิแล้เพื่อนอายอนไ้แล้ว!” ผมมวิ้ว
“หมายวามว่าไ? ใรแล้ใรนะ?”
“็แฟนลับพี่อ่ะแหละแล้แบมแบมอยู่ไ้” แ่ื่อ็เรียวามสนใาผมไ้แล้ว... แ่ที่บอว่าแบมแบมโนแล้นั่นทำเอาผมนั่ไม่ิ
“แบมแบมโนแล้อะไร? เรื่อมันเป็นยัไเล่ามา” แล้วอายอน็เริ่มเล่าให้ผมฟั เธอับแบมแบมเป็นเพื่อนสนิทันเรื่อนี้ผมไม่รู้มา่อน รู้แ่ว่าอยู่ห้อเียวัน... แ่็ไม่เยถามอายอนเรื่อแบมแบมเลย เหุผล็เหมือนเิม
ผมไม่ล้า...
“็เพื่อนพี่แหละัวี... พี่แ็สันอ่ะ ไปบอแฟนลับพี่อ่ะิ่ว่าพี่อบแบมแบม พวนที่อิาแบมแบม็พาันมาแล้... เพราะพี่แหละ! นี่ถ้าอายอนไม่ไปเ้าห้อน้ำแล้วบัเอิไ้ยินพวนั้นุยันนะ อนนี้อายอน็ยัไม่รู้หรอว่าทำไมแบมแบมถึโนแล้”
“แบมแบมโนแล้อะไร? บอพี่มา”
“โหยพี่... สารพัสารเพ แรๆ็ิว่ามันเป็นอุบัิเหุนะ แ่หลัๆมันเริ่มไม่ใ่” อายอนถอนหายใ “แล้วพันี้แบมแบม้ออยู่นเียวบ่อยึ้น้วยเพราะอายอนมี้อมร้อเพล โนแล้อะไรบ้า็ไม่รู้ แบม็ไม่เยปริปาบออายอนเลย พอมารู้อีที็อนที่เพื่อนในห้อเอามาพูันนั่นแหละ”
“......”
“ไม่รู้แหละ! พี่้อัารให้อายอน้วย อายอนสสารแบมแบม ถ้าพี่ไม่ทำ... อายอนะยแบมแบมให้นอื่นไปเลย” อายอนพูบ็สะบััวะเินออไป
“เฮ้ยยยยยย” ผมรีบเินไปวาหน้าเธอไว้่อน “อย่าทำแบบนั้นนะ เี๋ยวพี่ัารเอ”
“อย่านานนันะ... สสารแบมแบม”
หลัาที่อายอนมาบอผม อีวันนึอนพัเที่ยผม็ไ้ยินนัเรียนสอสามนุยันเรื่อมีนน่าสสารโนน้ำปลาหใส่เหม็นไปหม แ่ผมะไม่สนใเลยหาื่อนที่โนไม่ใ่... ‘แบมแบม’
ผมรีบวิ่ออามหาแบมแบมทันที ผมถามนที่ผมวิ่ผ่านไปแทบทุนว่ามีใรเห็นแบมแบมมั้ย และโีที่มีนบอว่าเห็นเินไปทามรม... ผมเาว่าน้อเ้า้อมาเอาเสื้อผ้าไปเปลี่ยนแน่ๆ พอวิ่มาถึผม็รีบเปิประูเ้าไปอย่าไม่ทันิ แล้วภาพที่ผมเห็น็ทำผมอึ้ไปั่วะ
หลัาวๆอแบมแบมำลัปราสู่สายาผม ผมยมือึ้นปิปาัวเอ้วยวามเิน... ือผมไม่ิว่าะเห็นภาพอะไรแบบนี้นี่รับ ่อนที่น้อะใเมื่อเห็นผมแล้วหันมาโ้ให้ผมพลาอโทษอโพย แล้วรีบหยิบอวิ่เ้าห้ออาบน้ำไป ือผม็ไม่เ้าใว่าน้อเ้าะอโทษผมทำไม... ผมนี่สิวระอโทษที่เ้ามาโยไม่ไ้เาะประู่อน แล้วยัะมาเห็นภาพน้อแบมเปลือย(?)นานี้อี
พอน้อเ้าไปในห้ออาบน้ำแล้ว ผม็ยมือึ้นมาับที่หน้าออัวเอ... ใผมเ้นแรมานมันะหลุออมาอยู่แล้ว... โอ้ยทำไมผิวน้อแบมถึาวเนียนนานี้วะ! ผมนั่ลที่ม้านั่ยาวลาห้อ รอน้ออาบน้ำรับ เรียว่านั่เฝ้าน้อเลยะีที่สุ... ็ลัวว่าน้อะโนแล้อี แ่พอเสียฝับัวถูปิไปผม็รีบออมาาห้อทันที... ลัวน้อะออมาเห็นว่าผมยัอยู่ แล้วผมะทำหน้าไม่ถู...
หลัาออาห้อนั้นผม็ไปามหานที่บัอามาแล้แบมแบมอผม(?)... แ่็ไม่เอหรอรับ เอแ่แฟนลับบาน ผมเลยฝาให้ไปบอแฟนลับนอื่นๆ้วยว่าให้เลิแล้แบมแบมไ้แล้ว พวเธอ็หน้า๋อยๆไป
ผม็ิว่าไอ้ที่ผมพูับแฟนลับไปมันไม่เป็นผลเลยสินะ เพราะอายอนยัมาโวยวายใส่ผมว่าแบมแบมยัโนแล้อยู่เลย เธอาโทษผมไว้้วย เพราะวันนั้นที่แบมแบมโนน้ำปลา อายอนป่วยเลยหยุไป เธอหาว่าผมไมู่แลแบมแบมให้ี พอเธอมารู้อีที...็าปานอื่นอีแล้ว เพราะแบมแบมไม่ยอมเล่าเรื่อนี้ให้เธอฟัอีเ่นเย... เธอถึับร้อไห้เลยที่แบมแบมโนแล้แบบนั้น แล้วเธอ่วยอะไรเพื่อนัวเอไม่ไ้เลย
“ไม่รู้ล่ะ... ถ้าพี่ไม่ัารให้เ็า อายอนะยแบมแบมให้นอื่นแล่ว!” ผมเลยยื่นำาับเธอไปว่าะัารอย่าเ็า หลัาวันนั้นผม็อยามูแบมแบมอยู่ห่าๆ และผม็เห็นว่าแบมแบมโนแล้ะๆ ับาัวเอ ผมโมโหมา แล้วผม็เห็นนพวนั้นที่แล้แบมแบม้วย... ผมเ้าไปู่พวเธอว่าให้เลิทำแบบนี้ ไม่ั้นผมะแ้ฝ่ายปรอให้เรียผู้ปรออพวเธอมารับทราบวามประพฤิ พวเธอหน้าสลและรับปาว่าะไม่ทำอี
ระทั่วันหนึ่ อายอนเธอมาบอผมว่าผมทำีมา อนนี้ไม่่อยมีใรแล้แบมแบมแล้ว มันน้อยลอย่าเห็นไ้ั ผม็่อยโล่ใหน่อย...
“พี่มาร์ วันศุร์นี้อนเลิเรียนแล้วไปรออายอนร้าึฟิสิส์นะ” ผมมวิ้วเป็นปม “ถ้าพี่ไม่ไปะยแบมให้นอื่น” แล้วผม็้อยอมไปแ่โยี... มุนี้ใ้ไ้ผลับผมเสมอเลย
ถึะไม่่อยเ้าใว่าอายอนะนัผมมาเอทำไม แ่ผม็มา... อนนี้ผมอยู่้าึฟิสิส์ที่เป็นทาผ่านไปยัมรมนรีออายอน โยที่ผมลาไอ้แ็สัน หวั เพื่อนสนิทัวารที่ทำให้แบมแบมโนแล้มา้วย... ริๆแล้วมันแอบอบอายอนแหละรับ ผมเลยให้มันมา้วยเพราะิว่าเี๋ยวอายอนมา มันะไ้ฟินบ้าอะไรบ้า...
แ่ผม็้ออึ้ไปเมื่อนที่มาไม่ใ่อายอนแ่ลับเป็นแบมแบม... หัวใผมเ้นแรอีแล้วนน้าๆมันสะิเบาๆให้เ็บอาาร ผมเลย้อทำมารึมใส่น้อทั้ๆที่น้อเอ็ไม่ไ้เยหน้าึ้นมามอผมสัเท่าไหร่หรอ... น้อยื่นหมายมาให้ผมแล้วบอว่าเพื่อนฝามาให้ ผมอยู่สัพั่อนที่ไอ้แ็สันมันะสะิผมอีรอบให้ผมยื่นมือออไปรับ
ผมเอื้อมมือไปหยิบหมายมา แล้ว็ทำอะไรไม่ถู... ผมเลยหันหลัแล้วลาไอ้แ็สันเินออมาทันที.... โอ้ย ทำไมมันเินอย่านี้นะให้ายเถอะ! ผมเินอผมอยู่อย่านั้น ไม่ไ้สนใที่ไอ้แ็สันมัน่อว่าเลยว่าไม่ไ้เออายอน...
ผมเปิหมายในมือออมาอ่านอย่าไม่่อยเ้าใอะไรนั... ะให้เ้าใอะไรในเมื่อหมายมันไม่มีอะไรเียนไว้เลย มันเป็นระาษเปล่าๆ... ผมเลย่อสายหาอายอนทันที
“พี่มาร์อะไร... นี่อายอน่วยสุีวิแล้วนะ!”
“่วยเรื่อ?”
“็แบมแบมไ อายอนรู้ว่าพี่อบแบม แ่พี่็วรรู้ไว้อีอย่านึนะ ว่าแบมแบมมัน็อบพี่!” ผมอึ้ไป...
“ระ...รู้ไ้ไ?”
“สัเมาพันึล้ะ... อนเทอมหนึ่แบมอบหายไปบ่อยๆอนเย็นๆ วันนึอายอนเลยแอบามแบมไป ็เลยรู้ว่ามาแอบูพี่มาร์้อมบอลนี่เอ... ที่ไม่ไ้บอเพราะแบมแบมไม่ไ้เล่าให้ฟั... และอายอนไม่แน่ใว่าพี่มาร์ะิยัไับแบม แ่พอรู้เรื่อาแฟนลับพี่พวนั้นนะว่าพี่อบแบมแบม อายอนเลยอยาให้พี่ีบแบมไ้แล้ว... เี๋ยว็ยแบมให้นอื่นะหรอ... ไม่รู้แหละ แ่นี้่อนนะอายอนมี้อม”
ผมไม่อยาะเื่อเลยว่าที่อายอนพูือเรื่อริ... โอ้ย ผมีใอ่ะ แ่ผม็ไม่ล้าีบแบมแบมอยู่ี ทำยัไีล่ะทีนี้
♦ ♦ ♦ ♦ ♣ ♣ ♣ ♣ ♠ ♠ ♠ ♠
TALK
♦ ♦ ♦ ♦ ♣ ♣ ♣ ♣ ♠ ♠ ♠ ♠
บไปอีพาร์ท
พี่มาร์ไม่ใ่นรึมอย่าที่ินะ
ออะทะลึ่ึั
แอบฟินหลัาวๆอน้อแบม้วย
เราะ่อันที่พาร์ทสุท้ายแล้วนะ
พาร์ทหน้า
Happy Ending ันถ้วนหน้า
เรื่อ่อไปะมาสปอยล์ทีหลั
แ่บอ่อน...
ฟิเ้ามันาหวัอะไรไม่่อยไ้
555555
รรรรรรรรรรรอ่อนน้า
พรุ่นี้มาึๆ
#ฟิสั้นมาร์แบม
ฝาแท็
♥
ความคิดเห็น