คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Chanyeol x Chen ----- Stop ----- 100%
WriterBy Moya7line
June 11, 2015 Time:
21.57
Chanchen
Stop
‘่วยหยุอยู่ที่ผมะไ้ไหม?’
.
.
.
“หมเวลาแล้ว่ะ นัศึษาอย่าลืมทำานที่อาารย์มอบหมายให้ และส่ให้ทันภายในำหนนะะ”
ทุนในลาสลุึ้นทยอยออาห้อเรียน
“นี่ๆ แ นายเหม่ออะไรอยู่” เพื่อนสนิทอายใส่แว่นสะิเพื่อนที่นั่มอรไป้าหน้า
“ปะ เปล่า ไม่มีอะไรหรอ ไปิน้าวันเถอะน้อแบ” แลุึ้นและึมือเพื่อนออไป้านอ
“น้อแบหิว้าวมาเลย ะไปื้อ้าว้วยันไหม” ทั้สอนมาถึโ๊ะที่สวัสิารโรอาหาร
“ไม่เป็นไร ไปื้อ่อนเลย เรายัไม่รู้ว่าะินอะไรอ่ะ” แอาสานั่อที่ให้่อน ทำให้อีนรีบวิ่ไป่อแถวื้อ้าวทันที
Kim
Jongdae say
ในระหว่าที่แบฮยอนเพื่อนสนิทผมไปื้อ้าว
ผมำลันั่มอหาใรบานอยู่ แ่ลับมอไม่เห็นแม้แ่เาอนนั้นเลย
นระทั่แบฮยอนื้อ้าวเสร็ และผมำลัะเินไปื้อ้าว ผมเห็นนที่ผมรอมาลอ
แ่เาไม่ไ้มาแ่นเียวนี่สิ
“น้อยออยาินอะไรบอพี่ยอลไ้เลยนะ๊ะ เี๋ยวพี่เลี้ยเอ” โห ไ้ยินเสียมาแ่ไลแล้วรู้สึเ็บปวัเลยรับ ไม่อยาไ้ยินเลย
อยาเินหนีไปให้ไลที่สุ
“ผมอยาินร้านนี้ สั่ให้ผมทีสิรับพี่ยอล” ทำมาเป็นวแนานยอล
โธ่ ทุเรศลูาะมั ผมไ้้าวแล้วรีบเินไปที่โ๊ะ
และเผลอวาาน้าวเสียันโ๊ะในระแวนั้นหันมามอ
ปึ!
“แเป็นอะไร ใเย็นๆ็ไ้ น้อแบในะ” แบฮยอนเป็นลูุหนูผู้แสนเรียบร้อย? ยมือทาบอ
“อโทษที เราอารม์ไม่่อยีอ่ะ” ผมิน้าวแบบไม่อร่อย
เพราะู่รัที่มันมานั่ิน้าวสวีทรหน้าผมนี่แหละ
เห็นแล้วอยาะปาาน้าวใส่ริๆ นั่ป้อน้าวันไปมา เ็ปาให้ัน
“แ อยารีบยั้าวใส่ปาสิ มันไม่น่ารัเลย” ปิ
ผมไม่เยรำาแบฮยอนนะ ทำไมวันนี้ผมรู้สึรำามาๆเลย อยาโวยวายยยยยยย
“อื้มๆ ะ่อยๆิน” ผมพูแบบไม่สบอารม์
“่อยๆิน แ่ำให่ๆเนี่ยนะ” ผมว่า
ผมไม่ไ้โมโหเสียแบฮยอนหรอ ผมโมโหไ.อ้โ๊ะ้าหน้าผมนี่ไ
ทำแบบนี้ไมู่บันเลยล่ะ
“ทนไม่ไหวแล้วเว้ย!!!!” ผมโมโหระแทาน้าว
แล้วลุึ้นาโ๊ะ เินไปที่โ๊ะอสอนนั้น
“ะ เี๋ยวๆ แ ไปไหน?” ผมไม่สนใเสียใรทั้นั้น
ผมเินเ้าไปหาเป้าหมายอย่าเียว เป้าหมายมีไว้พุ่นอ่ะ รู้ัป้ะ
“มีวามสุมาไหม านยอล!” สอนนี้มอหน้าผมพร้อมัน
นัวเล็มอหน้าแบบลุ้นๆว่า ผมะทำอะไร
ส่วนไอ้หูานี่มอหน้าแบบวนเบื้อล่ามานอยาเอาฝ่าเท้าไปทับหน้ามันมาเลย
“แล้วนายมายุ่อะไรับพวเราล่ะ?” านยอลเป็นนถาม
นั่นสิ ผมะมายุ่ทำไม
“นั่นสิๆ นายเป็นใร ะมาแย่พี่ยอลอันใ่ไหม” ไ.อ้เหลือนั่นเาะแนอย่าับปลิ
ทำไมรู้สึเ็บี๊ๆที่หัวในะ ผมยอมถอย่อน็ไ้
“พวนายมันไร้สาระ ถอยไป!!!” ผมพูบ
และผ่าลาสอนนี้ให้แยาัน้วยวามหมั่นไส้
และเินออมาารนั้นให้เร็วที่สุ่อนที่ัวเอะทำเรื่อหน้าอายออไป
“ทำไมนะทำไม ะทำแบบนี้ไปอีนานแ่ไหนานยอล” เินามาถึห้อน้ำาย้าโรอาหาร
รีบเปิ๊อน้ำแล้วล้าหน้าเพื่อไล่วามโมโหออไป ผมใ้วามิอยู่นาน
และเินออมาเอวามริที่โหร้าย นที่ผมอยาะุย้วยมาที่สุ
“ทนไม่ไ้ถึนา้อเินหนีเลยเหรอ?” ปาร์
านยอล...
“ันไม่อยาเห็นหน้านายไ ปาร์านยอล” ผมนี่ปาไม่รับใสุๆเลย
หมับ
“นายมันน่ารำาที่สุ บอว่า หึ มันยามานัหรือไ
ไม่ำเป็น้อทำปาเ่ เ้มแ็หรอ!” านยอลึผมเ้ามาอ
ในะที่ผมิ้นอยู่ในอ้อมออเา พยายามผลัเาออ ทั้ๆที่อยาะอแน่นๆ
แ่็ทำแบบนั้นไม่ไ้อีแล้ว
ผมับานยอลเลิันแล้ว...
เป็นแฟนเ่าอานยอล...
เป็นอีอันและัน
“ฮึ ฮือออออ นาย็รู้แล้วะมาถามันทำไมเล่า ไอ้หูา ฮือ” ในที่สุผม็ร้อไห้ออมา ผมทำเ๊ไม่ไหวแล้วริๆ
ผมยอมรับว่าานยอลรู้ใผมมาที่สุ
“เฮ้ย ะร้อไห้็ร้อ่ายริๆ นายนี่ ไม่เอาน่า
ันไม่อบเห็นน้ำาอนายนะ” านยอลผละออ่อนะใ้นิ้วโป้ปาน้ำาให้ผม
“นายมันแย่ที่สุานยอล ันเลียนายมา ออไปาีวิันะ” ผมพูออไปโยที่ไม่ไ้ิ
และผลัที่อแร่อานยอลให้ออไปให้ไลที่สุ แู่เหมือนเาะไม่ยับสันิเลย
“เฮ้ อย่าเลียันเลยนะ อย่าไล่ันไปไหนอีเลยนะ ันไม่อยาเลิับนาย”
ผมอึ้สิรับ ไม่ิว่าะไ้ยินำพวนี้าานยอล
็หมอนี่เ้าู้ะาย หยอมุีบนอื่นไปทั่ว
ผมเลียัวเอมาที่ยัรันผีทะเลนี่อี
“ไม่ฟั ไม่อยาไ้ยิน! ถ้าเลินิสัยแบบนี้ไม่ไ้
ไม่้อมาสัา ไม่้อมาพูันอี”
“อโทษริๆว่ะ ันเปลี่ยนไม่ไ้ ันเป็นแบบนี้
มีแ่นายนเียวเท่านั้นที่รู้ที่สุ รับนิสัยอันไ้ทุอย่า ยเว้นเ้าู้
(เือบะีแล้วเียว) อย่าทิ้ันไปเลยนะ เราลับมาบันใหม่อีรั้ไ้ไหม
อร้อล่ะ” านยอลุเ่าลรหน้าผมอย่าสำนึผิ
ที่สำัเาร้อไห้ พระเ้า! นี่มันอะไรัน
“ลับมาให้โนหลอ ลับมาเป็นายน่ะเหรอ ไม่เอาหรอ นายไปหาใหม่เถอะ
มีนอบนายเยอะ” ผมั้ำแพในใไว้สูมาๆ
และานยอลพยายามะทำมันพั
“ที่ผ่านมาันอโทษ ันเพิ่ะรู้ัวเมื่อไม่มีนายอยู่้าๆัน ไ้โปร
แ อร้อล่ะ” ไม่นะ ำแพในใอผม!! มัน่อยทลายลมา
“แล้วนาย่วยหยุอยู่ที่ันแ่นเียวไ้ไหมล่ะานยอล?”
“..........”
เาเียบไปไม่อบ
“ั้น็ไม่ไ้สินะ เราเป็นไ้แ่นรู้ัันแล้วล่ะ ไปล่ะ” ผมำลัะเินออไปแ่านยอลพุ่เ้ามาอเอวอผมในท่าุเ่า
“ไม่ แ ันไม่ยอม ันะเป็นแ่แฟนอนายเท่านั้น!” เาลุึ้นอย่ารวเร็วนผมั้รับไม่ทัน
เาู่โมประบเ้าที่ริมฝีปาอผมทันทีอย่าเร้าร้อน
“อื้อออออออ” ผมนี่อ่อนระทวยเลยรับ ะเป็นลม
ถึอบบันานยอละเยทำแบบนี้บ่อยๆ แ่ผม็ไม่ินสัที
“ิมแ ะยอมลับมาบับปาร์านยอลไหม” านยอลอผม
เพื่อไม่ให้ผมล้มลาารูบเมื่อ่อนหน้านี้
“ถ้าันบับนายอีรั้ ันะลับมาเสียใอีไหม” ผมถามเพื่อให้แน่ใ
“ไม่มีวันนั้นะหรอ ถ้านายร้อไห้เสียใเพราะันอี นาย่าันไ้เลย”
านยอลหัวเราะ และหยิแ้มผมเบาๆ
“ไ.อ้บ้า ัน็ิุน่ะสิ!” นี่มันแผนำัเมีย ห๊ะ
แฟนทาอ้อมัๆ เ้าเล่ห์นันะ
“แ
ันรันายนะ เป็นแฟนับันไ้ไหม?” อนแรานยอลหัวเราะไปับผม
แล้วเานิ่ไปสัพัทำหน้าริัึ้นมา่อนะพูสิ่ที่ผมรออยมานาน ฮ่าๆๆ
็เาไม่เยบอรัผมเลย เาเป็นพวอบแสารระทำออมามาว่าำพู
...แ่บาเรื่อใ้แ่ารระทำอย่าเียวไม่พอ
ำพู็สำัเ่นัน... #วามรั็เ่นัน
“ิว่าะไม่ไ้ยินำนี้แล้วะอี
ฮึ ฮือออออออ ันีในะ” ผมนี่ร้อไห้หนัมาเลยรับ
“อบไม่รำถามนี่หว่า
เอาีๆิ”
“เออ!” ผมเินอ่า
ื้ออออออออออออ
“แ่นี้เนี่ยนะ
นายนี่มันนปาแ็ ับูบแม่.” อื้ออออ ไอ้หมอนี่มันับผมูบอ่า
ฟินัวะแแล้วเนี่ย ่อนที่านยอละผละออ เาให้โอาสผมพูอีรั้
“แฮ่.แพูมาสิ”
แน่ะ ไ.อ้านยอลเรียมะูบผมอีรอบแล้ว ถ้าผมไม่อบมัน
“ันล
ิมแรัปาร์านยอลที่สุเลย ิิ”
เรื่อเล่าอุนายปาร์อมปาแ็ับุปาร์นลัวเมีย
THE END
------------------------------------------------------------------------------------------
Talk with me
สวัสีนัอ่านทุนนะะ
ไร์หายไปนานมา เพิ่ัมแบ็
หายไป 1
ปี ิรรมเยอะมา TwT
แ่้าไว้หลายเรื่อเลย อนนี้มันอาะสั้นไปนินะ
เห็นโมเม้น์านเินเยอะอ่าเลยอยาแ่
ส่วนเรื่อ secret ้อ่อยๆรื้อฟื้นใหม่เลยปิไว้่อนนะฮับ
มีำผิบอไ้นะะ อบุที่อ่านฟิไร์่ะ
เอันเรื่อหน้านะรั บาย
ความคิดเห็น