คลังเก็บของ【 Diabolik Lovers】แปลไทย ★

ลำดับตอนที่ #187 : # Diabolik Lovers : [ Spoil ] เนื้อเรื่อง & ฉากจบ「Kou」# ภาค Dark Fate '

# Diabolik Lovers : [ Spoil ] เนื้อเรื่อง & ฉากจบ「Kou」# ภาค Dark Fate '

「UPDATE」(๑★ .̫ ★๑) Spoiled ฉากจบทั้งสามแบบภาค Dark Fate ของ Mukami Kou จะน่ารักมุ้งมิ้ง ดราม่าแค่ไหนไปชมกันเลยจ้า ..

 

✿ SPOILER ALERT !

- แอดเป็นคนสรุปเองค่ะ จะเอาไปก็เครดิตด้วยนะ

- Credit : www.fb.com/dialoversth

- ผิดพลาดแจ้งได้ค่ะ

 

* ย้อนความเดิมคือโควตัดสินใจขอให้คาร์ล ไฮนซ์ช่วยยุยและเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนเขาต้องมอบความทรงจำทั้งหมดที่ผ่านมา (ตั้งแต่เจอยุยครั้งแรก) และตอนนี้โควก็สลบไม่ได้สติอยู่จ้า .. 

___________________________________________________

 

# Good End 

 

เปิดมาโควก็ยังคงไม่ได้สติอยู่ .. ตอนที่เขารู้สึกตัวขึ้นมา สติของเขายังไม่ค่อยคงที่นัก แต่เขาก็จำเธอได้ .. เขาพูดถึงอดีตที่ผ่านมาแล้วบอกว่าเขารักเธอ .. เธอเป็นท้องฟ้าสีครามของเขา พอพูดเสร็จเขาก็หมดสติไปอีกครั้ง 

 

หนูยุยเองก็รู้สึกทรมานมากๆ จนเธอตัดสินใจอะไรบางอย่าง .. นั่นก็คือไปหาคาร์ล ไฮนซ์ ขอร้องให้เขาคืนความทรงจำให้กับโคว ขอให้คืนช่วงเวลาที่เธอกับเขาอยู่ด้วยกันมาด้วยเถอะ ตอนแรกคาร์ลตัดสินใจไม่ทำให้เพราะว่ายังไงซะ แค่ความทรงจำหายไปก็สร้างขึ้นมาใหม่ซะก็พอ .. 

 

แต่ก็มีเสียงปริศนา (คนที่เล่นหมากรุกกับคาร์ลในปปฐมบท) พูดขึ้นมาว่า จริงอยู่ถ้าทั้งโควและยุยทั้งสองสามารถสร้างความรักขึ้นมาใหม่ได้ แต่เหตุการณ์ต่างๆในช่วงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกัน มันไม่สามารถกลับคืนมาได้อีกเป็นครั้งที่สอง .. ก็เหมือนกับความรักนั่นแหละ มันน่าสงสารออกจะตายไป .. คาร์ลจึงยอมคืนความทรงจำของโควให้ .. 

 

พอโควฟื้นขึ้นมาพูดถึงว่าเขาไปขอร้องคาร์ลให้ช่วย .. 

 

ยุย : โคว .. จำฉันได้รึเปล่า ?

โคว : จำได้สิ .. จำได้ .. ยุย ..

ยุย : ดีจังเลย .. !

โคว : อย่าบอกนะว่าเธอเป็นคนพาฉันกลับมา ..

ยุย : ยินดีต้อนรับกลับ โควคุง .. อยากเจอมากเลย 

โคว : แต่ว่า .. ทำไมล่ะ ? ฉันเป็นคนทิ้งเธอเอาไว้แท้ ๆ .. แล้วเธอยัง ..

 

โควขอโทษที่เขาทิ้งยุยเอาไว้ก่อนหน้านี้ (เหตุการณ์ในก่อนจบค่ะว่างๆจะสปอยล์ให้ฟัง) แต่คราวนี้เขาจะไม่ปล่อยเธอไปอีกแล้ว เขาจะอยู่กับเธอตลอดไป .. 

 

→ หลังจากนั้น 

 

ก็ถึงวันแต่งงาน ! พี่น้องมุคามิอยู่ครบเลยแต่พวกพี่น้องซาคามากิ ไม่มีใครมาสักคน =.,= ตอนที่ทั้งสองออกมาทั้งสามคนก็แอบนินทาอย่างสนุกสนาน จนโควเองที่มองจากข้างบนก็รู้สึกได้ว่า เขาโดนนินทาอะไรแหงมๆ  .. 

 

 

ยุย : ทั้งสี่คนสนิทกันจังเลยนะ .. อิจฉาจังเลย 

โคว : พูดอะไรอย่างนั้นล่ะ แน่นอนว่าพี่น้องน่ะสำคัญมากๆแต่เธอน่ะเป็นคนพิเศษยังไงล่ะ .. ราวกับฝันเลยนะ ที่ได้แต่งงานกับเธอแบบนี้ ขอบคุณที่เลือกฉันนะ .. 

 

โคว : จนกว่าความตายจะพรากเราทั้งสองคนออกจากกัน .. ไม่สิ .. ถึงแม้ความตายจะพยายามแยกเราสองคน แต่ก็จะไม่ยอมแพ้ง่ายๆอีก .. ฉันขอสาบานว่า .. จนกว่าจะถึงวินาทีสุดท้ายของชีวิต .. ฉันจะรักเธอตลอดไป .. 

___________________________________________________

 

# Normal End 

 

โควฟื้นขึ้นมาโดยที่จำนางเอกไม่ได้อีกต่อไปแล้ว .. ยุยเข้าไปกอดเขาด้วยความดีใจที่เขาฟื้นแต่เขาผลักเธอออกแล้วบอกน่ารำคาญน่า .. แล้วก็บอกว่าคิดจะยั่วเขาล่ะสิ 

 

ยุยทำสปาเกตตี้ของโปรดให้เขากิน .. การกระทำของโควเหมือนตอนที่เขาเพิ่งพบกับเธอทุกอย่าง เขาปัดจานอาหารที่ยุยทำมาให้ทิ้ง แล้วก็บอกให้เธอลงไปกินอาหารที่พื้นซะ ยุยก็ทำตาม .. จนกระทั่งรุกิเดินมาเจอ เขาก็บอกให้พอได้แล้ว 

 

ยุยบอกว่า ขอแค่โควมีชีวิตอยู่เธอก็พอใจแล้ว .. อาซีสะบอกว่าโควแค่ย้อนกลับไป แต่สำหรับนางเอกมันไม่ใช่ .. ถึงแม้จะทำเหมือนเดิมกับก่อนหน้านี้ แต่ก็ไม่สามารถกลับเป็นเหมือนเดิมได้อีกแล้ว 

 

โควรำคาญที่ยุยชอบมาวุ่นวายกับเขา และเขาก็สังเกตได้ถึงแหวนของเขาที่ให้ยุยก่อนที่เขาความทรงจำจะหายไป .. เขาสั่งให้เธอเอาคืนมาและโมโหเธอมาก .. ยุยก็พยายามพูดให้เขาจำได้ แต่ดูเหมือนจะไม่มีผลเลย .. 

 

สุดท้ายถึงแม้ยุยจะพยายามแค่ไหน เขาก็ยังจำเธอไม่ได้ ส่วนการกระทำของเขาก็กลับไปเป็นเหมือนตอนเจอเธอครั้งแรก 

____________________________________________________

 

# Bad End

 

พวกอาซึสะกับยูมะเข้ามาในห้องของโควเพื่อมาดูอาการโคว ยูมะพูดว่ารุกิบอกว่าที่โควยังไม่ฟื้นเพราะความทรงจำมันกำลังตีกันอยู่ .. คือที่จริงแล้วเขาไม่ได้อยากลืมแต่ถูกทำให้ลืมยังไงล่ะ .. 

 

ยุยเฝ้าโควจนเผลอหลับไปพอตื่นขึ้นมาโควก็ฟื้นขึ้นมาแล้ว .. และเขาจำเธอได้ .. 

 

 

ยุย : อยากเจอมากเลยโควคุง !

โคว : ฉันก็เหมือนกัน .. ในหัวมีแต่เรื่องของเธอ ขอกอดเธอต่อไปแบบนี้ได้มั้ย ? อยากรู้สึกถึงร่างกายของเธอ .. อย่างที่คิดเลย ฉันชอบเธอ .. รักเธอมาก ๆ .. ตอนยืมพลังจากท่านคาร์ล ไฮนซ์ ฉันก็คิดว่าความรู้สึกที่ฉันมีต่อเธอมันจะหายไป แต่ฉันทำไม่ได้ .. ฉันลืมไม่ได้จริง ๆ ..

ยุย : โควคุง .. ขอบคุณที่กลับมานะ..

โคว : ออกห่างหน่อยได้มั้ย .. ฉันอยากจูบเธอ ..

* จูบ *

โคว : อยากสัมผัสเธอทุกที่ .. ที่ฉันได้มารักเธอ .. ฉันนี่โชคดีจริง ๆ .. ดีจังเลยที่ได้เกิดมาในโลกนี้ .. ฉันไม่เคยคิดเลยว่าวาระสุดท้ายฉันจะรู้สึกแบบนี้ได้ .. 

ยุย : โควคุง .. ?

โคว : ขอบคุณนะที่อยู่ข้างๆกันตลอดมา .. แต่ต้องจากกันแล้วล่ะ ..

ยุย : มะ..หมายความว่ายังไง ? 

 

โควบอกว่าร่างกายของเขามันรับไม่ไหวอีกแล้ว (ในเนื้อเรื่องของเกมส์ดูเหมือนโควจะทั้งบาดเจ็บทั้งร่างกายและจิตใจเยอะมากๆ) อาจจะเป็นเพราะเขาฝืนตัวเองมากเกินไป .. ยุยบอกจะไปเรียกรุกิมา .. แต่โควขอร้องให้เธออยู่กับเขา 

 

โคว : ได้โปรดอย่าไปไหนเลยนะ ..

ยุย : โควคุง ..

โคว : เป็นคำขอร้องสุดท้าย .. นะ ..

ยุย : ไม่เอานะ ..

โคว : ขอโทษนะ

ยุย : อุตสาห์กลับมาแล้วแท้ ๆ ..ไม่เอานะ ..สัญญาแล้วนี่นาว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไป  

โคว : อื้ม .. อยู่ด้วยกันสิ .. ถึงแม้ฉันจะกลายเป็นแค่วิญญาณ ฉันก็จะอยู่ข้างๆยุยนะ ..

ยุย : ไม่นะ .. ฉันอยากให้โควคุงกอด .. อยากให้โควคุงสัมผัส อยากให้โควคุงจูบ ..

* โควจูบยุย *

ยุย : อย่าไปนะ .. อยู่ข้างๆเถอะ 

โคว : อ่า .. ตอนนี้ฉันมีความสุขมากๆเลยล่ะ การที่คนที่ฉันรักร้องไห้ให้กับฉันแบบนี้ .. เหมือนกับฝันเลย 

ยุย : อย่าพูดแบบนั้นนะ !

โคว : พอนับสิ่งที่เธอมอบให้ฉันมา มันมากจนนับไม่ไหวเลยล่ะ .. ทั้งจูบก่อนนอน จูบด้วยความรัก และน้ำตาที่มอบให้ฉันเพียงคนเดียว .. มันทำให้หัวใจของฉันรู้สึกอบอุ่นไปหมด ความสุขแบบนี้ ฉันไม่มีทางจะลืมมันหรอก ฉันรักเธอนะ .. ยุย ..

 

(CG : โควหายไป)

 

ยุย : โควคุง ! ไม่นะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ ! 

__________________________________________________

 

∩˙▿˙∩ Bad End ทำแอดน้ำตาซึมเลยค่ะ .. เสียงโควนี่แบบ .. เฮ้อ รูทพี่แกมีแต่บาดเจ็บจริงๆแหละค่ะ พักฟื้นได้ไม่นานก็บาดเจ็บอีกแล้ว ก็จริงนะคะถึงแม้ความรักจะสามารถสร้างขึ้นมาใหม่ได้ แต่มันก็ไม่มีทางมีความรู้สึกได้เหมือนเดิมหรอก .. // น้ำตาซึมแปป

 

# Credit : www.fb.com/dialoversth