คลังเก็บของ【 Diabolik Lovers】แปลไทย ★

ลำดับตอนที่ #178 : # Diabolik Lovers : [ Spoil ] เนื้อเรื่อง & ฉากจบ「Carla」# ภาค Dark Fate '

# Diabolik Lovers : [ Spoil ] เนื้อเรื่อง & ฉากจบ「Carla」# ภาค Dark Fate '

(ﾉ´ヮ´)ﾉ*:･ﾟ✧ มาพบกับสปอยล์ภาค Dark Fate จัดเต็มกันต่อ เนื่องจากสปอยล์รูทอายาโตะจบไปแล้ว 1 คนคราวนี้ก็มาต่อด้วยคาร์ลาหรือคารุระ สึกินามิ (ตัวละครใหม่ในภาค Dark Fate) เริ่มกันด้วยบท Dark ซึ่งเป็นบทแรก (มีทั้งหมด 3 บทคือ Dark Maniac Ecstacy)

 

★ SPOILER ALERT ! [ ระวังสปอยล์ ]

- Credit : www.fb.com/dialoversth

- ผิดพลาดอะไรขออภัยจ้า

- แอดแปลนางเอกเป็นยุยค่ะ

- คาร์ลา ไม่ใช่ คาร์ล จ้า

____________________________________________

 

→ เลือกอ่านหนังสือต่อเพื่อเข้าสู่รูทบ้านสึกินามิ

 

หนูยุยไปที่ห้องสมุดดูเหมือนจะไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่ .. แต่ขณะที่กำลังจะเริ่มก็มีฟ้าผ่าแล้วก็ทำให้ห้องสมุดไฟตก ทันทีที่ไฟมาคาร์ลาก็โผล่มา .. คาร์ลาก็จ้องยุยอยู่สักพัก หนูยุยก็ตัดสินใจเดินไปหยิบหนังสือ แต่ทันใดนั้นฟ้าก็ผ่าอีกแล้ว .. ทำให้เธอตกใจจนทำหนังสือหล่นลงมาจากชั้น .. คาร์ลาเข้ามาช่วยหนูยุยเธอก็เลยไม่เป็นอะไร .. คาร์ลาช่วยเธอเก็บหนังสือ แล้วก็บอกว่าเขาอยากถามอะไรเธออย่างหนึ่ง .. 
 

 

คาร์ลา : ความหวาดกลัวเกิดจากสิ่งที่เราไม่รู้ .. แล้วถ้าเราขจัดความไม่รู้นั่นออกไป เธอคิดว่าความหวาดกลัวจะหายไปรึเปล่า 

ยุย: อาจจะใช่ แต่ สัญชาติญาณธรรมชาติของความหวาดกลัวก็ไม่ได้หายไปง่าย ๆ 

คาร์ลา : แล้วสัญชาติญาติที่ว่าคืออะไรล่ะ ? 

ยุย : ยกตัวอย่างเช่นคนที่กลัวงูมีเยอะก็เพราะตั้งแต่สมัยที่มนุษย์ยังอยู่ในป่า .. งูเป็นศัตรูทางธรรมชาติ .. เคยอ่านหนังสือมาแบบนี้น่ะคะ .. แล้วก็ ความหวาดกลัวที่เกิดจากประสบการณ์ที่ไม่ได้อยู่ในความทรงจำของตัวเอง .. ประมาณนี้น่ะคะ 

คาร์ลา : อย่างนี้นี่เอง .. เป็นคำตอบที่ไม่เลว .. ฉันจะจำเอาไว้ ..

 

หลังจากคุยกัน คาร์ลาก็เดินไป .. สักพักยุยออกมาจากห้องสมุดฝนก็ยังคงตกอยู่ .. แถมเธอเองก็ไม่ได้พกร่มมาซะด้วย ทันใดนั้นชินก็โผล่มา .. ชินถามว่าเธอทำอะไรอยู่ที่นี่ในเวลาป่านนี้ .. เขาค่อนข้างหาตัวเธอลำบากเพราะฝนที่ตก และจมูกของเขาเองก็ยังไม่ค่อยชินกับที่นี่เท่าไหร่ .. แต่เขาบอกว่าก็ดีแล้วเพราะกลิ่นของยุยมันโคตรแย่เลย .. ไม่รู้ตัวเลยหรอ ว่าในโรงเรียนนี้กลิ่นแย่มากๆ สักพักเขาขอตัวไปก่อนแล้วก็บอกว่าอีก 5 นาทีฝนจะหยุด ..ปรากฏว่าฝนหยุดจริง ๆ เธอก็เลยตัดสินใจกลับบ้าน

 

→ ตัดมาดาดฟ้า (CG)
 

 

ชินก็บ่นๆว่าทำไมผู้หญิงแบบนั้นถึงเป็นผู้หญิงที่พวกเขาตามหาได้ .. คาร์ลาบอกว่าก็ยังดีที่ยังมีชีวิตอยู่ เขาก็คุยกันเรื่องที่ต้องปลอมตัวเข้ามาเป็นเพราะที่โรงเรียนนี้มีลูกของคาร์ล ไฮนซ์อยู่ .. คาร์ลาบอกว่าต้องเอาตัวนางเอกมาให้ได้ในขณะที่ยังอยู่ในช่วงจันทรคราส ถึงอย่างนั้นถ้าได้ตัวนางเอกมาพวกเขาก็ยังจะไม่กลับโลกปิศาจเพราะว่าต้องสืบให้รู้ว่าคาร์ล ไฮนซ์เอาผู้หญิงที่มีสายเลือดต้นตระกูลไว้ในครอบครองทำไม ..  

 

→ ตัดมาด้านโรงเรียน

 

หลังจากเลิกเรียนเด็กในห้องก็คุยกันเรื่องจันทรคราสที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ ทันใดนั้นอาจารย์ก็เรียกเธอไปเพื่อจะไปคุยบางอย่าง .. พอเธอมาถึงห้องเรียนพิเศษ ก็พบกับคาร์ลาและชินอยู่ในห้องพร้อมกับอาจารย์ใหญ่ .. อาจารย์เขาก็บอกว่ามีเรื่องจะขอร้องหน่อย .. เขาอยากให้เรามาดูแลทั้งสองคน รวมถึงย้ายมาเรียนในห้องเรียนพิเศษนี้ด้วย .. ยุยก็ไม่มีปัญหาอะไรเพราะอาจารย์ขอร้องมาขนาดนี้แต่เธออยากถามอะไรสักอย่าง .. 

 

ยุย : ทำไมต้องเป็นฉันด้วยล่ะ ..

ชิน : ก็แน่นอนอยู่แล้วสิ .. ก็ฉันสนใจเธอน่ะสิ ..

ยุย : ฉันแค่คิดว่า .. เป็นคนอื่นน่าจะ ..

คาร์ลา : ต้องเป็นเธอเท่านั้น ..

 

ชินก็เริ่มขู่ยุยว่า คงไม่อยากจะเจ็บตัวหรอกนะ .. เธอเองก็ถูกเจ้าพวกแวมไพร์ทำอะไรมาเยอะนี่นา ..เขารู้เรื่องหมด ยุยก็ถามว่าพวกเขาสองคนเป็นใครกันแน่ .. พอยุยหันไปคุยกับอาจารย์เขาก็ดันวิ่งหนีออกไปพร้อมกับขอโทษ .. 

 

→ คราวนี้เราเลยต้องเลือกว่าเราจะนำทางแนะนำทางในโรงเรียนให้กับใครก่อน .. (เพื่อเป็นการเข้าสู่รูทคนคนนั้น)

 

★ Dark บทนำ (Prologue) 

 

→ เราเลือกคาร์ลา

 

จากบทนำคือทั้งสองคนให้เราเลือกชินหรือคาร์ลาเพื่อพาเดินรอบๆโรงเรียน เราเลือกคาร์ลาแต่เขากลับบอกว่าไม่จำเป็นเพราะที่นี่ก็คือห้องเรียน อีกอย่างเขาก็คงไม่มีความสนใจจะไปที่ไหนนอกจากนี้อีกแล้ว ชินอธิบายให้ฟังว่า หลังจากวันนี้ไปพวกเขาสามคน คาร์ลา ชินและนางเอก ต้องเรียนอยู่ที่ห้องนี้ด้วยกัน แต่ยุยรู้สึกไม่อยากจะเรียนอยู่ในห้องนี้ ถึงอย่างนั้นคาร์ลาก็ไม่สนใจแล้วบอกให้เธอเงียบ ๆ ซะไม่ต้องเถียงเขา เธอแค่ฟังสิ่งที่เขาพูดก็พอแล้ว แต่ยุยก็ยังพูดต่อไป ทำให้เขาโมโหและบอกว่าเขาไม่สนใจสักนิดว่าเธอจะรู้สึกยังไงบ้าง 

 

ยุยถามพวกเขาว่า ทำไมต้องเป็นเธอด้วย .. ? คาร์ลาเลยเข้ามาหาเธอแล้วจับเธอดูดเลือด .. แล้วบอกว่าอย่าเข้าใจผิดไปเธอเป็นแค่ภาชนะใส่เลือดเท่านั้น กับพวกแวมไพร์ชั้นต่ำพวกนั้นก็คงต้องการเลือดของเธอหรอก แต่เลือดของเธอในตอนนี้เป็นสิ่งที่ไร้ค่า .. ทั้งรสชาติ กลิ่น ห่วยแตกมาก .. เลือดของเธอถูกทำให้สกปรกด้วยเจ้าพวกแวมไพร์พวกนั้น 
 

(คาร์ลา : พวกเราคือต้นตระกูล อย่าเอาไปรวมกับพวกแวมไพร์)

 

ยุยถามว่า แล้วจะเอาเลือดของฉันไปทำไม .. พวกคุณเองก็เป็นแวมไพร์ไม่ใช่หรอ ? คำถามนี้ทำให้คาร์ลาโมโหแล้วเดินเข้ามาตบหนูยุย (=.,= โอ้ยเจ็บมั้ยลูก ..) คาร์ลาบอกว่า พวกเราคือต้นตระกูล อย่าเอาพวกเราไปเหมารวมกับพวกแวมไพร์ .. (ต้นตระกูลหรือ First Blood คือเผ่าที่มีสายเลือดของทุกเผ่าอยู่ในร่างกายนั่นก็คือ ค้างคาว อินทรี หมาป่าและงู) ถึงหนูยุยจะสงสัยอะไรอีกหลายอย่างแต่เธอก็ไม่กล้าถามอะไรพวกเขาอีกแล้ว .. ยังไงซะต้องหนีก่อน .. แต่ทันทีที่เธอคิด คาร์ลาก็พูดขึ้นมาทันทีว่า จะคิดหนีไปก็เปล่าประโยชน์ .. คิดว่าเขาอ่านสิ่งที่เธอคิดไม่ออกงั้นหรอ ? 
 

คาร์ลาบอกว่าคิดซะว่าเปลี่ยนเจ้าของก็แล้วกัน ยังไงซะเธอเองก็ถูกเลี้ยงมาด้วยเจ้าแวมไพร์พวกนั้น (เปรียบเป็นหมาเลยแหะ) ยุยก็เถียงว่า เธอกับพวกเขา (ซาคามากิ-มุคามิ) ไม่ได้มีความสัมพันธ์กันแบบนั้น คาร์ลาก็เลยเข้ามาบีบคอเธอ .. แล้วบอกว่าถ้าเธอยอมให้ถูกเลี้ยงเฉย ๆ เขาเองก็จะยอมอ่อนโยนกับเธอก็ได้ .. สุดท้ายเขาก็สั่งให้ชินพายุยกลับไปที่บ้านของพวกเขา .. เธอกลัวแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ .. ชินแปลงร่างเป็นหมาป่าทำให้ยุยขัดขืนอีกครั้ง เขาก็เลยต้องกัดเธอเพื่อให้หมดสติแล้วก็พากลับไป .. 

 

→ ตัดมาที่บ้านสึกินามิ

 

พอยุยรู้สึกตัวก็เจอกับชิน ถึงแม้จะเขาจะกลับมาเป็นร่างคนแล้วเธอเองยังตกใจชินที่อยู่ในร่างหมาป่าเมื่อกี้ .. เขาก็บ่นว่ากับพี่เธอก็เห็นเชื่องดีแต่กับเขาคงยังไม่เชื่องเท่าไหร่สินะ .. ชินบอกว่าถ้าหวังให้เจ้าพวกนั้นมาช่วยอยู่ก็เลิกซะเถอะ .. คงไม่อยากโดนล่ามเอาไว้ ก็อย่าคิดหนีซะดีกว่า 

 

→ ตัดมาที่ห้องรับแขกบ้านสึกินามิ

 

เมรุสึคุยกับคาร์ลาอยู่เรื่องกางเขตแดนเพื่อซ่อนคฤหาสน์หลังนี้ไม่ให้พรรคพวกของคาร์ล ไฮนซ์เจอได้สักพัก .. อีกอย่างคืนนี้เป็นคืน จันทรคราส ทำให้พวกแวมไพร์อ่อนแอลงอีกด้วย .. ทันใดนั้นชินก็เดินเข้ามา คาร์ลาบอกว่าเขาให้ชินไปกางเขตแดนอีกชั้นเพื่อป้องกันเอาไว้อีกที .. คืนนี้คือคืนจันทรคราสพวกแวมไพร์คงไม่รู้ตัวทันทีหรอกว่านางเอกถูกเอาตัวมาแล้ว ที่โลกปิศาจเองก็จันทรคราสเช่นกัน อีกอย่างก็ยาวนานมากกว่าโลกมนุษย์อีกด้วย ในช่วงเวลานี้ต้องทำการ ชำระล้าง ผู้หญิงคนนั้นซะ .. ชินเองก็ดูเหมือนจะไม่ไว้ใจเมรุสึเลย .. แต่ก็ช่วยไม่ได้ในสถานการณ์นี้นี่นา .. ยังไงซะก็ต้องรีบชำระล้างผู้หญิงคนนั้นให้เร็วที่สุด .. เขาจึงสั่งให้ชินพายุยไปหาเขา .. 

 

→ ตัดมาด้านเมรุสึ

 

เมรุสึบอกว่าตอนนี้จะรีบไม่ได้ .. ตอนนี้ทำได้แค่รอเท่านั้น .. 

 

★ บท Dark 1 

 

คาร์ลาพายุยมาที่ห้องเรียน แล้วก็บอกให้อยู่นิ่งๆ .. ห้ามออกไปจากห้องนี้เด็ดขาด .. ตามสไตล์นางเอกของเรา นางไม่เฉยอยู่แล้วค่ะ .. นางหนีออกมาก็ไปเจอกับคาร์ลา เขาบอกว่าน่าจะเลิกคิดที่จะหนีได้แล้ว เธอก็น่าจะเข้าใจดีว่า เธอไม่สามารถหนีไปไหนได้ .. เขาบอกว่าเขาจะอบรมสั่งสอนเธอซ้ำไปซ้ำมา .. จนร่างกายของเธอจะไม่ขยับไปตามความคิด .. โดยจะพรากอิสระของเธอและมอบความเจ็บปวดให้ .. แล้วเขาก็ดูดเลือดของเธอ ในขณะที่ดูดเลือดเขาพูดว่าเลือดของเธอห่วยแตกมาก ๆ .. 

 

★ บท Dark 2
 

หนูยุยเดินออกมาทิ้งขยะบริเวณสวนของโรงเรียนซึ่งในขณะนั้นฝนตกอยู่ .. ทันใดนั้นคาร์ลาก็โผล่มาบอกว่า กลิ่นห่วยแตกมาก .. ยุยถามว่าหมายถึงกลิ่นขยะน่ะหรอ .. เขาไม่พูดอะไร เธอจึงบอกว่าตอนนี้ฝนตกให้เขารีบเข้าไปข้างในดีกว่า เธอทิ้งขยะเสร็จเมื่อไหร่เธอจะตามไป .. ยังไม่ทันพูดจบดีเขาก็เข้ามาหาเธอแล้วจับเธอกดกับกำแพง แล้วบอกว่า กลิ่นที่เขาเหม็นมันหมายถึงกลิ่นแวมไพร์ที่ออกมาจากตัวของเธอ ยิ่งฝนตกยิ่งทำให้กลิ่นมันเหม็นแรงกว่าเดิมซะอีก เขาก็เลยบอกว่าต้องรีบชำระล้างต่อ .. เขาดูดเลือดของเธอไป ถึงแม้ยุยจะขอร้องให้เขาหยุดก็ตาม .. จนเธอเริ่มทนไม่ไหว เขาก็เลยปล่อยเธอ .. 

 

 

หนูยุยล้มลงไปทำให้โคลนที่พื้นเลอะตัวเธอไปหมด .. คาร์ลาบอกว่าถึงแม้จะเลอะโคลนแบบนี้กลิ่นก็ยังไม่หายไปเลย .. แต่พอได้เห็นสภาพเธอเป็นแบบนี้มันก็รู้สึกดี .. เขาพูดว่าที่รองเท้าของเขามีโคลนติดอยู่ ให้เธอเลียให้หมดซะ .. เพราะเธอทำให้รองเท้าเขาเปื้อนโคลน เธอก็ต้องเป็นคนรับผิดชอบ .. ถึงไม่อยากทำก็ต้องทำแล้วแหละในสภาพนี้ (สงสารยุยอ๊า ..) แต่ยังไม่ทันไรคาร์ลาก็เตะโคลนใส่เธออีกรอบ .. เพราะเธอเอาฟันออกมาซึ่งมันอาจจะทำให้รองเท้าเขาเป็นรอยได้ .. เขาก็เลยบีบคอเธอเพื่อลงโทษ ทำให้หนูยุยหมดสติไป .. 

 

★ บท Dark 3

 

เป็นฉากในห้องพยาบาลคาร์ลาเข้ามาแล้วถามว่านี่เธอยังให้เจ้าพวกแวมไพร์ดูดเลือดอีกหรอ .. ยุยบอกว่าเธอถูกหนามของดอกไม้ตำเข้า .. คาร์ลาก็เลยบอกว่างั้นพอดีเลยที่ห้องนี้มีเตียงพอดี เขาจับยุยดูดเลือด สักพักมีเด็กนักเรียนสองคนจะเข้ามาในห้องพอดี ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่สนใจ .. ทันใดนั้นชินก็เข้าไปคุยกับเด็กสองคนที่กำลังจะเข้ามาในห้องทำให้พวกเธอไปที่อื่นนั่นเอง .. 

 

★ บท Dark 4
 

 

ยุยหนีจากสองพี่น้องสึกินามิขึ้นมาบนดาดฟ้า แต่ก็ถูกชินที่อยู่ในร่างหมาป่าตามเจอ .. เขาก็บ่น ๆ ว่าให้เลิกซะทีเถอะ .. ชินพายุยกลับไปหาคาร์ลาในห้องเรียนพิเศษ .. คาร์ลาก็เริ่มเบื่อกับการที่ยุยชอบหนีไปทุกทีเหมือนกัน .. แต่ยังไงซะวันนี้เขาก็จะชำระล้างเลือดของเธอตรงที่เธอชอบให้ก็แล้วกัน .. (ถึงแม้ยุยจะไม่อยากโดนตรงไหนเลยก็เถอะ) ยุยคิดว่าเขาจะชอบดูดเลือดจากคอ .. แต่นั่นผิดมหันต์เลย .. ที่ที่มีแต่แผลที่แวมไพร์กัดมันจะไปดีได้ยังไง .. เขาบอกว่าดูเหมือนยุยจะเอาการชำระล้างไปเปรียบเทียบกับสิ่งที่ถูกแวมไพร์ทำมาก่อนหน้านี้สินะ .. แล้วเขาก็บีบคอเธอ (อีกแล้ว ..) เขาบีบคอของเธอจนกว่าเธอจะเริ่มหมดสติแล้วจึงปล่อย .. (เอสไปแล้วพี่ขา) ถึงจะยอมปล่อยแต่เขาก็จับเธอดูดเลือดต่อ .. โดยเขาสั่งชินให้ชำระล้างเราโดยดูดเลือดที่ขา .. ส่วนคาร์ลาจะดูดเลือดจากด้านบน .. พอชินดูดเลือดเราเท่านั้นแหละ เขาก็แหวะ แล้วก็ถามว่าคาร์ลาทนดูดเลือดห่วยแตกแบบนี้ไปได้ยังไงทุกวัน .. 

 

★ บท Dark 5

 

ยังอยู่ในฉากห้องเรียนพิเศษซึ่งคาร์ลายังคงชำระล้างเราต่อไป .. ยุยเองก็เริ่มทนไม่ไหวจนผลักเขาออกแล้ววิ่งออกจากห้องมา .. เธอขอร้องให้เขาเลิกชำระล้างก่อน คาร์ลาบอกว่าเรื่องนั้นเป็นสิ่งที่เขาตัดสินใจเองไม่ใช่เธอ .. ยุยคิดในใจว่าเขี้ยวของคาร์ลาทุกครั้งที่ฝังลงมามันทำให้เธอกลัวทุกที การดูดเลือดแบบนี้ เธอไม่รู้สึกดีใจเลยสักนิด .. คาร์ลาถอนเขี้ยวออกมาแล้วก็ถามว่า .. " ยุย .. ไม่ชอบเขี้ยวของฉันขนาดนั้นเลยหรอ ? หรือว่าต้องจูบถึงจะดีกว่า ? "

 

คาร์ลาเปลี่ยนไปใช้คำพูดที่อ่อนโยน .. แล้วก็เรียกชื่อของเธอ .. ทำให้ยุยยอมให้เขาดูดเลือด .. คาร์ลาพูดว่า แค่ใช้คำพูดอ่อนโยนกับเธอแค่นี้ ก็ทำให้เธอเชื่องได้แล้ว .. 

 

★ บท Dark 6 (เข้าสู่เนื้อเรื่องหลัก)

 

เธอมาอยู่ที่บ้านสึกินามิได้หลายวันแล้วแต่ก็ไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนไปเลย เธอแอบคิดว่า พวกบ้านซาคามากิจะออกตามหาเธอรึเปล่านะ สักพักชินเข้ามาหาเธอในห้อง .. ชินเห็นเธอไม่ร่าเริงเลยก็เลยถามว่าเป็นอะไรไป .. แต่ยุยไม่ตอบเพราะชินเองก็คงไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอกำลังคิดอยู่หรอก .. คาร์ลาเข้ามาในห้อง ชินก็เลยเดินออกไป คาร์ลาถามเธอว่าเป็นอะไรไป .. ยุยตอบว่าไม่มีอะไร .. พอเห็นแบบนั้นเขาก็บอกว่า ในที่สุดก็ตอบสิ่งที่เขาถามสักทีนะ .. ก็ดีเหมือนกันที่เธอมีความคิดที่จะยอมแพ้แล้ว .. สิ่งที่ยุยกำลังคิดน่ะ เขาเข้าใจหมดทุกอย่างแหละ .. 
 

 

เขาบอกว่า การที่จะทำให้มนุษย์เชื่อง ก่อนอื่นต้องสอนให้รู้จักคำว่ายอมแพ้ .. ถึงแม้นกจะอยู่ในกรง .. แต่มันก็ไม่ได้ลืมวิธีบิน .. จนมันก็รู้สึกเหนื่อยที่ต้องบินแต่ในกรงนกแคบ ๆ .. หรือไม่ก็บาดเจ็บจนไม่สามารถบินได้ .. และถ้าทำให้มันรู้สึกยอมแพ้ได้ .. จนสุดท้ายก็ลืมไปว่าตัวเองสามารถโบยบินได้บนท้องฟ้า .. ถ้าเป็นอย่างนั้น .. กรงนกก็คงไม่จำเป็นอีกต่อไป .. ยังไงซะอีกไม่นานทั้งร่างกายและหัวใจของเธอก็จะเป็นของเขา .. เธอเองก็เริ่มยอมแพ้แล้วเช่นกัน .. หลักฐานก็คือไม่ยอมขัดขืนเขายังไงล่ะ .. 

 

พอเขาพูดจบก็ดูดเลือดของเธอต่อไป .. สุดท้ายเขาก็พูดเรื่องพี่น้องซาคามากิและมุคามิให้เธอฟัง ว่าตอนนี้ทั้งสองบ้านไปอยู่ที่โลกปิศาจแล้วเรียบร้อย .. เป็นเพราะรู้สึกได้ถึงตัวตนของพวกเขาก็เลยหนีไปอยู่โลกนู้นกันหมด .. ยุยก็คิดว่า ถ้างั้น .. พวกเขาคงไม่ได้ออกตามหาฉันสินะ .. คาร์ลาพูดว่าที่บอกว่าป่วยคือหมายถึงความสิ้นหวัง .. ถ้าอยากจะเปลี่ยนความสิ้นหวังให้เป็นความหวังก็ให้ยื่นมือมาให้เขาซะ ..

 

การที่รู้เรื่องที่พวกซาคามากิ มุคามิไปที่โลกปิศาจกันหมดทำให้หัวใจของเธอรู้สึกเจ็บปวด .. การที่ฉันคิดว่าฉันกับพวกเขาไม่ใช่ความสัมพันธ์เป็นเหยื่อหรือผู้ล่า เป็นสิ่งที่ฉันคิดไปเองสินะ .. ความสิ้นหวังค่อยๆ และคำพูดของคาร์ลา กลืนกินตัวเธอไปทีละน้อย ๆ 

 

★ บท Dark 7

 

ยุยคิดในใจว่าเธอนี่บ้านะ .. ที่คิดว่าทุกคนที่บ้านซาคามากิกับมุคามิจะมาช่วยเธอ .. ทั้งๆที่เธอรู้ดีว่าไม่สมควรจะเป็นแบบนี้ แต่มันก็อดคิดสิ้นหวังไม่ได้จริง ๆ .. แต่ยังไงเธอจะไม่ยอมแพ้ คิดได้แบบนั้นก็เลยวิ่งออกมาจากห้องก็พบว่าไม่มีใครอยู่เลย .. แต่พอเธอเดินลงมาข้างล่างก็พบกับหมาป่า คอยเฝ้าอยู่ เธอจึงกลับมาห้องรับแขกและเปิดประตูไปพบห้องของคาร์ลา .. และได้ยินเสียงเหมือนเขากำลังทรมานมาก .. แต่เธอวิ่งออกจากห้องมาก่อน ทันใดนั้นเมรุสึก็โผล่มา เขาตัดสินใจกลับไปคุยที่ห้องของเธอ .. ยุยสงสัยว่าทำไมแวมไพร์อย่างเมรุสึ ถึงได้มาอยู่กับต้นตระกูลที่เกลียดแวมไพร์ได้ .. เมรุสึบอกให้ฟังว่า เขาเป็นฝ่ายเดียวกับเธอ หมายความว่าเขาเองก็เกลียดพวกต้นตระกูลเหมือนกัน .. เขาเปิดผ้าคลุมออก แล้วพบว่าดวงตาของบอด เมรุสึบอกว่าชินเป็นคนทำ .. ถึงแม้ตอนนี้เขาจะทำตามที่สองคนนั้นบอกแต่เขาต้องแก้แค้นให้ได้ .. ยุยเองก็พูดสิ่งที่เธอรู้ให้เขาฟัง เกี่ยวกับเรื่องชำระล้าง เมรุสึแลกเปลี่ยนข้อมูลกับหนูยุย แล้วก็บอกว่าถ้ามีอะไรให้บอกเขาเพิ่มเติม .. ส่วนเขาเองก็จะพยายามช่วยเธอออกไปจากที่นี่ให้ได้ .. 
 

 

ในขณะที่คุย ชินเข้ามาในห้อง เขาทำร้ายเมรุสึ และหันมาถามยุยว่าคุยอะไรกับหมอนี่ จะคุยอะไรกันก็ไม่รู้หรอกนะแต่ว่า .. หมอนี่มันเป็นคนที่เชื่อถือไม่ได้ .. แต่ยังไม่ทันไร หมาป่าที่เป็นปิศาจรับใช้ของชินก็เข้ามารายงานเรื่องด่วน .. เรื่องเกี่ยวกับที่โลกปิศาจ เขาก็เลยต้องขังเมรุสึเอาไว้ก่อน เขาบอกยุยว่า บอกไว้ก่อนนะว่าอย่าคิดจะหนีดีกว่า คงรู้นะว่าถ้าพี่โกรธแล้วจะเป็นยังไง ? .. 

 

★ บท Dark 8 

 

คาร์ลาเข้ามาในห้องถามว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมในบ้านถึงวุ่นวายไปหมด .. ชินรายงานว่าคาร์ล ไฮนซ์จะจัดงานเลี้ยง ซึ่งจะรวมเผ่าทุเผ่าในโลกปิศาจทั้งหมด .. คาร์ลาบอกว่าคาร์ลรู้เรื่องที่พวกเขาหนีออกมาได้แล้ว คาร์ลาบอกให้ชินใจเย็น ๆ ถึงแม้ชินจะอยากไปฆ่าพวกนั้นมากแค่ไหน แต่ในเมื่อคาร์ลาสั่งก็ต้องทำตาม ชินเดินออกจากห้องไป หนูยุยที่ฟังบทสนทนาก็ยังดูไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่แต่ก็พอเดาได้ว่า ทั้งสองคนคิดจะสู้กับคาร์ล ไฮนซ์ .. 

 

คาร์ลาเรียกยุยให้เข้าไปหา แล้วก็บอกว่าเรื่องที่พูดเมื่อกี้ไม่เกี่ยวกับเธอ เธอแค่อยู่เฉยๆ และมอบร่างกายมาให้เขาก็พอ .. ไม่จำเป็นต้องรู้เรื่องอะไรทั้งนั้น ไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น .. และก็ทำการชำระล้างเธอต่อไป ..

 

หนูยุยถูกดูดเลือดมากเกินไปทำให้หมดสติ เมื่อเธอตื่นขึ้นมาก็ได้ยินเสียงน้ำไหลจากห้องน้ำ พร้อมกับเสียงเขาพูดว่า .. ก็รู้อยู่แล้วว่านี่คือผลของการกระทำที่ทำลงไป .. ท่านพ่อ .. กำลังลงโทษฉันอยู่สินะ .. เหมือนตอนนั้น .. และก็ได้ยินเสียงทีเจ็บปวดทรมานของเขา .. เหมือนกับที่เธอได้ยินตอนที่เข้าไปในห้องของเขาในบทก่อน .. 

 

ถึงหนูยุยจะกลัวแต่เธอก็ปล่อยเขาไว้ไม่ได้ .. เธอเข้าไปในห้องอาบน้ำ .. แล้วก็พบกับคาร์ลากำลังเจ็บปวดกับอะไรสักอย่าง .. 

 

ยุย : คาร์ลาซังเป็นอะไรมั้ยคะ !

คาร์ลา : นี่เธอ .. ! 

 

(ภาพ CG)

 

 

ยุย : ว้าย !

คาร์ลา : เข้ามาทำไม ตอบมา !

ยุย : ก็..ฉันได้ยินเสียงคาร์ลาซังทรมาน .. 

คาร์ลา : นี่เธออยากตายมากสินะ ? 

ยุย : ขอโทษค่ะ ที่แอบฟัง แต่ที่ฉันเข้ามาก็เพราะเป็นห่วง ..

คาร์ลา : เป็นห่วง ? ทำไมเธอต้องเป็นห่วงฉัน ?

ยุย : ไม่มีเหตุผลอะไรหรอก .. ถ้ามีคนล้มลงไปตรงหน้าก็ต้องช่วยเป็นเรื่องแน่นอนอยู่แล้วไม่ใช่หรอ ! 

คาร์ลา : หึ .. นั่นเป็นเหตุผลของพวกมนุษย์น่ะสิ 

ยุย : ใช่ .. ฉันอาจจะไม่เข้าใจเหตุผลของพวกคุณก็จริงแต่ว่า .. ฉันก็แค่เป็นห่วงจริง ๆ ! 

คาร์ลา : ถ้างั้นก็คงวางแผนอะไรอยู่สินะ ? 

ยุย : ไม่ใช่สักหน่อย ! 

คาร์ลา : พูดซะ !

ยุย : ( ทำไมเขาถึงไม่เชื่อฉันล่ะ .. ) .. ฉันไม่ได้โกหกนะ ! ได้โปรด เชื่อฉันเถอะ .. 

 

สุดท้ายเขาก็ปล่อยเธอ บอกให้เธอออกไปซะ .. แล้วสั่งให้เธอลืมที่เห็นและที่ฟังไปให้หมด .. ถึงอย่างนั้นเธอก็สงสัยเรื่องรอยที่เธอเห็นอยู่บนตัวของเขาอยู่ดี .. 

 

★ บท Dark 9

 

หลังจากเหตุการณ์ที่หนูยุยเข้าไปแอบดูคาร์ลาอาบน้ำ (?) ก็ผ่านมาหลายวันแต่เขาก็ยังดูปกติดี ยุยก็ยังคิดเรื่องรอยนั่นมันคืออะไรกันแน่ .. คงไม่ใช่ป่วยหรอกใช่มั้ย ? แต่ยังไงซะเธอก็ทำอะไรไม่ได้ .. สำหรับคาร์ลาแล้วเธอก็เป็นแค่ภาชนะที่ไว้ใส่เลือดเท่านั้น 

 

→ ตัดมาด้านคาร์ลา

 

เขาพูดว่าในที่สุดเวลานี้ก็มาถึง .. ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่ามันจะมาถึง แต่ก็ไม่รู้ทำไมใจมันถึงรู้สึกไม่สงบเลย .. นี่คือผลของการกระทำของเขา .. บาปจากการที่เขาทำกับพ่อ .. ท่านพ่อ .. เท่านี้ .. ท่านคงรู้สึกพอใจแล้วสินะครับ .. 

 

→ ย้อนอดีต (ฉากนี้ทั้งสองคนจะสู้กันอยู่)
 

 

กิซบาส (พ่อของคาร์ลา) : คาร์ลานี่แกทำอะไรอยู่ รู้ตัวรึเปล่า !

คาร์ลา : เข้าใจครับ ! แต่ผมต้องทำ ! 

กิซบาส : ไม่มีใครอยู่เลยหรอ ! 

คาร์ลา : ไม่มีใครมาหรอกครับ .. 

กิซบาส : คาร์ลา .. คิดว่าหันดาบเข้าหาพ่อแบบนี้ คิดหรอว่าจะยกโทษให้น่ะ

คาร์ลา : ไม่คิดหรอกครับ .. 

 

คาร์ลาก็ลงมือแทงพ่อของตัวเองนั่นเอง .. (เหตุผลที่ทำจะไปเฉลยอยู่ในบท Ecstacy)

 

→ กลับมาปัจจุบัน

 

ชินถามพี่ของเขาว่าคิดจะอยู่ไปแบบนี้ถึงเมื่อไหร่ เขาเริ่มทนไม่ไหวแล้ว อยากจะไปฆ่าพวกนั้นทิ้งให้หมด .. คาร์ลาบอกอย่าผลีผลามอีกฝ่ายคือคาร์ล ไฮนซ์ แต่ที่จริงแล้วศัตรูของพวกเขาก็มีแค่งูกับค้างคาว เท่านั้น .. ที่เหลือคืออินทรีกับหมาป่า จากเหตุการณ์สงครามใหญ่ครั้งก่อน หมาป่ากับอินทรีก็ไม่น่าจะเข้าร่วมสงครามง่ายๆ ถึงอย่างนั้นพี่น้องแค่สองคนก็ไม่มีทางจะไปชนะทั้งสองเผ่านี้ง่ายๆหรอก .. คาร์ลาบอกเขามีแผนการเตรียมไว้อยู่แล้ว .. 

 

หนูยุยเข้ามาคุยว่าเธออยากไปโรงเรียน .. แต่แปลกที่คาร์ลากลับอนุญาตให้เธอไปโรงเรียนได้ .. หนูยุยรู้สึกดีใจมากแล้วก็ไปเตรียมตัว .. คาร์ลาบอกชินว่า ตราบเท่าที่มีเลือดของผู้หญิงคนนั้นอยู่ก็เพียงพอแล้ว .. จะปล่อยให้ตายไปก็แย่ .. จิตใจของเธอตอนนี้กำลังย่ำแย่อยู่ .. อาจจะทำเรื่องอะไรขึ้นมาก็ได้ .. ตอนนี้ก็ให้ความหวังเล็กๆกับเธอไปซะ .. 

 

★ บท Dark 10

 

ตามบทที่แล้ว คาร์ลาให้เธอมาโรงเรียนได้ .. ทำให้เธอรู้สึกมีความสุขมาก ๆ .. คาร์ลาที่มองดูเธออยู่ก็บอกว่า เธอเนี่ยเข้าใจง่ายจังเลยนะ .. ยุยขออนุญาตไปที่ห้องสมุด เขาก็พูดขึ้นมาว่าตอนแรกที่เจอกันก็เป็นที่ห้องสมุดสินะ .. เธอกับเขาก็เริ่มคุยกันเรื่องหนังสือ ยุยเองก็แปลกใจที่คาร์ลารู้จักหนังสือที่เธออ่านด้วย .. แล้วเขาก็อนุญาตให้เธอไปห้องสมุดได้ .. ตอนที่ยุยออกไปเขาก็คิดในใจว่า ตอนที่โดนขังอยู่ที่โลกปิศาจ เขาเองก็ใช้เวลาไปกับการอ่านหนังสือเหมือนกัน 
 

 

→ ตัดฉากมาในห้องสมุด

 

หนูยุยก็ดูนู้นดูนี่ไปสักพัก ก็มีคนเรียกเธอแล้วก็พาเธอไปส่วนอีกด้านของห้องสมุด .. นั่นคือเมรุสึนั่นเอง เขามาถามว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นบ้างมั้ย ? ยุยบอกให้เขาฟังเรื่องที่คาร์ลาล้มไปในห้องน้ำในบทก่อน .. ก่อนที่เมรุสึจะไป ยุยก็ถามเรื่องของพี่น้องซาคามากิกับมุคามิว่าเป็นยังไงบ้าง .. เมรุสึตอบว่า ถ้าเป็นในช่วงนี้เขาก็ไม่ค่อยรู้อะไรเหมือนกัน ตอนนี้รู้สึกพวกเขาจะอยู่ที่ปราสาทของคาร์ล ไฮนซ์แล้วก็กำลังเป็นห่วงนางเอกมากๆ เลย แต่เนื่องจากพวกเขาเป็นคนไม่ค่อยสื่อตรงกับตัวเองเท่าไหร่ก็เลยไม่ได้แสดงอะไรออกมาเห็นเด่นชัด .. อย่างอายาโตะ พอไม่มีเธออยู่ก็รู้สึกพิลึก ไรโตะก็ดูเหมือนจะเหงาน่าดู ชูวเองก็เดินไปเดินมารอบๆปราสาท ทั้งรุกิเองก็ดูเหมือนตั้งใจจะกลับมาที่โลกนี้เหมือนกัน .. ยุยบอกว่าแปลกจังนะที่พวกเขาเป็นห่วง อาจจะเป็นเพราะจันทรคราสก็ได้แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ดีใจ .. ก่อนที่เมรุสึจะไปเขาบอกเธอว่า .. จะทิ้งความหวังไม่ได้นะ .. 

 

เมรุสึที่แยกกับยุยก็พูดว่า ยุยนี่เชื่อคำพูดแบบนั้นง่ายจริงๆเลย .. ส่วนเรื่องคาร์ลาเขาต้องรีบตรวจสอบให้รู้ให้ได้ .. 

 

★ Dark [ Epilogue ] (บทส่งท้าย)

 

ยุยกลับมาที่ห้องเรียนพิเศษ .. คาร์ลาสังเกตเห็นว่าหนูยุยยืมหนังสือเช็กสเปียร์มา เขาก็คุยเรื่องหนังสือกับเธอ แล้วเขาก็หัวเราะออกมา .. ทำให้ยุยรู้สึกประหลาดใจ เพราะปกติคาร์ลาจะเป็นคนเย็นชาเสมอ .. สักพักเขาก็พูดขึ้นเรื่องที่เขา ถูกขัง ไว้ .. แต่ยังไม่พูดอะไรต่อ เสียงออดก็ดังขึ้น ทำให้เขาหยุดพูดไป .. ซึ่งหนูยุยเองก็สงสัยว่า หมายความว่ายังไงกันแน่ .. แต่ก็ไม่กล้าถามกลัวจะโดนทำอะไรโหดร้ายใส่อีก .. เธอรู้สึกดีที่อย่างน้อยก็มีเรื่องที่สามารถคุยกับเขาได้ 

 

→ ฉากย้อนอดีต 

 

ในฐานะต้นตระกูลผู้จะสืบทอดตำแหน่งราชา ทำให้เขาถูกพ่อเลี้ยงมาอย่างเข้มงวดเสมอ .. คาร์ลาฟื้นขึ้นมาพบกับแม่ แม่ของเขาบอกว่าพ่อของเขาทำเกินไปแล้วนี่ไม่ใช่การสอนแล้ว .. คาร์ลาบอกว่า เขาผิดเองที่รับดาบของท่านพ่อไม่ได้ เพราะงั้นท่านแม่ไม่จำเป็นต้องทำหน้าเสียใจแบบนั้น ถึงอย่างนั้นแม่ของเขาก็ยังไม่เห็นด้วย .. คาร์ลาบอกว่านี่เป็นประสบการณ์ที่จำเป็นต้องเรียนรู้เพื่อสืบทอดตำแหน่ง เขาต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้พ่อของเขายอมรับให้ได้ 
 

 

โครเน่ (แม่คาร์ลา) เมเน่ (น้องสาวของพ่อ) คุยกัน โครเน่บอกว่ากิซกำลังกลัวลูกของตัวเองอยู่ กลัวทั้งความฉลาดไวพริบและพลังเวทมนตร์ที่มหาศาลของลูกชายตัวเอง เธอต้องคอยปกป้องเขาให้ได้ .. 
 

(คาร์ลา : ท่านพ่อ ..)

 

ตัดมาด้านคาร์ลา เขาไปเรียนรู้เวทมนตร์ระดับสูงที่พ่อยังไม่ได้สอนเพื่ออยากให้พ่อเห็น .. ถ้าเขาแสดงเวทมนตร์นี้ให้พ่อได้เห็นพ่อของเขาต้องยอมรับแน่ ๆ .. แต่ทว่า .. พ่อของเขากลับต่อยเขา .. ไม่หยุดด้วยเหตุผลก็คือ ทำอะไรตามใจชอบ และเขาจะลงโทษ เขาสั่งให้คนรับใช้ ให้เอาตราประทับ (ที่ใช้เหล็กร้อนๆประทับลงบนผิวน่ะคะ) แล้วก็จี้ลงไปบนผิวของคาร์ลา จนเขาลงไปนอนกับพื้น และสั่งให้ขังคาร์ลาเอาไว้ซะ ในตอนนั้นเขาไม่เข้าใจการกระทำของพ่อของเขาเลย .. 

 

→ ปัจจุบัน

 

คาร์ลาตื่นขึ้นมาจากฝันเมื่อครู่ เขาตื่นมาก็พบกับหนูยุยนอนอยู่ข้าง ๆ .. เขาคิดในใจว่า สาเหตุที่เขาอ่านหนังสือมากๆก็เพื่ออยากให้ท่านพ่อยอมรับ ทั้งเรื่องโลกมนุษย์ ปิศาจ เขาต้องรู้ทั้งหมดให้ได้ เขาบอกว่าตอนนี้เขาไม่มีเวลาอีกแล้ว .. คาร์ลาปลุกยุยขึ้นมาเพื่อทำการชำระล้างต่อ .. แต่เขาก็มีเรื่องไม่เข้าใจอย่างหนึ่ง ก็คือเรื่องชำระล้างยังไม่ก้าวหน้าไปไหนเลย ..

 

→ ตัดมาที่ห้องยุย 
 

 

ยุยไม่เข้าใจว่าเขาจะชำระล้างเลือดของเธอไปเพื่ออะไร .. ร่างกายของเธอเหนื่อยล้าจนไม่อยากจะคิดอะไรอีกแล้ว เธอหลับตาลง .. แล้วก็บอกว่า .. ถ้าหลับไปแบบนี้ตลอดเลยก็ดีสินะ .. 

 

_________________________________________________________________

 

# Credit : www.fb.com/dialoversth

(｀・ω・´)” [ สปอยล์ ] ภาค Dark Fate จัดเต็ม ของรูทคาร์ลาหรือคารุระ สึกินามิ (ตัวละครใหม่ในภาค Dark Fate) ต่อด้วยบท Maniac (มีทั้งหมด 3 บทคือ Dark Maniac Ecstacy) 

 

★ SPOILER ALERT ! [ ระวังสปอยล์ ]

- Credit : www.fb.com/dialoversth

- ผิดพลาดอะไรขออภัยจ้า

- แอดแปลนางเอกเป็นยุยค่ะ

- คาร์ลา ไม่ใช่ คาร์ล จ้า

____________________________________________

 

••• Maniac (บทนำ) Prologue 

 

เป็นฉากย้อนอดีตของคาร์ลา แม่ของเขาบอกให้เอาแผลมาให้เธอดู แล้วก็พบกับรอยที่พ่อของเขาได้ทำไว้ รอยนั่นมันเหมือนกับรอยของอาการป่วยซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้คนคนหนึ่งตายไป และเป็นอาการที่ทำให้คนรอบข้างค่อยๆตายไปด้วยเช่นกัน แต่นี่เป็นสิ่งที่พ่อเขาทำเพราะงั้นก็เลยไม่ใช่อาการป่วยนั่นหรอก ทันใดนั้น .. ก็มีแวมไพร์ตนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องทำให้โครเน่รู้สึกกลัว คาร์ลาไล่แวมไพร์นั่นออกไป คาร์ลาไม่เข้าใจพ่อของเขาเลยว่าทำไมถึงต้องให้พวกแวมไพร์เข้ามาในบ้านด้วย 
 

(โครเน่ : มาให้แม่ดูแผลหน่อยสิ)

 

โครเน่ก็ไม่เข้าใจว่าเรียกคนพวกนั้นมารวมกันเพื่ออะไรกันแน่ ? คาร์ลาโทษว่าที่พ่อเขาเปลี่ยนแปลงไปเป็นเพราะคาร์ล ไฮนซ์ พ่อของเขากิซบาสเรียกเหล่าแวมไพร์มารวมกัน ซึ่งในขณะนั้นเจ้าปิศาจ (ไบร์) กับคาร์ล ไฮนซ์นั้นเป็นใหญ่ในโลกปิศาจ พวกแวมไพร์ที่เรียกมารวมตัวกันก็คือพวกอยู่ข้างเดียวกับพ่อของเขา เพื่อเตรียมตัวทำสงครามเพื่อกำจัดทั้งไบร์และคาร์ล แต่ถึงอย่างนั้นในสถานการณ์แบบนั้นคาร์ลายังคงเชื่อในตัวพ่อ ว่าพ่อไม่ผิดอะไร

 

→ ฉากที่คาร์ลาเจอกับคาร์ลครั้งแรก
 

(คาร์ล ไฮนซ์ : เธอเป็นลูกชายของกิซ .. คาร์ลาสินะ)

 

คาร์ลบอกว่า คาร์ลาเนี่ยเหมือนกับโครเน่มากกว่ากิซซะอีก (ในตอนนั้นดูเหมือนว่าคาร์ลกับพ่อของเขายังเป็นเพื่อนกันอยู่) ในขณะนั้นเองเขาก็รู้ได้เลยว่า .. คาร์ล ไฮนซ์นั่นมีพลังที่ยิ่งใหญ่และเก่งกว่าที่เขาคิดมาก 

 

→ ตัดมาปัจจุบัน 
 

(คาร์ลา : ได้ยินเรื่องเมื่อกี้แล้วสินะ ?)

 

คาร์ลาวางแผนจะใช้เมรุสึเป็นนกต่อ ในขณะที่เขาคุยกันคาร์ลาบอกว่า นางเอกอยู่หลังประตูทำให้ชินไปเปิดดูก็พบเราจริง ๆ คาร์ลาบอกว่าถึงแม้นางเอกจะไปบอกเมรุสึเรื่องนี้ถ้าเมรุสึหนีไปเขาก็จะใช้นางเอกแทนเนี่ยแหละ ..
 

______________________________________________

 

★ Maniac 1 
 

(คาร์ลา : ทำไมมาล้มอยู่ตรงนี้ ..)

 

คาร์ลามาพบหนูยุยที่เป็นลมนอนอยู่ที่พื้น เขาสั่งให้เธอตื่น เขาพูดว่านี่เธอใช้แผนแบบนี้เพื่อล่อให้คนมาดูดเลือดสินะ .. ถ้ามีความคิดจะให้ชินมาชำระล้างให้ก็ทิ้งความคิดนั้นไปซะ สุดท้ายเขาก็จับเธอชำระล้างตรงนั้นนั่นแหละ ..

 

★ Maniac 2
 

(ชิน : ทำหน้าแบบนั้นไปก็เท่านั้น ไม่สามารถขัดขืนคำพูดของพี่ได้หรอก ..)

 

ตอนนี้พวกเขาอยู่ในช่วงเวลาน้ำชา .. ยุยถามคาร์ลาว่าไม่ดื่มชาหรอ .. เขาบอกว่าชาน่ะเอาไว้ดื่มล้างปาก ก่อนหน้านั้นก็ต้องชำระล้างซะก่อน ในขณะที่เขาชำระล้าง ชินก็เดินเข้ามาแล้วก็บ่นว่าเหม็น คาร์ลาสั่งให้ชินมาช่วยเขาซะ และทั้งสองก็ดูดเลือดของหนูยุยในห้องเรียนนั่นแหละ ..

 

★ Maniac 3
 

 

ในขณะที่อยู่ในห้องครัว หนูยุยก็พบกับมีดเล่มหนึ่งซึ่งมีรูปร่างแปลกๆ คาร์ลาบอกว่ามีดนั่นเป็นของเขาเพราะงั้นอย่าแตะต้องมันตามใจชอบ เป็นมีดที่เอาไว้สไลด์แฮมดิบนั่นเอง หนูยุยสนใจวิธีใช้มีดก็เลยลองถาม แต่เขาบอกว่าเขาไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องจะสอนเธอ .. อยู่ดีๆเขาก็เปลี่ยนใจจะสอนให้ .. ทว่าเขากลับเอามีดมาจ่อที่แก้มของเธอ เธอขอร้องให้เอามีดออกไปหน่อย ดวงตาของเขามันสื่อว่าจะแทงเธอจริงๆด้วยซ้ำ สุดท้ายเขาให้เหตุผลว่า เดี๋ยวเลือดสกปรกของเรามันจะทำให้มีดของเขาสกปรก .. 

 

★ Maniac 4 

 

เป็นฉากในห้องเรียนยุยไม่ค่อยเข้าใจการบ้านภาษาอังกฤษเท่าไหร่ ก็เลยอยากให้คาร์ลาสอนให้ .. ตอนแรกยุยก็ลังเล แต่น่าแปลกใจที่เขาตกลงจะสอนให้เฉยเลย .. สุดท้ายเธอก็ทำการบ้านสำเร็จ 
 

 

วิธีการสอนของเขาทำให้เธอเข้าใจง่ายมากๆ ยุยกล่าวขอบคุณเขา เขาบอกว่าถ้ามีข้อไหนสงสัยอีกก็ถามเขาได้ .. ยุยก็เลยเปิดไปหน้าอื่น ทำให้พบลายมือของเรย์จิที่อยู่ในหนังสือเล่มนั้น เพราะว่าเรย์จิก็เคยสอนให้ยุยเหมือนกัน คาร์ลารู้สึกหงุดหงิดกับเรื่องนี้มากทำให้ แต่ยุยบอกว่าวิธีการสอนของคาร์ลาเข้าใจง่ายกว่ามาก .. 

 

ถึงอย่างนั้นความจริงที่ว่าเรย์จิสอนให้ก็ไม่เปลี่ยนแปลง คาร์ลาดูดเลือดของเธอและสั่งให้เธอทิ้งหนังสือเรียนเล่มนี้ไปซะ แล้วไปซื้อเล่มใหม่มาใช้แทน 

 

★ Maniac 5

 

ในบ้านไม่มีใครอยู่เลย ยุยก็เลยคิดจะหนีออกไปแต่พอเธอก้าวออกจากบ้านไม่กี่ก้าวก็เจอกับคาร์ลา .. คาร์ลา บอกว่าถ้าอยากจะออกมาข้างนอกก็ให้ขออนุญาตเขาหรือชินก็ได้ เขาดูดเลือดของเธอเพื่อเป็นการทำโทษและบอกว่าเธอเป็นของของเขา .. แต่อยู่ดีๆคาร์ลาก็มีอาการแปลกไป ดูเหมือนจะทรมานมาก ๆ .. แล้วก็สั่งให้ยุยกลับไปที่ห้องซะ 

______________________________________________

 

 

★ Maniac 6 (เข้าสู่เนื้อหา)

 

เป็นฉากที่โรงเรียน คาร์ลาดูเหมือนกำลังหงุดหงิดเรื่องอะไรสักอย่างมากๆ แต่หนูยุยก็ไม่ได้ถามอะไรไป เธอขออนุญาตไปคืนหนังสือที่ยืมมา หลังจากที่เธอออกจากห้องไป คาร์ลาสังเกตุเห็นว่าหนังสือที่ยุยจะเอาไปคืนยังวางอยู่นี่อยู่เลย .. เขาเองก็อยากจะหาอะไรอ่านเพื่อลดความหงุดหงิด ก็เลยตัดสินใจเอาหนังสือที่ยุยยืมมาตามไปที่ห้องสมุดด้วยเลย 
 

 

ยุยมายังที่ที่เธอพบเมรุสึก่อนหน้านี้ แล้วก็เล่าเรื่องที่พวกชินกับคาร์ลาจะใช้เมรุสึเป็นนกต่อ เมรุสึบอกว่าถ้าเขาไม่ทำ ยุยก็จะเป็นแทนเขาไม่ใช่หรอ ยุยเล่าให้ฟังว่าเธอถูกเรียกว่าภาชนะใส่เลือด เมรุสึบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องของเขา อีกอย่างเขาเป็นแวมไพร์ ไม่ตายง่ายๆหรอก ท่าทางเมรุสึแปลกๆไป เขาพูดออกมาว่า " ที่รักของฉัน กรุณารอหน่อยนะ .. " เธอเริ่มกลัวจึงผลักเขาออกแล้วก็วิ่งออกมา 
 

(คาร์ลา : อย่ามาทำไขสือ)

 

ยุยสงสัยเรื่องที่เมรุสึพูดเมื่อกี้และเริ่มไม่ไว้ใจเขาเท่าไหร่ แต่ยังไม่ทันไรคาร์ลาก็เดินมาเจอเธอซะก่อน .. คาร์ลาถามว่า เธอไปไหนมา ยุยเองบอกเรื่องของเมรุสึไม่ได้ก็เลยโกหกเขาไป .. คาร์ลาเข้ามาใกล้ๆ สัมผัสได้ถึงกลิ่นของแวมไพร์ .. ทำให้เขาโกรธมาก เพราะคิดว่าที่เธอบอกว่าจะมาคืนหนังสือก็เพื่อจะมาหาพวกแวมไพร์นั่นเอง แล้วก็คิดว่าเธอรู้อยู่แล้วว่าเขาชอบอ่านหนังสือก็เลยใช้วิธีนี้มาหลอกเขา .. 

 

คาร์ลาถามว่าแวมไพร์ที่ยุยไปเจอคือใคร .. ถึงอย่างนั้นยุยไม่สามารถพูดออกไปได้ว่าคนคนนั้นคือเมรุสึ (เป็นห่วงตัวเองก่อนเถ้อะ อิหนู =_=) ในเมื่อไม่ตอบคำถามของเขา เขาจึงจะถามจากร่างกายของเธอเอา โดยการดูดเลือด และเขาจะไม่เชื่อคำพูดของยุยเป็นครั้งที่สองอีกแล้ว .. 

 

★ Maniac 7
 

(คาร์ลา : ฉันไม่ฟังเธออีกแล้ว .. )

 

จากบทที่แล้วทำให้หนูยุยสลบไป เธอฟื้นขึ้นมาในห้องขังใต้ดินของบ้านสึกินามิพบว่าตัวเองถูกใส่กุญแจมือรวมทั้งที่คอด้วย .. คาร์ลาถามเธออีกครั้งว่า แวมไพร์คนไหนที่เธอไปพบมาในห้องสมุด แต่ทำยังไง ยุยก็ไม่ตอบสักที เขาบอกว่าไม่เข้าใจเธอเลยว่าทำไมถึงต้องปกป้องเจ้านั่นขนาดนั้น 

 

ทั้งๆที่เธอเองอาจจะโดนฆ่าด้วยซ้ำ ทั้งๆที่เธอเองเป็นแค่มนุษย์อ่อนแอ ส่วนอีกฝ่ายเป็นแวมไพร์ .. ทำให้คาร์ลานึกถึงคำพูดของแม่ในอดีตได้ .. 



→ ฉากย้อนอดีต 

 

โครเน่ (แม่คาร์ลา) พูดกับเขาว่า ขอโทษนะ ยกโทษให้กับพ่อด้วยเถอะ .. เพราะเขาเป็นคนที่น่าสงสาร .. 

 

→ เข้าฉาก CG
 

 

คาร์ลา : ฉันจะทำแบบนี้ .. จนกว่าเธอจะสารภาพออกมา .. !! ทรมานงั้นหรอ ? ก็คงต้องทรมานสินะ .. แต่ว่าสัตว์เลี้ยงที่ไม่เชืองน่ะ .. ต้องถูกทำแบบนี้ .. ! ดึงโซ่ล่ามเพื่อสั่งสอนให้เชื่อฟังยังไงล่ะ .. ! เป็นไงล่ะ ? อยากจะหายใจใช่มั้ย ? สารภาพออกมาซะ ! 

ยุย : ... อึก ..

คาร์ลา : ไม่พูดงั้นหรอ ? ทำไม .. ทำไมล่ะ !! .. ชิ .. เป็นแค่เหยื่อแท้ๆ .. 

 

→ CG
 

(คาร์ลา : *ดูดเลือด*)

 

★ Maniac 8

 

เมรุสึกำลังสงสัยเรื่องที่คาร์ลาบอกว่ายุยเป็นภาชนะใส่เลือด แล้วก็นึกถึงเรื่องตอนปฐมบท เขาจึงตัดสินใจค้นหาข้อมูลเรื่อง เมเนะ (แม่ของคลอเดเลีย) 

 

→ ตัดฉากมาที่ยุย

 

ชินเอาอาหารมาให้เธอกิน .. จนชินพูดว่า เธอเองก็รู้สึกสิ้นหวังแล้วสินะ .. เพราะว่าทั้งไม่ร้องไห้ ทั้งไม่กิน .. คำพูดของชินทำให้เธอฝืนกินข้าวลงไปเพราะเธอเองก็อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไปในฐานะมนุษย์ แต่ร่างกายของเธอมันกลับยอมแพ้ไปซะแล้ว เพราะงั้นเธอต้องกิน
 

 

คาร์ลาเข้ามาขัดบทสนทนาของชินกับนางเอก .. ตอนนี้นางเอกรู้สึกกลัวคาร์ลามากๆ .. เขาบอกว่าถ้ารู้ตัวดีว่าจะโดนทำอะไรโหดร้ายก็รีบๆพูดออกมาซะ ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่พูดอยู่ดี .. 

 

★ Maniac 9

 

คาร์ลาเดินเข้ามาใกล้ เธอตัดสินใจว่าถ้าขืนเขายังเข้ามาใกล้เธอจะฆ่าตัวตายซะ เพราะยังไงซะที่อยากได้ตัวเธอก็เพราะแค่ตัวเธอมีประโยชน์เท่าน้ันเอง (เป็นเพราะใช้ประโยชน์จากเลือด) ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่สามารถขัดขืนได้เพราะเธอทั้งอ่อนแอและไม่มีกำลังอะไรเลย .. เพราะแบบนั้นอย่างน้อยเธอก็อยากทำตามที่ตัวเองคิดในวาระสุดท้าย .. คาร์ลาถามว่าถ้างั้นถ้าเขาบอกถึงเป้าหมายของเขาไปเธอจะรับมันงั้นหรอ แต่ยังไงซะ สำหรับพวกเธอเป็นสิ่งที่จำเป็น ไม่ว่าเธอจะมีความเห็นยังไงเขาก็ไม่สนใจ .. 
 

(คาร์ลา : อย่าร้องไห้ ..)

 

ยุยพูดกับเขาว่า เขาน่าจะรู้ดีถึงความรู้สึกที่ถูกพรากอิสระไป เพราะเขาเองก็เคยถูกขังไว้เหมือนกัน .. คาร์ลาบอกเธอว่า อย่าร้องไห้ .. เขาจะบอกเรื่องเลือดของเธอให้ฟังก็ได้

 

คาร์ลา : " หัวใจของเธอเป็นหัวใจของลูกสาวของจอมมารซึ่ง ลูกสาวของจอมมารมีแม่เป็นผู้หญิงที่มีสายเลือดต้นตระกูล (แม่ของคลอเดเลียนั่นเอง) ที่จริงต้นตระกูลของเราจะสืบสายเลือดในตระกูลกันเองเพื่อรักษาสายเลือดของต้นตระกูลเอาไว้ และตอนนี้สายเลือดของต้นตระกูลก็เหลือเพียงฉันกับชินเท่านั้น .. และเพื่อทำให้สายเลือดของเราสืบทอดต่อไปได้จึงจำเป็นต้องมีเธอ .. (หรืออีกความหมายก็คือให้ยุยกำเนิดลูกของพวกเขานั่นเอง ..) เดิมทีถ้าเธอไม่กลายเป็นเหยื่อของพวกแวมไพร์ การชำระล้างก็ไม่จำเป็นอะไร .. เป็นเพราะเธอถูกพวกแวมไพร์ดูดเลือดมากเกินไปทำให้มีเชื้อไวรัสแวมไพร์อยู่ในร่างกาย การชำระล้างก็คือการดูดไวรัสพวกนั้นออกจากเลือดของเธอ .. พอได้ยินแบบนี้แล้วเธอจะทำยังไงต่อล่ะ ? " 

 

คาร์ลาเอาโซ่ที่ล่ามเราอยู่ออกแล้วก็บอกว่าถึงแม้ตอนนี้จะชำระล้างได้ครึ่งๆกลางๆก็เถอะ เขาจะกอดเธอให้ตรงนี้เลย

 

→ เข้า CG
 

     

 

คาร์ลา : ถ้ายอมอยู่นิ่งๆฉันจะทำให้รู้สึกดีเอง .. แบบนี้ .. *จูบ* 

ยุย : ไม่นะ .. 

คาร์ลา : *จูบ*

ยุย : ... 

คาร์ลา : อย่างที่คิดเลยทำให้เธอเงียบด้วยวิธีนี้ไวกว่าเยอะ .. เรื่องเจ้าพวกแวมไพร์พวกนั้นฉันจะทำให้เธอลืมเอง .. 

ยุย : (ไม่นะ .. ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปฉัน ..)

 

→ ในความคิดของยุย ..

 

พวกเขาต้องการให้ฉันกำเนิดลูกของพวกเขาในฐานะสายเลือดของต้นตระกูล .. แน่นอนว่าอยู่ดีๆก็ถูกพูดแบบนั้นฉันจะไปรับมันได้ยังไงกัน .. แต่ว่าฉันก็ถูกพลังของเขาทำให้ยอมอยู่ดี .. ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป ฉัน .. 

 

★ Maniac 10

 

ต่อจากฉากเมื่อกี้ คาร์ลาก็ยังจับนางเอกจูบ ดูดเลือดต่อไป .. จากเดิมดูดเลือดจากนิ้วไม่พอก็เลยฉีกเสื้อซะเลย .. ทันใดนั้นเขาก็มีอาการแปลกๆ .. และดูเหมือนจะทรมานมากด้วย เขาอาเจียน ออกมาเป็นเลือด และหายใจติดขัด ทำให้ยุยเป็นห่วงเขาและจะไปเรียกคนมาช่วย คาร์ลาดึงไม่ให้เธอไป .. เพราะเขาไม่อยากให้ชินรู้เรื่องนี้ 
 

(ยุย : ฉันจะไปเรียกคนมา .. รอก่อนนะคะ)

 

ยุยสังเกตุเห็นปานที่เธอเห็นบนร่างกายตอนเขาอาบน้ำครั้งก่อนมันลามเพิ่มมากขึ้น .. คาร์ลาหมดสติไป ถึงแม้เธอจะถูกทำเรื่องโหดร้ายอะไรมามาก แต่ว่าในเมื่อมีคนที่กำลังทรมานอยู่ตรงหน้าเธอก็ไม่สามารถจะทิ้งเขาไปได้หรอก .. ก็เหมือนกับที่เธอปกป้องเมรุสึ ยุยวิ่งออกมาจากคุกใต้ดินและเจอกับเมรุสึพอดี .. เธอจึงขอร้องให้เขาไปช่วยคาร์ลาที 

 

→ ตัดมาที่คาร์ลา

 

คาร์ลา : (โธ่เว้ย .. ผู้หญิงคนนั้น .. ไปไหนแล้ว ? หนีไปแล้วงั้นหรอ .. ก็คงแบบนั้นสินะ .. นี่เองก็เป็นการลงโทษของท่านพ่องั้นหรอ ? ) อึก .. ท่านพ่อ .. ( ท่านพ่อจะลงโทษก็ไม่เกี่ยงหรอกแต่ .. อย่างน้อยก็ทิ้งสายเลือดของต้นตระกูลเอาไว้ในโลกนี้สักคนก็ยังดี .. ) 

ยุย : คาร์ลาซัง !!

คาร์ลา : !? 

ยุย : ทำใจดีไว้นะคะ !

คาร์ลา : ทำไมเธอถึง .. 

ยุย : ไม่ต้องห่วงนะคะ ฉันไม่ได้บอกชินคุงหรอก .. 

เมรุสึ : เป็นอะไรรึเปล่าครับ ?

คาร์ลา : เมรุสึ .. 

ยุย : อ่า .. เลือดเต็มหน้าไปหมดเลย .. *ยุยฉีกเสื้อตัวเอง*

คาร์ลา : ทำอะไร .. ?

ยุย : ขอโทษนะคะ ที่ต้องใช้เศษเสื้อผ้าของฉันแบบนี้ *ยุยเช็ดเลือดออกจากหน้าคาร์ลาให้*

คาร์ลา : ... 

ยุย : รู้สึกดีขึ้นบ้างมั้ยคะ ?

คาร์ลา : ทำไมล่ะ .. ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย .. ฉันทั้งทำร้ายเธอทำให้เธอเจ็บ .. 

ยุย : นั่นมันคนละเรื่องกันนี่คะ .. ฉันจะทิ้งคนที่ทรมานอยู่ไว้ได้ยังไง ..

คาร์ลา : ... ฉันไม่เข้าใจคนอย่างเธอจริงๆ .. 

 

ทันใดนั้นชินกำลังจะเข้ามาแต่คาร์ลาก็สั่งห้ามไว้ทัน .. สุดท้ายเขาก็ฝากเมรุสึให้ไปทำอะไรบางอย่าง .. (ซึ่งในนี้ไม่ได้เอ่ยไว้ค่ะ)

 

★ Maniac (Epilogue) บทส่งท้าย

 

→ ฉากย้อนอดีต

 

ท่านพ่อที่เป็นราชาเชื่อมั่นในพลังของตัวเองมากเกินไปได้ทำสงครามต่อสู้กับเพื่อนเก่าของเขานั่นก็คือคาร์ล ไฮนซ์และไบร์ คาร์ล ไฮนซ์มีพลังมหาศาล อีกทั้งไบร์เองก็เป็นราชาของเหล่าเผ่าวิโบล่า (งู) ถึงแม้จะมีพลังไม่เท่าคาร์ล ไฮนซ์ แต่ก็แข็งแกร่งเหมือนกัน กลับกัน .. ราชาของเหล่าต้นตระกูล .. พ่อของเขา (กิซบาส) .. นั้น ..
 

 

คาร์ลา : ท่านพ่อ .. 

กิซบาส : มีอะไร ? ฉันเตรียมการเรื่องสงครามอยู่ ไม่ว่างจะมาคุยกับแกหรอก .. 

คาร์ลา : (จะพูดยังไง .. ดี ว่าให้อยากหยุดสงครามที่ไม่รู้จักคิด ( ประมาณว่าไม่ยอมคิดไตร่ตรองก่อนจะทำสงคราม ) นี่ซะ ..)

กิซบาส : ... 

คาร์ลา : ท่านพ่อ .. ในสงครามนี้ .. ฉัน .. 

กิซบาส : แน่นอน .. ฉันจะให้แกออกไปเหมือนกัน .. 

คาร์ลา : เอ๋ ... 

กิซบาส : อย่างน้อยก็ถืออาวุธแล้วก็ตอบแทนพ่อซะ 

 

เขารู้สึกกลัวพ่อ .. อาจจะเป็นเพราะถูกสั่งสอนอย่างเข้มงวดและถูกกักขังมาตั้งแต่เด็กๆรึเปล่าไม่รู้ ..ไม่สิ .. เขาแค่ต้องการให้พ่อชมบ้าง .. เหมือนกับที่พ่อทำกับน้องชาย .. ชิน .. เท่านั้นเอง .. ชินมักจะได้รับความรักจากท่านพ่อเสมอ .. แต่เขากลับถูกทำสิ่งที่ตรงข้ามเลย .. แต่นั่นไม่ใช่ความรู้สึกอิจฉา .. เขาก็แค่ .. อยากให้ท่านพ่อชมเขาบ้าง .. สักครั้งก็ยังดี .. ถ้าออกไปที่สงครามนั่นอาจจะทำให้ความต้องการของเขาเป็นจริงก็ได้ .. ความต้องการก็ลอยขึ้นมาในหัวของเขา ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกสิ้นหวังเช่นเดียวกัน .. ว่า กำลังถูกพ่อคนนั้นเกลี้ยกล่อมให้มาเป็นพวกนั่นเอง .. 
 

(โครเน่ : หยุดสงครามต่อสู้กับท่านคาร์ล ไฮนซ์ซะเถอะ)

 

โครเน่ : คาร์ลา .. 

คาร์ลา : ท่านแม่ .. !? อาการยังไม่ดีขึ้นไม่ใช่หรอครับ ?

โครเน่ : ไม่เป็นอะไรหรอก แค่เดินในปราสาทนิดเดียวเอง .. แค่ก .. คาร์ลาพาแม่ไปหากิซหน่อยสิ 

คาร์ลา : เข้าใจแล้วครับ

โครเน่ : กิซ .. 

กิซบาส : โครเน่ ? ไปนอนพักซะไป .. 

โครเน่ : ฉันมีเรื่องต้องคุยกับคุณหน่อย .. 

คาร์ลา : (ท่านแม่ .. ทำอะไร !?)

กิซบาส : อะไร ?

โครเน่ : หยุดสงครามกับพวกท่านคาร์ล ไฮนซ์ซะเถอะ .. 

กิซบาส : เหอะ .. บ้าน่า จะล้อเล่นก็ให้มันพอดีหน่อยเถอะ 

โครเน่ : ฉันไม่ได้ล้อเล่น .. ฉันรู้เรื่องทุกอย่าง รวมไปถึงเหตุผลที่คุณทำสงครามนี้ด้วย 

กิซบาส : ถ้ามีเรื่องนั้นมันเป็นความสิ้นหวังของพวกเราเหล่าต้นตระกูล 

โครเน่ : ไม่ใช่ .. หลักการแบบนั้นสักหน่อย .. แต่เป็นเหตุผลจริงๆของคุณที่ซ่อนเอาไว้ ..

กิซบาส : ... อึก

โครเน่ : กิซ .. มีสติหน่อยสิ .. คุณแค่อิจฉา .. ทั้งคาร์ล ทั้งเด็กคนนี้ก็ด้วย .. 

คาร์ลา : .. !? ท่านแม่ .. 

โครเน่ : จะแข่งขันวัดพลังไปเพื่ออะไรมันไร้ประโยชน์ เท่านั้น .. ใช่มั้ยล่ะ ? คุณน่ะ .. เป็นตัวตนจริงๆของคุณก็พอแล้วนี่ .. 

กิซบาส : หุบปากซะ .. ! 

 

*กิซบาสตบโครเน่*

 

โครเน่ : โอ้ย .. 

คาร์ลา : ท่านแม่ !

กิซบาส : ถึงแม้จะเป็นภรรยาของฉันแต่พูดอะไรแบบนั้นออกมายกโทษให้ไม่ได้ ! ฉันคือราชา ! คนที่มีความคิดขัดกับฉันทุกคนคือศัตรู ! ต่อให้เป็นลูกของตัวเองก็ตาม ! 

คาร์ลา : .. ! 

โครเน่ : แค่ก .. กิซ .. ขอร้องล่ะ 

กิซบาส : คาร์ลา ! จับผู้หญิงคนนี้ไปขังเอาไว้ซะ !

คาร์ลา : ท่านพ่อ .. ! 

กิซบาส : แกเองก็จะต่อต้านฉันหรอ !? 

คาร์ลา : ... ! 

โครเน่ : กิซ .. ! 

 

และท่านแม่ก็ถูกจับไปขังเอาไว้ด้วยมือของท่านพ่อเอง .. ท่านแม่เป็นคนร่างกายอ่อนแอมาตั้งแต่เกิดแล้ว ท่านพ่อที่จับท่านแม่ไปขังเอาไว้แบบนั้นอาจจะบ้าไปแล้วก็ได้ .. ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่สามารถต่อต้านพ่อได้ .. ถึงแม้ท่านแม่จะถูกท่านพ่อทำแบบนั้นเธอก็ยังคงเป็นห่วงเขาอยู่ดี .. เขาไม่เข้าใจท่านแม่เลยสักนิด .. ว่าทำไมท่านแม่ถึงต้องคิดเรื่องของท่านพ่อขนาดนั้นด้วย ? 

 

→ กลับมาปัจจุบัน

 

คาร์ลาฟื้นขึ้นมาพบว่าเขาอยู่ที่ Banmaden (สถานที่ที่อยู่ในโลกปิศาจซึ่งมีปราสาทของต้นตระกูลตั้งอยู่) เขาตกใจเรื่องที่ยุยยังอยู่ข้างๆเขาอีก เขาบอกว่าการที่เธอยังอยู่ตรงนี้ เธอคงบ้าไปแล้วแน่ๆ .. ยุยตอบว่าอาจจะใช่ก็ได้ ถึงจะสับสนแต่เธอก็ตัดสินใจจะอยู่ที่นี่เอง ทั้งๆที่สามารถหนีไปได้แท้ๆ .. 
 

 

ยุย : อาจจะเป็นเพราะเห็นใจ .. 

คาร์ลา : เห็นใจ ?

ยุย : เก็บเรื่องที่ตัวเองป่วยเอาไว้ตัวคนเดียวแบบนี้ .. ฉันคิดว่าน่าสงสารออกค่ะ

คาร์ลา : อย่าล้อเล่นนะ .. *ไอ*

ยุย : .. ! อย่าเพิ่งลุกขึ้นมานะคะ 

คาร์ลา : ต้องให้คนอย่างเธอมาเห็นใจ .. ฉันนี่มันตกต่ำจริงๆ 

ยุย : พักสักหน่อยเถอะค่ะ ฉันจะอยู่ข้างๆเอง .. 

คาร์ลา : รกหูรกตาน่ะ

ยุย : ฉันเข้าใจดีค่ะ แต่ว่าในปราสาทนี้ไม่มีใครเลยสักคน .. ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา ...

คาร์ลา : ไม่มีใครอยู่ .. งั้นหรอ ..

ยุย : ( ดูเขาเหงาๆยังไงไม่รู้ ) เอ่อ .. ปราสาทนี้ .. 

คาร์ลา : ที่นี่เรียกว่า Banmaden เป็นสถานที่ที่ปราสาทของเหล่าต้นตระกูลตั้งอยู่ 

ยุย : ของต้นตระกูล .. 

คาร์ลา : ในอดีตเป็นสถานที่ที่รวมเหล่าต้นตระกูล .. 

ยุย : อดีต ? แปลว่าตอนนี้ไม่ใช่หรอคะ ?

คาร์ลา : หายไปหมดแล้ว .. 

ยุย : เอ๋ ?

คาร์ลา : ทุกอย่างหายไปหมดแล้ว .. 

ยุย : แล้วที่บอกว่าโดนขังเอาไว้คือที่ไหนหรอคะ ?

คาร์ลา : ที่นี่แหละ .. 

ยุย : เอ๋ ? 

คาร์ลา : พวกเราเหล่าต้นตระกูลที่แพ้สงครามได้ถูกกักขังเอาไว้ที่นี่ .. สายเลือดของเรากลายเป็นเหยื่อจากการกระทำของราชาคนก่อน ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังคงกลัวท่านพ่อ แต่ตอนนี้พอมาคิดดูแล้ว ต่อให้เป็นพ่อ แต่มาทำให้พรรคพวกของฉันมาเป็นแบบนี้ .. 

ยุย : คาร์ลาซัง .. 

คาร์ลา : .. ฉันพูดเรื่องไม่เข้าท่าไปแล้ว .. ทีนี้เธอก็ออกไปจากที่นี่ซะ 

ยุย : เอ๋ ? 

คาร์ลา : ฉันไม่ต้องการความเห็นใจ .. ฉันเติบโตมาที่นี่คนเดียว เพราะงั้นจะตายก็จะตายคนเดียว 

ยุย : .. เอ๋ ? 

คาร์ลา : ตอนนี้ฉันกำลังเป็นโรคเดียวกับที่ทำให้พวกพ้องต้นตระกูลตายไปอยู่ .. เป็นโรคที่เรียกว่า โรคแห่งจุดจบ .. เธอออกไปจากที่นี่ซะ .. 

 

*ยุยเดินออกไป*
 

 

หลังจากได้ฟังเรื่องต่างๆมากมายยุยก็รู้สึกสับสนจนไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี .. 

 

→ ตัดมาที่คาร์ลา

 

คาร์ลาคิดว่าทีนี้ก็ได้อยู่คนเดียวราวกับว่าได้กลับไปช่วงเวลาที่ก่อนจะออกไปจากปราสาท ไม่ว่าเมื่อไหร่เขาก็เป็นต้นตระกูลที่มีทิฐิสูง .. สภาพของเขาตอนนี้จะให้ใครเห็นไม่ได้ .. ต่อให้จะเหลือเพียงตัวคนเดียวก็ตาม .. แต่ว่า .. ทำไมหัวใจของเขาตอนนี้ถึงไม่สงบนิ่งเลย .. 

 

คาร์ลา : กลิ่นที่ยังคงหลงเหลืออยู่ของผู้หญิงคนนั้นทำให้รู้สึกกระวนกระวาย .. ไม่สิ .. ความรู้สึกนี้มัน .. 

 

→  ตัดมาทางเมรุสึ
 

 

เมรุสึรายงานเรื่องที่คาร์ลาป่วยกับใครสักคนอยู่ ดูเหมือนเขาจะร่วมมือกับใครสักคนเพื่อวางแผนบางอย่าง 
 

______________________________________________

(ﾉ´ヮ´)ﾉ*:･ﾟ✧ [ สปอยล์ ] เนื้อหาภาค DF รูท คาร์ลา/คารุระ สึกินามิ (ตัวละครใหม่ในภาค Dark Fate) ถึงบทสุดท้าย Ecstacy แล้วจ๊ะ (มีทั้งหมด 3 บทคือ Dark Maniac Ecstacy ใครยังไม่อ่านต้องไปตามอ่านก่อนนะคะ) 
 

 

★ SPOILER ALERT ! [ ระวังสปอยล์ ]

- Credit : www.fb.com/dialoversth

- ผิดพลาดอะไรขออภัยจ้า

- แอดแปลนางเอกเป็นยุยค่ะ

- คาร์ลา ไม่ใช่ คาร์ล จ้า

____________________________________________

 

••• Ecstacy (Prologue) บทนำ

 

หนูยุยยังคงอยู่ในปราสาทเหมือนเดิม .. เธอยังสับสนเกี่ยวกับความรู้สึกของตัวเอง และ ท่าทางที่ดูเหงาของคาร์ลาทำให้เธอรู้สึกไม่ดีเลย .. เธอตัดสินใจที่จะลองหาวิธีรักษาโรคที่คาร์ลากำลังเป็นอยู่ดู .. 

 

ยุยเดินไปตามห้องต่างๆ จนไปถึงห้องของโครเน่ (แม่ของคาร์ลา) ในห้องนั้นยุยเจอไดอารี่เล่มหนึ่งซึ่งเป็นของโครเน่ มีเนื้อหาข้างในว่า
 

(ยุย : ดีจังที่เขียนเป็นภาษาอังกฤษ อาจจะอ่านได้ก็ได้)

 

" ตั้งแต่คาร์ลาเกิดฉันก็มีความกังวลใจตลอดมา มองแวบเดียวก็รับรู้ได้ว่าเด็กคนนี้ไม่ใช่ธรรมดา พวกเราเหล่าต้นตระกูลมีพลังก็จริงแต่เด็กคนนี้มีพลังมากจนน่าตกใจ กิซที่รู้เรื่องนี้จะคิดยังไงบ้างนะ .. นั่นเป็นสิ่งที่ฉันกังวล .. กิซไม่เคยให้ความรักกับเขา .. คาร์ล ไฮนซ์เป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยก่อนของกิซ เขาต้องการที่จะค้นคว้าเกี่ยวกับโรคที่พวกเรากำลังเผชิญอยู่ .. เขามีสถาบันวิจัยเพื่อวิจัยเรื่องต่างๆในโลกปิศาจอยู่ .. เขาบอกว่าเขาต้องการต้นตระกูลสักคนเป็นตัวทดลองให้ .. แต่ว่าต้นตระกูลของพวกเราใช้ชีวิตอยู่ในปราสาทเพื่อสืบทอดสายเลือดกันเอง เพราะงั้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย .. แต่ฉันก็ขอร้องให้น้องสาวเมเนะ ให้ออกไปช่วยคาร์ล การที่ผู้หญิงต้นตระกูลออกไปข้างนอกมันไม่ใช่เรื่องปกติ เราถูกสอนมาเสมอว่าห้ามไปยุ่งเกี่ยวกับสายเลือดตระกูลปิศาจอื่นๆ ถึงตอนแรกเมเนะจะกลัวแต่สุดท้ายเธอก็ยอมไป .. กิซไม่สนใจเรื่องโรคเลยสักนิด .. แต่กลับกันเอาแต่คุยเกี่ยวกับเรื่องที่จะกำจัดคาร์ล ไฮนซ์และไบร์ทิ้งซะ กิซไม่สนใจปัญหาของเหล่าต้นตระกูลเอาแต่มุ่งหน้าจะทำสงครามเพียงอย่างเดียว "
 

(ยุย : เขาโกรธรึเปล่านะ..)

 

ยุยอ่านถึงตรงนี้แล้วก็วางหนังสือ .. ทันใดนั้นคาร์ลาก็โผล่มาแล้วถามเธอว่า ทำไมเธอยังอยู่ที่นี่อีก ยุยบอกว่าในเมื่อเธอเป็นอิสระแล้ว เธอก็สามารถทำอะไรก็ได้ .. คาร์ลาถอนหายใจ และบอกว่า

จะทำอะไรก็ทำ .. 

 

เขาจะออกไปเดินเล่นสักหน่อย ยุยตามเขาไปแต่ไม่ทันไรอาการของเขาก็เริ่มแย่ลงอีกแล้ว .. เธอจึงเข้าไปช่วยพยุง เขาคุยกับเธอสักพักแล้วก็หัวเราะออกมา .. มันทำให้ยุยรู้สึกดีใจที่เขาหัวเราะออกมาได้ 
 

(คาร์ลา : *หัวเราะ* อะไร ..เป็นอะไรไป)

 

ยุยถามเขาว่า .. เขากลัวความตายไหม ? .. เขาตอบว่า เขาอาจจะรอเวลานี้มาตลอดเลยก็ได้ .. เพราะว่าเขามีชีวิตอยู่มานานมากๆแล้ว และถ้าเขาตายไปเขาอาจจะสามารถหลุดพ้นจากการครอบงำของผู้ชายคนนั้นได้ .. สุดท้ายเขาก็เดินกลับห้องไป คาร์ลาเริ่มสับสนกับความรู้สึกตัวเองที่มีต่อยุย และยุยเองก็เช่นเดียวกัน

 

★ Ecstacy 1

 

หนูยุยเดินตามหาคาร์ลาทั่วปราสาทจนไปถึงห้องเก็บของ แต่ปรากฏว่าประตูของห้องเก็บของเปิดไม่ได้ทำให้เธอติดอยู่ในห้องนั้น ถึงแม้จะเคาะหรือเรียกเท่าไหร่ก็ไม่มีใครมา .. เธอก็แอบหวังลึกๆว่าเขาจะออกตามหาเธอ .. 

 

และก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ แต่เขาบอกว่าเขาแค่มีธุระที่นี่ไม่ได้จะตามหาเธอสักหน่อย .. ประตูที่ห้องนี้มันไม่ค่อยดีแล้ว ถ้าจะเปิดจากข้างในมันยาก .. ทันใดนั้นเขาอาการของเขาก็เริ่มแสดงให้เห็นอีกครั้ง เป็นเพราะเขาขยับตัวมากเกินไป (ไหนบอกไม่ได้ตามหาไง =.,= ซึนอีกละ) 
 

(คาร์ลา : มือนั่นเป็นอะไรไป ?)

 

ทั้งคู่ก็เลยนั่งพักในห้องนั้นก่อน จนเขาเริ่มรู้สึกดีขึ้น คาร์ลาสังเกตุเห็นมือของยุยเป็นแผลอยู่ สาเหตุมาจากเคาะประตูให้คนมาช่วยก่อนหน้านี้นั่นเอง เขาบอกไม่ให้ยุยฝืนตัวเอง ยุยแอบคิดว่า เขานั่นแหละที่ฝืนตัวเอง ขนาดร่างกายยังไม่แข็งแรงยังเดินตามหาเธอเลย เธอก็เลยบอกเขาว่าอยากให้เขาเป็นห่วงตัวเองให้มากกว่านี้หน่อย สุดท้ายเขาเลียมือที่เป็นแผลของยุยให้ 

 

★ Ecstacy 2 

 

ยุยเอาชาเข้าไปเสริฟให้เขาในห้องพอเธอกำลังเดินออกมา คาร์ลาก็ดึงเธอไว้แล้วบอกว่าให้อยู่กับเขา .. ซึ่งนั่นทำให้เธอรู้สึกแปลกใจเหมือนกัน .. เขาถามถึงเรื่องที่ยุยถามก่อนหน้านี้ว่า เขากลัวความตายไหม ? ทำให้เขาคิดเรื่องต่างๆ แต่ยังไงเขาก็ไม่เข้าใจความคิดของยุยอยู่ดี .. ยุยคิดว่า เป็นเพราะต้นตระกูลกับมนุษย์ต่างกันคงไม่สามารถเข้าใจกันได้ แต่ถึงยังไงเธอก็ไม่อยากให้เขาตายไปเลย (เธอกลัวที่คาร์ลาจะตายไป) ทันใดนั้นยุยก็คิดอะไรขึ้นมาได้ 
 

 

เธอถามคาร์ลาว่ามีอะไรที่เขาอยากจะทำไหม เธออยากให้เขารู้สึกมีความสุข สนุกในวาระสุดท้าย คาร์ลาก็เลยจับเธอกดลงกับเตียง เขาบอกว่าสัมผัสร่างกายของเธอแบบนี้มันทำให้เขารู้สึกแปลกๆ ผิวของมนุษย์นี่ .. ก็อุ่นดีเหมือนกันนะ .. คาร์ลาเอามือไปสัมผัสหลังของเธอ ทำให้หนูยุยรู้สึกจักจี้แต่ก็อยากให้เขาสัมผัสมากกว่านี้ .. แต่คราวนี้เขาจะไม่สัมผัสด้วยมือแต่ว่า .. จะสัมผัสด้วย ลิ้น แทน .. 

 

★ Ecstacy 3

 

หนูยุยเดินดูรูปภาพที่ติดอยู่ในโถงใหญ่ ซึ่งเป็นภาพที่คาร์ลาเป็นคนสะสมนั่นเอง (งานอดิเรกคาร์ลาคือสะสมภาพ) ดูเหมือนการที่ยุยสนใจภาพวาดมันทำให้เขารู้สึกเหมือนดีใจ ถึงแม้เธอจะไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้ แต่เธอก็คิดว่าถ้าทำเป็นสนใจ อาจจะทำให้เขาพูดคุยเรื่องต่างๆกับเธอมากขึ้นก็ได้ ..
 

เขากับเธอคุยกันเรื่องภาพสักพัก อาการของเขาก็กำเริบอีกครั้ง .. ( เหมือนกับว่าอดทนกับอาการเพื่อยืนคุยกับเธอ ) สุดท้ายยุยก็เลยพาเขากลับไปพักผ่อนที่ห้อง

 

★ Ecstacy 4

 

ยุยออกมาหาคาร์ลาที่ระเบียงเพราะเธอนอนไม่ค่อยหลับเนื่องจากเป็นห่วงอาการป่วยของเขา อาการของเขายังไม่ดีนัก เธอเลยบอกว่าถ้ายังไม่ได้นอนอย่างน้อยก็พิงมาที่ไหล่ของเธอได้ .. แต่พอเอาเข้าจริง ๆ เธอกลับเขินจนหน้าแดงไปหมด พอหน้าของเขาอยู่ใกล้ๆแล้ว ทำให้เธอรู้สึกใจเต้น ..
 

(คาร์ลา : อ่า .. ดูพระจันทร์อีกสักพักแล้วก็จะไปพัก)
 

สักพักเขาก็สั่งให้เธอปิดตาลง .. คาร์ลาจูบลงบนคอของหนูยุย แล้วก็สั่งให้เธอกลับห้องไปเพราะเขาเองก็จะไปพักผ่อนเหมือนกัน หนูยุยคิดว่า จูบเมื่อกี้ถึงแม้มันอาจจะเป็นแค่การแกล้งเล่นของเขา แต่เธอก็รู้สึกได้ถึงความอ่อนโยน 

 

★ Ecstacy 5

 

ทั้งคู่ออกมาเดินเล่นในสวนกัน ยุยคิดว่าการที่เธออยู่กับเขาที่นี่ ไม่ใช่เป็นเพราะความเห็นใจ แต่เป็นเพราะเธอจะปล่อยเขาเอาไว้ไม่ได้ เธอไม่้อยากอยู่ห่างจากเขา ไหนๆก็ได้อยู่ด้วยกันแล้วเธอก็อยากรู้เรื่องของเขาให้มากขึ้น เธอจึงตั้งใจจะชวนเขาคุยแต่เธอดันฮัดชิ้วออกมาก่อน อาจจะเป็นเพราะลมตอนกลางคืนมันเย็น เขาก็เลยบอกให้เธอมาอยู่ใกล้ๆ แต่แม่นางยุยก็ไม่เข้าไปใกล้ๆสักที เขาก็เลยจับเธอมากอดซะเลย .. เพื่อจะกันลมให้เธอนั่นเอง 
 

(คาร์ลา : แต่แค่แปปเดียวเท่านั้นนะ .. ถ้าเป็นหวัดขึ้นมาจะเดือดร้อน .. เข้าใจมั้ย?)

 

คาร์ลาแซวเธอว่าหน้าแดงเหมือนลูกแอปเปิ้ลเลยและการถูกเธอกอดกลับก็รู้สึกไม่เลวเท่าไหร่ .. เขาบอกให้กลับไปที่ห้องเพราะอากาศมันเริ่มหนาวขึ้น สำหรับเขาไม่เท่าไหร่หรอก แต่สำหรับมนุษย์มันต่างกัน .. แต่เธอยังไม่อยากจะไปไหนก็เลยขอให้เขาอยู่แบบนี้อีกสักพัก ยุยรู้สึกแปลกใจเหมือนกันที่ตอนแรกเธอกลัวเขาขนาดนั้น แต่พอมาอยู่ในแขนของเขามันกลับทำให้รู้สึกอุ่นใจ กลิ่นของเขาทำให้เธอรู้สึกใจเย็นลง .. คาร์ลาได้ยินแบบนั้นก็เลยกอดให้แน่นขึ้น แต่เขาจะทำให้แปปเดียวเท่านั้นเพราะถ้าเป็นหวัดขึ้นมาจะแย่เอา .. 

 

★ Ecstacy 6 (เข้าสู่เนื้อหา)

 

ยุยกังวลเรื่องชินกับคาร์ลาอยู่ เพราะสุดท้ายแล้วถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้บอกเรื่องโรคที่คาร์ลาเป็นให้ชินได้ฟังเลย .. เธอเริ่มรู้ตัวเองว่า เธอนั่นชอบคาร์ลาเข้าแล้ว .. แต่ถึงตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลาจะมานั่งคิดเรื่องแบบนั้น เธอต้องหาวิธีช่วยคาร์ลาให้ได้ .. จึงมานั่งอ่านไดอารี่ของโครเน่ต่อซึ่งมีเนื้อหาเกี่ยวกับว่า สรุปแล้วหลังจากต้นตระกูลถูกขังเอาไว้ เมเนะจึงได้ออกไปจากปราสาทเพื่อให้คาร์ลยืมพลังเพื่อวิจัยเรื่องโรคนี้ .. แต่ยังไงไม่รู้ถึงได้ไปแต่งงานกับไบร์ได้และให้กำเนิดคลอเดเลียออกมานั่นเอง 
 

 

เมรุสึเข้ามาหายุยในห้อง เธอขอร้องให้เขาพาไปหาพวกมุคามิหรือซาคามากิหน่อย เพราะเธอต้องการจะไปถามเรื่องวิธีรักษาโรคจากพ่อของพวกเขา (คาร์ล ไฮนซ์) นั่นเอง .. เมรุสึรับปากว่าเขาจะพาเธอไป ยุยเดินตามหาคาร์ลาในปราสาทและพบเขาที่ห้องโถงขนาดใหญ่ 
 

 

คาร์ลา : ที่นี่เป็นเหมือนสถานทีรวมตัวกันของเหล่าต้นตระกูล ทั้งวัยรุ่นและผู้ใหญ่ มารวมตัวกันที่นี่ .. ร้องเพลงและเต้นรำกัน .. ฉันเองก็ไม่ได้ชอบอะไรพวกนั้นหรอกนะแต่ว่า .. พอได้มองแบบนี้แล้วมันก็รู้สึกคิดถึง .. ความทรงจำก็ลอยขึ้นมาอยู่ในหัว 

ยุย : ( เขาทำตาแบบนั้นอีกแล้ว .. ดวงตาที่แสดงออกถึงความเหงา .. ฉันจะทำอะไรให้เขาได้บ้างนะ ? ) .. คาร์ลาซัง ..

คาร์ลา : อะไรหรอ ?

ยุย : ขอกอดหน่อย .. ได้มั้ยคะ ? 

คาร์ลา : ... 

ยุย : ( ว่าแล้วเขาคงโกรธสินะ ..) ขะ .. ขอโทษค่ะ คงโกรธสินะคะที่ฉันขออะไรแบบนั้น .. ช่วยลืมไปเถอะค่ะ .. 

คาร์ลา : แค่ตอนนี้เท่านั้นนะ ..

ยุย : เอ๋ .. 

คาร์ลา : ฉันจะยอมให้ทำก็ได้ .. 

ยุย : คาร์ลาซัง .. 

คาร์ลา : ฉันเองก็กลายเป็นคนอ่อนแอไปแล้วสินะ 

ยุย : ...  

คาร์ลา : คนที่เป็นราชากลายมาเป็นแบบนี้ .. แต่ว่า .. อุณหภูมิร่างกายของเธอ .. มันทำให้ฉันรู้สึก .. สบายใจ .. นี่คือสิ่งที่เรียกว่าความอ่อนแองั้นหรอ ? 
 

 

คาร์ลา : ยุย .. 

ยุย : !! คะ .. คะ !? (เมื่อกี้คาร์ลาซังเรียกชื่อของฉันด้วย?)

คาร์ลา : เธอ เต้นรำได้มั้ย ? 

ยุย : อ่า .. ได้นิดหน่อยค่ะ 

คาร์ลา : ถ้างั้นก็ขอสักเพลงก็แล้วกัน ..

ยุย : อ๊ะ .. ถ้าเหยียบเท้าต้องขอโทษด้วยนะคะ ..

คาร์ลา : *หัวเราะ* นี่คิดว่าฉันจะยกโทษให้เธอหรอถ้าทำแบบนั้น ? ก็นึกถึงเหตุการณ์วันเก่าๆที่ปราสาทนี้ .. พอได้ใช้เวลาหัวเราะแบบนี้ไปกับเธอ .. ไม่รู้ทำไม .. ก็ไม่เลวเท่าไหร่่นะ .. 

ยุย : (อ๊ะ .. คาร์ลาซังหัวเราะด้วย)

คาร์ลา : แต่ฉันเองก็เต้นได้แต่แบบที่เป็นทางการแหละนะ .. 

ยุย : .. ( ไม่ได้แล้ว .. อยากจะร้องไห้ออกมาจัง .. ทำไมถึงได้รู้สึกเศร้าขนาดนี้นะ .. )

คาร์ลา : ... 

ยุย : (จะร้องไห้ไม่ได้นะ .. ต้องยิ้มเข้าไว้ พอได้มองตาของเขาตอนเต้นรำด้วยกัน .. หน้าอกของฉันก็เหมือนโดนบีบ เป็นดวงตาที่แสดงถึงความเหงากับการที่ต้องอยู่คนเดียว .. ถึงแม้จะถูกเขาทำเรื่องโหดร้ายมากมายแต่ฉันก็ชอบเขา .. )

 

★ Ecstacy 7
 

 

คาร์ลาบอกว่าเขาขอร้องเธอว่าหลังจากที่เขาตายไป เขาขอให้เธอไปอยู่ข้างๆชินซะ .. แล้วเขาก็เดินกลับห้องไป .. หนูยุยเองก็ไม่อยากจะคิดเรื่องที่เขาตายด้วยซ้ำ เธออยากให้เขามีชีวิตอยู่ต่อ .. ทำให้เธอสับสนไม่รู้จะทำยังไงดี 

 

→ ตัดฉากมาที่คาร์ลา
 

 

 

คาร์ลา : โธ่เว้ย .. (นี่เป็นเพราะอาการป่วยงั้นหรอ .. หน้าอกถึงรู้สึกเหมือนถูกเผา .. ไม่สิ .. บ้าน่า .. ฉันเนี่ยนะจะถูกอารมณ์ควบคุม .. ไม่ว่าเมื่อไหร่เป้าหมายของฉันก็มีเพียงอย่างเดียวก็คือฟื้นฟูต้นตระกูล .. นี่นา .. แต่พอนึกถึงว่าหลังจากตายไป ผู้หญิงคนนั้นจะไปอยู่เคียงข้างชินหรือพวกแวมไพร์ .. มันก็ทำให้รู้สึก .. โธ่เว้ย ..! อะไรกันความรู้สึกนี้ .. ฉันไม่อยากยกให้ผู้หญิงคนนั้นให้กับใครงั้นหรอ ?) 

 

→ ความคิดยุย 

 

คำขอสุดท้ายของคาร์ลาซัง คือให้ฉันไปอยู่กับชินคุงหลังจากเขาตายไป .. เพื่อจะให้ต้นตระกูลสืบทอดสายเลือดต่อไปได้ .. ถ้านั่นเป็นความต้องการของเขาจริงๆ ฉันก็อยากทำให้มันเป็นจริงแต่ทว่า .. นี้เป็นสิ่งที่เขาต้องการจริงๆหรอ .. ฉันเองก็ยังไม่เข้าใจ ฉันเองก็อยากให้เขาพูดสิ่งที่ตัวตนของเขาต้องการจริงๆออกมาเหมือนกัน

 

★ Ecstacy 8

 

ยุยเป็นห่วงคาร์ลามากเพราะเขาไม่ตื่นขึ้นมาเลยตั้งแต่เมื่อวาน .. เมรุสึเองก็หายไปเลย .. พอยุยมาคิดเรื่องความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขา ทำให้เธอร้องไห้ออกมา .. คาร์ลาตื่นมาเห็นเธอร้องไห้ก็เลยบอกให้เธอหยุดร้อง แล้วถามเธอว่าจะร้องไห้ทำไม ยุยตอบว่าเธอสับสนในความรู้สึกของตัวเอง .. จนไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี ก็เลยรู้สึกทรมานมากๆ .. 
 

(คาร์ลา : ทำไมร้องไห้)

 

คาร์ลา : ทำไมผู้หญิงถึงชอบร้องไห้จัง .. ท่านแม่เองก็เช่นกัน ..

ยุย : ขอโทษค่ะ ฉันจะไม่ร้องแล้ว 

คาร์ลา : ดีแล้ว .. เพราะเธอไม่ได้ป่วยเหมือนแม่สักหน่อย

ยุย : คุณแม่ป่วยหรอคะ ?

คาร์ลา : ใช่แล้ว ท่านตายเพราะโรคเดียวกับที่ฉันกำลังเป็นอยู่ ถึงอย่างนั้น .. แม่ก็ยังคิดถึงเรื่องของพ่อ .. และให้ฉัน .. 

ยุย : ... ?

คาร์ลา : ไม่สิ ไม่มีอะไร .. 

ยุย : ( เมื่อกี้เขาจะพูดอะไรน่ะ ? )

 

คาร์ลาไล่เธอให้ออกไปจากปราสาทนี้อีกครั้ง ถ้าเธอไม่ไปเขาก็จะใช้ความรุนแรงกับเธอ เขาบอกเธอไปแล้วว่าเขาแค่ต้องการให้เธอกำเนิดเด็กที่มีสายเลือดต้นตระกูล ถ้าเธอไม่อยากจะถูกทำอะไรแบบนั้น ก็รีบๆไปซะ สุดท้ายเธอก็เลยยอมเดินออกจากห้องไป .. 
 

 

คาร์ลา : ... ( ฉันไม่ใช่พวกอ่อนแอ .. แต่ทำไมผู้หญิงแบบนั้นถึงทำให้ฉัน .. ) อึก .. ทำไม .. ทำไมหน้าอกถึงได้เจ็บขนาดนี้ .. ราวกับร่างกายกำลังถูกฉีก .. นี้ก็เป็นเพราะโรคนี้งั้นหรอ ? หรือว่าฉัน..  ไม่สิ .. เป็นไปไม่ได้ เพราะฉันคือราชาของต้นตระกูล .. ลาก่อน .. ยุย ..

 

★ Ecstacy 9

 

ยุยออกมาจากปราสาทกับเมรุสึเพราะเธอต้องการไปพบคาร์ล ไฮนซ์เพื่อช่วยคาร์ลานั่นเอง แต่ยังไงเธอก็ยังคงเป็นห่วงเขาอยู่ดี .. 

 

→ ตัดมาที่คาร์ลา
 

 

เขาหยิบดาบเล่มหนึ่งขึ้นมาเป็นดาบที่เป็นสัญลักษณ์ของต้นตระกูล เพราะอาการป่วยทำให้เขาใช้เวทมนตร์ต่อสู้ไม่ได้ ก็เลยต้องใช้ดาบนี้แทน ในฐานะราชา เขาจะไม่ตายไปเพราะโรคนี้แน่ ๆ .. เขาต้องไปตายในที่ที่เหมาะสม .. ( นั่นคือไปสู้กับคาร์ล ไฮนซ์ นั่นเอง ) 

 

→ ตัดมาที่ยุย 
 

       

(ยุย : คุณ .. ริชเตอร์ซัง .. สินะ ?) , (ริชเตอร์ : กว่าจะรู้ตัว .. เธอนี่มันโง่จริงๆเลย)

 

รถม้าที่ยุยนั่งมาต้องหยุดเพราะสภาพอากาศไม่ค่อยดีเท่าไหร่ .. เมรุสึพายุยไปพักในบ้านหลังหนึ่ง เขาสังเกตุถึงอาการของยุยแล้วถามเธอว่า เธอกำลังเป็นห่วงคาร์ลาอยู่สินะ .. ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าเมรุสึมีพฤติกรรมแปลกไป .. อยู่ดีๆเขาก็พูดว่าเขารู้สึกเสียใจจริงๆที่เอาหัวใจของคนคนนั้นมาใส่ไว้กับผู้หญิงแบบเธอ .. ยุยรู้สึกอะไรได้ถึงบางอย่าง .. ใช่แล้ว เมรุสึก็คือริชเตอร์ (ลุงของพวกซาคามากิ) นั่นเอง การที่เขาปลอมตัวสนิทกับพวกต้นตระกูลก็เพื่อกำจัดคาร์ล ไฮนซ์ ทิ้งซะ ริชเตอร์เข้ามาเพื่อจะควักหัวใจของยุยออกมา

 

★ Ecstacy 10

 

ชินออกมาช่วยยุยได้ทันเวลา .. ชินบอกว่าเขาไม่ไว้ใจเมรุสึตั้งแต่แรกแล้ว อีกอย่างชินเองก็รู้แล้วเรื่องที่พี่ชายกำลังป่วย แต่ก่อนที่จะคุยกันต้องรีบไปก่อน .. เพราะว่าตอนนี้พี่ของเขากำลังไปสู้กับคาร์ล ไฮนซ์ด้วยตัวคนเดียว .. 
 

(คาร์ลา : !? ชิน .. แล้วก็ .. ยุย )

 

ชินกับยุยไล่ตามคาร์ลามาได้ทันพอดี .. แต่พอเจอหน้ากันบุ๊ปชินบอกว่า คู่ต่อสู้ของพี่น่ะไม่ใช่คาร์ล ไฮนซ์แต่เป็นเขาต่างหาก ชินถามว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้พี่คงรู้ดีอยู่แล้วใช่มั้ยล่ะ ? คาร์ลาบอกว่าสิ่งที่ชินกำลังคาดเดาอยู่น่ะเป็นความจริง .. นั่นก็คือเรื่องที่คาร์ลาฆ่าพ่อตัวเองด้วยวิธีที่สกปรก .. ยุยพยายามห้ามทั้งสองคน แต่ก็ไม่ได้ผลเลย .. ชินบอกว่าเรื่องที่คาร์ลาทำกับพ่อเป็นเรื่องที่ไม่สามารถยกโทษให้ได้ .. เพราะงั้นถ้าอยากไปฆ่าคาร์ล ไฮนซ์ก็ให้ไปฆ่าหลังจากที่ฆ่าเขาซะ ถึงแม้จะป่วยแต่พี่ก็เป็นผู้ชายที่แข็งแกร่งที่สุดในต้นตระกูล 

 

→ ความคิดยุย 

 

ทั้งสองคนถือดาบและตั้งใจจะสู้กันอยู่ .. ดูเหมือนคาร์ลาซังจะรู้ดีถึงเหตุผลที่ชินทำแบบนี้ แต่ไม่ว่าทั้งสองคนจะมีอดีตมาเป็นแบบไหน ฉันก็ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลย แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ทำได้แค่มองดูเท่านั้น 

 

★ Ecstacy Epilogue (บทส่งท้าย)

 

→ ฉากย้อนอดีต 

 

การต่อสู้ในสงครามได้ปิดม่านลงด้วยการทรยศของพวกเลือดบริสุทธิ์แต่ถึงอย่างนั้นท่านพ่อก็ไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ ในหัวใจของเขาก็รู้สึกไม่พอใจเหมือนกัน .. ไม่สิ .. คงไม่มีใครสักคนในต้นตระกูลที่คิดว่าท่านพ่อจะชนะด้วยซ้ำ .. เหล่าต้นตระกูลก็เลยถูกขังเอาไว้ในปราสาท ท่านแม่ที่ถูกท่านพ่อสั่งให้ขังเอาไว้ใต้ดินก็เริ่มมีอาการป่วย .. โรคแห่งจุดจบ .. 

 

เป็นโรคที่แสนน่ากลัวที่พรากชีวิตพวกเราเหล่าต้นตระกูล .. ท่านพ่อไม่ได้มีวิธีการแก้ไขเรื่องนี้แต่อย่างใด แต่กลับสั่งให้ขังผู้ป่วยเอาไว้ใต้ดินโดยไม่ได้เห็นตะวัน .. สุดท้ายผู้ป่วยก็ค่อยๆตายกันไปทีละคน .. การติดต่อโรคยังคงเป็นปริศนาอยู่แต่ว่ามันถูกตีความไปว่าสามารถติดต่อกันได้ทางการหายใจ เขาก็เลยคิดว่าการที่แม่ป่วยเองก็มาจากคนที่ติดเชื้ออยู่นั่นเอง 
 

(โครเน่ : คาร์ลา ช่วยฟังคำขอสุดท้ายของแม่หน่อยนะ)

 

คาร์ลามาหาแม่ที่โดนขังเอาไว้ใต้ดิน กิซสั่งให้ขังคนป่วยทั้งหมดเอาไว้ในคุกใต้ดิน .. โครเน่บอกว่า ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปต้นตระกูลของเราจะแย่แน่ๆ ตอนนี้ไม่ใช่เรื่องที่จะมาทำอะไรแบบนี้สักหน่อย .. ถ้าไม่หาวิธีรักษา โครเน่ร้องไห้ออกมาเธอบอกว่าเมื่อก่อนกิซไม่ใช่คนแบบนี้แท้ๆทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ได้นะ .. 

 

โครเน่ : คาร์ลา ขอร้องล่ะช่วยฟังคำขอสุดท้ายของแม่ได้มั้ย ? ช่วยฆ่ากิซให้ที .. 

คาร์ลา : ท่านแม่ .. ? 

โครเน่ : แม่คงอาจให้ทำเรื่องโหดร้ายแต่ว่า .. ที่ทำลงไปก็เพื่อตัวลูกเองเหมือนกัน 

คาร์ลา : ท่านแม่กำลังบอกว่าให้ผมเป็นกฏบงั้นหรอ ? 

โครเน่ : แม่มีวิธีที่จะฆ่ากิซอยู่น่ะ .. ตอนนี้ได้พกมีดมารึเปล่า ? 

คาร์ลา : มีดหรอครับ .. งั้นก็นี้ .. *ยื่นมีดให้*

โครเน่ : ฟังนะ ห้ามเข้ามายุ่งเด็ดขาดนะ 

*โครเน่กรีดมือตัวเอง*

คาร์ลา : ท่านแม่ ! ทำอะไร ..

โครเน่ : เอามีดนี้ไปแทงกิซ .. แต่ว่าห้ามโดนเลือดเด็ดขาดนะ .. โรคนี้น่ะไม่ได้ติดต่อกันทางการหายใจ .. แต่เป็นทางเลือดต่างหาก .. 

คาร์ลา : เอ๋ .. ? 

โครเน่ : แม่เพิ่งรู้เมื่อช่วงหลังนี่เอง ไม่งั้นลูกเองก็คงติดไปด้วยแล้ว .. เอามีดนี้ไปแทงกิซ แล้วให้เขาติดโรคนี้ก็พอแล้ว .. 

คาร์ลา : ท่านแม่ .. ทำไมต้องทำแบบนี้ .. ทำไมต้องทำเพื่อท่านพ่อขนาดนี้ .. 

โครเน่ : เพราะรักเขายังไงล่ะ .. 

คาร์ลา : รัก ?

โครเน่ : นั่นเป็นหน้าที่ของแม่ที่ต้องทำ .. ขอร้องล่ะ คาร์ลา .. 

คาร์ลา : .... ( ไม่เข้าใจเลย ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย .. ฉันควรจะทำยังไงดี ..) 

 

→ กลับมาปัจจุบัน 

 

คาร์ลาเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้ฟัง .. ชินเองก็บอกว่าเขาสงสัยมาตลอดว่าทำไมพี่ถึงต้องทำแบบนั้นด้วย .. เขาทั้งเคารพพี่ในเวลาเดียวกันเขาก็กลัวพี่เช่นกัน แต่ถึงยังไง พ่อก็สำคัญสำหรับชินมาก คาร์ลาบอกว่า ที่ชินรักพ่อเป็นเพราะพ่อให้ความรักกับชินยังไงล่ะ .. ชินบอกว่่าก็เป็นเพราะเขาไม่ใช่ผู้สืบทอดยังไงล่ะ .. ท่านพ่อจึงไม่หวังอะไรในตัวเขามากกว่า
 

 

ชินตัดบทพูดคุยและบอกให้คาร์ลาตัดสินกับเขาให้รู้เรื่องไปเลย .. ในขณะสู้หนูยุยเองก็พยายามจะหยุดทั้งสองคน คาร์ลาเองก็มีปฏิกิริยาทุกครั้งที่ยุยเรียกเขา จนชินหงุดหงิด .. สุดท้ายชินสามารถปัดดาบของคาร์ลาได้ 

 

→ เข้า CG
 

 

 

ชิน : ถ้าทำได้ก็ไม่อยากจะทำแบบนี้เลย

คาร์ลา : ...

ชิน : รุกฆาตแล้วล่ะ พี่ ..ถ้าเลือกได้ก็ไม่อยากทำแบบนี้หรอก แต่มันช่วยไม่ได้ 

คาร์ลา : ลงมือเลยสิ .. ตัดหัวของฉันซะ 

ชิน : งั้นก็ตามนั้นเลยแล้วกัน .. 

ยุย : (ไม่นะ .. คาร์ลาซัง ! ไม่นะ !) คาร์ลาซัง !! 

ชิน : ผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนจะมีความรู้สึกดีๆกับพี่นะ แต่ว่า .. ไม่ต้องห่วง ฉันจะดูแลให้เอง เด็กคนนั้นสำคัญสำหรับอนาคตของต้นตระกูลนี่นา 

คาร์ลา : .... 

ชิน : ลาก่อน .. พี่ !! 

 

→ CG
 

 

ยุย : คาร์ลาซัง ! 

______________________________________________

 

จบแล้วค่ะสำหรับส่วนเนื้อหาทั้งหมดของรูทคาร์ลา / คารุระ เป็นยังไงกันบ้างเอ่ย =.,= บอกเลยว่าโคตรเหนื่อยเลยค่ะ ปวดกบาลมากๆเลยรูทนี้เพราะมันยาวสุดๆ เลย ถ้าแปลผิดพลาดตรงไหนแจ้งได้นะ

 

# Credit : www.fb.com/dialoversth

- ฉากจบ -
 

 

✿ SPOILER ALERT !

- แอดเป็นคนสรุปเองค่ะ จะเอาไปก็เครดิตด้วยนะ

- Credit : www.fb.com/dialoversth

- ผิดพลาดแจ้งได้ค่ะ
 

______________________________________________________________________________

ชินรู้ดีว่าพี่เขาอ่อนให้ ทำให้เขารู้สึกโกรธมาก เขารู้ดีว่าพี่เป็นยังไงเพราะว่า ยังไงเขาก็คอยมองแต่พี่ชายมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว (อย่าจิ้นนะสาววายทั้งหลาย5+) ชินเลยถามว่า เขามันเป็นคนที่ไม่ได้เรื่องจนขนาดพี่ต้องมาอ่อนให้เขาเลยหรอ .. ทันใดนั้นก็มีคนคนหนึ่งปรากฏออกมา .. 

 

 

(ริชเตอร์ : ฉัน .. ยังไม่ตาย .. ยังไม่ตาย !)

นั่นคือ เมรุสึหรือริชเตอร์นั่นเอง ! เขาวิ่งเข้ามาเพื่อจะแทงคาร์ลา และอีกครั้ง .. หนูยุยเข้าไปรับดาบแทนคาร์ลา เขาเห็นแบบนั้นจึงตะโกนด้วยความโมโหและแทงริชเตอร์เดี้ยงไป

 

ชิน : ยัยนี่ .. เข้ามาปกป้องพี่งั้นหรอ ? 

คาร์ลา : เฮ้ .. ทำใจดี ๆ ไว้ ! 

ยุย : ... 

คาร์ลา : ให้ตายสิ ทำบ้าอะไรของเธอ !

ยุย : ขะ .. ขอโทษค่ะ .. แต่ว่า .. เท่านี้ชินคุงกับคาร์ลาซังก็ไม่ต้องฆ่ากัน .. อีกแล้ว ..

คาร์ลา : .. ! 

ยุย : .. ถึงฉันจะมีชีวิตอยู่ต่อไป .. ฉันก็ต้องถูกใครสักคนใช้เป็นเครื่องมือ .. ไม่สามารถหนีไปไหนได้เลย .. เพราะงั้นถ้าฉันใช้ชีวิตของฉันให้มีประโยชน์ซะที่นี่ .. 

คาร์ลา : อย่ามาบ้านะ .. 

ยุย : มะ .. ไม่เป็นไรค่ะ ..

คาร์ลา : โธ่เว้ย .. อย่าไปนะ .. ทำใจดีๆไว้ .. 

ยุย : ...

คาร์ลา : ห้ามตายนะ .. นี่เป็นคำสั่ง ! 

ยุย : คำสั่ง .. ?

คาร์ลา : เธอสำคัญสำหรับฉัน .. 

ยุย : ...

คาร์ลา : ใช่แล้ว .. เธอน่ะสำคัญกับฉัน ! นี่ไม่ใช่ความอ่อนแอ .. ใช่แล้ว  .. ฉันรักเธอ .. 

ยุย : รัก ... 

คาร์ลา : อ่า ! ใช่แล้ว ถึงแม้ฉันจะไม่อยากยอมรับก็เถอะ .. 

ยุย : อ่า .. คาร์ลาซัง .. ฉันเอง .. ก็รัก ... 

* ยุยเริ่มหมดสติ *

คาร์ลา : เฮ้ ! 

ยุย : (อ่า .. คนที่มีทิฐิสูงอย่างคาร์ลาซัง .. บอกว่าฉันเป็นคนสำคัญ .. แล้วก็รักฉัน .. แบบนี้ อาจจะแค่ต้องการทำให้ฉันรู้สึกดีก็ได้แต่ว่า .. ฉัน .. มีความสุข .. มากๆ เลยล่ะ ..)

คาร์ลา : ยุย !! เฮ้ .. เธอ ลืมตาเดี๋ยวนี้นะ .. ลืมตาสิ ! 

 

ชินที่เห็นภาพนั่นพูดขึ้นมาว่า เขารู้สึกผิดหวังกับพี่จริง ๆ .. ที่ผ่านมาเขามองพี่ชายเป็นตัวตนที่เป็นต้นแบบ รู้สึกภาคภูมิใจในตัวพี่แต่ถึงอย่างนั้นก็มีทั้งความรู้สึกเกลียดด้วยช่วยกัน ตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกเขาได้ประชัญหน้ากับพี่ชายตรงๆ สุดท้ายแล้วอุดมคติทุกอย่างของเขาก็คือภาพฉายสะท้อนของพี่ชายนั่นเอง .. เพราะงั้นในตอนที่พี่ชายของเขายอมก้มหัวให้ศัตรูเพื่อน้องชายของตัวเอง (ฉากจะไปสปอยล์ในรูทชินนะคะ) เขาจึงรับไม่ได้ที่พี่เป็นแบบนั้น พี่ชายในอุดมคติแบบพี่ต้องห้ามก้มหัวให้ใครเด็ดขาด แต่พอพี่เขามาเป็นแบบนี้มันก็รู้สึกว่า .. พี่ชายในอุดมคติของเขามันไม่ใช่อีกแล้ว เขาจึงรู้สึกผิดหวัง .. สุดท้ายชินก็บอกว่า เขาไม่จำเป็นต้องฆ่าพี่ชายที่ไม่สมบูรณ์แบบแบบนี้อีกแล้ว .. 

 

ชิน : พี่ .. จะทำยังไงดีล่ะ .. เด็กคนนั้น .. จะตายจริง ๆ นะ .. 

คาร์ลา : ... ใครจะยอมให้ตายกัน .. ถ้าไม่มีผู้หญิงคนนี้ .. สายเลือดต้นตระกูลก็ไม่สามารถสืบทอดต่อไปได้ .. แต่ที่สำคัญกว่านั้นก็คือ .. ถ้าไม่มีผู้หญิงคนนี้ .. ฉันก็หัวเราะอีกต่อไปไม่ได้ .. 

ชิน : พี่ ..

คาร์ลา : ที่ผ่านมา .. ฉันลืมความรู้สึกพวกนั้นไปหมดแล้ว .. เพราะผู้หญิงคนนี้ทำให้ฉันนึกความรู้สึกพวกนั้นออก .. ฉันรัก .. ผู้หญิงคนนี้ .. 

 

คาร์ลา : ชิน .. ฉันไม่สามารถเป็นพี่ในอุดมคติของแกได้อีกแล้ว ..

ชิน : นั่นสินะ .. แต่ว่า .. พี่ที่เป็นแบบนี้ .. ฉันเองก็ไม่ได้เกลียดเท่าไหร่หรอกนะ .. 

คาร์ลา : หึ .. งั้นหรอ .. ถ้างั้นก็ตามมาซะ .. พี่อาจจะใกล้ตายแล้วก็ได้ แต่ก่อนอื่นต้องฟื้นชีวิตให้ผู้หญิงคนนี้ซะก่อน ..

ชิน : ทำยังไงล่ะ ?

คาร์ลา : ก้มหัว .. ให้กับราชาที่อยู่ในปราสาทนั่น .. ( ตอนนี้ฉันไม่กลัวการก้มหัวให้ใครอีกแล้ว .. สิ่งที่ฉันกลัวจริงๆก็คือ .. การเสียผู้หญิงคนนี้ไป .. )

คาร์ลา : ยุย ... ฉันจะช่วยเธอเดี๋ยวนี้แหละ .. แล้วก็ .. ฉันจะไม่ให้ใครมาใช้เธออีกแล้ว .. 
 

(คาร์ลา : รู้สึกยังไงบ้าง?)

 

→ เมื่อยุยรู้สึกตัวขึ้นมาเธอพบว่าตัวเองอยู่ที่บ้านสึกินามิ

 

คาร์ลา : เป็นยังไงบ้าง .. ?

ยุย : ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่ ..?

คาร์ลา : ตอนที่เธอตายไป .. ฉัน .. ไม่สิ .. คาร์ล ไฮนซ์เป็นคนช่วยเธอไว้น่ะ ..

ยุย : เอ๋ !?

คาร์ลา : ฉันก้มหัวขอร้องเขา .. ให้ช่วยเธอน่ะ .. แปลกใจงั้นหรอ ?

ยุย : นั่นมันก็ ..

คาร์ลา : เธอกับชินพูดเหมือนกันเลยนะ .. แต่เจ้านั่นบอกว่าไม่ได้เกลียดฉันที่เป็นแบบนี้ .. แล้วเธอล่ะ ..

ยุย : เอ่อ .. อ่า .. แน่นอนค่ะ .. ว่า .. รัก ..

คาร์ลา : งั้นหรอ ..

ยุย : ทั้งก่อนหน้านี้ .. และตลอดไป ..

 

คาร์ลาบอกยุยว่าก่อนหน้านี่ในฐานะราชาของต้นตระกูล เขาคิดว่าความรู้สึกที่มีต่อยุย มันคือความอ่อนแอ .. เพราะงั้นจึงต้องวางตัวและทำตัวให้สมกับเป็นราชา แต่ถึงอย่างนั้น เธอกลับทำลายมันทุกอย่าง .. ในช่วงเวลาที่เธอเข้ามาปกป้อง มันทำให้เขารู้สึกตัว(เข้า CG)
 

 

คาร์ลา : ความรู้สึกที่เอ่อล้นออกมานี่ .. มันห้ามไม่ได้แล้ว .. ควรจะเรียกมันว่ายังไงดี .. 

ยุย : ชอบ .. ?

คาร์ลา : อื้ม .. ฉันชอบเธอ .. ฉันรักเธอ ..

ยุย : ค่ะ .. เอ่อ .. จะว่าไปแล้วคาร์ลาซัง .. 

คาร์ลา : เรื่องอาการป่วยงั้นหรอ ? มันเป็นเรื่องที่แปลกมาก .. ในนาทีที่แตะเลือดของเธอ .. มันก็หยุดลง จากคำพูดของคาร์ล ไฮนซ์บอกว่าเลือดของเธอต้องมีอะไรพิเศษแน่ ๆ .. 

ยุย : เลือดของฉัน ? 

คาร์ลา : อ่า ..

ยุย : ถ้างั้น .. คาร์ลาซังจะไม่หายไปแล้วใช่มั้ยคะ ? 

คาร์ลา : เลือดของเธอจะส่งผลไปถึงเมื่อไหร่ก็ยังไม่รู้ แต่ถ้าตอนนี้ล่ะ ไม่เป็นอะไร 

ยุย : ดีจังเลย ! 

คาร์ลา : ดีใจหรอ .. 

ยุย : ค่ะ .. 

คาร์ลา : บอกเหตุผลสิ .. 

ยุย : เอ๋ .. !? เอ่อ .. ก็เพราะ .. 

คาร์ลา : เพราะ ..

ยุย : ฉันชอบ .. รักคาร์ลาซัง ..

คาร์ลา : งั้นหรอ .. ถ้างั้น .. จะไม่ปล่อยเธอไปอีกแล้ว ..

ยุย : .. ! 

 

คาร์ลาถามว่าจะดีหรอ .. แบบนี้ก็เหมือนกับว่าเธอถูกใช้เลยนะ .. ยุยบอกว่า ไม่หรอกเพราะคาร์ลาบอกว่าเขารักเธอและเธอก็เชื่อใจเขา .. ในขณะที่ทั้งสองหวานฉ่ำกันอยู่ .. 
 

 

ชิน : อะแฮ่ม ๆ .. 

คาร์ลา : ชิน ?

ยุย : ชะ .. ชินคุง !? 

ชิน : พี่ .. เป็นแบบนี้ก็ดีอยู่หรอกแต่เรื่องที่ต้องทำมีเป็นภูเขาเลยนะ

คาร์ลา : ของแบบนั้น .. แกก็ทำไปสิ ..

ชิน : ดะ.. เดี๋ยวสิ !! นี่เธอก็พูดอะไรสักอย่างสิ ! 

ยุย : เอ่อ ..

ชิน : ก่อนอื่นก็ต้องสงบศึกกับพวกแวมไพร์ .. แล้วก็กับพวกเผ่าอื่นๆด้วย ! อีกอย่างต้นตระกูลจะสืบทอดต่อไปยังไง .. 

คาร์ลา : เรื่องนั้นไม่ต้องกังวลหรอก .. เพราะมีผู้หญิงคนนี้อยู่ยังไงล่ะ .. 

ยุย : เอ๋ ?

คาร์ลา : .. ยุย .. มาเป็นภรรยาของฉันซะ ..

ยุย : ... !!

คาร์ลา : ไม่ต้องตอบหรอก .. เพราะฉันรู้อยู่แล้วว่าคำตอบของเธอคืออะไร ..

ชิน : เฮ้อ .. แหมๆ .. รู้สึกอิ่มมากเลยครับสำหรับฉากอันหวานเลี่ยน 

*เดินออกไป*

ยุย : ดะ .. เดี๋ยวสิชินคุง ! จะไปแล้วหรอ ! 

คาร์ลา : ปล่อยไปเถอะ .. เธอน่ะมองที่ฉันคนเดียวก็พอแล้ว

ยุย : .. !

คาร์ลา : ฉันจะทำให้เธอคิดถึงเรื่องอื่นไม่ได้เลยล่ะ .. 

 

★ The End ★

 

______________________________________________

# Normal End

 

คาร์ลากับชินต่อสู้กันแต่ยุยพยายามหยุดและคาร์ลาเองก็มีปฏิกิริยาทุกครั้งที่ยุยเรียกชื่อเขา ทำให้ชินหงุดหงิดมาก เขาตัดสินใจเดินเข้าไปหายุย
 

 

คาร์ลา : ยุย .. ! 

ชิน : โอ๊ะ .. พี่อย่าขยับล่ะ ถ้าไม่อยากให้คอของเด็กคนนี้ขาดละก็นะ .. 

คาร์ลา : ชิน .. นี่แก ..

ชิน : ฮ่า ๆ .. ราชาของต้นตระกูลหวั่นไหวเพราะผู้หญิงคนเดียวงั้นหรอ ? 

*ชินเอามีดเฉือนแขนของยุย* 

คาร์ลา : .. !!

ชิน : ฮ่า ๆ .. ท่าทางของพี่แบบนั้นเพิ่งเห็นเป็นครั้งแรกเลย .. แต่ท่าทางแบบนั้นไม่ใช่พี่ของฉัน .. ก็เพราะพี่น่ะ สมบูรณ์แบบ .. แต่ตอนนี้ .. แกไม่ใช่พี่ชายที่ฉันทั้งเกลียดและเคารพอีกต่อไปแล้ว ! 

*ชินแทงยุย*

ยุย : .. ! 

ชิน : พูดสิ ! ยัยนี่จะเป็นยังไงก็ช่าง ! พูดซะ ! 

คาร์ลา : ... 

ชิน : ถึงจะทำท่ากลบเกลือนแต่ฉันรู้ .. ว่าพี่กำลังกลัวอยู่ .. 

คาร์ลา : นี่แกคลั่งอะไรอยู่ ? พี่ชายอันสมบูรณ์แบบของแกมันไม่มีแต่แรกแล้ว 

ชิน : .. !! 

*ชินแทงคาร์ลา*

คาร์ลา : อึก .. ! 

ยุย : คาร์ลาซัง ! 

ชิน : เป็นราชาแท้ๆกลับยอมรับความอ่อนแอของตัวเองแบบนี้ ..

*เตะคาร์ลา*

คาร์ลา : อึก .. ! 

ยุย : ขอร้องล่ะ .. พอได้แล้ว ! 

ชิน : อะไร ? หรือว่าเธออยากจะโดนเป็นคนแรกสินะ ? 

ยุย : ชินคุงพอเถอะ .. 

ชิน : หุบปากซะ ..

ยุย : ... !

คาร์ลา : หยุดนะ .. ชิน ..

ชิน : อะไรกันวะ เนี่ย ! ทำไมถึงเป็นแบบนี้ .. ! อย่าทำให้ผิดหวังสิวะ ! ต้นตระกูลน่ะ .. พวกเรา First blood ไม่ใช่แบบนี้สักหน่อย ! 

คาร์ลา : ขะ .. ขอโทษด้วยนะชิน .. แต่ว่า ..

ชิน : ป่านนี้แล้วคิดว่าจะยอมเพราะคำขอโทษงั้นเรอะ !! อย่ามาล้อเล่นนะ 

*เตะคาร์ลา*

คาร์ลา : อึก .. 

ชิน : อ่าาาาา ! ถ้าไม่ทำให้เละเทะ ก็ไม่หายหรอกนะ ! 

คาร์ลา : ... จะทำอะไรกับฉันก็ตามสบายแต่ว่า .. 

ชิน : ไม่ได้ .. ฉันไม่ฟังอะไรแกอีก .. แกไม่ใช่พี่ของฉันอีกแล้ว ! เพราะงั้นทั้งคำขอร้อง คำสั่ง ฉันไม่ฟังทั้งนั้น !!

ยุย : (ถึงชินคุงจะดูโกรธมาก .. แต่เขาก็ดูเศร้า .. )

ชิน : นี่พี่ .. ฉันจะถามอีกครั้งนะ ยัยเด็กนั่นจะเป็นยังไงก็ช่างใช่มั้ยล่ะ 

คาร์ลา : ... !

ชิน : ถ้าพูดออกมา .. ฉันจะช่วยพี่ก็ได้นะ ..

คาร์ลา : ชิน .. 

ชิน : เอ้า .. ตอบสิ .. โอกาสสุดท้ายแล้วนะ 

คาร์ลา : ... รัก 

ชิน : ไม่ได้ยิน ..

คาร์ลา : ฉัน .. รักผู้หญิง .. คนนั้น 

ยุย : .. !

คาร์ลา : ฉันรู้ดีว่ามันไม่สมควรทำ .. แต่ไม่สามารถหยุดความรู้สึกพวกนี้ได้ .. เพราะงั้นฉันถึงโกหกไม่ได้ .. 

ชิน : เห ..

คาร์ลา : เพราะงั้น ..

ชิน : พอแล้ว ไม่อยากฟัง 

*ชินแทงยุย*

ยุย : คะ.. คาร์ลาซัง ..

 

 

คาร์ลา : ยุย ..

ชิน : ยังจะเอามือไปจับกันอีกหรอ .. อ่าา ! โคตรหงุดหงิดเลยโว้ย .. ตายซะ ! 

* ชินแทงยุย *

คาร์ลา : ฉันจะเป็นยังไงก็ช่าง .. ถ้าพระเจ้ามีจริงละก็ ..ได้โปรดอย่างน้อยก็ขอให้คนที่ฉันรักได้มีชีวิตอยู่ต่อไป .. 

ยุย : (ทำไมล่ะ .. ทำไมถึงเป็นแบบนี้ .. นี่ พระเจ้า .. ถ้ามีจริงก็ช่วยตอบหน่อยเถอะ !)

* คาร์ลาและยุยตาย *
 

 

หลังจากนั้นชินจะควักหัวใจของยุยออกมาแต่ทว่า .. คาร์ล ไฮนซ์ก็โผล่มาฆ่าชิน (มาช้าไปไหมพี่..) เขาบอกว่านี่เป็นโชคชะตาอันแสนมืดมิดของทั้งสองคน และบอกว่าให้อีฟหลับไปอย่างสบาย สักวันเธอต้องสามารถเอาชนะโชคชะตาได้แน่ๆ .. เพราะงั้นอดทนจนกว่าจะถึงตอนนั้นนะ 

 

________________________________________________________________________________
 

# Bad End

 

คาร์ลากับชินสู้กัน ทันใดนั้นคาร์ลาก็ดูเปลี่ยนไป .. เขาบอกว่าคนที่หันดาบเข้าหาราชาจะไม่มีวันให้อภัย ชินดีใจมากที่พี่กลับมาเป็นพี่ชายของเขาคนเดิม คาร์ลาฆ่าชินได้ .. เขาบอกว่าชินไม่ใช่น้องชายเขาอีกแล้วเป็นคนทรยศ .. และต่อไปก็ตานางเอกแล้ว .. 

 

คาร์ลา : .. ฉันจะฆ่าเธอซะ 

ยุย : ทำไมล่ะ ..

คาร์ลา : สำหรับฉันเธอเป็นเหมือนยาพิษ .. ฉันถูกทำให้หน้ามืดไปพักหนึ่งแต่ต้องขอบคุณน้องชายที่ทำให้ตาสว่าง เธอเป็นแม่มดที่มาทำให้ฉันเปลี่ยนไป .. 

ยุย : คาร์ลาซัง ขอร้องล่ะคะ .. เรื่องแบบนี้

คาร์ลา : หุบปากซะ .. ฉันจะเป็นคนเดิมที่เป็นมา เพราะงั้นตายซะ ..

*คาร์ลาฆ่ายุย* 

 

คาร์ลาควักหัวใจยุยออกมาเพื่อจะเอาไปใช้ เขาและเหล่าลูกหลานของเขาจะกลับมาแก้แค้นอีกครั้งแน่นอน .. 
 

____________________________________________________

 

# Credit : www.fb.com/dialoversth