คลังเก็บของ【 Diabolik Lovers】แปลไทย ★

ลำดับตอนที่ #110 : # Diabolik Lovers : [ แปล ] Short Story : Popular Vote # Subaru '

# Diabolik Lovers : [ แปล ] Short Story : Popular Vote # Subaru '



 

 

ในคืนหนึ่งขณะที่ฉันกำลังเดินกลับ .. ระหว่างทางฝนดันตกลงมา 

 

"เฮ้อ .. แค่ฉันก้าวออกไป ก็คงเปียกหมดแน่ ๆ เลย .." 

 

ฉันไม่รู้ว่าต้องใช้เวลาเท่าไหร่กว่าจะถึงบ้านซาคามากิ เพราะฝนดูท่าจะไม่หยุดตกเลย ..  ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ใต้ตึกเพื่อหลบฝน

 

"ดูท่า มันจะไม่หยุดตกในเร็วๆนี้แน่ .. "

 

ดูจากฟ้าที่มืดสนิท ฝนที่ตกลงมาไม่ขาดสาย ฉันถอนหายใจขณะที่เช็ดเม็ดฝนออกไป ฉันเริ่มเสียใจทีวันนี้ฉันไม่ได้นั่งรถลีมูซีนกลับบ้านในวันแบบนี้ .. 

 

"ฉันน่าจะทำตามที่สุบารุคุงบอก.."

 

หลังเลิกเรียน ฉันอยู่ที่ห้องสมุดเพราะฉันต้องการอ่านหนังสือนิยายที่ยังไม่จบนั้นให้จบไม่ว่ายังไงก็ตาม .. ฉันคิดว่าฉันจะอ่านมันจนกว่ารถลีมูซีนจะมาแต่ว่า .. เพราะว่าฉันอ่านมันอย่างละเอียดมาก เวลาจึงไม่พอ สุบารุคุงนั้นก็มาตามฉันให้กลับแต่ว่าฉันก็ยังอยากจะอ่านให้จบ แล้วก็บอกไปว่าจะกลับเอง

 

"สุบารุคุง .. เขาต้องโกรธมากแน่ๆเลย .. "

 

นั้นเป็นสิ่งที่ฉันแทบจะไม่ต้องจินตนาการถึงเลยมัน มันช่วยไม่ได้ ฉันได้แต่ถอนหายใจอีกครั้ง .. ตอนนั้นสุบารุคุงทิ้งฉันอย่างไม่ใยดี นั้นมันแปลกมาก .. บางที อาจเป็นเพราะฉันทำตัวไม่ดีใส่เขาก่อน .. แต่มันก็สายไปแล้วที่จะมาสำนึกผิดตอนนี้ แต่ว่า .. 

 

"ฉันต้องโกรธแน่นอนอยู่แล้ว"

 

"เอ๋?"

 

ฉันหันหลังกลับไปทันทีที่ได้ยินเสียงจากข้างหลัง ฉันมองขึ้นไป .. สุบารุคุงกำลังมองฉันที่กำลังตัวเปียกอยู่ 

 

"ทะ-ทำไม? สุบารุคุง ? ไม่ได้กลับไปก่อนหรอ? "

 

"ชิ .. ฉันกลับไปก่อนแล้ว ตะ .. แต่ ก็เพราะฝันมันเริ่มจะตก .. ก็เลย .. "

 

"เอ๋?"

 

ฝนเริ่มตกประมาณ 10 นาทีที่แล้ว มันตกตอนที่ฉันออกมาจากโรงเรียนไม่ผิดแน่นอน .. แต่ว่าสุบารุคุงมาเรียกฉันที่ห้องสมุดก่อนหน้านั้นประมาณ 1 ชั่วโมง ..

 

"สุบารุคุงรอฉันอยู่ที่ไหนงั้นหรอ?" 

 

ฉันถามออกไป .. สุบารุก็แสดงออกด้วยท่าทางที่บึ้งตึง

 

"... หา? พูดอะไรของเธอน่ะ .. รองั้นหรอ ? ใครจะไปทำแบบนั้นกัน ! "

 

เขาตะโกนออกมาและเตะกระป๋องน้ำที่อยู่ข้าง ๆ .. ดูจากท่าทางแล้ว เขาคงรอฉันจริงๆถึงแม้ฝนจะตกก็ตาม .. 

 

".. เอาเถอะ ยังไงก็ทำตัวให้แห้งก่อนดีกว่า"

 

ถ้าฉันขอบคุณเขาเขาต้องโมโหขึ้นมาอีกแน่ .. ขณะที่ฉันคิด ฉันก็หยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดผมที่เปียกของสุบารุคุง

 

"เธอก็เหมือนกัน .. เปียกไปหมดเลยไม่ใช่หรอ ?"

 

เขาพูดโดยไม่หันมามองหน้าของฉัน ขณะที่ฉันกำลังเช็ดผมของเขาให้แห้ง

 

" อ่า .. ฉันเช็ดแล้วล่ะ .. ฉันสบายดะ .. *ฮัดเช้ย* ! "

 

ฉันจามออกมาขณะที่ฉันพยายามจะบอกว่าฉันสบายดี .. ทันใดนั้น สุบารุคุงก็จับมือของฉันที่กำลังเช็ดให้เขา

 

" เอ๋ .. สุบารุคุง !? "

 

"ไปกันเถอะ !" 

 

ไป .. ไปไหนน่ะ !? สุบารุคุงที่ไม่ฟังคำถามของฉันเลย เขาอุ้มฉันขึ้นและวิ่งฝ่าฝนไป และเพราะฝนที่เทลงมาทำให้ฉันไม่มีโอกาสได้ถามเขาอีก

 

พวกเราจะไปที่ไหนกันนะ ? 

 

—-

 

"ถ้าเป็นที่้นี้ละก็ .. เธอสามารถอาบน้ำได้ด้วย .."

 

"ก็ใช่ .. แต่ว่า .. "

 

ทำไมเราถึงต้องมาที่นี้ล่ะ ? ฉันพูดอะไรไม่ออก สุบารุคุงก็พูดขึ้นมา

 

"อ่า ? ทำไมงั้นหรอ .. ก็เพราะว่า ที่นี้ใกล้กับบ้าน .. แล้วก็เจ้าไรโตะมันบอกมาว่าที่นี้ก็ดีใช้ได้อยู่ .. "

 

"ไรโตะ-คุงงั้นหรอ?"

 

สถานที่ที่พวกเราอยู่กันคือโรงแรมหรูใกล้ๆสถานี ฉันค่อนข้างกังวลว่าพนักงานต้อนรับเห็นเราในสภาพเปียกทั้งตัวแบบนี้ พวกเขาคงไม่ให้เราเข้าไปหรอก .. แต่เมื่อสุบารุคุงไปคุยกับเขา พวกเราก็ได้รับอนุญาติให้เข้ามาโดยไม่ต้องกล่าวอะไรมากมายเลย 

 

พวกเราได้ห้องโดยไม่มีปัญหาอะไรเลยแต่ว่า .. ฉันคาดไม่ถึงเลยว่าต้องมาอยู่ด้วยกันในโรงแรมแบบนี้ ฉันไม่รู้เลยว่าจะทำอะไรดี ขณะที่ฉันเดินไปเดินมารอบห้อง สุบารุคุงก็นั่งลงที่โซฟาและพูดว่า

 

"แต่ก็นะ .. ที่นี้มันถูกจัดให้ทุกอย่างเรียบร้อยจนเกินไป ฉันพักผ่อนไม่ได้เลย .. เอาเถอะ มันก็ไม่สำคัญเท่าไหร่หรอก .. มันก็สะดวกดี อย่างไรก็ตาม ที่สำคัญยิ่งกว่านั้น .. เธอน่ะ ! รีบ ๆ ถอดเสื้อแล้วไปอาบน้ำซะ "

 

"เอ๋!? อาบน้ำ!? ตะ .. แต่ว่า ! สุบารุคุงไปกะ .. "

 

"นี้เธอบ้าจริงๆสินะ? ฉันเป็นแวมไพร์นะ เธอเป็นมนุษย์ เธอจะไม่สบะ .. ชิ .. ฉันหมายถึง .. ชั่งมันเถอะ .. ฉันไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเธอหรอกนะ .. แต่ว่า มันน่ารำคาญเวลาได้ยินเสียงเธอจามน่ะ "

 

หลังจากพูดจบสุบารุคุงก็จูงมือของฉันเข้าห้องอาบน้ำ .. โดยที่ฉันไม่สามารถขัดขืนได้เลย

 

ในห้องอาบน้ำนั้นกว้างมาก แน่นอนเพราะเราอยู่ในโรงแรมหรู อย่างไรก็ตามห้องน้ำทั้งหมดเป็นกระจก ด้วยสาเหตุนี้มันจึงไม่ค่อยเป็นห้องน้ำทีอาบแล้วผ่อนคลายสักเท่าไหร่นัก .. 

 

"เร็ว ๆสิ !"

 

สุบารุคุงพูด เขาเข้าไปในห้องอาบน้ำและเริ่มเปิดน้ำร้อนเติมในอ่าง .. ฉันสงสัยจังเลยว่าเขาไม่คิดหรอว่าห้องน้ำนี้มันแปลกๆน่ะ .. 

 

"นี้ .. สุบารุคุง"

 

ทันทีที่ฉันถามออกไป สุบารุคุงก็ตอบกลับมาด้วยท่าทีที่รำคาญ

 

"หา? อะไร ?" 

 

"เอ่อ .. ถ้าเราอาบน้ำด้วยกัน .. จะดีไหมนะ"

 

ฉันกล่าวออกไปด้วยความอาย สุบารุคุงก็มองกลับมาที่ฉันด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยคำถาม .. ฉันรู้สึกอายมากที่ฉันถามคำถามน่าอายแบบนี้ออกไป .. 

 

"ด้วยกัน .. งั้นหรอ ?"

 

"กะ..ก็ ที่นี้มันเป็นกระจกหมดเลยใช่ไหมล่ะ ? อาบน้ำคนเดียวแบบนี้มันอายจริงๆนะ .. สุบารุคุงก็เปียกอยู่ด้วย .. เพราะงั้น .. ฉันก็เลยคิดว่าเราอาบด้วยกันจะดีกว่า .. "

 

ฉันรีบพูดออกไปโดยไม่คิด .. สุบารุทำหน้าช็อกเล็กน้อยและมองไปรอบ ๆ ห้อง

 

"ก็ .. ก็จริง มันมองเห็นได้หมดเลย .. ดะ .. เดี๋ยวสิ !? แล้วทำไมล่ะ ยิ่งกว่านั้นน่ะ .. ทำไมเราต้องอาบด้วยกันล่ะ ไม่มีเหตุผลเลยไม่ใช่หรอ !?"

 

ขณะที่เขาพูดใบหน้าของเขาก็แดงขึ้น ฉันก็เหมือนกัน .. เพราะว่าฉันไม่สามารถทนกับความอายนี้ได้ฉันจึงพูดออกไปทีเดียวให้จบ ..

 

" ถ้าพวกเราอาบด้วยกัน พวกเราก็อายด้วยกันทั้งคู่ .. แล้วก็ .. อืม .. ฉันก็สามารถทนได้ แล้วก็สุบารุคุง ถึงแม้จะเป็นแวมไพร์ .. แต่สุบารุคุงก็เปียกฝนเหมือนกัน ดังนั้น ฉันคิดว่าน่าจะเปลี่ยนเสื้อนะ ..  "

 

หลังจากพูดออกไป สุบารุคุงก็ตอบฉันด้วยเสียงที่ไม่พอใจด้วยการเดาะลิ้นของเขา

 

"ชิ .. นี้มันก็เหมือนกับว่า .. ฉันต้องมองเธอ .. เธอตอนโป๊น่ะหรอ ! ฉันไม่อยากเห็นสักหน่อย ! "

 

"ฉะ..ฉันรู้ แต่ว่า .. ฉันอาบคนเดียวไม่ได้หรอกนะ !"

 

สุบารุจ้องฉันสักพัก .. ฉันรู้สึกลุกลี้ลุกลนแต่ฉันก็อาบคนเดียวไม่ได้จริงๆนี่นา .. ท่ามกลางความเงียบฉันจ้องมองสุบารุคุงที่กำลังจ้องหน้าฉันเขม็ง .. สุดท้ายเขาก็เกาหัวที่เปียกของเขาและสะบัดมัน

 

"อ่าา ! ให้ตายสิ ! ยุ่งยากจริง !!"

 

เขาถอดเสื้อแจ็กเกต .. เสื้อเชิต ทีละชิ้น จนเสื้อผ้าทั้งหมดถูกถอดออกหมด 

 

"นี้ ! เธอก็ด้วย .. รีบ ๆ ถอดแล้วก็เข้ามา !! "

 

สุบารุเรียกฉันจากข้างในห้องน้ำ .. 

 

"อ่า.."

 

ที่ฉันพูดแบบนั้นออกไป ไม่มีทางจะปฎิเสธได้อยู่แล้ว .. ฉันหยิบผ้าขนหนูที่อยู่ใกล้ๆ และถอดเสื้อออกโดยนุ่งผ้าขนหนูเอาไว้ด้วย .. ว่าแล้ว ฉันไม่สามารถอาบน้ำกับเขาด้วยสภาพที่ฉันโป๊ได้หรอก .. ฉันนุ่งผ้าขนหนูเอาไว้และเดินเข้าไปในห้องน้ำ โดยพยายามไม่สบตากับเขา ..

 

"เอ่อ .. ขอรบกวนด้วยนะคะ" 

 

อย่างที่คิดเลย ฉันอายมาก จนไม่สามารถทนมันได้ .. ฉันค่อยๆนั่งลงไปในอ่างข้าง ๆ ของเท้าของเขา ..

 

-…

 

-…

 

ในห้องน้ำตอนนี้มีแต่ความเงียบ .. แน่นอน มันเป็นครั้งแรกที่อยู่ในห้องอาบน้ำแบบนี้กับสุบารุคุง .. ในเวลาแบบนี้ฉันควรจะพูดอะไรออกไปดีนะ .. ฉันคิดอะไรไม่ออกเลย .. สงสัยจังว่าสุบารุคุงจะเป็นแบบเดียวกันไหมนะ .. แต่เขาก็พยายามหลบตาของฉัน

 

"..จะว่าไป"

 

ทันทีที่สุบารุคุงเริ่มพูด ฉันก็เงยหน้าขึ้นมา สายตาของฉันกับสุบารุคุงประสานกัน .. มองตรงมาที่ฉันที่ทำให้ฉันไม่สามารถขยับไปไหนได้เลย .. 

 

"เอ่อ..อะไรหรอ?"

 

ถึงแม้หัวใจของฉันตอนนี้จะเต้นเร็วมาก ฉันก็ตอบคำถามของเขาไปโดยไม่ได้คิด .. 

 

"ฉันได้ยินว่า .. เอ่อ .. เธอน่ะ .."

 

"หืม?"

 

"เอ่อ .. เธอน่ะชอบฉัน .. ที่สุด .. ในโลก .. สินะ ?"

 

" หวา!? ไปได้ยินมาจากไหนน่ะ ? "

 

การที่ได้ยินสิ่งที่ไม่คิดว่าจะได้ยินแบบนี้ ทำให้ฉันตอบเขาด้วยเสียงที่สูงขึ้น 

 

"ฉัน .. ชั่งมันเถอะน่า ! ฉันจะได้ยินมาจากไหนก็ชั่งเถอะ !! "

 

ในขณะที่พูดเขาก็ทำให้น้ำในอ่างกระเซ็น ด้วยมือของเขาที่ตีผิวน้ำ .. 

 

"ว้าย!!"

 

ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจ

 

"อ่า.. กะ-ก็เพราะเธอถามคำถามบ้าบอนั้น .. ให้ตายสิ .. น่ารำคาญจริง .. มานี้สิ ! "

 

สุบารุคุงดึงแขนของฉันเข้าไปหาเขา มือของฉันไปโดนแผงอกของสุบารุ .. ด้วยความรู้สึกว่างเปล่าของผิวของฉันทำให้ฉันแปลกใจ .. ฉันถูกกอดจากข้างหลังทั้งแบบนั้น .. รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นจากแผงอกของเขา .. แต่ว่า ฉันก็แน่ใจว่าผ้าขนหนูยังหยะ ..

 

"เอ๋!?"

 

ใช่แล้วล่ะ .. ฉันรู้สึกว่าผ้าขนหนูของฉันถูกถอดออก และ ลอยอยู่บนผิวน้ำ .. 

 

"ดะ..เดี๋ยวสิ!!"

 

ฉันพยายามพันมันใหม่ แต่ว่าสุบารุคุงก็ดึงตัวของฉันไม่ให้ขยับไปไหน .. 

 

"อย่าสนใจเลย .. ของแบบนั้นน่ะ "

 

"บะ..แบบ นั้น ฉันก็ .."

 

"ชิ .. ไม่ชอบหรอ .. ที่ .. ฉันสามารถเห็นเธอได้ทั้งหมด .."

 

"นั้นก็ .."

 

มันไม่มีทางที่ฉันจะไม่ชอบอยู่แล้ว เพราะว่า ฉันน่ะรักสุบารุคุง .. ใช่แล้วล่ะ อย่างที่เขาพูด เขาเป็นคนที่ฉันรักมากที่สุดในโลก.. นั้นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไม ฉันถึงยอมให้เขาเห็นได้ .. แต่ตอนนี้หัวใจของฉันมันยังไม่พร้อม .. 

 

"แล้ว .. แสดงทุกอย่าง .. ของเธอให้ฉันเห็น .. ได้ไหม ?"

 

หลังจากพูด ริมฝีปากของเขาก็ไล่ไปตามคอของฉัน .. และร่างกายของฉันก็เกร็งขึ้นมา .. 

 

"เพราะว่าเธอให้ฉันเห็นได้คนเดียว .. ถ้างั้น .. มันก็ไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม ?"

 

ร่างกายของฉันเริ่มสั่น .. ฟังเสียงกระซิบที่อ่อนหวานของเขา .. ถ้าไม่มีความอายนี้ละก็ .. ฉันคงกอดเขาหรือแม้แต่จูบเขาตอนนี้เลยก็ได้ .. 

 

"สุบารุคุง .."

 

ฉันเรียกเขาด้วยเสียงที่สั่น สุบารุคุงพยายามอดกลั้นความอายของเขาโดยการเข้ามากอดฉัน .. เสียงผิวน้ำร้อน ดังขึ้นเบา ๆ .. 

 

"ฉันรักสุบารุคุง .. เพราะงั้น .. ฉันจะแสดงทุกอย่างให้สุบารุคุงเห็น .. ทั้งหมด .."

 

ในอ้อมกอดของสุบารุคุง .. ฉันเริ่มรู้สึกดีขึ้น .. ถึงแม้น้ำในอ่างจะอุ่น แต่ว่าฉันรู้สึกสุบารุคุงนั้นอุ่นว่าน้ำซะอีก .. 

 

".. สุบารุคุง .. ฉันรักสุบารุคุงจริงๆนะ.. "

 

"มองฉันสิ.."

 

"อือ .. "

 

ฉันพยักหน้าเงียบ ๆ เป็นคำตอบ .. ฉันไม่สนใจถึงแม้ทุกอย่างจะต้องเปิดเผยไปหมด .. สิ่งที่มากกว่าความรู้สึกน่าอายนี้คือ .. ฉันรู้สึกสุบารุคุง ทั้งใบหน้าและมือทั้งคู่นี้ .. ฉันกอดเขาแน่นขึ้น และค่อย ๆ เงยขึ้นสบตากับเขา .. เขามองกลับมาด้วยสายตาที่อ่อนโยนกว่าที่เป็นปกติ

 

"สุบารุคุง..."

 

สุบารุคุงจูบฉันอย่างอ่อนโยนที่หน้าผาก .. 

 

"ไม่เห็นจำเป็นต้องซ่อนอะไรเลยนี่นา .. กะ .. ก็เธอน่ะ .. น่ารัก .. ดังนั้น .. "

 

หลังจากที่เขาพูด เขาก็ค่อย ๆ จูบฉันอีกครั้ง .. อีกครั้ง .. อีกครั้งที่หน้าผาก .. ขมับ .. แก้ม และสุดท้ายที่ริมฝีปาก .. 

 

"อือ.."

 

ฉันรู้สึกได้ถึงริมฝีปากที่อ่อนโยนของเขา .. 

 

"เป็นยังไงบ้าง รู้สึกอุ่นขึ้นไหม ?"

 

"มันทำให้ฉันอุ่นมาก จนฉันรู้สึกเหมือนเป็นไข้เลยล่ะ .. "

 

สิ่งที่ฉันตอบไปทำให้เขายิ้มแปลกๆ .. ด้วยใบหน้าของเขาที่เป็นแบบนี้ .. ทำให้ฉันรู้สึกถึงลางไม่ค่อยดี .. 

 

"งั้น .. เธอต้องการทำให้ตัวเย็นขึ้นงั้นสิ .. หมายถึงแบบนั้นล่ะสินะ ?"

 

"หวา .. ไม่ใช่แบบนะ .. "

 

ฉันพยายามแก้ตัวแต่มันก็สายไปซะแล้ว .. สุบารุคุงอุ้มฉันขึ้นจากอ่างและเดินออกไปจากห้องน้ำ .. 

 

"สุบารคุง !?"

 

"ฉันจะทำ .. ตามที่เธอต้องการ .. เป็นพิเศษสำหรับวันนี้ .. ดีไหม?"

 

สุบารุคุงแสดงความรู้สึกของตัวเองออกมาอย่างชัดเจนไม่เหมือนปกติ และบรรจงจูบริมฝีปากของฉันอีกครั้ง .. นี้เป็นแผนของสุบารุคุงที่มาคิดตั้งแต่แรกรึเปล่านะ .. ที่เขาพาฉันมาที่นี้ .. ถึงแม้จะใช่แบบนั้น ฉันก็ไม่คิดว่ามันเลวร้ายเลยสักนิด .. ในทางกลับกัน ฉันมีความสุขมาก

 

ฉันเอื้อมมือไปวางบนไหล่ของเขา .. คราวนี้ฉันจะเป็นคนจูบเขาเอง .. 

Credit : https://www.facebook.com/dialoversth