คลังเก็บของ【 Diabolik Lovers】แปลไทย ★

ลำดับตอนที่ #197 : # Diabolik Lovers : [ แปล ] Vampire (Good) Ending - ภาค MB # Kou '

# Diabolik Lovers : [ แปล ] Vampire (Good) Ending - ภาค MB # Kou '

★ ==【 Spoil Waring 】ฉากจบฉบับเต็ม Good End ภาค More Blood ของ Mukami Kou น้องแมวตาสองสีของเรา

 

== อ่านก่อนค่ะ !

- อาจจะมีข้อผิดพลาดขออภัยด้วยนะคะ

- อาจจะไม่ได้แปลทุกประโยค สรุปแต่ละประโยคให้มากกว่า

- เอาไปใช้เครดิต : www.fb.com/dialoversth ให้ด้วย

- ใน * คือเสียงเอฟเฟคจ้า 

 

- ฉากย้อนอดีต -

 

คาร์ล ไฮนซ์ : ดวงตาดวงนี้จะแสดงให้เธอเห็นสิ่งที่ลึกลับบางอย่าง ..

โคว : ลึกลับ ? 

คาร์ล ไฮนซ์ : ใช่แล้ว .. และสิ่งนั้นจะต้องเป็นสิ่งที่สามารถเติมเต็มหัวใจของเธอได้แน่ ๆ .. แต่ว่าจะเชื่อแต่สิ่งที่ดวงตาข้างนั้นเห็นอย่างเดียวไม่ได้นะ .. พยายามเข้าใจสิ่งที่มองเห็นซะ .. ถ้าคิดว่าแค่มองเห็นจะสามารถเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างได้เธอกำลังเดินไปในทางที่ผิดแล้วล่ะ .. 

 

- ฉากห้องนอนโคว -

 

โคว : แค่มองอย่างเดียวไม่มีความหมายอะไรสินะ .. ตอนนี้ผมเข้าใจดีเลยล่ะ .. ท่านคาร์ล ไฮนซ์ .. ผมได้เห็นสิ่งที่สำคัญ

 

สำหรับผมแล้วล่ะ .. ดวงตาที่คุณมอบให้ .. และบางอย่างที่เติมเต็มหัวใจของผม .. 

ยุย : .. อือ ...

โคว : ตื่นแล้วหรอ ?

ยุย : โควคุง ..

โคว : หืม ?

ยุย : เขาจ้องมาที่ฉันอยู่ .. มันอ่อนโยนมากเลยล่ะ .. ทั้งตาซ้ายที่มีสีฟ้าและตาขวาที่เหมือนอัญมณี .. (รู้สึกมีความสุขจังเลย)

โคว : เป็นความรู้สึกที่แปลกดีนะ ..

ยุย : เอ๋ ? 

โคว : ถ้าแวมไพร์ไม่ดูดเลือดก็จะไม่รู้สึกพอใจใช่มั้ยล่ะ ? แต่ว่า .. ผมรู้สึกแปลก ๆ พอทำแบบนี้ .. แค่ได้เห็นเธอผมก็รู้สึกพอใจแล้วล่ะ .. ขอโทษนะ .. ฉันโกหก .. มันยังไม่พอหรอก .. มันยังขาดไปอยู่นิดหนึ่ง .. แต่ว่า .. ผมก็คิดว่ามันดีนะ ... ถึงแม้ร่างกายจะรู้สึกไม่อิ่มเอมแต่ในหัวใจนี่มันเหมือนถูกเติมเต็มจนอิ่มเอมไปหมดเลย .. นี่คือความรักรึเปล่านะ .. ฉันไม่เคยถูกรักแล้วก็ไม่เคยรักใครก็เลยไม่รู้ว่าเป็นยังไง .. ถ้าเป็นความรักก็ดีสินะ .. * จูบ *

ยุย (ฉันเอง .. แค่ถูกโควคุงจูบฉันก็รู้สึกพอใจมากเลย พอมาคิดดูแล้ว .. นี่เป็นเพราะฉันชอบโควคุงแน่ ๆ ..) 

โคว : แต่ว่าแล้ว .. ฉันเป็นอดัมไม่ได้ .. ตราบใดที่ท่านคนนั้นยังต้องการอดัมอยู่ .. คนที่เป็นอีฟอย่างเธอ .. สักวันจะต้องกลายเป็นของใครสักคนที่ไม่ใช่ฉันแน่ ๆ .. ฉันไม่ได้คิดที่จะหักหลังท่านคนนั้นหรอก .. สักครั้งก็ไม่เคย .. แต่ว่า .. แค่เรื่องนี้เท่านั้นที่ฉันยอมไม่ได้ .. ถึงแม้ท่านคนนั้นจะต้องการตัวอดัมมากแค่ไหน .. เพียงเรื่องเดียวที่ฉันไม่ยอมก็คือการห่างจากเธอไป .. นี่ .. ยุย .. *จูบ* ถ้าฉันบอกว่าฉันจะลักพาตัวเธอแล้วหนีไป .. เธอจะตามฉันมาได้มั้ย ? 

ยุย : โควคุง .. อื้ม .. ถ้าฉันได้อยู่กับโควคุง .. ไม่ว่าจะไปที่ไหนฉันก็จะไป .. 

โคว : ... ยุย ... หนีกันเถอะ .. จนกว่าจะเจอที่ที่เธอไม่ใช่อีฟและเป็นที่ที่เราสองคนสามารถอยู่ด้วยกันได้ .. ถ้าฉันไม่ใช่อดัม .. ฉันเองก็ไม่ยอมให้เธอเป็นอีฟแน่นอน .. 

 

- ฉากในห้องนอนยุย -

 

* ก๊อกๆ *

โคว : ยุย .. ฉันเอง .. 

* เปิดประตู *

โคว : เตรียมตัวเสร็จรึยัง ? ไปกันเลยมั้ย ? 

ยุย : อื้ม .. เสร็จแล้วล่ะ ..

โคว : ข้าวของล่ะ .. ไม่มีหรอ ? 

ยุย : ฉันไม่ต้องการอะไรเลยน่ะ .. ของที่เป็นของของฉันทั้งหมดที่ผ่านมาฉันจะทิ้งมันไปให้หมด .. 

โคว : .. งั้นหรอ .. งั้นไปกันเถอะ .. พวกรุกิอยู่ที่โรงเรียน ตอนนี้ไม่มีใครอยู่หรอก .. 

 

- ฉากระเบียง -

 

โคว : จะไปแล้วนะ .. ยุยจับฉันไว้ให้ดีๆล่ะ

ยุย : อื้ม .. 

รุกิ : ทั้งคู่โดดเรียนแบบนี้ .. เป็นการกระทำที่ไม่ดีเลยนะ ? 

โคว : .. รุกิคุง !

รุกิ : คิดว่าฉันไม่รู้สึกตัวเลยรึไง ? ฉันบอกห้ามไม่ให้สองคนเจอกันก็เพราะรู้ว่าอาจจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไงล่ะ .. โคว .. นายคิดจะทรยศท่านคนน้ันงั้นหรอ ? 

โคว : ...

รุกิ : คิดว่าพวกเราติดหนี้ท่านคนนั้นไว้มากแค่ไหน ? 

โคว : ฉันรู้ดีอยู่แล้ว .. แต่ว่ารุกิ ฉันตัดสินใจแล้ว .. ตัดสินใจด้วยตัวเอง ฉันเลือกมันเอง .. ฉันก็เตรียมใจเอาไว้แล้วเหมือนกัน .. 

ยุย (มีด..!? อย่าบอกนะว่าโควคุงจะใช้มันกับรุกิคุง .. !)

รุกิ : ...

โคว : โควคุง.. !

ยุย : ไม่เป็นอะไร เธออยู่ตรงนี้แหละ .. 

รุกิ : เอาสิ .. ถ้าบอกว่าเตรียมตัวไว้แล้ว .. ก็แสดงมันให้ฉันเห็นหน่อย

โคว : ...

ยุย : .. !! 

 

* เสียงมีดแทง *

 

โคว : .. อึก .. ! 

ยุย : โควคุง !? (เขาแทงตาของตัวเอง !? ทำไมล่ะ !?)

โคว : ไม่เป็นอะไรหรอก .. ฉันไม่เจ็บเลยสักนิด .. ดูสิ เลือดไม่ออกด้วย .. นี่ก็เหมือนอัญมณีนั้นแหละ .. 

รุกิ : คิดจะทำอะไร ?

โคว : .. คืนดวงตาข้างนี้ที่ท่านคนนั้นให้มาให้ที .. เพราะงั้น .. ขอร้องล่ะ .. ช่วยทำเป็นไม่เห็นทีได้มั้ย .. ? 

รุกิ : คิดว่าทำแบบนี้แล้วจะชดเชยสิ่งที่ทำลงไปได้งั้นหรอ ? 

โคว : .. ขอร้องล่ะ รุกิ .. ผมไม่อยากฆ่านายนะ .. เพราะว่า .. นายเป็นพี่ของฉัน ..

รุกิ : ... เอามาสิ .. ฉันจะเอาไปคืนให้ .. 

ยุย : รุกิคุง .. 

รุกิ : นายรักดวงตาข้างนี้พอๆกับดวงตาซ้ายของนายสินะ .. โคว .. มันเป็นสมบัติมีค่าที่ท่านคนนั้นให้มา .. แต่ยิ่งกว่าสมบัติเหล่านั้น .. นายเลือกผู้หญิงคนนี้งั้นหรอ ? .. น่าขำจริงๆ ..

* รุกิหยิบมีดขึ้นมา *

ยุย ( มีด..!? รุกิเองก็ด้วย! )

โคว : .. รุกิ .. 

* รุกิแทงมีดและมีเสียงบางอย่างแตก *

 

- ฉากพูดกับตัวเอง -

 

ยุย : รุกิยกมีดขึ้นมาเหนือหัวของเขา ไม่มีแม้เสียงขยับจากมือของโคว .. ฉันรีบเข้าไปแต่สิ่งที่ฉันได้ยินคือเสียงบางอย่างแตกแทน .. รุกิแทงมีดลงมายังอัญมณีที่อยู่บนมือของเขา .. และมันก็แตกเป็นเสี่ยงๆ

 

- ฉากระเบียง -

 

รุกิ : เท่านี้นายก็ตายไปแล้ว .. หลังจากนี้จะทำอะไรก็ตามใจ .. นายเป็นอิสระแล้ว .. 

โคว : รุกิคุง ! 

รุกิ : รีบๆไปซะ .. ออกไปมองท้องฟ้าสีครามที่นายมองหามาตลอดตามใจชอบเลย .. 

โคว : รุกิ .. ขอบคุณนะ ! แล้วก็ .. ลาก่อนนะ .. 

* รุกิเดินไป *

ยุย (บางที .. เราอาจจะไม่ได้เจอทุกคนอีกแล้ว .. ทั้งรุกิคุง ทั้งทุกคน .. แต่ว่า .. ถึงอย่างนั้นฉันก็จะไป .. ถ้าได้อยู่กับโควคุงละก็ .. )

โคว : ไปกันเถอะ .. 

 

- ฉากที่เอเดน - [เป็นที่ที่คาร์ล ไฮนซ์อยู่]

 

คาร์ล ไฮนซ์ : .. ในที่สุดนายก็มองความจริงที่แท้จริงสักทีนะ .. ได้รับเลือกจากอีฟ .. เป็นแวมไพร์ที่ได้รับความรักจากอีฟ .. นั้นคืออดัม .. ไม่แน่ .. นายอาจจะสามารถเป็นอดัมได้ก็ได้นะ .. โคว .. 

 

 

- ฉาก CG -

 

ยุย : ว้าว .. ! (เรากำลังบินอยู่ล่ะ .. !) 

โคว : อ๊ะ .. ขอโทษนะ เดี๋ยวจะตกลงไป จับให้ดีๆนะ ผมเองก็เป็นแวมไพร์นะก็เลยบินได้ ตกใจหรอ ? 

ยุย : อื้ม ! ตกใจหมดเลย ! แต่ว่าโควคุง .. ตาไม่เป็นอะไรแล้วหรอ ? มองไม่เห็นใช่มั้ย ? 

โคว : ไม่เป็นอะไร ก็กลับไปเป็นเหมือนก่อนแค่นั้นเอง ! อีกอย่างดวงตาข้างนั้น ไม่ต้องการมันอีกแล้วล่ะ .. 

ยุย : ไม่ต้องการ ? 

โคว : อื้ม .. ฉันมองเห็นสิ่งที่สำคัญกับฉันแล้ว .. อีกอย่างฉันก็รู้แล้วด้วย เพราะงั้นมันไม่จำเป็นอีกแล้ว .. 

ยุย : หลังจากนี้จะไปไหนกันหรอ ? 

โคว : นั้นสินะ .. ก่อนอื่นก็อยากไปที่ที่สามารถมองท้องฟ้าได้ชัดๆจังเลยนะ .. ! ที่ที่ไม่สามารถแยกภาพเป็นเหลี่ยมๆหรือกลมๆได้ .. ฉันต้องการมองเห็นท้องฟ้าอันสวยงามจากดวงตาข้างนี้ .. อีกอย่างถ้าได้มองกับเธอ มันต้องสวยขึ้นแน่ ๆ ใช่มั้ยล่ะ ? 

ยุย : อื้ม .. นั้นสินะ .. 

โคว : นี้ ยุย .. ฉันไม่อยากแยกจากเธอไปไหน .. ไม่ว่าจะต้องทิ้งอะไร .. ไม่ว่าจะต้องหักหลังใคร .. ถึงแม้จะไม่สามารถดูดเลือดของเธอได้อีกแล้วก็ตาม .. แต่ฉันก็คิดว่าฉันอยากอยู่กับเธอต่อไป .. ความรู้สึกแบบนี้ .. เรียกว่ารักได้สินะ .. ? ถึงแม้มันจะไม่ใช่ แต่ฉันก็จะเรียกมันว่าความรัก .. ก็ตอนนี้ฉันมีความสุขมากเลยยังไงล่ะ .. รักเธอนะ .. ยุย .. ไม่ว่าใครจะพูดอะไรก็ตาม .. ฉันก็รักเธอ .. 

ยุย : อื้ม .. ฉันเองก็เหมือนกัน ฉันก็รักโควคุงนะ .. 

 

- จบแบบ Good End -

 

# เอาไปใช้เครดิตให้ด้วยจ๊ะ .. 

# Credit แปลโดย www.fb.com/dialoversth