คลังเก็บของ【 Diabolik Lovers】แปลไทย ★

ลำดับตอนที่ #133 : # Diabolik Lovers : [ Spoil ] Prologue (บทนำ) # ภาค Vandead Carnival '

# Diabolik Lovers : [ แปล ] Prologue (ปฐมบท) # ภาค Vandead Carnival '

★ Prologue [บทนำ] ของภาค Vandead Carnival มีออกมาเป็นคลิปแล้วนะแต่ภาพไม่ค่อยชัดเท่าไหร่เลยคลิปมันมีอีก part นะคะของคนอัพโหลดเดียวกันลองไปหาดูนะ :3 พร้อมบทแปลไทยของค่าย Pearlzdewitch จ้า .. 

 

# อ่านบทแปลเข้าไปได้ที่ (เครดิตแปล) : http://bit.ly/1ArvWS4

# Clip : https://www.youtube.com/watch?v=kZCrG6PI4SY

Prologue (บทนำ)

 

 

ฉาก : โถงรับแขก 

(บ้านซาคามากิ)

 

อายาโตะ : หา !? อะไรล่ะนั่น ... บอกว่าให้ไปเข้าร่วมงานเทศกาลคาร์นิวัลงั้นเหรอ ?

เรย์จิ : ... อายาโตะ ช่วยอย่าอ้าปากพูดในตอนที่กำลังกินทาโกะยากิอยู่สิครับ เป็นกริยาที่ไม่ดีเลยนะครับ

อายาโตะ : น่ารำคาญ ! ไม่ใช่ว่ากินค้างไว้อยู่สักหน่อย ช่างฉันเถอะน่า ...

อายาโตะ : ให้ตายสิ เจ้าพ่อบ้า ทำเรื่องบ้าบอคอแตกอยู่ได้ทุกครั้ง ๆ เลย ...

คานาโตะ : ที่ว่าให้เข้าร่วมงานคาร์นิวัลอะไรนั่น ทั้งที่ไม่เคยบอกให้เข้าร่วมเลยแท้ ๆ  ... แต่คราวนี้กลับมาเจาะจงให้ไปเป็นเพราะอะไรกันนะครับ ?

ไรโตะ : ไม่รู้สินะ ความบ้าของคนคนนั้นน่ะ ใช่ว่าเพิ่งจะเริ่มมาเป็นตอนนี้ซะด้วยสิ ...

ไรโตะ : ต่อให้มาบอกว่า "จากนี้ไปจงไปดาวอังคารซะ" ผมก็ไม่ตกใจหรอกนะ อะฮึ

ไรโตะ : เนอะ บิทช์จัง เธอเองก็เห็นด้วยใช่มั้ย ?

ยุย : (อืมม... ฉันไม่รู้จักพ่อของทุกคนดีซะด้วยสิ ....)

ยุย : พอได้ยินเรื่อง ก็คิดว่าเป็นคนที่น่ากลัวแบบนั้นจริง ๆ นั่นล่ะ

ไรโตะ : ใช่ ๆ ก็คนคนนั้นน่ะ เป็นคนที่มีชีวิตอยู่เพื่อให้ได้กลั่นแกล้งรังแกพวกเรานี่น๊า

เรย์จิ : ไรโตะ พูดเกินไปแล้วนะครับ

เรย์จิ : ผมก็แค่รับบัตรเชิญร่วมงาน Vandead Carnival ที่จะจัดขึ้นในคืนนี้จากปีศาจรับใช้ของท่านพ่อเท่านั้นเองครับ

สูบารุ : ชิ ... น่ารำคาญ ! งานเทศกาลคาร์นิวัลบ้าบออะไรกัน คิดได้อย่างเดียวว่าสมองเพี้ยนไปแล้ว !

*สุบารุทุบกำแพง*

เรย์จิ : สุบารุ ถ้าทำให้กำแพงมีรูมากไปกว่านี้ ผมจะหักค่าซ่อมแซมจากค่าขนมของคุณนะครับ

สุบารุ : หา !? ไม่ตลกเลยนะเฟ้ย !! เผด็จการชัด ๆ !!

เรย์จิ : เผด็จการตรงไหนกันครับ

เรย์จิ : ยังไงก็ตาม อย่างที่พูดไป จากนี้ไปเราจะไปงาน Vandead Carnival กันครับ

อายาโตะ : ใครบอกว่าจะไปเข้าร่วมงานพรรค์นั้นกันฟะ ! ฉันไม่ไปหรอก

คานาโตะ : ผมก็ไม่เอาด้วยหรอกครับ

ไรโตะ : ดูท่าทางน่าเบื่อซะด้วย ผมเองก็ขอผ่านดีกว่ามั้ง

สุบารุ : แน่นอน ฉันเองก็ขอผ่านล่ะ ไม่ได้มีหน้าที่ที่ต้องไปเข้าร่วมด้วยสักหน่อย

ชู : ฉันก็ด้วย ไม่ว่างขนาดจะไปเล่นเป็นเพื่อนพ่อหรอกนะ

เรย์จิ : งั้นเหรอครับ ... เอาเถอะ ถ้าเช่นนั้นก็ไม่เป็นไรครับ

อายาโตะ : อะไรกัน เรย์จิจะไปเหรอ

เรย์จิ : ครับ ไปสิครับ ผมขอเลี่ยงความยุ่งยากจากการขัดคำสั่งท่านพ่อดีกว่าครับ

เรย์จิ : ยิ่งไปกว่านั้น (ชื่อนางเอก) เธอคนนั้นก็ต้องไปด้วยไงล่ะครับ

ยุย : เอ๊ะ ... ? ฉัน ... ต้องไปด้วยเหรอคะ ?

สุบารุ : ยัยนี่ไม่เกี่ยวไม่ใช่เหรอ ? ทำไมต้องพาไปด้วยเล่า !?

เรย์จิ : ก็มันช่วยไม่ได้นี่ครับ เพราะในบัตรเชิญเขียนมาว่าให้พาเจ้าหล่อนไปงานคาร์นิวัลด้วยน่ะสิครับ

ยุย : เอ๋ !?

เรย์จิ : แล้วยัง บอกว่าให้พาเธอไปในฐานะราชินีของคาร์นิวัล ... อีกด้วยนะ

ยุย : (ราชินีของคาร์นิวัล ... ? ทำไมถึงเป็นฉัน ... ?)

ชู : หา ? ราชินีของคาร์นิวัล ? อะไรล่ะนั่น ... ไม่เห็นเคยได้ยินเลย

ชู : ก็เคยโผล่หน้าไปงานคาร์นิวัลอยู่สักหนึ่งหรอกนะ

ชู : แต่ราชินีหรืออะไรนั่นน่ะ ... มีของพรรค์นั้นด้วยเหรอ ... ?

เรย์จิ : นั่นสินะครับ ผมเองก็เหมือนกับชู เคยเข้าร่วมงานคาร์นิวัลอยู่ก็จริง ...

เรย์จิ : แต่เพิ่งเคยได้ยินเรื่องพรรค์นั้นครับ

สุบารุ : อ๋า ? เรื่องนั้นหมายความว่าไง 

ไรโตะ : งั้นในงานเทศกาลที่เรย์จิกับชูเคยเข้าร่วม ไม่ใช่ว่ายังไม่มีการจัดตั้งขึ้นมาหรอกเหรอ ?

เรย์จิ : ไม่หรอกครับ ผมคิดว่าไม่ใช่แบบนั้นหรอกครับ

เรย์จิ : ผมจึงสั่งหนังสือพิมพ์ที่ตีพิมพ์ในโลกปีศาจมาอ่านทุกวันนะครับแต่

เรย์จิ : ถ้าเรื่องพรรค์นั้นถูกจัดตั้งขึ้นมา ก็น่าจะรู้ได้จากในนั้นครับ ...

คานาโตะ : งั้น คงเพิ่งเริ่มจัดตั้งขึ้นคราวนี้มั้งครับ

ชู : ... รู้สึกได้กลิ่นตุ ๆ นะ ...

เรย์จิ : ก็ อย่างที่ว่าไปครับ ผมจะพาเธอคนนี้ไปโลกปีศาจด้วย

เรย์จิ : ขอเชิญพวกคุณ ทำเมินคำสั่งของท่านพ่อไป และหาทางรับมือกับการลงโทษที่จะมาให้พอเถอะ

อายาโตะ : อึ๊ก ....

เรย์จิ : คราวนี้คงได้เวลา ออกไปนอกอวกาศแล้วมั้งครับเนี่ย ... ฮึ ๆ

ไรโตะ : อะฮะ ๆ ... ถ้าบิชท์จังไปล่ะก็ ผมเองก็ไปบ้างดีมั้ยนะ

คานาโตะ : ไรโตะ ! คิดจะหนีเอาตัวรอดไปคนเดียวเหรอครับ ?

ไรโตะ : ไม่ได้หนีเอาตัวรอดสักหน่อย พูดตรง ๆ ก็แค่ว่า ถ้าได้ไปกับบิชท์จังแล้วล่ะก็งานคาร์นิวัลมันก็คงไม่เลวเหมือนกันนะ น่ะ

ยุย : ดะ- เดี๋ยวก่อน !

ชู : ... อะไรล่ะ ?

ยุย : เรื่องนั้น ... เรื่องราวมันค่อย ๆ ใหญ่ขึ้นไปแต่ว่าฉันยังไม่ได้ตัดสินใจจะไปเลยนะ ...

ยุย : แล้ว ตั้งแต่แรกที่ว่างานเทศกาลคาร์นิวัลของโลกปีศาจเนี่ยมันคืออะไรเหรอคะ ... ?

อายาโตะ : ถ้าพูดว่าเป็นคาร์นิวัล มันก็ต้องเป็นคาร์นิวัลอย่างที่พูดไงเล่า ยัยบื้อ

ยุย : ก็ ถ้าเป็นเหมือนอย่างงานคาร์นิวัลของต่างประเทศล่ะก็ ฉันเองก็พอจะเข้าใจแต่งานคาร์นิวัลของโลกปีศาจเนี่ย ... ?

เรย์จิ : มีสิครับ ที่โลกปีศาจเองก็มีงานเทศกาลที่เรียกว่าคาร์นิวัลเช่นกัน

เรย์จิ : ก็ เพราะเรียกว่าเป็นงานเทศกาลของโลกปีศาจ คิดว่าไม่มีส่วนที่แตกต่างกันโดยเฉพาะกับงานเทศกาลของโลกมนุษย์หรอกนะครับ

เรย์จิ : ถ้าจะให้อธิบายล่ะก็ งานคาร์นิวัลนี้ เป็นงานเทศกาลที่จัดขึ้นของเหล่าแวมไพร์ในโลกปีศาจ

เรย์จิ : หรือก็คือ บอกได้แค่ว่าผู้เข้าร่วมทุกคนเป็นแวมไพร์ทั้งหมดเท่านั้นล่ะครับ

ยุย : ผู้เข้าร่วมทุกคน ... เป็นแวมไพร์ ... !?

ยุย : (ถะ ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ก็นึกภาพไม่ออกเลยนะ ... !)

ยุย : (ยิ่งไปกว่านั้นงานคาร์นิวัลของโลกปีศาจเนี่ยดูน่ากลัวสุด  ๆ ไปเลยซะด้วยสิ ....)

ยุย : (ถึงจะบอกว่าเป็นราชินีของงานคาร์นิวัลก็เถอะ มันเป็นสิ่งที่ดีเหรอ ไม่ค่อยเข้าใจเลยแหะ)

ยุย : (แล้วอีกอย่างทำไมทุกคนถึงไม่รู้เรื่องว่าเป็นฉัน ... ?)

ยุย : (เรื่องแบบนั้นทำไม่ได้หรอก ... !)

สุบารุ : ... นี่เธอ หน้าตาเกร็งสุด ๆ ไปเลยแน่ะ

ยุย : กะ- ก็เพราะ .... เรื่องนั้นมัน ...

ยุย : บอกว่าเป็นงานเทศกาลที่จัดขึ้นของแวมไพร์ในโลกปีศาจมันรู้สึกน่ากลัวสุด ๆ ไปเลยนี่ ...

ยุย : ที่บอกว่าให้เป็นราชินีของงานคาร์นิวัล จะต้องทำอะไรก็ไม่รู้เลยสักนิดถ้าทำได้ก็ไม่อยากเป็นเลยนะ ...

คานาโตะ : งั้น ก็จะไม่เข้าร่วมสินะครับ ?

ยุย : อะ อื้ม ...

เรย์จิ : เรื่องแบบนั้น คิดว่าจะยอมให้ทำเหรอครับ ?

ยุย : อุ ... ว่าแล้วเชียว นั่นสินะคะ ...

เรย์จิ : ก็แน่อยู่แล้วนี่ครับ ? ให้ตายสิ

ยุย : (อย่างน้อย ๆ ถ้าได้รู้ว่าการเป็นราชินีของงานคาร์นิวัลต้องทำอะไรบ้างก็คงดีนะ ...)

ชู : เฮ่อ ... ช่วยไม่ได้ ... ฉันเองก็จะลองไปแล้วกัน

อายาโตะ : เห เป็นจอมขี้เกียจแท้ ๆ แปลกดีนี่น่า

ชู : ... ก็เพราะว่าถ้าไปกระตุ้นให้พ่อโกรธต่อไปเรื่อย ๆ มันจะยุ่งยากนี่น่า ...

เรย์จิ : เรื่องที่คุณทำถือว่าเป็นการตัดสินใจที่ฉลาดไม่เลวเลยนะครับ

สุบารุ : ... ฉันก็จะไปด้วย

เรย์จิ : โอ๊ะโอ๋ คุณก็ด้วยเหรอครับ

สุบารุ : ก็ถึงจะอยู่ที่นี่ มันว่างนี่น่า ...

คานาโตะ : พูดแบบนั้น สุบารุก็แค่เป็นห่วงเธอคนนั้นเท่านั้นไม่ใช่เหรอครับ ?

ยุย : เอ๊ะ !? ฉะ- ฉันเหรอ ?

สุบารุ : หา !? ไม่มีทางเป็นแบบนั้นอยู่แล้วนี่ !!

ไรโตะ : สุบารุคุงเนี่ย น่ารักจังนะ

สุบารุ : หา !? เดี๋ยวก็ฆ่าทิ้งซะหรอกแก !!

เรย์จิ : ครับ ๆ การล้อสุบารุเล่นพอแค่นั้นล่ะครับ  แล้วผู้เข้าร่วมนอกเหนือจากนั้นล่ะ ....

อายาโตะ : ชิ ... ถ้าเธอไปฉันก็ไป

คานาโตะ : ผมก็ไปเหมือนกันครับ เพราะว่าที่นั่นมีขนมที่ผมชอบมาก ๆ อยู่น่ะสิ

ไรโตะ : สุดท้ายแล้วทุกคนก็เข้าร่วมกันหมดเลยสินะ

เรย์จิ : เอาเถอะ นั่นอาจจะเป็นสิ่งที่ท่านพ่อหวังก็เป็นได้

เรย์จิ : ผมไม่มีข้อโต้แย้งอะไรหรอกครับ

ชู : ฮ้าว ... ถ้างั้นก็ไปกันได้แล้วมั้ง ....

ยุย : ดะ- เดี๋ยวก่อน !! ยังไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลยนะ ...

เรย์จิ : ของพรรค์นั้นไม่จำเป็นหรอกครับ

ไรโตะ : เอ้า บิทช์จัง ! ไปกันเถอะ ๆ !

ยุย : อ๊า ! ดะ- เดี๋ยวก่อน ... !!

ยุย : (ไปกันซะแล้ว ...)

ยุย : (ขนาดว่า โลกปีศาจที่จะไปเนี่ยเป็นที่แบบไหนยังไม่รู้เลยแท้ ๆ ...)

ยุย : (แล้วฉันเนี่ยน่ะจะเป็นราชีนีของงานคาร์นิวัล ...)

ยุย : (รู้สึกมันยุ่งยากยังไงก็ไม่รู้...)

 

 

--- ตัดฉาก ---

 

ฉาก : ห้องรับแขก

(บ้านมุคามิ)

 

รุกิ : Vandead Carnival เหรอ

ยูมะ : หา ? รุกิ มีอะไร ?

รุกิ : ดูนี่สิ

ยูมะ : หา ? จดหมายเหรอ ? เอ้ย ! จากท่านฮาร์นไฮนซ์ ไม่ใช่เหรอ

อาซึสะ : เอ ... "มาเข้าร่วมงานแวนเด็ท คาร์นิวัล ซะ" ...

อาซึสะ : (ชื่อนางเอก) อีฟ ถูกเลือกให้เป็นราชินีของงานคาร์นิวัล

ยูมะ : เฮ้ย อาซึสะ ! คนกำลังอ่านอยู่แท้ ๆ อย่าเข้ามาแทรกเซ่ !

อาซึสะ : โทษที ... ... ก็เพราะเห็นชื่อของเธอน่ะ ... ... ก็เลยเผลอไป

ยูมะ : ให้ตายสิ เอ้าช่างมันเถอะ ... ว่าแต่รุกิ จะเอายังไงล่ะ ?

รุกิ : ก็แน่อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ? พวกเราก็ต้องไปเข้าร่วมคาร์นิวัลไงล่ะ

รุกิ : การที่เรียกพวกเราไปนั้น ก็แสดงว่าต้องเรียกวพวกซาคามากิไปด้วยอย่างแน่นอนเลย

รุกิ : แต่ก็นะ ตรงส่วนที่ว่าเรียกพวกซาคามากิไปน่ะช่างเถอะ ยังไงพวกเราก็ต้องทำตามคำสั่งของท่านผู้นั้นอยู่แล้ว

ยูมะ : ก็ ต้องเป็นงั้นอยู่แล้วนี่น่ะ

โคว : หืม ? ทุกคนกำลังคุยเรื่องอะไรกันอยู่เหรอ

อาซึสะ : อื้ม ... โคว ดูเหมือนว่าจากนี้ไปต้องไปร่วมงานคาร์นิวัลที่โลกปีศาจน่ะ

โคว : เอ๋ ? ต่อจากนี้ ?? กระทันหันจังนะ ที่ว่าคาร์นิวัลของโลกปีศาจเนี่ย เป็นงานเทศกาลของโลกปีศาจสินะ ?

ยูมะ : ใช่ แล้วยัยหมูตัวเมียก็ดูเหมือนจะถูกเชิญให้เป็นราชินีของงานคาร์นิวัลนั่นด้วยนะ

โคว : เห ? เอ็มเนโกะจังน่ะเหรอเป็นราชินี ? รู้สึกว่ามันยอดไปเลยนะ ! น่าสนุกจัง

โคว : แต่ว่า ราชินีเนี่ย เค้าต้องทำอะไรกันเหรอ ?

ยูมะ : ฉันจะไปรู้ได้ไงเล่า ? ท่านผู้นั้นน่ะเป็นคนไม่สนใจว่าจะไปเหยียบใครเข้าแบบสุด ๆ ไปเลยแบบนั้นน่ะ

รุกิ : เฮ้ ยูมะ ไม่ใช่แบบนั้นไม่ใช่เหรอ ?

ยูมะ : ระ- รู้แล้วล่ะน่า ! ล้อเล่นหรอกน่าล้อเล่นน่ะ !

ยูมะ : ว่าแต่ ถ้าเป็นรุกิน่าจะรู้อะไรไม่ใช่เหรอ ? ไอ้ที่ว่าราชินีของคาร์นิวัลอะไรนั่นน่ะ

รุกิ : ... น่าเสียดายนะ ฉันไม่รู้ แต่เคยได้ยินเรื่องงานคาร์นิวัลอยู่หรอก ...

อาซึสะ : ... มีเรื่องที่รุกิเองก็ไม่รู้อยู่ด้วยสินะ ...

รุกิ : ก็ตั้งใจว่าจะศึกษาเรื่องของโลกปีศาจส่วนใหญ่อยู่หรอก แต่ฉันเองก็ยังศึกษาได้ไม่เท่าไหร่เลยน่ะสิ

โคว :น่า ก่อนอื่นก็ไปลองดูงานคาร์นิวัลก็พอแล้วนี่ อยากจะเห็นเอ็มเนโกะจังเป็นราชินีจังเลยนะ

ยูมะ : ถ้างั้นก็ ไปกันเดี๋ยวนี้เลยแล้วกัน

รุกิ : ได้สิ คาดว่า เธอกับพวกนั้นก็คงจะไปในโลกปีศาจกันแล้วล่ะมั้ง

อาซึสะ : ฮุ ๆ ๆ ... อยากเจออีฟเร็ว ๆ จังเลยนะ ...

 

--- ตัดฉาก ---

 

 

 

เรย์จิ : ให้ตายสิ ให้ตายสิ ไม่คิดเลยว่าท่านพ่อจะเชิญพวกคุณมาด้วยเลยนะ

ยูมะ : อะไรเล่า มีปัญหารึไง ?

โคว : ก็เป็นงานเทศกาลคาร์นิวัลนี่ มันต้องครึกครื้นถึงจะดีที่สุดใช่มั้ย

สูบารุ : "ครึกครื้น" ? เข้าใจผิดไปแล้วมั้ง ?

อาซึสะ : ... จะทะเลาะกัน ... ไม่ได้นะ 

ยุย :  ชะ- ใช่แล้วล่ะ ! นี่ ... ทุกคนมาสนิทสนมกันไว้เถอะนะ

อายาโตะ : ชิชินาชิ นี่เธออย่าพูดจาละเมอน่า !

คานาโตะ : ใช่แล้วครับ จะโง่ก็ให้มันพอดี ๆ หน่อยสิครับ ... ! จะให้สนิทกับคนพวกนี้น่ะเหรอ ... ไม่มีทาง !!

ยุย : ตะ ... แต่ว่า ... ยังไงก็เที่ยวงานเทศกาลคาร์นิวัลด้วยกันก่อนมั้ย ... ?

ชู : เฮ่อ ... จะเข้าใจอะไรผิดไปก็ไม่รู้หรอกนะ ... แต่ว่าใครเป็นคนบอกว่าต้องเที่ยวงานเทศกาลคาร์นิวัลกับเจ้าพวกนี้กัน ?

ยุย : เอ๊ะ !? ไม่ใช่เหรอคะ ?

ชู : ก็แน่อยู่แล้วนี่ ? พวกกิจกรรมรวมกลุ่มกันน่ะ ฉันขอผ่าน เดิมทีก็ไม่ได้ตั้งใจจะมาเดินเที่ยวชมงานเทศกาลคาร์นิวัลอยู่แล้ว

สูบารุ : ฉันก็ด้วย ตาแก่นั่นบอกว่าให้เข้าร่วมงานคาร์นิวัลก็จริง แต่ไม่ได้บอกว่าให้เดินเที่ยวงานรอบ ๆ สักหน่อยนี่ ?

รุกิ : เอาเถอะ พวกนายจะใช้เวลายังไง มันก็ไม่เกี่ยวกับพวกฉันหรอก

รุกิ : ต่างคนต่างร่วมงานกันตามใจชอบก็พอแล้วมั้ง

ยุย : เอ๊ะ เอ๋ ... !?

ยุย : (อุตส่าห์ได้มารวมตัวกันครบทั้ง 10 คนแล้วแท้ ๆ ทั้งที่ไม่น่าจะกระจัดกระจายกันไปเลยแท้ ๆ)