คลังเก็บของ【 Diabolik Lovers】แปลไทย ★

ลำดับตอนที่ #124 : # Diabolik Lovers : [ Spoil ] เนื้อเรื่อง Vandead Carnival # Yuuma '

# Diabolik Lovers : [ Spoil ] เนื้อเรื่อง Vandead Carnival # Yuuma '

● สปอยล์ ● เนื้อเรื่อง Chapter 1-3 (เกมส์ภาค Vandead Carnival) รูท Mukami Yuuma [มีทั้งหมด 5 บทนะคะขอลงทีละครึ่งนะ] ใครอยากอ่านพร้อม CG ดู Link ตรง Spoil alert นะ

 

** SPOILER ALERT ! 

- เอาไปใช้เอาไปให้ทั้งแปลแล้วก็ต้นฉบับนะ

- ผิดพลาดอะไรขออภัยจ้า

 

● Chapter 1 

 

ในงานเทศกาลมีคนเยอะแยะไปหมด พวกเขาจึงกลัวที่จะพลัดหลงกัน .. เขาบอกว่าถ้าหลงเมื่อไหร่ให้ตะโกนว่า "รักยูมะคุงที่สุดเบยยย" สักพักแวมไพร์เริ่มสังเกตได้ถึงตัวตนของหนูยุยและไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก กับการที่มนุษย์มาเดินเล่นที่นี่ .. แต่ยูมะบอกว่าเขาจะคอยปกป้องเธอเอง .. ขอแค่เธออยู่ข้างๆตัวเขาก็พอแล้ว ทุกอย่างจะไม่เป็นอะไร 
 

 

สักพักหนึ่งเธอกับยูมะเดินหลงทางกัน ยูมะโทษว่านี่เป็นความผิดของยุย .. สุดท้ายเขาก็เลยตัดสินใจ .. แบกเธอเอาไว้ที่ไหล่เพื่อไม่ให้เธอไปไหนตามใจชอบ และยังปกป้องเธอได้อีกด้วย (ภาพตาม CG) เธอขอร้องให้เขาปล่อยเธอลงแต่เขาไม่ปล่อยเพราะว่ากลิ่นเลือดของเธอจะดึงดูดแวมไพร์และนั่นเป็นเหตุผลที่ยูมะจะต้องคอยปกป้องเธอ .. ยังไงซะ หลังจากที่เขาปล่อยเธอลง เขาก็จูงมือของเธอ .. แล้วทั้งคู่ก็ไปที่บ้านน้ำตาลกัน

 

● Chapter 2

 

ในบ้านน้ำตาลพวกเขาเจอน้ำตาลก้อนหลากสีและรูปร่างต่างกันมากมาย ที่ร้านยังมีใบชาเพื่อเอาไว้ชงกินพร้อมกับใส่น้ำตาลอีกด้วย .. แต่ยูมะเหมือนจะไม่ค่อยสนใจสักเท่าไหร่ พวกเขาต้องการจะชิมแต่เมื่อพวกเขาเรียกพนักงาน เขาเห็นยุยที่เป็นมนุษย์จึงไม่ยอมขายของให้ และบอกให้พวกเขาออกจากร้านไป 
 

 

นั่นทำให้ยูมะโกรธ ยูมะกระชากพนักงานคนนั้นแล้วพูดว่าเป็นเพียงเพราะเธอเป็นมนุษย์งั้นหรอ ? เพียงแค่เธอไม่มีเขี้ยวแบบพวกแวมไพร์งั้นหรอ ? สุดท้ายพนักงานคนนั้นก็ขอโทษและเขาจึงให้ยุยสามารถชิมตามเท่าที่เธอต้องการ .. ยูมะนั่งรอในขณะที่ยุยกำลังเลือกของ เมื่อเธอกลับมาเธอเห็นชา (ที่พนักงานคนนั้นเสริฟให้) ถึงแม้ยูมะจะไม่ค่อยดื่มชาแต่มันก็อร่อยนั่นทำให้พนักงานคนนั้นรู้สึกดีใจที่ได้ยินแบบนั้น 

 

ยุยเลือกน้ำตาลก้อนที่ยูมะชอบเพราะเธออยากกินสิ่งที่เขาชอบ .. ขณะนั้นเขาก็เข้ามาจับมือเธอ เธอคิดว่าเขาจะกินน้ำตาลก้อนจากปากของเธอเหมือนที่ทำทุกที .. แต่เขาแค่กินน้ำตาลที่ติดอยู่ที่มือของเธอเท่านั้น .. มันทำให้เธอรู้สึกอาย (ยุยหื่น..) พวกเขาออกจากบ้านน้ำตาลและมันมีกลิ่นของหวานลอยมาพวกเขาจึงตัดสินใจเดินตามกลิ่นไป .. 

 

มันคือกลิ่นของสายไหมนั่นเอง .. พวกเขาต่อคิวเพื่อจะซื้อมันแต่พอถึงคิวพวกเขา เครื่องทำสายไหมกลับหยุดทำงาน แล้วก็จะเข้าส่วนของมินิเกมส์ (ขอข้ามนะคะ) 
 

 

เพื่อขอบคุณที่ยูมะซ่อมเครื่องให้ คนขายเธอให้สายไหมไซส์พิเศษ .. แล้วก็พูดว่าเธออิจฉายุยที่มีคนรักที่ทั้งแข็งแรงแล้วก็สามารถไว้ใจได้แบบนี้ .. พวกเขาไปนั่งกินสายไหมกัน ยูมะดูตื่นเต้นกับมันมากเพราะสายไหมมันละลายในปาก .. และเขาก็ป้อนให้ยุยกินด้วย หลังจากที่พวกเขากินขนมหวานกัน มันก็ทำให้กระหายขึ้นมา .. ขณะที่ยุยกำลังจะไปซื้อเครื่องดื่มให้ ยูมะก็บอกว่าเขารู้สถานที่ที่มีเครื่องดื่มที่สุดยอดที่สุด .. 

 

● Chapter 3

 

เขาพาเธอมาที่สวนเพราะเขาต้องการจะดูดเลือดของเธอ .. แต่ยุยขัดขืนเพราะรอบๆนี้คนเต็มไปหมดและเรย์จิพูดว่าถ้าดูดเลือดของเธอข้างนอกแบบนี้มันอาจจะทำให้เป็นปัญหาได้ .. ยูมะรู้สึกไม่พอใจที่เธอพูดชื่อของผู้ชายคนอื่น 
 

 

ยุยได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง .. ทันใดนั้นก็มีค้างคาวฝูงหนึ่งมาบินอยู่รอบๆพวกเขา .. ยูมะบอกให้ยุยเข้ามาใกล้ๆและให้เธอซ่อนตัวอยู่ใต้เสื้อแจ็คเก็ตของเขา .. แต่ค้างคาวมีมากเกินไปพวกเขาจึงวิ่งหนีกัน 

 

ในขณะเดียวกันที่ระเบียงคุณพ่อคาร์ลก็กำลังดูทั้งสองวิ่งหนีอย่างสนุกสนาน .. (รู้แล้วว่าลูกๆได้นิสัยเอสแบบนี้มาจากไหน=.,=) 

 

พวกเขาคิดว่าเป็นเพราะเขาดูดเลือดของเธอ กลิ่นของเธอก็เลยดึงดูดค้างคาวพวกนั้นมา .. แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังจะดูดเลือดของเธอเพื่อเป็นรางวัลที่เขาปกป้องเธอ .. แต่ยังไงก็ทำตอนนี้้ไม่ได้หรอกเขาเลยบอกว่ารอกลับไปก่อนจะจัดเต็มให้เลย .. สักพักทุกอย่างก็กลับเป็นปกติ .. 
 

 

ทันใดนั้นก็มีตัวตลกโผล่มาก .. ยูมะบอกให้เขาไปซะ แต่ตัวตลกคนนั้นกลับพูดว่า เขาจะให้เวลา 10 วิในการให้ยูมะกับยุยไปหลบ .. ค้างคาวก็ปรากฏตัวออกมาอีกครั้ง .. แล้วพวกเขาก็เลยต้องวิ่งหนีกัน อีกรอบ .. โดยคราวนี้ยูมะเป็นคนอุ้มยุยแล้วพาวิ่งเองเลย 

★ Chapter 4

 

พวกเขาวิ่งหนีมาถึงร้านขายพวกของทำสวน พวกค้างคาวไม่สามารถเข้ามาข้างในได้ .. ตัวตลกคนนั้นก็ไม่ตามมาแล้วด้วย .. ยูมะต้องการจะเดินไปดูรอบๆเพราะเขาสนใจในเรื่องทำสวนอยู่แล้ว .. ในนี้คนค่อนข้างเยอะ ในร้านมีพืช ดอกไม้มากมายอยู่ด้วย .. เป็นพืชที่ยุยไม่เคยเห็นมาก่อน 
 

 

แน่นอนมันมีพืชที่กินเลือดด้วย ยูมะบอกว่าถึงจะเป็นพืชแต่ยังไงเขาก็ไม่ให้เลือดของเธอหรอก ยูมะดูสนุกกับการดูนุ้นนี่ในร้านนี้มาก ๆ .. คนรอบข้างเริ่มเยอะขึ้น ยุยเดินไปชนกับแวมไพร์และแวมไพร์คนนั้นสังเกตได้ว่าเธอเป็นมนุษย์ .. คราวนี้ทุกคนกลับวิ่งหนีไปซะงั้น .. 

 

ยูมะก็เลยสงสัยว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับยุยรึเปล่า .. ต้นไม้ต้นนั้นเริ่มเข้ามาใกล้พวกเขาและเริ่มพ้นเกสรดอกไม้ออกมา .. ดูเหมือนจะน่ารักแต่กลิ่นของมันทำให้ยุยหายใจไม่ออกและไม่สามารถยืนได้ปกติ .. ทันใดนั้นรากของต้นไม้ก็พุ่งเข้ามารัดแขนของเธอ .. ยูมะพยายามช่วยเธอแต่มันแข็งแรงมาก .. ต้นไม้ปิศาจนี้ก็เป็นต้นไม้ที่กินเลือดเช่นกัน

 

ยูมะได้ยินมาว่าต้นไม้ต้นนี้จะอาละวาดเมื่อมีมนุษย์อยู่ใกล้ๆจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้แวมไพร์พวกนั้นหนีออกไปหมด .. ต้นไม้จับพวกเขาทั้งสองคนอีกครั้ง .. คราวนี้แน่นกว่าคราวที่แล้ว ทันใดนั้นค้างคาวก็บินเข้ามาผ่านทางหน้าต่าง ยูมะบอกให้ยุยหลบอยู่ในอ้อมแขนของเขา .. ถึงแม้ยุยจะบอกให้เขาหนีไป แต่ยูมะไม่หนีและบอกว่า หน้าที่ของเขาคือปกป้องเธอ พวกเขาคิดว่าค้างคาวจะเข้ามาโจมตีพวกเขาแต่ว่า ค้างคาวพวกนั้นกลับไปกินดอกไม้แทน ทำให้ต้นไม้ปล่อยพวกเขาไป .. 
 

 

วันนี้ทั้งวันเกิดแต่เรื่องยุ่งๆยูมะจึงอยากจะสร้างความทรงจำอะไรที่น่าจดจำให้บ้าง .. (เข้า CG)

 

ยูมะ : ฉันให้นี่นะ ..

ยุย : ดอกไม้ .. ?

ยูมะ : ของขวัญเล็กๆน้อยๆ แด่ราชินีผู้แสนโชคร้าย ..

ยูมะ : ถึงนี่มันอาจจะไม่ใช่ความทรงจำที่มีค่ามากเท่าไหร่นัก .. ก็ยังดีกว่าไม่ได้ทำอะไรให้เลยนี่เนอะ จริงมั้ย ?

ยุย : .. อืม .. ไม่หรอก .. มันเป็นความทรงจำที่ดีที่สุดเลยล่ะ .. 

ยูมะ : เฮอะ .. อย่าพูดเวอร์ไปน่า .. มันก็แค่ดอกไม้ดอกเดียวเอง .. 

 

สักพักก็ถึงเวลาที่ต้องไปที่ปราสาทแล้ว (ซึ่งยูมะลืมสนิทเลย..) เพื่อให้ทันยูมะจึงอุ้มเธอพร้อมกับพาวิ่งไปด้วย .. เมื่อมาถึงเขาถูกประกาศให้เป็นราชาและราชินีของงานเทศกาล .. แล้วคนรอบข้างก็ปรบมือแสดงความยินดีกับพวกเขา

 

★ Finale

 

พวกเขาออกไปที่ระเบียงเพราะจะหาที่เงียบๆที่สามารถอยู่ได้ด้วยกันลำพัง .. พวกเขายังสงสัยเรื่องราชินีกับราชาของงานอยู่ดี .. แต่ยูมะเขาก็ไม่สนใจเรื่่องอะไรแบบนี้อยู่แล้ว .. พวกเขาพูดคุยกันถึงเรื่องวันนี้ ยุยบอกว่าเธอสนุกมากและรู้สึกปลอดภัยเวลาอยู่กับเขา ยุยรักเขาถึงแม้ภายนอกจะดูอันตพาลแต่จริงๆแล้วเขาเป็นคนใจดีมาก .. เธอรู้สึกปล่อยภัยในอ้อมแขนของเขา .. และคำพูดเหล่านั่นมันทำให้เขารู้สึกอยากจูบเธอขึ้นมา ..
 

เขาบอกว่าไม่ว่ายังไงเขาจะปกป้องเธอ ตำแหน่งราชาอะไรนั่นเขาไม่สนใจ แต่ถ้าหากราชีนีคือ ยุยแล้วละก็ .. เขาไม่คิดจะยกตำแหน่งราชาให้กับใครเหมือนกัน หน้าที่ปกป้องเธอ เขาจะเป็นคนทำเอง ไม่ยอมให้ใครมาทำหรอก .. เขาสัญญาว่าจะปกป้องเราตลอดชีวิตเพราะงั้นเธอเองก็ต้องอยู่กับเขาไปตลอดชีวิตเช่นกัน .. 

 

- The End -

 

★ ใครสนใจฉากบทสนทนาน่ารัก ๆ ในภาคนี้ตามอ่านได้ที่ : http://my.dek-d.com/sylmeria/story/viewlongc.php?id=1063436&chapter=126