คลังเก็บของ【 Diabolik Lovers】แปลไทย ★

ลำดับตอนที่ #120 : # Diabolik Lovers : [ Spoil ] เนื้อเรื่อง After Story (เกมส์ภาคแรก) # Ayato '

# Diabolik Lovers : [ Spoil ] เนื้อเรื่อง After Story (เกมส์ภาคแรก) # Ayato '

★ ==【แปล After Story เกมส์ภาคแรก】นี้เป็นเรื่องราวหลังจากพวกเขาแต่งงาน [ใน Good End ของเกมส์ภาคแรก] เกริ่นให้สำหรับคนยังไม่รู้ฉากจบ Good End นะคะ คืออายาโตะกับยุยแต่งงานกันนั่นเองค่ะ .. 

 

★ SPOILER ALERT ! [ ระวังสปอยล์ ]

- เนื้อหานำมาจากเกมส์ภาคแรกที่ลงใน Vita ซึ่งถ้าเป็น PSP จะไม่มีเนื้อหาตรงนี้อยู่ค่ะ 

- ผิดพลาดอะไรขออภัยจ้า ..

- แปลไทยโดย : www.fb.com/dialoversth

 

เนื่องจากใกล้ถึงวันเกิดของอายาโตะนางเอกจึงพยายามเตรียมของขวัญให้กับเขาแต่หนังสือที่เธอซื้อเตรียมไว้สำหรับให้เขา กลับถูกอายาโตะโยนทิ้งไปเรียบร้อยเพราะเหตุผลที่ว่า " เธอสนใจหนังสือมากกว่าเขา " ดังนั้นเธอคิดจะเตรียมเค้กแทนเพื่อไม่ให้เขาจับได้เธอจึงต้องแอบไปซื้อของตอนที่อายาโตะหลับ ซึ่งอายาโตะที่ตื่นมาแล้วไม่เจอนางเอกก็โมโหสุด ๆ 

 

ขากลับหนูยุยก็เจอกับไรโตะที่สวนสาธารณะ ไรโตะจึงช่วยเธอถือของกลับบ้าน ไรโตะจึงขอหอมแก้มเป็นคำตอบแทน พอเข้าไปในบ้านอายาโตะก็ถามว่าเธอไปไหนมาแต่เราก็ไม่ตอบเพราะกลัวเขาจับได้ว่าจะทำเค้กไปเซอไพร์เขานั่นเอง และอายาโตะก็ได้กลิ่นไรโตะจากตัวของเธอ เขาก็ยิ่งโมโหหนักขึ้นไปอีก .. ในขณะที่เขาดูดเลือดของเธอ ของขวัญก็จะตกเธอจึงผลักเขาออก อายาโตะก็เข้าใจผิด เขาบอกเข้าใจแล้วว่านี่คือคำตอบของเธอสินะ .. 

 

นางเอกเห็นใบหน้าที่เศร้าของอายาโตะก็เลยตั้งใจจะบอกความจริงแต่ก็สายไปแล้ว อายาโตะบอกไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว .. แล้วเขาก็บอกยุยจะทำอะไรก็ตามใจ .. เธอตามไปง้ออายาโตะที่หน้าห้องแต่เขาก็ยังโกรธเธอไม่หาย .. เวลาผ่านไปสักพักเธอก็พบกับอายาโตะ แล้วก็ได้คุยกัน ..

 

ยุย : อ๊ะ .. อายาโตะคุง ..

อายาโตะ : ชิ .. คราวนี้จะไปหาให้ใครดูดเลือดอีกล่ะ ? ต่อจากไรโตะก็ .. เจ้าราชาจอมขี้เกียจ ? หรือเจ้าฮิคิโคโมริล่ะ ? สำหรับเธอแล้วถ้าทำให้รู้สึกดีจะเป็นใครก็ได้สินะ .. 

ยุย : ไม่ใช่นะ .. (พูดแบบนั้นออกมา .. อายาโตะคุงโหดร้าย ..)

อายาโตะ : หึ .. ฉันไปละ 

ยุย : อ๊ะ .. รอเดี๋ยว ! 

อายาโตะ : หนวกหู ! อย่ามาจับฉันนะ !! 

*อายาโตะผลักยุย* 

ยุย : ว้าย .. !

อายาโตะ : .. !!

อายาโตะ : โธ่เว้ย .. ฉันไม่รู้ด้วยแล้ว !! 

ยุย : (เป็นแบบนี้ .. จะฉลองวันเกิดให้เขาได้รึเปล่านะ .. ถึงแม้เค้กจะทำเสร็จก็เถอะ .. มันอาจจะไม่มีประโยชน์อะไรแล้วก็ได้ ) 

 

และยุยก็นึกถึงบาดแผลที่นิ้วซึ่งมันใกล้จะหายไปแล้ว .. ที่ตอนแต่งงานกัน อายาโตะกัดนิ้วยุยให้เป็นเหมือนแทนแหวน .. ถ้าแผลมันเริ่มหายไปเมื่อไหร่เขาก็จะทำให้ใหม่อีกครั้ง .. ไม่ทำให้มันหายไป .. แต่ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป .. มันต้องหายไปจริง ๆ แน่ วันต่อ ๆ มาเธอก็ทำเค้กจนเสร็จจนได้ .. แต่ก่อนที่จะไปคุยกับอายาโตะอีกครั้ง .. ไรโตะก็โผล่มา 

 

ไรโตะบอกว่า ถ้าเธอเลือกเขา เขาจะอ่อนโยนกับเธอ จะเข้าใจใจของเธอมากกว่าอายาโตะ และเค้กที่เธอทำเขาก็จะรับเอาไว้ให้ก็ได้แต่สุดท้ายนางเอกขัดขืนจนทำเค้กตก .. ทันใดนั้นอายาโตะก็โผล่มา .. ไรโตะก็พูดถึงแผลที่นิ้วของเธอว่ามันใกล้หายไปแล้ว .. ทำให้ยุยคิดว่า ถ้าแผลหายไป .. ความสัมพันธ์ของอายาโตะกับเธอก็จะหายไปเหมือนกัน .. 

 

ยุย : ไม่เอานะ ..! แบบนั้นไม่เอาเด็ดขาด ! ปล่อยฉันนะ !

ไรโตะ : โอ๊ะ .. 

อายาโตะ : เฮ้ย .. ชิชินาชิ !?

ยุย : ... !! 

* ยุยกัดนิ้วตัวเอง *

ยุย : ( ถ้าแผลจะหายไปละก็ .. ฉันนี่แหละ .. )

อายาโตะ : บ้ารึเปล่าเธอ ! ทำบ้าอะไรเนี่ย ! 

ยุย : มันไม่หายไปสักหน่อย ..

อายาโตะ : .. หา ? พูดอะไรน่ะ .. 

ยุย : เห็นมั้ยล่ะ .. แผลมันไม่ได้หายไปสักหน่อย .. แผลนี่คือแผลที่สื่อว่าหลังจากนี้ไปฉันจะเป็นของอายาโตะคนเดียว ..  ใช่มั้ยล่ะ ? 

อายาโตะ : นี่เธอ .. 

 

ไรโตะก็หัวเราะขึ้นมา สุดท้ายอายาโตะก็ไล่ไรโตะให้ไปไกล ๆ .. และทั้งสองคนก็ได้คุยกันตามลำพังสักที .. 

 

อายาโตะ : ....

ยุย : เอ่อ .. อายาโตะคุง 

อายาโตะ : อะไร ..

ยุย : ก่อนหน้านี้ฉันขอโทษนะ .. แต่ฉันมีเหตุผลที่ทำแบบนั้น .. 

อายาโตะ : อะไรล่ะ .. ถ้าเป็นเหตุผลไร้สาระฉันไม่ยกโทษให้หรอกนะ ..

ยุย : วันพรุ่งนี้ .. เป็นวันเกิดอายาโตะคุงใช่มั้ยล่ะ ? เพราะงั้น ฉันก็เลยเตรียมของสำหรับวันพรุ่งนี้ยังไงล่ะ .. ที่นั่งอ่านหนังสือก็เพื่อจะดูว่าจะเอาของขวัญอะไรให้ดี 

อายาโตะ : หา ? งั้นทำไมไม่บอกฉันล่ะ ..

ยุย : ก็ฉันอยากให้อายาโตะคุงแปลกใจนี่นา .. ขอโทษนะ 

อายาโตะ :  ... ! อะไรกัน .. ให้ตายสิฉันไม่เข้าใจเธอเลย .. 

 

แต่ดูเหมือนอายาโตะก็ยังนอยด์เรื่องไรโตะอยู่นิดหน่อย .. แล้วก็พูดว่าเขาเป็นแวมไพร์เรื่องการอวยพรในวันเกิดมันไม่สำคัญอะไรมากหรอก แต่นางเอกก็ตอบว่าเพราะอายาโตะเป็นคนสำคัญสำหรับเธอยังไงล่ะ .. อายาโตะเงียบไปสักพักแล้วก็บอกให้เธอยื่นนิ้วมา .. เขาเลียเลือดที่ไหลออกมาจากนิ้วให้ แล้วก็บอกว่าอย่าทำให้เลือดไหลออกมาเสียเปล่าแบบนี้สิ .. อย่าทำอะไรบ้า ๆ สิ ยัยบ้า .. 
 

 

ยุย : ( เขาไม่ได้เลียเหมือนต้องการเลือดเหมือนตอนอื่นๆเลย .. หรือเขาเป็นห่วงฉันกันนะ .. )

อายาโตะ : ขอโทษนะ .. 

ยุย : เอ๊ะ !!

อายาโตะ : อะไรกันเล่าทำหน้าตกใจแบบนั้น ..

ยุย : ( ก็ที่อายาโตะคุงพูดขอโทษแบบนี้มัน .. )

อายาโตะ : เธอน่ะเป็นของของฉันไม่ใช่หรอ เพราะงั้นอย่าทำให้ตัวเองบาดเจ็บตามใจชอบสิ .. คนที่จะทำอะไรตามใจชอบกับเธอได้ มีแค่ฉันเท่านั้น ..ถ้าเข้าใจแล้วก็อย่าอยู่ห่างจากฉันคนนี้เป็นครั้งที่สองนะ เธอน่ะมองมาที่ฉันคนเดียวก็พอแล้วเข้าใจนะ .. ยุย ..

ยุย : อื้ม .. เข้าใจแล้ว .. แต่ว่านะ อายาโตะคุง ..

อายาโตะ : อะไรเล่า ..

ยุย : ไม่ว่าเมื่อไหร่ฉันก็มองแต่อายาโตะคุงอยู่แล้วนะ ..

 

ทันใดนั้นก็เที่ยงคืนพอดี .. เธอก็เลยบอกอวยพรวันเกิดอายาโตะ แต่เธอก็ตะโกนเสียงดังขึ้นมาทำให้อายาโตะตกใจ .. เธอนึกได้ว่าเค้กที่ทำมามันหล่นไปซะแล้ว .. แต่อายาโตะก็นั่งลงแล้วก็ลองชิมครีมเค้กดู .. ยุยก็ตกใจว่าอายาโตะไปกินเค้กที่หล่นพื้นแล้ว แต่เขาบอกไม่เป็นไรเขาจะกิน .. 
 

 

ยุยก็มอบของขวัญอีกชิ้นให้นั้นก็คือตุ้มหูสีแดง .. เขาก็ขอบคุณเธอ .. อายาโตะบอกให้เธอป้อนเค้กให้เขากินโดยทางปาก =//= สุดท้ายเขาก็ดื่มเลือดเธอแล้วบอกว่า เลือดของเธอหวานกว่าเค้กซะอีก .. เขาพูดก่อนจะจบรูทว่า .." ต่อไปถ้าอยู่ห่างจากฉันอีก .. ฉันไม่ยกโทษให้แน่ .. อยู่ข้างๆฉันตลอดไปนะ .. ฉันจะดูแลให้เป็นอย่างดีเลย .. "

 

# แปลไทย+รีวิวโดย www.fb.com/dialoversth