คลังเก็บของ【 Diabolik Lovers】แปลไทย ★

ลำดับตอนที่ #99 : # Diabolik Lovers : [ แปล ] Short Story ' ใต้ฟ้าสีคราม ; Mukami Azusa ' [100%]

# Diabolik Lovers : [ แปล ] Short Story ' Under the blue sky : 
Mumaki Azusa

เป็นเรื่องสั้นหลังจบ Vampire End ของภาค More blood ของรูท มุคามิ อาซีสะ

จาก MORE,BLOOD Stellaworth booklet

———ความฝันของมนุษย์อาจเล็กกว่าที่ผมคิด .. 

 

ผมเห็นทิวทัศน์ที่สวยงาม .. ฟ้าสีคราม เมฆสีขาว และ ผ้าลินินที่แผ่ออก มีกล่องข้าวอยู่บนผ้านั้น ..

 

ข้างในกล่องเต็มไปด้วยแซนวิส ไส้แฮม มะเขือเทศ ชีส พวกมันดูน่ากินมาก และข้างๆนั้นก็มีชาน้ำผึ้งวางอยู่

 

ผมและเธอ .. และลูกทั้งสองของเรา หัวเราะด้วยกัน สนุกด้วยกัน กินและดื่มด้วยกัน .. 

 

พวกเราถูกล้อมรอบไปด้วยเมฆสีขาวที่ลอยอยู่บนฟ้าสีคราม 

 

พวกเด็ก ๆ เมื่ออิ่มแล้วพวกเขาก็นอนหลับกันทันที เสียงกรนของเด็กๆ เหมือนเสียงร้องของแมลงในฤดูร้อน

 

“นี้ .. คือความสุขสินะ ?”

 

ผมพึมพัม และทันใดนั้น เธอก็นั่งลงมาและจับมือผมอย่างอ่อนโยน 

 

“อืม ใช่แล้วล่ะ อาซึสะคุง”

 

เธอยิ้ม และ มองมาที่ผม .. ผมไม่รู้ว่าทำไมมันถึงทำให้ผมมีความสุข .. ผมก็ยิ้มกลับไป 

 

หัวใจของผมเหมือนกับท้องฟ้าสีครามนี้ .. ไม่มีเมฆหมอกอะไรมาปิดอีกแล้ว .. บางอย่างที่ผมไม่เคยรู้สึกมาก่อนเลยในหัวใจ .. มันเหมือนผมกำลังเห็นฤดูใบไม้ร่วงอันสวยงามอยู่ที่นี่ .. ความรู้สึกนี้แพร่กระจายไปทั้งร่างกายของผม นี้คือความรู้สึกของการมีชีวิตอยู่สินะ .. 

 

ผมอยู่ในโลกใบนี้ เป็นมนุษย์ และ แวมไพร์ .. แต่ผมไม่เคยเข้าใจความรู้สึกของการมีชีวิตอยู่เลย .. ผมได้แต่ทำร้ายตัวเองเท่านั้นแต่ตอนนี้ ..

 

“ในที่สุดผมก็เข้าใจทุกอย่าง .. ต้องขอบคุณเธอสินะ .. "

 

ผมกุมมือของเธอ เธอยิ้มตอบกลับมา .. น้ำตาของเธอก็ไหลออกมา

 

“เป็นอะไร .. ? ทำไมถึงร้องไห้ล่ะ .. ?

 

“…ไม่มีอะไร”

 

เธอส่ายหัว แต่น้ำตาก็ยังไหลออกมา .. 

 

เธอพยายามอธิบายแต่ ผมไม่สามารถคิดอะไรได้อีกแล้ว .. ผมรู้แค่ว่า เธอจะร้องไห้ตอนที่เธอเศร้า .. ดังนั้น ผมไม่อยากเห็นเธอร้องไห้ .. ผมต้องการให้เธอยิ้ม ตลอดไป .. และตลอดไป 

 

ผมยืนขึ้นและมองไปที่เธอ .. และถามถึงเหตุผลที่เธอเศร้า 

 

“ต้องมีอะไรจริงๆด้วย .. ใช่ไหม ? เกิดอะไรขึ้น เธอบอกผมได้นะ .. ”

 

“…”

 

เธอไม่ตอบอะไรผม ผมมึนจนไม่สามารถพูดอะไรได้ .. ที่ผมสามารถทำได้คือ จูบซับน้ำตาของเธอ และ กระซิบคำอ้อนวอนให้เธอหยุดร้องไห้ .. ถึงอย่างนั้น น้ำตาของเธอก็ยังไม่หยุดไหล 

 

ผมพยายามหาทางช่วยเหลือเธอ ผมจำได้ว่ามีดอกไม้สีแดงอยู่ข้างๆ เนินเขา ถ้าผมเอามาให้เธอได้ .. เธออาจจะหยุดร้องไห้ก็ได้ .. ผมคิดอย่างนั้น ผมก็ลุกขึ้น

 

“จะไปไหนน่ะอาซึสะคุง?”

 

“ไปบนเนินเขา .. แล้วผมจะกลับมานะ ”

 

ผมยิ้มและเริ่มออกเดิน แต่เธอจับกางเกงของผมและหยุดผมไว้ 

 

"มีอะไรหรอ?"

 

“ไม่มี .. อย่าไปเลยนะ อยู่ที่นี่ .. ตลอดไป .. ฉันไม่เป็นอะไรจริงๆ ”

 

“…?”

 

ผมเอียงหัวของผมเพราะ งงกับอาการตื่นตะหนกของเธอ ..

 

“มันไม่เป็นอะไรหรอก…”

 

อย่างที่ผมพูด ผมพยายามเดินต่อไป แต่เธอก็ยังหยุดผมอยู่ 

 

“อย่าทิ้งฉันไป… อาซึสะคุงจะอยู่กับฉันตลอดไปไม่ใช่หรอ? พวกเด็ก ๆ ก็อยู่นี้ด้วย ใช่ไหม ? ดังนั้นขอร้องล่ะ .. ”

 

“…”

 

ผมสงสัยว่าเธออาจจะเหงาและนั้นเป็นเหตุผลที่เธอไม่ต้องการให้ผมไปไหน .. ผมต้องการให้เธอรู้สึกดีขึ้น ไม่ต้องร้องไห้อีกต่อไป ดังนั้นผมจึงกลับมานั่ง 

 

“ขอบคุณพระเจ้า .. อาซีสะคุง”

 

 

เธอถอนหายใจด้วยความโล่งใจและเอนหัวของเธอมานอนที่ตักของผม ผมค่อยๆลูบผมของเธออย่างเงียบ ๆ ลืมเรื่องดอกไม้ไปอย่างสิ้นเชิง เพราะผมคิดแต่เรื่องของเธอ .. 

 

“อยู่กับฉันตลอดไปนะ .. อาซีสะคุง”

 

“อื้ม ตลอดไป .. ตลอดไป .. และตลอดกาล ดังนั้นอย่าร้องไห้เลยนะ .. ”

 

“อื้ม ฉันจะไม่ร้องแล้ว .. ”

 

ผมกระซิบข้างๆหัวของเธอที่กำลังนอนอยู่บนตักผม .. ถ้าเธอต้องการผม ผมก็จะอยู่กับเธอตลอดไป .. เพราะนั้นก็คือความปรารถนาของผมเช่นกัน .. 

 

เป็นแบบนี้ .. ตลอดไป .. ใต้ฟ้าสีคราม .. 

 

———มาฝันถึงปิคนิกที่ไม่มีวันจบกันเถอะ .. 

Credit : https://www.facebook.com/dialoversth