คลังเก็บของ【 Diabolik Lovers】แปลไทย ★

ลำดับตอนที่ #73 : # Diabolik Lovers : [ แปล ] Drama CD ภาค MB ; Vampire Juice '

Drama CD ภาค More Blood 

Vampire Juice : เป็นเรื่องของพี่น้องซาคามากิ กินน้ำบางอย่างที่เป็นของขวัญวันปีใหม่
จากแม่ของสุบารุมากิน แล้วทำให้รั่วกันทั้งบ้าน
ชู - หัวเราะตลอดเวลา
ไรโตะ - เลิกโรคจิตใส่ยุยแล้วก็ห้ามให้คนอื่นทำไม่ดีกับยุย 
เรย์จิ - ร้องไห้ 
คานาโตะ - เป็นหนูน้อยจอมถอด [5+]
อายาโตะ - จะเป็นยังไงติดตามจ๊ะ


มาฟังกันเลยจ้า กดเปิดได้เลยค่ะ

Download Here : http://www.4shared.com/mp3/HP8P53N-/Vampire_Juice_p1.html

Credit เสียง by resha

 

Diabolik Lovers Limited V Edition tokuten:

ヴァンパイア★ジュース ~届けられたお歳暮~

 

Vampire Juice ★ Year-end gift

 

[แปล]

 

*กำลังทำอาหาร*

 

Reiji: อืม .. รสชาติดีแล้ว เธอช่วยจัดโต๊ะให้ผมหน่อยได้ไหม .. รบกวนด้วยนะ 

 

*คุณหยิบจาน*

Reiji:ไม่ใช่ ไม่ใช่อันนั้น ทำไมคุณถึงเลือกใช้จานอันนี้ล่ะ สีมันไม่เข้ากับอาหารซะเลย เรื่องแค่นี้เธอไม่รู้หรอ ?

 

 

[1.10]

*เสียงกริ่ง*

Reiji: หืม? ใครมากันนะ ในเวลาแบบนี้ .. ขอโทษนะ แต่เธอช่วยไปเปิดประตูให้ทีได้ไหม เดี๋ยวผมเสร็จจากตรงนี้แล้วเดี๋ยวจะตามไปทันที

 

*คุณเปิดประตู*

Reiji: ทำไมเธอนิ่งแบบนั้นล่ะ ? ขอโทษที่ทำให้รอนะครับ โอ้ .. ขนส่งของนี้เอง หืม ? ของขวัญจากท่านคริสต้า ?  

 

*รับของมา*

Reiji: อะไรกันเนี่ย ? ของขวัญวันปีใหม่งั้นหรอ ? สำหรับสุบารุสินะ อ่า .. ลายเซ็นต์สินะ ? โอเคไหมครับ ? งั้นขอรับไว้นะครับ 

 

[2.09]

Reiji: แปลกจังนะเนี่ย ว่าไหม ? ของขวัญถึงสุบารุจากท่านคริสต้า .. อีกอย่าง ทำไมหนักขนาดนี้เนี่ย มีอะไรอยู่ข้างในกันนะ ..

Kanato: เรย์จิ เกิดอะไรขึ้นงั้นหรอ ? เสียงดังหนวกหูในเวลาแบบนี้น่ะ .. 

Reiji: โอ้ ? ตื่นแล้วหรอ คานาโตะ ? ไม่มีอะไร แค่มีของขวัญปีใหม่ถึงสุบารุน่ะ

Kanato: หมายถึงกล่องตรงนั้นหรอ ?

Reiji: ใช่แล้ว

Ayato: ของขวัญปีใหม่ ? ทำไมล่ะ ? เอาเถอะ ใครจะสนละ เปิดดูกันเถอะ ! 

 

*พยายามแกะกล่อง*

Reiji: อายาโตะ ? อยู่ตรงนั้นแต่เมื่อไหร -- หวา ! นายห้ามเปิดมันนะ ! นี้มันของสุบารุ 

Ayato: เอ๋ ? แต่สุบารุตอนนี้ก็นอนอยู่ในโลงอยู่แล้วนี้นา อีกอย่างเขาเป็นน้องชายของพวกเรานะ ใช่ไหม .. หรืออีกอย่างหนึ่งก็คือ ..

Kanato: ของของสุบารุคือของของเราด้วย

Ayato: ใช่เลยแล้วของ ๆ พวกเราทุกคนก็เป็นของฉันด้วย

Reiji: นั้นดูไม่สมเหตุผลเลยนะนั้น .. 

Ayato: หุบปากน่า ถ้าสุบารุโกรธ เรย์จิก็ขอโทษไปสิ มาเปิดมันกันเถอะ คานาโตะ ! 

Kanato: นั้นสินะ

 

[3.31]

*กำลังเปิดกล่อง*

Reiji: ทำไมฉันต้องรับผิดชอบเรื่องที่พวกนายแกล้งเขาด้วยล่ะ ? กรุณาอย่าล้อเล่นได้มั้ย !

*แย่งกล่อง*

Kanato: เดี๋ยวสิ ปล่อยนะเรย์จิ !! พวกเราแค่จะเช็คว่าอะไรอยู่ข้างในแค่นั้นเอง !! 

Reiji: ไม่ได้ ! นายจะดูของข้างในได้ต่อเมื่อสุบารุเป็นคนเปิดเท่านั้น 

Ayato: พูดมากน่ารำคาญน่า เรื่องแค่นี้เองไม่เป็นไรหรอก 

Reiji: ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ…!

Ayato: หา? เงียบไปเลย ชิชินาชิ ไม่ใช่เรื่องของเธอ 

Kanato: ใช่แล้วล่ะ อีกอย่างเราไม่ได้ทะเลาะกันซะหน่อย 

Reiji: …นี้เธอ, อย่าเอาแต่ยืนเฉยสิ มาช่วยกันหน่อยสิ !

Ayato: นายนี้ดื้อชะมัดเลยนะเรย์จิ !

Reiji: …!!

Kanato: ไม่ปล่อย .. หรอกนะ !!

 

[4.30]

*กล่องที่ใส่มาพัง ของข้างในก็ปลิวออกไป *

Raito: …โอ้ยยยย !! เจ็บ !!

Reiji: …อ๊ะ ! ไรโตะ?!

Kanato: *หัวเราะ* มาถูกเวลาจริงๆเลยนะ 

Raito: เงียบน่า ! ฉันสงสัยว่าทำไมเสียงมันดังจัง ก็เลยออกมานี้ .. แล้วนี้มันอะไรกันเนี่ย ! มาตีหน้าผมทำไม ! มันเจ็บมากเลยนะ รู้ไหม  !

Ayato: *หัวเราะ* เลือดออกเต็มไปหมดเลย ! แวมไพร์ที่เลือดกำเดาไหล--  *หัวเราะ*

Raito: ดะ .. เดี๋ยวสิ อายาโตะคุง อย่ามาหัวเราะเลยนะ ! อะไรกันเนี่ยขวดนี้ ? แล้วทำไมถึงต้องโยนใส่ผมด้วยล่ะ ? ถ้าไม่มีคำอธิบายดีๆละก็ ผม

 

ไม่ยกโทษให้แน่ !! 

Reiji: ไม่มีใครโยนมันหรอก แต่สองคนนี้พยายามจะเปิดกล่องของขวัญของสุบารุ แล้วมันก็เลยปลิวไป แล้วก็ .. มันก็บังเอิญไปโดนนาย ..

Kanato: เรย์จิ ! นายก็แย่งกับพวกเราไม่ใช่หรอ ! 

Reiji: หึ ผมแค่พยายามจะหยุดพวกนายเฉยๆ ไม่มีเหตุผลเลยสักนิดที่ต้องไปตีหน้าไรโตะด้วยขวด ... 

 

*เสียงเดิน*

Shuu: พวกนาย !! หนวกหูจริง .. นี้มันเวลาอะไรพวกนายรู้ไหม ? ไม่ใช่เด็กๆกันแล้วนะ อย่าส่งสียงดังเวลาแบบนี้สิ 

Raito: ชู ตื่นแล้วหรอ ?

Shuu: หืม… ไรโตะ…? หน้านายเลือดออกเต็มเลย .. 

Raito: ผมรู้แล้วน่า ! นี้น่ะเป็นความผิดของอายาโตะ คานาโตะและเรย์จิ

Ayato: นี้ไม่ใช่ความผิดของเราซักหน่อย ! ไรโตะดันเดินมาถูกเวลาที่ขวดปลิวไปพอดี !

Shuu: หา? ขวด? อะไรล่ะขวดเนี่ย …?

 

[6.21]

*หยิบขวดขึ้นมา*

Shuu: “น้ำผลไม้แวมไพร์จากนรกสำหรับลูกชายสุดที่รัก”

Reiji: ดูเหมือนจะเป็นของขวัญปีใหม่จากแม่ของสุบารุน่ะ 

Subaru: หืม? จากแม่ของฉันหรอ ?

Raito: อ้าว? สุบารุก็ตื่นแล้วหรอ ?

Subaru: ก็เป็นเพราะพวกนายเสียงดังขนาดนี้ .. มันนอนไม่ได้น่ะสิ อีกอย่าง น้ำผลไม้นั้น .. มาจากแม่ของฉันจริงๆหรอ ?

Kanato: มีชื่อคนส่งอยู่ด้วยนะ … มันเขียนว่า “คริสต้า”.

Subaru: หือ?  นั้นมันเขียนบนกระดาษห่อของไม่ใช่เรอะ !? พูดถึง .. ขวดนี้ก็ใกล้แตกแล้วไม่ใช่รึไง อ่า !! ห่อที่ห่อมาทำไมเป็นชิ้นแบบนี้ !

Raito: ดูเหมือนว่าคนทำจะเป็นอายาโตะคุง คานาโตะคุงแล้วก็เรย์จิ น่ะ แล้วก็ต้องขอบคุณพวกเขาที่ปาขวดมาโดนหน้าฉันแล้วก็กลายเป็นแบบนี้ 

Ayato: อ่า..!  ไรโตะ ไอนี้นี่ ! อย่าพูดไปสิฟะ ! 

Shuu: ไรโตะ อย่ายั่วสุบารุสิ ถ้าเจ้าเด็กนี้โกรธขึ้นมา แล้วทำลายบ้านอีก ฉันจะถูกดุอีก

Subaru: เจ้าเด็กนี่ นี้มันหมายความว่ายังไงหะ !

Shuu: อย่ามาทะเลาะกันมากกว่านี้เลย สุบารุ อ่า .. ง่วงนอนจัง

Subaru: ชิ ! ว่าแต่ .. พวกนายคิดจะดื่มเจ้านี่งั้นหรอ !

Kanato: พูดแบบนี้หมายความว่า นายต้องการให้พวกเราดื่มมันสินะ ! *หัวเราะ*

Subaru: ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย!! อะ .. ไอนี้น่ะ !

Ayato: น่ารำคาญจริงแหะ นี้ ชิชินาชิ ! มานี้สิ ! 

Reiji: คิดจะทำอะไรหรอ อายาโตะ ? 

Ayato: อย่างที่สุบารุพูดออกมา ไอน้ำเนี่ยอาจจะอันตรายก็ได้นะ ? ดังนั้นฉันเลยคิดว่าจะให้ยัยนี่ดื่มก่อนน่ะ 

Kanato: อ่า นั้นสินะ เป็นความคิดที่ดีมากเลยล่ะ ? *หัวเราะ*

Reiji: แต่ว่าของขวัญนี้มาจากท่านคริสต้า ดังนั้นฉันไม่คิดว่ามันจะอันตรายหรอกนะแต่ว่า .. มันก็เป็นไปได้ว่ากินไปแล้วจะเกิดอะไรขึ้นก็ไม่รู้น่ะสิ .. 

Raito: ฉันก็ว่างั้นแหละ น่าสนุกจังน๊า .. บิชจังจะเป็นอะไรมั้ยน้า  

Shuu: นั้นสินะ ถ้าเธอมีเวลาว่างในการนั่งเป็นใบ้อย่างนั้นทำไมไม่ลองมาชิมดูล่ะ ?

Subaru: เดี๋ยวสิ , อย่า —-!!

Kanato: สุบารุ, อย่ามาขวางได้ไหม 

Subaru: ชิ กินไปแล้วเกิดอะไรขึ้นฉันไม่รู้ด้วยนะ !

Ayato: งั้นก็…

 

[9.10]

*เปิดขวด*

Ayato: เอาล่ะ ชิชินาชิ ดื่มซะ 

Raito: เอ๋? ไม่งั้นหรอ? เธอน่ะมีสิทธิปฏิเสธด้วยงั้นหรอ นี้บิชจัง .. นี้ไม่ใช่คำขอร้องนะ .. แต่เป็นคำสั่ง ..  

Kanato: ดื่มสิ ต้องอร่อยแน่ ๆ เลยล่ะ .. **หัวเราะ * ไม่ต้องกังวลหรอกนะเดี๋ยวพวกเราจะดื่มเหมือนกัน 

 

*ดื่ม*

Subaru: …นี้, เธอเป็นอะไรไหม .. หืม ?  

Ayato: รสชาติดีงั้นหรอ ? ชิ น่าเบื่อแหะ .. มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยงั้นหรอ   ฉันอยากเห็นหน้าที่แย่ของเธอมากกว่านะ

Kanato: ผมก็เหมือนกัน อยากเห็นใบหน้าของเธอตอนกำลังรู้สึกแย่หมือนกัน 

Ayato: เอาเถอะ ถ้าชิชินาชิบอกอร่อยก็ไม่น่าจะเป็นอะไรมั้ง ?

 

[10.20]

*อายาโตะดื่มน้ำ*

Ayato: …จริงด้วย นี้มันรสชาติดีมากเลยนะ .. 

Kanato: งั้นขอผมลองมั่งสิ 

 

*คานาโตะดื่มน้ำ*

Kanato: ตามที่นายพูดเลย .. อร่อย .. เทดดี้ อยากลองดื่มด้วยมั้ย ?

Raito: เอ๋?  มันอร่อยงั้นหรอ ? แต่มันมีสีแปลกๆ จนฉันคิดว่ารสชาติมันแย่มากเลยนะ

 

*ไรโตะดื่มน้ำ*

Raito: …อ่า! จริงด้วย ! ดื่มแล้วสดชื่นมากเลยล่ะ 

Reiji: หืม ดูเหมือนว่าเราไม่จำเป็นต้องมีคนชมก่อนเลยนะ เอาเถอะ ฉันรู้สึกกระหายนิดหน่อย งั้นขอฉันลองสักนิด

 

*เรย์จิดื่มน้ำ*

Reiji: …อื้ม, นี้มันรสชาติเยี่ยมเลย หาซื้อตามตลาดไม่ได้ง่ายๆ นะเนี่ย  

Shuu: ไอที่หาซื้อตามตลาดไม่ได้ของนายน่ะ เรากำลังพูดถึง ของจากนรกอยู่ใช่มั้ย ? .. เอาเถอะ ฉันก็เพิ่งตื่นอยากจะหาอะไรดื่มบ้าง .. ถึงแม้ความจริงเลือดของเธอเป็นเครื่องดื่มที่ยอดเยี่ยมที่สุดก็เถอะนะ .. 

 

*ชูดื่มน้ำ*

Shuu: …ก็นะ , ไม่เลวเท่าไหร่ ?

Subaru: หืม? อะไรหรอ ? ให้ฉันดื่มด้วยงั้นหรอ ? ไม่ล่ะ ฉันไม่เป็นไร .. ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงส่งของแบบนี้มากันนะ ? ที่จริงนะฉันคิดว่าถ้าดื่มลงไปแล้วจะมีผลอะไรแปลกๆตามมา .. แต่ดูเหมือนจะปกติกันสินะ .. คงไม่เป็นอะไรมั้ง ? 

 

[12.18]

*อายาโตะเปิดขวดอีกรอบ*

Ayato: นี้ ชิชินาชิ เทให้ฉันอีกแก้วสิ 

Kanato: ผมขออีกแก้วเหมือนกันนะ .. หืม ? อะไรนะ ? 

Raito: เธอกังวลที่พวกเราดื่มมากเกินไปงั้นหรอ ? แปลกจังเลยนะ บิชจัง .. กังวลมากเกินไปรึเปล่าน่ะ ? ไม่เป็นไรหรอกน่า ๆ ผมขออีกแก้วด้วยนะ 

Subaru: เฮ้พวกขี้เกียดทั้งหลาย ทำด้วยตัวเองเซ่ ! 

Shuu: เฮ้ ฉันขออีกแก้วด้วย

Reiji: งั้นถ้าไม่รังเกียจ ผมขออีกแก้วเหมือนกัน

Subaru: ฟังที่คนเค้าพูดบ้างสิฟะ ! ฉันไม่รู้นะถ้าจะมีอะไรเกิดขึ้นทีหลังน่ะ ! ให้ตายสิ !

 

･ﾟ:*✧･ﾟ:**: *:･ﾟ✧*:･ﾟ *:･ﾟ✧ *:･ﾟ: ･

 

[13.05]

Ayato: พวกเราดื่มไปเยอะเลยนะเนี่ย .. หมดแล้วงั้นหรอ ?

 

*ขวดกลิ้งไปมา*

Ayato: โอ้ย … หัวใจของฉันเต้นแรงจังแหะ… แปลกจังแหะ ? หืม ? ชิชินาชิ เธอ .. เธอแยกร่างได้ !! นี้ .. มีชิชินาชิสองคน ! เป็นไปได้ยังไง !! หรือว่านี้เธอจะเป็นไอนั้นน่ะ .. ไอนั่นที่หายไปในควัน ที่ญี่ปุ่นเรียกว่า ... ยังไงนะ .. 

Reiji: …นินจาครับ 

Ayato: อ่า ใช่ ! นั้นแหละ ! นินจา ! เฮ้ ชิชินาชิ แสดงตัวจริงออกมานะ !! หะหวา อย่าวิ่งหนีเซ่ ! มานี้ .. ! อะไร ? เฮ้ ชิชินาชิ ฉันบอกให้เธอหยุดไง ! หา ? เธอไม่ได้วิ่งหนี ? อย่ามาโกหก ! 

Shuu: ฮะ .. ฮ่า ๆ ๆ ๆ…! ทำอะไรของนายน่ะอายาโตะ ? อะฮ่า ๆ ๆ เขากำลังโกรธกำแพงล่ะ .. ฮ่า ๆ ตลกเป็นบ้า ฮ่า ๆ ๆ  …!!

Subaru: …อ่า, ฉันก็เตือนพวกนายแล้วนะ .. ว่าอย่าน่ะ นี้เราจะทำยัง งะ -

Kanato: นี้เธอ มีอะไรงั้นหรอ ? หา ? ผมกำลังเมางั้นหรอ ? ไม่มีทาง ! ก็เพราะเธอก็ดื่มมันแต่เธอยังปกตินี้นา .. อีกอย่างนะ .. นี้มาใกล้ๆผมหน่อยสิ 

 

[15.07]

*คานาโตะกอดคุณ*

Kanato: หืมม… กลิ่นหอมจัง นี้ .. มาดูแลผมหน่อยสิ .. ได้ไหม .. ขอร้องล่ะ .. 

Subaru: เฮ้ นาย ! จะทำอะไรกับยัยนี่น่ะ ยะ —-

Raito: เดี๋ยวสิ คานาโตะคุง ! อย่ามาอยู่ติดกับบิชจังมากจะได้ไหม !? นอกจากนี้ หยุดทำอะไรที่โรคจิต ๆ ใส่บิชจังอย่างเข้าไปกอดเธอแบบนั้นจะได้ไหม ! เด็กคนนี้น่ะน่าสงสารนะ ! 

Kanato: ใจร้าย ! ทำอะไรน่ะไรโตะ ! 

Ayato: นั้นสิ ! เฮ้ ชิชินาชิ ! เธอเป็นนินจาไม่ใช่หรอ ! ช่วยทำอะไรที่สุดยอดๆ ให้ดูหน่อยสิ 

Raito: อายาโตะ ! อย่าเข้าไปเจาะแจะกับบิชจัง มากนักจะได้ไหม !? บิชจังก็ด้วย ! คิดจะทำอะไรน่ะ ! ให้ผู้ชายสองคนมาอยุ่ติดกับเธอแบบนี้ เธอมีความสุขงั้นหรอ ?! เธอกลายเป็นเด็กแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่นะหา ? นี้ .. บิชจัง .. เข้าใจไหม .. การที่ให้ผู้ชายไม่น่าไว้ใจแบบนี้มาอยู่ใกล้ๆ น่ะ มันอันตรายมากนะรู้ไหม อย่าทำนะ 

Shuu: ฮ่่า ๆ ๆ ทำไมนายถึงโกรธขนาดนั้นละไรโตะ ? นายเป็นคนไปเจาะแจ๊ะกับเธอมากที่สุดไม่ใช่หรอ ? ฮ่า ๆ ๆ ตลกเป็นบ้า .. ขำจนร้องไห้แล้ว 

Subaru: ชิ ให้ตายสิ นายนี้น่ารำคาญน่ะ ชู !! เธอก็เหมือนกันอย่าอยุ่เฉยๆ สิ ! เราไม่รู้ว่าพวกเขาจะทำอะไรด้วย มานี้เถอะ !

Part 2

# Download Here #

http://www.4shared.com/mp3/v79xv6VL/Vampire_Juice_p2.html

Credit audio by Resha

*อายาโตะจับมือคุณ*

Ayato: เดี๋ยวสิ ชิชินาชิ เธอแยกร่างได้ยังไงน่ะ .. แต่เธอไม่สามารถทำให้หน้าอกของเธอมันใหญ่ขึ้นได้เลยสินะ ? สุดท้ายเธอก็ยังเป็นไม้กระดานอยู่ดีนั้นแหละ 
 

Raito: หวาา—!! ทำไมพูดอะไรหยาบคายแบบนั้นใส่บิชจัง ! อายาโตะคุง !? อย่าพูดอะไร
ลามกๆ อย่างหน้าอกจะได้ไหม !!

Reiji: ฮึก .. ไรโตะ .. ในที่สุดนายก็เข้าใจสินะ 

 

*เรย์จิต่อยอายาโตะ*

Ayato: โอ้ย..! นายทำอะไรของนายเนี่ย เรย์จิ อย่ามาตลกกับฉันนะ !

Reiji: หุบปาก ! ในที่สุด ..  ไรโตะก็แก้ไขพฤติกรรมของเขาให้ไปในทางที่ถูกได้ .. นี้มัน .. เรื่องน่ายินดีที่สุดเลย .. อย่ามาขัดความสุขของฉันจะได้ไหม !!

Ayato: เอื้อออ —!

 

*กู๊ดไนท์ อายาโตะ*

Shuu: ฮ่า ๆๆ  อายาโตะไม่ตื่นมาเลยแหะ ฮ่า ๆ ๆ 

Reiji: การทำอะไรรุนแรงแบบนี้ มันไม่ใช่ผมเลย .. แต่ว่า อายาโตะมารบกวนผมในขณะที่ไรโตะนั้นกลายเป็นคนดีได้แล้ว .. นี้มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดเลย .. เพื่อครอบครัวของเราแล้ว .. ฉันจึงต้องชกนาย เข้าใจไหม ? ฉันทำแบบนี้ก็เพราะเพื่อนายด้วยนะ !  

Raito: เดี๋ยวสิ เรย์จิ ! นั้นมันหยาบคายมากเลยนะ นายพูดกับอายาโตะตลอดเลยนะว่า ห้ามอายาโตะใช้กำลังแก้ปัญหาน่ะ ! ถ้าอายาโตะตายขึ้นมาจะทำยังไง ?! 

Reiji: …นายนี้น่ารำคาญจริง !! 

 

*เรย์จิชกไรโตะ*

Raito: เอื้ออ —!

Shuu: ฮ่า ๆๆ ๆ ไรโตะก็ไม่ตื่นเหมือนกัน ฮ่า ๆ ๆ เรย์จินายนี้แข็งแรงจริงๆเลยนะ …ฮ่า ๆ ๆ !

Reiji: ฉันกำลังพูด ทำไมต้องมาขัดด้วยฮะ ?!

Shuu: ฮ่า ๆ ๆๆ  เรย์จิร้องไห้ไปโกรธไปล่ะ ! สุดยอดจริง ๆ ฮ่า ๆ ๆ อ่า.. เธอก็โกรธเหมือนกันสินะ ดื่มของพวกนั้นเข้าไปน่ะ  

Kanato: นี้ นี้ .. ไปอยู่กับชูคนเดียวนี้ขี้โกงอ๊ะ !! มองมาที่ผมด้วยสิ ! 

Subaru: ให้ตายสิ .. แกอีกแล้ว นายน่ะ .. อย่ามาเข้าใกล้ยัยนี่นะ 

Kanato: อ่า… ร้อนจังเลย .. เธอก็เหมือนกัน ใช่ไหม ? 

 

*คานาโตะเริ่มถอดเสื้อ*

Kanato: เอ๋ ? เธอถามว่าผมกำลังทำอะไรงั้นหรอ ? มันร้อนไงล่ะ ผมก็เลยจะถอดเสื้อ .. แน่นอนไม่ใช่หรอ ?

Subaru: นะ .. นี้ คานาโตะ หยุดเถอะ ! 

Kanato: อีกอย่างนะ .. ผมอยากให้เธอมาสัมผัสตัวผมอย่างอ่อนโยนล่ะ .. เอ้าาาาาาาาาาาาาาา !! 

 

*คานาโตะถอดเสื้อแล้วโยน*

Subaru: ฮะ เฮ้ย !! เธออย่าไปมองนะ ! 

 

*ไรโตะฟื้น*

Raito: โอ้ย .. ปวดท้องจังเลยแหะ .. ฮะ .. ฮ๊าา ! คานาโตะคุง .. เกิดอะไรขึ้นน่ะ ? ทำไมนาย .. ถอดเสื้อท่อนบนอยู่ล่ะ !? นี้มันอนาจารนะ !

 

*อายาโตะฟื้นตามมา*

Ayato: ให้ตายสิ เจ็บหัวชะมัด .. อ๊ะ ! งี้นี้เอง .. คานาโตะ นายก็เป็นนินจาเหมือนกันสินะ ! ก็ว่าทำไมนายถึงถอดเสื้อได้เร็วขนาดนั้น 

Subaru: เฮ้อ ไม่อยากคิดถึงตอนที่พวกนายรู้สึกตัวเลย ..

Ayato: นายเป็นทั้งแวมไพร์ทั้งนินจาเลยหรอ !! เท่ชะมัด !! ฉันก็อยากเป็นนินจาเหมือนกัน ! นี้คานาโตะ ทำยังไงถึงจะเป็นนินจาได้น่ะ ?!

Subaru: พวกนาย รู้สึกตัวกันสักทีเซ่ !! นินจาหรือแวมไพร์อะไรนั้น ชั่งหัวมันเถอะ !! แล้วก็อย่ามายุ่งกับยัยนี่ให้มากนักเซ่ !! 

Raito: สุบารุคุง ! ทำไมใช้คำพูดที่หยาบคายแบบนั้นล่ะ ? นายกำลังพูดถึงพวกพี่ชายของนายนะ ! อย่าใช้คำหยาบคายแบบนั้นสิ ! 

Subaru: ไม่เคยได้ยินเฟ้ย ! อีกอย่างป่านนี้แล้วจะมาทำตัวเป็นพี่ชะ ... 

 

Ayato: อะไรของนาย สุบารุ ? นายไม่เชื่อฟังคำพูดของพี่ชายของนายรึไง ? 

Subaru: ทำไมนายต้องมาจับไหล่ฉันด้วยเนี่ย ! นี้เธอน่ะ หัวเราะอะไรหา ? อย่าเอาแต่ดูมาช่วยกะ ... ฮะ เฮ้ยยย ! คานาโตะ ! อย่าถอดกางเกงในของนายสิฟะ ! 

Kanato: หึอออ … สุบารุน่ารำคาญน่ะ ! นายกลายเป็นเหมือนเรย์จิตั้งแต่เมื่อไหร่หา ? 

Raito: คานาโตะคุง ! อย่านะ ! ไอนั้นน่ะ ห้ามถอดนะ  !

Ayato: นายกำลังทำสิ่งที่นินจาทำกันอีกแล้วหรอ ? ฉันอยากเห็นใกล้ๆจังเลย !

Subaru: พวกนาย ... พอกันได้แล้ววเฟ้ย !! 

 

*และแล้วพื้นก็เป็นรู*

Subaru: ฮ่า .. ,ฮ่า…

Reiji: อะ —- สุบารุ ทำไมทำเรื่องโหดร้ายแบบนี้ .. พื้นเป็นรูแล้ว .. นี้มันเรื่องเศร้ามากเลย .. ทำไมเขาโกรธอีกแล้วล่ะ ?   

Subaru: อะ … ไม่ใช่ความผิดของฉันนะ ..  

Reiji: … อะไรน่ะ ? เธอให้ผ้าเช็ดหน้าฉันหรอ .. เพราะฉันร้องไห้ .. เธอนี้ .. ช่าง ..   

Shuu: ฮ่า ๆ ๆ เรย์จิร้องไห้ใหญ่เลย ใช่ไหมน่ะ ? ฮ่า ๆ ๆ 

Reiji: นี้มันน้ำตาแห่งความดีใจต่างหากล่ะ … อย่างไรก็ตาม .. ชู ! ฉันน่ะก็ร้องไห้เหมือนกันตอนที่เห็นนายขี้เกียดแบบนี้ นายก็เหมือนกันต่อจากนี้ไปช่วยทำตัวให้ดีหน่อยได้ไหม ขอร้องล่ะ !

Shuu: ว่ายังไงนะ …?

 

*ชูขย่ำปกคอเสื้อเรย์จิ*

Shuu: ฉันน่ะ .. ก็อดทนมาตลอดนะ .. เพราะนายเป็นน้องชายสายเลือดเดียวกับฉัน .. แต่นายกลับพูดจาหมาๆใส่ฉัน .. 

Reiji: ชู ..

Subaru: ฮะ .. เฮ้ยพวกนาย !

Shuu: นายนี้มัน —-!! *กลั้นหัวเราะ*

Reiji: อ่า…! .. เอ๊ะ?

Shuu: ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ หน้านั้น เรย์จิ ตาของนายเต็มไปด้วยน้ำตา หน้านายสุดยอดเลยนะ ! ฮ่า ๆ ๆ  

Reiji: …นายนี้มัน .. นายนี้มันไม่ใช่คนที่ทำอะไรไม่ได้เรื่องจริงๆ ด้วย .. อ่า T^T โหดร้ายที่สุด !! 

 

*คุณบอกอะไรบางอย่างกับชู เพื่อแก้ต่างให้กับเรย์จิ *

Shuu: หา? อะไรกัน? เธออยากมาเข้าร่วมด้วยหรอ ?

Subaru: เฮ้ ! เธออย่าพูดแบบนั้นสิ !

Reiji: ตั้งแต่เธอมาที่นี้เรื่องแบบนี้ก็เกิดขึ้น .. เราก็ถูกสั่งให้ทำนู้นนี้ตลอด .. ทำไมเป็นอย่างนั้นล่ะ ! 

Shuu: เธอเหงื่อออกเต็มเลยนะ มันก็ไม่เลวนะที่เห็นหน้าเธอเป็นแบบนี้ ฮ่า ๆ ๆ 

Reiji: เดี๋ยวสิ ชู !! นายน่ะเข้าใกล้เธอมากไปแล้วนะ ! ฉันกำลังคุยกับเธออยู่นะ !

Shuu: ฮ่า ๆ ๆ ๆ อย่าเสียใจขนาดนั้นสิเรย์จิ นายร้องไห้เกินไปแล้วนะ ? ฮ่าๆ ๆ 

Subaru: นายสองคนเข้าใกล้เธอมากเกินไปแล้วนะ !! อ่า เวร ! น่ารำคาญเป็นบ้า แล้วเธอน่ะ ! หัดทำอะไรด้วยตัวเองบ้างเซ่ !!

Shuu: ฮ่า ๆ ๆ สุบารุก็โกรธแหละ ฮ่า ๆ ๆ ๆ !! นี้พวกนายเป็นอะไรกันหมดเนี่ยวันนี้ ? พวกนายนี้โกรธกันมากเกินไปรึเปล่าเนี่ย ? ฮ่ า ๆ 

Reiji: สุบารุ .. ทำไมใช้คำพูดกับพี่ชายของตัวเองแบบนั้นล่ะ .. แต่ว่าผมรู้นะว่าคุณก็มีส่วนที่อ่อนโยน .. ทำไมนายถึงทำตัวแบบนั้นล่ะ พวกเราเป็นพี่นะ .. พี่น่ะ .. เสียใจที่สุด !

Subaru: ทำไมพวกนายต้องทำตัวเป็นพี่ชายเอาวันนี้เนี่ย ! ชิ นี้ นายทั้งสองคนน่ะ อยู่ใกล้ยัยนี่เกินไปแล้วนะ ปล่อยเธอได้แล้ว ! 

Shuu: ไม่

Reiji: ไม่

Subaru: อ๊าาาา —- ฉัน บอก ว่า ให้ ปล่อย เธอ ไง ฟะ ! อ่าา เธอ มานี้ ! 

Shuu: นายทำอะไรเนี่ย ? เธอกำลังเล่นกับพวกเราอยู่นะ 

Reiji: ใช่แล้ว ! พวกเรากำลังคุยกันอยู่นะ 

Subaru: อ่า , ขยะแขยงเป็นบ้า .. บอกให้ปล่อยเธอไงฟะ !!

 

*สุบารุชก หรืออะไรประมาณนั้น*

Shuu: อ๊ะ—!!

Reiji: อ๊ะ—!!

 

*ทุกคนที่อยู่ข้างๆ คุณและสุบารุลอยออกไป*
 

Subaru: ฮ่า ... ฮ่า .. อ่า .. ฉันทำมันอีกแล้ว .. ยิ่งกว่านั้น ทำไมเธอดื่มเจ้านั้นแล้วไม่เป็นอะไรเลยล่ะ ? หา ? สบายดีสุดๆเลยงั้นหรอ ? เธอนี้ ตัดสินใจเร็วดีแหะ … เอ๋? อ่า, ไอเจ้าพวกนั้นน่ะปล่อยมะ —- เฮ้อ, เธอพูดถูก .. นั้นเป็นอะไรที่่น่าเบื่อนะแต่ไปหาพวกเขากันเถอะ

 

Raito: คานาโตะคุง .. ทำไมนายโป๊อยู่ล่ะ ?

Kanato: *ร้องไห้ * นั้นน่ะ …ผมต้องเป็นคนถามมากกว่า ! อายาโตะ ทำไมผมถึงโป๊ล่ะ !? 

Ayato: ฉันจะไปรู้เรอะ ? อ่า ! คานาโตะ ! นายเปียกไปหมดเลย ! นี้น้ำตาหรอ ?! โอ้ย .. เจ็บหัวชะมัด .. ฉันจำอะไรไม่ได้เลย เพราะน้ำผลไม้แปลกๆของเจ้าสุบารุสินะ …

Raito: ผมก็จำไม่ได้เหมือนกัน .. แต่ว่าผมจำได้ว่าอายาโตะคุงกำลังหมกหมุ่นอยู่กับเรื่องนินจาอยู่ ...

Ayato: หา? ทำไมฉันต้องทำแบบนั้นล่ะ 

Kanato: แต่ว่า… ผมก็จำได้นะ .. ไรโตะก็เหมือนกัน แปลกไปนะ ..  

Raito: เอ๋ ? จริงหรอ? ผมก็เป็นอย่างนี้ทุกทีนะ ?

Ayato: ไม่จริงอะ นายแปลกไปจริงๆแหละ ฉันก็จำได้เหมือนกัน ฉันก็ไม่รุ้เหมือนกันทำไมนายถึงโกรธขนาดนั้น 

Raito: เหห ? ผมไม่เคยโกรธนะ ! พวกนายที่หยาบคายจริงๆเลย ! หืม ? อีกอย่างนะ ทำไมพวกเรามาอยุ่ที่นี้ได้ล่ะ ? แล้วก็ผมรู้สึกเจ็บไปทั้งตัวเลย 

Kanato: แล้วก็ .. หนาวด้วยยย ! 

Ayato: คานาโตะ ใจเย็น ๆ ! ยังไงก็เถอะกลับบ้านกันเถอะ .. 

Raito: นายพูดถูก .. โอ๊ะ ! ทำไมพี่ชายของพวกเราถึงมาอยู่นี้ด้วยล่ะ ? จะพากลับด้วยดีไหม ?  

Kanato: ผมไม่ทำหรอกนะ ! ถ้าจะทำพวกนายสองคนก็ทำไปละกัน !

*อายาโตะและไรโตะลากทั้ง2 คนกลับ*

Ayato: แล้วทำไมสองคนนี้ถึงหมดสติไปนะ .. ? เกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย ? 

Raito: ใครจะรู้ล่ะ… 

Kanato: คนพวกนี้เป็นพี่ชายของพวกเราแท้ ๆ .. น่าอายที่สุด  

Raito: นั้นสิน๊า .. พวกเราต้องมาพาพวกเขากลับบ้านเนี่ย .. พวกเราเป็นน้องชายแท้ๆเลยนะ

Ayato: นั้นสินะ .. 

Subaru : ว่าแต่เธอน่ะยิ้มตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ .. ขยะแขยงชะมัด .. หา? เธอดีใจที่พวกเราทำตัวเป็นพี่น้องกันจริงๆได้งั้นหรอ ? อะไรของเธอน่ะ !? เธออยู่กับพวกเราจนถึงตอนนี้ มาพูดอะไรน่ะ เธอคิดแบบนั้นจริงๆหรอ ? เจ้าพวกบ้านั้นทำให้ฉันต้องออกมาตามหาพวกเขา ! หา ? ไม่ใช่อย่างนั้น ? อ่า .. ฉันไม่เข้าใจเธอเลยจริงๆแหะ .. เอาเถอะ บางครั้ง มันก็ไม่ได้เลวร้ายเท่าไหร่หรอกไอการมีพี่ 5 คนแบบนี้ .. เฮ้ย ! ฉันพูดว่า บางครั้ง ! อย่าหัวเราะนะ ! ชิ .. ไปกันเถอะ ไปหาพวกเขากัน 

Credit : www.fb.com/dialoversth