คลังเก็บของ【 Diabolik Lovers】แปลไทย ★

ลำดับตอนที่ #349 : # Diabolik Lovers : [ แปล ] รีวิว Versus CD II - Vol.3 # Kanato VS. Subaru '

# Diabolik Lovers : [ แปล ] รีวิว Versus CD II - Vol.3 # Kanato VS. Subaru '

 

 

 

Download : http://resharandomboredom.wordpress.com/2014/06/20/diabolik-lovers-versus-ii-vol-3-subaru-vs-kanato/
 

 

* อ่านก่อนนะคะ

- ถ้ามีข้อผิดพลาดขอโทษด้วยจ้า 

- Track ทั้งหมดนี้มี 2 คน คือสุบารุกับคานาโตะจ้า

- ใช้เราแทนนางเอกจ้า / อาจจะมีพิมพ์เธอไปบ้างเพราะความเคยชินนะคะ 

- เป็นแค่การรีวิวนะคะ บางประโยคอาจจะพิมพ์ตกไปบ้าง ไม่ต้องสงสัยค่ะ 

- อาจจะมีบางประโยคปรับให้ดีขึ้นโดนแทรกคำบางคำลงไปถ้า ไม่ตรงกับที่พูดบางจุดก็ไม่ต้องสงสัยนะจ๊ะ

 

Track 1

 

เปิดมาก็เป็นบทของคานาโตะ เขาร้องเพลง SCARBOROUGH FAIR เป็นภาษาญี่ปุ่นแทนอังกฤษ จึงฟังแปลกๆสักหน่อยถ้าใครเปิดฟัง พอสักพักเขาก็สังเกตว่าความมืดเริ่มกลืนดวงจันทร์แล้ว ใช่แล้ว มันเป็นคืนจันทรคราส นั้นเอง เขาก็บอกว่าในคืนแบบนี้มันทำให้เขานึกถึงอดีตขึ้นมา

 

เขาบอกว่าเขาต้องรีบกลับไปที่บ้านก่อนที่จันทรคราสจะเริ่ม เขาก็สงสัยว่าเป็นคำสาปของพวกเขารึเปล่า [น่าจะหมายถึงพี่น้องบ้านซาคามากิ] สักพักเราก็โผล่ไป เสียงคานาโตะก็เปลี่ยนไปทันที เขาก็ถามว่าเราใส่ชุดแบบนี้มาในที่แบบนี้ทำไม [=_=หืม .. อยากรู้จริงๆว่านางใส่ชุดอะไร]

 

เราก็บอกว่าเราหิวน้ำ คานาโตะก็เลยบอกว่าแค่น้ำให้พวกคนรับใช้มาเอาก็ได้นี่นา เขาบอกว่าที่เธอกล้ามาคนเดียวที่ปราสาทนี้แบบนี้แปลว่าเธอต้องสนใจมัน เธอก็น่าจะรู้ว่าสถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่ที่พวกเราเติบโตขึ้นมา ที่นี่ห่างจากบ้านที่พวกเราอยู่ [หนูยุยหาน้ำกินได้ไกลดีนะ= =] 

 

เขาบอกว่าเราเองก็คงถูกพระจันทร์นั้นครอบงำอยู่เหมือนกัน พวกเราไม่สามารถต่อต้านความรู้สึกพวกนี้ได้ แล้วเขาก็แน่ใจว่าเธอเองก็เป็นแบบนั้นเช่นกัน แทนที่เราจะต้องหลับลึก เพราะเมื่อวานมีงานเต้นรำแท้ ๆ แต่เรากลับตื่นมาแล้วมาที่นี่ เขาก็ถามว่าหรือว่าเธอจะถูกเสียงของเขาดึงดูด 

 

เขาบอกว่าตอนที่ร้องเพลงนั้นมันทำให้นึกถึงอดีต ถึงแม้เขาจะเกลียดเพลงแบบนั้น อีกอย่าง เมื่อไหร่ที่ร้องเพลงความทรงจำทุกอย่างที่ผมอยากจะลบมันไปมันก็กลับมาหา .. แล้วเขาก็บอกให้เราเข้าไปใกล้ ๆ ในอ้อมกอดของเขา เราก็บอกว่าเขาแปลกๆไป เขาก็บอกกลัวเขาหรอ ทำไมถึงต้องกลัวล่ะ ? แล้วเขาก็บอกว่า เป็นเพราะพระจันทร์นี้หรือเป็นเพราะกลัวว่าเขาจะกัดเรา 

 

เขาก็บอกว่าเขาจะกัดเธอ แต่ว่าตอนนี้เขาอยากจะอยู่แบบนี้ไปก่อน .. ไม่ได้หรอครับ ? [อ๊ากก เสียงตรงนี้อ้อนมากเลยค่า // ละลาย] เขาก็หัวเราะแล้วก็บอกว่า ถ้าเธอสื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเองแบบนี้ตลอดเวลาก็ดีสินะ .. อยู่แบบนี้ต่อไป .. พวกเรามาดูพระจันทร์ด้วยกันเถอะ .. แน่นอนว่าเทดดี้ก็ด้วย แล้วก็มีเสียงลมพัดแรงมา ช่วงนี้ก็ไม่มีอะไรมาก เขาก็บอกแค่ว่า เขารู้สึกเหมือนในคืนนั้น .. แต่ประเด็นมันอยู่ตรงประโยคนี้ T^T 

 

คานาโตะ : ผมน่ะร้องเพลงนั้น ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง .. จนกว่าเสียงของเขาจะแหบแห้ง .. และไม่สามารถเปล่งออกมาได้อีก .. เหมือนกับนกขมิ้น .. ผมก็เป็นแค่นกขมิ้นที่ถูกเลี้ยงเอาไว้เพื่อร้องเพลง จนกว่าเส้นเสียงจะพัง .. สิ่งที่เขาต้องการน่ะ .. ไม่ใช่ผม .. แต่เป็นเพลงต่างหากล่ะ .. 

 

เราลูบหัวคานาโตะ แล้วเขาก็ทำเสียงโมโห แล้วบอกว่าเราจะไปเข้าใจอะไรเขา เขาไม่ต้องการความเห็นใจ เขาก็บอกเราทำให้เขาหงุดหงิดมาก ๆ แล้วเขาก็ผลักเรา เขาก็โมโหตามสไตล์เหมือนเดิม สักพักเขาก็ทำอะไรกับเราสักอย่าง น่าจะบีบคอหรือหักกระดูก [แต่เสียงน่ากลัวมากเลย= =] 

 

เขาก็ทำร้ายเราเรื่อย ๆ เขาจะมอบความเจ็บปวดที่เราต้องการให้เอง [ต้องการตอนไหน?] เขาจูบเรา แล้วก็บอกว่าการแสดงออกของเรามันทำให้เขาตื่นเต้นม๊ากมาก แต่ว่า วันนี้ยังไม่จบง่ายๆ แน่นอน .. สักพักเขาก็เอามีดออกมา แล้วก็บอกว่าถ้าเราต้องการ เขาจะเอามีดนี้ทำให้เป็นแผลให้ เขาก็บอกว่าเขาควรจะเปลี่ยนเธอเป็นตุ๊กตาที่เชื่อฟังคำสั่งของเขาตอนนี้เลยดีไหม เขาก็บอกไม่ต้องคิดอะไรอีกแล้ว เพราะว่าถ้าเธอเป็นจริงๆ จะทำให้มีความสุข แล้วเขาก็บอกให้เราพูดอะไรบ้างสิ มันน่าเบื่อถ้าไม่พูดอะไรเลยแบบนี้ .. 

 

Track 2
 

 

สุบารุเดินเข้ามา
 

Subaru: เห้ย แกน่ะ 

Kanato: หืม?

Subaru: ถือมีดไว้แบบนั้น คิดจะทำอะไรยัยนั่น น่ะ ? 

Kanato:  คิดว่าใคร ? สุบารุเองหรอ ? อย่าเข้ามาขวางได้มั้ย ตอนนี้กำลัง - 

สุบารุเข้ามาช่วยเรา ทำให้มีดหลุดออกจากมือคานาโตะ

Subaru: ฟังที่คนอื่นพูดสิวะ ! ฉันถามว่าแกคิดจะทำอะไร ?! นี้ เธอ .. ไม่เป็นอะไรนะ ? * ดึงเราขึ้นมา * เปล่าสักหน่อย .. ฉันเองก็ไม่ได้สนใจหรอกนะว่าเจ้านั้นจะทำอะไรเธอ .. เอ๋ ? อะไรกันละนั้น .. ชิ .. หนวกหูน่า จะเป็นยังไงก็ช่างเถอะ ! เป็นเพราะพระจันทร์ทำให้คิดถึงเรื่องแม่ .. แล้วนี่มันอะไรกัน .. 

Kanato: อยู่ดีๆมาทำอะไรเนี่ยห๊ะ !! ดูสิ ! เป็นเพราะสุบารุ ข้อมือของผมก็เลยเลือดออก เพราะโดนมุมแหลมๆของโต๊ะ ! เลือด .. !!

Subaru: หนวกหูเฟ้ย ! มันก็บาดเจ็บนิดหน่อยเองไม่ใช่เรอะ!ฉันไม่ได้ผลักแกแรงสักหน่อย !

Kanato: มาทำกับพี่ชายแบบนี้ !! ผมไม่ยกโทษให้แน่ !! 

Subaru: ชิ ! จะยกโทษให้หรือไม่ยกโทษให้ก็ช่างแกเถอะ ไม่สนใจหรอก ! อีกอย่างฉันไม่เคยคิดว่าแกเป็นพี่ชายเลยสักครั้ง ! 

* เสียงทุบอะไรสักอย่าง *

Kanato: หา !? คิดว่าจะจบง่ายๆแบบนี้งั้นหรอ ! อีกอย่าง .. เธอเองก็ด้วย ! ทำไมถึงปกป้องเจ้านั้นล่ะ !? ผมไม่ยกโทษให้แน่ ! ผมจะทำให้รู้เองว่าเธอน่ะเป็นของใคร 

Subaru: หา !? ยัยนี่น่ะเป็นของฉัน ! ทำไมทำเหมือนว่าเธอเป็นของตัวเองล่ะ ? เธอก็คิดแบบนั้นใช่มั้ย ? ว่าเธอเป็นของซาคามากิ สุบารุคนนี้น่ะ .. 

 

สักพักคานาโตะก็ผลักสุบารุ [ไม่แน่ใจทำอะไร =.,= น่าจะผลักนะ]

 

Subaru: อันตราย ! เธอ ! มาหลบข้างๆฉันนี่ 

* คานาโตะหยิบมีดขึ้นมา *

Kanato: สุบารุ ! อย่ามาขวางน่า ! 

Subaru: หา ? พูดอะไรของแก .. ศัตรูของแกน่ะ .. 

Kanato: ถ้าไม่สามารถเป็นของผมได้ละก็ .. เด็กแบบนั้น .. ผมจะทำให้เละด้วยมีดนี้ ! แล้วก็เกิดใหม่เป็นตุ๊กตาของผม !

Subaru: หา !? ไม่เข้าใจเลยเฟ้ย !

Kanato: หนวกหู ! * เสียงกระทืบเท้า * นี้ เธอคิดยังไงงั้นหรอ ? ทำแบบนี้แปลว่าเธอเป็นของเจ้านั้นงั้นหรอ ? * กระทืบเท้า *

Subaru: แกนี้บ้าชะมัดเลยฟ่ะ ! นี้ เธอ มาตรงนี้อีกสิ ! เหม่ออะไรอยู่ได้ ? อย่าบอกนะว่า เธอคิดจะไปอยู่กับเจ้านั้นงั้นหรอ ? 

Kanato: ถอยไปซะ สุบารุ ! 

Subaru: หนวกหูน่า ! 

* สุบารุเตะคานาโตะปลิวไปแย้ว * 

Subaru : พอสักที ! ไปกันเถอะ ! เร็วเข้า จับไว้แน่นๆ ล่ะ ! 

* คานาโตะตะโกนมาจากข้างหลัง *

Kanato: สุบารุ !! ถ้าหนีละก็ ไม่ยกโทษให้แน่ เธอเองก็เหมือนกัน !! ถ้าเธอไปกับเขา หลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง ไม่รู้ด้วยนะ !! 

* สุบารุวิ่งหนีไป *

 

Track 3

 

* สุบารุมาหยุดที่ไหนสักที่หนึ่ง *

สุบารุก็บ่นว่ามีแต่เรื่องน่ารำคาญ สักพักเขาก็นึกได้ว่าอุ้มเราอยู่ เขาก็ซึนตามระเบียบแล้วก็ปล่อยเราลง เขาก็บอกถ้าเป็นที่นี่ คานาโตะคงไม่ตามมา ที่นี่คือ ด้านล่างของปราสาท ซึ่งมีแต่คุกใต้ดินที่เป็นงานอดิเรกน่าขยะแขยงของพ่อของพวกเขา ตอนเด็กๆ เวลาสามแฝดทำอะไรผิด ก็จะถูกขังเอาไว้ที่นี่เพื่อเป็นการลงโทษ เพราะงั้นพวกนั้นจึงเกลียดที่นี่มาก โดยเฉพาะเจ้าคานาโตะน่ะ .. 

 

ถึงแม้เขาจะไม่เคยโดนทำโทษแบบนี้แต่เขาก็เข้าใจความรู้สึก ทั้งโดดเดี่ยวและน่ากลัว .. แต่ก็ต้องขอบคุณพระจันทร์ที่ทำให้พวกเขารู้สึกยุ่งเหยิงไปหมด การที่พวกเราอยู่ที่นี่ เจ้านั้นอาจจะไม่รู้ก็ได้ .. แล้วก็บอกให้เราอย่ากังวล เราก็บอกว่าเขาพูดเยอะกว่าปกตินะ เขาก็บอกว่าเป็นความผิดของพระจันทร์นั้นแหละ แล้วเขาก็ถามเราว่า ..

 

Subaru : ที่ฉันเป็นแบบนี้ .. เธอไม่ชอบหรอ ? 

 

เราก็ตอบเขาไป เขาก็บอกว่า เธอจะเกลียดหรือไม่เกลียดก็ไม่สนใจหรอกนะ ! แล้วเขาก็ถามว่าทำไมเราถึงไปอยู่กับคานาโตะได้ แล้วก็ถามว่าเกิดอะไรขึ้นในงานเต้นรำเมื่อวานหรอ ? เขาก็สงสัยว่าเราถูกพระจันทร์นี้กระตุ้นเหมือนกันรึเปล่า เขาไม่คิดว่ามันจะมีผลกับมนุษย์ด้วย .. 

 

สักพักเขาก็บอกว่า วันนี้เขาแปลกไปจริงๆ รวมไปถึงการที่พาเรามาที่นี่ด้วย แล้วเขาก็นึกถึงว่าคานาโตะก็คงเป็นแบบเดียวกัน .. แล้วก็ถามว่าเราคงรู้แล้วสินะ ในปราสาทนี้ มีความทรงจำที่ถูกซ่อนอยู่ ความทรงจำที่พวกเขาไม่อยากจำ เขาก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนั้นกับคานาโตะ แต่ว่า .. แล้วเขาก็นึกขึ้นได้ว่า การที่คานาโตะร้องเพลง ก็อาจจะทำให้เขาคิดถึงอดีตเหมือนกัน เขาก็บอกว่าที่นี่เป็นสถานที่ที่เป็นความลับของเขา .. ทั้งไม่มีคนและไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น .. 

 

แล้วเราเอาไปวางบนมือของสุบารุ สุบารุก็ถามว่าเราหนาวหรอ ? เขาก็บอกว่าถึงแม้จะเอามือมาวางแบบนี้ เขาก็ให้ความอบอุ่นแก่เราไม่ได้หรอก .. แต่เขาก็บอกให้เราเข้าไปใกล้ๆเขาอีก ถ้าเราหนาว .. หรือว่าจะให้เขาลองดูดเลือดของเรา .. ถ้าทำแบบนั้น มันจะทำให้เราอุ่นขึ้น เราก็ถามเขาว่าอยากดูดเลือดหรอ แต่ก็ตามสไตล์เขาเขาบอก เขาก็ไม่ได้อยากดื่มนักหรอก ถ้าเขาอยากดูดเลือดจริงๆ ก็คงไม่ถามเธอหรอก เขาจะทำตามที่เขาต้องการ .. 

 

สักพักเขาก็ได้กลิ่นเลือดแรงมาก จนเขาสงสัยว่าเราบาดเจ็บมารึเปล่า ? เขาก็เห็นมือของเราเป็นแผล เป็นเพราะมีดของคานาโตะนั้นเอง แล้วเขาก็ฉีกเสื้อของเขาออก เพื่อพันแผลให้เรา ตอนแรกเขาก็จะให้เราทำเอง แต่เราก็บอกเราพันแผลคนเดียวไม่ได้ เขาก็เลยต้องมาพันแผลให้เราแทน แต่เหมือนเขาจะทำแรงไปนิส เราก็เลยร้องออกมา เขาก็ถามเราด้วยความเป็นห่วงว่าเจ็บหรอ .. แล้วก็บอกให้เราอดทนไว้หน่อยนะ แล้วเขาก็เลียเลือดของเราเพื่อทำความสะอาดแผล พอมาดูแผลแล้วก็เห็นว่ามันลึกพอสมควร เขาก็ถามว่าเราอดทนมาตลอดเลยหรอ มันน่าจะเจ็บมากนี่นา แล้วเขาก็เลียต่อไป ..

 

สักพักเขาก็บอกว่าพอได้ดื่มเลือดของเธอทำให้ร่างกายของเขากระหายขึ้นมา จนเขาบอกให้เราอยู่ห่างๆเขาไว้ เพราะเราคงไม่อยากให้เขาดูดเลือดหรอกนะ [ไม่เจรงงงง ! ดูดเลยค่า =//= ] แต่เราก็ไม่ฟังเราเข้ามาใกล้สุบารุ เขาก็ถามว่าเธอแปลกไปนะ อยากให้ฉันดูดเลือดรึไง ? เขาก็บอกจะเป็นยังไงก็ไม่รู้นะ ! ฉันอาจจะดูดเลือดของเธอจนแห้งตายเลยก็ได้ .. แต่เราก็ไม่ถอย แล้วเขาก็ดูดเลือดของเรา 

 

เขาก็ดูดเลือดของเราไปเรื่อยๆ เพราะเขาเริ่มห้ามตัวเองไม่ได้อีกแล้ว .. เป็นเพราะเราแสดงออกมาว่าชอบแบบนี้ มันทำให้เขาหยุดไม่ได้ .. 

 

Subaru : ขอโทษนะ .. ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้แล้วล่ะ .. ทั้งที่ฉันไม่ได้อยากทำอะไรรุนแรงกับเธอสักหน่อย .. แต่ว่าตอนที่เลือดของเธอเข้ามาในร่างกายของฉัน มันทำให้ฉันหยุดตัวเองไม่ได้แล้ว .. 
 

 

เราก็ลูบหัวของเขา เขาก็บอกว่ามือของเธอเนี่ย ยังเย็นอยู่เลย .. แล้วเขาก็จับมืออีกข้างของเรา เขาให้เราเอามือสัมผัสใบหน้าของเขา .. ถึงแม้จะเป็นในความมืด มันทำให้แก้มของเขาเหมือนรู้สึกเหมือนกำลังไหม้ .. เขาบอกให้เราสัมผัสเขาอีก .. 

 

Subaru : ตอนนี้ฉันอยากให้เธอ .. สัมผัสฉันตลอดไป .. 

 

เราก็ลูบแก้มของเขา เขาก็บอกไม่ใช่แค่ใบหน้าสิ เราก็สัมผัสเขาไปเรื่อย ๆ .. 

 

Subaru : สัมผัสฉันมากกว่านี้ทีสิ .. 

 

เขาก็บอกว่าที่เขาเป็นแบบนี้เพราะมือของเรา เขาก็จูบมือของเรา แล้วก็ให้เราทำอีก เขาก็บอกว่าเขาเลวที่สุดเลย ที่ทำแบบนี้ .. แบบนี้ก็ไม่ต่างกับคานาโตะเลยสักนิด ..

และแล้ว .. คานาโตะก็โผล่มา 

 

Kanato: รู้สึกจะทำอะไรหลายๆอย่างเลยนะ ? เหมือนสัตว์ที่ถูกปล่อยออกจากกรงเลย .. 

Subaru: !
 

* คานาโตะเตะสุบารุ * 
 

Kanato : เอาคืนจากเมื่อกี้ยังไงล่ะ !! 

Subaru: โธ่เว้ย! นี้แก ! 

Kanato: อายุน้อยกว่าผมแท้ ๆ อภัยให้ไม่ได้เลยนะ .. มาแตะต้องของของผมแบบนี้ ..  คิดว่าผมจะไม่มาที่นี่งั้นหรอ ? อย่าประเมิณผมต่ำไปจะดีกว่านะ .. ทั้งเธอด้วย !! 
 

* คานาโตะเอาตัวเราไป *
 

Subaru : นี้แก ! จะเอาผู้หญิงคนนั้นไปไหน ! 

Kanato : คนนี้เป็นของผม ! ผมจะทำอะไรก็ได้ไม่ใช่หรอไง ? 

Subaru : ชิ ! 
 

* คานาโตะหนีไป *

 

>> Track 4

 

คานาโตะพาเรามาที่ไหนสักที่ เขาก็บอกว่าเราคงสบายใจสินะ ที่ได้ออกมาจากสุบารุที่ชอบใช้แต่กำลังแบบนั้น เขาก็โมโห ที่สุบารุต่อยเขาแล้วก็กล้าดียังไงมาแตะต้องของๆเขา เขาก็สังเกตว่าร่างกายของเรามีแต่รอยเขี้ยวของสุบารุเต็มไปหมด เขาก็บอกอยากโดนทำโทษด้วยมีดอีกงั้นหรอ ? 

 

เขาก็ส่องดูแผลของเราไปเรื่อยสักพัก เขาก็พูดถึงสถานที่นี่ ว่าเราคงได้ยินมาจากสุบารุแล้วสินะว่า ที่นี่เป็นที่ที่เราโดนทำโทษ ถ้าทำอะไรผิดพวกเราจะถูกขังไว้ที่นี่ ไม่ว่าจะร้องไห้แค่ไหน ก็ไม่มีใครมาช่วย เขาก็สั่นเพราะนึกถึงอดีตนั้น แล้วก็บังคับให้เราสัมผัสเขา แล้วก็ถามว่ามันสั่นอยู่ใช่มั้ยล่ะ ? ทั้งๆที่ลืมไปแล้วแท้ ๆ .. กลับนึกถึงมันขึ้นมาได้ .. ทั้งความมืดและความสิ้นหวัง .. 

 

ไม่ว่าจะเรียกแค่ไหน .. จะตะโกนแค่ไหน .. ก็ไม่มีใครมา .. ความรู้สึกพวกนั้น .. เขาก็พูดเรื่องพระจันทร์สักพัก เขาก็บอกว่าการที่เราถูกสุบารุพาไปแบบนั้นมันทำให้เขาทนไม่ได้ .. เพราะว่าไม่มีใครมาแทนเธอได้ .. ไม่มีใครเหมือนเธอ .. ไม่มีใครมาแทนที่เธอได้ .. ก็เพราะเลือดของเรามันพิเศษยังไงล่ะ แล้วเขาก็ผลักเราลงพื้น 

 

Kanato: มันอึดอัดใช่มั้ยล่ะ ? แต่ว่าถ้าไม่ทำแบบนี้ เจ้านั้นก็จะมาเอาเธอไปอีก .. ทั้งๆที่เป็นของของผมแท้ ๆ .. * ร้องไห้ * เจ้านั้น .. เจ้านั้น ! เอาของของผม .. ไปทำตามใจชอบ ! อ่า .. หงุดหงิดเป็นบ้า .. ผมต้องทำให้เธอรู้ .. ว่าคนเดียวที่สามารถทำให้เธอรู้สึกแบบนี้ได้มีแต่ผมคนเดียวเท่านั้น .. 

 

แล้วเขาก็บอกจะทำโทษเรา โดยฉีกเสื้อของเรา แล้วก็กัดที่ที่สุบารุยังไม่ได้กัดเรา แล้วเขาก็ดูดเลือดของเราไปเรื่อย ๆ เขาก็บอกว่าเลือดของเราเชิญชวนเขา มันทั้งหวานและอุ่น .. แล้วก็ถามว่าเขาทำให้เธอรู้สึกดีมากกว่าสุบารุสินะ ? แล้วเขาก็หงุดหงิดมาก ที่คิดถึงตอนสุบารุดื่มเลือดของเรา 

 

* เสียงคานาโตะตอนนี้บีบหัวใจมากค่ะ T^T *

Kanato: นี้ .. ตอนนี้ทำไมผมถึงรู้สึกเศร้าขนาดนี้นะ ? เธอเข้าใจความรู้สึกของผมไหม ? นี้ .. ผมไม่เข้าใจมันเลยสักนิดเดียว .. นี้เป็นเพราะเจ้าพระจันทร์บ้านั้นรึเปล่านะ ? ไม่ค่อยเข้าใจก็เถอะ .. แต่ผมน่ะ .. ผมอยากเป็นหนึ่งเดียวกับเธอ .. แล้วก็อยากให้เธอพูดว่า .. เธอเป็นของผม .. นี้ .. สัญญากับผมสิ .. ว่าจะเป็นของของผมน่ะ .. ไม่ได้งั้นหรอ ? * ดูดเลือด * นี้ .. เป็นอะไรไปหรอ ? ตอบผมสิ .. อย่าเงียบได้มั้ย .. เธอเองก็ไม่สนใจเจ้าสุบารุที่ชอบใช้ความรุนแรงหรอกนะ .. เธอก็แค่บอกว่าเธอเป็นของผมเท่านั้นเอง .. ทำอย่างนั้นผมสามารถปกป้องเธอจากเจ้านั้นได้ ผมจะไม่ให้ใครมาขวางทั้งนั้น ไม่ใช่แค่หมอนั้น แต่เป็นคนอื่นด้วย .. ! 

 

เราก็บอกว่าทำไมถึงไม่อยู่ด้วยกันล่ะ เขาก็โมโหแล้วก็บอกว่า ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรไปก็ไม่ได้ผลงั้นหรอ ? ความรู้สึกของเขา ทำไมเธอถึงไม่เข้าใจมันสักที แล้วเขาก็บอกเขาจะทำโทษเรา ให้มากกว่าเมื่อกี้นี้อีก แล้วก็ฉีกเสื้อเรา แล้วก็บอกว่าจะทำให้ร่างกายของเราเป็นของเขา แล้วก็กัดเรา แล้วก็ดูดเลือดตามระเบียบ 

 

เราก็บอกว่าเจ็บ แต่เขากลับบอกว่าเราโกหก คนโกหกต้องโดนทำโทษ เขาบอกให้เราลืมตาและมองมาที่เขา มองเขาเวลาฝังเขี้ยวลงไปในร่างกายของเรา แล้วก็ดูดเลือดของเราต่อไป เขากัดหน้าอกของเราแล้วก็บอกว่ามันสีแดงเหมือนกับดอกไม้ .. ดอกไม้ที่เป็นของเขาคนเดียว สักพักเขาก็บอกให้เราทำบาดแผลบนร่างกายเหมือนที่เขาทำกับเธอบ้าง [ห๊า! อาซือเข้าสิงรึไง] 

 

เขาก็ให้มีดเรามา เราก็บอกว่าทำไม่ได้หรอก เขาก็จับมือที่สั่นของเราแล้วก็บอกว่าจับให้มันดีๆแล้วก็อย่าสั่น เขาก็บอกมีดแค่นี้มันทำให้เขาตายไม่ได้หรอก ไม่ต้องกังวล เขาบอกให้เรามอบบาดแผลที่ไม่มีวันหายไปให้กับเขาซะ เราก็ขัดขืนแต่มีดก็ดันไปบาดโดนคานาโตะจนได้ เขาก็บอกให้เราดูแผลที่ทำ เราก็ขอโทษเขา เขาก็บอกถ้าขอโทษ เขาจะไม่ยกโทษให้หรอก .. แล้วก็บอกให้ทำแผลให้เขาอีก โดยไม่ต้องใช้มีดก็ได้ .. ใช้เล็บของเรา

 

เราก็ขัดขืนเขา เขาก็ใช้กำลังบังคับเราเพื่อให้ทำร้ายเขา โดยจับมือของเรา เขาก็บอกมันไม่เจ็บเลยสักนิด เหมือนลูกแมวข่วน เขาบอกให้ใช้แรงกว่านี้สิ สักพักก็ใช้มืออีกข้างของเรา สักพักเราก็บอกเขาว่าเราไม่มีแรงแล้ว แล้วก็อึดอัดหายใจไม่ออก แล้วเขาก็จูบเราเพื่อให้อากาศเข้าไป แต่เราก็ไม่ลืมตา จนเขามาตบแก้มเรา เราก็เลยลืมตาขึ้นมา เขาก็บอกอย่าทำให้เขาตกใจสิ 

 

แล้วก็บอกว่าถ้าไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว .. มนุษย์เนี่ยเปราะบางจริงๆ .. แต่เขาก็บอกเขาไม่ได้เป็นห่วงเราหรอก เขาบอกว่าเราน่ะเป็นของเขา ทั้งชีวิตนั้น เธอเองก็ไม่มีสิทธิ์ทำอะไรตามใจชอบ เพราะเราต้องให้เลือดเขาไปตลอดกาล .. เพราะงั้น ..

 

แล้วก็มีค้างคาวบินมาพร้อมกับเสียงของสุบารุ สุบารุบอกให้คานาโตะปกป้องเรา คานาโตะก็ยังอึนๆ สุดท้ายค้างคาวพวกนั้นก็บินตรงมาที่คานาโตะกับเรา สุดท้ายสุบารุก็บอกให้เราก้มหัวเอาไว้ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว

 

>> Track 5 

 

เปิดมาทั้งสองก็พาเราหนีจากค้างคาวมา 

พวกเขาก็สงสัยว่าค้างคาวพวกนั้นมาจากไหน สุบารุก็บอกว่าอาจจะเป็นคนที่สร้างเขาวงกตนี้ขึ้นมาก็ได้ .. แล้วก็บอกอาจจะเป็นเพราะพวกมันถูกทำให้อาละวาดเพราะพระจันทรคราส [ตรงนี้ไม่ค่อยแน่ใจนะคะ เดี๋ยวถ้ามีอะไรแก้ไขจะมาแจ้งนะ] 

Kanato: จะว่าไปแล้ว .. สุบารุ ! ทำไมถึงมาที่นี่ละ !? 

Subaru: หา ? ฉันอุสาห์ช่วย ไอคำพูดแบบนั้นหมายความว่ายังไงห๊ะ !

Kanato: ถ้าเป็นเด็กคนนี้ ผมไม่ยอมมอบให้หรอกนะ 

Subaru: หา !? ยัยนั่นน่ะเป็นของฉันต่างหาก ! 

Kanato: อย่าพูดอะไรบ้าๆ น่ะ ของของผมต่างหาก ! แต่จะว่าไปแล้วผมก็พูดไปตั้งหลายครั้งแล้วนะ ว่าการที่พูดกับพี่ชายด้วยคำพูดแบบนั้น ผมไม่ยกโทษให้หรอกนะ

Subaru: พูดแต่คำว่า พี่ พี่ อยู่ได้ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ฉันก็บอกไปแล้วไม่ใช่หรอว่า ฉันไม่เคยคิด
ว่าแกเป็นพี่ชายน่ะ ห๊า ! 

* ทุบอะไรสักอย่าง *

Subaru : อีกอย่าง .. ป่านนี้แล้วยังมา ยึดติดกับเรื่องแบบนี้อีกรึไง !? เรื่องแบบนั้นน่ะ ถ้าพูดตั้งแต่เมื่อก่อน .. ชิ .. ! ให้ตายสิ เพราะพระจันทร์บ้านั้นทำให้ฉันเป็นแบบนี้ ยังไงก็ตามตอนนี้ เรื่องพี่ชายอะไรนั้น จะเป็นยังไงก็ช่าง ! 

Kanato: ก็จริงนะ .. นั้นสินะ .. คนที่จะเป็นเจ้าของเด็กคนนี้ ไม่เรื่องอายุเลยสักนิด .. ให้เธอตัดสินใจเองก็พอ .. หรือเธออยากเห็นผมกับสุบารุเป็นเหมือนเมื่อกี้อีก ? 

Subaru: ฉันไม่ว่าเธอจะเลือกใคร ก็ไม่สนใจหรอก .. แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้แน่ .. 

Kanato: อย่าประเมิณผมต่ำไปนักสิ *หัวเราะ* นี้ เธอ .. เรื่องที่ผมพูดไปเมื่อกี้ยังคงไม่ลืมหรอกนะ ? ค่อยๆนึกให้ออกสิ .. คำพูดของผม .. แล้วก็เขี้ยวของผม .. 

Subaru: เห้ย คานาโตะ อย่าทำให้เธอกลัวสิ ! 

Kanato: *หัวเราะ* เธอผิดเองนิที่กลัวน่ะ 

Subaru: เธอ .. ฉันไม่รู้หรอกว่าเธอถูกเจ้าบ้านี้ทำอะไรมา .. * จับมือของเรา * แต่เธออยู่ข้างๆฉันเถอะนะ .. ถ้าเป็นแบบนั้นเธอจะ .. 

Kanato: เดี๋ยวสิ .. ไม่ได้นะครับ จะไปฟังคำพูดเขาไม่ได้นะ .. ถ้ายังจะฟังอีกละก็ .. 

 

แล้วคานาโตะก็ดูดเลือดที่หูของเรา สุบารุก็บอกว่าอย่าไปมองคานาโตะให้มองมาที่เขา .. แล้วสุบารุก็ดูดเลือดของเรา .. พวกเขาก็ผลัดกันดูดเลือดของเราอย่างเมามันส์ =.,= สักพักสุบารุก็ฉีกเสื้อของเราออก ก็พบกับรอยเขี้ยวของคานาโตะเต็มไปหมด คานาโตะก็เยาะเย้ยบอกว่า มันเป็นแผลที่เขาทำให้มันลึกมาก เพื่อบอกว่าเราเป็นของของเขา มันไม่หายไปง่ายๆหรอก สุบารุก็บอกเขาจะทำให้มันหายไปเดี๋ยวนี้แหละ โดยทับพวกมันด้วยเขี้ยวของเขา .. 

 

Kanato: ทั้งที่ไม่มีประโยชน์ที่จะทำแท้ๆ .. สุบารุเนี่ยเด็กน้อยจริงๆเลยนะ .. * ดูดเลือด *

Subaru: ฉันไม่อยากได้ยินคำพูดแบบนั้นจากแกหรอกนะ .. นี้ .. เธอเองก็ คิดแบบนั้นใช่มั้ย ? ยังไงซะคานาโตะก็ทำตัวเด็กกว่าฉันอยู่แล้วใช่มั้ยล่ะ * ดูดเลือด*

Kanato: หืม ? เป็นอะไรไป ? ดูเหมือนใกล้จะหมดสติไปอีกแล้วสินะ ?

Subaru: หา !? จริงหรอ ! นี้ ! 

* เราล้มลง *

สุบารุก็บอกว่าเราดูดเลือดของเธอมากเกินไป แล้วเขาก็บอกให้เรานอนพักไป 

 

>> Track 6

 

Subaru: ให้ตายสิ ทำเรื่องบ้าๆไปจนได้ .. 

Kanato: *หัวเราะ*

Subaru: อะไรของแกอยู่ดีๆก็หัวเราะ .. แปลกๆไปนะแกเนี่ย ? 

Kanato: *หัวเราะ* แปลกจังเลยนะ .. *หัวเราะ* 

Subaru: อ่า .. แกมันแปลกจริงๆน่ะแหละ

Kanato: ไม่ใช่แบบนั้น .. ผมกำลังบอกว่าสถานการณ์แบบนี้มันแปลกน่ะ .. 

Subaru: อ่า .. ก็จริงนะ .. ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าฉันกับแกจะมาอยู่ในทางระบายน้ำนี่ เพื่อแย่งผู้หญิงคนเดียวกัน .. 

Kanato:  ก็นั้นสินะ .. ผมเองก็ .. ตอนที่ผมมาที่นี่ ผมก็มาคนเดียวตลอด .. 

Subaru: เพราะตาแก่นั้นหรอ ? 

Kanato: ไม่ใช่ ..

Subaru: หืม ?

Kanato: คนที่ขังผมที่นี่ ทุกครั้งน่ะ .. คือท่านแม่ต่างหากล่ะ .. ไม่ใช่ท่านพ่อ .. เวลาท่านแม่ไม่พอใจอะไรก็จะขังผมเอาไว้ที่นี่ .. 

Subaru: เป็นแบบนั้นเองหรอ .. 

Kanato:  เพื่อทำให้ท่านยกโทษให้ .. ผมต้องร้องเพลงให้เสียงดัง ๆ .. เพื่อให้ท่านแม่ที่อยู่ข้างบนได้ยิน .. แล้วทั้ง 2 คนที่เหลือเป็นยังไงบ้างนะ .. จำไม่ได้แล้ว .. เพราะงั้นผมถึงได้หัวเราะ เพราะผมมาอยู่กับสุบารุที่นี่ยังไงล่ะ ..  

Subaru: ฉันเคยได้ยินอยู่นะ .. 

Kanato: เอ๋ ? 

Subaru: ฉันบอกว่าหูของฉันได้ยินน่ะ .. แกอาจจะคิดว่าอยู่คนเดียวก็ได้แต่ว่า .. ฉันน่ะมาซ่อนอยู่ที่นี่คนเดียวบ่อยๆ  .. 

Kanato: แล้วก็ได้ยินสินะ .. 

Subaru: อืม .. 

Kanato: เห .. อะไรกัน .. ผมก็ไม่ได้อยู่คนเดียวสินะ .. 

Subaru: นั้นสินะ .. ฉันเองตอนนั้นถ้าฉันไปหาที่ที่แกอยู่ .. แกอาจจะไม่ต้องร้องเพลง ไม่รู้ตั้งกี่ชั่วโมงก็ได้นะ .. [ตรงนี้ไม่ค่อยแน่ใจนะคะ]

Kanato: *หัวเราะ * ก็อาจจะเป็นอย่างนั้นสินะ .. ถ้าไม่ได้อยู่คนเดียวละก็ .. ถึงแม้จะอยู่ในความมืดตลอดไป .. ก็ไม่เกี่ยงหรอก .. อาจจะนะ .. 

Subaru: แต่ว่า .. ตอนนั้นฉันก็โดดเดี่ยวเหมือนกัน .. ฉันไม่สนใจทุกอย่าง และทำได้แค่นั่งสั่นอยู่ในห้อง .. 

Kanato: สุบารุเองโดดเดี่ยวเหมือนกันหรอ ? 

Subaru: ฉันไม่สนเรื่องอยู่คนเดียวหรืออะไรนั้นหรอกนะ .. แต่ว่า .. 

Kanato: หืม ? 

Subaru: ฉันเองก็ไม่รู้ความรู้สึกตัวเองเหมือนกันแต่ว่า .. เมื่อไหร่ที่ฉันได้ยินเสียงร้องเพลงของแก .. มันทำให้ฉันรู้สึกดี .. นิดหน่อย .. 

Kanato: หืม ? ฟื้นแล้วหรอครับ ? หืม ? ร้องไห้อยู่หรอ ? ทำไมร้องไห้อยู่ล่ะ ? 

Subaru: นั้นน่ะสิ ทำไมเธอถึงร้องไห้ล่ะ ! 

Kanato: ถ้าได้ยินเรื่องที่พูดกันเมื่อกี้ละก็ .. กรุณาลืมมันไปด้วย .. ทุกอย่างเป็นเพราะพระจันทร์มันทำให้พวกเราพูดอะไรไม่เข้าเรื่องออกไป .. 

Subaru: นั้นสินะ .. อดีตมันจะเป็นยังไงก็ชั่ง .. หืม ? ทำอะไรน่ะ ? 

Kanato: มือ ? คิดจะทำอะไรกับมันหรอครับ ? เฮ้อ .. 

Subaru: หืม .. อะไรล่ะ ? 

* เราจับมือคานาโตะกับสุบารุให้มาจับมือกัน * 

Kanato: *หัวเราะ* อะไรเนี่ย ? พยายามทำให้ผมกับสุบารุความสัมพันธ์ดีขึ้นงั้นหรอ ? 

Subaru: ชิ ! บ้าบอที่สุด ผู้หญิงเนี่ยจริงๆเลยนะ ! ถึงแม้จะจำมือแบบนี้แต่ฉันก็ไม่ยอมยกยัยนี่ให้แกหรอกนะ ! 

Kanato: ผมเองก็เหมือนกัน .. ถึงแม้เธอจะสลบไป แต่ถ้าเธอไม่ยอมรับว่าเธอเป็นของผมละก็ผมไม่ยกโทษให้แน่ 

 

คานาโตะก็บอกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ เขาจำได้แค่เรื่องเดียวคือเรื่องนี้เนี่ยล่ะ .. สุบารุก็เห็นด้วยแล้วก็บอกว่า พระจันทร์มันทำให้เราแปลกไป พูดเรื่องที่ไม่เข้าท่าออกไป เราไม่จำเป็นต้องไปจำอะไรไร้สาระ .. คานาโตะก็บอกให้เรากลับกันเถอะ

 

Kanato: กลับกันเถอะครับ .. จันทรคราสเองก็ดูเหมือนใกล้จะจบแล้วสินะ .. 

 

* พวกเขาจับมือของเราคนละข้าง *

 

Subaru : เฮ้ ! อย่ามาจับมือยัยนี่ตามใจชอบสิ ! 

Kanato: สุบารุเองก็อย่ามาจับมือเด็กคนนี้โดยที่ผมไม่ได้อนุญาตสิ ! 

* เราสามคนเดิน *

Subaru: ให้ตายสิ ! น่ารำคาญชะมัด ! คิดจะเดินแบบนี้ไปถึงบ้านเลยรึไง ? 

Kanato: ถ้าไม่ชอบละก็ ก็ปล่อยผมกับเด็กคนนี้แล้วก็กระโดดกลับไปสิ .. 

Subaru: หา !? อย่ามาล้อเล่นนะเฟ้ย ! 

 

* อ่า .. ยาวนานจริงๆ = = พิมพ์จนเหนื่อย .. มีจับมงจับมือ .. น่ารักเกินไปละ >//< ! ต่อไปจะเป็นของโควกับรุกิจ้า แล้วเจอกันน๊า .. 

 

 

Credit : https://www.facebook.com/dialoversth