คลังเก็บของ【 Diabolik Lovers】แปลไทย ★

ลำดับตอนที่ #229 : # Diabolik Lovers : [ แปล ] เรื่องหลัง Drama CD ภาค More Blood # Laito ’

# Diabolik Lovers : [ แปล ] เรื่องหลัง Drama CD ภาค More Blood # Raito ' 

"นี้ .. บิชจัง .. บิชจัง .. ได้ยินผมไหม ?"

 

ปลายนิ้วของผมไปแตะตุ๊กตาตัวน้อยที่เต็มไปด้วยเลือดที่ด้านข้างตัวผม .. และพยายามดึงตัวเธอเข้ามาใกล้ ๆ 

 

แต่มันทำได้แค่แตะเลือดของเธอที่หยดอยู่ที่พื้น .. 

 

"อ่า— ฮ่า .. ไม่ดีแล้ว .. ผมขยับไม่ได้เลย .. อ่า .. "

 

ผมหัวเราะด้วยความเจ็บ .. 

 

มาลองคิดดูถึงปริมาณที่ผมดูดเลือดของเธอไป .. ทำไมผมยังควบคุมตัวเองไม่ได้ .. 

 

ถึงแม้มันจะเจ็บ แต่ผมก็ยังยิ้มออกมาทั้งแบบนั้น ..

 

แค่ผมขยับเพียงเล็กน้อย ก็รู้สึกว่าพลังชีวิตถูกดูดออกไปจากร่างกาย 

 

"ชีวิต… จากแวมไพร์… น่ารักจริงๆ…"

 

ขณะที่ผมพูดผมก็ปล่อยให้ร่างกายนอนราบไปกับกระจกเย็น ๆ 

 

เมื่อผมตื่นขึ้นมา พวกเราอยู่ในบ้านกระจก .. ในโลงสีเงินนี้ .. 

 

ความทรงจำของผมไม่มั่นคง .. 

 

ตอนแรกผมคิดว่ามันจะสนุก .. สามารถเห็นเธอได้หลาย ๆ มุม 

 

ถึงแม้การกังวลว่าทำไมผมถึงมาอยู่ที่นี้ได้ .. ผมคิดจะเล่นสนุกกับเธอมากกว่า ..

 

ผมเล่นเกมส์ดูดเลือดที่ไม่สิ้นสุดกับเธอ .. 

 

" ผมสามารถเห็นทุกส่วนของเธอ .. ทั้งหน้าที่เธอทำ .. มันสนุกมากเลยล่ะ .. ฟิ่ว .. "

 

ผมถอนหายใจและเลียริมฝีปากของผม .. เ

 

ลือดของเธอยังติดอยู่ ถึงแม้มันจะแห้งแล้ว แต่มันก็ยังละลายไปในลิ้นของผม

 

ผมเพลิดเพลินกับมันและคิดถึงเหตุผลที่พวกเรามาอยู่แบบนี้ 

 

"… ดูเหมือนเราจะคิดกันช้าไปสินะ .. บิชจัง คิดว่างั้นไหม ?"

 

"……"

 

เมื่อผมพูดกับเธอ .. เหมือนเธอจะตอบกลับมาโดยขยับไหล่เล็กน้อย ..

 

นี้เป็นการเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยกันนะ ?

 

ผมไม่สามารถบอกได้ แต่ว่าผมก็คิดว่ามันเป็นการตอบรับ แล้วก็พูดต่อไป 

 

" รสชาติเลือดของเธอ .. เปลี่ยนไปนิดหน่อย หรือว่าเธอไปให้ใครดูดเลือดงั้นหรอ .. ที่ที่ผมไม่รุ้น่ะ .. ?"

 

ถ้าเธอทำจริง ๆ มันก็สามารถอธิบายรสเลือดที่เปลี่ยนไปได้ 

 

เมื่อผมลิ้มรสเลือดของเธอ มันเปลี่ยนไปมาก มันเริ่มมีกลิ่นหอมขึ้น .. มันเลวร้ายมากเลยนะ .. ทำไมมันถึงทำให้

ผมเป็นคนบ้าขนาดนี้นะ …?

 

ผมหัวเราะเล็กน้อย และพูดต่อ 

 

"บางที บางคนอาจจะทำบางอย่างกับเธอ ? วางยาหรือบางอย่าง .. ผมไม่รู้จริง ๆ แต่ว่า มันทำให้ผมคลั่ง .. …"

 

แต่ทันทีที่ผมพูดจบ มันดูตลก และ ผมก็หัวเราะในลำคอ .. 

 

ราวกับว่าสิ่งที่ผมทำลงไปไม่เคยได้เกิดขึ้น ..

 

ตอนนี้ผมจะจบเรื่องราวแปลกประหลาดที่นี้ซะ 

 

"อะฮ่า ๆ ๆ .. ผมคงเดาว่าคงสลัดมันออกไปไม่ได้ .. หวังว่าเธอจะเข้าใจความรู้สึกของผมนะ บิชจัง .. 

ว่าผมน่ะรุ้สึกล่อลวงไปเลือดของเด็กสาวที่สิ้นหวังแบบเธอ .. หรือว่าไม่ใช่กันนะ ? 

 

ผมถอนหายใจออกมา .. ถึงจะพูดไปแต่เธอก็ไม่สามารถได้ยินได้ .. ผมเรียกความรุ้สึกพวกนี้ว่า

 

"ความน่าอับอาย"

 

ถึงมันจะไม่มีอะไรพิเศษ แต่เหตุผลบางอย่าง .. ผมรู้สึกว่าผมต้องการมัน 

 

เหมือนผมกำลังเสพติดมันอยู่ ..

 

"เพราะถ้าผมต้องติดอยู่ที่นี้ หรืออาจจะต้องอยู่ในนี้ตลอดไปละก็ .. "

 

ผมพูดพร้อมกับขยับตัวเข้าไปใกล้เธอ .. 

 

"ดังนั้นผมจะไม่มีทางปล่อยให้เธอห่างไปไหน .. ดีไหม บิชจัง ~?"

 

ผมพูดไปยังตุ๊กตาที่เต็มไปด้วยเลือด .. ผมฝังใบหน้าของผมลงไปที่คอของเธอ ..

 

ใครกันที่ทำให้ผมรู้สึกแบบนี้ ? 

 

มียาอะไรที่สามารถทำได้แบบนี้ด้วยหรอ ? 

 

หรือว่า .. จะเป็นเลือดของเธอเท่านั้น .. 

 

หรือว่า ... 

 

"ไม่ต้องกังวลนะ .. ผมจะไม่พูดคำว่ารักหรืออะไรโง่เง่าแบบนั้นหรอก"

 

คำพูดที่พึมพัมออกมา ผมรู้ว่าเธอไม่มีทางได้ยิน ... แต่ผมก็ยังพูดมันให้เบาที่สุด .. 

 

"ผมน่ะ .. เป็นคนขี้ขลาด .. "

Credit : https://www.facebook.com/dialoversth

my banner