คลังเก็บของ【 Diabolik Lovers】แปลไทย ★

ลำดับตอนที่ #227 : # Diabolik Lovers : [ แปล ] Drama Cd # พี่น้องซาคามากิร้องคาราโอเกะ ' [100%]

# Diabolik Lovers : [ แปล ] Drama Cd # พี่น้องซาคามากิแข่งกันร้องคาราโอเกะ '




เปิดฟังได้เลยค่ะ

Reiji: *เฮ้อ* ถึงแม้จะเป็นคำสั่งของท่านพ่อก็เถอะ ทำไมต้องมาอยู่ที่ที่มีแต่กลิ่นมนุษย์เต็มไปหมดแถมแคบ กลิ่นก็ห่วยแตก ที่เรียกว่าห้องคาราโอเกะนี้ด้วย ?

 

Ayato: โอ๊ะ ! ที่นี้ขายทาโกะยากิด้วย .. นี้ ชิชินาชิ ไปซื้อมาสิ สั่งมาสัก 12 ชุดก็ไม่มีปัญหา ! 

อะไรนะ ? มากเกินไป ? หุบปากน่า ! เธอแค่ทำตามที่ฉันพูดก็พอ ! 

 

Kanato: *พูดใส่ไมค์โครโฟน* ถ้าจะสั่งก็สั่งให้ผมด้วย .. เอาพาร์เฟ่ 8 ที่ครับ เอ๋ ? กินด้วยกันกับทุกงั้นหรอ ? พูดอะไรบ้าๆ แบบนั้นละครับ ? นี้เธอ .. ถึงแม้ผมจะคิดว่าเธอโง่ แต่เธอก็ไม่ต้องโง่จริงๆก็ได้นิ ? แน่นอนว่าผมกินคนเดียวนะสิครับ !!! 

 

Raito: เดี๋ยวสิ คานาโตะคุง ! ทำไมต้องตะโกนใส่ไมค์แบบนั้นด้วยล่ะ ? เจ็บหูหมดเลยรู้ไหม 

พูดธรรมดาก็รู้เรื่องแล้ว อ๊ะ ! *ดีดนิ้ว* จะว่าไปแล้ว .. 

ที่นี้เป็นคาราโอเกะงั้นต้องมีห้องที่เตรียมไว้สำหรับสองคนอยู่สิน๊า ? 

ฟุฟุ นี้ บิชจัง .. หลังจากนี้เราไปอยู่ด้วยกันสองคนดีกว่า 

ฟุฟุ อะไร ? ถามว่าอยู่ด้วยกัน 2 คนจะทำอะไรงั้นหรอ ?

ถ้าพูดถึงเรื่องทำอะไรกันสองคน ก็ต้องแน่นอนอยู่แล้วนี่นา ?

ฟุฟุ มันคงต้องมีกล้องวงจรปิดอยู่ในบางจุด 

มาโชว์ร่างกายที่น่าอายของบิชจังกันเถอะ ดีไหมนะ

 

Shuu: อ่า.. น่ารำคาญจริง ฉันแค่มาเพราะว่าจะได้ฟังเพลงแท้ ๆ .. แล้วนี้มันอะไรกันห้องที่สกปรกและแคบเนี่ย ?

แล้ว .. แล้วไอเจ้าโลงเนี่ย ? 

 

Kanato: อ่า นั้นน่ะ สุบารุครับ เพราะว่าเขาเกลียดที่แบบนี้ เขาทำให้คนงานที่นี้สลบแล้วก็เอาโลงเข้ามาข้าง

ในน่ะครับ .. มันหนักแท้ ๆ เลย .. แต่ก็ยังทำอะไรโง่ ๆ จริงๆเลยนะครับ ? 

 

Subaru: *เตะโลง*

 

Kanato: *หัวเราะ* ถึงเขาจะพยายามเตะผมจากข้างในโลงนั้น ผมก็ไม่ได้รู้สึกกลัวหรือเจ็บอะไรหรอกนะครับ ..

 

Ayato: เห้ย สุบารุ ! *เตะโลง* ออกมาสิฟะ ! ห้องนี้มันก็แคบอยู่แล้ว แกก็ยังจะเอาโลงเข้ามาอีก !

มันเกะกะรู้เปล่า ! 

 

Subaru: หนวกหูเฟ้ย ! ฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน ! ไอเวรนี้ !! 

 

Reiji: กรุณาเงียบด้วย !! ให้ตายสิ ทุกครั้ง ทุกที่ที่พวกนายอยู่ด้วยกันโวกเวกโวยวายทุกที

กรุณาหยุดเถอะครับ .. วันนี้พวกเราได้รับคำสั่งจากพ่อของพวกเราให้มาที่นี้ ทำหัวให้เย็นลงกว่านี้หน่อย

แล้วคิดว่าทำไมพวกเราถึงต้องมาอยู่ที่นี้ ? กรุณาคิดด้วยหัวอันว่างเปล่านั้นด้วยนะครับ ..

 

Ayato: ฮ่า ? หนวกหูน่ะ เจ้าแว่นสี่ตา ! 

 

Reiji: *เหอะ* จะพูดบ่นยังไงก็ไม่มีประโยชน์ ผมต้องการออกไปจากที่สกปรกนี้ไว ๆ ดังนั้นรีบ ๆ .. เอ๊ะ

 

Kanato: อ๊ะ .. ดูสิครับ บนจอคาราโอเกะมีข้อความอยู่ ..

 

Subaru: ไหน ๆ อะไรนะ .. "ถึงลูกชายของฉัน ยินดีด้วยสำหรับอัลบั้มเพลงที่เพิ่งขาย แต่ว่ามีบางอย่างที่พ่อ

อยากให้พวกลูกทำ.. พ่อต้องการตัดสินว่าใครกันแน่ที่เป็นคนที่มีเสียงที่ไพเราะที่สุด .. จากพ่อ" งั้นหรอ ? 

 

Raito: มันก็ดีหรอกนะที่สุบารุคุงออกมาได้สักที แต่ว่าน๊า .. อะไรกันไอข้อความเนี่ย ? อย่าบอกนะว่าให้พวกเรา

ตัดสินกันตรงนี้น่ะ ? อย่างนั้นสินะ ..

 

Reiji: อย่างนี้นี่เอง .. เข้าใจแล้ว แต่ว่าเรื่องแบบนี้ ก็ไม่ต้องพูดอะไรให้มากมายแล้ว .. ยังไงผมก็ต้องที่หนึ่ง 

สินะครับ ? เป็นเรื่องที่แน่นอนอยู่แล้ว 

 

Shu : หึ

 

Reiji : ไอคนไร้ประโยชน์ .. เมื่อกี้นายขำอะไร ? 

 

Ayato: เฮ้ นั้นมันฉันต่างหากล่ะ ! ห๊ะ ! 

 

Kanato: ขอค้านครับ ! คุณแม่ของผมภูมิใจกับเสียงร้องเพลงของผม ดังนั้น แน่นอนว่าผมคือที่หนึ่ง ! 

 

Subaru:  หูของแม่ของพวกแกคงไม่ค่อยดีละมั้ง ? ยัยป้าแก่นั้นเข้าใจเรื่องดนตรีนี้มันก็แปลก ๆ นะ ..

อีกอย่าง ที่หนึ่งน่ะยังไงก็ฉันอยู่แล้ว 

 

Raito: อฟุ .. เอาเถอะ ก็เสียใจเหมือนกันที่ไม่ได้สนับสนุนอะไรแม่ของพวกเราเหมือนกัน ..

ผู้หญิงคนนั้นเป็นประเภทอยู่ด้วยสัญชาติญาณของตัวเองเท่านั้นแหละ

แต่ว่า ถึงแม้ผมจะดูเป็นแบบนี้ ผมก็ไม่สามารถนับผู้หญิงมากมายที่คลั่งไคล้หลงไหลเสียงของผมหรอกนะ .. บิชจัง

ก็ด้วยนะ ดังนั้น ! ผมถึงเป็นที่หนึ่งยังไงละ 

 

Reiji: ไม่ใช่ ! ผมต่างหาก

 

Shuu: เป็นใครก็ได้ไม่ใช่เรอะ…

 

Ayato: ข้าคนนี้ต่างหาก!

 

Kanato: ผมบอกว่าต้องเป็นผม !! 

 

Subaru: โว้ยย หนวกหู! อย่าตะโกนด้วยเสียงแหลมๆแบบนั้นนะ !! 

ยังไงก็เป็นฉันอยู่แล้วไม่เข้าใจรึไงฟะ !

 

Raito: เสียดายนะ แต่คำตอบก็คือผมคนนี้ 

 

Reiji: *ถอนหายใจ* ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป คงตัดสินอะไรไม่ได้สินะ 

 

Shuu: นี้เธอ .. หัวเราะตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ .. เธอคิดว่ายังไงบ้างล่ะ ? 

 

Ayato: นั้นสิ ชิชินาชิ?! ถ้าเธอพูดว่าใครเป็นที่หนึ่งเราก็ไม่ต้องมานั่งทะเลาะกันแบบนี้นี้นา ? เอาเถอะ

แต่ยังไงก็ต้องเป็นอายาโตะซามะ อยู่แล้วใช่ไหมละ ?

 

Shuu: หืม ? ให้พวกเราตัดสินด้วยการร้องคาราโอเกะ .. งั้นหรอ ? *เฮ้อ* น่าเบื่อ .. เธอกำลังพูดถึงอะไรน่ะ ?

 

Raito: อ๋า .. มีพวกเครื่องที่สามารถทำแบบนี้ได้อยู่สินะ .. บิชจัง .. วันนี้ดูเธอค่อนข้างมีความสุขนะ .. ฟุฟุ

 

Ayato: ชิ พูดว่าอายาโตะซามะ ดีที่สุด ! ถึงแม้จะแข่งขันไป ยังไงก็รู้ๆกันอยู่ว่าอายาโตะซามะน่ะ ต้องชนะอยู่แล้ว

งั้นพวกเราก็มาร้องเพลงเถอะ ! ใช้เครื่องนี้ตัดสินใช่ไหมล่ะ ! มาลองเพลงไว้ทุกข์กันเถอะ 

 

Subaru: เดี๋ยว ! มันไม่เป็นธรรมเลยถ้าเราจะร้องเพลงไว้ทุกข์อะไรนั้น ? 

 

Kanato: เอาเถอะ สำหรับผมยังไงก็ได้ ไม่ว่ายังไงผมก็ชนะทุกคนในนี้อยู่แล้ว ใช่ไหม เทดดี้ ?

 

Reiji: คนชนะตัดสินจากคะแนน แล้วก็อย่างที่สุบารุพูดมันไม่ต้องเป็นการแข่งขันเพลงไว้ทุกข์อะไรนั้น

ส่วนลำดับ มาตัดสินโดยใช้ให้หยิบการ์ด หยิบใบซะ ผมเตรียมไว้ 6 ใบ คนที่ได้การ์ดใบที่น้อยที่สุดจะร้องคนแรก

 

Raito: เรย์จิน่ะมีความสามารถด้านการสุ่มนี้นี่นา ใช่ไหม เรย์จิ ?

 

Reiji: หุบปาก ! รีบ ๆ หยิบไปไว ๆ ! 

 

[8.14]

 

Kanato: ผมเป็นคนแรกสินะ ? เอาเถอะ จะเลขไหนก็ไม่เกี่ยว เธอน่ะ .. ช่วยดูแลควบคุมเครื่องด้วยนะครับ

 

*เพลงเริ่ม*

 

Subaru: หืม ? เพลงอะไรเนี่ย ? เจ้าเพลงที่เหมือนเสียงกริ่งเคาะกันแบบนี้ 

 

Raito: คานาโตะคุง .. มีงานอดิเรกแบบนี้เองหรอ ? นี้เป็นเพลงของไอดอลสินะ ? 

แถมเป็นผู้หญิงอีกต่างหาก .. คาดไม่ถึงเลยน๊า ~

 

Kanato: ฟุฟุ .. ฟังแล้วก็ตื่นตาตื่นใจไปเถอะครับ *พูดในไมค์* เอาล่ะ จะร้องแล้วนะครับ ! 

Midsummer Sand Show ! [ขอไม่แปลชื่อเพลงนะคะ ]

 

*คานาโตะร้องจบ*

 

Everyone: *หัวเราะ*

 

Kanato: มีอะไรแปลกหรอครับ ?? อะไร ??? 

 

Ayato: อย่างที่คิดเลย เป็นไปไม่ได้ !! *ฟังไม่รุ้เรื่องค่ะตรงนี้ -*- .. พูดอะไรไม่รู้ หัวเราะไปพูดไป .. 

 

Subaru: ร้องเพลงด้วย เสียงโทนของผู้หญิง .. *หัวเราะ* ไปเรียนมาจากไหนเนี่ย ? *หัวเราะ*

 

Raito: แต่ผมไม่ได้เกลียดอะไรหรอกนะ คานาโตะคุงง ! 

 

Kanato: ทุกคนคิดว่าผมบ้าสินะ อย่าล้อเล่นนะ ! นี้้ .. เมื่อกี้เธอก็หัวเราะผมสินะ ? 

ยกโทษให้ไม่ได้ ! กล้าดียังไงมาหัวเราะผม .. ผมจะไม่ยกโทษให้ ! 

นี้เป็นการทำโทษครับ .. เพราะว่าเธอทำตัวเองนะครับ .. ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ? 

ถึงแม้จะบ้าแบบเธอก็น่าจะเข้าใจดีไม่ใช่หรอครับ ? เตรียมตัวไว้ให้ดีล่ะ 

 

*เสียงคะแนนออก*

 

Reiji: คานาโตะ .. คะแนนของคุณออกมาแล้วน่ะ .. หืม ? 60 ? อย่างที่คิด ถึงแม้จะเป็นคานาโตะ

ก็ไม่สามารถร้องเสียงเพลงในคีย์ของผู้หญิงได้สินะ 

 

Kanato: หนวกหูน่่า!!!

 

Reiji: เอาล่ะ ต่อไปก็ผมสินะ .. คานาโตะช่วยส่งทาสตรงนั้นมาด้วย .. เธอช่วยใส่เพลงของผมลงไปด้วย

ใส่เลขเพลงนี้ .. 

 

*เพลงเริ่ม*

 

Ayato: โอ๊ะ - ! รู้สึกจะเป็นเพลงที่ดูยิ่งใหญ่จังเลยนะ  

 

Reiji: เตรียมตัวรับฟังเสียงอันไพเราะของผมซะ .. เอาล่ะ ฟังซะ .. Hoshizora no Requiem [ขอไม่แปลชื่อ

เพลงละกันนะคะ ]

 

*เรย์จิร้องจบ*

 

Shuu: นั้นคือเพลงหรอ?

 

Subaru: ใครจะรู้ล่ะ .. นั้นมันการบรรยายไม่ใช่หรอ ?

 

Ayato: ถ้ามันมีในรายชื่อคาราโอเกะ มันก็น่าจะเป็นเพลงไม่ใช่หรอ ? 

 

Reiji: พวกคุณน่ะคงไม่เข้าใจหรอก .. ถึงความหมายที่แท้จริงของเพลง 

 

Kanato: อะไรงั้นหรอไอความหมายที่แท้จริงน่ะ ? บางครั้งคำพูดเรย์จิผมไม่ค่อยเข้าใจเลย .. 

 

Raito: ผมก็ด้วย .. ทุกคนไม่ต้องเข้าใจมันก็ได้ ? ฟุฟุ

 

*เสียงคะแนนออก*

 

Raito: อ๊ะ เรย์จิคะแนนออกมาแล้วนะ *หัวเราะพร้อมปรบมือ* โชคร้ายน๊า น้อยกว่าคานาโตะคุงนิดเดียวเอง

58 คะแนนน่ะ 

 

Reiji: *ช็อก* มันหมายความว่ายังไง !??! เพลงของผมได้... 58 คะแนน !!??!

เป็นไปไม่ได้ .. เป็นไปไม่ได้ .. เธอ .. เธอนั้นน่ะ ! เธอต้องคิดว่าคะแนนของผมต้องมากกว่าคานาโตะ ใช่ไหม !?

ตอบไม่ได้งั้นหรอ ? คนอย่างเธอนี้มันโง่จริง ๆ เลย ! กรุณาอย่าขัดขืน ! ผมหงุดหงิดถ้าไม่ได้ลงโทษเธอ ! 

อยู่นิ่ง ๆ ! 

 

Shuu: อ่า .. ต่อไปก็ฉันสินะ .. เฮ้อ .. น่ารำคาญจริง .. รีบ ๆ ตัดสินแล้วกลับบ้านเถอะ .. 

เห้ย เรย์จิ ส่งยัยนั้นมานี้ .. ใช่แล้ว ถ้าเธอไม่ได้โง่ตามที่เขาบอก ก็รีบ ๆ มานี้ ! 

เอาไมค์มาให้ฉันแล้วก็ .. ใส่เลขนี้ลงไป ..! รีบ ๆ ทำสิ *ถอนหายใจ*

 

*เพลงเริ่ม*

 

Subaru: อ๊ะ ฉันเคยได้ยินเพลงนี้มาก่อน

 

Shuu: มันสามารถได้คะแนนได้เยอะ .. ฉันจะรีบ ๆ จบมันแล้วไปนอน *พูดไมค์* Seven Guilty [ชื่อเพลง]

 

*เพลงจบ*

 

Shuu: ของแค่นี้เอง

 

Ayato: นี้มัน . ดีมากเลย นี้นา .. ? ใครบอกให้นายร้องจริงจังขนาดนี้ ? 

 

Shuu: ถ้าฉันจริงจัง ฉันก็จะได้กลับบ้านเร็ว 

 

Raito: ว่าแต่ ผมคิดว่าชูจะร้องเพลงคลาสสิกซะอีก .. แต่ร้องเพลงที่เหมือนโอเปร่านี้ซะงั้น .. 

 

Shuu: ถ้าฉันร้องมันก็ได้คะแนนดียากน่ะสิ ใช่ไหม ? ไงก็ได้ ยังไงก็รีบ ๆ กลับสักที 

 

*เสียงคะแนนออก*

 

Reiji: *ช็อก* 80 คะแนน ?!? เป็นไปไม่ได้!!

 

Shuu: *พูดกับนางเอก* หืม? เป็นอะไรน่ะเธอ .. ยอดเยี่ยมงั้นหรอ ? 

มันไม่ได้สำคัญอะไรขนาดนั้นหรอก ถ้าเธอมีเวลาว่างจะพูดขนาดนั้น ก็มาทำบางอย่างให้กับท้องฉันหน่อยสิ

เมื่อกี้เพราะร้องเพลงไป ฉันก็เลยหิว .. 

 

Ayato: ชู!! อย่ามาแตะต้องชิชินาชิ !! นี้ ชิชินาชิ ! ต่อไปตาข้าคนนี้แล้ว รีบ ๆ เตรียมเพลงเร็ว ๆ ! เอาอันนี้ 

ใส่เลขเพลงนี้เข้าไป ! เลข 18 น่ะ ฉันจะให้พวกแกได้ฟังเอง ! ใครที่ฟังเพลงนี้ที่ข้าคนนี้ร้องจะต้องประหลาดใจ

*พูดในไมค์* ฟังซะ !! เสียงร้องของฉัน !! Ai te Nanda [แปลว่ารักคืออะไร]

 

*อายาโตะร้องจบ*

 

Kanato: เพลงนี้ .. มันอะไรกัน ?? ทั้งหนวกหู น่ารำคาญ 

 

Subaru: จริงด้วย .. แถมมันยังเก่ามาก  ! รับไม่ได้ฟ่ะ ! 

 

Ayato: หนวกหูเฟ้ย !! อย่ามาดูถูกเพลงนี้นะเฟ้ย ! มันเป็นเพลงที่สุดยอดที่สุดแล้ว ! 

 

Raito: อายาโตะคุง .. นี้มันเพลงจากช่องทีวี Sentai สินะ ? งั้นอายาโตะคุงก็ชอบเพลงพวกนี้งั้นหรอ ? ฟุ

 

Ayato: หนวกหู ! ผิดรึไง ! 

 

Reiji: เอาล่ะ เอาล่ะ น่ารำคาญจริง ๆ ครับ *เสียงคะแนนออก* ดูสิครับ คะแนนออกมาแล้ว 

 

Ayato: อ่า *ช็อก* หา ?? แค่ 70 คะแนน !!?! ข้าคนนี้น้อยกว่าเจ้าชู 10 คะแนน !!??! 

รับไม่ได้เฟ้ย ! ชิชินาชิ เธอคิดว่าฉันเป็นที่หนึ่งสินะ ใช่ไหม ? ต้องแน่นอนสินะ ! รีบ ๆ พูดว่า ใช่สิ ซะสิ ! 

 

Raito: อายาโตะคุง ส่งบิชจังมาทางนี้ทีสิ .. บิชจัง .. รุ้ใช่ไหม .. ต่อไปตาผมนะ เวลาจะมาเล่นน่ะไม่มีหรอกนะ 

บิชจังไม่มีความสามารถในการเรียนรู้เลยนะ ฟุฟุ .. 

ช่วยใส่เลขนี้ให้ผมหน่อย *เพลงเริ่ม* ฟุ ฟังเพลงของผมนะ บิชจัง Inu no Omawari-san 

 

*ไรโตะร้องจบ*

 

Shuu: ทำไม แล้วทำยังไงเพลง ‘Inu no Omawari-san’ ถึงได้ลามก โรคจิตแบบนี้ล่ะ ? 

รู้สึกแย่ชะมัด !

 

Subaru: อ่า .. ฉันรู้สึกเหมือนหัวใจของฉันถูกทำให้เปื้อนเลย ! 

 

Raito: ฟุ~ อย่าพูดแบบนั้นสิ~! นี้เป็นเพลงโปรดของผมเลยนะ นี้ บิชจัง .. ผมทำให้เธอรู้สึกมีความใคร่ขึ้นมา

บ้างไหม ? 

 

Reiji: ในโลกในนี้มีเพียงคนเดียวที่สามารถลามกได้ขนาดนี้คงมีแต่นายสินะ ไรโตะ 

 

Raito: ขอบคุณสำหรับคำชม ฟุฟุ อ๊ะ ! *เสียงคะแนนออก* ว้าว ผมได้ 85 คะแนนแหละ สมกับเป็นไรโตะคุง !

 

Shuu: เป็นไปไม่ได้ !

 

Raito: ฟุ นี้เป็นความสามารถที่แท้จริงของผม .. นี้ก็หมายความว่า ผมมีคะแนนสูงที่สุดสินะ ? หืม ? 

ถ้ายอมรับไม่ได้ละก็ ผมร้องใหม่ก็ได้นะ .. แต่ว่า ! ก่อนหน้านี้ ต้องให้บิชจังเป็นของรางวัลกับผมก่อนนะ 

นี้ .. เมื่อกี้เธอถูกทุกคนทำโทษ .. บิชจังน่ะ ดีใจใช่ไหมล่ะ ? เธอต้องการให้ผมทำแบบนั้นกับเธอใช่ม๊า ? 

 

Subaru: เห้ย ไอโรคจิต !! ยังไม่ได้ถึงตาฉันเลยนะ ! อย่าดีใจไปหน่อยเลย ! แล้วก็เธอน่ะ ! เธอควรจะ

รีบวิ่งหนีจากเจ้านี่ !! ฉันจะช่วยเธอจากเจ้าเฮนไตนี้เอง มาอยู่ข้าง ๆ ฉันนี่ แต่ฉันบอกไว้ก่อนเลยนะ นี้ไม่ใช่

เพราะฉันทำเพื่อเธอหรอก ! มันแค่น่ารำคาญที่เห็นเจ้าโรคจิตนี่ทำอะไรตามใจชอบเท่่านั้น ! 

 

Raito: ถึงแม้ผมจะถูกเรียกว่าโรคจิตหลายรอบแต่หัวใจของผมนะกว้าง ก็เลยจะยกโทษให้นะ ในการแข่งขันนี้

คนที่มีคะแนนเยอะที่สุดก็จะชนะ ตามกฏแล้วสุบารุคุงต้องได้คะแนนมากกว่าผม ใช่ไหม ? สุบารุคุง? ฟุ !

 

Subaru: อ่า .. นั้นสินะ .. นี้เธอน่ะ ใส่เลขนี้ลงไป ฉันจะแสดงเธอและพวกแกเห็น ว่าฉันน่ะเป็นที่ 1 

 

*เพลงเริ่ม*

 

Ayato: ดูเหมือนทำนองเพลงที่ตื่นเต้นเลยนะ

 

Subaru: หึ .. มันไม่ใช่แค่เพลง รวมไปถึงเสียงร้องของฉันด้วย ! ฟังซะ !! Crimson 

 

*สุบารุร้องจบ*

 

Kanato: อย่างที่ผมคิดเลยนะ .. เสียงที่ได้ฟังเนี่ยเหมือนพวกปัญญาอ่อนเลยนะครับ ..

 

Ayato: นั้นสิ เอาเถอะ ก็อย่างที่คิดไว้น่ะนะ

 

Shuu: น่าอายจริง ๆ .. ร้องได้ดีนะ .. 

 

Subaru: หนวกหูเฟ้ย !!! คำพูดแบบนั้นน่ะ รอคะแนนออกมาก่อนสิ !

 

Reiji: นั้นสินะ *เสียงคะแนนออก* อ่า ออกมาแล้วครับ .. 58 คะแนน

 

Subaru: หา????ไม่มีทาง-!! เป็นไปไม่ได้…

 

Raito: อย่างนี้ก็แปลว่า .. ระหว่างพี่น้องหกคนที่หนึ่งก็คือ .. ผมสินะ ?? อฟุ .. ดีใจจังเลยน๊าาา 

 

Subaru: เดี่ยว !! มันไม่น่าจะเป็นแบบนี้สิ !! 

 

Raito: ทำลายกฏน่ะมันไม่ดีนะ สุบารุคุงน่ะได้คะแนนน้อยกว่าผม มันก็เรื่องถูกต้องไม่ใช่หรอ ?  

เอาล่ะ บิชจัง .. ผลออกมาเป็นแบบนี้ เธอก็ต้องเป็นของผมสินะ ? ท่านพ่อก็ยอมรับแล้วสินะ .. 

เอาล่ะ .. ไปใช้เวลาอันเร่าร้อนด้วยกันเถอะ .. ฟุ ~

 

Subaru: หยุดนะเฟ้ยยยยยยยยยยยย !!!!!!!!!!!! *เสียงอะไรพังสักอย่าง*

 

Ayato: หวา!  เจ้าสุบารุมันพังทีวีแล้ว !

 

Kanato: ผมก็ด้วย ผมรับไม่ได้ .. ไม่มีทางที่ผมจะยอมรับมันได้เด็ดขาด .. ไรโตะเป็นที่ 1 เนี่ย !! 

 

Reiji: เดี๋ยวก่อนสิพวกนาย ! หยุดเดี๋ยวนี้ !!

 

Subaru: หุบปาก! มาถึงตอนนี้แล้วจะสนใจอะไรอีก ?!?!?!

 

Ayato: *หัวเราะ*  ก็ดีไม่ใช่รึไง ? 

ทำไมเราไม่คิดสิ่งที่พวกเราต้องคิดแต่แรกน่ะ .. 

ถ้าตัดสินว่าใครจะเป็นที่ 1 โดยใช้เจ้าเครื่องบ้าบอเนี่ย คงตัดสินไม่ได้จริงๆหรอกว่าใครเป็นที่ 1 

ถึงแม้ไม่ได้ตัดสิน ยังไงที่ 1 ก็ต้องเป็นข้าคนนี้อยุ่แล้ว ! 

*อายาโตะพังเครื่องคาราโอเกะ* 

 

Raito: เดี๋ยว เดี๋ยว .. ชิ พวกนายไม่เข้าใจมันเลยนะ นี้เป็นกฏที่เราตัดสินใจด้วยกัน ไม่ใช่หรอ ? 

 

Subaru: ฉันสนใจเรอะ ! *พูดกับนางเอก* เธอน่ะพูดอะไรซะบ้างเซ่ ! ห๊ะ 

 

Shuu: อ่า .. หนวกหูจริง .. ใครที่ 1 อะไรนั้นน่ะก็รู้อยู่แต่แรกแล้วไม่ใช่หรอ *ถอนหายใจ*

 

Reiji: หยุดนะ เจ้าพวกบ้า ! 

แล้วท่านพ่อก็จริงๆเลย .. เขารู้อยู่แล้วว่าต้องเกิดเรื่องแบบนี้ ! 

แต่เขาก็ยังจะทำให้พวกเราสู้กันตลอดเวลา !

ทำไมท่านพ่อให้แข่งขันอะไรไร้สาระแบบนี้้ด้วย ! 

ฉันไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ! พวกนาย ! กรุณาอย่าพังของในห้องไปมากกว่านี้ ! เจ้าเครื่องพวกนี้ 

คิดว่ามันราคาเท่าไหร่กัน ?? หยุดเดี๋ยวนี้ ! 

 

Ayato: หนวกหูเฟ้ย!!! ฉันน่ะเป็นที่ 1 !!

 

Kanato: พูดอะไรของนาย ? ยังไงเสียงร้องอันไพรเราะกับความสามารถในการร้องก็ต้องเป็นผมอยู่แล้ว! 

 

Raito: ก็บอกไปแล้วไม่ใช่หรอ ผมเป็นคนที่ได้คะแนนสูงสุดไม่ใช่หรอ ?? 

 

Subaru: ว๊ากกกกกกกก!!!!!!!

 

Shuu: หนวกหูชะมัด .. น่ารำคาญ .. เพลียจริง ๆ นี้เป็นงานอดิเรกของพ่อไม่ใช่หรอ ? พอสักทีเหอะ .. 

Credit : https://www.facebook.com/dialoversth

my banner 



https://www.facebook.com/LyricNevermind

มาคุยกันได้จ๊ะ

Page : https://www.facebook.com/dialoversth