คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 พลังที่ไม่เคยพบเห็น
เปลวไฟดับเครื่องชนสีส้มสุขสกาวถูกจุดขึ้นโดยที่สึนะไม่ได้กินเม็ดยาดับเครื่องชนเลยแม้แต่น้อย เขาได้หยิบถุงมือไหมพรมในกระเป๋าขึ้นเพื่อสวมใส่
ถุงมือไหมพรม27ถูกเปลี่ยนเป็นเหล็กไหลพร้อมสัญลักษณ์ตัว “ X ” เปลวไฟถูกจุดขึ้นบนถุงมือทั้งสองข้างเพื่อเตรียมรับมืออะไรบ้างอย่าง
อีกทางด้านหนึ่ง
“ ราชินีจะไม่ให้อภัยแกไอ้เจ้าหนอนแมลงชั้นต่ำ ” สิ้นสุดคำพูดนั้นสายฟ้าได้ถูกเสกมาบนหัวของฮงไกตัวนั้นและผ่าลงใส่ตัวมันทันที
เปรี้ยง!!
ตู้ม!!
ร่างของมันถูกสายฟ้าระเบิดเป็นผุยผงไม่เหลือชิ้นดีลำแสงระเบิดนั้นได้ขึ้นเหนือน่านฟ้าและทำลายพื้นที่นั้นเป็นวงกว้างจนสามารถมองเห็นได้ชัด
คนที่ทำแบบนั้นก็คือไรเดน เมย์ไม่สิแต่เป็นอีกตัวตนหนึ่งที่อยู่ภายในร่างของเธอ แฮชเชอร์
ณ บนยานลำหนึ่ง
“ พลังงานฮงไกพุ่งสูงขึ้นมากค่ะ! ”
“ ระดับพลังงานฮงไกขึ้นเร็วมาก! ”
“ พวกฮงไกกำลังไปจุดที่พลังกำลังรวมอยู่ค่ะ ” หญิงสาวในเครื่องแบบได้รายงานให้หัวหน้าของเธอได้ฟัง
“ อ้า โชคดีอะไรขนาดนี้เนี้ย ” เธอพูดประชดประชันขึ้นกับสิ่งที่เจอ
“ ตอนนี้เรายังมีเวลาถอยอยู่นะค่ะ กัปตันฮิเมโกะ! ” นั้นคือชื่อเจ้าของเรือนผมสีแดงและยานรบลำนี้
“ ไร้สาระ! ” เธอตะโกนขึ้นเสียงดังเพื่อแย้งเรื่องที่จะให้เธอถอย
“ ฉันไม่ปล่อยเหยื่อที่เลือกไว้แล้วหลุดมือไปหรอกนะ ” เธอยกยิ้มขึ้นด้วยความมั่นใจ
“ แจ้งเตือน! ระดับ1ลูกเรือทั้งหมดประจำตำแหน่งซะ! สงครามได้เริ่มขึ้- " ฮิเมโกะ
“ กัปตันฮิเมะโกะค่ะ! ดูเหมือนพวกเราจะจับพลังงานอีกรูปแบบหนึ่งได้ค่ะ แถมยังอยู่ใกล้กับแฮชเชอร์ด้วย! ”
ไม่ทันที่ฮิเมโกะจะประกาศเสร็จก็ถูกลูกเรือคนหนึ่งขัดขึ้นเพื่อให้ฮิเมโกะมาสนใจสิ่งที่เธอพบ
“ ว่าไงนะ! เอาภาพขึ้นจอใหญ่สิ ”
สิ้นเสียงของคนที่เป็นกัปตันก็ปรากฏเป็นภาพโฮโลแกรมขนาดใหญ่โผล่ขึ้นมาให้ทุกคนในยานได้เห็น
“ น-นี้มันอะไรกันเนี้ย ” ฮิเมโกะพูดขึ้นด้วยความตกตะลึงเพราะสิ่งที่พวกเธอเห็นก็คือ เด็กหนุ่มหัวฟูสีน้ำตาลแถมยังมีไฟสีส้มบนหัว? กำลังยืนเผชิญหน้ากับตัวตนอันตรายอย่างแฮชเชอร์อยู่
กลับมาทางด้านล่าง
“ หื้ม ดูเหมือนจะมีแมลงรอดมาได้ตัวหนึ่งแหะ ” แฮชเชอร์ได้มองลงมาที่ตัวของสึนะโดยที่มือทั้งสองข้างยังแบกเคียน่าไว้
“ หึ ก็แค่แมลงบังอาจมาท้าท้ายราชินีหรอ ” เธอได้รวมพลังสายฟ้าไว้ที่มือก่อนจะปล่อยใส่สึนะที่ยืนอยู่
ตู้ม!
ควันรอบๆได้ค่อยหายไปปรากฎเป็นสิงโตตัวเล็กที่ทั้งตัวปกคลุมไปด้วยเปลวสีส้มเข้ามาป้องกัรการโจมตีนั้นไว้
“ กาวซ์!! ” เสียงคำรามของมันได้ดังกึกก้องไปตัวเมืองนากาโซระ แม้แต่คนบนยานยังได้ยิน
“ สิงโตบ้าอะไรเนี้ย ” ฮิเมโกะที่เห็นพลังคำรามของสิงโตตัวนั้นไปก็อึ้งไปเลยโดยใช้มือทั้งสองข้างปิดหูไว้
“ โห้ เป็นแมลงที่น่าสนใจดีหนิ ” แฮชเชอร์แปลกใจกับภาพตรงหน้าไม่ใช่น้อย
ตึก ตึก ตึก..
สึนะได้เริ่มเดินเข้าไปใกล้แฮชเชอร์เรื่อยๆ นัตสึก็กลับไปเกาะไหล่ของเขาตอนนั้นเองเปลวไฟดับเครื่องชนบนหัวของเขาได้เปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินแดงเข้มจนดูน่ากลัวแม้แต่นัตสึเองก็ถูกเปลวไฟดับเครื่องชนนั้นย้อมสีไปด้วยเช่นกัน
แฮชเชอร์สัมผัสได้ถึงอันตรายจากเปลวไฟนั้น มันคงเป็นสัญชาตญาณที่ตัวของเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตัวเธอถึงกลัวเปลวไฟนั้น พวกสัตว์ประหลาดฮงไกเองก็ไม่ต่างกันพวกมันได้ถอยหนีจากตัวสึนะเพราะเปลวไฟนั้นอย่างไม่ทราบสาเหตุ
แฮชเชอร์หัวเสียเป็นอย่างมากที่ราชินีอย่างเธอต้องมากลัวเผ่าพันธ์มนุษย์แบบนี้
“ หน่อยเจ้าแมลงชั้นต่ำ! ” ก่อนที่แฮชเชอร์จะปล่อยสายฟ้าใส่เขาอีกรอบแต่สึนะก็หลบได้ทั้งหมด
สึนะได้พุ่งเข้าใส่แฮชเชอร์ทันที แฮชเชอร์ที่ประมาทก็ถูกหมัดถุงมือเหล็กที่ปกคลุมไปด้วยไฟดับเครื่องชนซัดเข้าที่ท้องให้อย่างจังจนตกลงมาจากท้องฟ้า
ตู้ม!
สึนะได้คว้าร่างของเคียน่าไว้ได้ทันท่วงที่ก่อนที่เธอจะตกโดยมีมืออีกข้างค่อยปล่อยไฟดับเครื่องชนเพื่อพยุงตัวไว้ เขาได้หันไปมองเธอที่อยู่ในอ้อมแขนก่อนจะหันไปมองยานรบที่อยู่เหนือหัวพวกเขา เขาได้บินขึ้นไปเหนือยานและจ้องไปที่ห้องบังคับการที่ฮิเมโกะอยู่
ฮิเมโกะที่ดูเหมือนจะเข้าใจก็รีบวิ่งออกไปนอกยานทันที
“ กัปตันฮิเมโกะค่ะ! ”
“ ไม่ต้องให้คนตามมาเดียวฉันไปเอง ” เธอสั่งให้ลูกเรือไม่ต้องตามเธอไปเพราะอาจจะเกิดอันตรายกับลูกเรือเธอก็ได้หากเธอเข้าใจผิด
ฮิเมโกะได้เดินออกมานอกยานและเดินเข้าไปใกล้ตัวสึนะ สึนะก็ค่อยๆร่อนลงมาเพื่ออยู่ในระดับเดียวกับเธอทั้งสองต่างมองหน้ากันสักพักหนึ่งก่อนที่สึนะจะยื่นคนในอ้อมแขนให้คนตรงหน้า ฮิเมโกะที่เห็นยังงั้นก็รับตัวของเคียน่ามา
' เห้อ ดูเหมือนฉันจะเข้าใจถูกนะเนี้ย ' ฮิเมโกะคิดในใจพลางถอนหายใจไปด้วยที่เธอคิดถูก
หมับ!
คนในอ้อมแขนฮิเมโกะคว้าเสื้อของสึนะไว้เพื่อจะขอร้องบ้างอย่าง
“ ช-ช่วยพี่เมย์ด้วย ” เธอพูดด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยสู้ดีเพราะเสียเลือดมากเกินไป
สึนะที่เห็นยังงั้นก็พยักหน้าให้คนตรงหน้าและจุดเปลวไฟดับเครื่องขึ้นบนนิ้ว แต่รอบบนี้เป็นเปลวไฟสีส้มที่ดูอ่อนโยนและอบอุ่นผิดกับเปลวไฟที่อยู่บนหัวเขาเป็นอย่างมาก เขายื่นไปที่หน้าของเธอเพื่อจะทำให้เธอสบายใจ
' อบอุ่นจัง ' ในคือสิ่งที่เคียน่าคิดก่อนจะค่อยๆหลับไป
ฟิ้ว!
แฮชเชอร์ที่โดนซัดไปได้บินขึ้นตามมาบนยานด้วยท่าทีที่โกรธเกรียว
“ แก! เจ้าพวกแมลง!! ” ด้วยความโกรธแฮชเชอร์ได้ยิงพลังสายฟ้าไปที่สึนะหลายครั้ง สึนะที่เห็นยังงั้นก็ส่งซิกบอกให้ฮิเมโกะหนีไป
ตู้ม ตู้ม ตู้ม ตู้ม..
เสียงระเบิดดังขึ้นนับไม่ถ้วนจนเกิดเป็นควันรอบๆ พอควันหายไปก็ปรากฏเป็นเงาของสึนะที่เปลี่ยนนัตสึเป็นผ้าคลุมของพรีโม่มาป้องกัน แฮชเชอร์ที่เห็นยังงั้นก็ยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่ที่รู้สึกเธอถูกต้อนจนมุมแบบนี้
สึนะได้เปลี่ยนนัตสึเป็นถุงมือขนาดใหญ่ด้านขวาก่อนปล่อยหมัดที่อัดแน่นไปด้วยเปลวไฟดับเครื่องชนนั้นใส่แฮชเชอร์ไป
ฟิ้ว!
แฮชเชอร์ที่ตั้งตัวทันก็สามารถหลบท่าของสึนะไปได้ เธอสัมผัสได้ว่าหากโดนสิ่งนั้นเข้าไปตัวเธอจะต้องแพ้แน่ๆ พร้อมรวมสายฟ้าขนาดใหญ่ไว้ที่มืออีกครั้งแต่ครั้งนี้เธอไม่อ่อนข้อให้เด็กหนุ่มตรงหน้าแล้ว ในขณะที่สึนะยังคงนิ่งไม่ขยับไปไหน
‘ อะไรกัน?! คิดจะรับพลังของฉันอีกงั้นหรอ!? ’
“ จะดูถูกกันมากเกินไปแล้ว!! ” แฮชเชอร์ตะโกนด้วยความโกรธ
ตู้ม!
เสียงระเบิดดังขึ้นจากด้านหลังของเธอ
เป็นไปได้อย่างไง?! ตั้งแต่เมื่อไรกัน?! แฮชเชอร์ได้หวนนึกถึงท่าโจมตีตะกี้ของอีกฝ่ายก่อนหน้านี้
' ควบคุมได้ด้วยงั้นหรอ!! '
ใช่แล้วเปลวไฟดับเครื่องชนนี้นั้นสามารถควบคุมได้ดั่งใจนึกเพียงแค่สึนะคิดมันก็สามารถเปลี่ยนทิศทางโจมตีได้ตามใจของเขา
‘ แต่แค่นี้ทำไรฉันไม่ได้หรอ- ’
พริบตาเดียวปีกของเธอก็ถูกเปลวไฟดับเครื่องชนเผาไม่เหลือชิ้นดี
" !!!! " ทั้งที่เธอคิดว่าไม่หน้ามีใครทำลายปีกของเธอได้แท้ๆ อย่างที่เธอคิดเจ้าไฟนี้เป็นอันตรายต่อพวกฮงไกจริงๆ ที่สำคัญอีกฝ่ายรู้จุดอ่อนเธอได้อย่างไรกัน
“ ครั้งหน้าที่ฉันตื่นขึ้น ฉันจะฆ่าแกแน่เจ้าหนู ” ในขณะที่แฮชเชอร์กำลังจะหลับไปสิ่งเดียวที่มันคิดมีอย่างเดียวคือการฆ่าเด็กหนุ่มตรงหน้าให้ได้
สึนะได้เข้าไปรับร่างของเมย์ไว้ก่อนที่เธอจะร่วงลงพื้น พวกแพทย์สนามของยานได้นำเปลมาเพื่อขนย้ายร่างพี่เมย์ไปห้องพยาบาลโดยมีฮิเมโกะเดินมาด้วย สึนะได้วางร่างของพี่เมย์บนเปลย้ายผู้ป่วย
“ ขอบคุณมากนะเจ้าหนูที่ช่วยปราบแฮชเชอร์ให้นะ " ฮิเมโกะพูดขอบคุณ
“ ….. ” สึนะ
ฮิเมโกะเริ่มแปลกใจว่าทำไมคนตรงหน้าถึงไม่พูดอะไรเลย เธอโบกไม้โบกมือไปมาเพื่อเช็คว่าเขายังมีสติอยู่ไหมแต่ผลที่ได้ยังคงเหมือนเดิมเขาไม่ตอบรับอะไรเธอเลย
“ อ-อะไรกันเนี้ยเจ้าหนูนี้สู้กับแฮชเชอร์ขนาดที่ไม่มีสติงั้นหรอ!? ” ใช่.. สติของเขาได้หายไปตั้งแต่เห็นเคียน่าโดนฟันไปนานแล้ว
ควับ!
เขาได้หันไปมองทางเข้าของยานและเริ่มที่จะเดินไปที่ไหนสักที่ของยาน ภาพตรงหน้าทำเอาคนบริเวณนั้นร่วมถึงเธออดสงสัยไม่ได้ว่าเขากำลังเดินไปไหน
ตึก ตึก ตึก ตึก…
ฮิเมโกะได้เดินตามเด็กหนุ่มมาเรื่อยๆเพราะอยากรู้ว่าเขาจะไปที่ไหน ระหว่างทางเธอก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมเขาถึงได้รู้เส้นทางในยานลำนี้ดีจัง
ตึก
เขาได้หยุดหน้าห้องๆหนึ่งฮิเมโกะที่เห็นว่าเขาหยุดเดินแล้วก็หันไปมองว่านี้คือห้องอะไร
‘ ห้องพยาบาลงั้นเหรอ? เด็กคนนี้มาทำไรที่นี้กันนะ ’ ความสงสัยของเธอผุดขึ้นมาทันที
ครืน
เสียงเลื่อนประตูของห้องพยาบาลดังขึ้นจนคนในห้องนั้นตกใจกับการมาเยือนของเด็กหนุ่มแต่เขาก็หาสนใจไม่
เขาได้เดินไปข้างเตียงของเคียน่าที่กำลังนอนหลับไม่ได้สติและลากเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ที่สุดมานั่งตรงข้างเธอก่อนที่เปลวไฟดับเครื่องชนและร่างของเขาจะดับวูบลงและฟุบไปข้างเตียงของเธอ
ฮิเมโกะได้เดินเข้ามาใกล้เขาพร้อมกับมองอย่างพิจารณา
‘ ดูเหมือนจะหลับไปแล้วแหะไม่คิดเลยว่าเจ้าหนูนี้จะจัดการแฮชเชอร์ได้ หลังจากนี้คงมีเรื่องวุ่นวายตามมาแน่ๆเลย เห้อ... ’ ฮิเมโกะถอนหายใจเฮือกใจเมื่อคิดได้ว่าต้องมานั่งเขียนรายงานส่ง
ก่อนที่เธอจะหันหลังและเดินกลับไปยังห้องบังคับการ
.
.
.
.
.
อยู่ดีๆก็หัวแล่นแหะ ฉากต่อสู้อาจจะไม่ได้สนุกมานะครับขออภัยด้วย และขอบอกไว้เลยว่าที่ผมแต่งเรื่องนี้เพราะอยากเห็น ทูน่าxทูน่า อิๆ ส่วนตัวเหมือนกันนะเนี้ยตัวผม
ถ้างั้นราตรีสวัสดิ์นะครับทุกทัน
ลืมบอกเปลวไฟดับเครื่องชนนั้นนะมีพลังมากกว่าที่คุณเห็นอีกนะ หึๆ
ความคิดเห็น