Perpetrated against white sword จอมมารกับดาบขาว
คำเตือน[นิยายเรื่องนี้เเต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงไม่เกี่ยวกับความจริงเเต่อย่างใด] เรื่องราวของจอมมารกับอัศวินที่ต้องร่วมมือกันเพื่อหยุดสงครามระหว่างเมื่องของทั้งสอง
ผู้เข้าชมรวม
73
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
บทที่ 1 "จุดเริ่มต้น"
โลกแบ่งเป็น 3 เขตแดนใหญ่มหาอำนาจได้แก่ Devil City , Priest CityและKnight Cityปี152 แล้วก็ได้เกิดสงครามระหว่างKnight Cityกับ Devil City แต่ทางPriest Cityก็ไม่ได้ยื่นมือมาช่วยKnight Cityทางผู้นำของKnight City
ก็ได้กล่าวประกาศว่า “เราไม่สนใจว่าพวกนักบวชที่เมืองPriest Cityจะพูดยังไงเราก็จะทำสงครามกับพวกจอมมารให้ได้!!!” แต่เขาก็ตัดสินใจผิดที่เปิดสงครามซึ่งๆหน้าทางผู้นำของKnight Cityได้ส่งทหาร 35,000 นาย โดยให้ผู้นำคือ อัศวินสีขาว ที่ได้ฉายาว่า “ดาบขาว” แล้วเขาก็ได้ต่อสู้กับพวกทัพหน้าของจอมมาร
จนเสียกำลังพลไปประมาน 30,052นายแต่ อัศวินดาบขาว ก็ได้หายตัวไปบ้างก็ว่าตายแล้วบ้างก็ว่าหนีทหาร แต่ความจริงแล้ว อัศวินดาวขาว นั้นได้มุ่งหน้าไปด่านหน้าก่อนแล้วเพื่อไปต่อสู้กับจอมมาร แล้วเรื่องราวที่น่าสนุกก็เริ่มขึ้น (ฮา ฮา ฮา คนเขียนเรื่องอย่างข่าก็ยังขำเลย!!!!)
ฉันมีชื่อว่า โฮม เทอร์เรี้ย (Home Terrier) เป็นอัศวินของ Knight City ผู้คนเรียกฉันว่า อัศวินดาบขาว หรือ ดาบขาว หลังสงครามแนวหน้าฉันได้บุกฝ่า ทับหน้าของจอมมารเพื่อไปตรงด่านหน้า เพียงคนเดียว......
แต่พอเข้าไปในด่านหน้าก็ได้เจอกับทหารของKnight Cityที่รอดมาจากสงครามแนวหน้าแล้วมาอยู่ด่านหน้า “นี้พวกเจ้านะ!!” ฉันเรียกพวกเขาไป “ท่าน นึกว่าท่านตายไปแล้ว..”พวกนั้นนึกว่าข้าตายไปแล้วหรอ”แล้วผู้นำกองของพวกเจ้าละ”ฉันถามพวกนั้น ”ข้าเองขอรับ” แล้วคนนั้นก็เดินออกมา ”ข้าชื้อฮ็อกขอรับ”
เขาบอกชื่อกับข้า ”อือ พวกเจ้าป้องกันพื้นที่นี้ชะ”ฉันบอกพวกเขาไปก่อนจะ มุ่งหน้าไปปราสาทจอมมาร.....
ฉันมาถึงปราสาทจอมมาร ”นี้หรอปราสาทจอมมาร” ฉันบุกเข้าไปในปราสาทจอมแต่ ปีศาจที่ฉันเจอมีแต่ปีศาจเผ้าประตูแค่2ตน “มันหน้าแปลกจังแฮะ... “ ฉันเข้ามาในห้องจอมมาร “ฉันนะ79-55-88นะจำไว้...” ผมได้ยินเสียงมาจากในห้อง “แกนะจอมมารใช้ไหม!!แล้วไอ้79-55-88นั้นมันคืออะไร” ฉันถามตอมไป “สัดส่วนไงละคุณดาบขาว”อะไรกัน ผู้หญิงผมสีขาวยาวตาโตประกาย งดงาม “เธอนะอย่าบอกนะว่าเป็นจอมมาร!!!” ช่วยตอบที่เถอะ “อือก็ใช้สิค่ะ ฉันนี้แหละจอมมารล่ะ” ไม่หน้าเชื่อ “นี้คุณดาบขาว” “อะไรละ” ใยนี้มันอะไรกัน “นายมาเป็นดาบให้ฉันนะ” คำพูดนั่นมันอะไรเธอเป็นจอมมารนะ “ไหนลองบอกเหตุผมมาสิว่าทำไมถึงอยากจะให้ฉันเป็นดาบให้นะ” เอาสิลองบอกสิใยจอมมารหุ่นดี “ก็อยากจะหยุดสงครามจะเล่าให้ฟังนะคะ” จากนั้นผ่านมา2ชั่วโมงผมก็ฟังจอมมารบ่นมานานเลย “พูดง่ายๆอยากให้ฉันชั่วหยุดสงครามงั้นหรอ” เข้าใจแล้วจะช่วยใยนี้ก็ได้เพื่อหยุดสงคราม “แต่งงานกันนะคุณดาบขาว” อะไรกันนี้เอาไงดีจะแต่งดีไหม
”อะไรกันนี้!!!แต่งก็ได้” จากนั่นผมก็นอนหลับไปเฉยๆ โดยไม่รู้ว่าทำไม
จอมมารผู้หน้าสงสาร
ฉัน..ก็แต่ผู้หญิงคนหนึ่ง.... ที่พ่อของฉันเป็นจอมมารเมื่อพ่อของฉันตายฉันก็ได้ขึ้นเป็นจอมมารแทนเพราะพ่อแม่ฉันไม่มีพี่ชายหรือน้องชาย.... มันเหมือนจะไม่ใช้โชคร้ายหรือโชคดีแล้ววันหนึ่งฉันก็ได้ยินข่าวว่าทางพวกอัศวิน ได้ประกาศสงครามกับพวกเรา โดยมีข้ออ้างว่า ทำเพื่อกำจัดพวกประหลาดที่ไม่เหมือนพวกเขา เพราะพวกปีศาจอย่างพวกเรานั้นมีรู้ร่างประหลาดแต่พวกเขาไม่รู้อะไรเลย ปีศาจก็มีรูปร่างเหมือนกับมนุษย์ทุกอย่างแต่แต่พวกเรามีพลัง ที่จะแปลงร่างได้เท่านั้นเอง สงครามเริ่มดุเดือดขึ้นทุกวัน ทุกวัน แล้วฉันก็ได้ข่าวว่ามีอัศวินที่เก่งกาจอยู่คนหนึ่งเขาชื่อ โฮม เทอร์เรี้ย หรือ ที่เขาเรียกกันว่า อัศวินดาบขาว ฉันหลงใหลในความเก่งกาจของเขาจนคิดว่าคนคนนี้แหละที่ช่วยพวกเราหยุดสงครามได้ ในวันนั้นฉันจึงประกาศกับประชาชนว่าจะหยุดสงครามให้ได้ “ฉัน...ชาวร์ล็อต ดีปาวรี จอมมาร องค์ที่ 105 ของจักวัตรจอมมาร จะขอบอกกับทุกคนว่าฉันนุ่นดี ..ม..มีใช้สิ ฉันจะหยุดสงครามนี้ให้จงได้!!! ” ฉันมีขอเสียที่หลงตัวเองนี้แหละแต่ก็เถอะยังไงฉันก็จะหยุดสงครามนี้ ฉันให้คนเฝ้าประตู้มีแต่สองคนเพื่อให้ ท่านดาบขาวผ่านเข้ามาได้ง่าย แล้วฉันก็นั่งรอ แล้วที่สุดเขาก็มา แต่ฉันดันพูดสัดส่วนของตัวเองไปชะนี้ “ฉันนะ79-55-88นะจำไว้...” แล้วเขาก็ตอบกลับมาว่า “แกนะจอมมารใช้ไหม!!แล้วไอ้79-55-88นั้นมันคืออะไร” เอาไงดี อ๊ะโดนเขาถามกลับแล้วไม่น่าเลยเรา ฉันตัดสินใจตอบเขากลับไป “สัดส่วนไงละคุณดาบขาว”เขาจะว่าเราป่าวนี้กลัวจังเลย ไม่ได้ ไม่ได้ เราเป็นจอมมารนะ “เธอนะอย่าบอกนะว่าเป็นจอมมาร!!!” เขาถามฉันมาได้ไงที่นี้ก็มีแต่ฉันก็ต้องเป็นจอมมารสิ “อือก็ใช้สิค่ะ ฉันนี้แหละจอมมารล่ะ” เอาไงละคุณดาบโง่เง่า “นี้คุณดาบขาว”เขาตอบฉัน “อะไรละ” เอาละ“นายมาเป็นดาบให้ฉันนะ” จะตองยังไงละคุณดาบ “ไหนลองบอกเหตุผมมาสิว่าทำไมถึงอยากจะให้ฉันเป็นดาบให้นะ” เอางี้หรอนี้แล้วฉันจะบอกยังไงดีนี้อยากจะร้องไห้แล้วแต่จะร้องไม่ได้ฉันต้องตอบเขา “
ผลงานอื่นๆ ของ Sickle.67 Poi ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Sickle.67 Poi
ความคิดเห็น