คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter ~ 1
##Chapter ~ 1##
+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_
"กรี๊ดดดดดดดดดด!!! ใครก็ได้ช่วยด้วย!" T^T
ฉันตะโกนร้องขอความช่วยเหลืออย่างไม่คิดชีวิต ในขณะที่มือหนาของผู้ชายปริศนาเริ่มปลดกระดุมเสื้อฉันออกทีละเม็ดๆ อย่างช้าๆ =[]=''
"นี่! จะทำอะไรช้านนนน ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ อีตาบ้า คนโรคจิต หยุดเดี๋ยวนี้" สมองอันน้อยนิดเท่าขี้หนู(?)ของฉันพยายามคิดหาหนทางเอาตัวรอด มือและเท้าก็ทั้งทุบทั้งเตะ แต่ไอ้ผู้ชายถึกคนนี้ก็ยังไม่ปล่อยสักที -*- ตรงกันข้าม เขากลับใช้มือลูบไปทั่วร่างฉันอย่างชำนาญ
"กรี๊ดดดดดดดดดดด หยุดเดี๋ยวนี้ ปล่อยฉันนะ... กรี๊ดด..ดด ... อุ๊บส์"
ทันใดนั้น ริมฝีปากหนาได้รูปก็ประกบเข้ากับปากบางของฉันอย่างรวดเร็ว เอ่อ... อะไรนะ?? ไม่น้า ม่ายๆๆๆ T^T จูบแรกของช้านน..
มีใครก็ไม่รู้ที่แม้แต่หน้าฉันก็ไม่เคยเห็น ขโมยมันไปแล้วว... ฮือๆๆ แง้ๆๆๆ อุแว้ๆ (ไม่ใช่ละ - -")ไม่หยุดแค่นั้น... ลิ้นอุ่นๆ ก็บุกรุกเข้ามาในโพรงปากของฉันอย่างจาบจ้วง เมื่อตักตวงอะไรๆ (อย่าคิดลึกน้า ^^") ไปพอสมควรแล้ว ก็ไล่ระดมจูบทั่วใบหน้าอันสวยงามของฉัน (หลงตัวเองซะไม่มีอ่ะ - -") ลงมาที่ซอกคอ ไล่ต่ำลงเรื่อยๆ.. เรื่อยๆ
"~ชอบมาขัด ชอบมาขัด ชอบมาขัดใจ เด๋วสบัด เด๋วสบัด เด๋วสบัดให้ ก็เป็นซะอย่างเงี้ยย .…~"
เฮื้อกก! ฉันสะดุ้งสุดตัว... ให้ตายดิ! เสียงอะไรเนี่ย ขัดใจสมชื่อจริงๆ -*- เอ่อ.. ละเมื่อกี๊มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย? เอ๊ะ! หรือว่านี่เป็นเพลงไล่ผียุคใหม่ ไล่ได้แม้กระทั่งมือปลาหมึก!? ฮ่าๆๆๆ (ดูความคิดนางเอก - -")
แต่.. เดี๋ยวนะ! O_O" ปลาหมึก?? ปลาหมึกหรอ จริงสิ!! นึกออกแล้วว มะกี๊มีใครก็ไม่รู้จะ... จะ.. >///< อ๊ายยย รับไม่ได้อย่างรุนแรง T^T แงๆๆๆ ฮือๆๆ นี่ฉันโดนทำอะไรไปแล้วบ้างเนี่ยย แงๆๆ >0< ฉันคิดพลางมองสำรวจไปรอบๆตัว
.. ที่นี่ที่ไหนเนี่ย คุ้นๆ แฮะ ^^" อ้าววว นี่มันห้องฉันเองนี่นา ฮ่าๆๆๆ แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไงเนี่ย .. เสื้อผ้าก็โอเคดี อวัยวะก็ครบสามสิบสองส่วน เอ๊ะ ครบมั้ยนะ... หนึ่ง.. สอง .. สาม
พอๆๆๆ -*- ทุกอย่างก็ปกติดีนี่นา...หรือว่า... หรือ.. มะกี๊จะเป็นความฝัน!? O[]O~!! ฉันฝันอะไรลงไปเนี่ย >///< อยากกรี๊ดอีกซักหนึ่งพันสองร้อยสิบสามรอบ...
แง้ๆ คุณผู้อ่านทุกท่านคะ อย่ามองนางเอกหน้าตาน่ารักน่าชังน่าเอ็นดูอย่างฉันแบบนั้นสิ >.< ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นน้า โทษคนแต่งเค้าสิ T^T (มั่น_Tao หรือคนแต่งนั่นเอง : ซะงั้นอ่ะ - -")
"~ชอบมาขัด ชอบมาขัด ชอบมาขัดใจ เด๋วสบัด เด๋ว.…~"
โอ๊ยยยย!! เสียงอะไรอีกแล้วว น่ารำคาญจริงๆเล้ย - -" คนกำลังอารมณ์ไม่ค่อยคงที่อยู่... ฉันคิดอย่างหงุดหงิด พลางมองหาต้นกำเนิดเสียง และก็พบ... อุปกรณ์ทันสมัยล้ำยุค... 'โทรศัพท์มือถือนั่นเอง' โฮะๆๆๆ ^0^ ฉันหยิบมันขึ้นมาดู.. และก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้!
ตายยยแย้วววว!!!….นัดกับยัยแฟกับยัยปังไว้นี่หว่า ลืมไปซะสนิทเลยอ่ะ T^T ตอนนี้มัน... เหลือเวลาอีกห้านาที! ฉันรีบจัดการธุระส่วนตัวทันที แงๆ ฉันไม่เคยสายขนาดนี้มาก่อนเลยนะเนี่ย ปกติก็ประมาณ ห้านาทีกะอีกสามสิบวิ! แต่นี่มัน... เหลือแค่ห้านาทีเองอ่า T0T ( ต่างกันมากมั้ยเนี่ย!?)
หลังจากนั้น ฉันรีบโบกไม้โบกมือหาแท็กซี่อย่างรวดเร็ว และแล้ว แท็กซี่ผู้โชคร้ายก็มาจอดอยู่ตรงหน้าฉันแล้ววว และที่ที่ฉันนัดยัยเพื่อนตัวแสบไว้ก็คือ...
"พี่คะๆ ไปสวนสะรามคะ แบบเอาด่วนจี๋ประมาณจรวดติดเจ็ทยังตามไม่ทันเลยนะคะ >0<"
พล่ามมาก็เยอะละ แต่ฉันยังไม่มีโอกาสบอกสิ่งที่สำคัญที่สุดให้โลกได้รับรู้เลย ^ ^V แหมม คุณผู้อ่านก็คงอยากรู้แล้วใช่มั้ยล่ะคะ ว่าฉันเป็นใคร อะแฮ่มๆ...ฉันชื่อ ไอรยา ดรุณนยานนท์ ( เพราะใช่มะล่ะ หุหุ - , - ) ชื่อเล่นชื่อ "ไอติม" นะ (คิกคุโค-ตะ-ระ) แล้วนี่ก็กำลังจะไปหา ยัย(กา)แฟกับยัย (ขนม)ปัง เพื่อนรักเพื่อนซี้ของฉันเองแหละ โฮะๆๆ
">0< พี่คะเมื่อกี้ต้องกลับรถไม่ใช่หรอคะ" ฉันรีบท้วง... ก็ทางมันแปลกจริงๆนิ ฉันไปสวนสะรามออกจะบ่อย ทำไมจะไม่รู้ล่ะ
" -__-" นั่นสิน้องพี่ลืมน่ะ"
"พี่ทำอย่างงี้ได้ไงอะ พี่รีบเลยนู๋มีนัดนะคะ ถ้าไปไม่ทันนะนู๋ไม่จ่ายเงินจริงๆด้วย คอยดูดิ -..- แฮ่ส์ส์ส์" เอ๊ะ!? นี่เราเป็นตัวอะไรกันแน่เนี่ย - -" ชักงง
"(พี่แอบกลัว) โถ น้อง... ^^" พี่รีบสุดๆแล้ว แต่ว่าน้องต้องจ่ายนะTT^TT" เฮ้ย~ ไม่ไหวจริงๆเลย ยิ่งช้าเข้าไปใหญ่
"วืดด.....ตุ๊กแก!!..วืดด.....ตุ๊กแก !!..."
"รถพี่มีตุ๊กแกด้วยหรอเนี่ย อะไรกัน" -.- ไม่ไหวนะเนี่ย! แท็กซี่อะไร มั่วทางไม่พอ ยังเลี้ยงตุ๊กแกอีก
"ไม่มีครับน้องงง พี่มั่นใจ" ตุ๊กแกมาอยู่ในรถเราได้ไงวะ -..-*
"อย่าให้จับได้นะ ชิส์ส์" -*- ถ้ามีนะๆ ฉันจะไม่จ่ายเงินเลย คอยดู!
มาฟังเรื่องราวของยัยไอติม นางเอกสุดสวยกันต่อดีกว่าเนอะ ก็วันนี้ฉันกับยัยเพื่อนสุดซี้ นัดกันไปสวนสนุกที่มีนามอันไพเราะเพราะพริ้งว่า "สวนสะราม" นั่นเอง (baby ไหมล่ะ)
แล้วทีนี้พวกมันนัดกันไว้ 9 โมง แต่ว่าตอนนี้มันประมาณ 9.25 แล้ว >0< พวกมันด่าฉันตายแน่ๆ เลยอะ ไม่ยุติธรรมเลยนะเนี่ย มันไม่ใช่ความผิดฉันซักหน่อย ถ้าจะโทษก็ต้องโทษฝันงี่เง่าบ้าๆ บอๆ นั่นดิ (คิดไปก็เขินไปนะเนี่ย -///-)
"ถึงแล้วครับน้อง 124 บาทครับ ^-^' '' ฉันรีบลงจากรถทันที
"น้องจ่ายตังก่อนสิน้อง TT^TT" โหยย รีบๆอยู่ อีกคนขับยังงกตังค์อีกแน่ะ
(เอ่อ.. ใครกันแน่ที่งก -*-)
"นี่คะ 120 บาท ไม่ต้องทอนนะคะ นู๋เกรงใจ ^^ รีบด้วยค่ะ " ฉันยิ้มแบบที่คิดว่าสวยที่สุด แล้วรีบเข้าไปในสวนสนุกทันที หุหุ -..-
" ขอบใจมากครับน้อง " เอ๊ะ! - -;; มันโกงเรา 4 บาทนี่หว่า โธ่~ ขาดทุนนนน TT0TT
ณ สวนสะราม
ในที่สุดก็ถึงแล้วว หวังว่ายัยปังกะยัยแฟจะไม่ฆ่าฉันนะ สายไม่นานเองเนอะ โฮะๆๆ (แค่เกือบชั่วโมงเอง นิดส์ๆ)
"วืดด.....ตุ๊กแก!!..วืด.....ตุ๊กแก !!..." เอ๊ะ! -..- ตุ๊กแกมาร้องอะไรแถวนี้ รึมันตามฉันมาจากแท็กซี่ (คงไม่ใช่มั้ง?) ฉันสวยขนาดตุ๊กแกยังตามฉันแจเลยหรอเนี่ย >.< ว่าแต่ว่า...ยัย 2 ตัวนั้น อยู่ส่วนใดของโลกนี้ เอ๊ย! ของสวนสะรามวะเนี่ย?
ผ่านไปสักพัก...
"วืด.....ตุ๊กแก!!...วืด.....ตุ๊กแก !!..." อีกละ อะไรกันเนี่ยยย ไม่ยักรู้ว่าเดี๋ยวนี้เค้านิยมเลี้ยงตุ๊กแกกัน - -"
ไว้วันหลังจะได้ไปหาซื้อมาเลี้ยงมั่ง ฮ่าๆๆๆ อินเทรนด์อ่ะๆ เข้าใจมะ?
เอ่อ…แหะๆๆ ฉันมีอะไรจะสารภาพ -////- ที่แท้ เสียงตุ๊กแกนั้นก็คือริงโทนเรียกเข้าของฉันเองง่ะส์ส์ -*-
ยัยปังกะยัยแฟโทรมา "31 Missed Calls" กับอีก "12 Unread Messeges" มันด่าฉันแน่เลย ไม่ได้รับตั้งหลายสายเพราะไอเสียงริงโทนประหลาดๆเนี่ย (คือแกไม่คิดจะโทษตัวเองเรยใช่ไหมเนี่ย -*-)
เอาไงดีอะ! เออ ตายเป็นตาย (พูดยังกะจะไปออกรบที่อิรัก -*-) ไหนๆก็ถึงแล้วนี่
แต่ยังไงๆ ฉันก็ไม่กล้ารับอ่ะ
เด๋วเราส่งเมซเสจกลับให้แล้วกันน้า รอซักแปปน้ะเพื่อนร้ากก \^0^/
To be continued >>>
ปล. ^0^ ในที่สุดก็ได้ลงตอนแรกสักที ( -*- )
อย่าลืมเม้มนะ
รักคนอ่าน
ความคิดเห็น