แด่เธอผู้เป็นสตรีของจอมมาร

ลำดับตอนที่ #10 : บทที่10 หลานชาย

กระแสข่าวลือมากมายของเจ้าชายลำดับที่สามและปราสาทลึกลับนั้นกลายเป็นความสนใจของผู้คนในวังหลังแห่งนี้ ผู้คนนับสิบนับร้อยต่างใคร่รู้ในความลับของเจ้าชายผู้หยิ่งยโสคนนี้ที่กำลังกุมอยู่ดั่งมนุษย์ผู้โง่เขลาที่กัดกินผลไม้ต้องห้ามจากสวนอีเดน

เคียร์เนย์เพียงแค่นหัวเราะในความสงสัยอันไม่สิ้นสุดของมนุษย์ เขาจึงเข้าใจแล้วว่าเหตุใดซาตานจึงล่อลวงอีฟและอดัมได้อย่างง่ายดายนัก

“ขำอะไรของเจ้ากันน่ะ?...เคียร์เนย์ น่าขนลุกนัก”

เป็นชายแก่ในรูปลักษณ์วัยห้าสิบปีเศษทั้งที่แท้จริงแล้วอายุของเขาล่วงเลยไปมากกว่านั้นเอ่ยกับเด็กหนุ่มด้วยท่าทางไม่ไว้ใจ เด็กบัดซบนี่สามารถทำเรื่องฉิบหายให้แก่ทุกคนได้อย่างไม่ยากเย็น ต่อให้เป็นคนดีโลกสวยเพียงใดก็คงปิดประตูอัดหน้ามันเพราะกลัวมันจะทำบ้านเขาแตกแยก

“แหม อย่ามองข้าในทางไม่ดีขนาดนั้นสิ...ข้าหลานชายคนโปรดท่านนะ”

เป็นเคียร์เนย์ที่ไม่ได้สนใจสายตาหวาดระแวงและมองเขาดั่งเป็นเทพแห่งหายนะก็ไม่ปานของผู้มีศักดิ์เป็นตาตามสายเลือดของเขา เขาเพียงฉีกยิ้มกว้างออกมาคล้ายเป็นเรื่องขบขันเสียมากกว่า

ชายแก่หรือ’ฮาเดรียน’ได้แต่ถอนหายใจในความยียวนของหลานชายผู้มากด้วยปัญหา เขานั้นคืออดีตจักรพรรดิแห่งทวีปมืดอันกว้างใหญ่ เป็นองค์จักรพรรดิที่สามสิบสี่แห่งทวีปมืดหรือนามในทางการว่า’จักรวรรดิมีลาธา’ หลังเขาอายุได้ราวสี่สิบปีเศษๆเท่านั้นชายชราผู้นี้ก็สละราชบัลลังก์ให้แก่บุตรชายคนโตหรือก็คือเจ้าชายลำดับที่หนึ่งผู้สืบสายเลือดในจักรพรรดินีอย่างถูกต้องตามธรรมเนียมและมารดาของเขาก็เป็นน้องสาวร่วมสายเลือดของเจ้าชายลำดับที่หนึ่งผู้เป็นองค์จักรพรรดิในปัจจุบันนี้ด้วยเช่นกัน....

จึงไม่แปลกที่มารดาของเขานั้นจะทำตัวกร่างในวังหลวงโดยไม่กลัวผู้ใดได้เช่นนี้ เมื่อมีพี่ชายร่วมอุทรเป็นถึงองค์จักรพรรดิ หนำซ้ำอดีตยังเป็นถึงเจ้าหญิงองค์โปรดของจักรพรรดิองค์ก่อนอย่างตาของเขา...

แต่นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญเท่าไหร่นักสำหรับเขา...เคียร์เนย์ที่แม้เกิดที่ทวีปหลักและถูกถือยศถาบรรดาศักดิ์เป็นเจ้าชายแห่งวาสตินตามธรรมเนียมเพราะเป็นมารดาของเขาที่แต่งออกไป  ซึ่งโดยปกติแล้วเขาจะมิใช่เจ้าชายของทวีปมืดแต่อย่างใด หากแต่เพราะความพิเศษของกฎมณเฑียรบาลของทวีปมืด เขาจึงถูกยกเว้นและนับเป็นเจ้าชายแห่งทวีปมืดควบคู่ไป

สำหรับกฎมณเฑียรบาลของทวีปมืดแล้ว สายเลือดขององค์จักรพรรดินั้นเป็นสิ่งมีค่าและน้อยนักหากเทียบกับราชวงศ์อื่น เพราะการฆ่าฟันและความพ่ายแพ้ในการแย่งชิงบัลลังก์หรืออำนาจนั้นเกิดขึ้นบ่อยครั้งที่นี้...ไม่สิ นับเป็นเรื่องปกติสำหรับที่นี้ หากจะกล่าวให้เห็นภาพชัดคงเป็นการเปรียบเทียบจำนวนเชื้อพระวงศ์ที่เหลืออยู่ปัจจุบัน ในรัชสมัยของจักรพรรดิฮาเดรียนหรือผู้เป็นตาของเขานั้นมีจำนวนเจ้าหญิงและเจ้าชายผู้เป็นโอรสธิดาอย่างถูกต้องและไม่ถูกต้องตามกฏหมายราวสามสิบสองคน...นับเป็นจำนวนที่เยอะไม่น้อย

หากแต่ผู้เหลือรอดมาถึงในปัจจุบันมีเพียงสี่คนเท่านั้น...

ซึ่งรวมถึงมารดาของเขาด้วยและนางก็เป็นเจ้าหญิงเพียงคนเดียวที่คงอยู่ได้เพราะที่เหลือนั้นคือบรรดาเจ้าชาย จึงไม่แปลกที่ตาของเขาจะรักบุตรสาวคนนี้มากนักเพราะเป็นเพียงผู้หญิงคนเดียวแล้วในบรรดาลูกและราชวงศ์โดยตรงทั้งหมด

การแย่งชิงอำนาจหรือการลอบสังหารกันในราชวงศ์นี้โหดร้ายกว่าราชวงศ์ทั่วไปอย่างแน่นอน ด้วยดินแดนที่กว้างใหญ่ อำนาจทางการทหารหรือการทำสงครามที่เป็นดั่งดินแดนมหาอำนาจขั้วหนึ่ง ไม่มีทางเลยที่ผู้คนจะไม่ใฝ่หามัน...และสุดท้ายผู้แข็งแกร่งและฉลาดที่สุดเท่านั้นที่จะได้บัลลังก์ไปครอง ส่วนผู้พ่ายแพ้ในสงครามอำนาจนี้มีเพียงจุดจบเดียวเท่านั้นคือความตาย แม้จะเป็นพี่น้องร่วมบิดาหรือมารดากัน หากแต่เพื่อป้องกันการย้อนคืนสู่การยึดอำนาจของผู้ชนะจึงไม่มีทางที่จะปล่อยผ่านไป

ซึ่งมันก็เคยสร้างปัญหาให้แก่ราชวงศ์แห่งทวีปมืดอันกว้างใหญ่นี้ในอดีตหลายรัชกาล เพราะสายเลือดแห่งราชวงศ์มีลาธาประสบปัญหาขาดแคลนอยู่หลายช่วง

และด้วยจำนวนที่เหลืออยู่น้อยนิดและความเป็นไปได้ที่จะลดน้อยลงกว่านี้อีกเพราะการแย่งชิงอำนาจภายใน กฎมณเฑียรบาลของทวีปมืดจึงบัญญัติให้แม้เจ้าหญิงหรือเจ้าชายผู้แต่งงานออกไปหรือลูกหลานของเจ้าหญิงและเจ้าชายที่แต่งงานออกไปนั้นก็ยังคงได้รับตำแหน่งเป็นเจ้าหญิงเจ้าชายแห่งทวีปมืดอยู่ดี หากแต่หลังถัดจากผ่านสามอายุคนหรือสามรุ่นไป จะนับเป็นเพียงผู้สืบเชื้อพระวงศ์ของมีลาธาเท่านั้นหาใช่ตำแหน่งเจ้าหญิงเจ้าชายเพราะมิเช่นนั้นอาจเกิดความวุ่นวายและการเข้ามายุ่งเกี่ยวของ’พวกสายเลือดจาง’ภายหลังได้

ซึ่งเคียร์เนย์นับเป็นพวกครึ่งสายเลือด เพราะมีเชื้อสายเลือดของราชวงศ์วาสตินผสมอยู่...แม้ว่าแท้จริงแล้วสายเลือดของราชวงศ์มีลาธาจะเข้มข้นถึงขนาดที่ว่าสามาถกลบสายเลือดอื่นได้มากมายนัก หนำซ้ำเขายังเกิดจากมารดาผู้เป็นเชื้อพระวงศ์สายตรงย่อมมีสายเลือดเข้มข้นไม่แพ้ราชวงศ์ตรงอย่างแน่นอน สังเกตได้จากรูปลักษณ์พันธุกรรมและพลังของเขาที่เป็นสิ่งบ่งบอกอย่างชัดเจน เรือนผมดำสนิท ดวงตาสีน่าหวาดกลัว หรือพลังเวทย์ที่ค่อนข้างไม่บริสุทธิ์เท่าคนพื้นทวีปหลักและอื่นๆอีกมากมาย

“ต้องการอะไรกันแน่?...แล้วเจ้ามารัสรู้รึเปล่าว่าเจ้ากลับมาที่นี้…”

ฮาเดรียนเอ่ยถามอย่างจนใจพลางจับจ้องไปยังหลานชายที่แม้จะเกิดที่อาณาจักรอื่น หากแต่ช่วงเวลาในวัยเด็กของเด็กผู้นี้ก็เติบโตที่นี้ไม่น้อย...หากไม่ใช่เพราะมารดาของเขาประสาทคิดอะไร จึงแอบฝากบุตรชายของตนให้มาอยู่ทวีปมืดบ่อยครั้ง เขาผู้เป็นตาจึงต้องคอยรับผิดชอบแทน

ซึ่งความจริงแล้วเคียร์เนย์ก็เติบโตมาเป็นเจ้าชายแห่งทวีปมืดมากเสียกว่าจะเป็นเจ้าชายแห่งอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์อย่างวาสตินเสียอีก

“ไม่รู้หรอก ท่านก็รู้ดีว่าท่านลุงเหม็นขี้หน้าข้าเพียงใด คราวก่อนแค่รู้ว่าข้ามาก็ประทานน้ำชาที่วางยาพิษให้ข้าดื่มจนอิ่มแทนอาหารแล้ว...อีกอย่างที่ข้ามาคราวนี้ไม่อยากให้เป็นที่สนใจมากนักเพราะข้ามีธุระส่วนตัวกับท่าน”

เคียร์เนย์เอ่ยอย่างไม่ใส่ใจนัก เขามาคราวนี้ไม่ใช่การเยี่ยมเยือนหรือเล่นสนุกเช่นที่ผ่านมา หากไปแจ้งเรื่องการมาของตนให้ชายผู้เป็นลุงได้ทราบคงมาวอแวกับเขาไม่หยุดเป็นแน่แท้

’มารัส’ นามนั้นคือชายผู้มีศักดิ์เป็นลุงของเขาหรือองค์จักรพรรดิในกาลปัจจุบัน เป็นพี่ชายร่วมสายเลือดของมารดาและเป็นคนที่ค่อนข้างจะน่ารำคาญไม่น้อย

แม้ท่านลุงของเขาจะรักมารดาของเขาผู้เป็นน้องสาวร่วมสายเลือดมากมายนัก แต่มันกลับไม่ได้เผื่อแผ่มายังเขาที่เป็นบุตรของนางเลยสักนิด นับว่าช่างเป็นเรื่องน่าตลก

มีอยู่หลายเหตุผลที่ทำให้ลุงของเขานั้นไม่ได้ชื่นชอบเขานักนั่นคือ การที่เขาเป็นพวกครึ่งสายเลือด...ซึ่งข้อนี้ไม่ใช่เรื่องรุนแรงอะไรนัก ออกจะเป็นเรื่องที่ไม่ใช่ปัญหาด้วยซ้ำ หากแต่เพราะอคติของชายผู้เป็นลุงที่มีต่อเขาจึงนับว่ามันคือจุดสร้างความไม่ชอบใจและการเหยียดเชื้อชาตินิดๆ

แต่หากจะกล่าวถึงปัญหาที่แท้จริงสำหรับลุงของเขาแล้วคือการที่เขาเกิดมาเป็นผู้ชายต่างหาก....ควรเรียกว่าหนึ่งในเหตุผลหลักจะดีกว่า เคียร์เนย์นับเป็นเด็กชายที่เกิดมาคนแรกในราชวงศ์มีลาธาของรุ่นนี้ อีกทั้งยังมีมารดาเป็นเจ้าหญิงแห่งทวีปมืดโดยตรง ต่างจากมารัสผู้เป็นลุงที่มีจักรพรรดินีเป็นเจ้าหญิงจากอาณาจักรกริโคจากทวีปหลัก ที่ครั้งหนึ่งราชวงศ์มีลาธาเคยส่งเจ้าชายของตนไปเพื่อเชื่อมสัมพันธ์และรักษาจำนวนเชื้อพระวงศ์เอาไว้ หากแต่เจ้าหญิงผู้นี้ก็เป็นผู้สืบสายเลือดรุ่นที่สามเสียแล้ว จึงไม่มีสายเลือดที่เข้มข้นมากมายนัก...

มันก็คล้ายๆหลักการชาวยิวอยู่บ้างที่เคยอ่านผ่านตาในสมัยความทรงจำของผู้สร้างนั่นอ่านยามหาความรู้...หากมีแม่เป็นชาวยิว ลูกย่อมเป็นชาวยิว หากแต่ถ้าพ่อเป็นยิว แต่แม่มิใช่ยิวก็ไม่ถูกนับว่าเป็นคนยิว...

แม้จะไม่ได้ถึงขนาดชนชาติยิวในโลกนั้น...หากแต่การกำเนิดจากท้องของมารดาผู้เป็นเชื้อพระวงศ์มีลาธาโดยตรงนั้นนับว่าเขาจะมีสายเลือดเข้มข้นและมารดาของเขาก็เป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวในรุ่นนี้ที่มีสายเลือดโดยตรง นั่นก็หมายความว่าเขาจึงเป็นเจ้าชายที่มีสายเลือดเข้มข้นที่สุดในตอนนี้นั่นเอง

ซึ่งเหตุผลนี้มารัสผู้เป็นลุงจึงหวาดระแวงไม่น้อยว่าเขาจะใช้สิทธิ์ข้ออ้างในสายเลือดที่เข้มข้นที่สุดในรุ่นมาเป็นการเข้ามาแย่งชิงอำนาจของราชวงศ์ภายหลัง เพราะอย่างไงซะตามกฎมณเฑียรบาลของทวีปมืด เขาก็ยังคงเป็นเจ้าชายของที่นี้ด้วย...

และสาเหตุต่อมาก็คงไม่พ้นความสามารถของเขาที่ดูจะเกินหน้าเกินตาเจ้าหญิงเจ้าชายแห่งทวีปมืดคนอื่นๆเกินไปจนอาจทำให้ตำแหน่งของเจ้าชายผู้เป็นโอรสของมารัสผู้เป็นลุงที่ถูกวางตัวเป็นรัชทายาทแล้วจะถูกมองเปรียบเทียบหรือหวาดระแวงว่าภายหลังอาจเกิดการหยิบยกประเด็นเขามาเป็นตัวเลือกแทนบุตรของตนก็ได้

เพราะแต่เดิมเคียร์เนย์ก็ใกล้ชิดกับทวีปมืดอยู่แล้ว เพราะเป็นมารดาที่มักฝากเขามาที่นี้ตั้งแต่เล็ก ในสายตาของข้าหลวงหรือทุกคนในวังแห่งนั้นจึงมองเขาเป็นดุจเจ้าชายของทวีปมืดจริงๆ แตกต่างจากเจ้าหญิงเจ้าชายที่สืบสายเลือดโพ้นทะเลคนอื่นๆที่มักอยู่แต่อาณาจักรที่ตนเกิด ดังนั้นในสายตาของผู้คนที่ทวีปมืดแห่งนี้เขาจึงไม่ใช่คนอื่นคนไกล การยอมรับเขาให้เป็นเจ้าชายสายตรงเลยไม่ใช่ปัญหาทั้งในความเห็นชอบและสายเลือดจริงๆ....

แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องที่เขาสนใจ...ทั้งบัลลังก์ของวาสตินหรือทวีปมืดไม่ใช่เรื่องที่อยู่ในสายตาเขา ไม่ว่าจะพระบิดาหรือท่านลุงของเขาก็ล้วนหวาดระแวงไปกันเออเอง แม้เขาจะกล่าวเช่นไร แต่ดูเหมือนพวกเขาก็คงไม่เชื่อ...โง่เขลายิ่งนัก อยู่ในอำนาจจนหลงหวาดระแวงไปเสียหมด...

“เอาล่ะ ที่ข้ามาในวันนี้ก็เพราะว่าอยากจะได้’ผลไม้ต้องห้ามแห่งผู้สร้าง’ที่ท่านแอบซ่อนเอาไว้ต่างหากล่ะ ท่านตา”

เป็นเคียร์เนย์ที่ฉีกยิ้มกว้างและเอ่ยกับชายแก่ตรงหน้าอย่างตรงไปตรงมา....มือของเขานั้นค่อยๆเอื้อมคล้ายหมายจะบีบคอชายแก่ผู้เป็นตาของตน หากแต่ก็ไม่ได้บีบแต่อย่างใด

“เจ้ารับรู้? ไม่สิ เจ้ารู้ว่ามันมีอยู่จริงได้อย่างไงกัน?”

เป็นชายแก่ที่หยุดชะงักในทันทีที่ได้ยินคำกล่าวของเด็กหนุ่ม...ผู้คนบนโลกแห่งนี้มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รับรู้ถึงการมีอยู่จริงของผลไม้ต้องห้ามนั่น...ผู้คนต่างคิดว่านั่นคือตำนานหรือเรื่องเล่า...

“ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องสนใจ อีกอย่างท่านใช้มันไม่เป็นหรอก มอบมันมาให้ข้าหนึ่งผล แล้วข้าจะมอบช่วงเวลาชีวิตของท่านยายที่เรืองรองให้ช่วงเวลาหนึ่ง...”

เป็นจอมมารหนุ่มที่ยื่นข้อเสนออันหอมหวนให้แก่อดีตจักรพรรดิชราผู้ยิ่งใหญ่และมันก็เป็นข้อเสนอที่เย้ายวนนัก เมื่อจักรพรรดินีผู้เป็นที่รักของชายชราผู้นี้ก็จากเขาไปด้วยความโหดร้ายของการแย่งชิงอำนาจ

ฮาเดรียนนั้นรักภรรยาผู้นั้นของตนอย่างสุดใจ แต่นั่นก็กลายเป็นจุดอ่อนของเขา ศัตรูมากมายหมายเล่นงานนางและก็เป็นนางที่พ่ายแพ้ในสงครามอำนาจนี้....แม้เขาจะได้ครอบครองต้นไม้ต้องห้ามแห่งผู้สร้างแล้ว หากแต่ก็ไม่เกิดผลอะไร แม้จะกินหรือปรุงแต่งเพียงใด ผลไม้ที่ผู้คนต่างใฝ่หานักหนากลับไม่ได้แสดงปาฏิหาริย์ดั่งเช่นที่เล่าลือ

เมื่อเห็นแววความอ่อนแอของชายแก่ผู้ชราลง เคียร์เนย์ก็ฉีกยิ้มกว้างกว่าเดิมพลางกระซิบข้างหูของผู้เป็นตา บรรยายถึงความสุขที่หากได้พบกับจักรพรรดินีผู้เป็นที่รัก หรือการได้ใช้ช่วงเวลาที่แสนวิเศษอีกครั้ง

คล้ายเป็นคำลวงจากงูร้ายที่หมายให้มนุษย์เด็ดผลไม้ต้องห้าม จอมมารหนุ่มกำลังละเล่นกับความต้องการของมนุษย์...เขาชักจูงชายแก่ให้หลงมัวเมาในความสุขที่สร้างภาพขึ้น...

และสุดท้ายเป็นมนุษย์ผู้ไม่รู้ที่เชื่อคำหวานนั้นและกัดกินผลไม้ต้องห้าม...เป็นฝ่ายของงูร้ายที่ล่อลวงสำเร็จ

.

.

.

CR.SQW