ใจนี้จะเพียงเทอ ของ นายด้ามไม้

ลำดับตอนที่ #4 : ใจนี้จะเพียงเทอ ของ นายด้ามไม้*4

เทอชอบนั้งริมหน้าต่าง เทอก้อพูดออกมาว่า “ รู้ได้ไงอ่ะว่าเราชอบนั่งริมหน้าต่าง” แหมไอ้ตัวผมคงจะบอกไปไม่ได้อ่ะนะว่าแอบมองทุกวันจะไม่รู้ได้ยังไง เลยบอกไปว่า” เดาหนะ เพราะส่วนใหญ่ผู้หญิงชอบนั่งริมหน้าต่าง” แคร์พยักหน้าแล้วนั้งลง แล้วแคร์พูดออกมาว่า” เอ้าแล้วงี้คนข้างหน้าก้อเป็นเกย์สิ เพราะเป็นผู้ชายแล้วนั่งริมหน้าต่าง” เอาแล้วไงอยู่ดีไม่ว่าดีไปว่าคนอื่นเขาซะงั้น “กวนเหมือนกันนะเนี่ยเห็นหยั่งงี้” ผมบอกกับเทอ ส่วนเทอนะหรอ

หัวเราะแบบเบาๆแต่สั่นทั้งตัวอ่ะและเราก้อคุยกานไปตลอดทาง แล้วสุดท้ายเราก้อได้แลกเบอร์กันเพื่อการติดต่อในตอนเช้าจะได้มาเจอกันง่ายๆ อ่ะอิอิอิ^_^ อย่างผมไม่ใช่แค่ตอนเช้าหรอกจะโทแม่ง ทุกคืนเลยอ่ะอิอิอิ แล้วเราก้อแยกกันที่ป้ายรถเมล์เหมือนเดิมแต่คราวนี้ไม่ต้องโบกมือในใจแล้ววว โบกออกนอกหน้าก้อไม่มีใครว่าแล้วเป็นวันที่ผม Happy มากกกแทบจะเต้นแจ๊สแดนส์ กลับบ้าน หลังจากนั้นผมกับแคร์ได้นั่งรถคุยกันทั้งไปทั้งกลับไป

ด้วยกันทุกวันเป็นเวลาหลายเดือนแต่ นาฬิกาในใจผมยังเหมือนว่าเมื่อวานเพิ่งจะรู้จักกันเองเพราะเวลาผ่านไปไวมากยิ่งกว่าผมไปนั่งหมุนนาฬิกาเองอีก หลังจากคุยกับเทอเป็นเวลานานผมได้รู้หลายๆอย่างเกี่ยวกับเทอว่าเทอ เป็นลูกคนเดียวของบ้าน และที่สำคัญสิ่งที่ผมไม่รู้มาโดยตลอดคือบ้านของเทออยู่ถัดจากซอยบ้านผมแค่ไม่กี่ซอยเอง แค่ 5 ซอยเท่านั้นอะ โหรู้งี้ไปส่งทุกวันแล้วไปรับด้วย แล้วเดี๋ยวนี้ผมพัฒนาแล้วครับจาก การส่งแค่ป้ายรถเมล์ตอนนี้มา

ส่งถึงหน้าบ้าน โอ้ว… พัฒนาขั้นกระโดด แต่เราก้อยังเป็นแค่เพื่อนกันอยู่แต่ไมนานหรอกผมจะขอเทอเป็นแฟนให้ได้ไม่ช้าก้อเร็วเหอๆฮะฮ่าไม่มีไรไกลเกินฝันหากหยุดฝันมันก้อไปไม่ถึงเป็นไงละ แคลชไปได้แฮะ   “ วันนี้เอาวะจะขอแคลเป็นแฟนให้ได้เลย”   เป็นคำ