ใจนี้จะเพียงเทอ ของ นายด้ามไม้

ลำดับตอนที่ #3 : ใจนี้จะเพียงเทอ ของ นายด้ามไม้*3

เลยบอกไปถึงเหตุการณ์เมื่อเช้าที่ผมเจอมา มานแทบจะกระโดดก้านคอผมเพราะทางผมทำท่าจะมีหวัง แต่ ทางมันยังมืดแปดด้าน เหมือนห้องคุกปิดตายขังลืมประมานนั้น ที่ไม่รู้จะมีโอกาสได้คุยกับเขาหรือป่าวเพราะคนที่มานจะจีบเป็น รุ่นน้องตัวเล็กๆสูงประมาน 155 แต่มานแม่งหยั่งกับแด๊กกระทิงมาเกิดตัวก้อถึกสูงตั้ง 175 โห 20 เซน แม่งช่างเป็นช่องว่างระหว่างวัยดีจิงๆ คนที่มานจาจีบชื่อ สา เป็นรุ่นน้องแค่ ปีเดียวเท่านั้นแหละผมก้อคงได้แต่

เชียร์อ่ะคับตัวผมเองยังทำท่าจะได้แหล่ไม่ได้แหล่เลยชื่อน้องเค้าก้อดีนะ สา จะได้มารักษาปากมันให้หายหมาซักกะที แล้วมันก้อชวนไปกินข้าวและผมก้อไป   พอถึงเวลาที่รอคอยมาทั้งวันคือเวลาที่จะรอแคร์จะมานั่งรถเมล์กลับบ้านผมนั่งรออยู่คนเดียวเพราะไอ้โรจน์ผมไม่ให้มากลัวว่าเค้าพาลตกใจในความถึกจนไม่กล้าเข้ามาหาซะป่าวๆ และแล้วเทอก้อมาพร้อมยิ้มที่น่ารักฟันเรียงเป็นเส้นเดียว เห็นแล้วอดคิดไม่ได้ว่าถ้าเป็นแฟนกันเนี่ยคงต้องห้าม

ไม่ให้เทอยิ้มอย่างงี้อีกเดี๋ยวใจคนอื่นเขาละลายและหันมามองเทอกันหมด นี่เราเป็นไรไปเนี่ยไปกับใหญ่และ เราหวงแม้กระทัง รอยยิ้มของเทอซะงั้นอ่ะทั้งที่ยังไม่ได้คุยกันเลยนะเนี่ย แล้วเทอก้อโบกมือลาเพื่อนแล้วแยกตัวมานั่งที่ป้ายรถเมล์ส่วนเพื่อนเทอเหมือนจะไปเที่ยวกันต่อ เทอมานั้งข้างๆแล้วไม่ได้พูดอาไร บรรยากาศ มาคุมากอ่ะและแล้วก้อเหมือนมีเสียงสวรรค์ แคร์ พูดขึ้นมาว่า “ นี่เทอชื่อเพลงหรอ” ผมเลยงงคับเอ้าจำชื่อเราเพี้ยนไปและตาม

ลักษณ์เราที่เค้าเห็น ผมเลยแก้ไปว่า “ ผมชื่อเพิงคับแหมไม่ได้ชื่อเพลง ชื่อซะผู้หญิงเลย”

เทอทำหน้าเลี่ยงอายเล็กน้อยและยิ้มออกมา โอ้วแม่เจ้ามายิ้มใกล้ๆยิ่งน่ารักผมเลยอดใจไม่ไหวเเล้วเลยชวนเทอคุยในทุกเรื่องทั้งมีสาระ และไม่มีสาระ ส่วนใหญ่ไม่มีสาระมากกว่า จนรถมาผมเลยให้เทอขึ้นรถก่อนและผมขึ้นตาม โหโคดแมนอ่ะ พอขึ้นรถผมเลยให้เทอนั่งริมหน้าต่างที่เทอชอบเพราะเห็นเทอชอบนั่งริมหน้าต่างทุกวัน เทอแปลกใจเล็กน้อยที่ทำไมรู้ว่า