บ้านนี้ มีแต่รัก [HANHYUK]

ลำดับตอนที่ #1 : Intro

เสียงแห่งความสุขดังขึ้นเมื่อชายหนุ่มวัยทำงานก้าวเข้าไปในบ้านหลังเล็กใจกลางเมือง

"สามี~~"
ร่างโปร่งบางกอดกระหวัดกับร่างสูงที่เป็นคนรักของเขา

"ลูกดื้อมั้ยครับ ที่รัก หืมม "
ร่างสูงพุดพลาง ถอดเสื้อคลุมและเน็คไทออกและยื่นให้กับภรรยา

"ไม่ดื้อฮะ หลับปุ๋ยไปแล้วละ"

"งั้นเราสองคนไปหาลูกมาเพิ่มดีมั้ย ลูกจะได้มีเพื่อนเล่น"

"ไม่ดีฮะ >///< ฮันอ่ะบ้า"
มือบางตีเข้าที่อกแกร่งของคนรักอย่างแรงจนร่างสูงต้องร้องโอดโอย

"ก็แค่หยอกเล่นเอง ตีพี่ซะแรงเลย"

"หยอกเล่นก็ไม่ได้นะฮะ พี่ฮัน .////."
ร่างบางเดินไปที่ห้องครัว ก่อนจะลงมือทำอาหารค่ำให้คนในบ้านทานอย่างเป็นประจำ

บ้านหลังนี้เป็นบ้านที่มีสมาชิกเพียง3 คน มีพ่อ แม่ และก็ลูก สามีภรรยาคู่นี้ แต่งงานกันมานานนับ 7 ปี  ไม่มีเรื่องบาดหมางให้สามีภรรยานั้น ผิดใจกัน หรือผิดคอกัน 

ร่างสูงจึงเดินไปนั่งดูทีวีเพื่อรออาหารค่ำ จากนั้นค่อยพาลูกน้อยมารับประทานอาหารพร้อมๆกัน

ทั้ง2มีลูกสาวชื่อ จีจี้  
จีจี้เป็นเด็กสาวอายุ 5 ขวบ กำลังซนเลยทีเดียวจนคนเป็นแม่ต้องปวดหัวเพราะลูกเสมอ ก็ที่ไหนได้ ไปโรงเรียนนึกว่าจะมีคนแกล้ง แต่ลูกสาวกลับมาบอกว่ามีคนมาแอบหอมแก้มตนอยู่บ่อยๆ  

"อาหารเย็นเสร็จแล้วฮะ ทุกคน !!"
เสียงหวานตะโกนขึ้ เรียกคุณพ่อและลูกสาวให้มารับประทานอาหาร เพราะถ้าไม่ตรงเวลา เกรงว่าทั้งบ้านจะได้ปวดท้องกันพอดี 

เป็นแบบนี้ดั่งทุกวันที่จะเห็น 3พ่อแม่ลูกมานั่งรับประทานอาหาระพร้อมหน้าพร้อมตากัน
เว้นแต่ คุณพ่อจะติดประชุมจนมาไม่ได้ก็เท่านั้นเอง

"พี่ฮัน งานเป็นอย่างไรบ้างฮะ เหนื่อยหรือเปล่า ?"
เสียงหวานร้องถาม เพราะอยากรู้เกี่ยวกับงานที่สามีบ้าง เพราะตนเป็นแค่เพียงแม่บ้านอยู่กับบ้านเลี้ยงลูกแค่เพียงเท่านั้น

"ก็ดีนะ รายได้ดี งานก็ไม่ยากเกินความสามารถสักเท่าไหร่"

"ฮยอกก็อยากไปทำงานบ้างจัง...."
ร่างบางพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แต่มีหรือที่คนหูผึ่งอย่าง ฮันเกิงจะไม่ได้ยิน (ไรเตอร์:แถวบ้านเรียกเสือก 555+)

"เอาอย่างนี้มั้ย พี่จะลองขอท่านประธานดู ให้ฮยอกมาเป็นเลขาพี่ เพราะเลขาคนเก่าของพี่น่ะ ลาออกแล้ว"

"ได้หรอฮะที่ฮัน ขอบคุณนะฮะ ><"
 เสียงหวานร้องขึ้นอย่างดีใจ ก่อนจะลุกขึ้นจากโต๊ะไปอุ้มลูกสาวที่หลับปุ๋ยไปเพราะอาหารค่ำ ที่หมดจานแล้ว

"พี่ฮัน ฮยอกฝากล้างจานด้วยนะฮะวันนี้ "

"ได้ครับ น้องฮยอก"
ร่างบางแก้มแดงระเรื่อขึ้นเพราะคำศัพท์ที่ร่างสูงใช้เรียกกตน มันน่ารักเสียจนต้องอดเขินไม่ได้ ก่อนจะรีบวิ่งขึ้นห้องพาลูกสาวไปนอนทันที
จากนั้นตนถึงจะไปอาบน้ำ

ฮยอกแจ นอนอ่านหนังสือไปพลางๆหลังจากที่อาบน้ำเสร็จแล้ว จนฮันเกิงเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูผืนเดียว จนคนบนเตียงหน้าแดงก่ำ
เพราะชายหนุ่มผู้เป็นที่รักตรงหน้า

"เอ่ออ...พี่ฮันแต่งตัวก่อนมั้ยครับ เดี๋ยวฮยอกไปหยิบเสื้อผ้ามาให้ เดี๋ยวเป็นหวัดเอานะครับ "

ร่างบางลุกขึ้นไปจัดเตรียมชุดนอนขอสามี ก่อนจะเดินนำมาให้สามีนั้นได้แต่งตัว
แต่เปล่าเลย แทนที่สามีจะแต่งตัว กลับเดินมากอดเอวภรรยาซะอย่างนั้น

"พี่ฮัน อย่านะฮะ ลูกอยู่ห้องข้าง"
ร่างบางทำท่าว่าจะดันอกร่างสูงออกไป คนแรงเยอะกว่าจึงรวบข้อมือบางไว้

"ลูกอยู่ก็ไม่เห็นเป็นไรนี้ครับ ลูกก็คงจะรู้ว่าเราสองคนน่ะเป็นพ่อแม่แก ไม่เป็นไรหรอกน่า น้องฮยอก"

"งั้นก็ได้ฮะ .////. ให้นิดเดียวนะ"

'ฟอดดดด'
 
"แก้มคุณแม่ยังหอมเหมือนเดิมเลยนะเนี่ย"

"พี่ฮันอ่ะ บ้า !"
 
"บ้าแล้วรักมั้ยครับ หืมม "

"ก็รักอ่าา >//< "
พอคนตัวเล็กพูดจบ คนตัวโตกว่าก็ขยับตัวกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น 

                    เพราะแบบนี้ไง เค้าถึงรักพี่ฮันมากขนาดนี้ ><