ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : chapter 3 : new room new guy
ณ สนามบิน นิวยอร์ค
-(Bastin Talk)-
เห้อ.....ผมต้องทนเจ็บมาทำงานจนได้
-.- เซ็ง
"เฮ้ย บาสติน ขาใช่ได้ป่าวว้ะ555"
"สงสัย ไปเข้าห้องน้ำไม่ได้ ให้พาไปป่าว555"
เห้อ....เบื่อไอ้พวกเเซวชิบ
"ไอ้พวกพ่อเเม่ไม่สั่งสอน กลับบ้าน
ไปเลยไป!!!!"เง้อ ด่าทีรู้สึเจ็บขา
เห้ออออ ถ้ามีเพื่อนดีๆ ก้อคงดี
........
-(Mori Talk)-
หาววววว
ผมมาถึงอเมริกาได้ 20 นาทีเเล้วล่ะ
พอออกจากสนามบินก็มีรถของสถานีอเมริกมารับตรงไปสถานีที่
อเมริกทันทีอ่ะ
ห้วย ไกลชิบ หลับก็ไม่ได้ - -" ชีวิต
พอมาถึงสถานีที่อเมริกา ผมก็เดินเข้าไปยัง
ห้องทำงานของตำรวจ
"สวัสดีครับ" ทุกคนต่างยืนขึ้นทักทายพร้อมกัน
ยกเว้นคนๆนึง ผมเห็นเจ้านั้นยืนเฉยๆ
จากนั้นผมเเละนายอื่นๆ ก็ได้เข้าประชุม
หลังจากการประชุม ก็มีการจัดห้อง
สำหรับ ตำรวจอเมริกา และญี่ปุ่นอยู่ด้วยกัน
สักพัก ผมก็มาหยุดอยู่ห้องที่ผมต้อง
หลับนอน กับคนๆนึงที่ผมไม่รู้ว่าใคร
เเอดดด
ผมเปิดประตูเข้าไป ก็เจอกับคนๆหนึ่งกำลัง
จัดเสื้อผ้า
"ฮายยย....เอ่อ...หวัดดี"
ผมทักคนๆนั้น
"เออ หวัดดี" อ่าวเห้ย
พูดดีๆไม่เป็นไงฟร้ะ เอิ่มทนก่อน
ผมสังเกตเห็นว่าเวลาเขาเดิน เข้าจะหยุดโดยที่
ขาสั่นนิดๆ
หรือว่าขาเจ็บ
"เอ่อ....ขานายเจ็บเหรอ "ผมถามเขาด้วย
เสี่ยงดีๆ
"......ไม่ใช่เรื่องของนาย"เอาอีกแล้ว
"พูดดีๆไม่ได้รึไงฟร้ะ" ผมถาม
"เเล้วนายเป็นใครกันล่ะ"
"ฉัน โมริ ตำรวจจากญี่ปุ่น"
"แล้วไง......."
"ชื่อของนาย....คือ"ผมลองถามดีๆ
"บาสติน"เหรอ
"บาสติน"ผมทวน
"อย่าเรียกสิฟร้ะ"บาสตินตะโกนมา
"เออ เเต่ฝากเนื้อฝากตัวด้วย หัวใจไม่ต้อง
เก็บเองได้(?)" เอาล่ะ หลังจากนี่คงต้องอยู่กับเจ้านี้สิน้ะ แล้วนายจะได้เพื่อนที่ดี
-chapter 3 end-
ขอบคุณคร้า
-(Bastin Talk)-
เห้อ.....ผมต้องทนเจ็บมาทำงานจนได้
-.- เซ็ง
"เฮ้ย บาสติน ขาใช่ได้ป่าวว้ะ555"
"สงสัย ไปเข้าห้องน้ำไม่ได้ ให้พาไปป่าว555"
เห้อ....เบื่อไอ้พวกเเซวชิบ
"ไอ้พวกพ่อเเม่ไม่สั่งสอน กลับบ้าน
ไปเลยไป!!!!"เง้อ ด่าทีรู้สึเจ็บขา
เห้ออออ ถ้ามีเพื่อนดีๆ ก้อคงดี
........
-(Mori Talk)-
หาววววว
ผมมาถึงอเมริกาได้ 20 นาทีเเล้วล่ะ
พอออกจากสนามบินก็มีรถของสถานีอเมริกมารับตรงไปสถานีที่
อเมริกทันทีอ่ะ
ห้วย ไกลชิบ หลับก็ไม่ได้ - -" ชีวิต
พอมาถึงสถานีที่อเมริกา ผมก็เดินเข้าไปยัง
ห้องทำงานของตำรวจ
"สวัสดีครับ" ทุกคนต่างยืนขึ้นทักทายพร้อมกัน
ยกเว้นคนๆนึง ผมเห็นเจ้านั้นยืนเฉยๆ
จากนั้นผมเเละนายอื่นๆ ก็ได้เข้าประชุม
หลังจากการประชุม ก็มีการจัดห้อง
สำหรับ ตำรวจอเมริกา และญี่ปุ่นอยู่ด้วยกัน
สักพัก ผมก็มาหยุดอยู่ห้องที่ผมต้อง
หลับนอน กับคนๆนึงที่ผมไม่รู้ว่าใคร
เเอดดด
ผมเปิดประตูเข้าไป ก็เจอกับคนๆหนึ่งกำลัง
จัดเสื้อผ้า
"ฮายยย....เอ่อ...หวัดดี"
ผมทักคนๆนั้น
"เออ หวัดดี" อ่าวเห้ย
พูดดีๆไม่เป็นไงฟร้ะ เอิ่มทนก่อน
ผมสังเกตเห็นว่าเวลาเขาเดิน เข้าจะหยุดโดยที่
ขาสั่นนิดๆ
หรือว่าขาเจ็บ
"เอ่อ....ขานายเจ็บเหรอ "ผมถามเขาด้วย
เสี่ยงดีๆ
"......ไม่ใช่เรื่องของนาย"เอาอีกแล้ว
"พูดดีๆไม่ได้รึไงฟร้ะ" ผมถาม
"เเล้วนายเป็นใครกันล่ะ"
"ฉัน โมริ ตำรวจจากญี่ปุ่น"
"แล้วไง......."
"ชื่อของนาย....คือ"ผมลองถามดีๆ
"บาสติน"เหรอ
"บาสติน"ผมทวน
"อย่าเรียกสิฟร้ะ"บาสตินตะโกนมา
"เออ เเต่ฝากเนื้อฝากตัวด้วย หัวใจไม่ต้อง
เก็บเองได้(?)" เอาล่ะ หลังจากนี่คงต้องอยู่กับเจ้านี้สิน้ะ แล้วนายจะได้เพื่อนที่ดี
-chapter 3 end-
ขอบคุณคร้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น