คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : SF: I just can't forget my first date!!
Title : I just can't forget my first date!!
Paring : YunJae
Author : Twinnie
สวัสีรับ เพื่อนๆพี่ๆน้อๆทุท่าน ระผม อยุนโฮสุหล่อ นัฟุบอลประำโรเรียนมัธยมปลายื่อัแห่หนึ่ร้าบ (ือพอีว่านเียนเ้าไม่บอื่อโรเรียนผมมาอ่ะ ผมเลยไม่รู้) ทุนยัำผมไ้เปล่าเอ่ย เมื่อวันวาเลนไทน์ที่ผ่านมาแฟนผม ิมแุ นัร้อสุสวยประำโรเรียนอผมเป็นนมาเล่าเรื่อราววามรัอเราสอน อบุทุนที่เ้ามาอ่านวามรัอพวเรานะรับ ราวนี้ผมะเป็นนเล่าบ้าล่ะ แ่อย้อนสันิแล้วันนะรับ ผมับแุ อยู่ห้อเียวันอนเ้ามาเรียนม.4รับ ผมหลุมรัเ้าั้แ่รั้แรเลย็ว่าไ้นะ าโๆ แ้มาวๆ ปามพูๆ โฮ อยุนว้อนท์มาอ่ะนนี้ แ่เรา็ไม่่อยไุ้ยันเท่าไหร่หรอรับ เพราะผมอายแล้วแุเ้า็เพื่อนเยอะ้วย แ่ที่สนิทผมเห็นมีแ่เ้าโลมาุนูนะ นอนั้น็แบบเ้ามาีบ ไม่็เป็นเพื่อนันธรรมา เพื่อนอผม็บอให้ไปลอีบเ้าูนะ แ่ผมแบบไม่ล้าอ่า เินอ่ะรับ เิน
รั้แรที่ผมไุ้ยับเาริๆ็ือ อนที่เราไ้อยู่ลุ่มเียวันอนทำานวิานรีสาลรับ อาารย์ให้แสโว์ลุ่มละุ ้วยวามโีที่ฮยอแเพื่อนอผมเป็นเพื่อนับุนูมา่อน ็เลยไ้อยู่ลุ่มเียวับแุไปโยปริยาย อบใมานะฮยอแ ฮ่าๆๆ มาพูถึวามน่ารัอแฟนผม่อ พอไ้มาทำานร่วมันผม็้นพบว่าแฟนผมเนี่ย เสียหวานไพเราะเสนาะหูมาๆเลยล่ะรับ ฟัแล้วเลิ้มละสายาไปาหน้าสวยๆนั่นไม่ไ้เลยล่ะ สรุปแล้วลุ่มอผมโว์เพล STAY WITH ME TONIGHT อบัินิอ่ะรับ รู้ัันไหมรับ เห็นว่าเป็นวที่นสวยอผมปลื้มมาๆเลยน่ะรับ แุับุนูเป็นนร้อ ผมับเพื่อนเป็นนเ้นรับ ไม่อยาะโม้ว่าลีลาารเ้นอผมไม่เป็นสอรอใรเลยนะรับ ใรๆ่า็หลใหลไปับารเ้นอผม ผม็ไ้แ่หวัว่าแุเ้าะหลใหลผม้วยเ่นัน ใน่วที่พวผม้อ้อมเพลนี่ันเป็นอะไรที่มีวามสุมาๆเลยล่ะรับ ผมแอบอิานที่ื่อยูโน ยุนโฮั นสวยอผมนี่ลั่ไล้เ้าั้นหนัอ่ะรับ อนนั้นเป็นาบุนอะไรนี่ล่ะั เห็นบอเป็นนัฟุบอล นสวยอผม็ยิ่บ้ามาว่าเิม ผมเลยัสินใไปสมัรเป็นนัฟุบอลประำโรเรียนะเลย ยูโน็ยูโนเหอะ มาเอยุนโฮนนี้็ไม่รอ ๊าๆ (พระเอั้นมันบ้าไปแล้ว -_-“) แ่านอพวผม็ออมาีมา ะแนนเ็มรับ อาารย์เห็นวามสามารถอนสวยอผมับเ้าโลมาเลยวนไปอยู่มรมนรีสาล และนี่็เป็นุเริ่ม้นอนัร้อหน้าหวานับหนุ่มหล่อนัฟุบอลนี่ล่ะรับ
หลัาที่ผมวัวามล้าไปสารภาพรัแุที่สถานีรถไฟฟ้ารุธนบุรีแล้ว (ใรแอบเห็นอย่ามาแวผมนะ ผมอาย >//<) อนนี้ีวิผม็แฮปปี้รับ เ้ามาผม็มารอแุที่สถานีรุธนฯ เพราะอนโแุเ้าอยู่ไม่ไลาสถานีเลย เินประมา 50 ้าว็ถึแล้ว ส่วนผมเอะมีนมาส่ที่สถานีเป็นประำเลยสบายเลยรับ เรา็เลยไ้ไปโรเรียน้วยัน เสียายที่อนนี้ไม่ไ้อยู่ห้อเียวัน อนนี้พวเราอยู่ม.5แล้วรับ เลยโนับแยห้อ ผมเิมาหล่อแล้วยัลาอีเลยไ้อยู่ห้อิรับ แ่แฟนผมไม่ไ้ไม่ลาน่ะรับ เ้าแ่ไม่อบวิาเลับวิทย์เท่านั้นเอ เ้าถนั้านภาษามาว่า็เลยไ้อยู่ห้อละไปล่ะรับ แ่โีที่ไ้ห้อิัน พัที็โไปหยอไ้ทุเวลานนในห้อมัันไปเป็นแถวแล้วล่ะรับ ส่วนอนลาวันแฟนผมเ้าเสนอมาว่า ให้ไปิน้าวับเพื่อนีว่า เพราะเ้าไม่อยาโนใรว่าว่ามีแฟนแล้วทิ้เพื่อน เป็นไรับแฟนผม นิสัยีสุๆไปเลยใ่ไหมล่ะรับ ไม่้ออิารับทุน ^o^ ผม็เห็น้วยรับเวลาลาวันเป็นอเพื่อน แ่อนเย็นหลัเลิเรียนเป็นอผมรับ ส่วนมาพวเรา็ไปิน้าวันที่ห้าบ้า ไม่็ื้ออไปทำที่อนโอแุบ้า ฝีมือแฟนผมเนี่ยสุยอรับ อร่อยมาๆ แล้วเ้าทำไ้ทุอย่าเลยรับไม่ว่าะเป็นอาหาราวหวานสารพัแล้วแ่แมุ่เ้าะนึบันาลออมาเป็นเมนูอาหาร อร่อยทุอย่ารับารันีโยอยุนโฮผู้นี้ อ่ะ!! ผมลืมบอไปอนนี้เราบันมาไ้ 2 เือนแล้วล่ะ แ่ว่าเรายัไม่ไ้ไปเทันเลย พอี่วนี้ที่โรเรียนมีานอนเสิร์ารุศล แล้วแฟนผม็้อไปร้อเพลในาน้วย เลยยุ่มาเลยรับ แ่่อนหน้านั้นผม็มี้อไปแ่ฟุบอลับโรเรียนอื่น้วย ้วยวามยุ่วุ่นวายไม่มีเวลาอเราสอนเราเลยยัไม่ไ้ไปเทันเลยรับ ผมเลยวาแผนว่าวันหยุสุสัปาห์นี้ผมะวนแฟนผมไปเทะหน่อย ปัหามีอยู่เรื่อเียวรับ ไปไหนีล่ะ? ิน้าว ูหนั? ไม่ๆมันธรรมาเินไป ใรๆ็ไปันทั้นั้น ผมอยาไ้อะไรที่แปลใหม่นินึ ไปรีมเวิรล์? น็เยอะแถมูไม่มีอะไรเลย ัทิ้!! ผมอยาให้เทแรอพวเรามี่ามาพอที่ะทำให้เราำมันไ้ลอไป ผมอยาะทำอะไรให้ับนสวยอผมริๆนะรับเนี่ย เอาเป็นว่าเี๋ยวผมไปนั่ิ่อนแล้วันรับ อนนี้็เย็นมาแล้วนสวยอผมน่าะ้อมเสร็แล้วนะ
// หมีน้อยอแุ รับโทรศัพท์หน่อย อย่าปล่อยให้แุรอนาน // ายยารินสวย เป็นไรับทุนริโทนผมน่ารัไหมล่ะ เสียนี่เ้าัวเ้าอัเอเลยน้า เ้าบอว่าะไ้ไม่เหมือนใร บาทีแฟนผม็มีมุมน่ารัๆแบบนี้เหมือนันนะ ฮ่าๆ
//“ฮัลโหล หมีน้อย ทำไมรับ้าั”//
“โอ๋ๆ ไม่มีอะไร๊ะ หาโทรศัพท์ไม่เอเย แล้ว้อมเสร็แล้วหรอ”
// “อืม แุ้อมเสร็แล้ว มารับไ้แล้ว”//
“โอเรับ เี๋ยวยุนไปน้า รอแปปเียวนะ๊ะ”
// “้า รอที่เิมนะ รันะุ๊บๆ”// มาบอรัแล้วัสายไปเลย สสัยเิน ไม่เป็นไรให้อภัยไ้ ผมเลยไ้โอาสเ็บอแล้วเินไปรับแุที่หอประุม หวัว่าสุสัปาห์นี้แุว่านะ
หน้าหอประุม
“ยุนโฮ!! มาแล้วหรอ วันนี้เหนื่อยมาๆเลยล่ะ แ่รู้ไหมแุมี่าวีะมาบอ” แุที่เห็นผมเินเ้ามาหา็วิ่เ้ามาเาะแนผม ผม็หยิบระเป๋าเ้ามาถือแล้วเินไปพร้อมัน ว่าแ่อะไรือ่าวีนะ
“เหนื่อยมาไหม? หิว้าวหรือปล่าแล้วอะไรือ่าวีอแุล่ะ” ผมเ็เหื่อามหน้าผาแุออ พลาถามยิ้ม
“็พี่เ้าบอว่าะให้แุพัผ่อนในวันหยุสุสัปาห์นี้ไล่ะ เย้ๆ ในที่สุแุ็ไ้พัเสียที” นสวยอผมเลยพลาระโโลเ้นามประสานเพิ่มีวันหยุหลัา้อ้อมอย่าหนัมานาน ั้นมัน็เ้าแผนอผมเลยน่ะสิ อย่าับพี่มรมอแุรู้ใผมว่า ผมะพาแุไปเทวันหยุนี้ อะไระลัวนานี้
“ีใ้วยนะนสวย แ่ยุนมี้อเสนอีมานำเสนอ ไม่รู้ว่านสวยะสนใหรือเปล่านะสิ”
“อะไรหรอยุนโฮ ยุนมี้อเสนออะไรไหนว่ามา แุะัสินใเอ ิๆ” สสัยอนนี้นสวยอผมึเป็นพิเศษ
“ยุนะให้แเลือระหว่านอนีพุูCSIอโปรแอยู่ับบ้าน หรือ...เราะไปเทัน” พูบนสวยอผม็ะั้าทำาโ แล้ว็้มหน้า้อพื้น อ่ะ! ผมแอบเห็นแ้มาวๆลายเป็นสีมพูไปแล้ว หึๆ
“.....” นสวยอผมยัเียบ
“ว่าไแ ะเลืออย่าไหน? บอยุนโฮสุหล่อมาิ”
“อี๊! หล่อรไหนัน” นสวยสะบัหน้าหนีะั้น
“แหม แ่็หล่อพอให้แุหันมาสนใไ้แล้วัน ฮ่าๆ” ผมเอ่ยแว แล้ว็ไ้ฝ่ามือพิามาาแฟนนสวย อ่อ ผมลืมบอไปอีอย่า แฟนผมนอาสวยแล้วมือยัไวแถมหนัอี่าหา ผมละเรียรับ หลัาที่ปล่อยเวลาให้แเลือไ้สอนาที นสวย็เหมือนะไ้ำอบแล้ว
“แเลือไปเทับยุนโฮล่ะัน ว่าแ่ะไปไหนหรอ?” แุอผมถามาแป๋วเียว เรื่ออย่านี้มันบอันไม่ไ้หรอนะที่รั เี๋ยวไม่เอร์ไพรส์ ฮ่าๆ แ่วามริแล้วผม็ยันึไม่ออรับ -_-“
“บอไม่ไ้รับ เี๋ยวไม่ื่นเ้นนะ เอาเป็นว่าแุรู้แ่ว่ายุนะพาที่รัไปเทแล้วัน” ผมเอื้อมมือไปว้ามือาวๆอนสวยมาุ๊บเบา ทำเอาแ้มแฟนผมเริ่มเปลี่ยนสีอีรอบ
“อ่ะ ็ไ้ ั้นเราไปหาอะไรินัน่อนเหอะ แหิวแล้วล่ะ ินหมีไ้ทั้ัวแล้วเนี่ย” แุลแล้ว็ลาผมไปห้าเลยสสัยะหิวมา ยัไเี๋ยวผมออนุาพาแฟนไปทาน้าว่อนนะรับ อีอย่าผมมีภาริ้อไปหาวิธีเอร์ไพรส์แฟนสุสวยอผม เอาให้ลืมเทแรไม่ลันเลยทีเียว ยัไ็่วยภาวนาให้มันสำเร็้วยนะรับ อัวแล้วนะรับ เอันวันหยุสุสัปาห์รับ
Jaejoong’s Part
สวัสีรับทุน ผมิมแุนะฮะ ทุนฮะผมมีเรื่ออยาะถามว่าทุนรู้หรือเปล่า หมีน้อยอผมำลัทำอะไรอยู่ ่วนี้เาหายหน้าหายาไปเลย อนเย็น็ให้ลับบ้าน่อน แล้วัวเอยัลับบ้านึอี แถมลับมา็อาบน้ำเ้าห้อนอนเลย ผมน้อยใมาเลยนะฮะเนี่ย วันนี้ผม้อุยับเาให้รู้เรื่อให้ไ้ นี่มัน็ใล้ะถึวันที่เรานัไปเทันแล้ว้วย ปล่อยให้าใแบบนี้ไม่ไ้ อ่ะ! พูไม่ทันาำ ยุนโฮลับมาแล้ว
“ยุนโฮ!! ลับมาแล้วหรอ” ผมเินไปรับเาที่หน้าประูบ้าน แล้ว็้อาโับสภาพอยุนโฮ
“อืม ลับมาแล้ว ะไปอาบน้ำแล้วนะ” ยุนโฮไม่พูอะไรมาว่านั้น แ่อเลี่ยไปอาบน้ำ
“เี๋ยวสิยุนโฮ!! ไปทำอะไรมาทำไมเนื้อัวถึมีรอยฟ้ำำเียวนานี้ ไหนมาให้แูเี๋ยวนี้ ไปนั่ที่โฟาเลย แะทายาให้ เอ๊ะ! บอให้ไป็ไปสิ อย่าให้แโมโหนะ” ผมึ้นเสียเล็น้อย
“ร้าบบ ที่รั ไปแล้วรับ” ยุนโฮอบเสียหอย แล้วเินไปนั่ที่โฟา ส่วนผม็เินไปเอายาแ้รอยฟ้ำมา
“แล้วนี่ยุนไปทำอะไรมา ่วนี้็ลับบ้านึมา ปล่อยให้เ้าลับบ้านนเียว ไม่เห็นพาไปิน้าว แถมยัปล่อยให้เ้าเหาไม่ยอมโทรมา่อนเ้านอนอี แน้อยในะรู้ไหม” ผมเอ่ยวามในใออไป ะที่่อยบรรทายาที่แนและาอยุนโฮที่มีแ่รอยเียวๆเป็น้ำๆ
“เอ่อ..ือว่า แุรับ ยุนอโทษนะที่ทำให้แ้อน้อยใ แ่เรื่อนี้ยุนบอไม่ไ้หรอรับ แ่แไม่้อเป็นห่วนะ ยุนไม่ไ้นอใแแน่ๆ ยุนรับประัน ยุนรัแนเียวเลย เื่อใยุนนะ” ยุนโฮับมือผมไว้ มืออยุน่าอบอุ่นนั ผมอบเาัเลยฮะทุน
“แเื่อยุนนะ แเื่อว่ายุนยุ่ๆมาเลยไม่มีเวลาไปรับแอย่านี้ล่ะัน โอเไหม”
“รับๆ เี๋ยวแ็ไ้รู้เอล่ะว่ายุนำลัทำอะไร แะ้ออบแน่ๆ” พูบยุนโฮ็ยื่นหน้าเ้ามาประทับริมฝีปาับผมเบาอย่ารัใร่ ผม็ูบอบ เราูบันยาวประมา 2 นาที ยุน็ผละออ ส่วนผม็หอบแฮ ยุนุ๊บเบาๆที่แ้มอีที แล้ว็อัวไปอาบน้ำ ปล่อยผมนั่หน้าำหน้าแอยู่นเียว ผมเอื้อมมือไปว้าหมอนมาปิหน้าเอาไว้ พลาล้มัวลลิ้ไปมาบนโฟาแ้เิน ให้ายสิ! โนูบมาั้หลายรั้ ทำไมยัไม่ินอีนะเรา
“ิส์! ไอ้หมีบ้าอบทำเราฟุ้่านอยู่เรื่อย ไปนอนีว่า ไม่รอหมีแล้ว” ผมอัวไปนอนแล้วันนะรับ ผมี้เียาเาับารระทำอันแสนน่าสสัยอยุนแล้ว เ้าบอเี๋ยวผม็รู้เอ ั้นผม็ทำไ้แ่รอเท่านั้นล่ะมั้ เอันใหม่วันเทนะฮะ บายๆ
Yunho’s Part
ลับมาแล้วรับทุน วันนี้เป็นวันที่ผมื่นเ้นที่สุในีวิผมเลยรับ เพราะวันนี้เป็นวันเทแรอผมนั่นเอ ไม่น่าเื่อใ่ไหมรับว่านหล่อๆอย่าผมะเพิ่สละโสเมื่อไม่นานมานี้ ไม่เื่อ็้อเื่อรับ ผมใ้ีวิมาสิบว่าปีเพื่อรอแุนเียวนี่ล่ะรับ ฮ่าๆ อย่าเพิ่เลี่ยนไป่อนนะรับ รับรอเอร์ไพรส์อผมะทำใหุ้ะลึแน่ๆ เ้าเรื่อีว่านะรับ อนนี้ผมรอนาฟ้าอผมอยู่ที่ห้าื่อัแห่หนึ่รับ นเยอะพอสมวรเลยทีเียวล่ะ ผมำลันั่มอเมนูอาหารอร้านอาหารฝรั่เศสในห้าื่อัแห่หนึ่ ผมะบอวามลับอะไรให้ฟันะรับ พ่อผมเป็นเ้าอห้าแห่นี้เอแหละรับ อย่าเพิ่ไปบอแุเ้านะรับ เ้าัวยัไม่รู้หรอ อ่ะ! มาแล้วรับนาฟ้าแสนสวยอผม วันนี้ที่รัผมน่ารัมาเลยรับ เสื้อเิ้ลายส็อสีแสลับาวแล้วเสริมทับ้วยเสื้อั๊หนัสีน้ำาลอ่อน าเาเฟสีำบวับรอเท้าผ้าใบู่โปรแปลให้แฟนผมลายเป็นนาฟ้าไปโยปริยาย อ๊า แฟนผมทำไมสวยนานี้ ไม่ไ้ารล่ะ หนุ่มในร้านมอให่เลย ้อแสวามเป็นเ้าอหน่อยแล้ว
“แุ ทานี้” ผมลุึ้นโบมือเรียนสวยที่ำลัหัน้ายหันวาหาผมอยู่ เมื่อเ้าัวเห็นผม็ยมือโบเบาๆแล้วส่ยิ้มหวานที่ทำเอาหนุ่มสาวในร้านแทบละลายไปามๆันมาให้ผม
“อโทษนะยุนโฮ ื่นสายไปหน่อยอ่ะ” แุเินเ้ามาอโทษอโพยผม แ่ผมไม่ถือสาหรอรับ เพราะแฟนผมสวย
“ไม่เป็นไรหรอ ยุนสั่อาหารไว้ให้แแล้ว ินันเถอะ” ผมลุไปพาเยิบเ้าอี๊ให้แุ แล้วเินอ้อมมานั่ที่นเอ พลาเริ่มัอาหารให้แุ เราสอนินันอย่าเอร็อร่อย บวับไ้ถ่ายรูปไปสัสอสามรูป ถ่ายรูปเสร็ปุ๊ป แุ็โพสลอินสราแรมปั๊ป เียนว่า My first date <3 โห! ที่รัทำผมเินเลยนะเนี่ย
“แุรับ ไม่อายหรอรับนั่น”
“อายทำไมล่ะ ็ไ้มาเทะยุนทั้ที เรา้อแร์ให้โลรู้ ิๆ เ้ารััวเอนะ” แุพูไป็เินไป น่ารัริแฟนผม
“รับๆ รัเหมือนันนะ ว่าแ่ที่รัพร้อมะพบับเอร์ไพรส์อผมหรือยั”
“เอร์ไพรส์อะไรหรอยุน?” นสวยทำหน้าใสื่อ เลยโนผมหอมแ้มไปหนึ่ที
“ไปถึที่็รู้เอล่ะ๊ะ ไปันเถอะ” ผมเลยลาแุออาร้านอาหารมุ่หน้าไปสถานที่ปลายทา ลอทาแุ็ไ้แ่ถวามว่าเราะไปไหนัน ผม็ไ้แ่อบไปว่าเี๋ยว็รู้เอล่ะ นนสวยอนุ๊บป่อไปเลยล่ะรับ ในที่สุเรา็มาถึแล้วรับ สถานที่เทแรอผม ลานสเ็น้ำแ็นั่นเอ นสวยเห็นแล้วาโ เพราะ่วนี้ไอ้หนุ่มยูโน ยุนโฮหันมาเล่นไอ์สเ็มั่แล้ว วันนั้นมาเาะแ้เาะา อผมให้ผมเ้นใหู้อยู่เลย
“ว้าววว ไอ์สเ็ แ่น้อเยอะแน่เลยอ่ะยุนโฮ” แุหันมาบอผม ทำหน้าเศร้าๆ หึหึ ลืมไปหรือเปล่ารับ ผมลูใร ผมบอพ่อให้ปิลานไอ์สเ็เพื่อเอร์ไพรส์ลูสะใภ้พ่อไปแล้วน่ะรับ
“ไม่เป็นไรหรอ วันนี้ไม่นแน่นอน ป่ะ! ไปันเหอะ” ผมูมือนิ่มเ้าไปแลร้อเท้า เ็บอเรียมัวเ้าสู่ลานเส็แสนสวยึ่ประับประาไป้วยโมไฟลายหัวใ ริบบิ้นแสนสวยเ็มไปหม แสไฟสีนวลทำให้บรรยาาศูโรแมนิึ้นหลายเท่า ูท่านสวยอผมะอบมาๆเลยล่ะ มอทุอย่าาเป็นประายนานั้น
“ยุนโฮ ที่นี่มีานอะไรหรอ? ทำไมมันูหวานแหววนานี้เนี่ย”
“สสัยเ้าอเ้าะรู้ว่าวันนี้ผมะพาที่รัมาเทละมั้รับ แุรับ นั่อยู่รนี้่อนนะ เี๋ยวผมมา อย่าไปไหนนะรับ” ผมพาแุมานั่ที่เ้าอี้ยาวในลานสเ็ที่ผมสั่ให้ลูน้อพ่อนำมาวาไว้เป็นพิเศษ แล้วอัวไปเรียมัวับารแสสุแสนพิเศษอผม ใ่แล้วรับ ที่ผมหายหน้าหายาไปนาน็เพราะ้อมานั่ฝึเล่นไอ์สเ็นี่ล่ะรับ แล้วไม่้อบอใ่ไหมรับว่ารอยฝ้ำำเียวนั่นมาาอะไร เอาล่ะผมพร้อมแล้ว สู้ๆเพื่อแฟนสุสวยอผม ผมส่สัาไปให้ับพนัานที่ผมไปเรียมับเามา่อนแล้ว ผมนั่อยู่ที่เ้าอี้ร้ามแุ นรีึ้นแล้วผม็เริ่มออวาลวลายเหมือนอย่ายูโน ยุนโฮทำ ผมเห็นแุาโเลยล่ะรับ เพล็ยัำเนิน่อไปเรื่อย โยที่ผม็่อยเ้นไปามัหวะท่าทาที่เย้อมมา่อน นเพลใล้บ็่อยๆ Moonwalk เ้าไปหาแุที่อนนี้เ้าัวนิ่อึ้อ้าปา้าไปแล้ว นรีมาถึท่อนสุท้ายผมเริ่มหมุนัวเอหลายๆรอบวบนท่าบอผมที่สไล์เ้าไปนั่้าแุ พร้อมเสียนรีัหวะสุท้ายหยุล ทุอย่าอยู่ในวามเียบ
“แุ เป็นไบ้าอบไหม” ผมถามแุที่นั่นิ่มาไ้สัพัแล้ว นสวยอผม่อยหันหน้ามาหาผม แล้ว็โถมัวเ้ามาอผมอย่าแร
“สุยอเลยยุนโฮ ันอบมาๆเลย อบุมาๆน่ะ ฮึๆยุนโฮ ันอบมาเลยล่ะ ฮือๆ อบุนะ” นสวยอผมอผมอยู่อย่านั้น ผม็อนน่ารัอผมลับ ผมโภูมิใเลยอ่ะ
“เพื่อแุ ยุนทำไ้ทั้นั้นแหละ”
“อบุนะ แล้ว็อโทษที่ทำัวน้อยใไม่เ้าเรื่อทั้ที่ยุนพยายามเพื่อแมานานี้” แุันัวเอึ้นมามอหน้าผม นสวยับน้ำาเป็นอไมู่่ันรับ ผมเลยถือโอาสเ็น้ำาให้นสวยอผมเบา แล้วเอ่ยวนให้ไปเล่น้วยัน
“ไปเล่นันเถอะ เี๋ยวยุน่วยพยุนะ” ผมึมือแุึ้น แล้วเราสอน็่อยๆัวไปเป็นวลมามสนาม นสวยผมอารม์ีึ้นมาแล้ว
“ยุน พั่อน แเมื่อยอ่ะ” อนนี้เราสอนอยู่ันลาลานเลยรับ
“ไ้สิมานี่มา ยุน่วยพยุ” ผมไถไปหาแุ ่อยพานสวยเ้าสู่อ้อมออันแสนอบอุ่นอผม
“ว่าแ่ยุนละบอไ้ยัว่าทำไมวันนี้ไม่มีนเลย”
“อ่า..แหะๆ ือว่าพ่อยุนเป็นเ้าอห้านี่อ่ะ” แุทำาโหลัไ้ยินำอบสุเอร์ไพรส์าผม
“หา!!!! เ้าอห้า”
“ใ่แล้ว อ่ะ ่อนที่ะวีนแ ูที่อนั่นะ่อน” ผมัารี้ไปที่หน้าอมอร์นิเอร์นาให่อลานสเ็ึ่อนนี้ปรา้อวามว่า
อยุนโฮ รั ิมแุมานะรับ
หวัว่าะเป็นเทแรทีุ่ะไม่มีวันลืม
“ำอบล่ะนสวยอผม” ผมเ้าไปอแุา้านหลั ระิบถามแผ่วเบาที่้าหู แุหันลับพร้อมยิ้มว้าอันแสนสวยที่ผมอบนัหนา
“รัยุนโฮมาเลยนะ และนี่ะเป็นเทแรที่แะไม่มีวันลืมเลย รัยุนโฮนะ” แล้วเ้าัว็โน้มอผมลไปูนอย่าอ่อนโยน เป็นไรับ เทแรอผม โรแมนิมาๆเลยใ่ไหมรับ วันนี้ผม้ออลาไว้โอาสหน้ามีานอะไรอีะมาเล่าสู่ันฟันะรับ วันนี้อยุนโฮอลาล่ะรับ
ความคิดเห็น