คลังเก็บของส่วนตัว ห้ามเข้า

ลำดับตอนที่ #3 : Form Jungshin ’s Girl

Form Jungshin ’s Girl

**ส่วนของผู้สมัคร**

ชื่อ :อ้อมค่ะ ^ ^ (ชื่อเหมือนกันเลย)

อายุ :16 ปี

Link ID : http://my.dek-d.com/sweety--girl/

ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ^^ : ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ (^_^)

**ส่วนตัวละคร**

ชื่อ : มิน ซองอึน

อายุ : 19 ปี

บุคลิก/รูปร่าง :เป็นผู้หญิงตัวเล็กที่ค่อนข้างบอบบางไปสักหน่อย ดูสุภาพเรียบร้อยในสายตาผู้อื่น

นิสัย :เป็นผู้หญิงที่จริงใจกับผู้อื่นเสมอ เธอมีจิตใจที่ดีงามจนใครๆต่างก็พากันชื่นชม เธอเป็นหญิงสาวที่อ่อนโยนอาจเพราะเดิมทีเป็นคนรักสัตว์และเด็กอยู่แล้วจึงทำให้เธอดูอบอุ่นและมีความเป็นผู้ใหญ่ ไม่ว่าตัวเองจะเดือดร้อนแค่ไหนแต่ถ้ามีคนเดือดร้อนเธอจะยื่นมือเข้าไปช่วยทันทีโดยไม่คิดหน้าคิดหลังเลย ความไร้เดียงสาในตัวเธอทำให้ทุกคนหลงรักเธอเข้าไปอีกบวกกับรอยยิ้มที่สุดแสนจะเป็นมิตรนั้นก็ยากยิ่งที่จะปฏิเสทเธอ

อาชีพ :ตอนนี้กำลังศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยโซล สาขามนุษยศาสตร์

ครอบครัว :ถึงแม้ครอบครัวของเธอจะไม่ได้ร่ำรวบแต่ก็เต็มไปด้วยกลิ่นไอแห่งความอบอุ่น

สิ่งที่ชอบ / สิ่งที่เกลียด : ความสงบ / ความวุ่นวาย

เค้าเรียกคุณว่าอย่างไร / คุณเรียกเค้าว่าอย่างไร : ซองอึน / เจ้าชายน้ำแข้ง

นอกเหนือที่อ้อมถาม อยากจะบอกรายละเอียดอะไรเกี่ยวกับตัวละครของคุณ : -

อิมเมจ :

          

      

      

**ส่วนของการตอบคำถาม**  

1.คุณเจอกับจองชินครั้งแรกที่ไหน แล้วเหตุการณ์เป็นยังไง 

: ณ ย่านที่เต็มไปด้วยคนพลุกพล่านแห่งหนึ่ง ฉันเดินไปตามถนนที่มีแต่คนสัญจรไปมาอย่างนึกเบื่อๆ
  "เฮ้อ~"เสียงถอนหายใจเป็นรอบที่ร้อยแปดแห่งวันของฉัน ตั้งแต่ที่ฉันตัดสินใจออกมาเดินเล่นนอกคอนโดที่แสนอึดอัดนั่นมันทำให้ฉันได้รู้ว่าฉันคิดผิด ที่นี่มันแย่ยิ่งกว่าในคอนโดเสียอีก ฉันเกลียดที่ที่มีคนเยอะที่สุดมันดูวุ่นวายจนไม่มีความเป็นตัวของตัวเอง ฉันตัดสินใจหันหลังกลับคอนโดหลังจากเพิ่งออกมาได้ไม่ถึง 10 นาที อย่างน้อยการกลับไปอ่านหนังสือที่คอนโดก็คงจะดีกว่าต้องมาเดินเล่นที่นี่ต่อ ฉันคิดพลางออกเดินไปบนทางม้าลายเพื่อข้ามไปอีกฝั่ง แต่แล้ว....
   ปี๊น!!!!!!!!!!!!!!
ด้วยความที่ฉันมัวแต่คิดอะไรไปเรื่อยจึงทำให้ไม่ทันสังเกตุรถยนตร์ที่พุ่งมาทางฉันด้วยความเร็ว แต่มันก็สายเกินไปแล้วฉันได้แต่หลับตาปี๋เพื่อน้อมรับชะตากรรมที่จะเกิดขึ้นไม่ช้า พร้อมกับกรีดร้องด้วยความกลัว
   "กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
   ฟุบ!! ตุบ!!!
น่าแปลกที่ฉันกลับไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด ฉันพยายามลืมตาขึ้นเพื่อมองเหตุการณ์ตรงหน้าให้ชัดๆ
   "คุณเป็นอะไรไหม"ชายหนุ่มคนหนึ่งเรียกสติฉันให้ตื่นจากภวัง เขากอดฉันไว้พลางเขย่าตัวฉัน ดูจากรูปการแล้วเค้าน่าจะเป็นคนช่วยชีวิตฉันจากเหตุการณ์เมื่อครู่เป็นแน่
   "ไม่เป็นไรค่ะ"ฉันตอบเค้าตามความจริง เมื่อเห็นฉันไม่เป็นอะไรเขาจึงประคองฉันลุกขึ้น นายคนนี้สูงใช่เล่นแฮะ
   "ขอบคุณนะคะที่ช่วยชีวิตฉันไว้ ^ ^ "ฉันส่งยิ้มไปให้เขาเพื่อแทนการขอบคุณ
   "ไม่เป็นไรครับ"เขาทิ้งคำพูดไว้เพียงเท่านั้นแล้วเดินจากไป ถ้าเป็นไปได้ขอให้เราได้พบกันอีกนะ

2.คุณอยากให้เค้าชอบคุณก่อนหรืออยากให้คุณชอบเค้าก่อน

: ความจริงแล้วจองชินแอบชอบและแอบมองซองอึนมานานมากแล้วแต่ซองอึนไม่รู้ตัวจนมีโอกาสได้ช่วยชีวิตเธอในครั้งนั้น

3.เค้าเป็นคนที่นิ่งๆ เย็นชา ไม่ค่อยพูด คุณจะทำยังไงให้เค้าเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น

: ซองอึน talk :: ทำไมนายถึงต้องทำท่าทีเย็นชาต่อคนอื่นด้วยทั้งๆที่เวลานายยิ้มมันน่าดูกว่าตั้งเยอะ
จะมีอะไรที่ฉันจะช่วยให้นายดีขึ้นได้ไหมนะ จริงสิ!! ถ้าฉันพานายไปที่นั่นนายจะดีขึ้นไหมนะ อย่ามัวแต่คิดทำเลย
ซองอึน fighting!!!!
(เวลาที่ซองอึนเศร้าหรือผิดหวังเธอมักไปที่เนินเขาหลังคอนโดของเธอมันเป็นที่ๆมีบรรยากาศดีมาก สามารถมองเห็นเมืองได้ทั้งเมืองเมื่อใดก็ตามที่สายลมพัดผ่สนจุดที่เธอยืน มันจะทำให้ผ่อนคลายได้อย่างไม่น่าเชื่อ และนี่ก็คือสถานที่ลับของเธอนั่นเอง)

4.ทุกครั้งที่มีผู้ชายมาเกาะแกะคุณ เค้ามีท่าทางยังไง 

: ซองอึน talk ::เค้าจะนิ่งเงียบไม่คุยกับฉันมันเหมือนกับว่าเขากำลังโกรธฉัน แต่ทำไมนายต้องโกรธฉันด้วยล่ะ ในเมื่อฉันก็ไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อยหรือว่านายอยากจะแกล้งฉันใช่ไหม หึ แต่นายรู้อะไรไหมมันได้ผลนะจองชินฉันเจ็บปวดมากจนจะเป็นบ้าแล้ว นายอย่าหลบหน้าฉันสิ คุยกับฉันบ้างเถอะจะด่าจะว่ายังไงก็ได้แต่อย่าเงียบแบบนี้ ฉันขอโทษนะที่ทำให้นายโกรธ ฉันมันผิดเองแหละ กลับมาหาฉันเถอะ

5.ตอนจบของคุณ อยากให้เป็นแบบไหน

: ตั้งแต่ในวันนั้น วันที่ฉันเกือบถูกพวกเลวๆพวกนั้นลวนลามแล้วเขาช่วยฉันไว้ เขาก็เอาแต่หลบหน้าฉันไม่พูดกับฉันสักคำ
  จนวันนี้วันที่ฉันต้องย้ายไปเรียนต่อที่ต่างประเทศซึ่งมันเป็นวันสุดท้ายของฉันแล้วที่จะได้อยูที่นี่ ฉันกลับมาที่ร้านนี้
  อีกครั้ง ร้านที่เต็มไปด้วยความทรงจำมากมายของเรา แต่เขาไม่อยู่ที่นี่ก็แหงหล่ะก็วันนี้มันเป็นวันหยุดนี่นา ฉันพยายาม
  จดจำภาพของที่นี่เอาไว้ก่อนที่จะไม่มีโอกาสอีก
  "มองหาอะไรอยู่เหรอครับ"เสียงนี้มัน..
  "จองชิน..ทำไมนายถึง"
  "ทำไมถึงรู้ว่าเธออยู่ที่นี่น่ะเหรอ นี่เธอลืมไปแล้วหรือไงไม่มีอะไรที่ฉันไม่รู้เกี่ยวกับตัวเธอ"เขาพูดยิ้ม จริงสินะ
  "งั้น..ฉันไปก่อนนะเดี๋ยวไม่ทันเครื่องขึ้น"
  "เดี๋ยวก่อน ฉันมีอะไรอยากจะบอกน่ะ"
  "อะไรเหรอ"
  "ฉันขอโทษนะ ที่ทำแบบนั้นกับเธอ ยกโทษให้ฉันได้ไหม"เขาเดิมเข้ามากุมมือฉันไว้แต่ก็ยังไม่ยอมสบตาฉันอยู่ดี
  "ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ก็ฉันไม่เคยโกรธนายเลยนี่"
  "จริงเหรอ"
  "อืม งั้นฉันไปล่ะนะ"
  "เดี๋ยวยังมีอีกเรื่อง"
   ฟึบ!!
  "จองชิน.."ฉันตกใจมากที่จู่เขาก็ดึงฉันไปกอด แต่นั่นไม่เท่ากับ..
  "อา ซองอึนเธอไม่รู้จริงๆเหรอว่าตลอดเวลาฉันรู้สึกยังไงต่อเธอ"
  "นาย.."
  "ที่ฉันจะพูดก็คือ.."เขาผละจากอ้อมกอดฉันแล้วสบตาฉันไว้
  "คบกับฉันนะซองอึน"
  "คือ..ฉัน"
  "ไม่เป็นไรถ้าเธอไม่ชอบฉันก็ช่างเถอะ"เขาหลบตาฉันอีกครั้งพร้อมทำท่าจะเดินหนีแต่ฉันจับแขนเขาไว้พร้อมกับบอกสิ่งที่อยู่ในใจฉันออกไป
  "ตกลง"ไม่ว่าหนทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไรแต่ฉันจะสู้ไปพร้อมกับเขา

**สุดท้ายละค่ะ**

ถ้าออติด ต้องมาเม้นทุกตอนนะคะ ไม่งั้นอ้อมน้อยใจเน้อ : ค่า~ ^-^

แอดเป็นFavorite ด้วยก็ดีนะคะ : ค่ะ

อย่าทิ้งฟิคเรื่องนี้ ที่อ้อมเพิ่งแต่งเป็นเรื่องแรกนะ : ได้ค่ะ ^ ^

มีอะไรจะพูดกับอ้อมมั้ย : ก็ช่วยรับพิจารณาเราด้วยนะคะ (^_^)





nu eng