คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : CHAPTER 4 ; ใคร ? { REWRITE }
CHAPTER 4
ใคร ?
ร่างสูงจอดรถที่สุสานแห่งหนึ่งแถบชานเมือง ฮยอกแจชอบความสงบ เค้าจึงเลือกที่จะฝังร่างบางที่นี่ แว่นสีชาที่สวมใส่ปิดบังความโทรมของชายหนุ่ม ขายาวก้าวลงจากรถพร้อมช่อดอกไอวี่และไลแลคที่ร่างบางชอบ
‘ความตาย คือ ความสงบ’
นายคงมีความสุขดีใช่มั๊ยฮยอกแจ ? ที่นี่สงบ อากาศดี และไม่มีคนเลว ๆ อย่างชั้น..
ใครกัน ?
สิ่งแรกที่เข้ามาในความคิด ใครกันที่ยืนอยู่ตรงนั้น ตรงสุสานของฮยอกแจ ? คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย ร่างที่ยืนอยู่ตรงนั้นสวมเสื้อกล้ามสีดำช่วยขับผิวขาวผ่อง กางเกงเดฟสีน้ำเงินเข้ม ผมสีแดงเพลิง สิ่งเหล่านี้ไม่ทำให้ร่างสูงแปลกใจเท่าไหร่ แต่ภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า นั่นคือฮยอกแจ
ร่างสูงเริ่มก้าวเร็วขึ้น แต่คนที่ยืนอยู่ตรงนั้นก็ก้าวเดินออกไป ขายาวเปลี่ยนเป็นการวิ่ง แต่ก็ไม่ทัน จู่ ๆ คน ๆ นั้นก็หายไป ร่างสูงพยายามมองหาแต่ก็พบกับความว่างเปล่า จนคิดไปว่าบางที เค้าอาจจะคิดถึงฮยอกแจมากไป ถึงได้ตาฝาด
ชายหนุ่มกลับมาที่สุสานของฮยอกแจ ที่สุสานมีดอกไม้ช่อหนึ่งว่างไว้อยู่
‘หรือว่า. . ของคนนั้น ?’
ร่างสูงหยิบขึ้นมาดู ก็พบว่าเป็นดอกไลแลคและไอวี่เช่นเดียวกับของเค้า ร่างสูงแค่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจและวางดอกไม้ลงพร้อมกับดอกไม้ของตนเอง
“ฮยอกแจ. . นายสบายดีมั๊ย ? นายมีความสุขรึป่าว ? นาย. . ยังรักชั้นอยู่รึป่าว ?” น้ำตาร้อนไหลผ่านแว่นสีชามายังแก้มเนียนของใบหน้าคม ความรู้สึกโหวงเหวงภายในท้องกลับมาอีกครั้ง ยิ่งมองที่ชื่อของคนที่แสนรักบนป้ายนั้นเท่าไหร่ น้ำตาก็ยิ่งไหลมากขึ้นเท่านั้น . .
“ชั้นคิดถึงนาย. . ฮยอกแจ” แต่ก่อนไม่เคยพูด. . พูดตอนนี้มันก็สายไป นายคงไม่ได้ยิน
คิดถึงอ้อมกอด..
คิดถึงสัมผัส..
คิดถึงรสจูบ..
คิดถึงกลิ่นดอกไม้..
คิดถึงอาหารที่นายทำ..
คิดถึงเพลงที่นายร้อง..
คิดถึงเวลาที่ชั้นกอด..
คิดถึงเสียงหวาน..
คิดถึง. . คำบอกรักที่นายมักบอกชั้นเสมอ..
* : : : : : : What type that you like ? : : : : : : *
“คุณหนูฮันกยองคะ”
ฮันกยองละสายตาจากรูปของฮยอกแจเมื่อได้ยินหญิงชราเรียก เธอมาพร้อมกับนมหนึ่งแก้ว
“ทานนมอุ่น ๆ หน่อยนะคะคุณหนู”
“ครับ” ชายหนุ่มรับคำก่อนจะหยิบแก้วนมขึ้นมาจิบ
“คุณหนูคะ”
“ครับ ป้าซูจินไปนอนก่อนก็ได้นะครับ ไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอก”
“ค่ะคุณหนู แต่ป้ามีอะไรจะให้คุณหนูน่ะคะ”
“หืมม อะไรครับ ?”
“ป้าเจอไดอารี่ของคุณฮยอกแจน่ะค่ะ คือ.. เมื่อวันก่อนป้าไปทำความสะอาดตู้เสื้อผ้าของคุณฮยอกแจ แล้วไปเจอสมุดเล่มนี้อยู่ใต้กองเสื้อน่ะค่ะ ป้าเปิดดูก็พบว่าเป็นไดอารี่ของคุณฮยอกแจน่ะค่ะ ก็เลยคิดว่าเอามาให้คุณหนูดีกว่า”
“ขอบคุณครับ” ร่างสูงยื่นมือออกไปรับ หน้าปกสีน้ำตาลรูปดอกไอวี่กับไลแลคที่เหมือนเจ้าตัวจะทำเอง มีลายมือขยุกขยิกเขียนอยู่ที่มุมล่างด้านขวาของสมุด
‘hyukjae’s diary { h ♥ h }’
ร่างสูงยิ้มน้อย ๆ เมื่อเห็นลายมือนั่น ร่างสูงจึงเริ่มอ่านข้างใน
วัน oo เดือน oo ปี oo
ไอ้บ้าฮันกยองชวนไปเที่ยว >///< นี่แสดงว่านี้ก็เป็นเดตครั้งแรกของเราน่ะสิ ไอ้บ้านั่นจะรู้มั๊ยเนี่ยว่าเราตื่นเต้นแค่ไหน คิกคิก . ชั้นรักนายนะฮันกยอง รักนายจนแทบบ้าอยู่แล้วววววววววววววววววว..
วัน oo เดือน oo ปี oo
เราคบกันมา 3 ปีแล้วนะฮันกยอง >///< นายรู้มั๊ยว่าชั้นมีความสุขที่สุดในโลกเลยล่ะ ชั้นรักนาย รักนาย รักนาย รักนายมากขึ้นทุกวัน ไม่เคยมีวันไหนเลยที่เลิกรักนาย ถึงแม้ว่าเราจะทะเลาะกันบ้าง นายจะเจ้าชู้ไปบ้าง แต่นายก็ยังรักชั้น ยังมั่นคงในชั้นเสมอ..
ร่างสูงอ่านไปเรื่อย ๆ หน้าแรก ๆ มีแต่ช่วงที่เค้าคบกับฮยอกแจใหม่ ๆ ความน่ารักของฮยอกแจทำให้ร่างสูงอดยิ้มไม่ได้
วัน oo เดือน oo ปี oo
วันนี้ฮันกยองกลับบ้านดึกอีกแล้ว.. เดี๋ยวนี้นายกลับบ้านดึกทุกวันเลยนะ ชั้นเข้าใจว่านายงานยุ่ง แต่ชั้นก็อยากกินข้าวกับนาย อยากให้นายกินกับข้าวที่ชั้นทำ ทุก ๆ วันชั้นต้องนั่งกินข้าวเย็นคนเดียวทุกวัน นายจะกลับบ้านมากินข้าวเป็นเพื่อนชั้นไม่ได้หรอ ?
วัน oo เดือน oo ปี oo
วันนี้วันเกิดชั้น.. นายก็ยังติดงาน เดี๋ยวนี้นายเปลี่ยนไปนะฮันกยอง นายจะรู้ตัวบ้างรึป่าวว่าชั้นเหงาแค่ไหน ? ชั้นน้อยใจ เสียใจมากแค่ไหน ? แต่อย่างน้อยนายก็ยังกลับบ้านมากอดชั้น..
วัน oo เดือน oo ปี oo
มีคนบอกว่านายมีอะไรกับรี่อิน.. ชั้นไม่เคยเชื่อ ชั้นเชื่อมันในตัวนายเสมอนะฮันกยอง นายเป็นรักแรกและจะเป็นรักสุดท้ายของชั้น ชั้นหวังว่านายคงไม่ทิ้งชั้นและหักหลังชั้นหรอกนะฮันกยอง..
“ชั้นขอโทษ..”
* : : : : : : What type that you like ? : : : : : : *
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณ.. ฮันกยอง!” พนักงานทุกคนต่างตกใจที่ประธานบริษัทที่หายไปนานกลับมาทำงานอีกครั้ง
“อื้มม อรุณสวัสดิ์ทุก ๆ คน” ร่างสูงกล่าวก่อนจะเดินเข้าลิฟท์ไปยังชั้นที่ 38 ซึ่งเป็นห้องทำงานของเค้าเอง เมื่อขึ้นมาก็พบกับคังอินที่อยู่ในห้องทำงาน ส่วนอีทึกที่ทำหน้าที่เป็นเลขาของประธานบริษัท
“อ่าวว ฮันกยอง นายกลับมาทำงานแล้วหรอ เดี๋ยวพี่จะไปตามเจ้าหมีให้นะ” เมื่ออีทึกเงยหน้าขึ้นมาก็พบกับฮันกยองที่ยืนอยู่ตรงหน้า ร่างบางยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะลุกขึ้นไปตามคังอินที่อยู่ในห้องทำงานแต่ร่างสูงของฮันกยองก็ขัดขึ้นมาซะก่อน
“ไม่เป็นไรหรอกครับพี่อีทึก เดี๋ยวผมไปหาไอ้คังมันเอง”
“เอางั้นหรอ.. ก็ได้จ่ะ” ร่างบางยิ้มตอบก่อนจะลุกเพื่อไปชงกาแฟ
ร่างสูงเปิดเข้ามาในห้องที่คุ้นเคย และพบว่าคนที่นั่งอยู่ในห้องนั้นกำลังรับโทรศัพท์กันจ้าละวัน
“ครับ ๆ .. ครับผมม .. เอ่อ เดี๋ยวผมค่อยโทรกลับนะครับ .. ของได้แน่นอนครับ .. เดี๋ยวเราจะส่งคนไปนะครับ .. ครับ ๆ ขอบคุณครับ .. เห้ออ วันนี้มันอะไรกันนักกันหนาวะ ยุ่งเป็นบะ.. เห้ยยยยยย ไอ้ฮันนนนนนนนนนนนนน” คังอินตระโกนดังลั่นเมื่อเงยหน้าขึ้นมาพบกับคนตัวการที่ทำให้เค้าต้องยุ่งอย่างนี้อยู่ตั้งปี
“ขอบคุณมากนะเว่ยไอ้เพื่อนรัก ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ กูกลับมาแล้ว มึงกลับไปทำหน้าที่คนถือหุ้นเหมือนเดิมเหอะ”
“เออดี กูกับอีทึกจะได้ทำอะไรสนุก ๆ กันบ้าง มาทำงานให้มึงแม่งโคตรเหนื่อยเลยว่ะ เวลาก็ไม่มี มิน่าฮยอ.. เอ่อ.. กูไปก่อนนะ มึงก็รับต่อละกัน เดี๋ยวอีทึกคงเอางานทั้งหมดมาให้มึงนะ” เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะคังอิน เกือบแล้ว ..
ว่าแล้วคังอินก็เดินออกจากห้องไป ซักพักอีทึกก็เอาเอกสารทั้งหมดมาว่างไว้ตรงหน้าร่างสูงของฮันกยองที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ของประธานบริษัทเรียบร้อยแล้ว ทั้งยังอธิบายอะไรเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่องสำคัญ ๆ
“แล้วก็เลขาของนายน่ะ พี่จะเรียกกลับมาทำงานให้นะ นายคงไม่ว่าอะไรใช่มั๊ย ? ถ้ายังจะเป็นรี่อินอยู่ ” อีทึกทำหน้าหนักใจเมื่อพูดถึงเลขาของฮันกยอง
“ไม่เป็นไรครับ ผมจัดการได้” ร่างสูงยิ้มรับตอบร่างสวยตรงหน้า ร่างสวยมีสีหน้าสบายใจขึ้นมานิดนึง
“อย่าคุยกันนานเซ่ ผมห่วงนะอีทึก” ร่างใหญ่เข้ามากอดเอวบางของอีทึกเล่นเอาฮันกยองอดทำหน้าหมั่นไส้ไม่ได้
“แหม กูไม่แย่งของมึงหรอก”
“รู้ไว้ก็ดี นี้อีทึกของกู” ว่าจบคังอินก็หอมแก้มนิ้มฟอดใหญ่เล่นเอาร่างสวยหน้าแดงอย่างกับลูกตำลึง
“พี่ไปก่อนดีกว่า ก่อนที่หมีบ้าจะทำร้ายร่างกายพี่ไปมากกว่านี้ โชคดีนะฮันกยอง”ร่างบางเอ่ยลาตามด้วยคังอินที่เข้ามาตบบ่าเพื่อนรักเบา ๆ แล้วทั้งคู่ก็เดินออกจากห้องไป
เป็นเวลานานที่ชายหนุ่มตกอยู่ในความเงียบ มีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศที่ดังอยู่ ณ ตอนนี้ ซักพักรี่อินก็เข้ามาหาร่างสูง
“ฮันคะ.. คือรี่อินสัญญาว่าจะไม่ทำนิสัยแบบนั้นแล้วค่ะ ให้โอกาสรี่อินอีกซักครั้งนะคะ” หญิงสาวเอ่ยขึ้นทันทีที่ขาเรียวหยุดตรงหน้าโต๊ะทำงานกว้าง
“ผมจะให้โอกาสคุณอีกครั้ง แต่ตอนนี้คุณเป็นแค่เลขาของผมนะครับ ไม่ใช่ตำแหน่งอื่น”
“ค่ะ รี่อินยินดี”
“งั้นหวังว่าเราสองคนคงร่วมงานกันได้นะครับ” ปากหนายิ้มบาง ๆ เพื่อเป็นการต้อนรับหญิงสาวอีกครั้ง หญิงสาวยิ้มกว้างตอบอย่างดีใจ
“ฮันจะรับกาแฟมั๊ยคะ ? เดี๋ยวรี่อินไปชงมาให้”
“ครับ ขอเหมือนเดิมนะครับ” ใบหน้าคมตอบก่อนจะก้มลงไปเซ็นต์เอกสารที่กองอยู่ตรงหน้า เมื่อหญิงสาวเห็นสมควรแล้วจึงพาร่างของตัวเองออกจากห้องนี้ไป ฮันกยองอมยิ้มเบา ๆ เมื่อเริ่มต้นใหม่ อะไรต่อมิอะไรก็ดีขึ้น บางทีเค้าอาจจะเริ่มต้นใหม่กับรี่อินได้..
* : : : : : : What type that you like ? : : : : : : *
“หึ ชั้นไม่ยอมง่าย ๆ หรอก คุณฮันกยอง ยังไง คุณก็เป็นของชั้น ดีกว่าปลาเค็มเน่าตายตัวนั้น !” ใบหน้าสวยที่ฉาบไปด้วยพิษร้ายแสยะยิ้มออกมาหลังบานประตูใหญ่ปิดลง
เกมส์นี้ไม่จบลงง่าย ๆ หรอกค่ะ คุณฮันกยองของชั้น คนอย่างรี่อินไม่มีวันแพ้ !
* : : : : : : What type that you like ? : : : : : : *
รีไรท์ตั้งแต่ตอนนี้แล้วกัน
ถ้าไม่รีเดี๋ยวเรื่องจะดำเนินไม่ได้ เพราะไรเตอร์ไม่รู้จะแต่งยังไงต่อ
โอเค รี่อินเทอกลับมา ! แต่มาในความร้ายกว่าเดิม คึคึ
ดูซิ หญิงอึนจะมาแบบไหน
ความคิดเห็น