ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    | LOST MINE | นายชอบแบบไหน ? { HANHYUK ' yaoi }

    ลำดับตอนที่ #6 : CHAPTER 4 ; ใคร ? { REWRITE }

    • อัปเดตล่าสุด 23 พ.ค. 53


    CHAPTER 4

     

    ใคร ?

     

     

     

    ร่างสูงจอดรถที่สุสานแห่งหนึ่งแถบชานเมือง ฮยอกแจชอบความสงบ เค้าจึงเลือกที่จะฝังร่างบางที่นี่ แว่นสีชาที่สวมใส่ปิดบังความโทรมของชายหนุ่ม ขายาวก้าวลงจากรถพร้อมช่อดอกไอวี่และไลแลคที่ร่างบางชอบ

     

     

     

    ความตาย คือ ความสงบ

     

     

     

    นายคงมีความสุขดีใช่มั๊ยฮยอกแจ ? ที่นี่สงบ อากาศดี และไม่มีคนเลว ๆ อย่างชั้น..

     

     

     

    ใครกัน ?

     

     

     

    สิ่งแรกที่เข้ามาในความคิด ใครกันที่ยืนอยู่ตรงนั้น ตรงสุสานของฮยอกแจ ? คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย ร่างที่ยืนอยู่ตรงนั้นสวมเสื้อกล้ามสีดำช่วยขับผิวขาวผ่อง กางเกงเดฟสีน้ำเงินเข้ม ผมสีแดงเพลิง สิ่งเหล่านี้ไม่ทำให้ร่างสูงแปลกใจเท่าไหร่ แต่ภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า นั่นคือฮยอกแจ

     

     

     

    ร่างสูงเริ่มก้าวเร็วขึ้น แต่คนที่ยืนอยู่ตรงนั้นก็ก้าวเดินออกไป ขายาวเปลี่ยนเป็นการวิ่ง แต่ก็ไม่ทัน จู่ ๆ คน ๆ นั้นก็หายไป ร่างสูงพยายามมองหาแต่ก็พบกับความว่างเปล่า จนคิดไปว่าบางที เค้าอาจจะคิดถึงฮยอกแจมากไป ถึงได้ตาฝาด

     

     

     

    ชายหนุ่มกลับมาที่สุสานของฮยอกแจ ที่สุสานมีดอกไม้ช่อหนึ่งว่างไว้อยู่

     

     

     

    หรือว่า. . ของคนนั้น ?’

     

     

     

    ร่างสูงหยิบขึ้นมาดู ก็พบว่าเป็นดอกไลแลคและไอวี่เช่นเดียวกับของเค้า ร่างสูงแค่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจและวางดอกไม้ลงพร้อมกับดอกไม้ของตนเอง

     

     

     

    ฮยอกแจ. . นายสบายดีมั๊ย ? นายมีความสุขรึป่าว ? นาย. . ยังรักชั้นอยู่รึป่าว ?” น้ำตาร้อนไหลผ่านแว่นสีชามายังแก้มเนียนของใบหน้าคม ความรู้สึกโหวงเหวงภายในท้องกลับมาอีกครั้ง ยิ่งมองที่ชื่อของคนที่แสนรักบนป้ายนั้นเท่าไหร่ น้ำตาก็ยิ่งไหลมากขึ้นเท่านั้น . .

     

     

     

    ชั้นคิดถึงนาย. . ฮยอกแจแต่ก่อนไม่เคยพูด. . พูดตอนนี้มันก็สายไป นายคงไม่ได้ยิน

     

     

     

    คิดถึงอ้อมกอด..

    คิดถึงสัมผัส..

    คิดถึงรสจูบ..

    คิดถึงกลิ่นดอกไม้..

    คิดถึงอาหารที่นายทำ..

    คิดถึงเพลงที่นายร้อง..

    คิดถึงเวลาที่ชั้นกอด..

    คิดถึงเสียงหวาน..

    คิดถึง. . คำบอกรักที่นายมักบอกชั้นเสมอ..

     

     

     

    * : : : : : : What type that you like ? : : : : : : *

     

     

     

    คุณหนูฮันกยองคะ

     

     

     

    ฮันกยองละสายตาจากรูปของฮยอกแจเมื่อได้ยินหญิงชราเรียก เธอมาพร้อมกับนมหนึ่งแก้ว

     

     

     

    ทานนมอุ่น ๆ หน่อยนะคะคุณหนู

     

     

     

    ครับ ชายหนุ่มรับคำก่อนจะหยิบแก้วนมขึ้นมาจิบ

     

     

     

    คุณหนูคะ

     

     

     

    ครับ ป้าซูจินไปนอนก่อนก็ได้นะครับ ไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอก

     

     

     

    ค่ะคุณหนู แต่ป้ามีอะไรจะให้คุณหนูน่ะคะ

     

     

     

    หืมม อะไรครับ ?”

     

     

     

    ป้าเจอไดอารี่ของคุณฮยอกแจน่ะค่ะ คือ.. เมื่อวันก่อนป้าไปทำความสะอาดตู้เสื้อผ้าของคุณฮยอกแจ แล้วไปเจอสมุดเล่มนี้อยู่ใต้กองเสื้อน่ะค่ะ ป้าเปิดดูก็พบว่าเป็นไดอารี่ของคุณฮยอกแจน่ะค่ะ ก็เลยคิดว่าเอามาให้คุณหนูดีกว่า

     

     

     

    ขอบคุณครับ ร่างสูงยื่นมือออกไปรับ หน้าปกสีน้ำตาลรูปดอกไอวี่กับไลแลคที่เหมือนเจ้าตัวจะทำเอง มีลายมือขยุกขยิกเขียนอยู่ที่มุมล่างด้านขวาของสมุด

     

     

     

    ‘hyukjae’s diary { h ♥ h }’

     

     

     

    ร่างสูงยิ้มน้อย ๆ เมื่อเห็นลายมือนั่น ร่างสูงจึงเริ่มอ่านข้างใน

     

     

     

    วัน oo เดือน oo ปี oo

    ไอ้บ้าฮันกยองชวนไปเที่ยว >///< นี่แสดงว่านี้ก็เป็นเดตครั้งแรกของเราน่ะสิ ไอ้บ้านั่นจะรู้มั๊ยเนี่ยว่าเราตื่นเต้นแค่ไหน คิกคิก . ชั้นรักนายนะฮันกยอง รักนายจนแทบบ้าอยู่แล้วววววววววววววววววว..  

     

     

     

    วัน oo เดือน oo ปี oo

    เราคบกันมา 3 ปีแล้วนะฮันกยอง >///< นายรู้มั๊ยว่าชั้นมีความสุขที่สุดในโลกเลยล่ะ ชั้นรักนาย รักนาย รักนาย รักนายมากขึ้นทุกวัน ไม่เคยมีวันไหนเลยที่เลิกรักนาย ถึงแม้ว่าเราจะทะเลาะกันบ้าง นายจะเจ้าชู้ไปบ้าง แต่นายก็ยังรักชั้น ยังมั่นคงในชั้นเสมอ..

     

     

     

    ร่างสูงอ่านไปเรื่อย ๆ หน้าแรก ๆ มีแต่ช่วงที่เค้าคบกับฮยอกแจใหม่ ๆ ความน่ารักของฮยอกแจทำให้ร่างสูงอดยิ้มไม่ได้

     

     

     

    วัน oo เดือน oo ปี oo

    วันนี้ฮันกยองกลับบ้านดึกอีกแล้ว.. เดี๋ยวนี้นายกลับบ้านดึกทุกวันเลยนะ ชั้นเข้าใจว่านายงานยุ่ง แต่ชั้นก็อยากกินข้าวกับนาย อยากให้นายกินกับข้าวที่ชั้นทำ ทุก ๆ วันชั้นต้องนั่งกินข้าวเย็นคนเดียวทุกวัน นายจะกลับบ้านมากินข้าวเป็นเพื่อนชั้นไม่ได้หรอ ?

     

     

     

    วัน oo เดือน oo ปี oo

    วันนี้วันเกิดชั้น.. นายก็ยังติดงาน เดี๋ยวนี้นายเปลี่ยนไปนะฮันกยอง นายจะรู้ตัวบ้างรึป่าวว่าชั้นเหงาแค่ไหน ? ชั้นน้อยใจ เสียใจมากแค่ไหน ? แต่อย่างน้อยนายก็ยังกลับบ้านมากอดชั้น..

     

     

     

    วัน oo เดือน oo ปี oo

    มีคนบอกว่านายมีอะไรกับรี่อิน.. ชั้นไม่เคยเชื่อ ชั้นเชื่อมันในตัวนายเสมอนะฮันกยอง นายเป็นรักแรกและจะเป็นรักสุดท้ายของชั้น ชั้นหวังว่านายคงไม่ทิ้งชั้นและหักหลังชั้นหรอกนะฮันกยอง..

     

     

     

    ชั้นขอโทษ..

     

     

     

    * : : : : : : What type that you like ? : : : : : : *

     

     

     

    อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณ.. ฮันกยอง!” พนักงานทุกคนต่างตกใจที่ประธานบริษัทที่หายไปนานกลับมาทำงานอีกครั้ง

     

     

    อื้มม อรุณสวัสดิ์ทุก ๆ คน ร่างสูงกล่าวก่อนจะเดินเข้าลิฟท์ไปยังชั้นที่ 38 ซึ่งเป็นห้องทำงานของเค้าเอง เมื่อขึ้นมาก็พบกับคังอินที่อยู่ในห้องทำงาน ส่วนอีทึกที่ทำหน้าที่เป็นเลขาของประธานบริษัท

     

     

     

    อ่าวว ฮันกยอง นายกลับมาทำงานแล้วหรอ เดี๋ยวพี่จะไปตามเจ้าหมีให้นะ เมื่ออีทึกเงยหน้าขึ้นมาก็พบกับฮันกยองที่ยืนอยู่ตรงหน้า ร่างบางยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะลุกขึ้นไปตามคังอินที่อยู่ในห้องทำงานแต่ร่างสูงของฮันกยองก็ขัดขึ้นมาซะก่อน

     

     

     

    ไม่เป็นไรหรอกครับพี่อีทึก เดี๋ยวผมไปหาไอ้คังมันเอง

     

     

     

    เอางั้นหรอ.. ก็ได้จ่ะ ร่างบางยิ้มตอบก่อนจะลุกเพื่อไปชงกาแฟ

     

     

     

    ร่างสูงเปิดเข้ามาในห้องที่คุ้นเคย และพบว่าคนที่นั่งอยู่ในห้องนั้นกำลังรับโทรศัพท์กันจ้าละวัน

     

     

     

    ครับ ๆ .. ครับผมม .. เอ่อ เดี๋ยวผมค่อยโทรกลับนะครับ .. ของได้แน่นอนครับ .. เดี๋ยวเราจะส่งคนไปนะครับ .. ครับ ๆ ขอบคุณครับ .. เห้ออ วันนี้มันอะไรกันนักกันหนาวะ ยุ่งเป็นบะ.. เห้ยยยยยย ไอ้ฮันนนนนนนนนนนนนน คังอินตระโกนดังลั่นเมื่อเงยหน้าขึ้นมาพบกับคนตัวการที่ทำให้เค้าต้องยุ่งอย่างนี้อยู่ตั้งปี

     

     

     

    ขอบคุณมากนะเว่ยไอ้เพื่อนรัก ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ กูกลับมาแล้ว มึงกลับไปทำหน้าที่คนถือหุ้นเหมือนเดิมเหอะ

     

     

     

    เออดี กูกับอีทึกจะได้ทำอะไรสนุก ๆ กันบ้าง มาทำงานให้มึงแม่งโคตรเหนื่อยเลยว่ะ เวลาก็ไม่มี มิน่าฮยอ.. เอ่อ.. กูไปก่อนนะ มึงก็รับต่อละกัน เดี๋ยวอีทึกคงเอางานทั้งหมดมาให้มึงนะ เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะคังอิน เกือบแล้ว ..

     

     

     

    ว่าแล้วคังอินก็เดินออกจากห้องไป ซักพักอีทึกก็เอาเอกสารทั้งหมดมาว่างไว้ตรงหน้าร่างสูงของฮันกยองที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ของประธานบริษัทเรียบร้อยแล้ว ทั้งยังอธิบายอะไรเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่องสำคัญ ๆ

     

     

     

    แล้วก็เลขาของนายน่ะ พี่จะเรียกกลับมาทำงานให้นะ นายคงไม่ว่าอะไรใช่มั๊ย ? ถ้ายังจะเป็นรี่อินอยู่ อีทึกทำหน้าหนักใจเมื่อพูดถึงเลขาของฮันกยอง

     

     

     

    ไม่เป็นไรครับ ผมจัดการได้ร่างสูงยิ้มรับตอบร่างสวยตรงหน้า ร่างสวยมีสีหน้าสบายใจขึ้นมานิดนึง  

     

     

     

    อย่าคุยกันนานเซ่ ผมห่วงนะอีทึกร่างใหญ่เข้ามากอดเอวบางของอีทึกเล่นเอาฮันกยองอดทำหน้าหมั่นไส้ไม่ได้

     

     

     

    แหม กูไม่แย่งของมึงหรอก

     

     

     

    รู้ไว้ก็ดี นี้อีทึกของกูว่าจบคังอินก็หอมแก้มนิ้มฟอดใหญ่เล่นเอาร่างสวยหน้าแดงอย่างกับลูกตำลึง

     

     

     

    พี่ไปก่อนดีกว่า ก่อนที่หมีบ้าจะทำร้ายร่างกายพี่ไปมากกว่านี้ โชคดีนะฮันกยองร่างบางเอ่ยลาตามด้วยคังอินที่เข้ามาตบบ่าเพื่อนรักเบา ๆ แล้วทั้งคู่ก็เดินออกจากห้องไป

     

     

     

    เป็นเวลานานที่ชายหนุ่มตกอยู่ในความเงียบ มีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศที่ดังอยู่ ณ ตอนนี้ ซักพักรี่อินก็เข้ามาหาร่างสูง

     

     

     

    ฮันคะ.. คือรี่อินสัญญาว่าจะไม่ทำนิสัยแบบนั้นแล้วค่ะ ให้โอกาสรี่อินอีกซักครั้งนะคะ หญิงสาวเอ่ยขึ้นทันทีที่ขาเรียวหยุดตรงหน้าโต๊ะทำงานกว้าง

     

     

     

    ผมจะให้โอกาสคุณอีกครั้ง แต่ตอนนี้คุณเป็นแค่เลขาของผมนะครับ ไม่ใช่ตำแหน่งอื่น

     

     

     

    ค่ะ รี่อินยินดี

     

     

     

    งั้นหวังว่าเราสองคนคงร่วมงานกันได้นะครับปากหนายิ้มบาง ๆ เพื่อเป็นการต้อนรับหญิงสาวอีกครั้ง หญิงสาวยิ้มกว้างตอบอย่างดีใจ

     

     

     

    ฮันจะรับกาแฟมั๊ยคะ ? เดี๋ยวรี่อินไปชงมาให้

     

     

     

    ครับ ขอเหมือนเดิมนะครับใบหน้าคมตอบก่อนจะก้มลงไปเซ็นต์เอกสารที่กองอยู่ตรงหน้า เมื่อหญิงสาวเห็นสมควรแล้วจึงพาร่างของตัวเองออกจากห้องนี้ไป ฮันกยองอมยิ้มเบา ๆ เมื่อเริ่มต้นใหม่ อะไรต่อมิอะไรก็ดีขึ้น บางทีเค้าอาจจะเริ่มต้นใหม่กับรี่อินได้..

     

     

    * : : : : : : What type that you like ? : : : : : : *

     

     

     

    หึ ชั้นไม่ยอมง่าย ๆ หรอก คุณฮันกยอง ยังไง คุณก็เป็นของชั้น ดีกว่าปลาเค็มเน่าตายตัวนั้น !” ใบหน้าสวยที่ฉาบไปด้วยพิษร้ายแสยะยิ้มออกมาหลังบานประตูใหญ่ปิดลง

     

     

     

    เกมส์นี้ไม่จบลงง่าย ๆ หรอกค่ะ คุณฮันกยองของชั้น คนอย่างรี่อินไม่มีวันแพ้ !

     

     

     

     

    * : : : : : : What type that you like ? : : : : : : *

     

     

    รีไรท์ตั้งแต่ตอนนี้แล้วกัน

    ถ้าไม่รีเดี๋ยวเรื่องจะดำเนินไม่ได้ เพราะไรเตอร์ไม่รู้จะแต่งยังไงต่อ

    โอเค รี่อินเทอกลับมา ! แต่มาในความร้ายกว่าเดิม คึคึ

    ดูซิ หญิงอึนจะมาแบบไหน



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×