คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : SF ; Can't more than
Can’t more than
Hangeng x Hyukjae
Rate ; all
Note ; ไรเตอร์อยากแต่ง ไม่มีอะไร
“ฮยอกแจ เดี๋ยวกูไปเล่นบอลก่อนนะ คันตีนว่ะ อยากเล่นชิบหายเลย”
“อื้อ เดี๋ยวกูไปอยู่กับซองมินก็ได้ มึงไปเล่นเถอะ”
“โอเค”
บทพูดสั้น ๆ มักจบลงด้วยประโยคสั้น ๆ เสมอ..
--------* Cannot be more than friend *--------
“ฮัน มึงอยู่ไหน ?”
// กูเตะบอลอยู่ แปปนึง เดี๋ยวกูไป //
ติ๊ด
มันไม่เคยเห็นผมดีไปว่าฟุตบอลเลย วัน ๆ เล่นแต่บอล บอล บอล ไม่รู้ว่ามันจะลืมผมไปแล้วหรือยัง ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงได้ต้องแคร์อะไรขนาดนี้..
--------* Cannot be more than friend *--------
“มึงเป็นไรรึป่าววะฮยอก ?”
“ป่าว”
“มึงมีไรมึงบอกกูได้นะ”
“ไม่มีอะไร”
“กูเป็นเพื่อนมึงเสมอนะเว่ย มึงมีอะไรมึงก็บอกมาดิ่”
“...”
“ไอ้เหี้ยฮยอก !”
“กูงอนมึงชัดยังล่ะไอ้สัส !!!”
ผมลุกออกจากโต๊ะ แล้วเดินหนีไป อื้ม เดินไปยังสวนหน้าโรงเรียน พักเที่ยงแบบนี้ไม่มีใครมาแถวนี้หรอก มันไกลจากตัวตึกเรียน แถมยังวังเวงอีก แต่ก็นะ ผมชอบเพราะมันไม่มีคนนี้แหละ
มึงไม่มีวันเข้าใจกูหรอก..
--------* Cannot be more than friend *--------
“มึงกลับมาแล้วหรอ กูนึกว่ามึงจะงอนกูจนโดดน้ำตายไปแล้ว กูขอโทษนะเว่ย”
“อื้อ ไม่เป็นไรหรอก”
“มึงงอนกูเรื่องอะไรวะ ?”
“ป่าว กูแค่อยากงอนมึงเฉย ๆ”
“เอ้า ไอ้นี่ วอนตีนจังนะมึง แล้วนี้มึงหายงอนกูยัง ?”
“กูหายแล้ว กูอยากนอน ง่วง โอเค๊ ครูมาแล้วช่วยปลุกกูด้วย” ผมฟุบหน้าลงกับโต๊ะ มันก็อ่านการูตูนของมันไป
..
..
ทำไมน้ำตาผมต้องไหลด้วย ?
--------* Cannot be more than friend *--------
“เห้ย ไอ้ฮยอก เนี่ย ๆ มีรุ่นน้องเข้ามาบอกชอบกูด้วยแหละ เค้าบอกว่ากูเท่มากเลยเวลาเตะบอลอ่ะ อ๊ายยย กูเขินว่ะ”
“ฮ่ะ ๆ น้องคนไหนวะ ?”
“คนนั้นอ่ะ ที่ชื่อน่ารัก ๆ อยู่ปีหนึ่งอ่ะ”
“น่ารัก ๆ มีตั้งหลายคน ชื่ออะไรล่ะ ไอ้หอก”
“นาบีล่ะมั้ง กูจำชื่อไม่ค่อยได้”
“อ่อ.. กูไม่ชอบน้องเค้าเลยว่ะ”
“ทำไมวะ กูว่าน้องเค้าก็น่ารักนิสัยดีออก กูคุยกับน้องเค้าหลายครั้งแล้วนะเว่ย”
“แล้วมึงรู้สึกยังไงกับน้องเค้าวะ ?”
“รู้สึกดีว่ะ”
“หรอ แล้วมึงว่าน้องเค้าเป็นไงล่ะ ?”
“เด็กไปหน่อย งี่เง่านิด ๆ แต่รวม ๆ กูก็รู้สึกดีกับน้องเค้าอ่ะ”
“หรอ กูไม่ชอบน้องเค้าว่ะ”
“ทำไมอ่ะ ?”
“แม่งแรด”
“ทำไมวะ ?”
“ก็น้องเค้าแรดอ่ะ มึงรู้ป่าว ด๊องน่ะชอบน้องคิบอมใช่มะ แล้วน้องคิบอมก็ชอบด๊อง จู่ ๆ น้องนาบีก็มาบอกชอบน้องคิบอม น้องคิบอมก็เลยขอน้องนาบีเป็นแฟน ด๊องมันก็เลยอกหักเลยอ่ะดิ่”
“อ่าว แล้วน้องเค้าผิดหรอวะ ? ไอ้คิบอมดิ่ผิด”
“นี่มึงไปอยู่ในกะลาครอบมาใช่มั๊ย ?”
“อ่าว ไอ้สัส เล่า ๆ กูอยากรู้”
“ก็..”
ผมไม่รู้หรอกที่ผมเล่ามันจะจริงเท็จแค่ไหนเท่าไหร่..
แต่ผมก็เล่าตามที่ผมได้ยิน..
อื้มม ผมเกลียดน้องเค้าจริง ๆ
--------* Cannot be more than friend *--------
“มึงงง กูอึดอัดว่ะ กูอยากเลิกกับนาบี”
“ก็กูบอกมึงแล้ว ว่าน้องเค้าไม่ดี มึงก็ยังจะคบ”
“โถ่ ก็ตอนนั้นกูชอบน้องเค้าหนิ”
“ไหนมึงบอกกูว่ามึงไม่ชอบไง ?”
“ก็ป่าว กูแค่รู้สึกดีเฉย ๆ”
“มึงโกหกกูอ้ะ”
“อย่างอนกูนะ ! เห้ยย กูขอโทษ ง้อ ๆ”
อื้มม ผมก็ให้มันง้อ แล้วผมก็หายโกรธ
ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมผมต้องน้อยใจเวลามันไม่สนใจ
ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมผมต้องเสียใจเวลาที่มันมีคนมาชอบ
ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมผมต้องร้องไห้เวลาที่มันมีแฟน
ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมผมต้องรู้สึกอะไรแบบนี้ ?
“เห้ยย กูง้อมึงมานานแล้วนะ !”
“...”
“มึงโกรธกูทุกครั้งที่มีคนมาชอบกูแล้วกูเป็นแฟนกับเค้าอ่ะ”
“...”
“มึงเกลียดผู้หญิงทุกคนที่ชอบกูด้วย”
“...”
“มึงคิดอะไรกับกูป่าววะ”
“ป่าว”
“ก็ดีแล้ว”
ป่าว..
กูชอบมึง
กูหวงมึง
กูรักมึง
แต่กูก็เป็นได้แค่เพื่อนที่สนิทกับมึงแค่นั้นเอง..
THE END
--------* Cannot be more than friend *--------
สเปเชี่ยลอันนี้มีแต่พูด = =
ระบายอารมณ์ ไรเตอร์จิตตก
อยากแต่งต่อแต่ไร้อารมณ์
เห้อออ ไรเตอร์กำลังได้ฟีลนี้
ทำไมไรเตอร์หาทางออกจากเรื่องนี้ไม่ได้ซักที
จบดีกว่า เห้อออ
ความคิดเห็น