ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter IX: Ice\'s cream almon\'n cream ความแตกร้าวในจิตใจ
“พรแกช่วยอะไรหน่อยได้มั้ย” ฉันรีบโทรไปหาไอพรหลังจากไข้ลดลงเล็กน้อย
“เออ อะไร”
“แกมาร้านไอติมที่เคยเจอไวท์ได้มั้ย”
“เออ” พูดจบอีพรมันก็วางหูไปเลย
ฉันหันไปหานาฬิกาแล้วถามตัวเองว่า “กี่โมงแล้ววะ” ฉันเหลือบตามองนาฬิกาคิตตี้สีชมพูภายใต้แสงไฟสีส้มอ่อน ตัวเลขดิจิตอลสีเขียวแสดงให่ฉันเห็นว่า ขณะนี้เวลา 13.04 น. ฉันเองตัวลงนอนต่อ
“เหมียว เหมียว หง่าว แว๊กกกก เจี๋ยกกก (นี่มันนาฬิการูปคิตตี้แน่หรอ)”เสียงนาฬิกาดังขึ้นพร้อมแสดงเวลา 13.05 น. ฉันลุกขึ้นขยี้ตาแล้วหันไปหานาฬิกา
“อ๋า เรานอนไปกี่ชั่วโมงแล้วเนี่ย ใครบังอาจตั้งปลุกไว้ฟะ”
“ฉันเอง” เด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกับฉันเดินออกมาจากประตูตู้เสื้อผ้า
“ฉันชื่อ พีชชี่ เป็นแฟนไวท์ และฉันขอสั่งให้เธอออกไปจากบ้านหลังนี้”
“เธอมีสิทธิ์อะไรจะมาไล่ฉัน”
“สิทธิ์ที่ฉันเป็นแฟนไวท์น่ะซิ” “อีแรดเอ๊ย กระแด๊จะมาแย่งแฟนคนอื่น แถมยังมาหว่าเสน่ห์ถึงบ้าน” อีนัง.....โอ้ยด่าไม่ถูกโว้ย อี #@&%% ~ ~฿฿!!! (คิดซะว่าเป็นช่องว่างเอาไว้ให้เติมละกันอยากด่าอะไรใส่เลย บอกด้วยนะว่าด่าว่าอะไร อิอิ)
ฉันเดินกระทืบเท้าออกจากบ้านพร้อมชูนิ้วกลางแทนคำอีกเป็นล้านที่อยากจะด่ามัน
ฉันนั่งดูทีวีจนตกเย็น ฉันได้ยินเสียงตะคอกใส่กัน ฉันจึงเดินออกไปยังระเบียง เผื่อจะได้ดูคนตบกับ แหะๆ
“นี่เธอ ก็เราเลิกกันแล้วนี่ อีพี่แป๋วของเธอล่ะ”
“ฉันเลิกกับพี่แป๋วแล้ว”
“แล้วจะกลับมาหาฉันทำไม อีนี่นิ ไปหากิ๊กที่อื่นไปที่นี่ไม่มีคนให้หว่านเสน่ห์ สนุกนักไม่ใช่หรอ ยัยพีชชี่”
“ฉันท้องได้ยินมั้ย !!!”
“หือ ไปได้กับใครล่ะ คิดจะโบยความผิดให้ฉันใช่มั้ย”
“ฉันท้องมา 3 เดือนแล้วนะ เมื่อ 3 เดือนก่อนเรายังเป็นแฟนกัน แล้วจะให้ท้องกับใครได้อีกล่ะ”
“ก็อีแป๋วไง ช่วงนั้นฉันเห็นเธอไปบ้านมันบ่อยนี่”
“.....................” ฝ่ายหญิงไม่ตอบ หยาดน้ำตาเริ่มหยดสะท้อนแสงอาทิตย์ยามเย็น แล้วเขาก็หันหลังเดินจากไป
“มีน ฉันรู้ว่าเธอแอบฟังอยู่” ไวท์เงยหน้าขึ้นมามองฉันที่ระเบียงชั้นบน
“ช่ายย นี่นายพูดกับยัยพีชชี่อย่างนั้นได้ไงอ่ะ เขาเป็นผู้หญิงนะ พูดให้สุภาพกว่านี้หน่อยไม่ได้หรอ ดูซิยัยนั้นร้องไห้ฟ้องป๊ะป๋าแล้วมั้งเนี่ย”
“ถ้าเธอเป็นฉันเธอจะทำมากกว่านี้อีก เธอไม่รู้หรอกว่ายัยนี่แสบแค่ไหน”
“แสบยังไงเธอก็ต้องสุภาพ ในเมื่ออีกฝ่ายนึงเป็นผู้หญิงนะ”
“ไม่ต้องมาสอนฉัน” ไวท์ตะคอกแล้วเดินกลับเข้าไปในร้าน
อะไรกันแค่นี้ต้องตะคอกหรอ ฉันก็โกรธมากมายเหมือนกัน ฉันกระทืบเท้ากลับเข้าไปนั่งดู AF2 ต่อ เชอะ
หลังจากนั้นผ่านพ้นไปถึง 2 วัน
ฉันไม่เห็นไวท์เลย ร้านก็ไม่เปิดตัวก็ไม่อยู่ (ไม่ขยันเหมือนฉัน เปิดร้านทุกวันแต่ไม่เคยมีใครซื้อ) ฉันไม่แคร์หรอกแต่บ้านฉันขาดรายได้ไปเยอะเลยนะเนี่ย เดี๋ยวนี้ฉันต้องเอาเงินไปโรงเรียนวันละ 20 บาทแล้ว เพื่อจะได้มีเงินเก็บจ่ายค่าน้ำค่าไฟค่าห้องพักพี่สิ้นเดือนนี้
“ไอ้ทอมแก นัดเราไว้ที่ร้านไอติมทำไมไม่มา หึ” อีพรวิ่งเข้ามากระโดดกัดหูฉันแว้วว แง๊
“ลืมว่ะ โทษที”
“แกตอบมาแค่นี้หรอ เดี๋ยวแม่กัดหูขาดเลย”
“อ๋า กลัวแว๊วว +@#$%&+”
“เออ อะไร”
“แกมาร้านไอติมที่เคยเจอไวท์ได้มั้ย”
“เออ” พูดจบอีพรมันก็วางหูไปเลย
ฉันหันไปหานาฬิกาแล้วถามตัวเองว่า “กี่โมงแล้ววะ” ฉันเหลือบตามองนาฬิกาคิตตี้สีชมพูภายใต้แสงไฟสีส้มอ่อน ตัวเลขดิจิตอลสีเขียวแสดงให่ฉันเห็นว่า ขณะนี้เวลา 13.04 น. ฉันเองตัวลงนอนต่อ
“เหมียว เหมียว หง่าว แว๊กกกก เจี๋ยกกก (นี่มันนาฬิการูปคิตตี้แน่หรอ)”เสียงนาฬิกาดังขึ้นพร้อมแสดงเวลา 13.05 น. ฉันลุกขึ้นขยี้ตาแล้วหันไปหานาฬิกา
“อ๋า เรานอนไปกี่ชั่วโมงแล้วเนี่ย ใครบังอาจตั้งปลุกไว้ฟะ”
“ฉันเอง” เด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกับฉันเดินออกมาจากประตูตู้เสื้อผ้า
“ฉันชื่อ พีชชี่ เป็นแฟนไวท์ และฉันขอสั่งให้เธอออกไปจากบ้านหลังนี้”
“เธอมีสิทธิ์อะไรจะมาไล่ฉัน”
“สิทธิ์ที่ฉันเป็นแฟนไวท์น่ะซิ” “อีแรดเอ๊ย กระแด๊จะมาแย่งแฟนคนอื่น แถมยังมาหว่าเสน่ห์ถึงบ้าน” อีนัง.....โอ้ยด่าไม่ถูกโว้ย อี #@&%% ~ ~฿฿!!! (คิดซะว่าเป็นช่องว่างเอาไว้ให้เติมละกันอยากด่าอะไรใส่เลย บอกด้วยนะว่าด่าว่าอะไร อิอิ)
ฉันเดินกระทืบเท้าออกจากบ้านพร้อมชูนิ้วกลางแทนคำอีกเป็นล้านที่อยากจะด่ามัน
ฉันนั่งดูทีวีจนตกเย็น ฉันได้ยินเสียงตะคอกใส่กัน ฉันจึงเดินออกไปยังระเบียง เผื่อจะได้ดูคนตบกับ แหะๆ
“นี่เธอ ก็เราเลิกกันแล้วนี่ อีพี่แป๋วของเธอล่ะ”
“ฉันเลิกกับพี่แป๋วแล้ว”
“แล้วจะกลับมาหาฉันทำไม อีนี่นิ ไปหากิ๊กที่อื่นไปที่นี่ไม่มีคนให้หว่านเสน่ห์ สนุกนักไม่ใช่หรอ ยัยพีชชี่”
“ฉันท้องได้ยินมั้ย !!!”
“หือ ไปได้กับใครล่ะ คิดจะโบยความผิดให้ฉันใช่มั้ย”
“ฉันท้องมา 3 เดือนแล้วนะ เมื่อ 3 เดือนก่อนเรายังเป็นแฟนกัน แล้วจะให้ท้องกับใครได้อีกล่ะ”
“ก็อีแป๋วไง ช่วงนั้นฉันเห็นเธอไปบ้านมันบ่อยนี่”
“.....................” ฝ่ายหญิงไม่ตอบ หยาดน้ำตาเริ่มหยดสะท้อนแสงอาทิตย์ยามเย็น แล้วเขาก็หันหลังเดินจากไป
“มีน ฉันรู้ว่าเธอแอบฟังอยู่” ไวท์เงยหน้าขึ้นมามองฉันที่ระเบียงชั้นบน
“ช่ายย นี่นายพูดกับยัยพีชชี่อย่างนั้นได้ไงอ่ะ เขาเป็นผู้หญิงนะ พูดให้สุภาพกว่านี้หน่อยไม่ได้หรอ ดูซิยัยนั้นร้องไห้ฟ้องป๊ะป๋าแล้วมั้งเนี่ย”
“ถ้าเธอเป็นฉันเธอจะทำมากกว่านี้อีก เธอไม่รู้หรอกว่ายัยนี่แสบแค่ไหน”
“แสบยังไงเธอก็ต้องสุภาพ ในเมื่ออีกฝ่ายนึงเป็นผู้หญิงนะ”
“ไม่ต้องมาสอนฉัน” ไวท์ตะคอกแล้วเดินกลับเข้าไปในร้าน
อะไรกันแค่นี้ต้องตะคอกหรอ ฉันก็โกรธมากมายเหมือนกัน ฉันกระทืบเท้ากลับเข้าไปนั่งดู AF2 ต่อ เชอะ
หลังจากนั้นผ่านพ้นไปถึง 2 วัน
ฉันไม่เห็นไวท์เลย ร้านก็ไม่เปิดตัวก็ไม่อยู่ (ไม่ขยันเหมือนฉัน เปิดร้านทุกวันแต่ไม่เคยมีใครซื้อ) ฉันไม่แคร์หรอกแต่บ้านฉันขาดรายได้ไปเยอะเลยนะเนี่ย เดี๋ยวนี้ฉันต้องเอาเงินไปโรงเรียนวันละ 20 บาทแล้ว เพื่อจะได้มีเงินเก็บจ่ายค่าน้ำค่าไฟค่าห้องพักพี่สิ้นเดือนนี้
“ไอ้ทอมแก นัดเราไว้ที่ร้านไอติมทำไมไม่มา หึ” อีพรวิ่งเข้ามากระโดดกัดหูฉันแว้วว แง๊
“ลืมว่ะ โทษที”
“แกตอบมาแค่นี้หรอ เดี๋ยวแม่กัดหูขาดเลย”
“อ๋า กลัวแว๊วว +@#$%&+”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น