ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter VI: Ice\'s cream vanila น้องพรพาซวย Vol.1
เหตุการณ์หลังจากนั้นก็จบลงด้วยดี ตำรวจจับกุมโจรทั้งสองไปเข้าห้องขัง แม่ฉันเรียกค่าทำขวัญ ได้มา 40,000 บาทพอดีฉันกะว่าจะเก็บเงินนี้ไว้ช่วยแบ่งงานฉันหน่อย แต่แม่ฉันเอาไป.........ประกันตัวโจรสองคนนั้นออกมา เวรกำจริงๆ ชีวิตฉันต้องเหยื่อยอย่างนี้ไปถึงไหนล่ะเนี่ย
ในที่สุดวันศุกร์ก็มาถึง ฉันรีบกับบ้านมาเปิดร้าน
กริ้งๆๆๆๆๆ
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขณะที่ฉันพยายามตัดเล็บเท้าที่ขบอยู่
“สวัสดีค่ะ”
“มีนนี่พ่อนะ พรุ่งนี้พ่อจะกลับไปเปิดร้านนะ”
โอ้สวรรค์บันดาล ฉันจะได้ไปช่วยไวท์ตั้งร้าน แล้วก็เก็บร้าน โอ้ค่าจ้างฉันต้องเพิ่มเป็นทวีคูณแน่ๆ เย้!!
“ค่ะพ่อ” ฉันตอบด้วยความตื่นเต้นเลยวางหูไปซะงั้นอ่ะ ฉันได้แต่นั่งยิ้มอยู่หน้าร้าน ไม่มีใครซื้อทองจากฉัน เหอ ~
จนในที่สุดก็ 3 ทุ่ม ฉันรีบปิดร้านแล้ววิ่งไปที่บ้านไวท์อย่างรวดเร็ว
ป็อกๆๆๆๆ
ฉันเคาะประตูก่อนี่จะสังเกตุว่ามันไม่ได้ล็อก ฉันเดินเข้าไปทุกอย่างเงียบสงบ ไม่มีวี่แววของไวท์ ฉันเดินตรงไปที่อ่างล้างจาน
“ไวท์” ฉันตะโกนเรียกทันทีที่เห็นไวท์นั่งแน่นิ่งอยู่บนพื้น
“หา อ้าวมีนมาทำอะไรหรอ” ไวท์พูดแผ่วๆ
“เป็นอะไรน่ะ”
“ฉันแค่รู้สึกเพลียๆ ไม่เป็นไรหรอก”
“ไปนอนเถอะ” พูดจบฉันก็พยุงตัวไวท์ แล้วพาไปนั่งบนเก้าอี้ริมหน้าต่าง ในระหว่างนั้นเองฉันได้สังเกตุผ้าพันแผลสีแดงคล้ำบริเวณมือ
“มือไปโดนอะไรมา เลือดออกขนาดนี้”
“เปล่านี่” ฉันจ้องไวท์ตาเขม่งแล้วดึงมือออกมาแก้ผ้าพันแผลออก มันเป็นแผลแก้วบาทเป็นทางยาว ยังมีเศษแก้วติดอยู่เป็นชิ้นๆ ฉันดึงเศษแก้วพวกนั้นออกแล้ววิ่งไปหลังร้าน ฉันหยิบแอลกอฮอล์ กับผ้าพันแผลออกมา ฉันเอาแอลกอฮอล์เช็ดแผลเบาๆ แม้ว่ามือของไวท์จะหยาบกระด้างตามแบบผู้ชาย แต่แผลขนาดนี้โดนเช็ดด้วยแอลกอฮอล์ก็ทำให้ไวท์ครวญออกมาเป็นระยะ หลังจากฉันพันแผลเสร็จ ฉันก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปล้างจานหลังร้านพลางตะโกนไล่หลังไปว่า
“ไม่ต้องตามมาล้างนะ เดี๋ยวแผลติดเชื้อ”
------------------------L-O-V-E--U--------------------->>>>>>
ฉันรีบล้างจานและชามทั้งหมดจนเสร็จอย่างรวดเร็ว
“มีน” ไวท์ตะโกนด้วยเสียงแหบๆแห้งๆ
“หือ มีไร”
“จะเอาค่าจ้างไปหยิบห้องนอนชั้นบนนะ” ฉันออกจะงงนิดๆ
“อะ..อืม” เมื่อได้ยินดังนั้นแล้ว ฉันก็เดินเข้าไปในประตูหลังของร้าน แล้วมองหาบันได สิ่งที่ทำให้ฉันสะดุดตามากๆเลยก็คงเป็นบันไดเกลียวสีดำกลางห้องล่ะมั้ง มันดูสวยงามมาก ฉันเดินเข้าไปท้ามกลางแสงไฟสีส้มเรืองๆ เพื่อที่จะขึ้นบันได ตอนนั้นเองที่ฉันเพิ่งสังเกตุว่าฉันเหยียบพรมฝรั่งเศสราคาแพงอยู่ ฉันก็ยังไม่แปลกใจ เดินขึ้นบันไดต่อจนถึงชั้นบน มันเป็นห้องที่ประดับไปด้วยโคมไฟสีส้มกับพรมฝรั่งเศส และตรงบริเวณเตียงนอนได้มีพรมหมีขาวรองอยู่ ฉันได้แต่ยืนมองทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน
“มีน จะค้างไปถึงไหน” การที่ไวท์ทัก ทำให้ฉันสะดุ้งจนล้มตัวลงด้านหลังและกำลังจะตกบันได ไวท์อ้ามือรับฉันเอาไว้ แล้วพยุงขึ้นอย่างอ่อนโยน
“ปะ...เปล่า เอ่อ ห้องเธอสวยดีเนอะ”
“อืม พ่อฉันสร้างเอาไว้น่ะ” ไวท์พูดจบก็จับมือฉันเดินไปจนถึงโต๊ะหัวเตียง
“นี่ค่าจ้าง” ไวท์เอ่อขึ้นพร้อมกับยื่นแบงค์สีเทาใหม่เอี่ยมให้ ฉันรับไว้โดยที่ยังเอ๋อๆอยู่
“กลับบ้านไปได้แล้ว” ไวท์พูดเบาๆ
“หา....ทำไมไล่กันงี้อ่ะ”
“นี่ผู้หญิงอยู่ในห้องผู้ชายมันดูไม่ดีนะ”
“อะ..อืม จริงซิ” ฉันพูดเบาๆพลางยิ้มเขินๆ แล้ววิ่งลงบันไดหายจากไป
เช้าวันเสาร์หลังจากที่พ่อกลับมานั้น ฉันก็รีบวิ่งไปที่ร้านไอติมข้างบ้าน ไวท์กำลังจัดร้านอยู่ฉันจึงผลักประตูเข้าไป
“เราช่วย!!” ไวท์มองฉันแปลกๆ ฉันไม่สนใจอะไรรีบยกเก้าอี้ลงจากโต๊ะ คว้าผ้าแล้วก็เช็ดโต๊ะ จัดถ้วยจัดชาม ภายในเวลาไม่ถึง 10 นาทีร้านก็พร้อมเปิด
กิ๊ง
เสียงระฆังประตูดังขึ้น ลูกค้าคนแรกก้าวเข้ามาในร้าน ฉันเหลือบตาขึ้นมองแล้วรีบวิ่งหนีไปหลังร้าน เพราะคนที่เดินเข้ามานั้นคือ พร!!! ไวท์ทำที่ทีงงเล็กน้อยแล้วเดินมาสกิดฉันที่หลังร้าน
“เฮ้ย แกอย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะ เราแค่มาทำงานพิเศษเฉยๆ” ฉันหลุดปากพูดออกไปหมดเลย ตายล่ะวะ งานนี้ซวยแน่ๆ
“มีนเป็นอะไรอ่ะ”
“มีน” พรตะโกนขึ้นพร้อมกับทำหน้าตาชั่วร้าย แล้วเดินตรงเข้ามาหาเรา 2 คน
“กิ๊กหรอวะ” มันพูดแล้วเดินไปหยิบเมนูพร้อมกับหันหน้ามาสแยะยิ้มใส่
“เอาไอติมมะนาว 2 ลูกค่ะ” พรสั่งไอติมฉันจึงรีบเปิดตู้เก็บแล้วตักไอติมอย่างรวดเร็ว
“ใส่ชีสเค้กด้วยนะ” ฉันรีบเปิดตู้เย็นคว้าชีสเค้าออกมาหั่น แล้วโยนใส่ถ้วยไอติม
“อ่ะ” ฉันยื่นให้พรอย่างไม่เต็มใจ
“แหม ไม่มีการแนะนำกิ๊กเลยอ่ะ” พรสแยะยิ้มใส่ฉันอีกครั้ง
“อะ...เอ่อ ชื่อไวท์เป็นลูกเจ้าของร้าน อายุ..อะ..เอ่อออ ไม่รู้ แล้วก็ไม่ได้เป็นกิ๊กฉันย่ะ” ฉันบ่นเบาๆใส่อีพร
“ว้ายย!! มีน เพื่อนเธอหรอ ต๊ายตาย ตุ่ยตุ้ย น่ารักจริงๆเลย ว้ายๆ กรี๊ดๆ” ไวท์เล่นมุขได้สยองสุดๆเลย ฟังแล้วขนลุกอ่ะ
“มีน กิ๊กแกเป็นเกย์หรอวะ” พรกระซิปฉันเบาๆ
“ฉ้านบอกว่าม่ายช้ายกิ๊ก!!!!!!” ไม่มีใครเชื่อเราเลย แง๊ๆๆๆๆ
++++++++++-ร๊-า-ก-ก-ก-++++++++-คน-++++++++++-อ่าน-++++++++++-งิงิ-+++++++++++
ในที่สุดวันศุกร์ก็มาถึง ฉันรีบกับบ้านมาเปิดร้าน
กริ้งๆๆๆๆๆ
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขณะที่ฉันพยายามตัดเล็บเท้าที่ขบอยู่
“สวัสดีค่ะ”
“มีนนี่พ่อนะ พรุ่งนี้พ่อจะกลับไปเปิดร้านนะ”
โอ้สวรรค์บันดาล ฉันจะได้ไปช่วยไวท์ตั้งร้าน แล้วก็เก็บร้าน โอ้ค่าจ้างฉันต้องเพิ่มเป็นทวีคูณแน่ๆ เย้!!
“ค่ะพ่อ” ฉันตอบด้วยความตื่นเต้นเลยวางหูไปซะงั้นอ่ะ ฉันได้แต่นั่งยิ้มอยู่หน้าร้าน ไม่มีใครซื้อทองจากฉัน เหอ ~
จนในที่สุดก็ 3 ทุ่ม ฉันรีบปิดร้านแล้ววิ่งไปที่บ้านไวท์อย่างรวดเร็ว
ป็อกๆๆๆๆ
ฉันเคาะประตูก่อนี่จะสังเกตุว่ามันไม่ได้ล็อก ฉันเดินเข้าไปทุกอย่างเงียบสงบ ไม่มีวี่แววของไวท์ ฉันเดินตรงไปที่อ่างล้างจาน
“ไวท์” ฉันตะโกนเรียกทันทีที่เห็นไวท์นั่งแน่นิ่งอยู่บนพื้น
“หา อ้าวมีนมาทำอะไรหรอ” ไวท์พูดแผ่วๆ
“เป็นอะไรน่ะ”
“ฉันแค่รู้สึกเพลียๆ ไม่เป็นไรหรอก”
“ไปนอนเถอะ” พูดจบฉันก็พยุงตัวไวท์ แล้วพาไปนั่งบนเก้าอี้ริมหน้าต่าง ในระหว่างนั้นเองฉันได้สังเกตุผ้าพันแผลสีแดงคล้ำบริเวณมือ
“มือไปโดนอะไรมา เลือดออกขนาดนี้”
“เปล่านี่” ฉันจ้องไวท์ตาเขม่งแล้วดึงมือออกมาแก้ผ้าพันแผลออก มันเป็นแผลแก้วบาทเป็นทางยาว ยังมีเศษแก้วติดอยู่เป็นชิ้นๆ ฉันดึงเศษแก้วพวกนั้นออกแล้ววิ่งไปหลังร้าน ฉันหยิบแอลกอฮอล์ กับผ้าพันแผลออกมา ฉันเอาแอลกอฮอล์เช็ดแผลเบาๆ แม้ว่ามือของไวท์จะหยาบกระด้างตามแบบผู้ชาย แต่แผลขนาดนี้โดนเช็ดด้วยแอลกอฮอล์ก็ทำให้ไวท์ครวญออกมาเป็นระยะ หลังจากฉันพันแผลเสร็จ ฉันก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปล้างจานหลังร้านพลางตะโกนไล่หลังไปว่า
“ไม่ต้องตามมาล้างนะ เดี๋ยวแผลติดเชื้อ”
------------------------L-O-V-E--U--------------------->>>>>>
ฉันรีบล้างจานและชามทั้งหมดจนเสร็จอย่างรวดเร็ว
“มีน” ไวท์ตะโกนด้วยเสียงแหบๆแห้งๆ
“หือ มีไร”
“จะเอาค่าจ้างไปหยิบห้องนอนชั้นบนนะ” ฉันออกจะงงนิดๆ
“อะ..อืม” เมื่อได้ยินดังนั้นแล้ว ฉันก็เดินเข้าไปในประตูหลังของร้าน แล้วมองหาบันได สิ่งที่ทำให้ฉันสะดุดตามากๆเลยก็คงเป็นบันไดเกลียวสีดำกลางห้องล่ะมั้ง มันดูสวยงามมาก ฉันเดินเข้าไปท้ามกลางแสงไฟสีส้มเรืองๆ เพื่อที่จะขึ้นบันได ตอนนั้นเองที่ฉันเพิ่งสังเกตุว่าฉันเหยียบพรมฝรั่งเศสราคาแพงอยู่ ฉันก็ยังไม่แปลกใจ เดินขึ้นบันไดต่อจนถึงชั้นบน มันเป็นห้องที่ประดับไปด้วยโคมไฟสีส้มกับพรมฝรั่งเศส และตรงบริเวณเตียงนอนได้มีพรมหมีขาวรองอยู่ ฉันได้แต่ยืนมองทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน
“มีน จะค้างไปถึงไหน” การที่ไวท์ทัก ทำให้ฉันสะดุ้งจนล้มตัวลงด้านหลังและกำลังจะตกบันได ไวท์อ้ามือรับฉันเอาไว้ แล้วพยุงขึ้นอย่างอ่อนโยน
“ปะ...เปล่า เอ่อ ห้องเธอสวยดีเนอะ”
“อืม พ่อฉันสร้างเอาไว้น่ะ” ไวท์พูดจบก็จับมือฉันเดินไปจนถึงโต๊ะหัวเตียง
“นี่ค่าจ้าง” ไวท์เอ่อขึ้นพร้อมกับยื่นแบงค์สีเทาใหม่เอี่ยมให้ ฉันรับไว้โดยที่ยังเอ๋อๆอยู่
“กลับบ้านไปได้แล้ว” ไวท์พูดเบาๆ
“หา....ทำไมไล่กันงี้อ่ะ”
“นี่ผู้หญิงอยู่ในห้องผู้ชายมันดูไม่ดีนะ”
“อะ..อืม จริงซิ” ฉันพูดเบาๆพลางยิ้มเขินๆ แล้ววิ่งลงบันไดหายจากไป
เช้าวันเสาร์หลังจากที่พ่อกลับมานั้น ฉันก็รีบวิ่งไปที่ร้านไอติมข้างบ้าน ไวท์กำลังจัดร้านอยู่ฉันจึงผลักประตูเข้าไป
“เราช่วย!!” ไวท์มองฉันแปลกๆ ฉันไม่สนใจอะไรรีบยกเก้าอี้ลงจากโต๊ะ คว้าผ้าแล้วก็เช็ดโต๊ะ จัดถ้วยจัดชาม ภายในเวลาไม่ถึง 10 นาทีร้านก็พร้อมเปิด
กิ๊ง
เสียงระฆังประตูดังขึ้น ลูกค้าคนแรกก้าวเข้ามาในร้าน ฉันเหลือบตาขึ้นมองแล้วรีบวิ่งหนีไปหลังร้าน เพราะคนที่เดินเข้ามานั้นคือ พร!!! ไวท์ทำที่ทีงงเล็กน้อยแล้วเดินมาสกิดฉันที่หลังร้าน
“เฮ้ย แกอย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะ เราแค่มาทำงานพิเศษเฉยๆ” ฉันหลุดปากพูดออกไปหมดเลย ตายล่ะวะ งานนี้ซวยแน่ๆ
“มีนเป็นอะไรอ่ะ”
“มีน” พรตะโกนขึ้นพร้อมกับทำหน้าตาชั่วร้าย แล้วเดินตรงเข้ามาหาเรา 2 คน
“กิ๊กหรอวะ” มันพูดแล้วเดินไปหยิบเมนูพร้อมกับหันหน้ามาสแยะยิ้มใส่
“เอาไอติมมะนาว 2 ลูกค่ะ” พรสั่งไอติมฉันจึงรีบเปิดตู้เก็บแล้วตักไอติมอย่างรวดเร็ว
“ใส่ชีสเค้กด้วยนะ” ฉันรีบเปิดตู้เย็นคว้าชีสเค้าออกมาหั่น แล้วโยนใส่ถ้วยไอติม
“อ่ะ” ฉันยื่นให้พรอย่างไม่เต็มใจ
“แหม ไม่มีการแนะนำกิ๊กเลยอ่ะ” พรสแยะยิ้มใส่ฉันอีกครั้ง
“อะ...เอ่อ ชื่อไวท์เป็นลูกเจ้าของร้าน อายุ..อะ..เอ่อออ ไม่รู้ แล้วก็ไม่ได้เป็นกิ๊กฉันย่ะ” ฉันบ่นเบาๆใส่อีพร
“ว้ายย!! มีน เพื่อนเธอหรอ ต๊ายตาย ตุ่ยตุ้ย น่ารักจริงๆเลย ว้ายๆ กรี๊ดๆ” ไวท์เล่นมุขได้สยองสุดๆเลย ฟังแล้วขนลุกอ่ะ
“มีน กิ๊กแกเป็นเกย์หรอวะ” พรกระซิปฉันเบาๆ
“ฉ้านบอกว่าม่ายช้ายกิ๊ก!!!!!!” ไม่มีใครเชื่อเราเลย แง๊ๆๆๆๆ
++++++++++-ร๊-า-ก-ก-ก-++++++++-คน-++++++++++-อ่าน-++++++++++-งิงิ-+++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น