ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักหมดใจ ให้นายอัลเซเชี่ยน

    ลำดับตอนที่ #2 : แล้วเจอกันใหม่ ยัยโก๊ะ

    • อัปเดตล่าสุด 7 ม.ค. 50


     ตอนที่ 2

                                                                      
    "-o-นร.เคารพ"
    "สวัสดีคับ/ค่ะจารย์"
    "อืมนั่งได้-o-"
    "ขอบคุณคับ/ค่ะจารย์"
    "เฮ้ยยัยเกี๊ยวเจ๊เหม่งสอนเราหรอ"
    ฉันหันไปกระซิบยัยเกี๊ยวซ่า
    "เออ แกนี่ท่าจะประสาทหว่ะก็อ.บอกเราว่าจะมาสอนตอนม.2"
    ว๊ากกลืมไปเลยToTโอม่ายยยฮือๆๆๆฉันต้องตายแน่ๆเลยโฮๆๆๆ
    "กรำ=_="
    "เอาหน่าเจ๊แกคงไม่โหดแต่วันแรกหรอก"
    ยัยเกี๊ยวพูดปลอบฉัน จริงอย่างที่ไอเกี๊ยวบอกอ.แค่ปฐมนิเทศเหมือนทุกปีของวันแรกที่เปิดเรียน ฉันไม่ใส่ใจเลยหันไปเม้าท์กะยัยเกี๊ยวซ่าถึงเรื่องที่เกิดขึ้นบนรถเมล์
    "หูยแกฉันนะอยากด่ามันให้หูแตกไปเลย"
    "แล้วแกรู้หรอว่ามันอยู่ร.ร.ไร"
    เออนั่นดิมันอยู่ร.ร.อะไรแต่ฉันเห็นแวบๆที่ชื่อปักอยู่บนอกว่าอยู่โรงเรียนอ.ด.
    "อ.ด.น่าจะย่อมาจากเอกดรุณนะ"
    "เฮ้ยงั้นก็อยู่ข้างร.ร.เราอ่ะจิ"
    เออช่ายยยยย เนื่องจากร.ร.ที่ฉันอยู่เป็นร.ร.หญิงล้วนและเอกดรุนเป็นร.ร.ชายล้วน(โกก็อยู่ด.ร.)และมีกำแพงกั้นระหว่างนารีรัตน์กะเอกดรุณวิทยา
    "งั้นดีเลยถ้าฉันเจอจะชี้ให้แกดูแล้วฉันจะเดินไปด่ามัน"
    "ดีๆเรื่องแบบนี้ฉันชอบ^^"
    พอพักเที่ยงฉันกับยัยเกี๊ยวซ่ารีบไปโซ๊ยข้าวแล้วลองเดินไปแถวๆกำแพงที่กั้นระหว่างร.ร.เอกดรุนกับนารี(เพราะแถวนี้มักจะมีพวกเอกดรุนกับนารีมาแอบพลอดรักกัน)เผื่อว่าจะเจอนายอัลเซ

    เชี่ยน แล้วก็เจอนายนั่นเล่นบอลอยู่ฉันเลยชี้ให้เกี๊ยวซ่าดู แต่พอยัยเกี๊ยวมองไล่ตามนิ้วฉันก็เกิดอาการหน้าซีดขึ้นมาเมื่อเห็นหน้าคนที่ฉันเรียกว่าอัลเซเชี่ยน
    "นั่นไงคนที่เตะบอลอยู่อ่ะ"
    "o-oนะๆนั่นหรอ"
    "ช่าย-o-"
    "-_-!แกเงียบนะแล้วฟังฉัน นั่นหนะคือน้ำเงินรองหัวหน้าแก๊งดวิลที่ฉันเคยพูดให้เธอฟังว่าอย่าไปยุ่งกะพวกนี้"
    หนอยที่แท้ก็รองหัวหน้าแก๊งเดวิลเชอะโกฉันก็อยู่เอกดรุนทำไมฉันต้องกลัวนายอัลเซเชี่ยนด้วย
    "แกจะกลัวทำไมโกพีก็อยู่ร.ร.เดียวกับหมอนั่น"
    "แกประสาทไปแล้วหรอ ต้องกลัวสิแกลืมแล้วหรอว่าแก๊งเดวิลอ่ะใหญ่ที่สุดแล้ว ขนาดอ.ยังคุมไม่อยู่เลย แล้วพี่ชายแกใหญ่มาจากไหนถึงจะได้ให้พี่แกช่วย ฉันว่าเราอย่ายุ่งกะน้ำเงินเลยนะให้

    แคล้วคลาดกันไป"
    เออฉันก็เริ่มจะเห็นด้วยแล้ว
    "ระวัง!!!!!!!!"
    ตุบ!!!
    "-_-^^^โอ๊ยยยยไครบังอาจเตะลูกบอลโดนหัวช้าน"
    มันจะกล้าเกินไปแล้วนะไอ้อัลเซเชี่ยน
    "นี่นายหัดเล่นกันแบบไม่ต้องเดือดร้อนคนอื่นได้มั๊ย"
    หนอยบังาจทำลูกบอลตกใส่หัวช้านแบบนี้แม่ต้องสั่งสอนถึงแม้ว่าตานั่นจะเป็นรองหัวหน้าแก๊งเดวิลก็ตาม
    "เฮ้ยยัยโก๊ะนี่เธออีกแล้วหรอ ช่วยไม่ได้อยากยืนตรงนั้นทำไม"
    เดี๋ยวแม่ฆ่าหมกส้วมหรอกจ๊ากกกก!!!!!!!
    "ฉันชื่อแพรหย่ะไม่ใช่ยัยโก๊ะนายอัลเซเชี่ยนรู้ไว้ซะด้วย"
    "บัญชีคราวก่อนฉันยังไม่ทันคิดแล้วยังจะเอาอีกเรื่องหรอเดี๋ยวพ่อข้ามไปจูบล้างปากซะเลย"
    อี๊ไอ้ลามกไอ้ชั่วไอ้+!#&฿+$%#!+!+?
    "เอ่อขอโทษนะค่ะที่รบกวนไปได้แล้วแพร"
    ยัยเกี๊ยวพยายามไปจากตรงนี้แต่ฉันไม่ขยับไปไหนกลับตั้งท่ายืนจังก้าด้วยความโมโห
    "นายหนะหรอรองหัวหน้าแก๊งเดวิล ชิไร้เหตุผลสิ้นดีเอาแต่อารมณ์ตัดสินนายมันก็ดีแต่ต่อยคนไร้ความเป็นผู้นำจริงๆ"
    ฉันจีบปากจีบคอพูดอย่างไม่กลัวถึงภัยที่จะเกิดขึ้น แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นนายนั่นโกรธจนกระโดดข้ามกำแพงเข้ามาแล้วผลักฉันชิดกำแพงจนฉันสะดุ้งเฮือก
    "นะ  นายจะทำอะไรหนะ"
    ฉันถามเสียงสั่นด้วยความกลัว
    "ก็กำลังจะล้างความปากร้ายจากเธอนะสิยัยโก๊ะ"
    หมอนั่นพูดก่อนที่จะก้มลงประกบปปากกับฉัน ฉันตกใจทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนแข็งทื่ออยู่กับที่จนหมอนั่นถอนริมฝีปากออก ฉันได้สติจึงตบหน้าหมอนั่นไปเต็มแรงด้วยความโกรธและอาย
    o-oโอ้วไม่นายนั่นขโมยจูบแรกของฉันจ๊ากมันจะมากไปแล้วนะฮึ่มกรอดดดดด!!!!!!
    "นายขโมยจูบแรกของฉันๆจะฆ่านาย"
    "อ้อคงเป็นจูบแรกสินะ555ดีบัญชีเก่าหายกันแต่ที่เธอตบฉันคือบัญชีใหม่จำไว้ฉันจะมาเอาคืน ไว้เจอกันใหม่ยัยโก๊ะอ้อจูบนั่นเป็นการตีตราว่าฉันจองเธอเพราะฉะนั้นเธอหนีฉันไม่พ้น

    แล้ว5555^o^"
    แล้วหมอนั่นก็กระโดดลงไปอีกฝั่งแล้วเดินเข้าอาคาร หนอยยยฉันจะไม่ให้เกิดขึ้นอีกแน่แล้วนายก็ไม่มีสิทมาเป็นเจ้าของฉันด้วยฮึ่มๆๆๆ
    "ฉันบอกแกแล้วใช่มั๊ยว่าอย่าไปยุ่งแล้วเป็นไงซวยเลยทีนี้"
    "โอ๊ยฉันไม่รู้นี่นาว่าจะเป็นแบบนี้แถมหมอนั่นยังขโมยจูบแรกฉันไปอีกฮึ่ย"
    นายได้ตายแน่ๆนายอัลเซเชี่ยน
    "แต่ก็ดีเหมือนกันที่เขาจองแกเพราะแกจะได้ขายออกกะเค้ามั่งแถมได้หนุ่มฮอตของนารีอีกอ๊ายยยยยยดีจิงๆ5555^__^"
    ไม่ไค้ห่วงเพื่อนเล้ยไอเกี๊ยวซ่า-_-^
    พอถึงคาบเรียนฉันก็ตั้งใจเรียนซะดีเหลือเกินก็คือแอบเอาmp3มาเปิดฟังเพลง2คนยัยเกี๊ยวซ่าจนเลิกเรียนฉันแยกจากยัยเกี๊ยวตรงป้ายรถเมล์พอกลับถึงบ้านโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
    ...ช่วยมาจีบมาจีบช้านทีมาจีบมาจีบช้านทีชะเง้อรอนานแล้ว...
    เฮ้อไอพี่บ้าไม่ยอมเปลี่ยนริงโทนให้ฉันซะทีอายคนจะแย่ไอเราก็เก่งจนเปลี่ยนไม่เป็น แต่นี่เบอร์ไครว่ะไม่คุ้นเลย
    ติ๊ด!"ฮัลโหลไคอ่ะ"
    "ฉันเองยัยโก๊ะ"
    จ๊ากตามมาหลอกหลอนถึงบ้านเลยหรอ(เกิดอาการกลัวขึ้นมาหลังจากโดนขโมยจูบ)ฮือๆม่าย
    "นายได้เบอร์ฉันมาจากไหน"
    ต้องรู้ซะก่อนว่าไครให้เบอร์ฉัน
    "^^555เสียงสั่นเชียวนะลูกแกะ มีอะไรที่ฉันอยากรู้แล้วไม่รู้มั่ง"
    เออเนอะฉันโง่เองแหละ
    "ฉันรู้แม้กระทั่งเธอเกิดวันไหน เบอร์อะไร อยู่ที่ไหน"
    โหขนาดนั๊นเลยo_o
    "เออๆพอแล้วฉันเชื่อแล้วว่านายมันแสนรู้"
    ^^อิอิอิด่าทางอ้อมก็ได้อิอิอิ
    "นี่ยัยโก๊ะว่าฉันอีกเรอะยังไม่เข็ดใช่ป่ะ"
    อึ๋ย เข็ดแล้วจ้ายอมแล้ว
    "แล้วนายโทรมามีธุระอะไรฮะ"
    "ฉันจองเธอไว้แล้วจำไม่ได้หรอที่รัก"
    อี๋นายไม่มีสิทเป็นเจ้าของฉันนอกจากพี่กั๊ส(วงเล้าโลม)เท่านั๊นหยะ
    "ไม่ต้องย้ำบอกมาต้องการอะไร=_="
    "ต้องการให้เธอมาเจอฉันที่หน้าร.ร.นารีรัตน์พรุ่งนี้9โมง"
    ไม่มีทางยะเชิญนายรอไปเถอะต่อให้เอาอะไรมาฉุดฉันก็ไม่ไป
    "นี่ถ้าเธอไม่ยอมมาฉันจะไปรับเธอที่บ้านแล้วจะบอกว่าเป็นแฟนเธอทีนี้เธอก็หาข้ออ้างกับพ่อแม่เองแล้วกัน"
    เฮ้ยรู้ด้วยหรอว่าพ่อกับแม่ฉันไม่ให้ฉันมีแฟน
    "เออๆไม่ต้องขู่หยะ"
    "555ยัยลูกแกะน้อยต้องยังงี้สิว่าง่ายดี555แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะที่รักบาย"
    อุแหวะอ้วกกกกอี๊ขนลุก แล้วพรุ่งนี้จะรอดมั๊ยนะ อ้ออย่างน้อยถ้าฉันตายยัยเกี๊ยวจะได้เป็นพยานว่านายอัลเซเชี่ยนฆ่าฉัน โทรไปดีก่า
    "ตืดดดดดดด~ว่าไงลูกแกะน้อยอิอิอิ^0^"
    ล้อเข้าไปเดี๋ยวรู้
    "ยัยเกี๊ยวพรุ่งนี้เธอว่างมั๊ยฉันกะจะชวนไปเที่ยวอ่ะ"
    "o_oโอ้ว่างเสมอเลยเพื่อนร๊ากกกก"
    อิอิอิเธอติดกับลูกแกะน้อยซะแล้วอิอิอิอิอิ
    "ดีเลยงั้นพรุ่งนี้เจอกันที่หน้าร.ร.9โมงอย่าช้านะ"
    "แล้วทำไมไม่นัดกันที่ห้างเลยหล่ะเสียเวลา-_-?"
    "เอาหน่าฉันมีเซอไพร้ให้เธออ่ะนะๆเจอกัน9โมง"
    เดี๋ยวแกก็รู้เกี๊ยวซ่าเอ๋ย5555^o^
    "^^โอเชได้ๆงั้นเจอกันพรุ่งนี้ บาย"
    "^3^บาย"
    55555เธอต้องอึ้งแน่ๆเพราะฉันรู้ว่าแก๊งเดวิลต้องไปทุกคนแน่55555555 ไปขอป๊ากะม๊าก่อนดีกว่าฮุฮุฮุ

       
                                   
                                                                                 
         

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×