อลิซ ในดินแดนที่ถูกปิดตาย(ความรัก)

ลำดับตอนที่ #1 : ผู้ชายใจร้าย(บทนำ)

บทนำ

วันนี้อากาศดีเหมาะกับการพักผ่อนมาก...

หลังจากฉันสาธายายความคิดส่วนตัวไป ก็มีเสียงโทรศัพท์โทรเข้ามา

--ความหวานในใจฉันเหมือนมันต่ำไป กลับมารักกันทีได้ไหม ขาดเธอแล้วฉันอยู่ไม่ไหว--

แหมเสียงเรียกเข้านี่เพราะจริงสมแล้วที่ฉันเป็นคนร้อง ไม่ค่อยจะชม

ตัวเองเลยช่วยไม่ได้คนมันเกิดมาโด่งดังทั้งชื่อเสียง หน้าตา วงตระกูล ไม่มีอะไรจะสมบูรณ์แบบเท่าฉันแล้ว

"สวัสดีค่ะ"ฉันพูดขึ้นไปหาปลายสาย

(สวัสดีจ้าเพื่อนเลิฟ วันนี้ว่างรึเปล่า ไปเที่ยวที่สวนกันมั๊ย) และแล้วปลายสายก็พูดขึ้น ปลายสายนั้นคือยัยน้ำแข็ง เพื่อนรักเพื่อนตายของ

ฉัน

"อืม เดี๊ยวออกไป"จากนั้นฉันก็วางสายลง และตามมาติดๆด้วยข้อความของ แฟนฉันเอง

'ที่รักครับ วันนี้งานเยอะมากเลยคงเข้าไปหาที่รักไม่ได้นะ คิดถึงเสมอ...ติล'และนี่คือข้อความที่สุดที่รักของฉันส่งมา หวานป่ะล่ะ ฉันรีบ

แต่งตัวแต่งหน้าแล้วรีบลงไปหายัยน้ำแข็งที่มารับฉันถึงบ้าน เพื่อนรักก็แบบนี้ล่ะนะ

  วันนี้ฉันใส่เดรสสีฟ้าสดใส รวบผมขึ้นด้วยริบบิ้นสีฟ้า อาจจะดูธรรมดาแต่ก็ดีที่สุดสำหรับผู้หญิงอายุ17สำหรับฉัน ถ้าเกิดแต่งตัวเปรี้ยวมากเหมือนเมื่อก่อนคงถูกหาว่าอะไรต่อมิอะไรไปแล้วล่ะ

อาจจะดูแปลกตาเพราะไม่มากก็น้อยที่ฉันจะแต่งตัวธรรมดาๆให้ยัยน้ำแข็งดูไม่รู้นะว่าสวยหรือเชยแต่ในความคิดมากมันสวย แต่ถ้าเป็น

ความคิดของยัยน้ำแข็งล่ะก็คงเป็นแบบนี้ล่ะมั้ง'ตายแล้วเพื่อนฉันทำไมแต่งตัวเชยแบบนี้ แต่งตัวแบบนี้จะใครจะไปชายตามอง'สาเหตุที่ฉันรู้เพราะพอฉันแต่งแบบนี้ทีไรก้ถูกบ่นแบบนี้ทั้งปี

"นี่ ตายแล้วเพื่อนฉันทำไมแต่งตัวแบบนี้รับไม่ได้ แล้วใครจะชายตา

มองแกเนี่ย"นั่นไงเหมือนเดิมตลอดยัยเพื่อนคนนี้

"ชั่งเถอะหน่า จะไปก็รีบไป"ฉันบ่นพึมพำ รีบตัดบทก่อนที่ยัยนั่นจะมา

วิจารณ์การแต่งตัวของฉันซะยืดยาว

"เออๆ จะว่าไปเดี๊ยวนี้ฉันไม่ค่อยเห็นติลตามติดแจแกเหมือนเมื่อก่อน

เลยนะ"

"เขายุ่งกับงานน่ะ ติลอายุ18แล้วนะพอบรรลุนิติภาวะเขาก็ต้องช่วยทาง

บ้านทำงาน"

"ว่าก็ว่าเถอะ ใจเย็นแบบนี้เดี๊ยวแฟนก็นอกใจหรอก"แทงใจดำ ดันมา

พูดสิ่งที่ฉันแอบคิดอยู่ลึกๆจนได้

"พอเลย แกน่ะรีบขับรถเลย"

ว่าแล้วล้อรถก็เคลื่อนตัวออกจากรั้วบ้านฉัน ยัยน้ำแข็งขับเร็วเป็นบ้าไม่

คิดเห็นใจเพื่อนบ้านงรึไงฟะ บ่นในใจไปก็เท่านั้นไม่มีอะไรมาหยุดยัยนี่

ได้หรอก ฉันเริ่มจะชินกับความเร็วที่ยัยนี่ขับแล้วล่ะ เผลอๆถ้าฉัน

ผูกพันธ์กับรถเร็วมากๆอาจจะตายเพราะถุกรถชนคาที่ก็ได้ใครจะไปรู้

"คิดไรอยู่วะ บอกเพื่อนด้วยจิ"ยัยน้ำแข็งพูดลอยๆขึ้นมาแต่สายตา

ของยัยนั่นนั้นกำลังจดจ่ออยู่ที่ถนนเท่านั้น

"เรื่อยเปื่อย"ฉันตอบยัยนั่นด้วยท่าทางเซ็งๆ ทำไมอยู่ดีๆยัยนี่ถึงชวนมา

เที่ยว แปลกแฮะ

"งุงิงุงิอุอิงุ่งิ่"ตอนนี้ยัยน้ำเแข็งกำลังพูดอยู่แต่เนื่องจากแรงลมที่กระทบ

หูทำให้ฉันฟังยัยนั่นพูดอะไรก็ไม่รู้งุงิงุงิอยู่ข้างตัว

"เมื่อกี้แกว่าไงนะ"ฉันตะโกนให้ยัยนั่นได้ยินเผื่อยัยนั่นจะฟังฉันไม่รู้

เรื่อง

"อะไรของแกฉันกำลังร้องเพลงงุงิงุงิจะตะโกนทำซากอะไรของแก"

อ้าว นี่เพลงหรอเนี่ยฉันก็นึกว่าเจ้าหล่อนพูดกับฉัน =_= ฉันจะสั่งล้าง

โครตเพลงนี้ออกจากคำว่าเพลง เพลงบ้าอะไรงุงิงุงิ และเมื่อมาถึงสวน

กว้างขนาดใหญ่ ล้อรถก็ค่อยจอด จนรถจอดสนิท

"แกพาฉันมาทำไม"ฉันเริ่มถามคำถามที่ค้างคาใจอยู่
"ก็พามาพักน่ะสิ ก็เดี๊ยวนี้แกเอาแต่ทำงานเป็นนางแบบบ้าง ไอดอล

บ้าง นักร้องบ้าง ดาราบ้าง แกก็ต้องการการพักผ่อนด้วยสิ"ยัยน้ำแข็ง

สาธายายจนหูฉันชาไปหมดแล้ว

"จ้าๆคุณเพื่อนแสนดี^0^"

และเมื่อเที่ยวไปเที่ยวมาก็ชักเริ่มหิวแล้วสิ ฉันเลยชวนยัยน้ำแข็งไปกิน

ข้าวที่ร้านอาหารหรูขาประจำ และสิ่งที่ได้พบก็คือพ่อและแม่ของฉัน

"อ้าวลูก มากับหนูน้ำหรอ"แม่ทักขึ้น

"ค่ะ"ฉันตอบอย่างเรียบๆหยิ่งๆตามแบบฉบับคุณหนูสุดเหวี่ยง

"จะมานั่งด้วยกันมั๊ย"และนี่คือเสียงของพ่อฉัน ฉันไม่ตอบอะไรคว้า

มือยัยน้ำแข็งและเดินเชิดไปยังโตะอื่น อย่สหาว่าฉันอกตัญญูเลยนะ

แต่คนผิดก็คือเขา เขาทิ้งให้แม่กับฉันใช้ชีวิต2คนแม่ลูกถึงฐานะทาง

บ้านแม่จะดีมากแต่แม่ก็ไม่คิดที่จะพึ่งครอบครัวเพียงมีแค่ฉันและแม่ก็

เพียงพอ และจู่ๆเขาก็กลับเข้ามาในชีวิตของพวกเราอีกครั้งทำให้ฉัน

เกลียดผู้ชายคนนี้ ถึงฉันจะอกตัญญูแต่ถ้ากำจัดผู้ชายคนนี้ออกจาก

ชีวิตเรา2คนมันจะเป็นอะไรที่ยิ่งกว่าความสุขอีก

และเมื่อเขาและแม่ลอดพ้นสายตาฉันแล้ว ฉันคงถูกยัยน้ำแข็งบ่นแน่

"ทำไมแกเป็นแบบนี้ นั่นพ่อแกนะ"นั่นไงเริ่มบ่นอีกแล้ว

"ชั่งสิทำไมฉันต้องสน แกก็รู้ว่าเขาทำอะไรไว้กับฉันและแม่บ้าง ถ้า

จะให่เห็นใจไม่มีวัน”
"แต่แกก็เห็นใจแม่แกบ้างสิ ความสุขของท่านคือการเห็นแกรักพ่อ

แกนะ"

"ไม่ฉันไม่มีความจำเป็นต้องไปยุ่งเกี่ยวกับเขา"

"ถึงเขาจะเป็นครึ่งนึงที่ทำให้แกเกิดมาน่ะหรอ"เจอคำพูดนี้ไปเรียบ

เรียงคำพูดไม่ถูกเลยแฮะ

"เลิกพูดเรื่องนี้เถอะพูดไปก็เสียเวลาเปล่าๆ"ฉันพูดตัดบทอย่างง่ายดาย

ส่วนบัยน้ำแข็งก็คงไม่อยากเรื่องส่วนตัวของคนในครอบครัวมากจึง

ไม่ได้พูดอะไรต่อ

ฉันเที่ยงดับยัยน้ำแข็งต่อจนเหนื่อยไปหมดเลยขอแยกกับยัยนั่นก่อน

เพราะยัยนั่นจะไปต่อที่ผับ แม่เสือไม่ทิ้งลายจริงๆเพื่อนฉัน
"แกแน่ใจนะว่าไม่ไปกับฉันน่ะ"ยัยน้ำแข็งถามขึ้นอีกครั้งเพื่อฉันจะเปลี่ยน

ใจไปกับมัน
"ไม่ล่ะวันนี้ฉันเที่ยวกับแกมาเหนื่อมาก"

"เออๆก็ได้ ชิ ไปกับเพื่อนแค่นี้ก็ไม่ได้"ยัยน้ำแข็งพึมพำ ระหว่างที่ยัย

น้ำแข็งบ่นอะไรไร้สาระอยู่นั้นฉันก็ต้องหยุดเดินแล้วชะงักทันที นั่นมัน

ติล เขามาทำอะไรที่นี่ แล้วผู้หญิงที่อยู่ตรงนั้นคือใคร

"นี่ยัยลิซหยุดทำไม"ยัยน้ำแข็งถามขึ้นมาอีกครั้ง และต้องหยุดชะงัก

เมื่อ

ยัยนั่นเห็นผู้หญิงที่ ณ ตอนนี้กำลังกอดกับติลแล้ว>< เธอคนนั้นหาก

มองดีๆจะรู้ได้ทันทีว่ายัยนั่นคือ เอมิกา เพื่อนของฉันและยัยน้ำแข็ง นี่ยัยนั่นหักเหลี่ยมโหดฉันหรอฉันยอมไม่ได้

"แกใจเย็นนะฉันคิดว่าติลน่าจะมีเหตุผล"ยัยน้ำแข็งพูดขึ้นเพื่อหยุดยั้งสิ่ง

ที่ฉันกำลังจะทำต่อไป แต่ขอโทษนะ พอดีฉันไม่ใช่คนใจเย็นขนาดนั้น

ฉันรีบเดินไปตรงจุดที่ติลและยัยเพื่อนทรยศยืนอยู่ และเมื่อติลเห็นฉัน

อยู่ตรงหน้าก็ช็อคซีนีม่าเลย สงสัยใบ้รับประทานไปแล้วมั้ง และเมื่อฉัน

เหลือบตาไปทางยัยเพื่อนทรยศ ทางนั้นเองก็ช็อกไม่แพ้กัน

"หมายความว่ายังไง นี่หรอคะงาน"ฉันพยายามใจเย็นให้มากที่สุดแล้ว

พยายามระงับอารมณ์โกรธที่ออกมากับเสียง

"อะ...เอ่อ คือว่า"ติลพยายามจะแก้ตัวแต่ดูเหมือนจะติดอ่างไปซะแล้ว

จากนั้นยัยน้ำแข็งที่วิ่งวิ่งตามฉันมาและพยายามจับมือฉันไว้เพื่อบอก

ให้อย่าใจร้อนและอย่าทำอะไรรุนแรง

"โง่อยู่ได้ตั้งนาน เริ่มฉลาดขึ้นมาแล้วสินะ"และนี่คือเสียงของยัยเอมิกา

ถ้าฉันไม่เห้นแก่สายตาประชาชียัยนี่โดนตบไปนานแล้ว

"งั้นหรอ ฉันว่าฉันยอมโง่ดีกว่าทำตัวเป็นชะนีแย่งของคนอื่น"และนี่คือ

เสียงของยัยน้ำแข็งที่ทนฟังยัยนั่นพูดไม่ไหวแล้ว เอ่อเป็นคนห้ามไม่ให้

ใช้ความรุนแรงแต่นี่แกจะใช้ความรุนแรงก่อนฉันซะอีก=_=ไม่เข้าใจ

เพื่อนคนนี้จริงๆ

"ฉันว่าเรื่องของเราคงต้องจบลงตรงนี้"ฉันพูดขึ้น

"ไม่นะ อลิซผมรักคุณนะ"หึ ทำแบบนี้หรอ ผู้ชายคนนี้นอกใจฉัน

แบบนี้น่ะหรอที่บอกว่ารัก

"ติลคะ ถ้ายัยนั่นบอกเลิกคุณแล้วก็ปล่อยยัยนั่นไปสิคะ"ยัยเอมิกากำลัง

แกะมือติลทีคว้าเมื่อฉันไว้เมื่อกี้ ไปคว้าตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะยะ

"ผมปล่อยคุณไม่ได้ ผมจะไม่ปล่อยคุณไปอลิซผมขอโทษ"

"เก็บคำขอโทษของคุณไว้ใช้กับผู้หญิงคนอื่นเถอะ"และหลังจากพูดจบ

ฉันก็วิ่งไปเรื่อยไม่มีจุดหมายปลายทาง

และฉันดันออกไปยังนอกถนน แล้วผลที่ออกมา

 ปรี๊ด!!! โครม!!!

นี่มันเรื่องบ้าอะไรกับฉันเนี่ย

--------------------------------------------------------
เฮ้อ กว่าจะได้ซักตอนนี่มันลำบากจริงๆเลยนะคะเนี่ย เขียนจนมือหงิกแล้ว

ช่วยแสดงความคิดเห็นกันด้วยนะคะ