คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ราตรีที่13
บทที่13
ของสำคัญที่ต้องได้มา
ฮ้า วันนี้ยัยคู่หมั้นมาอีกแล้ว เบื่อยัยนี่จริงๆ จูไลก็คงคิดแบบฉันสินะจะไม่มาได้ไงในเมื่อวันนี้เป็นวันเกิดอายุ20ปีของนายจูไล
และเมื่อฉันออกไปต้อนรับครอบครัวของยัยคู่หมั้น ภาพที่อยู่ตรงหน้าฉันคือ แม่เลี้ยง
และเธอมาพร้อมกับยัยคู่หมั้นและลูกสาวอีกคน มาดอนน่า โชคดีไปที่คุณหญิงไม่ว่างออกมาต้อนรับ
"นี่หล่อนมาที่นี่ได้ไง"แม่เลี้ยงถาม แต่ยังไงเขาก็เป็นน้าของฉัน ยัย2คนนั้นคงแปลกใจมาก
"เรื่องส่วนตัวค่ะ แล้วอีกอย่างตอนคุณเข้าไปก็คงไม่อยากมาคุยกับคนที่ไม่ใช่คนที่เรียกตัวเองผู้ดี อย่างฉันหรอกนะคะ"
"เฮอะ หล่อนจะทำอะไรก็เรื่องของหล่อน"แล้วทั้ง3ก็เดินไป แต่มาดอนน่าและแม็กโดเรียคงจะงงมากสินะ
ไม่น่าเชื่อเลยว่ายัยแม็กโดเรียจะเป็นเหมือนน้องสาวของฉัน โชคร้ายจริง และรถคันหรูคันต่อมาก็แล่นเข้ามา และชายคนแรกที่ประจันหน้าฉันคือ คาลอน
"น...นี่เจ้าหญิงมาที่นี่ได้ไงขอรับ"คาลอนถามด้วนความตกใจ
"เอ่อ เอ่อ คือ แบบว่า..."
"คือว่า เจ้าหญิงของพวกคุณก็ถูกผมชวนมาจากโลกมนุษย์น่ะ ผมเลยพาเธอมา"นายจูไลเดินเข้ามา
"แล้วทำไมเจ้าหญิงถึงแต่งตัวเหมือนสามัญชนธรรมดาแบบนั้นล่ะขอรับ"นายนี่ถามมากจริงวุ้ย
"ก็แบบมันมาโดยไม่ได้ตั้งตัวน่ะ"
"งั้นถ้าเสร็จงานเดี๊ยวกระผมไปส่งที่โลกมนุษย์นะขอรับ"
"ไม่ต้องหรอกครับ เพราะผมเป็นคนพาเธอมาผมจะต้องพาเธอไปส่งเอง"นายจูไลแทรก
"นายเข้าไปได้แล้วล่ะ ฉันเองก็จะเข้าไปแล้วนายไปเถอะไม่ต้องห่วง"ฉันพูด
แล้วคาลอนก็เดินไป
"โกหกหน้าด้านๆ"นายจูไลบ่น
"ชิ ฉันถือคติ ด้านได้อายอด ย่ะ"แล้วฉันก็เดินเข้าไปในงาน
เห็นแม่ของจูไลยืนอยู่กับน้าของฉัน หรือแม่เลี้ยงก็ได้ เขาคุยอะไรกันนะ
ฉันเดินไปอีกทางนึงเพราะไม่อยากประจันหน้ากับใครหลายๆคนแถวเวที จึงอ้อมไปเข้าห้องของจูไล
แล้วโนวี่กับชูโกะก็เดินมา
“มีอะไรหรอ"ฉันถาม
"ที่แหวนของคุณหญิงมีรอยแกะสลักอยู่จริงๆด้วยอ่ะ"
"งั้นหรอก็คิดไว้แล้วล่ะ"
"แล้วจะไงต่ออ่ะ"
"ของที่ไม่ใช่ของเราเราจะไปเอาของเขามาได้ไง ยิ่งเป็นแหวนแต่งงานด้วย"
"แต่ยังไงอีกไม่นานมันจะสลายไป แต่ถ้าอยู่ในมือของเธอมันก็จะไม่สลายไปนะ"
"ชั่งเถอะเป็นปีศาจ มันอาจทรมานแต่คงไม่มากหรอกมั้ง"
"แต่ว่าจัสการ์เพื่อนของฉันสิ่งไหนที่เขาอยากเขาก็ต้องได้ นี่แหละเพื่อนของฉัน"
"แต่ว่า...."
"งั้นพวกฉันไปทำงานก่อนนะ"แล้ว2คนนั้นก็เดินไป
ฉันที่อยากได้อะไรก็ต้องได้งั้นหรอ แหมพูดเรื่องจนจี๊ดถึงใจเลยแฮะ
ฉันเมื่อก่อนเป็นแบบนั้นงั้นหรอ ดูเอาแต่ใจน่าดูเลยแฮะ
แต่ยังไงมันก็เป็นของสำคัญอยู่ดีนั่นแหละ
ทางจูไล...
ผมเดินตรงเข้าไปหาแม่เพื่อถามเรื่องแหวนแต่งงานของแม่ ยังไงฉันก็จะเอาไปให้
จัสการ์ให้ได้
"แม่ครับ"ผมเรียก
"มีอะไรหรอ จูไล"
"แหวนของพ่อน่ะ"
"มีอะไรหรอจ๊ะ”
"ผมขอคุยเป็นการส่วนตัวนะ"
แล้วผมก็ลากแม่มานั่งตรงที่ที่ไม่มีใครเห็นซักเท่าไหร่
"มีอะไรหรอ จูไล"
"แหวนวงนั้น พ่อให้แม่หรอครับ"
"จ่ะ เขาให้แม่ไว้ก่อนที่แม่จะแต่งงานใหม่ แต่ว่าอีกไม่นานมันก็จะสลายไปแล้วล่ะ"
"ทำไมล่ะครับ"
“อันที่จริง ที่ลูกได้เลือดปีศาจมาก็เพราะพ่อของลูก ที่แม่ขอแยกทางมาแต่งงานกับ พ่อเลี้ยง
ตระกูลขุนนาง ที่ๆพวกเราอาศัยอยู่นี้ แหวนวงนี้ต้องหาคนดูแลต่อไงจ๊ะ แต่มันใช้สำหรับคนที่จะเป็นภรรยาของลูกเท่านั้น แม่ไม่มั่นใจว่าแม็กโดเรียจะดูแลมันได้"
"แต่ผมรู้"
"ลูกรู้ได้ยังไงจ๊ะ”
"ก็นะ เดี๊ยวพรุ่งนี้จะพามาส่งตัวให้ดู"
"แม่คาดหวังคนที่จะมาดูแลแหวนวงนี้ต่อนะ"แล้วแม่ก็เดินไป
ผมรีบวิ่งไปที่ห้องเพื่อตามหา จัสการ์ทันทีโชคดีที่เธออยู่ที่นี่ แต่เธอก็หลับไปแล้วตอนหลับก็ดูเป็นผู้หญิงธรรมดาดีแฮะ
“อี๊ ไอ ผู้ ชาย โรค จิต "จัสการ์ละเมอหนอยยัยนี่ขนาดหลับยังปากเสียเลย ผมพาเธอที่นอนอยู่ตรงโซฟา ไปนอนบนเตียงแล้วห่มผ้าให้เธอแล้วผมก็ไปดูงานต่อ
"มันจะเป็นของเธอ ทั้งแหวนอำพันนั้น และ หัวใจของฉัน"
ความคิดเห็น