ดวงใจปีศาจ(เพลิงบุปผา)

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่๑ โซ่ตรวนที่ขาดสะบั้น

บทที่๑

…โชคชะตานำพาคนสองคนให้มาเจอกัน คนสองคนที่เปรียบดั่งเส้นขนาน…

‘ละอองดาว วิภาสิริกุล’ สาวสวยเซ็กซี่วัยยี่สิบสี่ปีนั่งทอดสายตามองเหล่านักล่ายามราตรีมากมายในสถานบันเทิงด้วยสายตาเบื่อหน่าย เธอเองก็เคยเป็นหนึ่งในคนเหล่านั้น แต่นับแต่วินาทีที่เธอเลือกที่จะอุทิศตนเพื่อช่วยเหลือผู้อื่นด้วยการเรียนแพทย์ เธอก็สัญญากับตัวเองแล้วว่าจะไม่กลับไปเป็นอย่างเดิมเด็ดขาด แต่ก็คงต้องแหกกฎหนึ่งวันเนื่องจากวันนี้คือวันฉลองการเรียนจบของเหล่าแพทย์พยาบาลมากมายในมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งทั้งคณะก็ว่าได้ เนื่องจากเป็นมหาวิทยาลัยที่รวมเหล่าคนรวยเอาไว้มากมาย ทำให้สามารถปิดผับกึ่งร้านอาหารหรูได้ไม่ยาก

“ไม่ทราบว่าตรงนี้ว่างหรือเปล่าครับ”เสียงนุ่มทุ้มดังมาจากทางด้านหลัง ละอองดาวเลิกคิ้วก่อนจะระบายยิ้มอ่อนโยนเมื่อพบว่าคนที่เดินเข้ามาคือ ‘เตโช วิริยะไพบูลย์’ น้องชายของรุ่นพี่รหัสที่เรียนจบไปแล้วของเธอ เธอรักเตโชเหมือนพี่ชายคนหนึ่ง ทั้งสองรู้จักกันมาตั้งแต่ละอองดาวเรียนปีหนึ่ง โดยมี ‘เตชิน วิริยะไพบูลย์’ พี่ชายของเตโชเป็นคนกลาง ทั้งสามสนิทกันราวกับพี่น้องท้องเดียวกัน ละอองดาวไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเตโชถึงมาอยู่ที่นี่ ในเมื่อผับกึ่งร้านอาหารนี้ดันมีเจ้าของร้านชื่อ เตโช วิริยะไพบูลย์

“คิกๆ แล้วถ้าบอกว่าไม่ว่างล่ะคะ”ละอองดาวถามก่อนจะยักคิ้วหลิ่วตาให้พี่ชายที่เคารพ

“งั้นพี่ขอหน้าด้านนั่งละกัน”ไม่ว่าเปล่าคนตัวโตยังหย่อนก้นลงที่เก้าอี้ข้างๆหน้าตาเฉย

“ทำไมดาวไม่ออกไปเต้นบ้างล่ะครับ”

“ไม่ดีกว่าค่ะ เมื่อก่อนลั่นล๊ามากแล้ว ตอนนี้เลยเบื่อ”ละอองดาวว่ายิ้มๆ เตโชจ้องรอยยิ้มหวานอย่างหลงใหล รอยยิ้มนี้สินะที่ทำเอาเขาไปไหนไม่รอด ได้แต่เก็บงำความรู้สึก แอบรัก เอาไว้ตลอดหลายปีที่ผ่านมา

“พี่ยินดีด้วยนะในที่สุดดาวก็เรียนจบซักที”เตโชว่าพร้อมกับยื่นกล่องของขวัญขนาดจิ๋วให้หญิงสาว

“ว้าว มีของขวัญเรียนจบให้เราซะด้วย”ละอองดาวว่า ก่อนจะรับของขวัญขนาดเล็กมาเปิด ภายในของมันคือ สร้อยคอจี้รูปหัวใจ เตโชเปรียบสร้อยคอจี้รูปหัวใจนี้เป็นดั่งความรักที่ถูกเก็บงำมาตลอดของเขา

“พี่ใส่ให้นะ”เตโชว่า ก่อนจะเดินอ้อมไปข้างหลัง แล้วสวมสร้อยคอให้หญิงสาวในดวงใจ กลิ่นหอมอ่อนๆของปลายเส้นผมที่โชยมา ทำให้เตโชอดใจเต้นแรงไม่ได้

“ว้า ให้ใจเราแล้วอย่ามาทวงคืนนะ”ละอองดาวหยอกพี่ชายที่รัก

“ไม่เอาคืนหรอกหน่า”

“งี้แฟนพี่เตคงหึงแย่”ละอองดาวยักคิ้มให้รุ่นพี่หนุ่มอย่างทะเล้น

“แฟนเฟินอะไร มีที่ไหนกันรอดาวมาขอพี่ตั้งนานยังไม่เห็นมาเลย”และเพราะความขี้เล่นของฝ่ายชายทำให้ละอองดาวคิดเพียงแค่ว่ารุ่นพี่หนุ่มแกล้งเล่นเท่านั้น

“คงอีกนานค่ะกว่าดาวจะไปขอพี่เต เพราะยังไม่มีเงิน คงโดนสาวสวยที่แม่พี่เตหาให้ซิ่วไปก่อน”มันคืออีกหนึ่งเรื่องน่าเศร้าที่ยากจะปฎิเสธของเตโช เพราะมารดาของเขานั้นจ้องจะหาลูกสะใภ้ตระกูลดีๆดังๆเข้าบ้าน ทั้งๆที่บ้านของเขานั้นก็ไม่ได้ยากจนเลยสักนิด

“เฮ้อ พูดแล้วเครียด”

“งั้นเปลี่ยนเรื่องก็ได้ค่ะ ว่าแต่พี่ชินไม่มาแสดงความยินดีให้ดาวเลย น่าน้อยใจชะมัด”ละอองดาวแสร้งทำหน้าเสียงตัดพ้อรุ่นพี่ที่เคารพอีกคน ที่ตอนนี้คงนอนตีพุงอนู่ที่บ้านกระมัง

“ช่วงนี้เขาไม่ค่อยว่างหรอก อยู่โรงพยาบาลมากกว่าอยู่บ้านอีก งี้ถ้ามีเมีย เมียคงขอหย่าตั้งแต่วันแรกของการแต่งงานเลยมั้ง”

“มันเป็นเรื่องหน้าเศร้าที่สามีและภรรยาของแพทย์พยาบาลต้องทำใจค่ะ”ละอองดาวว่า เพราะอีกไม่นานเธอเองก็คงต้องทำงานสายตัวแทบขาดเหมือนเตชิน

“แล้วพี่เตล่ะคะ ไม่เตรียมตัวหรอจะได้ขึ้นเป็นประธานบริษัทเครื่องมือการแพทย์สุดทันสมัยและไฮโซแล้วนี่คะ”หากจะพูดถึงตระกูลวิริยะไพบูลย์ทุกคนก็จะร้องอ๋อทันที โดยเฉพาะคนที่อยู่โรงพยาบาลเพราะตระกูลนี้ล้วนมีทุกสิ่งเกี่ยวกับโรงพยาบาล เช่น เครื่องมือการแพทย์ เครื่องแบบ หรือแม้แต่โรงพยาบาลของตระกูลเองยังมี และนั่นคงทำให้เตชินสอบเข้าคณะแพทย์ศาสตร์และได้เป็นแพทย์มาจนถึงปัจจุบัน

“อีกไม่นานดาวเองก็คงเหมือนไอชินมันสิเนอะ”

“ก็คงงั้นแหละค่ะ แต่ว่าดาวจะต้องไปเป็นแพทย์ที่อื่นนะคะไม่ใช่ที่กรุงเทพหรอก เพราะตามต่างจังหวัดยังขาดแพทย์เฉพาะทางอยู่”

“ดาวนี่รักษาเกี่ยวกับพวกหัวใจอะไรทำนองนี้ใช่มั๊ย”

“ใช่ค่ะ”

“งั้นสนใจรักษาหัวใจสุดหล่อตรงนี้ได้มั๊ยเอ่ย”นั่นไม่ใช่เสียงของเตโช แต่เป็นเสียงของบุคคลที่สามที่เดินมาขัดการสนทนา ละอองดาวมองไปทางผู้มาใหม่ก่อนจะส่งยิ้มหวานน่ารักไปให้เตชิน

“ลมอะไรหอบคุณหมอผู้ไม่เคยว่างมานี่ได้เนี่ย”เตโชอดประชดพี่ชายของตนไม่ได้ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเตชินคิดอย่างไรกับละอองดาว เขาเรียกผีเห็นผี

“ลมรักไง”เตชินหันไปยักคิ้มให้เตโช ก่อนจะหันไปทางละอองดาวที่ทำทางจะอ้วกกับคำหวานของรุ่นพี่หนุ่ม เพราะเธอเป็นคนขี้เล่น จนทำให้มองไม่เห็นความรักของชายทั้งสองที่เฝ้ามองเธอมาตลอด

“ลมบ้าหมูมากกว่า”

“เดี๋ยวเถอะ”เตชินว่า ก่อนจะหยิบของขวัญขึ้นมาพร้อมกับเปิดออกให้หญิงสาวชม แต่สิ่งที่อยู่ข้างในนั้นคือบางอย่างที่ทำให้ทั้งเตโชและละอองดาวชะงัก

“อะไรเนี่ย ซื้อลองใจดาวรึเปล่า หรือว่าใจตรงกัน”ละอองดาวว่าพลางโชว์สร้อยคอจี้รูปหัวใจที่เหมือนกับของที่เตชินเป๊ะ เพียงแต่ของเตชินนั้นเป็นหัวใจสีแดง ส่วนเตโเป็นสีดำ แต่ถ้าใจหญิงสาวแล้ว แน่นอนว่าเธอต้องเลือกตามสีที่เธอชอบอยู่แล้ว…สีดำไงล่ะ

“ว้าว เป็นเรื่องไม่น่าเชื่อเลยเนอะ ก็อย่างว่าแหละ ฝาแฝดมักมีอะไรที่คล้ายกัน”เตชินว่า ก่อนจะทำท่าเก็บของขวัญชิ้นนั้นไว้ในที่ของมันเหมือนเดิม แต่มันก็เป็นเพียงความคิดเพราะพอเขาทำท่าจะเก็บ แพทย์สาวสุดสวยก็ฉวยหยิบมันไปอย่างหน้าตาเฉย

“ให้แล้วไม่รับคืนค่ะ”ละอองดาวว่าก่อนจะเก็บสร้อยของเตชินลงกระเป๋า

“ยัยเด็กคนนี้นี่”เตชินว่าอย่างกลั้วหัวเราะ เพราะรู้แก่ในดีว่าที่ละอองดาวรับไว้เพื่อไม่ให้เขาเสียน้ำใจ

“พี่ ดาว ผมไปห้องน้ำก่อนนะ”เตโชว่า ก่อนจะมุ่งตรงไม่ไป ไม่ใช่ห้องน้ำ แต่เป็นห้องทำงานของเขาต่างหาก คุณเคยได้ยินไหมว่า ความรักทำให้เราทำได้ทุกอย่าง

เตโชเหยียดยิ้มออกมาอย่างหน้ากลัว ก่อนจะเปิดลิ้นชักแล้วฉวยของที่เขาต้องการขึ้นมามองในระดับสายตา

“ก็ให้มันรู้ไปสิว่าคนอย่างพี่จะเป็นผัวดาวไม่ได้”เตโชเอ่ย จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อกำจัดก้างขวางคอชิ้นโตอย่างพี่ “สวัสดีวิวัฒน์ ช่วยทำจัดการสร้างเรื่องที่โรงพยาบาลให้พี่ชายฉันต้องกลับไปด่วนที่สุดเลยนะ”

เตโชวางสายไปเมื่อวิวัฒน์ตอบรับว่าจะจับการให้ ชายหนุ่มเจ้าของสถานบันเทิงยิ้มร้ายออกมาอย่างหมายมาด ก่อนจะจัดการทุกอย่างตามแผนที่ถูกวางไว้

“ถ้าเป็นคนรักมันยากนัก ก็เป็นผัวเลยแล้วกัน”
 

ติ๊ด!

“เฮ้อ พี่คงอยู่ต่อไม่ได้แล้วล่ะดาว พอดีวิวัฒน์โทรมาตามว่ามีเคสด่วน”น้ำเสียงของเตชินนั้นเต็มไปด้วยความเสียดาย จนคนเป็นรุ่นน้องได้แต่กลั้วหัวเราะในลำคอกับภาพของพี่ชายตัวโตที่กำลังเบะปากอย่างไม่พอใจ

“ไปเถอะพี่ชิน ดาวไม่ได้จะตายวันนี้ พรุ่งนี้เสียหน่อย เดี๋ยวเราค่อยฉลองกันทีหลังก็ได้”เธอปลอบรุ่นพี่หนุ่ม

“อย่าพูดเรื่องความเป็นความตายสิ ของแบบนี้มันไม่แน่ไม่นอนนะ”เตชินกล่าวเตือน แต่ละอองดาวยังคงยกยิ้มที่มุมปากแล้วหัวเราะออกมาเบาๆอย่างไม่จริงจังนัก

“ดาวยังตายไม่ได้หรอกค่ะ ดาวยังไม่ได้ไปขอพี่เต กับพี่ชินเลย”หญิงสาวว่าด้วยน้ำเสียงติดตลก ก่อนจะกระดกแก้วไวน์ขึ้นจิบอย่างไม่คิดอะไรมาก

“โธ่ ขอพี่คนเดียวไม่ได้เหรอ ไอ้เตน่ะปล่อยมันไปเถอะ”

“หึหึ ไม่ได้หรอกค่ะ เดี๋ยวพี่เตน้อยใจ เป็นฝาแฝดกันนี่คะ ไหนว่าใจตรงกัน บางทีอาจจะชอบคนๆเดียวกันก็ได้ถึงหน้าตาพวกพี่จะไม่ค่อยเหมือนกันก็เถอะ”

“แล้วถ้าพี่บอกว่าพี่ชอบดาวล่ะ”คำพูดหยั่งเชิงของเตชิน ทำเอาอดีตตัวแม่เรื่องเปลี่ยนผู้ชายป็นว่าเล่นชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะระบายยิ้มออกมา

“งั้นคงต้องไปตบกับบรรดากิ๊กของดาวเองนะคะ แล้วไหนว่ารีบ’ไงคะ เดี๋ยวคนไข้ก็แย่หรอก”คำเตือนของหญิงสาวทำให้เตชินถอนหายใจออกมาก่อนจะเอ่ยลาเธอ

...ก็ใช่ว่าจะไม่รู้ว่าสองพี่น้องรู้สึกอย่างไรกับเธอ แต่เธอวางพวกเขาไว้แค่ฐานะพี่ชายเท่านั้น เธอไม่ใช่คนโง่ที่จะไม่รู้ว่าใครชอบหรือไม่ชอบเธอ โดยเฉพาะคนที่เปลี่ยนแฟนบ่อยยิ่งกว่าเสื้อกาวน์ที่เธอใส่ประจำเสียอีก

“อ้าว ดาวพี่อ่ะ”เตโชเดินเข้ามาเมื่อเตชินออกไปได้ไม่นาน หญิงสาวจิบไวน์ก่อนจะเอ่ยตอบ

“พอดีมีเคสด่วนน่ะค่ะ”

“เหรอ งั้นเรามาคุยกันต่อเถอะ”เตโชเดินมานั่งที่เดิม ละอองดาววางแก้วไวน์ลงก่อนจะบอกชายหนุ่ม

“พี่เต ดาวขอไปห้องน้ำก่อนนะคะ”เตโชพยักหน้า ละอองดาวค่อยๆลุกขึ้นเนื่องจากชุดที่ใส่มาในวันนี้ไม่ค่อยจะเอื้ออำนวยเท่าไหร่ ก็แหม ชุดนี้เธอเก็บมากี่ปีแล้ว เอาใส่มันก็ต้องมีสั้นบ้างหดบ้างสิ หญิงสาวเดินเข้ามาในที่ปลอดคนไม่ได้เข้าไปในห้องน้ำแต่อย่างใด เธอคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะโทรไปหาใครคนหนึ่ง…

เตโชฉวยโอกาสตอนที่ละอองดาวไปเข้าห้องน้ำ ค่อยๆเทสารบางอย่างลงในแก้วไวน์ของหญิงสาว สายตาคู่คมค่อยๆมองมันละลายลงในแก้วอย่างรวดเร็วด้วยความหมายมาด ละอองดาวไม่ใช่คนจน ออกจะมีฐานะพอๆกับเขา แน่นอนว่าเรื่องนี้มีหรือที่แม่ของเขาจะไม่ยอมรับ

“ขอโทษนะคะ ที่ให้รอ”ละอองดาวว่าด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่ม ชายหนุ่มส่ายหน้าไปมาอย่างไม่ถือสาก่อนจะเริ่มบทสนทนาต่อ ทั้งสองคุยกันอย่างสนุกสนาน และไวน์ในแก้วก็พร่องไปจนเกือบหมด

“พี่ว่าวันนี้ดาวค้างที่นี่กว่าไหม ดื่มไปหลายแก้วนี่”

“โห พี่เต แค่ไวน์เองนะ เมาก็เก่งและ”คนสวยของเขายังคงโอ่ต่อ แน่นอนว่าเขารู้ว่าอย่างละอองดาวน่ะหรือจะเมากับแค่ไวน์ไม่กี่แก้ว แต่เขาต้องการจะต้อนหญิงสาวไปในที่ของเราต่างหาก

“น่า พี่เป็นห่วงเรานะ ขึ้นไปนอนเถอะ เดี๋ยวพี่พาขึ้นไป”เตโชแตะลงที่แขนของหญิงสาว ละอองดาวสะดุ้งก่อนจะพยักหน้า เตโชรู้ดี อาการของยาปลุกเซ็กส์กำลังทำงาน

“ก็ดีเหมือนกันค่ะ ดาวรู้สึกแปลก”

“ไม่สบายรึเปล่า”เตโชถามด้วยน้ำเสียงห่วงใยก่อนจะเอื้อมมือไปแตะตรงหน้าผากมนของละอองดาว ตอนนี้ใบหน้าเรียวรูปไข่เริ่มแดงก่ำ หญิงสาวเริ่มหอบหายใจหนักๆ เตโชค่อยๆพยุงหญิงสาวขึ้นไปในห้องของตน ก่อนจะบอกให้ละอองดาวนอนลงบนเตียง เขาจะเอาเสื้อผ้ามาให้เปลี่ยน และชายหนุ่มก็เดินหายไปในห้องติดกัน...

ละอองดาวรู้ว่าอาการแบบนี้คืออาการของคนโดนของมา และท่าจะแรงเสียด้วย เธอเคยโดนยานี่มาก่อน แต่เพราะเมื่อก่อนเธอมีเพื่อนทำให้เธอรอดพ้นเงื้อมือคนชั่วมาได้ และเธอยังจดจำอาการของมันได้ดี ละอองดาวหลับตาลง พยายามหักห้ามความต้องการมากมายที่ล้นอก พยายามหายใจเข้าออกลึกๆ แม้จะรู้ดีว่ามันไม่ได้ช่วยอะไรเลย หญิงสาวภาวนาอย่างเดียวนี่คงไม่ใช่ฝีมือของ

...เตโช

ถึงแม้ว่าความเป็นไปได้เกินครึ่งมันจะพุ่งไปที่เตโช แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่เธอจะต้องมาหาว่าใครเป็นคนเอามันมาใส่ในแก้วที่ดื่ม แต่ประเด็นมันอยู่ตรงที่...เธอจะจัดการอย่างไรกับตัวเองดี

“ดาว รอนานไหม”น้ำเสียงของเตโชเต็มไปด้วยความห่วงใย หญิงสาวส่ายหน้าก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นมองพี่ชาย...ที่ตอนนี้ค่อยๆนั่งลงชิดขอบเตียงฝั่งที่เธอนอนอยู่ กลิ่มน้ำหอมอ่อนๆออกมาพร้อมกับกลิ่นเหงื่อแบบผู้ชายปกติทำให้ความต้องการที่มีมากอยู่แล้วพวยพุ่งขึ้นไปอีก

“พ…พี่เตออกไปก่อนนะคะ ดาวขอร้อง”ละอองดาวมองคนตรงหน้าด้วยสายตาอ้อนวอน เตโชส่ายหน้าไปมาพร้อมกับกระตุกยิ้มขึ้น แล้วกระทำบางอย่างที่เป็นเหมือนการตัดโซ่ตรวนความสัมพันธ์ของทั้งสองลง

เตโชค่อยๆเลื่อนใบหน้าหล่อเหลาไปประกบจูบกับเธออย่างอ่อนหวานก่อนจะค่อยๆเปลี่ยนเป็นร้อนแรง ชายหนุ่มเลื่อนลงไปที่ใบหูสะอาดที่กำลังแดงจัดเพราะพิษของยาปลุกเซ็กส์ ก่อนที่เตโชกระซิบข้างหูของหญิงสาวว่า

“รู้ไหม พี่รอเวลานี้มานานแค่ไหน เวลาที่ดาวจะเป็นของพี่”ว่าจบเตโชก็ค่อยๆเลื่อนลงมาซุกไซร้ซอกคอขาวเนียนด้วยความหลงใหล

ในขณะเดียวกันที่ละอองดาวกำผ้าปูที่นอนแน่น ความผิดหวังมันพวยพุ่งขึ้นมาจนล้นอก และผลของยาก็กำลังทำงาน เธอไม่อาจขัดขืนอะไรได้ ทำได้เพียงแค่กัดปากของตัวเองแน่น พร้อมกับปล่อยหยาดน้ำตาออกมาอย่างไร้เสียงสะอื้น

มันคงขาดแล้วจริงๆ

...โซ่ตรวนของเธอกับเตโช

โซ่ตรวนที่มันชื่อว่า...

‘ความผูกพัน’


มาแล้วคร้าบบบบ เอาคุณเตมาส่ง ถ้าสังเกตดีๆตั้งแต่เรื่องพี่ภู จะรู้ว่าพระเอกของเพลิงธาราหาที่แสนดีไม่ได้หรอกคร้า>< จริงๆนะ หาดีๆไม่ได้ แต่เรื่องน่ารักนี่ไม่มีใครยอมใครแน่ เรื่องนี้จะดาร์กไหมไม่รู้ แล้วแต่อารมณ์คนแต่งฮ่าๆ 

 

อาจจะช้าหน่อย(ก็ไม่หน่อยนะ- -)
แต่อย่าเพิ่งทิ้งกันนะคะ '_<
ด้วยรัก...เพลิงธารา

เม้นกันหน่อยนะคะ ไปทักทายกันที่เพจบ้าง
กำลังใจจะได้พวยพุ่ง พอพวยพุ่งก็รีบวิ่งไปที่คอม แล้วพอไปที่คอมก็กดจึ้กๆไปที่เฟส เอ้ย กดไปที่เวิร์ด แล้วก็ปั่น พอปั่นก็เซฟไว้ก่อน
พอเซฟเสร็จก็ปิดคอมนอนต่อ ฮ่าๆ ล้อเล่นค่ะ รับรองว่าปั่นเมื่อไหร่ลงเมื่อนั้น
คติของเพลิงธาราคือพล็อตไม่ต้อง คล่องแต่ด้น(สด)