บ่วงรักร้าย เล่ห์พรางรัก

ลำดับตอนที่ #7 : i miss you

 

6

I miss you

เมื่อฉันและโรมทำความเข้าใจแล้ว วันต่อมาเขาก็พาฉันไปยืนยันที่บ้านของเขา ซึ่งนั่นหมายถึงฉันต้องเจอบีอาร์ ถึงจะไม่อยากไปแต่โรมสั่งยังไงก็ต้องทำ เพราะเขามีภาพนั่นอยู่ในมือไงล่ะ ฉันและโรมก้าวเข้ามาในตัวบ้าน ถึงจะผ่านไปหลายเดือนแต่ก็ไม่เปลี่ยนเลย ใช่บีอาร์เคยพาฉันมาที่นี่ มาไหว้พ่อแม่เขา แต่เหมือนตอนนี้ฉันจะกลายเป็นแบบ รักพี่เสียดายน้องอะไรทำนองนี้ แค่ตอนนี้ฉันเขี่ยพี่ทิ้งแล้วเท่านั้น

“ทำให้เนียนๆนะ”เขาย้ำคำนี้มาตั้งแต่เจอหน้าฉัน เขาพูดจนฉันนับคำไม่ทันเลยทีเดียว

“ถึงไม่อยากให้ยอมรับแต่เรื่องแหลขอให้บอก ไม่มีใครชนะฉันได้”ฉันหันไปยักคิ้วกวนประสาทเขานั่นทำให้เขาแสยะยิ้มขึ้น “ฉันขอนายอย่างนึงได้มั๊ย”

“อะไร”

“เลิกยิ้มแบบนั้นซะทีเถอะเห็นแล้วขนลุก”

“คงยากเพราะมันกลายเป็นตัวฉันไปแล้ว”และระหว่างที่ฉันเถียงนู่นเถียงนี่กับโรมก็มีแม่ของโรมเดินเข้ามา

“อ้าวหนูมินตรา มาที่นี่ได้ยังไงเนี่ย”ใช่ทุกอย่างเหมือนปรกติมาใช่มั๊ยล่ะ ทั้งที่ลูกชายเขาทำให้น้องสาวฉันต้องฆ่าตัวตาย นั่นก็เพราะพ่อไม่ถือสาอะไรน่ะสิ และนอกจากจะไม่ถือสายังทำเหมือนมันไม่เคยเกิดขึ้นอีกต่างหาก

“หนูมากับโรมน่ะค่ะ”ฉันยิ้มแห้งๆให้กับแม่ของโรม ก่อนที่แม่ของโรมจะฉันไปหาเจ้าตัว

“อืม แล้วลมไหนหอบลูกตัวดีของฉันมาได้เนี่ย”แม่ของโรมพูดแกมประชดโรมที่ไม่ค่อยได้โผล่หัวมาที่นี่บ่อย

“ก็ลมที่พัดไปพัดมานี่แหละ”นั่น ยังไม่สำนึกแถมยังเถียงกลับอีกผู้ชายคนนี้นี่มัน… (หมดคำบรรยาย)

“แล้วทำไมหนูมินถึงมากับลูก”คุณหญิงแก้วนภาซึ่งก็คือแม่ของบีอาร์และโรมถามขึ้น

“ผมก็เอาคนรักมายืนยันไงล่ะ”เขาไม่พูดเปล่าโอบไหล่ฉันอย่างทะนุถนอม นายนี่มัน คนฉวยโอกาสจริงๆ

“นี่หนูมินเป็นคนรักกับเจ้าโรมหรอ”เอิ่มดูจากสรรพนามการเรียกฉันก็รับรู้ได้เลยว่าคุณหญิงแก้วนภาเอ๊นดูใครมากกว่ากันระหว่าง หนูมินกับเจ้าโรม ฮิฮิ

“ค่ะ”ฉันตอบไปแล้วยิ้มเจือนๆให้คุณหญิงแก้วนภา แล้วดูคุณหญิงจะคิดอะไรซักอย่างอยู่ ฉันสวยเกินที่จะเป็นคนรักของโรมใช่มั๊ยอืมฉันเองก็เข้าใจนะ (หลงตัวเองซะ)

“จะให้แสดงให้ดูมั๊ยล่ะว่ารักแค่ไหน”โรมไม่พูดเปล่าหอบแก้มฉันฟอดใหญ่ ไม่ใช่คุณหญิงแก้วนภานะที่ช็อก ฉันต่างหาก ถ้าหัวใจวายขึ้นมาจะทำยังไง

“อันที่จริงแม่คิดว่า แม่ก็อยากได้หนูมินมาเป็นลูกสะใภ้นะ แต่มันไม่ใช่กับลูกแค่นั้นเอง”คุณหญิงแก้วนภาพึมพำ แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่หลายครั้งต่อหลายครั้ง อโหสิให้หนูด้วยนะคะ หนูไม่อยากโกหกแต่หนูถูกแบล็กเมล์ T^T

“หวังว่าคนที่เล็งมินเอาไว้จะไม่ใช่บีอาร์”อืม ฉันเคยได้ยินนะว่าโรมไม่ค่อยชอบพี่ชายเขาซักเท่าไหร่ เลยไม่ยอมเรียกบีอาร์ว่าพี่

“ลูกแม่นี่แม่นจริงๆ”การพูดแบบนี้มันเหมือนจะไว้ใช้กับเวลาดีๆ อารมณ์ดีๆ แต่เหมือนคำพูดเมื่อกี้จะแดกดันซะมากกว่า

“แม่คร้าบใครมาหรอครับ”และนั่นคือเสียงของบีอาร์ เขาเป็นคนขี้อ้อนมากเลยข้อนั้นฉันรู้ดีแล้วเขาก็ต้องผงะแล้วขมวดคิ้วเมื่อเห็นโรมโอบฉันอยู่ “แกมาที่นี่ทำไม”คำถามนี้เหมือนจะถามฉันนะ แต่ถ้ามีคำว่าแกฉันว่าเขาคงหมายถึงโรม

“ก็พาคนรักมายืนยัน แล้วก็พามากราบแม่ในฐานะลูกสะใภ้ไง”โรมพูดแล้วแสยะยิ้มยัวะให้บีอาร์โกรธ ฉันล่ะหน่ายแทนคุณหญิงจริงๆ

“โรมวันนี้ฉันอยากกลับบ้าน ไปส่งฉันที”ฉันพูดแล้วดึงตัวโรมกลับ เพื่อไม่ให้2คนนั้นเปิดมวยกัน

“เดี๊ยวก่อนสิ วันนี้ฉันจะให้เธอค้างที่นี่”นั่นปากหรอ โรมฉันฆ่านาย

“ฉันว่าไม่ดีหรอกมั้ง”แต่โรมไม่ฟังฉันพูดแล้วลากฉันขึ้นห้องของเขา

และเมื่อฉันย่างก้าวเข้ามาในห้องบอกได้คำเดียวว่านี่มันกลางคืนหรือกลางวันกันแน่ นี่พึ่งจะเที่ยงแต่ในห้องนี้มันเหมือนเที่ยงคืนซะมากกว่า มืด มืดและมืด ไม่มีแม้แต่แสง

“มืดไปนิดแต่ฉันชอบ”ฉันถามรึยัง

“เรื่องของนาย ฉันเองก็มีห้องที่นี่”ใช่ มันเป็นห้องที่คุณหญิงให้บีอาร์ไว้

“เหมือนเธอจะมาช้าไป2วันเพราะห้องนั้นกลายเป็นของว่าที่คู่หมั้นไปแล้ว”ฉันรู้ว่าเขาดีใจ

“งั้นก็แลกห้องสิเขาเป็นว่าที่คู่หมั้นนายเขาสมควรนอนกับนายมากกว่าฉัน”ฉันยืนกอดอกมองร่างสูงที่นอนแผ่อยู่บนเตียงขนาดใหญ่ของเขา

“แต่เธอเป็นคนรักของฉัน ยัยนั่นน่ารำคาญ ยังไงฉันก็จะไม่วันพายัยนั่นเข้าห้อง”

“เธอสวยมั๊ย”ฉันถามแบบอยากรู้อยากเห็น (เรื่องชาวบ้าน)

“ก็ น่ารักดีแต่ฉันไม่ชอบผู้หญิงน่ารำคาญ”

“ฉันน่ารำคาญป็นที่หนึ่งเลยนะ นายจะทนฉันไหวหรอ ฮึๆ”เอาแล้วไงนางมารร้ายเข้าสิงฉันแล้ว

“เธอนี่ผีเข้าผีออกจริงๆเดี๊ยวก็ดูซื่อเดี๊ยวก็ดูร้ายกาจ”

“นี่นายชมฉันหรือด่ากันแน่ นายกำลังบอกว่าฉันตีสองหน้า -_-”

“อะไรกันนี่ฉันชมนะ อีกอย่างเธอไม่ได้ตีสองหน้าซะหน่อยเธอแค่ลิงหลอกเจ้า^^”มันต่างกันตรงไหนยะ

“พอเลย แล้วจะให้ฉันไปสถิตที่ไหนคะเจ้านาย YOY”ฉันพูดเชิงประชดทำให้โรมหัวเราะออกมา

“ฉันจะให้เธอนอนบนเตียงกับฉัน ฉันบังคับ”ไอคนบ้าอำนาจคิดว่าถือไพ่เหนือกว่าได้ตลอดหรอยะ ชิ

“เราต้องทำข้อสัญญากันระหว่างที่ฉันยังทำงานให้นายก่อน”

“ข้อสัญญาอะไร”

“ข้อหนึ่ง ระหว่างที่ฉันนอนกับนายนายห้ามลวนลามฉัน ข้อสองฉันอนุญาตให้นายจูบฉันได้แต่ต้องในการแสดงเท่านั้น ข้อสามนายห้ามโกหกฉันหรือปิดบังฉันเพราะฉันอาจจะไม่ได้แข็งอย่างที่นายเห็น ข้อสี่ฉันจะเพิ่มกฎขึ้นเรื่อยๆถ้านายฝ่าฝืน ข้อห้าข้อสุดท้าย ถ้าลวนลามฉันถือว่าสัญญาของเราจบกัน หวังว่าคงทำได้นะจ๊ะ คุณแฟน^^”

“อารมณ์ดีเชียวนะแม่คุณ แต่ว่าฉันจะทำแค่ข้อสามกับข้อสี่ข้ออื่นแล้วแต่อารมณ์”นี่นาย…

“ไม่รู้แหละ ต้องทำตามที่ฉันบอกไม่งั้นเรื่องของเราถือว่าจบ”

“งั้นฉันขอตั้งบ้าง”เขาแสยะยิ้มขึ้น ฉันพยายามข่มอารมณ์โมโหของตัวเองเอาไว้เพื่อฟังว่าเขาจะให้กฎอะไร

“อะไรล่ะ”

“ข้อหนึ่งเธอต้องให้ฉันจูบทุกวันเพราะจูบของเธอทำให้ฉันหลงได้ถือว่ายอดเยี่ยม ข้อสองถ้าฉันลวนลามเธอ เธอต้องยอมเพราะฉันมีรูปและข้อมูลอยู่ในมือ ข้อสามถ้าฉันโกหกเธอฉันจะให้เธอจูบ (เอาดีเข้าตัวเองชัดๆ) และข้อสุดท้ายถ้าเธอทำให้ฉันสนุกเธอจะต้องสนุกเป็นเพื่อนฉัน”นี่มันเข้าตัวชัดๆ แถมยังพลิกกฎของฉันหมดนายนี่มัน…

“เป็นอันว่าเธอตกลง”

“ได้ฉันตกลง”แต่ฉันไม่ได้บอกนะว่าจะทำตาม

“วันนี้เรามาเริ่มกฎข้อหนึ่งกันดีกว่า”

“ไม่เพราะถ้านายจูบนั่นหมายถึงกฎข้อสอง สาม สี่จะตามมาเพราะฉันรู้ว่านายไม่เคยหยุดที่จูบ”ฉันยืนยันเสียงแข็งแต่ไม่ทันแล้วเพราะโรมกระชากฉันลงไปบนเตียงอย่างง่ายดาย

“เธอรู้นี่งั้นยอมฉันซะสิแล้วเธอจะได้รู้ข้อมูลเกี่ยวกับองกรชิชิล”เขาไม่พูดเปล่าโน้มหน้าลงมาประทับริมฝีปากที่ไม่ว่าสัมผัสกี่ครั้งมันก็ชวนให้หน้าหลงใหล “ถ้าเธอไม่ตอบรับรสจูบฉันแล้วตีหน้าตายฉันปล้ำเธอแน่”นี่ขู่ฉันหรอ เอ่อฉันว่าเขาไม่ขู่หรอกเขาทำจริงๆเลยต่างหาก

“คุณจะทำให้ฉันแทบคลั่ง”ฉันตอบรับจูบเขาอย่างโหยหา ฉันต้องการมัน ฉันต้องการเขา

“นั่นแหละคือสิ่งที่ฉันต้องการ”เขาไม่พูดเปล่าก็คลอเคลียที่ต้นคอฉันต่อ

เพล้ง!!!

มีเสียงนึงดังขึ้นในห้อง โรมและฉันหยุดการกระทำบ้าๆนั่นแล้วรีบไปดูต้นเสียง ไฟทุกดวงถูกโรมเปิดขึ้น ฉันเห็นหญิงสาวที่มีกำลังยืนตกใจอะไรซักอย่าง ใช่ฉันรู้ว่าเธอตกใจที่โรมกับฉันกำลังทำอะไรกันอยู่ แล้วก็มีเศษถ้วยแตก ถ้าให้ฉันเดาเธอคนนี้อาจจะเป็นว่าที่คู่หมั้นของโรม

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นคะโรม ผู้หญิงคนนี้คือใคร”ผู้หญิงคนนั้นถามขณะมองมาทางฉัน ฉันจำเธอได้แล้ว แมตตี้เธอเป็นนักร้องดังที่มีกระแสตอบรับอย่างล้นหลาม เขาเป็นคู่หมั้นกับโรมหรอเนี่ย

“เธอชื่อมินตรา เป็นคนรักของฉัน”เขาพูดด้วยท่าทีเฉยชาและแงะมือของแมตตี้ออก

“แต่แมตตี้เป็นคู่หมั้นโรมนะ”เธอเถียง

“แล้วเธอมีอะไร”

“คือแมตตี้ได้ยินว่าโรมกลับมาแมตตี้เลยเอาขนมมาให้ชิม แมตตี้ทำสุดฝีมือเลยนะ เดี๊ยวแมตตี้ไปเอาให้โรมใหม่นะ”เธอพยายามข่มเสียงไม่ให้สั่นแต่ฉันรู้ว่าเธอน่ะอยากจะร้องไห้ซักแค่ไหน การที่เห็นคนที่ตัวเองรักไปรักคนอื่นมันทรมานฉันรู้ รู้ดีเลยล่ะ

“ไม่ต้องออกไปได้แล้ว”โรมพูดแล้วกระชากแขนของแมตตี้ออกไปจากห้อง โรมเดินกลับเข้ามาแล้วกลับไปปิดไฟให้ห้องทึบเหมือนเดิม

“นายเป็นแวมไพร์รึไง ทนอยู่กับแสงซัก2นาทีมันจะตายรึไง -_-”

“กลับมาเรื่องของเรา ฉันยังไม่หายสนุกเลยนะ”

“แต่ฉันหมดอารมณ์”การที่เขาทำแบบนั้นกับว่าที่คู่หมั้น ฉันไม่ชอบ ไม่ชอบให้เขาเฉยชาไม่ว่ากับใครเพราะมันจะทำให้เขากลายเป็นผู้ชายเลือดเย็น แล้วถ้ามันติดเป็นนิสัยเขาคนที่แย่จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก ฉัน

“แมตตี้คงไม่ได้ตั้งใจมาขัดจังหวะหรอก”นี่เขาคิดว่าฉันโกรธที่ยัยนั่นเข้ามาหรอ ฮึ ยัยนั่นเหมือนนางฟ้ามาช่วยฉันซะมากกว่า ช่วยฉันจากซาตานอย่างนายไงล่ะ

“ทำไมนายถึงหยามน้ำใจผู้หญิงคนนั้น”

“มันน่ารำคาญ จังหวะนรกซะไม่มี”เขาพึมพำ

“แล้วคิดกลับกันบ้างสิ ถ้าฉันเป็นคนรักของนายจริงๆ แล้วฉันกำลังจะมีอะไรกับใครอีกคนที่ไม่ใช่นาย แล้วนายคือแมตตี้ นายจะรู้สึกยังไงถ้าฉันไล่นายอกจากห้อง”ฉันพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ไว้จะไปขอโทษ”ขอพูดด้วยท่าทีอารมณ์ไม่ดีซะเท่าไหร่ ฉันเลยโน้มหน้าเข้าไปจุมพิตที่แก้มของเขา

“ขอบคุณที่เข้าใจ เธออาจจะคิดถึงคุณเลยมาที่นี่ คุณควรตามเธอไป”

“ไม่”นี่ฉันจะทำยังไงกับผู้ชายคนนี้ดี

“ขอร้องแค่ขอให้คุณพูดกับเธอว่า I miss you แค่นี้เธอก็ดีใจมากแล้ว”

“เธอให้ฉันทำแบบนี้ทำไม”โรมเลิกคิ้ว แล้วถามด้วยแววตาสงสัย

“ฉันไม่อยากให้ใครมีความทุกข์เพราะฉัน”ฉันใช้มือขยี้หัวโรมแรงๆเพื่อแกล้งเขากลับ

“ไม่ว่าเอาใหญ่เลยนะ”โรมเองก็อดแซวฉันไม่ได้

“นานๆทีจะมีคนมาให้ขยี้ผมเล่น”

“เธอหิวรึยัง”เปลี่ยนเรื่องซะดื้อๆ

“อืม ไปกินที่ไหนล่ะ”ฉันก็ชักจะหิวแล้วสิ

“ตามใจเธอสิเพราะยังไงก็ต้องกินเอาแรงสำหรับคืนนี้”

“///บ้านนายสิ ไปกินเองคนเดียวเลยไป๊”