บ่วงรักร้าย เล่ห์พรางรัก

ลำดับตอนที่ #12 : เริ่มต้น

11

เริ่มต้น

ฉันกลับมานั่งคิดนอนคิดอีกครั้ง ถ้าฉันยังมัวจมปลักอยู่แบบนี้มีหวังคงไม่รู้อะไรเพิ่มขึ้น ฉันลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวอย่างเหนื่อยๆก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำ

“เธอจะไปไหน”โรมหันมาถามฉัน

“ฉันก็มีงานต้องทำ”ฉันตอบเสียงเรียบก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าสะพายของตัวเอง

“ฉันไปด้วย”

“ไม่จำเป็น ไปแล้วนายช่วยอะไรฉันได้ ต่อให้นายมีข้อมูลมากแค่ไหน ฉันก็บอกนายตรงๆเลยว่าฉันเหนื่อยมากพอแล้วกับการช่วยเหลือนายเพื่อแลกกับข้อมูลนั่น ถ้าฉันจะให้มันจบแค่…”ฉันร่ายยาวเป็นชุดก่อนจะมีเสียงนึงดังแทรกขึ้นมา

“มันเป็นเพื่อนสนิทฉันเอง ชื่อของมันคือ…โลเวียร์”เขาเม้มปากเป็นเส้นตรงแล้วเบี่ยงหน้าหลบจากสายตาฉัน

ตุบ

กระเป๋าสะพายใบเก๋ของฉันหล่นตุบลงจากบ่าฉันเอง ที่ยืนอึ้งอยู่ โลเวียร์เป็นชื่อที่ฉันคุ้นเคยมาตั้งแต่เกิด ใบหน้าที่มักยิ้มแย้มมาให้แก่ผู้เป็นน้องสาวเสมอ แต่พอมาถึงวันนี้…ทำไม

“มันพึ่งกลับมาจากต่างประเทศ แต่ว่ามันก็มักจะโทรมาถามความคืบหน้าทุกอย่างเกี่ยวกับแก็งค์ ฉันรู้ดี เพราะ…ฉันก็คือคนรายงานความคืบหน้าพวกนั้นเอง”โรมพูดแล้วถอนหายใจออกมา

“โกหกน่า…นายเป็นมาเฟียแก็งค์บ้านั่นหรอ โรม แล้วคนที่ชื่อโลเวียร์ เขาเป็นผู้นำนั่นจริงๆหรอ”ฉันพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“ฉันขอโทษ”ฉันถึงว่า ทำไมเขาถึงรู้ทุกอย่างของฉัน

“พี่คิดจะทำอะไรของพี่กับแน่”ฉันหันไปพึมพำกับตัวเองเบา แล้วตัดสินใจโทรศัพท์ไปหาผู้เป็นพี่หรืออีกนัยนึงคือ ผู้นำแก็งค์มาเฟีย ตั้งแต่เล็กจนโต ฉันมักเห็นแต่รอยยิ้มอยู่บนใบหน้าหล่อเหลาของผู้เป็นพี่เสมอ แล้วทำไม

(ฮัลโหลว่าไงน้องรัก)เสียงใสของผู้เป็นพี่ชายพูดขึ้น

“อยู่ไหนหรอพี่เวียร์”ฉันพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า แต่มันทำให้โรมถึงกับตกใจ

(ก็อยู่…โรงแรมน่ะ พี่พาแฟนพี่มาพักที่นี่น่ะ) ฉันตัดสินใจให้โรมได้ยินการสนทนานั่นด้วย และเขาเองก็ตั้งใจฟังมากเช่นกัน

“โรงแรมไหนหรอ”

(จะถามทำไมเนี่ยเรา เป็นน้องก้าวก่ายเรื่องของพี่ชายมันไม่ดีนะรู้มั๊ย)จบประโยคนั้นโรมจึงเข้าใจทุกอย่างแล้วเบิกตาโตทันที

“ก็แค่คิดถึง หรือพี่มีอะไรที่ไม่ได้บอกมิน”

(บ้าน่า เราเป็นพี่น้องกันนะ จะไปมีเรื่องปิดบังเราได้ไง)

“อยากคุยกับโรมมั๊ย ผู้ส่งความคืบหน้าคนเก่งของพี่ไง”ฉันพูดด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ

(โรม…อย่าบอกนะ) ฉันตัดสินใจยื่นโทรศัพท์ไปให้โรมสะสางความจริงทุกอย่าง ซักพักโรมก็ยื่นโทรศัพท์มาให้ฉันพร้อมกับเดินมากอดฉันที่แน่นิ่งเป็นหุ่นตั้งแต่รับรู้ความจริง

“พี่ชายฉันไม่ใช่คนเลว”ฉันพูดเสียงแหบพร่า

“ใช่ มันไม่ใช่คนเลว แล้วฉันคิดว่ามันไม่น่าจะรู้เรื่องนี้เช่นกัน”โรมลูบหลังฉันไปมาเพื่อปลอบประโลม

“แล้วทำไม ข้อมูลที่ฉันได้…”ฉันกำลังสับสน

ปัง ปัง ปัง

เสียงทุบประตูดังติดต่อกันทำให้ฉันถึงกับสงสัยว่าใครมันบ้ามาทุบประตูตอนคนจะดร่าม่า

และเมื่อโรมเปิดประตู ก็ทำให้ฉันพบกับใบหน้าที่แสนคุ้นเคยที่จ้องฉันอยู่ แล้วโผลเข้ากอดฉันอย่างห่วงหา

“ขอโทษนะมิน ที่พี่ไม่ได้บอกเธอ”พี่เวียร์พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“งั้นก็ช่วยมินสิ พี่ต้องช่วยมินหาตัวคนร้ายให้เจอ ทำได้มั๊ย”บางครั้งฉันคิดว่าฉันมันเป็นพวกอารมณ์แปรปรวน เมื่อกี้ยังดราม่าอยู่เลย แล้วไหงเจ้าเล่ห์แล้วล่ะฉัน

“อย่าบอกนะว่า เรายังทำงานเสี่ยงๆนั่นอีก”พี่เวียร์ทำเสียงเข้ม

“มินก็แค่บอกพ่อว่าเลิกแล้วเพื่อความสบายใจของท่าน”

“พี่บแกให้มินเลิกตั้งนานแล้วไม่ใช่หรอ บ้านเราก็ไมได้อับจนถึงขนาดต้องไปทำงานเสี่ยงๆนั่น มินไม่ต้องทำงาน นั่งกินนอนกินไปทั้งชาติยังได้ เลิกเถอะ”พี่เวียร์รีบบ่นฉันเป็นชุดทันที

“แล้วท่ามินบอกให้พี่เวียร์เลิกเป็นไอ้ตำแหน่งบ้าๆนั่นของแก็งค์ล่ะ”

“โธ่ มินมันต่างกันนะ”

“ต่างกันตรงไหน หรือพี่เวียร์จะเถียงมินว่างานของพี่มันไม่เสี่ยง มินไม่ได้ต้องการให้พี่เลิกทำ และ

มินเองก็จะไม่เลิกงานที่มินรักเช่นกัน”ฉันเองก็ตอบโต้ไปอย่างเหลืออด

“มึงไม่น่าบอกน้องกูเลยไอ้โรม”พี่เวียร์หันไปพึมพำใส่โรม

“แล้วกูจะรู้มั๊ยว่ายัยนี่เป็นน้องมึง-_-”และโรมเองก็ตอบหน้าตายอีกเช่นเคย ฉันอยากจะรู้จริงๆผ็ชายคนนี้จะมีซักกี่หน้า หน้าด้าน หน้าตาย หน้ามึน แล้วก็ที่ดูจะบ่อยที่สุด หน้าหื่นไงล่ะ ทุกคนไม่เป็นฉันไม่รู้หรอกT^T

“โอเค ไม่ห้ามก็ได้ ฉันแพ้แกตลอดเลยยัยน้องบ้า”พี่เวียร์พูดด้วยเสียงตัดพ้อ

“แล้วที่ว่ามีลูกสะใภ้ติดมาให้พ่อนี่จริงหรือโกหก”ฉันหันไปมองพี่ชายอย่างจับผิด

“จริงสิ งั้นฉันแนะนำเลยดีกว่า เข้ามาสิ โรเลีย”พี่ชายฉันพูดด้วยเสียงตื่นเต้น พร้อมกับส่งเสียงเรียกให้ร่างบางสุดเซ็กซี่ของโรเลียหรืออดีตมือกีตาร์วงlove to see วงชื่อดังที่แม้แต่คนอย่างฉันยังรู้จัก

“ว้า คิดว่าจะให้ฉันยืนรอแทบแย่”เสียงพึมพำจากปากเรียวปากของโรเลีย กับมือที่ให้ปิดปากที่หาววอดออกมา

“ไหนบอกน่ารัก นี่หรอน่ารักของพี่-_-”ฉันหันไปถามพี่เวียร์ พร้อมกับมองไปทางโรเลียเช่นกัน

“อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ ยัยมินเธอไม่ดีใจหรอได้ฉันมาเป็นพี่สะใภ้”ยัยโรเลียพูดพรางส่งสายตาท้าทายมาให้ฉัน

“มันคงจะดีมากถ้าพี่สะใภ้ของฉันไม่ใช่เพื่อนของฉัน ที่อายุเท่ากัน-_-”ฉันบอกหน้าตายเช่นเคย

“เธอทำเหมือนเราไม่เคยเป็นเพื่อนกันทั้งที่ออกจะซี้-_-”ยัยนั่นเองก็หน้าตายไม่ต่างจากฉัน

“โอเค ฉันไม่พาลเธอแล้วก็ได้โรลแต่ฉันบอกตรงๆว่าเธอคิดดีแล้วหรอที่จะเอาไอนี่มาทำเป็นพ่อพันธุ์ทั้งๆที่ผู้ชายหน้าหล่อมากกว่านี้ยังมีอีกเป็นโขให้เธอเลือกแต่เธอเลือกมัน”นี่ฉันเตือนเพื่อนด้วยความหวังดีนะเนี่ย

“นี่แกยังเห็นฉันเป็นพี่แกอยู่รึเปล่า”พี่เวียร์ถามอย่างเซ็งจัด

“ฉันรักเพื่อนมากกว่าพี่ พี่ก็รู้”

“= [ ] =”