คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
ณ โรงแรม เซนโทลแกรด์
“แปลกมากเลยนะครับที่ผู้หญิงสวยๆอย่างคุณจะยอมเป็นของผมง่ายๆ”ชายคนหนึ่งผู้ขึ้น ฉันที่นั่งฟังอยู่ถึงกับขนลุก
“นั่นสินะคะ”ฉันยิ้มแสยะขึ้น
“งั้นเรามาสานบทเพลงรักของเราเถอะ”ชายคนดังกล่าวพูดขึ้นขณะหยิบแก้ววายส่งให้ฉัน
“งั้นหรอคะ งั้นก็เริ่มสิคะ”ฉันพูดอย่างยั่วยุอารมณ์ ทำให้ชายคนดังกล่าวที่หน้าตาดีสุดๆก้มมาคลอเคลียที่ต้นคอของฉัน
ฉึก!
“ฝันให้สบายนะคะ”ฉันพูดขึ้นก่อนจะถอนเข็มฉีดยาออกจากต้นคอของชายคนนั้น
แปะ แปะ
เสียงปรบมือจากหญิงสาวคนนึงที่สาวเท้าเข้ามาแสดงความยินดี และหญิงสาวคนนี้ยังเห็นทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องนี้
“แกนี่มันสุดยอดจริงๆ”ผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้น
“ความจริงเรื่องพวกนี้ต้องยกให้แกต่างหาก ฉันรู้ว่าแกน่ะถนัดนักหนิเรื่องผู้ชาย”ฉันพูดก่อนจะดันชายคนนั้นออกไปนอนกลิ้งที่พื้น แล้วใช้มือเสยผมตัวเองด้วยความหงุดหงิด
“ฉันไม่ใช่คนถนัดการต่อสู้แบบแกหนิ ถึงฉันจะเป็นคาสโนวี่แต่ถ้าไอ้ผู้ชายพวกนั้นคิดจะปล้ำฉันนจริงๆ ฉันจะทำยังไง”ผู้หญิงคนนั้นแย้งขึ้น
“ชิ”ฉันพูดอะไรต่อไม่ได้อีกได้แต่นั่งสบถในใจ
“แล้วรู้อะไรเพิ่มขึ้นมาบ้าง”
“ผู้หญิงที่เราตามหา ถูกลักพาตัวไปด้วยองค์กรมาเฟียกลุ่มหนึ่ง มาเฟียพวกนั้นมีชื่อว่า ชิชิล”
“งั้นเราก็รีบทำภารกิจนี้ให้เสร็จ แล้วก็ไปรับค่าภารกิจแค่นั้นก็จบ”
“มันไม่ง่ายหรอกนะ ถ้าเราอยากได้ตัวผู้หญิงคนนั้นคืนเราจะต้อง…”ฉันพูดเกริ่นให้ผู้หญิงตรงหน้าสงสัยเล่น
“จะต้องอะไร”
“ง่ายๆ ก็ถล่มองค์กรไง”ฉันพูดก่อนจะยกแก้ววายขึ้นจิบเล็กน้อย
“ฮะ ถล่มองค์มาเฟียมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆนะ”
“แกรนด์ เงียบๆสิ”ฉันยุ ก่อนที่แกรนด์จะเดินหน้ามุ่ยออกจากห้อง
จริงสิขอแนะนำตัวซักหน่อย ฉันมีชื่อว่า มินตรา และยัยคนเมื่อกี้มีชื่อว่า แกรนด์ พวกเราเป็นนักสืบที่รับภารกิจหนึ่งมา และภารกิจนั้นคือการตามหาตัวผู้หญิงคนหนึ่งทำให้ฉันต้องกลายมาเป็นผู้หญิงขายบริการ ซึ่งมันไม่ใช่ตัวฉันเลยซักนิด แล้วยาที่ฉันฉีดเข้าไปเมื่อกี้นี้คือยากล่อมประสาทแบบอ่อนๆ ทำให้ตอนนี้ผู้ชายคนนั้นคงฝันว่ามีอะไรกับฉันไปเรียบร้อยแล้ว แก็งค์นักสืบของพวกเรามีอยู่3คน มีฉัน ยัยแกรนด์ และพรัม ซึ่งเราแต่ละคนมีบุคลิกและนิสัยต่างกันราวฟ้ากับดิน เริ่มจากยัยแกรนด์ อย่างที่บอกยัยนี่ดีแต่หว่านเสน่ห์คนอื่นไปทั่ว งานนี้จึงเหมาะสมกับยัยนี่แต่ยัยนี่ดันหาข้ออ้างมากมาย ทำให้ฉันต้องมารับภาระแทน คนต่อไปมีชื่อว่าพรัม ยัยนี่เรียบร้อยเกินไป พูดภาษาชาวบ้านคือ อ่อนต่อโลก (นี่หรอภาษาชาวบ้าน) ซึ่งยัยนี่จะเป็นผู้รวบรวมข้อมูลต่างๆทางคอมพิวเตอร์ และสื่อต่างๆ ทำให้ฉันกลายเป็นคนรับหน้าที่บ้าๆนี่คนเดียว ส่วนฉันก็เป็นผู้หญิงธรรมดาที่ถูกเพื่อนสองคนยัดเยียดหน้าที่บ้าๆนี่มาให้โดยไม่รู้ตัว น่าสงสารจริงๆชีวิตฉัน แต่ข้อดีของฉันคือการต่อสู้ และนี่คือข้อดีที่ส่งผลกรรมมาให้ฉันโดยการมาเป็นผู้หญิงขายบริการอย่างที่เห็นโชคดีที่พวกเรามีสถานที่อำนวยนั่นคือ โรงแรมของยัยแกรนด์ ทุกวันฉันจะต้องออกไปหาผู้ชายที่รู้เกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นมาเป็นเหยื่อแล้วหรอกถาม สุดท้ายก็ฉีดยากล่อมประสาทให้ มันเป็นอาชีพที่วิ่งไปทดเลขไปจริงๆ(ชีวิตรันทด)
ฉันลุกจากเตียงก่อนจะเดินออกไปจากห้องนี้ ทิ้งไว้เพียงชายหนุ่มผู้รูปหล่อที่นอนเกลือกกลิ้งอยู่ที่พื้น ฉันเดินไปยังห้องส่วนตัวของฉันที่ยัยแกรนด์ให้ไว้เนื่องจากฉันเล่นเกมส์ชนะมัน และนอกจากห้องนี้ฉันก็ยังมีห้องรวมอีก1ห้องนั่นคือห้องถัดไปต่อจากห้องฉัน ซึ่งส่วนมากฉันจะไปอยู่ห้องรวมเป็นเพื่อนพรัมและยัยแกรนด์ แต่วันนี้ฉันจะอยู่อย่างเป็นส่วนตัวบ้าง เพื่อการค้นหาข้อมูลอย่างเป็นส่วนตัว
ฉันเปิดไอแพดแล้วเข้าไปยัง Face book ของฉันเอง ในนั้นล้วนมีแต่เพื่อนนักสืบกันเองเท่านั้นและที่ฉันเปิดมันก็เพราะวันนี้คือวันที่ฉันงานเสร็จเร็ว ฉันเลยขอเป็นอิสระจากการเป็นนักสืบซักวันบ้าง
----คนบางคนผ่านมาให้รัก ไม่ได้เกิดมาเพื่อคู่กัน ทำได้แค่นี้ ที่เธอกับฉันท่องไว้---
เสียงโทรศัพท์ฉันดังขึ้นหลังจากนั่งเล่น Face book แชทนู่นเล่นนี่ตามภาษาคนอารมณ์ดี
“สวัสดีค่ะ”ฉันพูดไปยังปลายสาย
(มิน นั่นคุณใช่มั๊ย ผมอยากเจอคุณช่วยเปิดประตูห้องให้ผมหน่อย)หลังจากคำพูดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา
“คุณมีอะไรก็พูดมาฉันไม่ว่าง”ฉันยืนยันเสียงแข็ง
แกรก แกรก
ชายคนดังกล่าว เปิดประตูเข้ามา บัดซบเอ๊ยฉันลืมล็อคห้อง ฉันอยากจะกรี๊ดออกมาดังๆ แล้วฉันก็ตัดสายทิ้ง
“หยุด อย่าเข้ามาในอาณาเขตห้องฉันไม่งั้น ฉันจะฆ่าคุณและบอกไว้ก่อนว่านี่ไม่ใช่แค่การขู่”ฉันพูดก่อนจะหยิบปืนในลิ้นชักออกมา
“โธ่ มินทำไมคุณถึงใจแข็งกับผมแบบนี้ล่ะ ผมสัญญาผมจะไม่เจ้าชู้แล้ว ยกโทษให้ผมเถอะนะ”ชายคนนั้นพูดขึ้นด้วยสีหน้าอ้อนวอน
“คำพูดของคุณมันไม่เคยมีคำว่าเชื่อได้อยู่แล้ว ออกไปนะบีอาร์”ฉันไล่อดีตแฟนเก่าของตัวเองออกไปจากห้องแต่เหมือนมันจะไม่เป็นผลเพราะนอกจากบีอาร์จะไม่ออกแล้วยังก้าวเข้ามาเรื่อย
“คุณลังเลที่จะยิงผมหรอ”
“ไม่ ฉันไม่ได้ลังเลแต่ฉันไม่อยากให้ใครต้องมาตายในห้องของฉันเพราะเลือดของคุณมันสกปรก”
“ขอร้องล่ะมิน อย่าใจแข็งกับผมเลยนะ ผมรักคุณคนเดียวจริง”แย่แล้วฉันจะหลงกับคำพูดบ้าๆของเขาอีกแล้วนะ
“เรื่องของคุณมันเป็นเรื่องที่ไม่สามารถให้อภัยได้ ออกไปก่อนที่ฉันจะตัดสินใจยิงคุณจริงๆ”ฉันพูดก่อนจะทำท่าจะยิงเขาจริงๆ
จู่ๆก็มีเสียงเอะอะดังขึ้น ระหว่างนั้นเองที่ฉันสนใจกับเสียงนั้น บีอาร์ก็รีบเข้ามาแย่งปืนจากฉัน บ้าจริง และนั่นก็ประสบผลสำเร็จเขาแย่งปืนจากฉันไปได้แล้วโยนมันไปให้ไกลหูไกลตา จากนั้นบีอาร์ก็โน้มเข้ามาจูบฉันอย่างกระหาย แรงกดของเขาทำให้ฉันเสียหลักลมลงที่เตียง
“เลิกทำอะไรบ้าๆซักที เรื่องของเรามันเป็นอดีตไปตั้งนานแล้ว”ฉันพูดก่อนจะผละบีอาร์ออกไป
“คุณมันคนใจร้าย ผู้หญิงใจร้าย”บีอาร์พูดเหมือนคนไร้สติ ไม่สิ ตอนนี้เขาไม่มีแล้วต่างหาก
ตอนนี้เขากำลังจูบฉันอย่างกระหาย โดยไม่สนว่าฉันทรมานมากแค่ไหนทั้งที่จะตัดใจ แต่เขาดันติดมัน ฉันมันผิดเองที่ยอมเขาทุกที(แต่ฉันยังบริสุทธิ์นะ) ฉันดันร่างบีอาร์ออกไปด้วยแรงเพียงน้อยนิดแต่ก็ทำให้ร่างสูงของบีอาร์ผละออกไปได้
“ออกไป คุณอย่าทำให้ฉันเกลียดคุณไปมากกว่านี้เลย”
“ผมไม่ออก”เขายืนยันเสียงแข็ง
“งั้นฉันจะไปเอง”ฉันพูดก่อนจะเดินออกจากห้อง เหลือไว้เพียงบีอาร์ที่ยังมีอารมณ์ค้างอยู่เล็กน้อย
ฉันมุ่งตรงไปยังห้องรวมเพื่อไปนอนกับพรัมและยัยแกรนด์
“ยัยมิน ไหนวันนี้บอกจะอยู่ที่ห้องส่วนตัวไงยะหรือว่าทนคิดถึงพวกฉันไม่ไหว”ยัยแกรนด์พูดขึ้น ร่างของฉันทรุดลงกับพื้นตามมาด้วยน้ำตาของฉัน
ความคิดเห็น