คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : chapter8 Story Teller : Apple
Chapter 8
Story Teller : Apple
ความลับ = ความรัก
ตึก ตึก ตึก
เสียงรองเท้าส้นสูงของฉันที่ดังอย่างต่อเนื่อง ตอบสนองอารมณ์ความเร่งรีบของตัวฉันเองได้อย่างดีเลยทีเดียว ฉันสาวเท้าให้เร็วกว่าเดิม พลางยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูเวลา
ให้ตายเถอะ.... ฉันสายกับพี่กวางมา10นาทีแล้ว
แล้วอย่างนี้ฉันจะมีเวลาอยู่กับพี่แอมป์ได้นานเท่าไรกัน...
ผลั่ก!
ในที่สุดฉันก็ถึงจุดหมาย ฉันผลักประตูของบันไดหนีไฟเข้าไป แล้วก็พบกับคนที่ทั้งหัวใจของฉันกำลังรอคอยอยู่...
“พี่แอมป์...” ฉันส่งเสียงเรียกออกไปเบาๆ ทำให้ชายหนุ่มที่ยืนหันหลังอยู่หันกลับมา ฉันก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง กระโดดทิ้งตัวเข้ากอดเขาทันที
พี่แอมป์ดูจะตกใจไปเล็กน้อยกับการที่ฉันกระโดดเข้าใส่แบบนั้น แต่ทว่าเขาก็ไม่ได้พูดอะไร กอดฉันไว้แล้วลูบผมเบาๆอย่างเคย ก่อนเราจะเงยหน้าเพื่อสบตากัน
ใบหน้าเราเคลื่อนเข้าหากันช้าๆ พี่แอมป์ค่อยๆประทับรอยบนหน้าผาก เปลือกตา ปลายจมูก ก่อนที่มันจะมาจบที่ริมฝีปากของฉัน
จูบนั้นช่างนุ่มนวล อ่อนหวาน อ่อนไหวไปพร้อมๆกัน มัน...แทบจะทำให้ฉันล้มลงไปกองกับพื้น ถ้าไม่มีมือหนาของเขาประคองเอาไว้ เราสองคนจูบกันเนิ่นนานเพื่อเป็นการถ่ายทอดความรู้สึกหลากหลายให้กันและกัน ฉันคิดถึงเขา คิดถึงมาก...
“แอป เป็นไงบ้าง” เขาเอ่ยถามฉัน หลังจากที่ถอนริมฝีปากออกไปแล้ว แต่มือหน้ายังคงประคองเอวฉันไว้อยู่ดี
“ดีค่ะ งานก็เข้ามาเรื่อยๆ แต่แอปจะพยายามมาเจอพี่แอมป์ให้ได้มากที่สุดนะ” ฉันตอบเขากลับไปแล้วซุกตัวลงกับแผ่นอกของชายหนุ่มอันเป็นที่รักของฉัน
“ดีแล้วล้ะ พี่กำลังจะอัดเสียง ถ่ายเอ็มวี แล้วก็จะแถลงข่าวเป็นศิลปินเต็มตัวแล้วนะ”
“ดีจังเลย เออ มีคนติดต่อให้แอปไปแคสเป็นนางเอกเอ็มวีของ Phenomena group ด้วยแหละ แต่ผลแคสยังไม่ออกมาเลย อีกอย่างถ้าได้แอปก็ยังไม่รู้ว่าจะได้เป็นนางเอกเอ็มวีของใคร แต่แอปอยากเป็นนางเอกของพี่แอมป์นะ”
“ฮ่าๆๆ ทำไมล่ะ”
“แอปไม่อยากให้พี่แอมป์เข้าใกล้คนอื่นนี่ แอปหวง -3-“
“เอาน่า มันเป็นงานน่ะแอป พี่...มีแอปคนเดียวนะ” เขาพูดแล้วจับมือฉันไว้เป็นเชิงยืนยัน “ถ้าพี่ได้แถลงข่าว อีกไม่นานความรักของเราก็จะไม่ต้องหลบๆซ่อนๆแล้วนะ แอปรอพี่ได้มั้ย”
“ได้ค่ะ แอปจะรอ เพื่อเราสองคน” ฉันพูดก่อนจะกระชับวงแขนเข้าไปอีก พี่แอมป์ก็เช่นกัน เรากอดกันอยู่อย่างนั้น ฉันมีความสุขมาก อยากหยุดเวลานี้ต่อไปจัง...
“เอาล่ะ พี่ออกมานานแล้ว เดี๋ยวจะมีคนสงสัย วันนี้แยกกันตรงนี้ก่อนนะ แล้ววันจันทร์เจอกัน” พี่แอมป์คลายอ้อมกอดแล้วบอก ฉันเหลือไปมองนาฬิกาก็พบว่าฉันเลตไปเกือบจะ20นาทีแล้ว
“ค่ะ แอปก็มีนัดเหมือนกัน เจอกันนะค่ะ” พูดแค่นั้นแล้วเราสองคนก็แยกจากกัน พี่แอมป์เดินกลับขึ้นบันไดหนีไฟไป ส่วนฉันก็ผลักประตูออกไปทางเดิม แล้วขึ้นลิฟต์ไป...
“แอป ไปไหนมา” เสียงพี่กวาง ผู้จัดการส่วนตัวของฉันดังถามขึ้นทันทีที่ฉันเปิดประตูห้องประชุมเข้ามา ฉันแอบชักสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย แต่ก็ตอบคำถามไป
“แอปไปถ่ายรายการ แล้วมันก็เลิกช้า รถติด เลยมาช้า”
“แอป จะโกหกอะไรคิดให้มันเนียนกว่านี้หน่อยนะ คิดว่าพี่ไม่รู้หรือไง ว่าแอปไปไหนมา”
เปรี้ยง!!! คำพูดนั้นเหมือนมีอะไรมาฟาดบนศีราะฉันอย่างแรง นี่...อะไร พี่กวางไปรู้อะไรมา
“พะ...พี่กวาง หมายความว่าไง” ฉันเอ่ยถามอย่างตะกุกตะกัก ไม่สิ ฉันจะหวั่นไหวไม่ได้ หายใจเข้าลึกๆสิแอปเปิ้ล
“วันนี้ไอ้หน้าตี๋นั่นมันมาเรียนร้องเพลงนี่หน่า คงจะไปหลบมุมตามซอกเสา หรือบันไดหนีไฟน่ะสินะ”
เท่านั้นแหละ!!! ทันทีที่ฉันได้ยินคำพูดนั้น มันก็เหมือนการที่พี่กวางโยนไฟเข้าใส่กองเพลิง เพราะอารมณ์โกรธฉันร้อนรนขึ้นทันที ก่อนจะพูดออกไปด้วยอารมณ์ทั้งหมด
“พี่กวาง! พี่พูดอย่างนี้มันก็เท่ากับไม่ให้เกียรติแอปนะ” ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนที่จะรัวต่อ “แอปกับพี่แอมป์เรารักกันด้วยใจจริง และที่เราต้องแอบไปเจอกันอย่างนี้ ส่วนหนึ่งมันก็มาจากพี่กวางไม่ใช่หรอ!”
ฉันรู้สึกว่าที่พูดออกไปมันกลายเป็นตะโกนไปแล้ว ก็พี่กวางไม่ใช่หรอ ที่เป็นผู้จัดการส่วนตัวฉัน ที่ห่วงชื่อเสียงและความเป็นนางเอกของฉัน ถึงได้บอกให้ฉันปิดข่าวและแอบคบกับพี่แอมป์ แอบเจอกันอย่างนี้!!!
“เพราะพี่งั้นหรอ ถ้าพี่ไม่เป็นห่วงแอปพี่จะทำอย่างนี้มั้ย แอปเพิ่งเข้าวงการแอปจะมีข่าวอย่างนี้ออกไปไม่ได้ พี่เป็นผู้จัดการส่วนตัวของแอปนะ พี่ก็ต้องห่วงแอปสิ” พี่กวางพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาลง เหมือนการปลอบประโลม พอเจอน้ำเสียงอย่างนั้นเข้าไป ฉันก็อดที่จะอ่อนลงไม่ได้ เฮ้อ
พี่กวางกับฉันรู้จักกันมาตั้งแต่สมัยวิทยาลัย จนฉันเข้ามาทำงานในวงการบันเทิง พี่กวางเองก็เลยมาทำหน้าที่เป็นผู้จัดการส่วนตัวของฉัน มีพวกพี่กวางคนเดียวเท่านั้นแหละ ที่รู้จักฉันดีพอ รู้ว่าเวลาฉันเสียใจ เวลาฉันโกรธ หรือเวลาฉันดีใจจะต้องทำยังไง ฉันเคารพพี่กวางมาก
พี่สาวของฉัน...
“พี่กวางปล่อยมือแอปนะ” ฉันพูดเสียงเบา พร้อมกับสูดลมหายใจเข้าปอดอีกที แล้วค่อยๆดึงมือออกจากการเกาะกุม ก่อนจะจ้องหน้าพี่กวาง แล้วพูดออกมาตรงๆ
“แอปรู้รู้นะค่ะว่าพี่กวางห่วงแอปแค่ไหน และแอปเข้าใจจุดนั้นดี แต่แอปว่าเราสองคนอยู่แบบผู้จัดการส่วนตัวกับศิลปินจะดีกว่านะค่ะ ส่วนเรื่องพี่แอมป์ แอปสัญญาค่ะว่าจะระวังให้มากกว่านี้แล้วจะไม่ให้เสียงาน โอเคนะค่ะ” ฉันอ่อนลงไปมาก และยิ้มให้กับพี่กวางในตอนท้ายประโยค ให้ตายเถอะ ฉันกลัวพี่กวางเสียใจนี่ ยังไงเราก็เป็นผู้จัดการส่วนตัว เป็นพี่น้องกันนี่หน่า
“อื้อ อ่ะนี่ ตารางงานเดือนนี้ของแอป พี่เรียกมาเพื่อที่จะให้แอปนี่แหละ” พี่กวางพูดแล้วยื่นกระดาษปึกเล็กๆปึกนึงมาให้ฉัน คิวงานของฉันเองนั่นแหละ แต่ทำไมมันมาเป็นปึกอย่างนี้ล้ะ ฉันต้องเหนื่อยแน่ๆเลย
ฉันพลิกเอกสารที่ได้ไปมาหลายรอบ แล้วเอ่ยถามขึ้น...
“แล้ว...งานที่เขาเรียกแอปไปแคส ผลยังไม่ออกมาหรอค่ะ” ฉันถามขึ้นอย่างกล้าๆกลัวๆ ไอ้งานที่บอกก็คือการไปแคสเป็นนางเอกเอ็มวีนี่แหละ ฉันรู้ว่าพี่กวางไม่อยากให้ฉันทำ แต่ถ้าฉันได้ทำงานนั้น ฉันจะดังขึ้นไปอีก แถมยังจะอยู่ใกล้พี่แอมป์มากขึ้นด้วย มันทำให้ฉันอยากได้งานนั้นจริงๆ
“อือ ผลยังไม่มา เอาว่าถ้ามาแล้วพี่จะบอกแอปทันทีเลยนะ”
“อย่าลืมนะค่ะพี่กวาง พี่ก็รู้ว่าแอปอยากได้งานนี้มาก นะค่ะๆ” ฉันทำหน้าตาน่ารักใส่ พลางอ้อนพี่กวางด้วย พี่กวางนะแพ้ลูกอ้อนของฉันอย่างนี้ทุกทีล้ะนะ
พี่กวางพยักหน้ากลับมาเบาๆ เห็นมั้ย ฉันบอกแล้วว่าพี่กวางต้องแพ้ลุกอ้อนฉัน
“ฮิฮิ ขอบคุณมากนะค่ะพี่กวาง ขอบคุณที่อยู่กับแอปมาตลอดด้วย พี่กวางน่ารักที่สุดเลย” ฉันยิ้มให้พี่กวางอย่างน่ารักและจริงใจที่สุด ก่อนจะเดินเข้าไปกอดแรงๆ แล้วเก็บกระเป๋า รวมถึงปึกกระดาษคิวงานแล้วเดินออกจากห้องประชุมไป...
“ลาเต้แก้วนึงค่ะ” ฉันสั่งกาแฟ แล้วเดินไปนั่งรอภายในบริเวณของร้าน ระหว่างรอกาแฟมาก็นั่งกดโทรศัพท์มือถือตัวอักษรภาษาอังกฤษไปด้วย
ไม่นานก็มีข้อความเข้ามาทางโปรแกรมแชตของโทรศัพท์ ฉันเปิดดูก็รู้ว่าเป็นข้อความจากพี่กวางนั่นเอง
‘ผลแคสออกแล้ว แอปได้งาน’
ข้อความสั้นๆนั้นมันทำให้ฉันดีใจเป็นบ้า หมายความว่าฉันจะได้เข้าไปใกล้ชิดพี่แอมป์อีกก้าวหนึ่งแล้ว โอ๊ย ฉันดีใจที่สุดเลย
ฉันค่อยๆเก็บกระเป๋า พร้อมหยิบแก้วกาแฟเดินออกจากตึกไป ด้วยอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เจอกันคราวหน้าฉันต้องรีบบอกพี่แอมป์ซะแล้วแหละ...
ชายหนุ่มจ้องมองหญิงสาวที่กำลังนั่งด้วยท่าทางสง่างาม หลังจากฟังเรื่องราวทั้งหมด เค้าก็ได้แค้ครุ่นคิดอยู่ในหัว
“เอาล่ะ ขอบคุณคุณมากเจ้าหญิง” เค้าเอ่ย หญิงสาวจึงค่อยๆลุกแล้วเดินออกจากห้องไป
บทเริ่มต้นของความลับทั้งแปดข้อได้ผ่านไปแล้ว แต่มันก็เป็นเพียงเริ่มต้นเท่านั้น เพราะจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นยังมีความลับอีกหลายข้อที่แต่ละคนยังไม่เปิดเผยแน่นอน แล้วมันก็จะยิ่งยุ่งยากขึ้นเรื่อยๆด้วย
เค้าใช้ปากกาขีดถูกหน้าชื่อของเธอ ก่อนจะเริ่มวนความลับข้อใหม่....
------------------------------------------------------------------------
มาอัพให้แล้วครับ หายไปนานมาก
พอดีสอบเปียโนเสร็จเลยฉลองด้วยการอัพฟิคซะเลย
จริงๆตอนนี้ยาวกว่านี้แต่ไรเตอร์ได้รีไรท์ใหม่ เอาส่วนที่อาจทำให้การการแตกแยกออก 555
ตอนหน้าจะเริ่มวนกลับแล้วนะครับ มาเดากันดีกว่าว่าจะเริ่มที่ใคร
ตอนหน้า Story Teller คือ...
ความคิดเห็น