{TS7} Who or Whom? ใครรักเธอ...เธอรักใคร

ลำดับตอนที่ #5 : chapter4 Story Teller : Junior

Chapter 4
Story Teller : Junior


สำหรับผม ความลับกับความฝัน...มันคงอยู่ใกล้กันเกินไป



"ฮะ ฮะ ฮะ ฮ้าดดดดชิ่วววววว"
ผมนั่งฟังเสียงจามของคนข้างๆเป็นรอบที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้ แต่...มันไม่ได้มีแค่เสียงจามน่ะสิ
"แค่กๆ ซื้ดดดดดดดด"
มันตามมาด้วยเสียงไอและเสียงสูดน้ำมูก = =
"พี่ตาม เป็นอะไรมากเปล่าเนี่ย" เสียงนทเอ่ยถามขึ้นจากบนรถตู้คันเดียวกัน ผมที่นั่งอยู่ข้างหลังก็เหลือบตาไปมองคนที่กำลังไอหน้าดำหน้าแดง จมูกแดง แถมยังจามตลอดเวลาอีกต่างหาก ชิ น่ารำคาญ
ตอนนี้เรากำลังอยู่บนรถตู้เพื่อที่จะเข้าบริษัทไปเรียนร้องเพลงครับ พวกเราจะสลับกันเข้าไปเรียนอย่างนี้ล้ะครับ เมื่อวานเป็นคิวของพี่เนส ซิลวี่ แล้วก็พี่แอมป์ วันนี้ก็เลยเป็นของผม ตูมตาม แล้วก็นทครับ
"ไม่เป็นไรหรอกนท ต้องเป็นเพราะเมื่อวานเล่นน้ำกับไอ้หน้าแป้นข้างหลังนั่นน่ะ" ตูมตามตอบแล้วค่อยๆเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดจมูกเบาๆ แต่แววตาที่หาเรื่องมาทางผมน่ะ มันไม่ได้เหมือนคนป่วยเลยสักนิดเดียว
เอ๊ะ เดี๋ยวนะ เมื่อกี้เหมือนมันว่าผมนี่หน่า
ผมถอดหูฟังไอพอดที่ใส่อยู่ออกไป แล้วถามมันขึ้นต่อทันที
"อ้าว นี่แกว่าฉันหรอตาม แกนั่นแหละ เอาสายยางมาไล่ฉีดใส่ฉัน" ผมโต้กลับไปทันที ทำไมผมจะต้องยอมให้ไอ้บ้านี่มันมาว่าผมคนเดียวล่ะ
"แกน่ะแหละเริ่มก่อน ฉันรดน้ำต้นไม่อยู่ดีๆ แกก็ไปปลดสายยางออก น้ำมันก็กระเด็นใส่หน้าฉันหมดดิว่ะ" แน่ะ มันสู้ครับผม มันสู้
"แล้วแกก็เลยเอาคืนฉันว่างั้น?"
"แกเริ่มก่อนเองนะไอ้เนียร์ ฮ้าดดดดชิ่ว"
กรี๊ดดดดดดดดดด(?) มันจามใส่ผม
"อี๋ เชื้อโรคว่ะมึง ไปไกลๆกุเลยนะ" ผมพูดพลางปัดเสื้อผ้าผมออกไป แต่พอเงยหน้ามองมันอีกที
หน้าตาตูมตามดูนิ่งเฉยไปแปลกๆ แต่ก็แค่พริบตาเดียว มันก็กลับมาทำหน้าขี้เก๊กกวนประสาทเหมือนเดิม ก่อนจะตอบว่า
"เออ กุก็ไม่ได้อยากจะอยู่ใกล้มึงหรอก ชิ" แล้วมันก็หันหลังกลับไปนั่งเหมือนเดิม เฮ้ย อะไรว่ะ ผมว่ามันแปลกๆไปนะเนี่ย ปกติมันต้องเถียงผมต่อสิ
ผมจ้องแผ่นหลังของตูมตามที่นั่งอยู่ข้างหน้า ความรู้สึกแปลกๆในอกมันก็เกิดขึ้นอีกครั้ง
บ้าไปแล้วจูเนียร์ แกต้องเก็บความลับนั้นไว้ให้ได้นะ

...อยู่ใกล้กันยิ่งหวั่นไหว ห้ามใจตัวเองไม่ได้เลย
สั่งหัวใจให้เมินเฉย ไม่รู้ต้องทำยังไง...

เสียงเพลงที่นทร้องดังออกมาจากในห้องซ้อมร้องเพลงเบาๆ อ้อ ผมคงลืมบอกทุกคนไป นอกจากเราต้องซ้อมเพลงของตัวเองแล้ว เราต้องซ้อมเพลงของศิลปินคนอื่นเพื่อเป็นการวอร์มหรือช่วยฝึกเทคนิคในแต่ละเพลงไปด้วยอ่ะครับ เข้าใจกันมั้ยเอ่ย?
ตอนนี้ผมนั่งรออยู่ข้างนอกคนเดียว เพราะนทก็ไปเรียนร้องเพลง ส่วนตูมตามก็ไปเรียนเต้นอยู่ห้องฝั่งตรงข้าม
อาจเพราะห้องเรียนเต้นเป็นห้องกระจก แถมยังโปร่งอีกต่างหาก ต่างกับห้องร้องเพลงที่ทึบ มองอะไรแทบไม่เห็นเลย เพราะฉะนั้นผมเลยเห็นทุกการเคลื่อนไหวในห้องเรียนเต้นห้องนั้น แม้ว่าตูมตามจะขยับร่างกายไปตามจังหวะเพลงอย่างดี แต่ว่ามันยังมีบางทีที่ผมเห็นหน้านายนั่นซีดลง แถมยังดูเหนื่อยอีกต่างหาก สงสัยมันจะไม่สบายจริงๆใช่มั้ย...
ความรู้สึกผิดค่อยๆก่อตัวขึ้นในอกช้าๆ...
แหม ผมก็แค่หมั่นไส้มันเล็กๆเท่านั้นเอง ก็มันทำเป็นเท่ไปยืนรถน้ำต้นไม้อยู่กลางสวน ผมก็เลยไปดึงสายยางที่ต่อไว้กับก๊อกเลย น้ำมันก็หยุดสิครับ ตูมตามมันก็ชะโงกหน้าเข้าไปดูว่ามีอะไรติดในสายรึเปล่า เท่านั้นแหละครับ น้ำที่ยังอยู่ในสายก็ไหลกระทบใบหน้าหล่อๆของมัน ไม่สิ เรียกว่าทั้งตัวกันเลยดีกว่าครับ แล้วพอมันเห็นว่าผมเป็นคนทำเท่านั้นแหละครับ สงครามย่อยๆก็เลยเกิดขึ้น แล้วผมกับมันก็เปียกไปทั้งตัว แถมบ้านยังเกือบพังอีก แล้วมันเปลี่ยนโลเกชั่นจากสวนเข้าไปในบ้านได้ยังไง ผมก็ไม่รู้สิครับ
เฮ้อ ถ้ารู้ว่าจะทำให้มันป่วยอย่างนี้ ผมจะไม่เล่นหนักขนาดนั้นเลย...
ผมมองนาฬิกา แล้วสลับกับคนที่กำลังเรียนเต้นอยู่ก่อนอะไรจะแวบเข้ามาในหัว
เอาล่ะ ผมคงต้องทำอะไรเพื่อชดเชยความผิดบ้างแล้วแหละ
คิดได้ดังนั้น ขาผมมันก็เร็วเท่าสมอง มันรีบก้าวไปลงลิฟต์ไปข้างล่างทันที...

ร้านขายยา
ผมมองไอ้ป้ายนี้มาประมาณห้านาทีได้ล้ะ = = ตอนนี้ความคิดต่างๆตีในหัววุ่นไปหมด ผมควรทำอย่างนี้จริงๆหรอ มันจะว่าผมเว่อร์รึเปล่า หรือมันจะดูประหลาดไปมั้ยถ้าผมทำ
....
"สวัสดีครับ เป็นอะไรมาครับ รับยาตัวไหนดี" แง๊ ปลายประสาทส่วนไหนมันสั่งให้ผมเปิดประตูร้านเข้าไปล้ะเนี่ย เอาว่ะไอ้เนียร์ ถือว่าเป็นการแสดงความห่วงใยระหว่างเพื่อนล้ะกัน
"เอ่อ คือ ผมมาซื้อให้เพื่อนนะครับ" ผมบอกเภสัชกร(ผมคิดว่าเป็นเภสัชกรนะ)ในร้านขายยาออกไป
"อืม แล้วอาการเพื่อนคุณเป็นยังไงบ้างครับ"
"อ่อ ก็มีอาการ....." บลาๆๆ ผมบรรยายอาการทั้งหมดที่ไอ้ตามมันเป็นไป แล้วเภสัชกรเขาก็เดินไปเปิดตู้ยานุ่นนี่ ก่อนจะมียาวางอยู่เต็มเคาน์เตอร์
"อันนี้เป็นยา..." บลาๆๆ เสียงพร่ำบรรยายสรรพคุณของยาตัวต่างๆดังออกมาไม่หยุด ผมฟังเข้าหูบ้างไม่เข้าหูบ้าง แต่เอาน่า ผมให้ไอ้ตามกินถูกอยู่แล้วแหละ
หลังจากได้ยาเรียบร้อยแล้ว ผมก็เดินกลับไปที่ห้องซ้อมเหมือนเดิม พร้อมด้วยขวดน้ำอีกขวด แต่พอเมื่อเดินไปถึงหน้าห้องซ้อมเต้น ผมก็คิดอะไรได้บางอย่าง
อืม ลืมไปอย่างสินะ...

"อ้าว เนียร์ ไปไหนมาเนี่ย" ผมเดินเข้าไปวางถุงของลงที่โต๊ะ ก็เห็นนทเดินออกมาจากห้องเรียนพอดี ต่อไปผมต้องเข้าไปเรียนร้องแล้วสลับกับนทที่จะเข้าไปเรียนเต้น หมายความว่า ตูมตามจะออกมานั่งคอยก่อน
จังหวะไม่ควรพอดีขนาดนี้นะ = =
"อ่อ ไปหาอะไรกินมาอ่ะ เอ้านี่ ของตามนะ มีคนฝากมาให้มัน" ผมพูดขึ้น แล้วไอ้ตัวต้นเหตุก็เดินมาพอดี ผมเห็นอย่างนั้นเลยรีบเดินเข้าห้องเรียนร้องไปทันที ดีนะที่เรียนร้อง ปิดจากโลกภา่ยนอกไปเลย เฮ้อออออออ

ผมออกมาจากห้องร้องเพลง ตูมตามก็ลุกขึ้นเดินสวนผมเข้าไปทันที ผมเห็นนทนั่งรออยู่ข้างหน้า แน่นอนหูของเธอเสียบไอพอดอยู่ แต่สิ่งที่ผมสังเกตมากกว่านทคือ ถุงยาที่วางอยู่ข้างๆขวดน้ำที่พร่องไปแลว้ครึ่งขวด
หืม ตามมันกินหรอเนี่ย
"นท นทได้กินน้ำนี่ป่ะ" ผมถามนทจนเธอต้องเอาหูฟังออกจากหู
"เปล่าๆ ก็พี่เนียร์บอกว่าของฝากพี่ตาม นทจะไปกล้าแตะได้ยังไง" แล้วเธอก็ใส่หูฟังเข้าไปต่อ งั้นก็หมายความว่าตามมันกินงั้นสิ ผมชะเง้อมองเข้าไปในทุก ไอ้สิ่งที่ผมใส่ไว้ให้มันก็ไม่อยู่แล้ว มันเก็บไว้หรือมันเอาไปทิ้งว่ะ ผมค้นๆถุงและรอบๆบริเวณนั้น แต่สิ่งที่ผมเจอมันกลับมาอยู่ในกระเป๋าผม...
ในนั้นมีโพสอิทใบเล้กเขียนไว้ว่า...

'ขอบคุณนะ'

ไม่รู้ว่ารอยยิ้มมันมาจากไหน แต่ตอนนี้ผมยิ้มแก้มแทบฉีก ผมแทบจะวิ่งเข้าไปในห้องซ้อมเต้น อ๊ากกกกกกกกกกกกกก
แม่งๆๆ ผมมีความสุขที่สุดในโลกเลย

...................



...............



เอ๊ะ แล้วทำไมผมต้องมีความสุขด้วยล้ะ
อืมมมมม ผมว่าอะไรแปลกๆได้เกิดขึ้นกับตัวผม แล้วอวัยวะที่อกข้างซ้ายแล้วล้ะ
แต่ว่า...มันจะเป็นไปได้จริงๆหรอ?




แปะๆๆ
เสียงปรบมือดังขึ้นทันทีที่ได้ฟังเรื่องราวจบ ความลับเรื่องนี้ก็ถูกใจเขาไม่แพ้สามเรื่องที่ผ่านมาเลย
"เป็นแค่ตัวตลก แต่ดันไปหลงรักเจ้าชาย เอ๊ะ เรียกว่าหลงรักได้มั้ยน้า" ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นอย่างกวนประสาท เรียกสีหน้าถมึงทึงจากผู้สนทนาได้พอตัว
"เอาล่ะ พอแค่นี้ก่อนดีกว่า ผมมีความสุขมากพอแหละ แล้วเจอกันอีกครั้ง คุณตัวตลก"
ชายหนุ่มผายมือไปทางประตู คู่สนทนาของเขาหันมามองอยา่งคาดโทษ ก่อนจะเดินพ้นหลังประตูออกไป
ชายหนุ่มเปิดสมุดบันทึกที่เขาจดเรื่องราวต่างๆไว้ พลางคิดต่อว่าต่อไปใครจะมาเป็นผู้เล่านิทานความรักอันสนุกสนานนี่ต่อดี
"ฮ้าา...." เขาเอ่ยขึ้นเมื่อมือไปหยุดที่ชื่อของคนๆหนึ่ง...




----------------------------------------------------

มาอัพให้แล้ว หายไปเลยๆ
เนื่องจากไรเตอร์เรียนๆๆและเรียน
ตอนนี้เปียโนกำลังจะสอบแล้วด้วย เลยต้องเจียดเวลาไปซ้อม
จากครึ่งชั่วโมง ตอนนี้มันเพิ่มจนเกินชั่วโมงนึงแล้ว
แต่สัญญานะครับว่าจะเข้ามาให้บ่อยขึ้นน้า

อยากเวิ่นฟอลโล่วได้ที่นี่ @nistaarm_ZO
ไรเตอร์สิงประจำ 555