{TS7} Who or Whom? ใครรักเธอ...เธอรักใคร

ลำดับตอนที่ #3 : chapter2 Story Teller : Note

Chapter 2
Story Teller : Note


ฉันว่าเขากำลังมีความลับ...


"ตาม เดี๋ยวพี่ตามไปนะ แปปนึง" ฉันหันมองตามเสียงของพี่แอมป์ที่ตะโกนไปถึงพี่ตูมตามจากภายในรถ
"อ้าว พี่แอมป์ พี่..." เสียงพี่ตูมตามดังตามมา แต่พี่แอมป์ก็ไม่ได้ฟังแล้ว
พี่แอมป์จะไปไหนน่ะ...?
ฉันอดสงสัยไม่ได้จริงๆ ทั้งที่เดินด้วยกันจนมาถึงรถตู้อยู่แล้ว (ฉันเข้าไปนั่งข้างในแล้วด้วยซ้ำ) พี่แอมป์กลับขอตัวแล้ววิ่งไปซะงั้น
มีอะไรรึเปล่า...
"พี่แอมป์ไปไหนน่ะพี่ตาม" ฉันเอ่ยถามพี่ตามทันทีที่เดินมาถึงรถ เขาส่ายศีรษะเป็นเชิงไม่รู้เล็กน้อย ก่อนที่จะเดินไปบอกพี่แนนให้รอพี่แอมป์ก่อน
นั่นก็ทำให้ฉันต้องถอนหายใจออกมาอีกรอบ
...ทำตัวลับๆล่อๆ เหมือนมีอะไรปกปิด...

ประมาณสิบนาทีผ่านไป
ร่างสูงในเสื้อเชิ้ตสีชมพูอ่อนก็วิ่งกลับเข้ามา
"มาแล้วๆ" เขารีบบอกกับทุกคน แล้ววิ่งเข้าไปนั่งทันที
"เห้ย ไปไหนมาเนี่ยยยยยยย รอกันนานมากเลยเถอะ" จูเนียร์แซวพี่แอมป์ทันทีที่ขึ้นรถ ฉันเหลือบตามองไปทางเขานิดหน่อย แต่เขากลับไม่มองมาทางฉันสักนิด จนรถตู้ปิดประตูสนิท แล้วเคลื่อนตัวออกไปนั่นแหละ
...เขาก็ยังคงไม่หันมองฉันอยู่ดี...

ฉันเดินวนไปวนมาอยู่หน้าประตูสีขาวนี้ประมาณ4-5รอบได้แล้วมั้ง ไม่ใช่เพราะฉันโรคจิตหรืออะไรนะ เพียงแต่ฉันไม่กล้าที่จะเข้าไปถามคนที่อยู่ในห้องนี้ตรงๆน่ะสิ
ใช่ ตอนนี้ฉันกำลังเดินวนไปวนมาอยู่หน้าห้องนอนชาย และคนที่อยู่ในห้องนอนนั้นก็คือพี่แอมป์ !!!
ฉันทนเก็บความสงสัยไม่ไหวแล้ว ฉันอยากรู้ว่าเขาหายไปไหนกันแน่
เอาว่ะ กลั้นใจรีบๆถามแล้วไปดีกว่า 1 2 3
ก๊อกๆๆ
อ๊ากกกกกก เคาะไปแล้วเว้ย นทแกเคาะไปแล้วเว้ยยยยยย...
ตื่นเต้นๆ...
ไม่นานประตูห้องก็เปิด พร้อมกับคนที่ฉันต้องการในสภาพที่ใบหน้ายังคงเต็มไปด้วยครีม เอิ่ม ทาครีมอยู่สินะ
"อ้าว ว่าไง นทมีอะไรรึเปล่า" เขาถามฉันออกมา อ้าว แล้วไงต่อละนท ถามไปสิ ถามเลยๆ โอกาสมาถึงแล้วนะ
"เอ่อ... นทมา... มาขอยืมครีมทาผิวหน่อยน่ะ" ไอ้บ้านทททททททท แกพูดอะไรหรอกไปน่ะรู้มั้ย ยืมครีมทาผิวหรอ ฮือ แกต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเลย
ฉันเห็นพี่แอมป์ทำหน้างงนิดหน่อย ก่อนจะเดินเข้าไปหยิบครีมออกมาให้ฉัน
"อ่ะ เอานี่ไปให้ซิลวี่ด้วย เผื่อจะได้ใช้ วันหลังอยากได้ครีมอะไรก็บอกให้พี่ทีมงานเขาไปซื้อให้สิ" ฉันยิ้มรับ พี่แอมป์เป็นคนน่ารักมากจริงๆ แต่ประเด็นอยู่ที...
ฉันไม่ได้ตั้งใจมายืมครีมทาผิวววววววว T^T
อ๊าก อย่าอย่าเพิ่งเดินเข้าไปสิพี่แอมป์ เดี๋ยวก่อนๆ
"พะ...พี่แอมป์" อัยยะ ในที่สุดฉันก็ง้างปากตัวเองเรียกชื่อเขาได้แล้ว
"นทถามอะไรหน่อยได้มั้ย" นี่ ซัดอีกประโยคกันไปเลย โฮะๆๆ (แกเป็นอะไร - -)
"ว่ามาสินท" เขาอนุญาตฉันให้ถาม แต่นัยน์ตาและสีหน้าของเขากลับเตร่งขรึมขึ้นมาทันที ฉันว่าแล้ว...
ว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ
"ตอนที่พี่แอมป์วิ่งกลับขึ้นไป พี่แอมป์ไปไหนหรอ" ฉันตัดสินใจถามออกไป ตอนนี้ความรู้ึสึกตื่นเต้นเมื่อครู่มันหายไปไหนหมดแล้วไม่รู้ ตอนนี้ฉันกลับรู้สึกโหวงๆที่ท้อง
...เหมือนหัวใจกำลังออกจากตัวฉันไป...
"คือ....พี่ไปเข้าห้องน้ำนะ แล้วนึกได้ว่าลืมของ เลยวิ่งกลับไปเอาของที่ห้องซ้อมด้วยนะ" เขาตอบกลับฉันมา แต่เมื่อฉันฟังคำพูดกอปรกับสีหน้าแล้ว มันไม่ได้ดูไปด้วยกันเลย
นี่ฉันเดาไม่ผิดสินะ...
"ลืมของหรอ?" ฉันถา่มออกไป เอ๊ะ หรือเรียกว่าพึมพำดีล่ะ เพระาฉันรู้สึกว่าเสียงที่ฉันพูดออกไปมันเบาราวกับจะเป็นกระซิบซะให้ได้
"ฮ่าๆๆ ก็แบบนั้นแหละ นทมีอะไรรึเปล่า ถ้าทำให้ช้าวันหลังพี่สัญญาว่าจะไม่ทำงี้แล้ว ไปกินข้าวเถอะ เดี๋ยวพี่ทาครีมเสร็จแล้วจะลงตามไป"
"อ่า อื้ม" พี่แอมป์ร่ายออกมาซะยืดยา่วก่อนจะดุนหลังฉันออกไป ฉันได้แต่พยักหน้ารับหงึกๆ แล้วเดินออกจากห้องไป
...ฉันได้ยินเสียงปิดประตูตามหลัง มันเหมือนอะไรฟาดลงมาที่หัวฉัน...

อากาศตอนกลางคืนแบบนี้มันก็เย็นสบายดีเหมือนกันนะ ปล่อยให้อารมณ์ไหลไปพร้อมๆกับอากาศ พร้อมกับเกาอูคุเลเล่ประจำตัวฉันไปเรื่อยๆ
ฉันฮัมเพลงตามที่ดีดอูคุเลเล่ไปเรื่อยๆ พลางคิดไปถึงเรื่องที่ผ่านมาช่วงกลางวัน
นี่ฉันเป็นอะไรไปกันแน่นะ... ฉันมองออกชัดๆเลยว่าพี่แอมป์กำลังมีอะไรปิดบังฉัน ไม่สิ ปิดบังพวกเราทุกคนอยู่ และฉันก็แอบคิดไปอีก ว่าเรื่องนั้นคงจะมีอิทธิพลกับพี่แอมป์เป็นอย่างมาก จนถึงขนาดปล่ิอยให้พวกเรารอ และถ้าฉันคิดไม่ผิด เรื่องนั้นคงจะเป็น...
ผู้หญิงสินะ...
พี่แอมป์คงแอบมีใครอยู่แน่ๆ ฉัน...คิดว่าอย่างนั้นนะ แต่ฉันไม่กล้าพอที่จะถามออกไปหรอก แล้วก็ไม่รู้ว่าพี่แอมป์จะเล่าให้ฉันฟังรึเปล่า
ที่สำคัญที่สุด...ฉันยังไม่มั่นใจในความรู้สึกของตัวเองเลย ฉันรู้สึกยังไงกับพี่แอมป์กันแน่ ถึงได้มานั่งคิดถึงและห่วงนุ่นนี่นั่น แถมยังกลัวว่าเขาจะไปมีใครอีก
ไอ้อวัยวะที่อยู่ในอกข้างซ้ายนี่ มันยังไงกันนะ...
"พี่นทททททททท" เสียงซิลวี่ดังมาแต่ไกล ฉันชะงักมือที่กำลังเกาอูคุเลเล่อยู่ ก่อนจะหันไปมองน้องที่เดินออกมา
"เข้าไปข้างในกันเหอะ อากาศเริ่มหนาวล้ะ" ซิลวี่มาชวนฉันกลับเข้าไปข้างในนั่นเอง ฉันพยักหน้าตอบรับคำน้องเบาๆ แล้วเริ่มเก็บหนังสือเพลงและอูคุเลเล่ให้เข้าที่ ความคิดในหัวยังคงวนไปวนมาแต่เรื่องของเขา...
ฉันสะบัดหัว ไล่ความคิดออกไป แล้วหอบข้าวของกลับเข้าไปในบ้านทันที
..เวลาเท่านั้นแหละ ที่จะเป็นตัวตัดสิน...

ฮ้าววววววววววววว...
อะไรกัน เช้าแล้วหรอ ฉันยังรู้สึกนอนไม่เต็มอิ่มเลย
"อ้าว ซิลวี่ แต่งตัวออกไปไหนน่ะ" ขณะที่ฉันเพิ่งตื่นแต่ซิลวี่กลับแต่งตัวเหมือนจะออกไปข้างนอก
"อ้าว พี่นทตื่นแล้ว ซิลจะออกไปเรียนร้องเพลงไง วันนี้คิวซิล พี่เนส พี่แอมป์" ซิลวี่ตอบกลับมา
เยี่ยม ฉันไ้ด้ยินชื่อเขาแต่เช้าเลย - -
"อ่อ โอเค ไงก็โชคดีน้าซิล" ฉันอวยพรน้องก่อนจะเดินหัวยุ่งเข้าห้องน้ำไป และฉันก็ได้ยินเสียงซิลวี่ตะโกนบอกว่าจะออกไปตอนที่กำลังแปรงฟันอยู่ ต่อด้วยเสียงรถที่วิ่งตามออกไป

ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วก็ลงไปข้างล่าง (อาบน้ำเสร็จแล้วแต่หัวยุ่งเหมือนเดิม) ก็พบว่าเด็กสองคน เอิ่ม ไม่ใช่สิ
พี่ตูมตามกับพี่จูเนียร์กำลัง เอิ่ม... ถล่มบ้านอยู่
"นี่พี่สองคนทำอะไรอ่ะ" ฉันตะโกนถามออกไปเสียงดัง ให้ตายเหอะ นี่สองคนนี้วิ่งไล่กันไปมาจนทั่วบ้านแล้วมั้ง ยัง...ยังไม่พอ แถมทั้งสองคนยังตัวเปียกม่อล่อกม่อแล่กอีก นี่มันอะไรก๊านนนนนนนนนนน...!!!
"ก็ไอ้เนียร์อ่ะดิ ฉันรดน้ำต้นไม้หน้าบ้านอยู่ดีๆ มันก็ปิดสายยาง ฉันก็เข้าไปดูว่าสายยางเป็นอะไร พอรู้สึกตัวอีกที น้ำก็เปียกเต็มตัวอย่างนี้ ตายซะเหอะ" พี่ตามร่ายออกมายืดยาวแล้วก็คว้าไม้กวาด ห๊ะ ไม้กวาดเลยหรอ ไล่ตีพี่เนียร์ต่อ
อ๊าก พี่จะบ้ากันรึไง
"พี่ไม่ผิดเลยนะนท มันน้ะโหดเกินไป ดูดิ นิดเดียวเล่นซะไม้กวาด โห่ ต่อจากนั้นมึงก็เอาสายยางฉีดใส่กุเหมือนกันเหอะั"
"แต่มึงเริ่มก่อนนะ"
"กูไม่รู้เว้ยยยยยยย" แล้วทั้งคู่ก็เปิดศึกไล่ตามกันอีก โอเค เล่นกันต่อไปนะ ฉันขี้เกียจพูดล้ะ ยกจานข้าวไปกินในสวนก็ได้ว่ะ



"ฉันไม่เห็นว่าฉันจะรู้ความลับอะไรเพิ่มเติมสักอย่างเลยนะ อีกอย่างนั่นไม่ใช่ความลับของเธอนี่หน่า ผู้เร่ร่อน" ชายหนุ่มพูดขึ้นหลังจากฟังเรื่องราวจบ แต่หญิงสาวตรงหน้าก็แค่ยักไหล่ (หมายเหตุ ยิปซี = ผู้เร่ร่อน)
"เฮ้อ เธอคงไม่บอกดีๆกันใช่มั้ย" เธอก็ยังนิ่ง...
"แต่ฉันเริ่มเดาได้แล้วแหละว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป เห็นเค้าโครงความวุ่นวายแล้วล้ะ หึหึ" เธอก็ยังนิ่ง...
"เอาล้ะ เชิญเธอออกไปได้แล้ว" ชายหนุ่มกล่าวเป็นครั้งสุดท้ายด้วยอาการหงุดหงิดเล้กน้อย แต่ใช่ว่าหญิงสาวจะแคร์ เธอเดินออกจากห้องไป เหลือไว้แต่เพียงเสียงปิดประตูเป็นเสียงสุดท้าย



---------------------------------------------

ยังงงกันอยู่มั้ยอ่า ใจเย็นๆนะครับ ทุกอย่างจะค่อยๆคลี่คลายนะ
หวังว่าทุกคนคงจะเดาความลับของนทได้แล้วเนอะๆ
ตอนต่อไปใครจะเป็นคนเล่า เรื่องอะไร มุมมองไหน ติดตามด้วยนะครับ