คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 2 ยึด! ยึด! ยึด!And ยึด! 100%
“ยึด! - -”
หมับ
“กรี๊ดด!!! นายทำอะไรหน่ะ นั่นมันชุดว่ายน้ำสุดโปรดเลยนะยะ!!!>O<”
ซากุระโวยเพราะว่า คุณเพนที่กำลังหยิบชุดว่ายน้ำบิกินี่สีฉูดฉาด ลงในกล่องที่เขียนว่า ของผิดระเบียบ และดูเหมือนว่าซากุระจะไม่ได้ใส่ชุดนร. แต่ใส่เสื้อยืดสีขาวยาวถึงเข่า
“ไม่ต้องห่วง ทางโรงเรียนของเรานั้น มีชุดว่ายน้ำโรงเรียนอยู่แล้ว- -+”เพนพูดจบแล้วตรวจกระเป๋าใบแรกต่อไป(มันยังไม่ได้ตรวจอีก 4 ใบ)
“เยอะ(สาดดดด)เลยว่ะ…เฮ้! โคนัน เดอิดาระ อิทาจิ และซาโซริ มาช่วยตรวจดูของที่เด็กใหม่ขนมาหน่อย..-0-”
“……”
“เฮ้ย เงียบอะไรกันล่ะ มาช่วยตรวจของหน่อย -*-”เพนเริ่มขมวดคิ้ว
“นายลืมไปแล้วหรอ?.....”เดอิดาระถาม
“หา……?”เพนงง
เอาย้อนๆ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!”
เพลี้ยะ!!!
ซากุระตบซาโซริจน เฮียแกล้มกลิ้งเป็นสามตลบ จนไปชนกำแพง แล้วซากุระวิ่งมาชักคอเสื้อและ เขย่า!
กึกๆๆๆๆๆๆๆ!!!
“แง่ะๆๆๆๆ!......@[ ]@”
“เฮ้ย หยุดๆๆ!!”อิทาจิสั่ง
แล้วเซ็ทซึกับคาคุซึไปจับซากุระคนละข้างไว้! แต่ว่า…
พลั่ววว!!!
พลั่วววว!!!
“อุ๊ก!!!!/ยัยนี่เป็นนักมวยทีมชาติรึไงวะ!?...”เซ็ทซึและคาคุซึ กำท้องตัวเองและสลบลงไป ทำให้ซากุระหลุดมือไปได้ แล้วเธอก็วิ่งแล้วเตรียมกำป้ำล๊อคเป้าที่จะเล็งซาโซริ
“ตายซะ!!!....ไอโอตาคุ!!!>[ ]<”ซากุระ
หมับบ!!!!!!
“อาเร๊ะ?…ไหงชั้นตัวเลยได้อ่ะ?”ซากุระที่ตอนนี้ ขาไม่ได้ติดกับบนพื้นและแขนทั้งสองข้างโดนล๊อคโดยอิทาจิ
“อยู่นิ่งๆสิยัยบ้า แล้วที่สำคัญตัวเธอตอนนี้น่ะ…”อิทาจิปล่อยตัวซากุระ แล้วชี้ตัวเธอ
“หา……!!!”ซากุระ
ตอนนี้ซากุระอายเป็นลำตึงมากกว่าลูกตำลึง(เอ๊ะยังไงกันแน่- -)เพราะ
1.อยู่ในชุดเครื่อง แบบโรงเรียนโคโนฮะ(เฮ้ยเมื่อกี้ก็พูดไปแล้วนะนั่น!=[]=)
2.อยู่ไม่กึ่งเปลี่อยเพราะเสื้อหลุดหลุ่ย กระดุมเสื้อเปิดหมด เห็นเสื้อในเต็มๆ
3.เสื้อในเป็นลูกไม้สีชมพู
4.หน้าอกใหญ่ทะลัก เห็นเต็มๆ
พรวดดดด!!!
“!!!!!”
ซากุระหันไปมองเจ้าของเสียงเมื่อกี้นี้ แล้วเห็นโศกนาฎกรรมน้ำพุเลือด!!!
ฮิดัน กับ เดอิดาระ เลือดกำดำไหล และแอบอยู่หลังโซฟา(ดูมานนนน-*-)
อะ….อึ้มหว่ะ!O;;O<<<ฮิดัน
นะ….โนตม…อืม=;;=<<<เดอิดาระ
มีอะไรหรอมองไม่เห็น!<<<<<<คิซาเมะ(เอ๋งปิดตานิฟะ?!)
……<<<<<เพน (อึ๋มกว่าโคนันอีกฮึๆๆๆ-เพน/เฮ้ยนี่แก!?=[]= - ไรเตอร์)
=/ \=;;<<<<<อิทาจิ (มองไปทางอื่น..)
“….”โคนัน
โคนันทนไม่ไหวจูงมือซากุระแล้วหยิบเสื้อใครไม่รู้ไปแล้วไปห้องของตนเอง
ปึง!!!.....
เหล่าตัวผู้ที่มองกันอย่างงๆ ว่าชีเค้าจะทำอะไรกับหนูน้อยคนนี้
“แง่ะๆๆ…”ซาโซริที่กำลังแง่ะๆอยู่ตรงกำแพงส่งเสียงก่อนสุดท้าย
“เฮ้ย!....ท่านพี่ซาโซริ!!! อืม!”เดอิดาระรีบวิ่งมาหาซาโซริ
“เดอิดาระ…ชั้นมีคำขอร้องสุดท้าย…..นายทำได้ไหม?”ซาโซริ
“ได้ๆ!..ได้อยู่แล้ว! อะไรก็ได้ทำทุกอย่างเลย!!! อืม!!”เดอิดาระร้อง
“เอ่ออ………ไอสองเกลอนี่…”เพน อิทาจิ ฮิดันที่ดูดราม่าห่างๆนี่
“ฝาก……”ซาโซริลูบแก้มเดอิดาระ
“ฝากไรครับ!? อืม!”เดอิดาระจับมือซาโซริที่ลูกแก้มไว้
“ฝาก….ดูเนตรเพลิงชานะซีซั่น 3 ที่ช่องแอนนิแมสเวลา 5 ทุ่มด้วยนะแง่ะ!.... ”
เพล้งงงงงง!!!!!
เดอิดาระตัวแข็งเป็นหินและสภาพหน้าตาที่อินมาก โดยมีสามคนข้างหลังที่แอบมอง เปลี่ยนโฉมหน้าใหม่ แล้วพูดว่า
“ฝันไปเถอะ…อืม…”
วี๋หว่อๆ……….. แล้วรถพยาบาลส่งหาม ซาโซริ เซ็ทซึ และคาคุซึ ลงพยาบาล
กลับมาปัจจุบัน
“อ๋อ จำได้ละ…”เพนชกพื้น
“เจ็บไปนั่น…- -?”อิทาจิถาม
“เจ็บ….-*-”เพนร้องแล้วแบมือให้เห็นผิวแดงๆออกมา
“แล้วจะชกพื้น ทำหาพระแสงทำไม? - -”อิทาจิ
“ชกให้รู้ว่า ฉันรู้แล้วไงล่ะ-*- ”เพนเริ่มเส้นประสาทขึ้น
“บอกด้วยปากก็ได้ไม่เห็นต้องใช้กำลังเลยนิ - -*”แล้วอิทาจิก็เส้นประสาทขึ้นเหมือนกัน
“เฮ้ย!!! เถียงอยู่นั่นแหละและเมื่อไหร่จะตรวจดูกระเป๋าของยัยเด็กใหม่เสร็จซะทีวะ ตูง่วง!!!-[]-*”ฮิดันแว้
“ใช่! มัวเถียงกันอยู่นี่ก็สี่ทุ่มแล้วนะ! ”โคนันหันไปมองนาฬิกา
“ฮ้าววววว-0-”ซากุระห้าวววว
“เออๆ! งั้นแต่ละคนตรวจกันคนละมั้ยนะ”เพนชี้กระเป๋าซากุระสี่ใบที่เหลือ เหลือแต่ซากุระที่เฝ้ามอง และระแวดระแวง
“ยึด….ยึด….ยึดและยึด! - -”เพน โยนลงใส่ในกล่องชองผิดระเบียบ
“เดี๋ยวก่อนซิ! นั่น เสื้อสายเดี่ยวตัวเก่ง อ๊ะกางเกงขาสั้นของฉันด้วยT[]T หง่ะ”ซากุระร้อง
“เป็นเด็กเป็นเล็กมาทำเป็นสาวเปรี้ยว รักนวลสงวน หน่อยสิ - -+ ”เพน
“อะไรเล่า!..มันเรื่องส่วนตัวนะ อย่ามา-”ซากุระ
เพล้ง!!!
“อะไรวะเนี่ย กระเป๋าใบนี้?...”อิทาจิโวย
“อะไรๆ!!!”ซากุระวิ่งไปหาอิทาจิเพื่อดูกระเป๋าตัวเอง
“ยาตรึมเลยว่ะ….”อิทาจิ โชว์สรรพสิ่งที่อยู่ในกระเป๋า
“อ๋อ…อันนั้นน่ะชั้นไม่ต้องการหรอก ทิ้งไปได้เลย!^^”ซากุระ
“เธอ จะบ้าเหรอ?! ยาพวกนี้เป็นของหายากมากเลนะ รู้คุณค่าของประโยชย์มันหน่อยสิ!”อิทาจิ
“อะไรเล่า?! แต่มันไม่มีประโยชน์สำหรับฉันนี่นา”ซากุระเส้นประสาทขึ้น
“ถึงมันจะไม่มีประโยชน์สำหรับเธอ แต่มันสามารถช่วยชีวิตคนเราได้…”เพน
“……แล้วไงล่ะ…แต่มันสามารถรักษาคนเราได้ แต่มันก็ไม่อาจสามารถรักษาหัวใจได้”ซากุระกอดอก
“เธอเนี่ยน้า…..เพน งั้นชั้นเอายาพวกนี้บริจาคไว้ห้องพยาบาลนะ”อิทาจิ
“เออ ได้ๆ”เพน
อิทาจิหยิบขวดทั้งหมดใส่ลงกล่องแล้วถือลงออกไปข้างล่าง(มันลงข้างล่างทำไมฟะ?!)
“พรวดดดดดดดดดด!!!!!”ฮิดัน
“ฮิดันเป็นอะ- พรวดดดดดดดดดดด!!!! อืม!”เดอิดาระที่วิ่งมาหาฮิดันที่ตรวจกระเป๋าซากุระก็ต้องอึ้ง ต้องเลือดกำเดาไหลตามฮิดันล้มลงไปในกองเลือด
“เฮ้ เกิดอะไร…..”โคนันวิ่งไปหาเจ้าสองคนที่มันเผลอไปเปิด……
“กะๆๆ…..โคนัน มาตรวจกระเป๋าใบนี้แทนหน่อยดิก่อนที่…”ฮิดัน
“เลือดฉันจะหมดก่อน อืม…”เดอิดาระ
ชุดชั้นใน……
“=__=; ซากุระจัง ขอโทษนะจ้ะ แต่ว่า ชุดชั้นในพวกนี้น่ะ…ยึด นะจ๊ะ!^^
”โคนันยิ้มหวาน แล้วหยิบบรา ลูกไม้สีดำ และกกน.ที่เข้ากันแปลกตา และอีกหลายเวอร์ชั่น ลงในกล่อง ของผิดระเบียบ
“=[ ]=!!! ไหงงั้นอ่ะ พี่โคนัน! มันเป็นของส่วนตัวบุคคลนะ ยึดไว้ทำไม!!! ”ซากุระโวย
“เด็กผู้หญิงในมัธยมน่ะ ต้องไร้เดียงสา เรียบร้อย ใสสะอาด ใสซื่อและบริสุทธิ์ อย่างตัวนี้”โคนันโชว์ กกน.และเสื้อในสีขาวสะอาดและไม่ประดับอะไรเลย
“…พะๆ….พี่โคนัน งั้นหนูก็มีเสื้อในตัวนั้นตัวเดียวน่ะสิ”ซากุระชี้
“แหมๆ….ไม่ต้องกัลวลหรอกจ้า พี่มีเสื้อในไว้สำหรับซากุระจังแล้วจร้า^^”โคนัน
“จริงหรอ! งั้น-*0*”ซากุระ
“แต่เป็น….ชุดชั้นในรัดรูปนะจ๊ะ ^^”โคนัน
เพล้งงงงงงง!!!!!!(เสียงแอ๊ฟเฟคค่าทุกคน)
ซากุระในตอนนี้แข็งเป็นรูปปั้นหินและทำสีหน้าว่า
พระเจ้าขา!!!! ทำไมคนในโลกนี้มันช่างโหดร้ายอย่างนี้!!!T^T
“อุ๊บ….นี่อะไรหว่า?”
ฮิดันที่ตรวจดูกระเป๋าอีกใบหนึ่ง ข้างในเป็นกองหนังสือที่ป็น…
“เห้ย?! นี่เธอเรียนยังไงของเธอน่ะ เรียนของปี ม.5 แล้วหรอ=[]=”
ฮิดันโชว์หนังสือที่หนาปึก ที่เขียนว่า หลักสูตรการเรียนม.5
“อาฮะใช่แล้ว และทุกวิชาเกรด A+ หมดด้วย=w=”
ซากุระยิ้มอย่างภาคภูมิใจ และชูกระดาษที่น่าจะเป็นข้อสอบ แล้วตรงกลางเขียนข้อความตัวใหญ่ๆว่า A+
“ดูท่า….เธอจะเป็นคนที่ไม่ธรรมดาเลยนะเนี่ย..”เพนจับคางตัวเอง
“แล้วอะไรเนี่ย….อืม?”เดอิดาระที่ตรวจกระเป๋าอีกใบ(สุดท้าย)เปิดมาเป็น
“ตุ๊กตา….เหรอ? อืม..”เดอิดาระชูตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลตัวใหญ่ๆผูกโบว์สีขาวขึ้นมาและพูดขึ้นมาว่า
“ยึด-”
หมับบ!
ไม่ทันที่เดอิดาระจะโยนใส่ลงกล่อง ก็มีมือหนึ่งมาแย่งไว้ก่อน คือ ซากุระ!
“เฮ้!....ยัยซากุระส่งมานะ อืม”เดอิดาระเริ่มหัวเสีย
“ไม่-มี-มี-ทาง!!! และห้ามยึดตุ๊กตาในกระเป๋าทุกตัวด้วย!”สีหน้าซากุระดูโกรธเกี้ยวมากขึ้น
“เฮ้…. ยัยหนูไม่รู้เหรอว่า ตุ๊กตาหน่ะสามารถแพร่เชื้อได้นะถ้าไม่ดูแลจะมีฝุ่นติดตัวมัน และเป็นโรคภูมิแพ้ได้…”เพนเริ่มสีหน้าเคร่งเครียด
“ฉันรู้! แต่ขอร้อง อย่ายึดตุ๊กตาพวกนี้ได้ไหม มันมีความหมายกับฉันมากๆ และมันมีเจ้าของด้วยนะ!!!”ซากุระยัดตุ๊กตาหมีใส่กระเป๋าแล้วจับไว้แน่น
“อย่า เอาแต่ใจตัวเองได้ไหม อืม!”เดอิดาระว่าและพยายามเอากระเป๋าออกจากตัวซากุระไว้
“ไม่อาว!!!!!!”
“เอามานี่!!!”
“ฉันไม่ปล่อย!!!!!”
“บอกให้ปล่อย!!!”
“ไม่ปล่อยให่โง่หรอก!!!”
“ยัยนี่ แรงXXX ชะมัด!!! อืม!”
“พอเหอะ เดอิดาระ…”โคนันสั่งห้ามทั้งเดอิดาระเอามือปล่อยจากกระเป๋า
“แต่ ว่า…เจ๋โคนัน แต่มันผิด-”
“ฉันรู้….”โคนันตัดพูดก่อนแล้วถือกระเป๋ามาให้ซากุระ
“แต่ เมื่อมันมีของสำคัญสำหรับตัวเด็กคนนี้จริงๆ อย่าไปห้ามเธอดีกว่า”โคนัน ยกกระเป๋าให้ซากุระ
“จริงไหมจ๊ะ?”
“ฮ้า…..อื้อ!!!”ซากุระที่สีหน้าโกรธเกี้ยวเมื่อกี้นี้ ก็เริ่มเป็นรอยยิ้มนางฟ้าซะกระทันหัน(เห้นเด๋วดีเด๋วร้าย=[ ]=!)
“ว่าไงเพน…จะว่าอะไรไหม?”โคนันเหล่หันไปหาเพน
“อะแฮ่ม! ในเมื่อเป็นแบบนี้ก็ อนุญาตเป็นกรณีพิเศษลงกัน…”
เพนเริ่มระเอือมระอา เพราะเจ๋โคนันชีแกเค้าส่งออโรร่ารอบตัวไปหมด
“ว้าวววว!!! ขอบคุณมากนะคะ พี่ชายหน้าพรุน!!^O^”
หมับ!!!!
ซากุระวิ่งเข้าไปกอดเพน โดยกระโดดจากหลังเดอิดาระและฮิดันเข้าไป ทำเอาเจ้าสองคนนี้หลังหักเลยทีเดียว
“อ่ะๆๆๆ….อือ…=///=”เพน
“วิ้วๆๆๆๆๆๆ ว่าที่ประธานเพน หน้าแดงใหญ่เลยว่ะ!!!”ฮิดัน
“ฮ่าๆๆๆๆๆ..อืม”เดอิดาระ
“พวกนายเนี่ย! เดี๋ยวปั๊ด-”เพนกำลังจะที่จะชูกำปั้นจะไปเคกหัวเจ้าสองคนนี้ แต่มีบางอย่างหยุดเขาก่อน เพราะเขาได้รู้สึกลงหายใจอุ่นๆ
“.............”ซากุระที่กอดเพนอยู่นั้นสลบไปเรียบร้อยซะแล้ว..
“เฮ้อ หลับซะแล้ว…”เพนเปลี่ยนเป็นการอุ้มนั้นเอง
“จะว่าไป ยัยเด็กนี้ เหมือนเด็กประถมยังไงไม่รู้นะเนี่ย ว่าไหมวะ?”ฮิดันไปจิ้มแก้มซากุระ
“เอาเถอะตอนนี้ ก็ได้เวลา นอนแล้วนิพาเธอไปนอนเถอะ ฮ้าววว-0-”โคนัน ตัดบทแล้วกลับเข้าห้องตัวเอง
“ฉันก็เหมือนกัน…”แล้วเพน ฝากตัวซากุระให้เดอิดาระแบกเอง..
“อ้าวหัวหน้าไหงงั้นล่ะ”เดอิดาระงง
“ฝันดี….พรุ่งนี้เจอกัน…” สิ้นสุดเสียงเพนและ...
ปึง!!!(ปิดประตูเบาๆก็ได้เฮีย!)
“ฉันก็เหมือนกัน พรุ่งนี้มีนัดเดทด้วย! ฝันดีนะ เดอิดาระจัง!...”แล้วฮิดันวิ่งเข้าไปห้องปิดประตูเรียบร้อย
ปึง!!(เจ้านี่อีกคนนิยมความรุนแรงรึไงกันวะ?!)
“เฮ้อ…….”แล้วเดอิดาระก็เดินไปแบกซากุระปิดไฟและเข้าห้องตัวเอง….
3 ชม. ต่อมา…
“กลับมาแล้ว…..”อิทาจิที่เข้ามาบนหออะคาซึกิมาหยกๆก็เห็นว่า
“อ่าว…ปกติมันนอนกัน ตี 3 กว่า แล้วไหงมันนอนเร็วกว่าปกติวะ?”อิทาจิบ่น กับสภาพห้องที่เงียบสนิทและมืดสนิท
“เอาเถอะไปนอนดีกว่าพรุ่งนี้ ก็เปิดภาคเรียนแรกด้วย ต้องมายืน้มื่อยขาอีก เห้อ….”แล้วอิทาจิก็กลับเข้าห้องตัวเองจนปิดประตูสนิท
..........................................................................................................
...................................................................................................
.......................................................................................
................................................................................
.........................................................................
...................................................................
..............................................................
........................................................
..............................................
.....................................
..............................
.......................
................
......
..
ฟุป!!!!
“อ่าวไหงมืดกันหมดเลยอ่ะครับ!?”โทบิ พูด
“หลับกันหมดแล้วมั้งเนี่ยครับ…”คิซามะ
“ฮือๆๆๆ…..ไหงทุกคนลืมผมกันหมดเลยครับเนี่ยT^T”โทบิ
“นั่นซิครับTWT”คิซาเมะ
ก็พวกแกแอบกันอยู่ ในกล่องนี่หว่า!!!
ณ โรงพยาบาลเอกชน ห้องผู้ป่วยรวม 706
“เดอิดาระ…..อย่าลืมดูชานะนะเว้ย-…….Zzzzzzzzzzzz”ซาโซริ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
100 แล้วโว้ยยย เม้นหน่อยนะเว้ยเฮ้ย- -+
และขอบคุณที่สละมาอ่านฟิคของข้าน้อยนะเว้ยเฮ้ย^O^
ความคิดเห็น