คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1 ฮารุ(ฮิ...) 100%
“เฮ้อ…จะให้รอกันไปถึงเมื่อไร่กันนะ”เด็กหนุ่มผมส้ม หน้าที่เจาะกันเป็นพรุ่นที่กำลังยืนรออยู่หน้าประตูโรงเรียนที่มีชื่อว่า ‘Konoha High School’ นั่นเอง
และกับหญิงสาวผมน้ำเงินและมีกุหลาบขาว(ปลอม)ประดับ ไว้ ถือว่าสวยเลยทีเดียว
“อ๊ะ...เพน! นั่นรึเปล่า ”เธอชี้
“ไหนๆโคนัน!”เพนมองที่โคนันชี้ที่เห็น รถลีมูนซีนดำอย่างหรูขับมาแต่หว่า….
โครม! เครม!ๆๆๆ เพล้ง!!!
รถชนเสาและไปชนอีกหลายอย่างจนรถลีมูนซีนดำอย่างหรูกลายเป็นรถ โลโซ เพราะ
1.มีรอยขูดเต็มไปหมด 2.ตัวรถบุกไปหมด 3.กระจกแตกไปบานหนึ่ง
“คนขับมันเมารถรึไงวะ?”เพนมองตะงิๆเห็นสภาพรถที่กำลังมาใกล้ๆ
“เอ่อ นั่นน่ะสิ”โคนันก็เหวอ ไม่แพ้กัน
แล้วรถก็หยุดตรงหน้ากันทั้งสองคน แล้วประตูรถเปิดลง เห็นหน้าบอดี้การ์ดชาย 2 คน ที่สภาพ แบบว่า คนนึงหัวแตก และอีกคนเหมือนโดนต่อย เดินเข้ามาหาเพนและโคนัน
“ยินดีต้อนรับสู่โรงเรียนโคโนฮะครับ/ค่ะ”เพน โคนัน แสดงการทักทายแบบยุโรป แม้ทั้งคู่จะสงสัยว่าบอดี้การ์ดเป็นอะไรเปล่า
“ผม คือ เพน ผู้ที่จะเป็นประธานนักเรียนครับ”เพน
“ว่าแต่ คุณฮารูโนะ ซากุระ เด็กใหม่อยู่ไหนล่ะคะ?”โคนันถามบอดี้การ์ด
“อ๋อ เธออยู่นี่น่ะครับ ”บอดี้การ์ดหนึ่งเปิดประตูรถอีกด้านหนึ่ง แล้วแบก….
“.....”เพน/โคนัน อยู่ในโหมด สภาพอึ้ง
“นี่ครับคุณฮารูโนะ ซากุระครับ”บอดี้การ์ดหนึ่งยื่น ผ้าห่มหนาๆที่ห่อซากุระให้เพน จนอึ้งไปนิดนึง
ฮารุโนะ ซากุระ กลายเป็นผ้าห่มไปแล้ว….แต่หนักโคดหว่ะ!
และบอดี้สอง หยิบกระเป๋าสัมภาระยื่นให้โคนัน แล้วชีก็สงสัยว่า
สัมภาระอะไรเยอะแยะเนี่ย!....
“ถ้าอย่างนั้นขอตัวก่อนนะครับ!”
บอดี้การ์ดทั้งสองรีบโกยเข้ารถเยียบเกียร์เต็มแรงทำให้……
ตู้ม!!!.....
ล้อหลุดไปข้างหนึ่ง…..
“อนาจว่ะ...”เพนมองกับสภาพที่เห็นของรถลีมูนซีน
“เห็นด้วย....”โคนัน
“ไปกันเถอะโคนัน ฉันไม่อยากโดนลูกหลงเข้าอ่ะนะ”เพนแบกซากุระ(ที่ถูกห่อในผ้าห่ม)ในท่าแบกถุงปูน แต่…
ตุ้บบบ!!!....
He ล้มหน้าคว่ำไปครับท่าน!!!
“เพน เป็นอะไรนึเปล่า?!”โคนันที่กำลังแบกสัมภาระ4-5ใบยักษ์ๆไปหาเพน ใน 1 เมตร ถึงขั้นเหงี่อแตกพลั่กทันที
“เฮ้ย?! หนักโคดเลย แล้วสัมภาระเนี่ยแบกมาทั้งบ้านเลยรึวไงวะ” เพน
“เห็นด้วยเพน เราว่าเรียกคนอื่นมาช่วกแบกดีกว่า”โคนันหยิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าเสื้อ ไปโทรหาใครซักคนนึง
“ฮัลโหล…..อ่อโทบิ…พวกนายใครก็ได้ซัก2-3 คนมาช่วยแบกของของเด็กใหม่ทีสิ…”
‘เอ๋?!…ผมอ่านฮารุฮิ อยู่อ่ะครับ เดี๋ยวไปเรียกคนที่ว่างๆ ให้คร้าบบบ!’
นั่นเค้าเรียกเรียกกันว่าไม่ว่างเหรอ?!...
ปึดๆๆๆ!!(เส้นประสาทตะหงิคเข้าให้)
“น่าๆคุณอิทาจิ คร้าบบบไปช่วยคุณ เพน คุณโคนัน ถือของเถอะคร้าบบบ”โทบิ ที่กำลัง ลัลลา ขอร้อง อิทาจิที่กำลังเล่นโยคะงอตัวเป็น 180 องศาอยู่(มันทำได้ไงวะ?!)
“แกว่างไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่ไปช่วยเขาล่ะวะ?”อิทาจิลืมตาตอบกลับ แล้วก็หลับตาอีกรอบ
“แต่ผมอ่านฮารุฮิอยู่นะคร้าบบ ผมไม่ว่างที่มาช่วยคุณเพนขนของหรอกคร้าบบ”
“แล้วไอที่แกทำอ่านน่ะ…เค้าเรียกกันว่าไม่ว่างรึไงวะ?”อิทาจิ ตีนกาเริ่มตะงิค มีรอยมากขึ้น
“แล้วที่คุณอิทาจิทำล่ะครับ มันเค้าเรียกกันว่าไม่ว่างกันหรอครับ? ”โทบิยวนกลับ แบบอินโนเซนต์
“ไอโทบิ!.....แกวอนฉันหรอวะ?!”อิทาจิถามกลับอย่างขุ่นเขื่อน
“ใช่แล้ว!”โทบิ
“เมิงกล้ามาก!!!”อิทาจิเริ่มเส้นประสาทจะแตก
“ใช่แล้ว!”โทบิ
“แกอยากตายนักมากนักใช่ไหม?!”อิทาจิ
“ใช่แล้ว!-เอ้ย!!!-ไม่ชะ-”
ปึ้ด!(เส้นประสาทแตกครับท่าน!)
ตู้มๆๆๆๆๆๆ!!!!ตับๆๆๆๆๆ!!!
เ
นื่องจากว่าอิทาจิ เล่นโยคะเลยใช้ขาหนีบหัวโทบิ โยนลงทะลุไปชนห้องต่างๆที่ชาวบ้านอยู่ต่างๆ เช่น
“
มิมิมิ! คุ รุรุ๊!ๆ ”เสียงในทีวี พร้อมภาพประกอบที่ที่เป็นเด็กสาวมิคุรุนั่นเองที่กำลังเต้นอยู่
“หึๆๆ มิคุรุเสื้อ ขนาดความยาว ลวดลาย อืม…ก็ประมาณนี้แหละนะ-…”
เพล้ง!!!
“เฮ้ยอะไรเด้งๆวะ!”
โทบิเด้งไงจ๊ะ….
แต่โชดไม่ดีที่โทบิเด้งไปโดนทีวี จอ 50 นิ้ว เข้าแล้ว…..
เพล้งงงง!!!
ทีวีพัง…
“มะๆๆๆ….มิคุรุ ผม!!!!!” เจ้าผมสีแดง แว่นเหลี่ยมกรอบดำทรงโปรด ตัวถึงกับร้องไห้
“ไอโทบิ!!!”
“ขอโทษคร้าบบบ คุณซาโซริ!!!”
แล้วโทบิก็เด้งต่อไปจนเจอไป…..
ตู้มมมม!!!!!
“ม่ายยยยยย! รูปปั้นโมนาลิซ่า อืม!”
ตู้มมมม!!!!!
“อ้ากกกกก เซเรน่าจางงงง!!!”
ตู้มมมมม!!! เพล้ง!!!
“น้องปลาผมมมมม!!!”
ตู้มมมมมม!!!
ปลิ้ววๆๆๆๆๆๆ!!(แบงค์ลอยออกไปนอกหน้าต่าง)
“เฮ้ยยย!!!! เงินปลิวออกไปนอกหน้าต่างแล้ว!!! ”
ด้านนอก
“เฮ้ยพวกเรา!!! เงินหล่นเต็มไปหมดเลย!! ”
“ไปเก็บกันเถอะ!!”
ด้านใน
“อย่าเก็บนะโว้ยยย!!!!”
ตู้มมม!!!
“ไม่น้า!! ต้นหม้อแกงหม้อลิง!!! ฉ้านนนนนน!!”
แล้วไอโทบิ มันก็มาเด้งไปมาจนกลับมาที่
ตู้มมมม!!!
ห้องอิทาจิที่เล่นโยคะ พร้อมกับเสียงที่ขุ่นเขื่องของทุกคน
“ไอโทบิ!!”ทุกคน
“อะ….เฮือก! คุณอิทาจิ คุณซาโซริ คุณเดอิดาระ คุณฮิดัน คุณคิซาเมะ คุณคาคุซึ คุณเซ็ทซึ !!! ”
“เมิงกล้ามาก!”อิทาจิ
“แกจะทำยังไงกับทีวี!? ฉันดูมิคุรุ ไม่ได้นะโว้ย!!”ซาโซริชี้ไปทางทีวีที่พังเรียบร้อย
“โมนาลิซ่าด้วย!! ฉันต้องหาผู้หญิงเป็นแบบ มันยากแค่ไหนกว่าจะเสร็จหา! อืม!!”เดอิดาระชี้โมนาลิซ่าที่เหลือแต่ตัวแต่หัวหาย
“ภาพเซเรน่า ของตรูด้วย รู้ไหมกว่าจะซื้อมันได้?!”ฮิดันโชว์ภาพโปสเตอร์ ตอนนี้ขาดรุ่ยเรียนร้อย
“น้องปลาของผมด้วย!!!”คิซาเมะ ชูน้องปลาในมือที่ชักแด่วๆๆ กำลังขาดใจตาย
“แล้วเงินของฉันด้วย!”คาคุซึโชว์กระเป๋าเก็บเงินที่โบ๋เบ๋
“ต้นหม้อแกงหม้อลิง!!! ฉันด้วย!”เซทซึโชว์ต้นหม้อแกงหม้อลิง ตอนนี้เหี่ยวเรียบร้อย
“หง่ะ…ขอโทษด้วยนะคร้าบ!!”โทบิจะเผ่นแต่ว่าโดนทุกคนล้อมเรียบร้อย
‘นี่! พวกนาย ฉันรอ 10 นาทีแล้วทำไมไม่ลงมาหา!’เสียงโคนันในโทรศัพท์
“ก็ทุกคนเค้าไม่ลงกันมาน่ะครับ หง่า..”โทบิถอนหายใจ
“ฉันยังไม่ได้พูดเลย!!!”ทุกคน
“อ่าวแล้วตกลงจะไปช่วยถือของไหมล่ะ”โทบิถาม
“ไม่มีทาง!”ทุกคนออกเสียงเป็นทางเดียวกัน
‘พวกแกเนี่ย…..ฉันจ-’
“อ่าว คุณโคนันตัดไปซะแล้ว”
‘ยัง…’
“เฮ้ย…!”ทุกคนร้องเสียงเดียวกัน เพราะเสียงนั้นไม่ใช่โคนัน
………………….
“อ่าว….เพน!”โคนันร้องเพราะ เพนแย่งโทรศัพท์โคนันไปโทรซะแล้ว
“ถ้าพวกแกไม่ลงมาทุกคน ฉันจะไล่พวกแกออกจากสภานักเรียนให้หมดเลย!!”
ตึกๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!
ทันทีที่เพนออกคำสั่งไป เท้าเกียร์ชีต้าเหล่า ลูกน้องออกมาหยุดตรงหน้าเพนแล้วทำความเคารพ
“เยสมายลอด์!”ทุกคน
“เวอร์ๆ พวกนายมาช่วยยกของนี่สิ”เพนชี้
“ผ้าห่ม และสัมภาระใบใหญ่ๆนั่นหรอ?”ฮิดันเหงื่อตก
“ไอผ้าห่มไม่ใช่ มีผู้หญิงอยู่ข้างใน…”เพน
“หา!!!”ทุกคนร้อง
“เออน่ะ!…มาช่วยแบกก่อน ผู้หญิงน่ะต้องแบกสองคนนะ หนักโคด ”เพนพูดพร้อมกับเหงื่อแตกพลั่ก
ต่อมา…..
ก็มาถึงหอพักอคาซึกิ
“เฮ้อ….เหนี่อยจังเลย”เพนบ่นพร้อมยืดเส้นยืดสาย
“เหนี่อยห่าอะไรล่ะ! แกกับโคนันไม่ได้ช่วยถือของซักอย่างเลย!”ฮิดันบ่นจนตาเหลือกพร้อมถือสัมภาระใบหนึ่ง
“แล้วลูกน้องจะมีไว้เพื่ออะไรล่ะ…”เพนเหล่
“แฮกๆๆๆหนักโคดเลยหว่ะ”เดอิดาระแลบลิ้นแฮก เพราะถือผ้าห่ม(ซากุระ)
“เออหว่ะรู้หงี้ถือสัมภาระดีกว่า สงสัยยัยผู้หญิงในผ้าห่มนี่ต้องอ้วนแน่ๆ”ซาโซริ
พลั่ววววว!!!!
“โอ้ย…แก้มช้านนน!!!”ซาโซริร้อง
“เหวอ…สงสัยคงจะรู้สึกตัวแล้วหว่ะ”เดอิดาระรู้เพราะตอนนี้ ผ้าห่มดิ้นไปมาแล้วตกลงพื้น
“อื้อ!....อ่อยอ้างเอ่วเอ้!”(ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!)
“แปลว่าอะไรวะ”อิทาจิงงเพราะตอนนี้ ไอห้าห่มดิ้นไปดิ้นมา
“อ้ายไอไอ้ออก!!!”(หายใจไม่ออก!!!)
“แย่ล่ะ! ทุกคนแก้เชือกเดี๋ยวนี้”โคนันสั่ง
“ทำไมล่ะ?!”เพนถาม
“เด็กใหม่บอกว่าหายใจไม่ออก!”โคนัน
“แย่ล่ะ!”ซาโซริรีบลุกไปขึ้นไปแก้เชือกคนแรกแต่กลับหน้าเหวอ
“ฉิบล่ะ….”ซาโซริ
“ไมอ่ะพี่ซาโซริ”เดอิดาระถาม
“เชือกมีปมใหญ่ๆ 5ปมเลยว่ะ ”ซาโซริ
“เฮ้ย!!!”ทุกคนร้อง
“เออน่า! รีบๆแก้ก่อนที่เด็กจะตาย”ซาโซริร้อง และไปแก้เชือกแต่หว่า
มันดิ้นอ่ะ
“อย่าดิ้นดิ ฉันกำลังแก้เชือกเธออยู่นะ!”ซาโซริ
“อื้อ!…”
“ดีมาก อืม!”เดอิดาระก็มาปมอีกอันหนึ่ง
“เอ่อ…ผมว่า”โทบิ
“อะไร!?”ทุกคน
“ไม่ใช้มีดดีกว่าหรอครับ มันเร็วกว่า…”โทบิถือมีดขึ้นมา
แป่วววว………
“แล้วไม่บอกให้เร็วกว่านี้ล่ะวะ”อิทาจิ
“ดีมากโทบิ!”ซาโซริรับมีดจากโทบิแล้ว เริ่มตัดเชือก
ครืดๆ….ครืดๆ
“ออกแล้ว!”ซาโซริ
ไม่ทันรีรออิทาจิก็คลายผ้าห่มจนเห็นร่าง
“อื้อๆๆ! แอ้เอือกอี้อืออ่วยแอ่เอาอี่อิดอากอ้านอ่วย”(นี่ๆๆ!แก้เชือกนี่ด้วยแล้วเอาที่ปิดปากฉันด้วย)
“ถึงจะไม่เข้าใจ แต่ก็รู้ว่าความหมายว่าอะไร”แล้วอิทาจิแก้เชือกที่มือและเอาที่ปิดปากออก
พรืด!!!
“โอ้ย เจ็บนะ!!!”ซากุระร้อง
“เฮ้ น้องสาวพวกเราช่วยชีวิตเธอก็บุญแค่ไหนแล้วนะ!”ฮิดันร้องประท้วงชี้ตัวซากุระ
“งั้นหรอคะ?! นึกว่าจะมาลวนลามมัดไว้อย่างนี้ซะอีก!”ซากุระ
“เฮ้ๆสาวน้อย! พวกเราไม่ได้มัดเธอไว้กับผ้าห่มซะหน่อย ตอนเธอมามันก็อยู่ไหนนั้นแล้ว!”เดอิดาระชี้ตัวผ้าห่ม
“เอ๋จริงหรอ!?”ซากุระชะงัก
“จริง!”ทุกคนประสานเสียงเดียวกัน
“เดี๋ยวก่อนนะ….อ๋อ!!!”ซากุระ
“อ๋อ อะไร?”อิทาจิถาม
“ทำไมป๋ะป๋าถึงทำอย่างนี้!!! ไม่อาว!!!!!!”ซากุระโวย แล้ววิ่งไปที่เปิดหน้าต่าง
“เฮ้ย!! อย่าคิดสั้นสิเว้ย!!!”คิซาเมะรีบวิ่งขว้าตัวแบกหลังซากุระไว้ทัน แล้วปล่อยอยู่กลางวง
“แงๆๆๆๆๆ!!! ไม่อาวววว! ป๋ะป๋าทิ้งหนูทำไม?! หนูไม่ได้ทำอะไรไม่ดีซะหน่อย!”ซากุระร้องไห้
“เอ่อ…สงบสติก่อนยัยหนู”คาคุซึโอ๋
“ฮึกๆ…แล้วนี่ฉันใส่ชุดอะไรอยู่เนี่ย?...”ซากุระมองดูสภาพตัวเอง ทำให้คนอื่นสังเกตมองและ
พรวดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!
เลือดกำเดาไหล นะฟัวร์….
เพราะอะไรน่ะหรอ 1.อยู่ในชุดเครื่อง แบบโรงเรียนโคโนฮะ(เกี่ยวไหมนั่น)
2.อยู่กึ่งเปลี่อยเพราะเสื้อหลุดหลุ่ย เห็นเสื้อใน
3.เสื้อในเป็นลูกไม้สีชมพู
4.หน้าอกใหญ่ทะลัก(คุฟุฟุฟุ….เห็นหลายเรื่องเธอแบนเหลือเกินเลยจัดให้-แอ๊ก!!-ไรเตอร์โดนซากุระถีบ)
“กะๆๆๆๆๆๆ…..กรี๊-”
“หยุด!...รู้ว่าจะกรี๊ด สงบสติก่อนฉันจะ..”ซาโซริเอามือชี้ปิดปากซากุระและมือขวาหยิบอะไรบางอย่างในกระเป๋ากางเกง ซึ่งทันเล็งไปที่ซากุระแล้ว….
แชะ!
ถ่ายรูปนั่นเอง
“หึหึหึๆ…ไซส์ประมาณนี้คงประมาณฮารุ-”
“กรี๊ดดดดดดดด!!! ไอ้ลามก!!!”
เพลี้ยะ!!!!!
‘ฮิ…..’
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
100 เปอร์เซ็นต์ เม้นหน่อยนะฟัวร์ - -+
ความคิดเห็น