คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 5 ทำไม...ชั้นต้องโชคร้ายที่สุดๆของโลกใบนี้ด้วย!=[]= 1 100%
ติ้งน่องน่องแน่ง……(เสียงระฆังโรงเรียนปัญญาอ่อนได้ใจมาก!-*-)
ณ ตึกเรียน ชั้น 4 ม. 4 ห้อง C
“อาวล่ะ!....นักเรียนทุกคนวันนี้ครูมีเรื่องประ-….”
“นี่ๆ! เขาว่ากันมีเด็กใหม่เข้ามาเทอม 2 ด้วยล่ะ!”
“เห!!! จริงเหรอ ใครล่ะ?!”
“โธ่เอ้ย! ก็เด็กผู้หญิงคนนั้นไง ที่ล้มคุณซาสึเกะได้ในทีวีไงล่ะ! ในที่ประชุมปฐมฯไง!”
“จริงอ่ะ! ฉันนึกว่า รุ่นน้องซะอีก เห็นหน้าเด็กกว่าเยอะด้วย!”
ปึก!!!!!!
“รุ่นเดียวกันเว้ย! ฉันรู้!!!”
นารูโตะหูแว่ว ได้ยิน นร.หญิง ชาย จับโต๊ะกันมาคุย 4-5 คน จะกลับที่นั่งตัวเอง ก็หมุนตัว มาทุบโต๊ะ เพื่อนระหว่างนั้นพอดี (นึกว่าไปหาเรื่องซะอีกโตะเอ้ย!)
“เจ็บไหมนั่น…” เด็กผู้หญิงที่นั่งอยู่ลักษณะเอาผมมาบังหน้าข้างขวาถาม
“เจ็บดิวะ…T^T”นารูโตะ จับมือตัวเอง
“เออ....สม - -”ผู้หญิงอีกคนหนึ่ง ยืนคุยเมื่อกี้ มัดจุกไว้สองข้างเป็นซาลาเปา ตอบกลับ
“เทนๆ ยัยหมูป่า! พวกเธอเนี่ย ปากเสียแบบนี้หาผู้ชายไม่ได้หรอกนะ เดี๋ยวมีได้ขึ้นค- ”
โป๊ก!!!!
โป๊ก!!!!
“แอ้กก!!! เจ็บโว้ย!!!T^T”นารูโตะกุมหัว
“เมื่อกี้ว่าไงนะยะ?!”
เทนๆยกมือจับดังกร็อบๆ
“ฉันว่า นายมากกว่านะ! แล้วอีกอย่างอย่าเรียกฉันว่า ‘หมูป่า’ ได้ไหมยะ! ฉันไม่ได้อ้วนเป็น หมูป่าซะหน่อย=[]=*”
“เออ คร้าบๆT3T”
“นารูโตะคุง…..ไม่เป็นไรใช่ไหมจ๊ะ?”เด็กผู้หญิงที่ยืนคุยในกลุ่มถาม
“เป็นสิ! ฮินาตะ เจ็บกบาลโค้ดเลย!TOT”นารูโตะกุมหัวมากกว่าเดิม..
แปะๆๆ!......
“อาวล่ะเลิกคุยกันได้แล้ว นร. ทุกคน…วันนี้ครูมีเรื่องประ…=o=!”
“เฮ้!...เขาว่าโรดัลโด ที่ฟันเหยินหน่ะหายไปแล้วล่ะวะ!...”
“เฮ้ยจริงหน่ะ!...หายไปได้ไงอ่ะ!”
“ก็ตอนแข่งขันล่าสุดไงล่ะ มันได้บอลมาแล้วสะดุดล้มฟันหักเลย ก๊ากกกกก!!!!>O<”
“เฮ้ย!? อุฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!^O^”
“นี่! เธอๆ รู้ไหมอ่ะ เดี๋ยวนี้หน่ะ มีไอติมรสบอมส์ด้วยล่ะ!”
“จริงอ่ะ รสชาติเป็นไงอ่ะเธอ!”
“ไม่รู้สิ! แต่เห็นคนเค้าบอกกันว่า โรงอาหารก็มีให้กินด้วยล่ะ!”
“ฮ้า จริงอ่ะ! เดี๋ยวไปกินบ้าง! อยากให้คาบเรียนหมดเร็วๆจัง!T^T”
“เฮ้อ น่ารำคาญ…” ชิกามารุ
“………..” ใครก็ไม่รู้ที่เงียบ แล้ววาดรูปต่อ…
“โอ้ย! ปวดเฮด!!T^T” นารูโตะ
กร็อบๆ!....
“’ง่ำๆๆๆๆๆๆ…-(o)-” ใครก็ไม่รู้ที่กินขนมอย่างตะกละ และกินต่อไป
น่ะ….นารูโตะคุง….O///O ฮินาตะที่คิดใจ
“เอ่อ…..นร.?”
ตาครูหนุ่มที่ปิดหน้า(ทำหาพระแสงอะไร)ที่ยืนอยู่หน้ากระดาน มองสภาพเหล่า นร. อย่างเหงื่อตก เพราะไม่มีใครสนใจเลยเขา เลยจน เขาปรอทขึ้นนิดนึง(นิสนึง..หรอนั่น=[]=) จนต้องใช้ไม้ทีเด็ดขึ้นมา…
“วันนี้ มี นร. ใหม่เข้ามา…”
พรึ่บ!!!!.......
หล่านร.ทุกคนกลับเข้าที่ อย่างเร็ว เหมือนเดจาวู ทำให้ครูแกต้อง งง
ไวเป็นลิงจริงเลย ไอเด็กพวกนี้เนี่ย = =
“ครูคาคาชิ…แล้วเด็กใหม่ที่เข้ามาน่ะใครเหรอคร้าบบ-0-”นารูโตะยกมือขึ้นถาม
“ไม่รู้สิ..ครูก็ไม่เคยเห็นเหมือนกันนั่นแหละ^_^”คาคาชิ
แอ็ดดดด……
ขวับบบบ!
เหล่านร.และอาจารย์ก็ต้องหันไปตามมอง ประตูนั่นคือ!...
“มองไร วะ?”
ทุกคนในห้องเงียบกันหมด..ยกเว้นคาคาชิที่เอ่ยถาม…
“อาวซาสึเกะนี่นา….ไปโดนอะไรมาแผลเยอะเชียว..^^;;”
คาคาชิมอง สภาพ ซาซึเกะที่มีผ้าพันแผลพันรอบแขน และบนในหน้าเล็กน้อย ทำเอาซาสึเกะจ้องเขม็งเลย
“เรื่องของฉัน…เป็นครูอย่ามายุ่งเรื่อง ส่วนตัวฉันสิ!...”
ชิ้ง!....
เอ่อ…ครูไม่ยุ่งก็ได้จ้ะ..T^T
คาคาชิถึงกับถอยหลังไปติดกระดาน เพราะ ซาสึเกะแผ่รังสีอำมหิตใส่เขา แล้วไม่พอเขามานั่งโต๊ะตัวเอง แล้วยังแผ่อำนาจรังสีใส่เพื่อนที่นั่งโต๊ะข้างๆซ้ายและขวา คือ ชิกามารุ และไอบ้าที่ยิ้มตลอดวาดรูปอยู่เรื่อย ข้างหน้าไม่มีคนนั่ง
“เฮ้อ…น่ารำคาญ…”
“นั่นสินะครับ..”
พรืด!......
ชิกามารุและไอหน้ายิ้ม ยกโต๊ะและเก้าอี้ ห่างจากซาสึเกะในระยะ ตรึ่งเมตร ทำเอาซาสึเกะหงุดหงิดเข้าไปใหญ่.. แต่เขาคุงหงุดหงิดได้แค่นี้แหละนะ! เพราะว่า....
แอ็ดดดดด…..
“ขออนุญาต ครับ…”อิทาจิเปิดประตูเข้ามากับ ซาโซริ ทำเอานร.สาวในห้องต้องใจละลายทันที
“อาว…อิทาจิคุง…ซาโซริคุง มาแล้วเหรอ?^^”คาคาชิที่เช็ดเหงื่อเมื่อกี้ถามขึ้นมา
“ครับ… พอดีผมพานักเรียนใหม่เข้ามาน่ะครับ..”อิทาจิพูดจบ แล้วเสยผมขึ้นมา ทำเอาสาวๆหน้าแดงหมด(ยกเว้นฮินาตะ อิโนะ..)
หล่อตาย…ล่ะ ฉันหล่อกว่าตั้งเยอะ!-*-<<<<ซาสึเกะ
“จริงเหรอ! ไหนล่ะ”คาคาชิ
“เดี๋ยวผมเรียกนะครับ…เอ้า เข้ามาสิ สาวน้อย…”ซาโซริเรียกถามหาเจ้าตัวที่อยู่ ด้านนอกห้อง
“รู้แล้วน่า!...แล้วฉันไม่ใช่ สาวน้อยอะไรของรุ่นพี่ด้วย!”เจ้าของเสียงพูดจบ
เดินเข้ามาในห้อง อย่างสโลโมชั่น สายลมที่พัดออกมาจากหน้าต่าง ทำให้ผมสีชมพูของเธอ พลิ้วไปตามสายลม ทำเอานร.ทุกคนอึ้ง อ้าปากหวอ จนเอาแมลงวันเข้าปากได้(ยังมาเล่นมุขอีก!-*-) และนรในห้องส่งซุบซิบกันหมด!
‘นี่ๆ!คนนั้นไงที่ล้มคุณซาสึเกะได้น่ะเว้ย’
‘เออ! รู้เห็นหน้ากันจริงๆแล้ว....’
‘เคลิ้มเลยหว่ะมึง!...’
‘ผมชมพูแล้วยาวด้วย!...’
“อะแฮ่มๆ!! จะซุบซิบไปอีกนานไหม นร.คับ^^+”คาคาชิกระแอมเสียงเบาได้โล่(ประชด!) จนนร.นั่งหลังตรงกันหมด..
“อาวยัยหนู แนะนำตัวเพื่อนๆสิ”อิทาจิกระซิบหูซากุระ
“ไม่บอกก็รู้แล้วล่ะค่ะ!”พูดจบ ซากุระเดินออกมาข้างหน้าและทำหน้ายิ้มหวานแอ็บแบ้ว(เก๊กค่ะเก๊ก- -+) สุดๆ
“ฮารูโนะ ซากุระค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ!^^”ซากุระ
“ยินดีที่ได้รู้จักจ้า!”นร.ชายทุกคน ยกเว้น….
“แล้วถ้าไม่ยินดีที่ได้รู้จักล่ะครับ?^^”เจ้าหนุ่มหน้ายิ้ม ถาม ซากุระที่แอบเส้นเลือดขึ้นเล็กน้อย…
“ก็ไม่ต้องยินดีที่ได้รู้จักค่ะ^^*”ถึงซากุระจะตอบกลับแบบยิ้มหวานแต่ว่ามือซ้ายของเธอกำหมัดแน่น ทำเอาซาโซริที่อยู่ข้างๆต้องเหงื่อตก
“!!!...เธอ!”ซาสึเกะชี้
“หา…! น่ะ…นาย!?”ซากุระก็ชี้!....
แล้วเหล่าที่เหลือก็มองกันงงๆกันว่า เจ้าสองคนนี้จะชี้ทำอะไร…
ชิ้ง!!!!!!!!!!!!
“ยัยโหนก!!!”
“ไอเจ้าหัวเป็ด!!!”
Sakura say
ว่าแต่ทำไมฉัน Sakura say เยอะจังเนี่ย!!!=[]=(อุส่าให้เป็นตัวเอกแล้วเรื่องมากอีก เดี๋ยวตัดเธออกจากละครเลยงิ!- -+) กรี๊ดดดดดด!!! ขอโทษค่าคุณไรท์!T^T ฉันจะไม่เถียงแล้วค่า!!!T3T มาเข้าเรื่องกันต่อค่ะ!
ฉันชี้เจ้าหัวเป็ด และเจ้านั่นก็ชี้ฉันเหมือนกัน! นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ยฉัน ต้องอยู่ห้องเดียวกันกับเจ้านี่เหรอ?! พระเจ้า!!! แล้วตอนนี้ทุกคนในห้องมองฉันกับไอหัวเป็ดไปทางเดียวกันหมดเลย!
แปะๆ!!
“เอาๆ! อย่ามาพึ่งทะเลาะกันตอนนี้สิ ….”เสียงตบมือของอิทาจิที่ดูน้ำเสียงแล้วดูอารมณ์เสียได้โล่จริงๆ…
“แล้วซาสึเกะ…นายพึ่งจะโดนฉันทำโทษไปเมื่อกี้นี้ แล้วถ้ายังมาหาเรื่อง เด็กใหม่คนนี้อีก…”
อิทาจิที่มีน้ำเสียงแผ่วเบาลง แล้วเหมือนกำลังสูดลมหายใจขึ้นมา ทำเอาทุกคนลุ้นกันทีเดียวว่า พี่แกเขาจะพูดอะไร
“ฉันคงจะ ฟ้องเรื่องทั้งหมดของแก ไปให้พ่อแกรู้แล้วเตะแก ออกจากตระกูลดีไหม?”
ติ้งน่อง…น้องแน่ง…..
เอิ่มเสียงออดมาดังอะไรตอนนนี้เนี่ย=*= ก็เห็นกันอยู่ว่า อยู่ในสภาวะซีเรียสโคดๆอยู่ แต่ไม่นานนักครูที่ปิดปาก น่าจะชื่อคาคาชิก็ตัดบทขึ้นมา...
“เอาล่ะ คงหยุดเรื่องไหว้แค่นี้ก่อนละกัน แล้วไปเรียนวิชาต่อไปได้แล้ว…” สิ้นเสียงของครูคาคาชิ ทำเอานักเรียนเหี่ยวทันทีเลย…แล้วทยอยกันไปเรียนวิชาต่อไป-
“ชิ!!...บัดซับเอ้ย!! ฝากไว้ก่อนนะ ยัยโหนก!!!”
ปึด!!!.....
เส้นประสาทขึ้นค่ะ!-*- ไอเจ้านั่นมาชี้สายหน้าฉันอย่างไม่ยัยดีให้ชาวบ้านกันมอง! ฉันอายนะเว้ย=[]=
“เห้ย!? ซาสึเกะรอฉันด้วยสิวะ!”
ปึกกกก!!!!
“ไอโตะ!! แกจะมาตบหลังฉัน ทำส้นตรีนหรือไงวะ?!”ซาสึเกะ
“ตบให้รู้ว่า! ฉันคิดถึงแกมากยังไงล่ะ!!”นารูโตะ
อะ….เฮ้ย!? นี่มันฟิค ชาย-หญิงนะ! ไม่ใช่ฟิควาย!=[]= นะเฮ้ย!!! คุณไรท์ขาคุณแต่งผิดเรื่องแล้วน๊า! (ไม่แต่งผิดเรื่องเว้ย! แต่แอบๆนิดนึง=..=)เฮ้ย=[]=!! ช่างเหอะๆ เข้าเรื่องของเราต่อ…
เอ๋แต่ฉันไม่รู้เลยนะว่าเรียนอะไรบ้างอ่ะ....=[]=
ขวับบบบบบ….. ( = =)
(= = )ขวับบบบบ……
ฉันควรจะไปถามชาวบ้านกันดีไหมอ่า…..อ๊ะ!...ติ้ง
….ฉันเห็นเจ้าไอหนุ่มหน้าซีดที่กำลังเก็บของอยู่ฉวยโอกาสนี่ล่ะ!....
“นี่ๆ ฉันขอไปกับนายได้ไหม? พอดีฉันไม่รู้ว่าต้องเรียนที่ไหนบ้าง ขอร้องล่ะ!><”ฉันยกมือไหว้ขอร้องเจ้านี่ แต่ว่าดูเหมือนเขาจะไม่มีปัญหาอะไร แล้วเหมือนเขาจะพูดอะไรบางอย่าง
“ได้สิครับ.....ผมไม่รู้มาก่อนเลยนะครับว่าคุณน่ะ...เป็นสาว ดุ้น ”
หา……หมายความว่าไงวะ= =! ฉันงงนะเว้ย!!!=[]=+
“ก็คุณจะไปเรียนกับผม...วิชา มารยาทของสุภาพบุรุษ ไม่ใช่เหรอครับ?”
เพล้งงงงงงงงง!!!!!.... ฉันหน้าแหกค่ะ!!! ท่านผู้โชมมมมมมT^T
ปึก!!..
“พอๆ…ซาอิ อย่ามาทำเป็นอีโนเซ้นต์แล้วเลิก แกล้งเด็กใหม่เหอะ ยัยนี่น่ะผู้หญิง แล้วแกน่ะ ไปเรียนได้แล้ว - -+”
แล้วคุณรุ่นพี่ ซาโซริก็มาตบไหล่ไอเจ้าหน้าซีดที่ชื่อซาอิ หนอยยยย!!! อยากตบให้เกรียนแตกยังไงไม่รู้ว่ะ! ปากปีจอจริง!!- -**
“อ้าว!....งั้นเหรอครับ งั้นคุณฮารูโนะ ซากุระ ไม่ใช่สาวดุ้น แต่เป็นกระเทยดัดแปลงเพศสินะครับ^^”
เพล้งงงงงงงงงงงงง!!!!(หน้าแหกอีกรอบซากุระ- -)
“เฮ้ย พอๆๆๆ ซาอิไปเรียนได้แล้ว -*-+ ”ซาโซริปัดมือไล่ๆซาอิไปออกจากห้องเรียน
ฮึ่ม!!! อยากฆ่ามานนนนนน=[]=* เดี๋ยวถ้าอยู่สองต่อสองล่ะก็นายได้ตายไม่ดีแน่!และความเงียบเข้ามาปกคลุมทิ้งไว้ในห้องเหลือซาโซริแล้วฉันเอ๋ แล้วอิทาจิล่ะ!
“อิทาจิน่ะ ไปแล้วล่ะ..ไปเฝ้ามองดูซาสึเกะเพราะเป็นน้องรหัส และฉันเองก็!...”
พรึบ!!......
“นี่! ตารุ่นพี่บ้า! แล้วมาจับแขนฉันทำไมเนีย!?”ฉันร้องออกมา มันก็จริงนี่นา ตานี่จับแขนซะไม่ให้สะบัดออกเลย แล้วตานั่นก็ยังมีหน้ามาพูดอีกว่า!
“ฉันเองก็มีหน้าที่มาดูน้องรหัสคนใหม่เหมือนกัน…”แล้วซาโซริ แสยะยิ้ม แล้วดึงแขนฉันตามลงไปด้วยที่จะออกจากห้อง แต่ฉันงงอยู่ว่า! แล้ว น้องรหัส แปลว่า อะไรวะ!!!
ปล.แล้วทำไมฉันต้องโชคร้ายจริงๆ ตอนนี้เนี่ย!!!T^T
sakura say end
---------------------------------------------------------------------
ย้าาาาโฮ...ในที่สุด ก็ 100% ซักที=3=
ปล.เม้นด้วยนะจ๊ะ>W<
ความคิดเห็น