เรื่อง :: Hot boys & Me โทษที! เผลอป่วนหนุ่มสุดฮอต



ความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ :: เป็นเรื่องที่รวบรวมผู้ชายหล่อขั้นเทพเอาไว้ให้เค้าน้ำลายไหลเล่นเยอะมาก (ฮ่าๆ) แอบคิดอยากเป็นฉี่ลี่ซะเหลือเกิน แอร๊ยยย (วิบัติเพื่อเสียง)



ธีมหลักของเรื่อง :: ฉี่ลี่ถูกผอ.ของโรงเรียนจ้างติวหลานสุดแสบ2คนเพราะเธอดันเรียนเก่งเป็นที่1 แถมข้อตกลงยังแลกด้วยเงิน4หมื่นและทุนไปเรียนต่อเมืองนอก (ซึ่งถ้าเราฉลาดเหมือนฉี่ลี่เราก็คงไม่พลาด) แต่แย่หน่อยที่หลานของผอ.ดันเป็นสุดแสบอย่างไวท์และไนกี้ ฮ่าๆ นอกจากจะขี้เกียจแล้วยังชอบโดดเรียนเป็นว่าเล่น (สมควรแล้วที่ทุกวิชารวมกันได้แค่2 ฮ่าๆ)



วิเคราะห์เนื้อเรื่อง :: พล๊อตนี้ดูเหมือนจะเป็นแนวความรักทั่วๆไป หญิงหนึ่งในกลุ่มชายงาม (-///-) เดิมๆเราว่ามันยังดูเหมือนๆกับเรื่องอื่นๆไปหมด แต่ว่าเรามั่นใจว่าผู้แต่งต้องพลิกแพลงให้ออกมาโดดเด่นกว่าคนอื่นได้อย่างแน่นอน แต่ช่วงหลังๆเหมือนผู้แต่งจะเขียนออกอ่าวไปหน่อยนะ ฮ่าๆ เพราะตัวละครผลุบๆโผล่ๆ ยังไงไม่รู้



การใช้ภาษา :: เป็นภาษาง่ายๆอ่านแล้วเข้าใจ แต่ว่าคำผิดบานนนน! ฮ่าๆ ซึ่งเรารวบรวมมาให้แล้วดังนี้ ตอนที่1 : ฮื่อ – ฮือ / ก๊ะ – กะ / หยีบ – หยิบ / ม่ะ มา – มามะ



ตอนที่2 : สะ-ซะ



ตอนที่6 : วิน – วีน / นั่งนง – นั่งลง



อีกอย่างที่เราอยากอธิบายคือ สิ่งที่หลายๆคนมักจะใช้กันอย่างผิดๆถูก ซึ่งในเรื่องนี้พบเจอเยอะมากๆ นั่นคือ การใช้ ค่ะ คะ นะคะ น่ะค่ะ โดยส่วนมากแล้วคำว่า คะ จะใช้กับปรธโยคที่เป็นประโยคคำถามซะส่วนมาก ค่ะ ใช้ในประโยคบอกเล่าและประโยคทั่วๆไป ส่วนนะคะ กับ น่ะค่ะ ถ้ามีไม้เอกก็ควรจะมีทั้งสองคำ เพราะไม่อยากนั่นเสียงแม้มันจะอ่านตามที่เราคิดจริง และมันจะผิดรูปแบบวรรณยุกต์ ลองกลับไปแก้ไขดูน่ะค่ะ



การดำเนินเรื่อง :: อ่านได้เรื่อยๆ ไม่เบื่อค่ะ แต่ยังมีจุดขัดๆนิดหน่อย อย่างการไม่มีที่มาที่ไปของตัวละคร เช่น เรื่องส่วนตัวของฉี่ลี่ เรามารู้ว่าเธอฉลาดก็ตอนที่ผอ.บอก แล้วก็เรื่องความฮ็อตของพวกหนุ่มๆหล่อนั่นก็ด้วย ดูจะมีเพื่อนนางเอกเท่านั้นที่กรี๊ดกร๊าด (ฮ่าๆ) ผู้แต่งเขียนกว้างเกินไป ลองให้ดูแคบๆลงมาหน่อยสิค่ะ ในเมื่อหนุ่มๆฮ๊อตขนาดนั้น เวลาไปไหนมาไหนในโรงเรียน เขียนให้มีสาวๆตามกรี้ดผ่านหน้านางเอกไปเลย ฮ่าๆ (ยกตัวอย่างนะคะ) รวมไปถึงการไปถึงที่ต่างๆในรื่อง ดูมันรวบรัดและเร็ว ไม่มีการบอกว่าไปยังไง โดยอะไร อะไรเทือกนี้ จุดที่บอกไปนี่ถือว่าเป้นใหญ่ของนิยายเลยนะคะ



เก็บรายละเอียด :: อย่างที่บอกไป เรื่องนี้เป็นนิยายที่สนุกนะคะ แต่ขาดรายละเอียดที่เป็นจุดสำคัญ ผู้แต่งน่าจะเกริ่นกล่าวเท้าความถึงที่มาที่ไปของตัวละครสักนิดนึง และไม่ควรให้ตัวละครสำคัญๆหายไปจากฉากบ่อยๆโดยไม่มีเหตุผล เพราะถ้าเกิดมีFCของตัวละครตัวนั้นขึ้นมา อาจจะทำให้เรื่องนี้ชวนน่าเบื่อไปนะคะ สิ่งที่2ที่ควรจะเพิ่มเติมโดยด่วนนั่นคือการบรรยายค่ะ เรื่องนี้ส่วนมากจะมีแต่ประโยคที่บอกเล่า จากสายตา และความรู้สึกของนางเอกล้วนๆ การเริ่มเรื่องในแต่ละตอนนั้นก็สำคัญ อย่างตอนที่1ทิ้งท้ายเอาไว้แค่ ผอ.บอก นี่เธอไม่รู้จักหลานชายฉันเหรอ พอตัดเข้าตอน2 นางเอกเดินหาห้อง? มันดูตัดตอนไปเยอะนะคะ อย่างน้อยถ้าให้ผอ.อธิบายให้นางเอกรู้สึกตกใจ แล้วค่อยไล้ให้นางเอกตามหาหลานชายทั้งสองคน มันน่าจะดูลื่นไหลไม่ติดขัดแบบนี้นะคะ



การเขียนประกอบฉาก :: เป็นการดำเนินเรื่องที่เร็วมาก! เหมือนเป็นการเล่าเรื่องเสียมากกว่า ยังหาที่มาที่ไปไม่ค่อยได้ ยกตัวอย่างเช่น ตอนที่ยานตก แล้วอาจารย์บอกว่าหม้อแปลงระเบิด? เอิ่ม...ถ้าถึงขนาดว่ายานตกอย่างน้องต้องมีญี่ปุ่นมุง(กรณีอยู่ญี่ปุ่น) ต้องมีรถพยาบาล รถตำรวจและนักข่าว ถูกต้องมั้ยคะ? แต่นี่ดูจะตัดส่วนเล็กๆนี้ไป ซึ่งส่วนเล็กๆที่ตัดไป เป็นส่วนที่สำคัญส่วนหนึ่งเลยทีเดียวที่ทำให้เรื่องนี้ดีขึ้น



ความสมจริง :: อย่างแรกเราต้องกำหนดขึ้นมาค่ะ หรือจะจิตนาการมาก็ได้ว่าต้องการให้ตัวละครอยู่ที่ไหน เมื่อได้สถานที่แล้วก็เริ่มงมือเขียนค่ะ ยกตัวอย่างเช่นAอยู่บ้านไม้ที่อาศัยกับยายนานมาแล้ว เปลี่ยนเป็น A เธออาศัยอยู่ในบ้านไม้หลังผุพังเต็มที โดยบริเวณรอบๆตัวบ้านปลูกผักสวนครัวหลากชนิด เธออาศัยอยู่กับยายที่บ้านหลังเก่านี่มานานแล้ว เราขอถามผู้แต่งว่าอันแรกอันอันที่สอง ผู้แต่งรุ้สึกต่างกันมั้ยค่ะ? แบบนี้แหละค่ะที่เขาเรียกว่าการบรรยายให้สมจริง



ระดับความชื่นชอมและความสวยงามของบทความ :: เราชอบนิยายทุกแนวอยู่แล้ว โดยเฉพาะนิยายรักใสๆจะชอบเป็นพิเศษ ดังนั้นเรื่องนี้อาจจะมีจุดให้ปรับปรุงนิดหน่อย แต่นั่นไม่ได้แปลว่านิยายเรื่องนี้จะไม่สนุกนะคะ เรื่องความสวยงามเราถือว่าให้ผ่าน เพราะมีการใส่ใจจุดเล็กๆที่ทำให้นิยายดูน่าอ่านยิ่งขึ้น



ระดับคะแนนรวมทั้งหมด



เนื้อเรื่อง :: 20 แต้ม



การบรรยาย :: 20 แต้ม



ความสมจริง :: 20 แต้ม



ความสวยงามของบทความ :: 20 แต้ม



รวม – 75 แต้ม (คำผิดบานกันเลยทีเดียวเราเลยขอหักแค่5พอ ไม่อยากให้เสียดาว)



ปล. แต่งต่อไปนะค่ะอย่างได้ท้อ มีปันหาตรงไหนสอบถามเราได้ เราก็ไม่ใช่นักวิจารณ์มืออาชีพหรอกน่ะค่ะ นิยายที่เราเขียนก็ยังงูๆปลาๆแต่ว่าเราวิจารณ์ออกมาตามความรู้สึกค่ะ และอยากแจงให้แก้ไขเพื่ออัพระดับนิยายของผู้แต่งให้ขึ้นจุดที่สูงที่สุด (ฮ่า) ถ้าเกิดมีข้อผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยน่ะค่ะ

เรื่อง :: Plan in heart แผนการรักกั๊กให้อินเลิฟ
ความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ :: เรื่องนี้จัดว่ารูปแบบของเรื่องคล้ายๆกับนิยายวัยรุ่นตามตลาดทั่วๆไปนะค่ะ แต่แอบมีหลายๆตอนที่ทิ้งปมไว้ให้สงสัย TOT แต่ก็พอจะเดาๆทางว่าต่อไปจะเป็นอย่างไรได้อยู่เหมือนกันนะ ถามว่าสนุกมั้ย สนุกค่ะชอบความรั่ว+บ้าของนางเอก ฮ่าๆ
ธีมหลักของเรื่อง :: น้ำแข็งใสนางเอกของเรื่อง เธอเก็บกระเป่าสตางค์ของนายพีนัสได้ แต่ดันโดนกล่าวหาว่าเป็นขี้ขโมย (ฮ่าๆ) แถมยังถูกบังคับให้เป็นเบ๊ ที่สบายที่สุดในโลก โดที่เสนอว่าจะไปรับไปส่ง แต่น้ำแข็งใสดันแอบหลงรักชายหนุ่มชื่อ อลัน ในขณะเดียวกัน พีนัสก็เป็นแฟนกับบอลลูนเพื่อนรักของเธอด้วย
วิเคราะห์เนื้อเรื่อง :: เค้ารุ้สึกว่านางเอกจะโดนพี่รหัสแกล้ง รวมไปถึงเจอเรื่องแย่ๆ ตั้งแต่อตนีท่มีเรื่องกับพีนัส แล้วเราแอบสงสัยว่าไม่ลลินก็บอลลูนนี่แหละที่เป้นคนทำเรื่องร้ายๆใส่นางเอก ฮ่าๆ แต่บางตอนอ่านแล้วยังรู้สกงงๆ ไม่เข้าใจการมาและการไปของตัวละครเท่าไหร่ แบบอยู่ๆก็โผล่แล้วก็ไป สักเขาก็กลับมา ฮ่าๆ
การใช้ภาษา :: มีคำหยาบคายนิดๆหน่อยๆ แต่เพื่อสีสันและรสชาติในการอ่านเราอนุโลมให้ ฮ่าๆ มีการใช้คำที่ยังคงความหมายงงๆอยู่เยอะน่ะค่ะ คำซ้ำๆกันเวลาเขียนประโยคติดๆกันมันจะอ่านสะดุดๆ แต่โดยรวมดีค่ะไม่มีภาษาวิบัติเท่าไหร่
การดำเนินเรื่อง :: เราว่ามันดูรวดเร็วเกินไป ทั้งๆที่น่าจะใส่อะไรเพิมเติมลงไปได้อีกหลายๆอย่างด้วยซ้ำ อย่างเช่น ตอนที่นางเอกออกมาจากร้านอาหาร แล้วเจอกับอลันที่นั่งอยู่ในรถ ทั้งคู่ๆคุยๆๆๆๆแล้วก็คุย จากนั้นนางเอกก็คิดอ่าถึงคอนโดแล้ว กับอีกที่ที่พีนัสขับรถพานางเอกไปส่งที่คอนโด ทั้งคู่ก็คุยๆๆๆแล้วก็คุยกัน (ความจริงคุยกันไม่ถึง10ประโยคด้วยซ้ำ)แต่พันัสก็บอกว่า ถึงแวครับลงได้แล้ว ฮ่าๆ เราว่ามันดูรวดเร็วเกินไป ไม่ค่อยมีที่มาที่ไป ทั้งๆที่น่าจะอธิบายเส้นทางระยะกลับคอนโดก็ได้ หรือให้นางเอกคิดว่าเมื่อไหร่จะถึงคอนโดสักทีเบื่อตาบ้านี่จะตายอยู่แล้ว อะไรเทือกนี้ ลองกลับไปอ่านแล้วปรับดูน่ะค่ะ อย่างที่สองนะคะ ผู้เขียนจะกล่าวถึงตัวละครตัวหนึ่งในหนึ่งตอน แต่หลังจากจบตอนนั้นตัวละครนั่นก็หายไป อย่างที่บอกไปตอนแรกว่า เขามาแล้วก็ไป หาที่มาไม่ได้
เก็บรายละเอียด :: สิ่งที่ผู้แต่งขาดไปคือการบรรยายค่ะ ซึ่งเรื่องนี้เป้นสิ่งสำคัญอย่างหนึ่งในงานเขียนเลยล่ะ สิ่งที่ผู้เขียนเขียนมาทั้งหมดส่วนมากแล้วจะเป้นการบอกเล่าถึงสภาพ อารมณ์และความคิดของตัวละครตัวนั่นๆเสียมากกว่า
การเขียนประกอบฉาก :: อย่างแรกอย่างแรกเราต้องกำหนดขึ้นมาค่ะหรือจะจินตนาการมาก็ได้ว่าต้องการให้ตัวละครอยู่ที่ไหน เมื่อได้สถานที่แล้วลงมีเขียนบอกไปเลยค่ะ ยกตัวอย่างเช่น Aอยู่หน้าบ้านไม้ที่อาศัยกับยายมานานแล้ว เป็น A เธออาศัยอยู่ในบ้านไม้หลังเก่าๆที่ใกล้จะผุพังเต็มที โดยบริเวณรอบๆตัวบ้านปลูกผักสวนครัวนานาชนิด เธออาศัยอยู่กับยายที่บ้านหลังเก่านี่มานานแล้ว เราขอถามผู้แต่งว่าอ่านอันแรกกับอันที่สองผู้แต่งรู้สึกเห็นบ้านต่างกันมั้ยคะ
ความสมจริง :: อย่างที่บอกไปข้างต้น นิยายเรื่องนี้มีความสนุกในระดับนึง แต่ว่ายังขาดมิติและความสมจริงอยู่พอสมควรเลย เพราะหนึ่ง การกลับมาและจากไปของตัวละคร ที่เข้ามาแล้วก็จากไป โดยที่ขาดๆหายๆไปจากเรื่อง ถ้าถามว่ารู้สึกไปกับนางเอกมั้ย ว่าเจ็บใจ ว่าสงสัย เราสงสัยอย่างเดียวนะค่ะ แต่ไม่รู้สึกเจ็บใจกับสิ่งที่พีนัสทำใส่เธอ เพราะทั้งหมดที่ผู้เขียนเขียนเอาไว้ คือความรู้สึกของนางเอก การอธิบายถึงตัวละครต่างๆด้วยก็เช่นกัน ยกตัวอย่างมาหนึ่งตอนน่ะค่ะ อย่างตอนที่2 บอลลูนเพื่อนน้ำแข็งพาพีนัสมาเปิดตัวว่าเขาคือแฟนของเธอ แล้วท่าทางของบอลลูนก็ดูไม่พอใจน้ำแข้งนิดๆด้วยใช่มั้ย จากนั้นบอลลูนก็หายไป –O- ถ้าเธอห่วงพีนัสขนาดนั้น ก็ไม่น่าจะปล่อยพีนัสออกมาหาน้ำแข็งได้ใช่มั้ยค่ะ นี่แหละค่ะทำให้เนื้อหาดูไม่ค่อยสมจริงเท่าไหร่
ระดับความชื่นชอมและความสวยงานของบทความ :: ถามว่าชอบมั้ย...ชอบค่ะ ชอบความน่ารักของนางเอก ทั้งๆที่นางก็รวยนะค่ะ แต่หลังๆดูเหมือนว่านางจะดูเป็นเด็กสาวบ้านๆทั่วๆไปยังไงไม่รู้ ตามความรู้สึกนะคะ ความอินไม่เสมอต้นเสมอปลาย ลองปรับแก้ไขดูนะคะ

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่น่าติดตมเรื่องนึงเลยนะคะ
พี่ขอโทษที่พี่ไม่ได้เม้นให้ในแต่ละตอน แต่กลับมาวิจารณ์ที่ตรงนี้ทีเดียว
เรื่องการบรรยายน้องทำได้ดีแล้วจ้าแต่ยังบรรยายเป็นส่วนน้อยเสียส่วนมาก
เพราะน้องจะใช้คำพูดและความรู้สึกของตัวเองมากกว่า
พี่ว่าการบรรยายเยอะๆไม่ใช่เรื่องผิดนะคะ
คนอ่านจะได้จิตนาการตามได้เห็นภาพชัดเจน
แอบฮาที่เรื่องนี้ผู้ชายค่อยข้างหลงตัวเอง (55555)
แต่บางจุดที่บรรยายพี่ก็งงนะ เพราะส่วนมากเป็นกริยาที่ไม่ค่อยเห็น
หรือไม่ก็มีเพียงแต่ในหนังสือการ์ตูน เช่น ฟิ้วฉึก - -*
ถ้าเป็นฉึกอย่างเดียวยังพอจินตนาการได้ว่า อาจจะมีดปักหรืออะไร
แต่ฟิ้ว ฉึก ให้วามรุ้สึกเหมือนาเครื่องบินกระดาาโดนหัวใคร ฮ่าๆ

มีแค่นี้แหละจ้า ลองปรับปรุงนิดๆหน่อยๆก็จะโอเคเองจ้า >

เรื่อง :: Sorry’ หัวใจของนายฉันยึดไว้แล้ว

ความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ :: เป็นเรื่องที่ใช้คำตรงๆเยอะมาก! ย้ำว่ามาก ฮ่าๆ พล๊อตคล้ายๆนิยายรักทั่วๆไป แต่ถามว่าสนุกไหม สนุกนะคะ แต่ว่าเรื่องนี้มีการใช้คำที่อ่านแล้วเหมือนจะเข้าใจ แต่ไม่เข้าใจอยู่เยอะมาก ฮ่าๆ ทำให้คนอ่านต้องอ่านแล้วมานั่งแปลความอีกสักรอบสองรอบให้แน่ใจ

ธีมหลักของเรื่อง :: โรส เธอเป็นครูสอนพิเศษของโยเกิร์ต แต่ถูกคุณนายอลิซาเบลว่าจ้างให้คุมความประพฤติของลูกชายตัวดี ที่ค่อนข้างเป็นผุ้ชายเพลย์บอย แต่เพราะความหล่อของคุณชายคอฟฟี่ บางครั้งก็เลยทำให้เธอเผลอใจไปบ้าง...

วิเคราะห์เนื้อเรื่อง :: ถ้าให้เราเดาเนื้อเรื่อง เราเดาถูกนะ เกือบหมดเลย T_T เพราะอย่างที่บอกว่าแนวเรื่องแบบนี้เป็นพล๊อตทั่วๆไปซึ่งเห็นบ่อยในนิยายและหนังสือการ์ตูน และการทิ้งท้ายของผู้แต่งในแต่ละตอนทำให้เดาฉากต่อไปไม่ยากเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่บางอย่างที่อ่านๆไปแล้วทำให้รู้สึกขัดๆอยู่ มีด้วยหลายๆส่วนเลย แต่โดยรวมสนุกจ้า

การใช้ภาษา :: เป็นภาษาทั่วๆไป อาจจะมีคำแรงๆบ้างซึ่งเราสามารถปรับเปลี่ยงใช้ได้อย่างเช่น เมีย – ภรรยา เป็นต้น ส่วนคำผิดเราขอบอกว่าให้กลับไปเช็คด่วน มีมากจนจดไม่หวาดไม่ไหวกันเลยทีเดียว ส่วนเรื่องคำเปรียบเปรย บางประโยคอ่านแล้วดูเหมือนจะเข้าใจ แต่ก็ไม่เข้าใจ อย่างเช่น โลกหยุดหมุนไปทั้งใบ ถ้าว่าเข้าใจไหม เข้าใจ ผู้เขียนจะบอกว่า คือโลกเนี่ยมันหยุดหมุน เปลี่ยนเป็น เหมือนโลกทั้งใบจะหยุดหมุน (?) น่าจะเข้าใจง่ายกว่า ส่วนการเปรียบเปรยอีกอย่างที่อ่านแล้วดูขัดตา คือการเปรียบเปรยซึ่งดูแล้วไม่ค่อยเข้ากัน เช่น ผมเขาสีทองราวกับคาราเมล T_T อ่านแล้วดูขัดๆกันหรือเปล่าคะ ผมของเขาสีทอง แค่นี้มันก้สามารถทำให้นอ่าจินตนการตามได้แล้วว่า พระเอกผมสีอะไร แต่รู้ไหมว่า เราอ่านประโยคที่ว่าแล้วรู้สึกผมพระเอกหวานขึ้นมาเลยทีเดียว ถ้าเปรียบเปรยเป็น ผมของเขาสีน้ำตาลอ่อนคลายสีของคาราเมล (?) แบบนี้เราว่าจะดูเข้ากันมากกว่านะคะ [เพราะเวลาจะเปรียบเทียบของสิ่งหนึ่งกับอะไรสักอย่าง เราต้องดูความเหมาะสมด้วย ว่าสองสิ่งเนี่ยสามารถเข้ากันได้หรือเปล่า]

คำผิด (พบมาก)
เนีย – เนี่ย ยังงั่น – อย่างงั้น สัญญาณ – สัญญา (ตอนที่1)
ภาพที่ฉันคือ – ตกคำว่าเห็น สปีก – สปีด น่าเชือ – น่าเชื่อ ปากพร่อย – ปากพล่อย อัก-อีก ซ่ะ – ซะ เพี้ยน – เพี๊ยะ (ปล. คำผิดส่วนมากจะเป็นคำว่าเนี่ย เชื่อ ซึ่งตกไม้เอก)

การดำเนินเรื่อง :: การดำเนินเรื่องเรารู้ว่ามันดูรวดเร็ว เป็นขั้นเป็นตอนเกินไป ทำให้รู้สึกว่า หือ อะไร จบแล้ว แค่เนี่ย? ตัวละครไม่มีแม้กระทั่งที่มา อ่านไปเรื่อยถึงจะร้องอ๋อ มันเป้นแบบนี้นี่เอง ทำให้เสียรสชาติในการอ่านไปเยอะแยะเลยคะ เลยทำให้คนอ่านตัดสินปิดนิยายเรื่องนี้ไป แทนที่จะกดเลื่อนไปอ่าหน้าถัดไป ลองแก้ไขดูนะคะ T_T

เก็บรายละเอียด :: เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องแล้วที่เราอยากจะแนะนำเหมือนกับทุกๆคนนั่นคือ เรื่องที่เรารับได้จากในเรื่องคือสิ่งที่ส่วนใหญ่จะเป็นความคิดของนางเอก และสิ่งที่ตา – หู ได้รับรู้เท่านั้น สถานที่ต่างๆ ความเป็นไป เรายังไม่รับรู้ถึงจุดๆนั้น อยากให้ลองเก็บรายละเอียดของการบรรยายส่วนต่างๆที่เป็นจุดเล็กๆนิดนึง บางทีนิยายเรื่องนี้อาจจะดูลื่นไหลมากกว่านี้ก็ได้

การเขียนประกอบฉาก :: อย่างแรกเราต้องกำหนดขึ้นมาค่ะ หรือจะจิตนาการมาก็ได้ว่าต้องการให้ตัวละครอยู่ที่ไหน เมื่อได้สถานที่แล้วก็เริ่มงมือเขียนค่ะ ยกตัวอย่างเช่นAอยู่บ้านไม้ที่อาศัยกับยายนานมาแล้ว เปลี่ยนเป็น A เธออาศัยอยู่ในบ้านไม้หลังผุพังเต็มที โดยบริเวณรอบๆตัวบ้านปลูกผักสวนครัวหลากชนิด เธออาศัยอยู่กับยายที่บ้านหลังเก่านี่มานานแล้ว เราขอถามผู้แต่งว่าอันแรกอันอันที่สอง ผู้แต่งรู้สึกต่างกันมั้ยค่ะ? แบบนี้แหละค่ะที่เขาเรียกว่าการบรรยายให้สมจริง

ความสมจริง :: อย่างที่บอกแหละค่ะ เรื่องนี้เป็นการบอกเล่าโดยผ่านตัวนางเอก สิ่งที่สัมผัสได้คือความรู้สึก และท่าทางของนางเอกที่มีต่อตัวละครตัวอื่นเท่านั้น ดังนั้นเราเลยยังไม่ค่อยรู้สึกอินและคลอยตัวตัวละครเท่าไหร่ ลองปรับปรุงเรื่องการบรรยายอีกสักหน่อยนะคะ ยึดหลักง่ายๆเลย แค่คิดว่า ใคร เป็นยังไง ทำอะไร ที่ไหน ยังไง กับใคร ผลที่ได้ หรือจะเป็นสถานที่ เช่น สถานที่ตรงนี้ มีอะไรบ้าง เป็นอย่างไร เพราอะไร เป็นต้น

ระดับความชื่นชอมและความสวยงามของบทความ :: ถามว่าชอบมั้ยก็ชอบนะคะ ชอบความมั่วซั่วของพระเอก ดูเขาไม่เลือกดี ฮ่าๆ แค่ปรับปรุงนิดๆหน่อยก็ยิ่งดูน่าอ่านเพิ่มขึ้นแล้วล่ะค่ะ เรื่องของความสวยงามเราขอไม่พูดถึง เพราะผู้แต่งตกแต่งแต่ด้านอก ตามเนื้อเรื่องเป็นแบบเดิมๆ บางทีการตกแต่งก็เป้นอีกส่วนประกอบที่สามารถดึงคนให้อยากอ่านหน้าต่อๆไปได้นะคะ

ระดับคะแนนรวมทั้งหมด

เนื้อเรื่อง :: 17 แต้ม
การบรรยาย :: 20 แต้ม
ความสมจริง :: 20 แต้ม
ความสวยงามของบทความ :: 16 แต้ม
รวม – 74 แต้ม (คำผิดเยอะมาก จนเราไม่รู้จะหักคะแนนยังไง ฮ่าๆ)

ปล. แต่งต่อไปนะค่ะอย่างได้ท้อ มีปันหาตรงไหนสอบถามเราได้ เราก็ไม่ใช่นักวิจารณ์มืออาชีพหรอกน่ะค่ะ นิยายที่เราเขียนก็ยังงูๆปลาๆแต่ว่าเราวิจารณ์ออกมาตามความรู้สึกค่ะ และอยากแจงให้แก้ไขเพื่ออัพระดับนิยายของผู้แต่งให้ขึ้นจุดที่สูงที่สุด (ฮ่า) ถ้าเกิดมีข้อผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยน่ะค่ะ
ปล3.ขอฝากนิยายของเราไว้ด้วยน่ะค่ะ /// โดนถีบ T^T