เรื่อง : Hypnotize me, please! สะกดสะกิดใจรักร้ายๆ ของยัยว้าวุ่น
วิจารณ์โดย : โอ้วว..ชีทเค้ก
ความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ :: พล๊อตเรื่องแบบนี้สำหรับตัวเค้าเองไม่ค่อยได้เจอมากนัก (เฉพาะตอนอ่านบทนำนะค่ะ ฮ่าๆ) แต่พออ่านไปเรื่อยๆดูเหมือนมันก็ดูจะเข้าข่ายพล๊อตทั่วๆไปแต่ถามว่าน่าติดตามไหมน่าติดตามค่ะ พระอยากรู้ว่าพระเอกจะทำยังไงเพื่อยืนยันว่านางเอกไม่ได้บ้า (ฮ่า)
ธีมหลักของเรื่อง :: นางเอกของเรา(บีแวร์)ดันไปรำแก้บนที่ศาลหน้าโรงพยาบาลบ้า (ฮ่า)จึงโดนหมอของโรงพยาบาลบ้าจับเข้าไปเป็นคนไข้เพราะคิดว่าเธอบ้า พอเธอฟื้นขึ้นมาเธอก็พบกับคุณหมอหนุ่มสุดหล่อไซโคที่เป็นเพียงคนเดียวที่เชื่อว่าเธอไม่ได้บ้าแล้วจะพาเธอกลับไปที่ห้องเพื่อคิดค้นวิธีทำให้ทุกคนเชื่อว่าเธอไม่ได้บ้า
วิเคราะห์เนื้อเรื่อง :: เนื้อเรื่องเรื่องนี้ดูหน้าติดตามนะค่ะ (อิอิ) พระเอกจะต้องพานางเอกไปคิดวิธีหาทางช่วยให้นางเอกหลุดออกจากการเป็นคนไข้ เราว่ายังดูงงๆอยู่นะค่ะกับเนื้อหาของเรื่อง เพราะอาจจะเป็นเนื้อเรื่องที่ดูสั้นไป หรือเป็นเพราะผู้แต่งอยากกระชับเนื้อเรื่องให้นางเอกได้ใกล้ชิดพระเอกเร็วขึ้น(ฮ่า) เพราะหลักความเป็นจริงแล้วคนไข้ที่เป็นบ้าถึงจะเป็นหมอเจ้าของคนไข้ก็ไม่สามารถพาตัวออกจากโรงพยาบาลได้เพราะคนไข้ที่เป็นบย้าถือว่าเป็นบุคคลอันตราย (เรามั่นใจว่าผู้แต่งอาจจะไม่รู้ แต่นี่คือเรื่องจริงในชีวิตของเรา) ฉะนั้นการที่ไซโคสามารถพานางเอกออกจากโรงพยายามบาลได้ถือว่าน่าตกใจยิ่ง(ฮ่า) แต่เพราะเป็นนิยายเราจะถือว่าปล่อยๆไปแล้วกัน ;)
การใช้ภาษา :: ภาษาที่ใช้เป็นภาษาทั่วไปปกติไม่ได้ผิดแผลงอะไรมากมาย คิดผิดขอชมว่าเราอ่านมาหาเจอน้อยมาก (ฮ่า) อันนี้ต้องขอยกนิ้วโป้งมือให้สองข้าง ^^
การดำเนินเรื่อง :: การดำเนิดเรื่องยังดูขัดๆอยู่นะค่ะแล้วก็ดูรวดเร็วเกินไปดูไม่ค่อยมีที่มาของเนื้อเรื่องด้วย
อย่างเช่นในบทที่1 อ่านไปเราเริ่มรู้สึกสงสัยว่า ทำไมพระเอกเชื่อนางเอกง่ายจังว่าไม่ได้พระ ทั้งๆที่พระเอกก็บอกว่าคนบ้าที่ไหนจะยอมรับว่าตัวเองบ้า..เราว่าน่าจะเพิ่มเสริมเติมแต่งเนื้อหาเข้าไปโดยมีการพิสูจน์สักนิดสักหน่อยนะค่ะว่านางเอกไม่ได้เป็นบ้าจริงๆจนพระเอกเชื่อ มันถึงจะดูน่าเชื่อถือและมีที่มา ;)
ส่วนในบทที่2 เริ่มต้นมาคือนางเอกกำลังคิดหลอกตัวเองว่ารถของพระเอกไม่ใช่แบบนี้ เราว่ามันดูขัดมากจนถึงมากที่สุด ผู้แต่งน่าจะเปรยๆสักนิดว่าพระเอกบอกจะพานางเอกไปไหนไปอย่างไรสักนิดนึงคนอ่านจะได้ไม่ต้องมาถึงบางอ้อที่หลัง แถมเนื้อเรื่องจะได้ดูประติดประต่อกันมากกว่านี้ด้วย ;( ลองแก้ไขดูนะค่ะ
เก็บรายละเอียดซักจิ๊ด :: ผู้แต่งมีทักษะดีเกี่ยวกับการใช้คำว่า คะหรือค่ะ ที่ต่างกัน ;) แต่ผู้แต่งเชื่อไหมว่าผู้แต่งขาดการอธิบายเรื่องอารมณ์ความรู้สึก และการกระทำของตัวละคร (อิอิ) ทำให้ตัวละครในนิยายขาดมิติอ่านแล้วไม่ค่อยได้อารมณ์สักเท่าไหร่ ลองปรับปรุงแก้ไขดูนะค่ะ เน้นที่สำคัญคือเรื่องอารมณ์ความรู้สึกของตัวละครส่วนเรื่องการอธิบายสถานที่เราถือว่าดีแล้ว
การเขียนการประกอบฉาก – อย่างแรกเราต้องกำหนดขึ้นมาค่ะหรือจะจินตนาการมาก็ได้ว่าต้องการให้ตัวละครอยู่ที่ไหน เมื่อได้สถานที่แล้วลงมีเขียนบอกไปเลยค่ะ ยกตัวอย่างเช่น Aอยู่หน้าบ้านไม้ที่อาศัยกับยายมานานแล้ว เป็น A เธออาศัยอยู่ในบ้านไม้หลังเก่าๆที่ใกล้จะผุพังเต็มที โดยบริเวณรอบๆตัวบ้านปลูกผักสวนครัวนานาชนิด เธออาศัยอยู่กับยายที่บ้านหลังเก่านี่มานานแล้ว เราขอถามผู้แต่งว่าอ่านอันแรกกับอันที่สองผู้แต่งรู้สึกเห็นบ้านต่างกันมั้ยคะ
สีหน้า อารมณ์ และความรู้สึก – A โกรธBมากที่ว่าAว่าโง่ เป็น A รู้สึกโกรธBมากจึงถลึงตามองBด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจที่Bด่าเธอว่าโง่ รู้สึกอารมณ์ต่างกันใช่มั้ยค่ะ
ส่วนเรื่องสิ่งของเครื่องใช้รอบๆตัวละครเราถือว่านำเสนอดีแล้วค่ะ ที่เหลือลองนำไปปรับปรุงดูนะค่ะ ;)
ความสมจริง :: ความสมจริงเราบอกไปเมื่อข้างต้นแล้วว่ามันมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ยังดูขัดกับความเป็นจริง อ่านเรื่องนี้แล้วจะทำให้เราเชื่อว่าเป็นเรื่องที่น่าจะเกิดขึ้นได้จริงๆ เราทำไม่ได้ ;( และยิ่งเปแนอารมณ์สีหน้าของตัวละครเราก็ยิ่งสัมผัสไม่ได้เลย ลองไปปรับปรุงแก้ไขดูนะค่ะ
ระดับความชื่นชอบ :: ถามเราว่าชอบมั้ย โดยส่วนตัวชอบในเนื้อเรื่องนะค่ะ แต่เพราะเราอ่านและไม่ค่อยได้อรรถรสในเรื่องสีหน้ากับความรู้สึกของตัวละครมากนัก เลยรู้สึกเฉยๆบ้างในบางครั้งหรืออาจจะเป็นเพราะว่าเนื้อเรื่องมันยังสั้นอยู่ก็ได้ แต่ถึงแบบนั้นผู้แต่งยังสามารถที่จะแก้ไข้ให้เนื้อเรื่องมากดีและโดดเด่นได้อยู่นะค่ะ สุ้ๆ
ปล. แต่ง ต่อไปนะคะ อย่าท้อ มีปัญหาตรงไหนก็มาสอบถามได้ เราก็ไม่ใช่นักวิจารณ์ระดับมืออาชีพนิยายที่เขียนก็ยังงูๆปลาๆแต่ว่าเราวิจารณ์ออกมาจากความรู้สึกค่ะ ถ้าเกิดมีตรงไหนผิดพลาดขออภัยผู้แต่งณ.ตรงนี้ด้วยค่า (โค้งงามๆ180*)
ปล.2 ขอฝากนิยายเรื่อง S.O.S สัญญาณรักร้ายคุณชายมาเฟียด้วยนะค่ะ (ฮ่า)///โดนถีบบบ T^T
|
