คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 4 30%
อนที่ 4
เสียเปิประูห้อน้ำทำให้บุริาทราบว่าายหนุ่มอาบน้ำเสร็แล้ว แ่เธอ็แสร้ไม่สนในอนอ่านหนัสือ่อไป
ทว่าใรอีนลับึัวเธอมาสวมอและุไ้ที่ออหอมรุ่นอย่าไม่ทันให้ไ้ั้ัว
่อนะ่อยๆ ถอเสื้อผ้าอเธอออทีละิ้นนอยู่ในสภาพายเปลือยเปล่า
ปาสีเอร์รีลาไล้ไปทั่วผิวายเนียนาวราวหิมะที่นหลใหล ่อนวไปที่ลีบปาอิ่มนุ่มราวลีบุหลาบ ลิ้นร้อนไล้เลียริมฝีปาสวย่อนะ่อยแทรัวเ้าไปภายในโพรปาหอม
วัรัเี่ยวเรียวลิ้นเล็อย่าหยอล้อ แล้วึ่อยวานหาวามหวานไปทั่วทุอมุม
รสุมพิเร่าร้อนระนหวาน่านและมือเรียวยาวที่ลึเล้น ปทุมมาทั้สอทำให้นที่ะลึในราแรโนุึลในทาสายเสน่หาอย่าไม่อาะ้านทาน
้วยพ่ายแพ้ารู่โมอย่าหนัหน่วในทุทิศทาอพ่อินัอมหื่นนั่นเอ
เม็อัมีสีหวานถูสะิเี่ยระุ้นเร้าอย่าเมามัน
พร้อมับที่อาุระสีมพูอ่อนที่รายรอบเม็ทับทิม็โนปลายนิ้วอุ่นสัมผัสเ่นัน
านั้นยอทรวสีหวาน็โนรอบรอ ถูส่เ้าไปในโพรปาร้อน
เรียวลิ้นร้ายหยอล้อเม็บัวรสหวาน
าอ่อนนุ่ม็ลับแ็ืนอบรับารสัมผัสาฝีมืออใรบาน ที่่อวนปลุปั่นอารม์อหิสาวนายร้อนรุ่ม้วยเพลิรัหวานรัวน
ทว่าเมื่อปาเป็นอิสระบุริา็ยัฝืนร้อห้ามายหนุ่ม้วยน้ำเสียอันสั่นพร่า
“ะ ิน หยุ ิน อย่า...”
“อย่าหยุั้นเหรอ
ีัที่เราใรัน” เสียระเส่าอบลับมา าสีนิลุรุ่นไป้วยเพลิปรารถนา
“มะ ไม่...ิน อย่า” เธอร้อห้ามเสียระท่อนระแท่น
ลมหายใ็ิัและร้อนรุ่มอย่าที่ไม่เยเป็น
“ยอมรับเถอะนะรัน อย่าฝืนอีเลย
รัน็้อาริน เหมือนับที่ิน้อารรันนั่นแหละ” เสียแหบพร่าระิบริมใบหูนิ่ม
ะที่มือไม้็ยัปิบัิภาริสุสยิว่อไปเ่นเิม
เาะไม่หยุราบนว่าะพาเธอไปยัวิมานแสนหวาน้วยันอีรั้
ลำออหิสาวแห้ผาเหมือนัำลัเินทาอยู่ในหุบเาทะเลทรายที่ับ้อนยิ่ว่าเาว
ทุพื้นที่าราผิวที่โนสัมผัสร้อนรุ่ม
้วยถูลามเลีย้วยไฟสิเน่หาึ่แรร้อนระนหวานรัวนนยาะ้านทาน
“อื๊อออ ินนน”
ใบหน้าสวยสะบัไปมา้วยวามทรมาน แทรแมสุ่านในอารม์ เสียแว่วหวานหลุาปาอิ่มระทบโสส่แรปรารถนาอใรอีนให้ลุโน
เา้อารเธอ อยาิใล้
อยาสัมผัส อยาส่ผ่านวามรู้สึาส่วนลึอหัวใให้หิสาวไ้รับรู้
นิ้วเรียวลูบผมที่ัสั้นเป็นทรสินเฮอยู่ไปมา
้วยไม่รู้ะทำอย่าไรับวามทรมานแห่ายสาวที่ถูร่าแร่ทาบทับนมิอาเยื้อนหนีไปทาไหนไ้
ริมฝีปาสีสและเรียวลิ้นร้อนลาไล้ไปทั่วทั้ายสวย
พร้อมีราประทับับอ นผิวาวราวหิมะเิสีแระเรื่อแทบทุาราผิว มือเรียวยาวลึเล้นทรวอิ่ม ปลายนิ้ววนสัมผัสเม็บัวสีสวย ่อนะบีบบี้อย่าเพลิเพลินนเสียร้อรวัออมา้วยวามเสียว่าน
เรียวลิ้นวัหยอล้ออัมีที่แสนโปรปราน
แล้วึส่เ้าไปสู่โพรปาเพื่อูิมวามหวานแห่ปทุมมาอสวย ุัทารระหายน้ำนมามารา
“อ๊าาา”
เสียราหวิวัมาาเรียวปาอิ่ม มือเล็็ลูบลำท้ายทอยทุยสวยอายหนุ่มล้ายะระับวามเสียเสียวาน้ำมืออนบนร่า
มือเรียวยาวลูบไล้ไปทั่วผิวายสาว าทรวอ ไปแผ่นหลันวลเนียน สี้า
หน้าท้อแบนราบ ไล่ลไปยัท้อน้อย
่ำลไปยัเนินสวรร์อวบอูมึ่เาหยุสำรวลูบลำอย่าหลใหล นทั่วทั้เนินสิเน่หา้อร้อนระอุัโลหะที่โนวามร้อนมาระทบ
นิ้วแร่แะสัมผัสุหลาบามทุลีบสวยอย่าแผ่วเบา
แุ่เพลิพิศวาสในายสาวให้ยิ่โหมแรึ้น
เรียวาเสลาโนับแยออ ่อนใบหน้าหล่อเหลาะเลื่อน่ำลไปยัุหลาบสวย
เรียวลิ้นพลิ้วไหวระรัวริ ุัผีเสื้อหนุ่มโบสะบัปีพลิพลิ้วเยี่ยมมบุปผาาม
แะสัมผัสทีละลีบสวยอย่านุ่มนวลและอ่อนโยน
ลอเล้าวัเวียนวนเวียนสวนสวยอย่าหลใหล ั้อมน์เสรอันหอมหวาน
ลีบอสีมพูอ่อนนุ่มรั้นโนลอเล้าาภุมราหนุ่ม็่อยเ้มึ้นเป็นแระเรื่อ
พร้อมับที่ผีเสื้อหนุ่มบินไปแะยอเสรึ่ไว่อารสัมผัสรั้แล้วรั้เล่า
ยัผลให้เสียหวานรัวนัแว่วมาาปาอิ่มสวย
อบัวู่ามถูลึเล้นามือร้ายานู่อั้เ่อบสนอแรปรารถนาที่ส่มาาฝ่ามือร้อนทั้สออายหนุ่ม
่อนะเลื่อนไปลูบไล้้นาอวบ เรียวลิ้นไล้เลีย้านในอเรียวาอย่าำนาในเิาม
นภายในอหิสาว้อบีบัว้วยวามเสียเสียว
ในที่สุผลอารโลมเล้า็ทำให้หยาน้ำหวานรินไหลออมาาใลาุหลาบสวย
เป็นราวัลให้ภุมราบินลไปลุเล้าื่มินนหนำใ
เรือนายที่ร้อนรุ่มัไฟเผา ทั้ภายใน็เสียว่านแสนทรมาน
นที่ะ่วยบรรเทาไ้ือนผู้นั้น
หยุหรือเินทา่อไปยัุหมายมีแ่เาเป็นผู้ำหน
้วยายสาวอ่อนแรมิสามารถระทำารใไ้อี ทำไ้เพียนอนทอายอยู่บนเียว้า
รวเสียหวานแว่วามระับารปลุเร้าาน้ำมืออนบนร่า
ความคิดเห็น