รักร้ายๆเจ้าชายเพลย์บอย

“ฉันมันบ้าไปเอง แค่คนที่จ่ายเงินจ้างมา แต่ฉันกลับ....”
หยาดน้ำไหลรินจากตาคู่สวย ไหลลงอาบแก้ม ก่อนจะหันหน้าหนีคนที่ทำให้มีน้ำตา
การินปิดปากเงียบ จ้องมองคนเจ้าน้ำตาอย่างอึดอัดใจ เขาจะทำอะไรได้ ในเมื่อหัวใจเขาไม่สามารถจะมอบให้ใครได้ ถ้าแค่สนองความปรารถนาน่ะเหรอ เขาสนองให้ได้แน่ แต่เมื่อเธอต้องการมากกว่านั้น เขาจะหามาจากไหนให้เธอได้กันล่ะ
“คุณรู้อยู่แก่ใจว่าผมเป็นใคร แล้วยังจะรักอีกเหรอ มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย ขอเตือนด้วยความหวังดี เลิกคิดกับผมแบบนั้นซะ”
น้ำเสียงและสีหน้าเย็นชาไม่ต่างกัน ถูกส่งมาจากชายหนุ่ม ทำให้คนที่ได้ฟังและสบสายตาถึงกับเจ็บยิ่งกว่าโดนเข็มล้านเล่มทิ่มแทงที่หัวใจจนเลือดไหลออกมาเลยทีเดียว แต่เลือดที่ไหลจากหัวใจนั้นมันเป็นแค่หยาดหยดน้ำตาแค่นั้นเอง และดูท่าจะทำให้มันหยุดไหลได้ยากเต็มที
การรักคนที่ไม่ควรรักมันเจ็บปวดแบบนี้นี่เอง อยากจะเกลียดเขา เกลียดคนไร้หัวใจคนนี้จนไม่อยากเจอหน้าชั่วชีวิต แต่หัวใจมันกลับทรยศ ยังอยากจะเจอหน้าและอยู่ใกล้อยู่ร่ำไป รักไม่ได้เกลียดไม่ลงอย่างเพลงที่ชอบฟังมันเป็นแบบนี้นี่เอง