คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 3 เพียงแค่คืนนี้เท่านั้น100%
เมื่อไ้ยินเสียยืนยันอหิสาวเาึไ้เอ่ยึ้น เพื่อให้เธอมั่นใว่าะทำในสิ่ที่ร้ออเาริๆ
“นิน ่อนอื่นผมอบอไว้่อนนะว่า ถ้าเริ่มแล้วุะหยุลาันไม่ไ้ และถึุะร้ออให้หยุผม็ะไม่หยุ เพราะถือว่าุไ้ัสินใไปแล้ว ุไม่มีสิทธิ์เบี้ยวผม ะมาหาว่าผมืนใุไม่ไ้ ว่ายัไ ุยัยืนยันำพูัวเออยู่รึเปล่า และถ้าไมุ่็นอนะ” แม้ำู่นั่นะูน่าพรั่นพรึแ่หิสาว็ยัยืนยันำเิม นั่นทำเาเม้มปา่อนะถอนใและเอ่ยออไปในที่สุ
“โอเ...ั้นผม็ะเริ่มละนะ อย่าเสียใทีหลัที่มาอร้อผมละัน” บำายหนุ่ม็ประทับริมฝีปาลบนระหม่อมอเธอ ่อนเยาหิสาวึ้นพร้อมมอบุมพิหวาน่านรัวนให้ับเธอ
เรียวลิ้นอุ่นร้อนลาไล้ลีบปาอิ่มสีมพูที่ปราศาาราบเลือบอลิปสิอย่าแผ่วเบาราวำลัเยิมนมหวาน ปลายวามอุ่นื้นนั้นเลื่อนไหวไล้ไปมา้ายวานถ้วนทั่วทั้ลีบปาบนล่า ราวำลัรวสอบสภาพสิน้าและรสาิอมัน แม้เป็นสัมผัสเพียแผ่วเบาแ่สร้าวามหวามไหวให้หิสาวนายสั่นระริพระวามเสียว่านอย่าไม่รู้ัว หัวใ็เ้นถี่รัวนแทบหลุออาอ ทั้ที่เพิ่ม้นเพียเท่านั้น และนั่นทำฤินส่เสียหึในลำอ บันนที่ะนี้ัวสั่นเทาราวลูน้อฝน และเพราะัหวะารเ้นอหัวในใล้าที่มาอร้อเาให้ร่วมรัับเธอมันทำให้ทรวออวบอูมสั่นไหว ้วยหน้าออเาำลัแนบิายเธอึทำให้สัมผัสารสั่นสะเทือนนั้นอย่าัเน
ทว่าแม้เป็นเ่นนั้นเธอ็ไม่มีท่าทีว่าะอให้เาหยุ ายหนุ่มึสอแทรลีบปาอิ่มสวยเ้าไปในโพรปาหวาน ปลายลิ้นแะสำรววาิมทุวามหวานมารอบรอ นไม่หลเหลือที่ว่าที่สำรวเลยสันิ เธอหวานหอมนเาหลมัวเมา้วยมิอาหยุยัุ้มพินี้เอาไว้ไ้ ปลายลิ้นร้อนวัรัเี่ยวเรียวลิ้นเล็้อยประสบาร์้วยลีลาระับั้นเิอปรมาารย์้านารเริรัที่ไม่มีใรรู้ยเว้นนที่ไ้ร่วมรัับเา และเวลานี้เาำลัมอบประสบาร์่านรัวนนี้ให้ับเธอ
เาหยอล้อูึเรียวลิ้นอเธอ และ่อารทุอย่าที่สมออหิสาวาวโพลนราวับัลัล่อลายอยู่ท่ามลาสายลมอ่อนที่อบอุ่นและแสนสบายายและใ ราวำลัท่ออยู่ในโล่ามิิที่มีเพียเาและเธอ
ในะเียวัน มือเรียวสวย็ลึเล้นอบัวามผ่านเนื้อผ้า ่อน่อยปลเปลื้ออาภร์ที่ปปิายามให้ออไปาเรือนาย นเหลือเพียาเในัวน้อยเป็นปราารสุท้ายที่ปลุมายสาวเอาไว้ และนเลิ้มฝันับรสุมพิที่เาหยิบยื่นให้็ไม่รับรู้วามเป็นไปนี้เลยสันิ แนเรียวเสลายัโอบอและลูบไล้ายอายหนุ่มไว้ ล้ายยินยอมพร้อมใร่วม่อารรันี้โยไม่อิเอื้อนแม้แ่น้อย
ฝ่ามือเรียวสวยลึเล้นทรวอเปลือยเปล่าอหิสาวอย่าหลใหล มันอบอุ่นนุ่มหยุ่นและเ่ึวนสัมผัส เ็มไม้เ็มอย่าพอเหมาะพอเาะับมืออเาอย่าไม่น่าเื่อ นเผลอลึเล้น้วยวามเมามัน ปลายนิ้ว็สะิเี่ยยออนเธอเผลอร้อี้ออมาอย่าไม่รู้ัว นระทั่อบัวู่ามู่อับแ็เป็นไสู้มือเา ่อนที่ายหนุ่มะใ้เรียวปาเ้ารอบำส่วนยออบาม ใ้วามอุ่นื้นพลิ้วไหวเี่ยระุ้นูึุที่ไว่อารสัมผัสอายสาว พร้อมับารลึเล้นทรวอี้าในเวลาเียวัน
“...ิน นิน...” หิสาวล้ายเอ่ยประท้วสิ่ที่เาทำ หรือไม่อย่านั้น็เสียว่านนเผลอพูอะไรออมาอย่าไม่รู้ัว ายสาวบิเร่าไปมาอย่าทรมานเพราะำลัถูไฟเสน่หาโลมเลียนแทบมอไหม้ และภาพอนที่ทำให้เธอเ็บ้ำใ็ไม่ปราให้เห็นอีนอาวามาวโพลนและอบอุ่นที่อ้อมล้อมอยู่รายรอบผสานับวาม่านรัวนนเินระับ และหัวใอเธอ็เลิเปิเปิไปับมันนไม่รู้เมื่อใะืนลับมาไ้ เมื่อหลเ้าไปในวัวนอำนาำฤษาึ่มนุษย์ทุผู้้อยอมศิโรราบ และัวเธอเอ็ไม่มี้อยเว้นเเ่นเียวัน
‘มันยัแ่เริ่ม้นเท่านั้นนะสาวน้อย... สวรร์ที่เธอร่วหล่นลมาน่ะันะส่เธอึ้นไปเอ แม้ะเพียแ่ั่วเสี้ยววินาทีแ่มันะเิึ้นนับรั้ไม่ถ้วนนเธอพอในั่นแหละ ันสัา’
มือเรียวสวยลูบไล้สัมผัสไปทั่วทุาราผิวอหิสาวนไม่เหลือสัที่ึ่ะหล่นไป ไม่ว่าะเป็นหัวไหล่มน แผ่นหลันวลเนียน สี้า หน้าท้อแบนราบ ้นาึระับ สะโพลมลึทีเาบีบยำมันอย่าเมามัน แล้วึเลื่อนไปลูบไล้้นา้านในึ่เป็นอีุไว่อารสัมผัส ทำให้หิสาวเผลอหุบาเ้าหาับรวมทั้หนีบมืออเาเอาไว้้วย นายหนุ่ม้อหัวเราะในลำอ ูเหมือนแม่สมันน้อยะแื่นใับารรุรานสำรวอเานเผลอแสปิิริยานี้ออมา และล้ายเป็นารบอใบ้เารายๆ ว่าเธอยัสใหม่ สัาาระวัภัยานัล่าึแสออมาอย่าเ็มที่ แม้เป็นนออปาให้เาลืนินเธอ็าม
แม้หลมัวเมาไปับารโลมเล้าอเา ทว่ามือเรียวบา็ยัะปบมืออเาไม่ให้เลื่อนเ้าไปใลุ้สวนอเธอ ทั้ยัระถสะโพถอยหนีเสียอี้วย ทำให้เาละาอบัวามแล้วหัวเราะออมาอย่าเินะลั้น ่อนะพูลั้วหัวเราะ
“อ้าว หนีทำไมล่ะรับ ลัวเหรอ ป๊อนี่นา”
“เอ่อ นิน...ือว่า...”
“หึ ผมไม่ใีปล่อยุไปหรอนะนิน ผมให้โอาสุถอยแล้ว แ่ในเมื่อุยืนยันะมอบวามสาวอุให้ผมเอ มานึเปลี่ยนใอนนี้็สายไปเสียแล้ว”
ความคิดเห็น